Riddertocht in Ridderkerk

Uitzicht naar de brug van Alblasserdam

Het is zaterdag 13 mei en ik besluit om deze keer een wandeltocht in mijn eentje te lopen in Ridderkerk. Het is heerlijk weer en nadat ik mij aangemeld heb voor 25 kilometer ga ik zonder jas op weg. Het is 8.10 uur.

Na een paar kilometer kom ik een wandelaarster tegen waar ik een praatje mee aanknoop. Zij vertelt mij dat ze ook aan het trainen is voor de 4daagse en dat ze al voor de 8e keer met haar schoonvader gaat wandelen. Hij loopt een stukje achter ons. Het tempo is best hoog en al kwebbelend komen we bij de eerste rustpost aan na 10,5 km. De koffie ruikt heerlijk! Ik ben er wel aan toe.

Ik krijg diverse tips van haar zoals lopen met een rubberballetje zodat je handen niet zo dik worden. Ze heeft een "knijper" in haar tas en geeft hem aan mij. Wat ik heel erg waardeer, want het helpt goed tegen het dik worden van mijn vingers.
Ook vertelt ze dat zij haar voeten aftaped met een soort second skin. Ze weet de naam daar niet van maar ik heb mijn e-mail gegeven zodat ze dat kan mailen. Ben benieuwd want het schijnt prima te helpen tegen blaren. En dat kan ik goed gebruiken, ik voel er alweer eentje opkomen (balen!).

Nog een vergezichtje
Na een half uurtje pauze gaan we weer op weg. Maar haar tempo kan ik echter helemaal niet bijhouden en langzaam zie ik haar verdwijnen. Na een half uurtje hou ik het niet meer uit en ga zitten op een bankje en fotografeer een mooi uitzicht.
Ik spuit mijn scheenbeen in met Advil want ik loop mijn blaar te ontzien waardoor ik op een verkeerde manier loop.

Na 10 minuten vervolg ik mijn weg. De route is over het algemeen heel saai, lange stukken weg waar geen eind aan lijkt te komen. Het eerste gedeelte was veel mooier maar omdat ik zo liep te kwebbelen had ik daar geen oog voor.

Lijkt wel een cruiseboot!
Volgens de routebeschrijving komt er na 9,5 km weer een rustpost. Ik krijg een sms-je en besluit hem ongeveer 500 meter voor de rustpost te beantwoorden, rustig zittend op het gras. Niet wetende dat de rustpost vlakbij was!
Ik krijg nog welgemeende adviezen van mijn wandelvriendin die ik even later zie verschijnen en een spray op mijn scheenbeen waardoor mijn spieren heel warm werden. Dat vond ik wel lekker!

Bij de laatste rustpost (koffie 55 cent!) eet ik mijn boterham op en pleeg een telefoontje naar het thuisfront. Ik moet nog boodschappen doen en informeer naar wat ik moet halen.

Het is nu nog 5 km naar de finish maar man, man wat doet mijn been pijn!
De laatste kilometers loop ik op met een jonge wandelaar die ook een flink tempo heeft en mij door de laatste meters sleept.

He he eindelijk kom ik bij de finish om 14.15. Dus al met al heb ik een goed tempo gelopen. Bij aankomst krijg ik een medaille maar ik, brutaal als ik ben, vroeg of er soms ook nog een sleutelhanger was en die kreeg ik. Leuk voor aan mijn rugtas!
Na een kopje koffie met mijn redder in nood, keer ik huiswaarts om 14.30 weer een flinke blaar rijker!