73e Amersfoortse Tweedaagse 2024 / 2x 30 km /21 en 22 juni

Dag 1

De Tweedaagse van Amersfoort zit elk jaar in het wandel programma omdat het een fijne training is voor de vierdaagse! En ook altijd gezellig en goed georganiseerd.

Deze editie, de 73e, loop ik voor de 13e keer. Samen met Henriëtte en Sjaak ga ik de uitdaging aan. Want een uitdaging wordt het, ik heb nauwelijks langere afstanden gelopen. 

Hans zet mij ‘s morgens vroeg af bij de ingang van het sportpark waar al jaren het startbureau is. Ik ben veel te vroeg en zie een ellenlange rij. Dit keer zijn de 30-km lopers bij elkaar gevoegd wat niet echt efficiënt werkt blijkbaar. Er staan ook maar twee dames te helpen. Veel mensen hebben geen startbewijs bij zich, dat helpt ook niet.

Sjaak en Henriëtte komen even later aan en als zij ook hun startkaart hebben kunnen we weg. Het is inmiddels 8.15 uur. We lopen richting de spoorlijn en de rotonde om via de bekende straten in Amersfoort het bos in te lopen. Daar komen we niet meer uit tot de rust bij de stoeterij. Er komen net wat stoelen vrij als we aankomen, wat een geluk want meestal is het erg druk! Bij de koffie staat geen lange rij meer en hij smaakt verrukkelijk. Ik haal nog een broodje want ik heb niet genoeg eten bij me en die was super lekker! 😋 

Als we richting het militaire terrein willen lopen worden we tegengehouden, het hek is dicht! Omdat het terrein voor 12 uur vrij moet zijn van burgers vanwege oefeningen kunnen we daar helaas niet over en moeten we langs de weg gaan lopen richting Soesterberg. Jammer maar ja. 

De volgende rust is bij sportpark Vliegdorp. Via het voormalig vliegveld Soesterberg lopen we erop af en ik heb zin in een broodje kroket. Mijn wandelmaatjes nemen een soepje, ook lekker. Het is hier gezellig druk. Heerlijk hoor, effe de beentjes van de vloer! Maar…..we mogen nog een stukje wandelen en weer doorrrrr……naar kamp Amersfoort. Dat is bekend, Hans en ik zijn hier pas nog geweest met lopen van het Westerborkpad. 

De volgende rust is bij Bergzicht. Ik word op het verkeerde been gezet als we na een ellenlange, heuvelachtige weg aan het eind ervan Bergzicht zien, meestal komen we vanaf de andere kant. We gaan dus niet naar de pyramide vandaag. Op dit stuk komen we veel wielrenners (of wat daar voor door moet gaan 🤭) tegen wat soms gevaarlijke situaties oplevert!

Héhé 😜 eindelijk zitten! Gelukkig kunnen we dit jaar wél van het terras gebruik maken en zitten we te genieten van een heerlijke cappuccino. Maar zodra wij weer op staan om verder te lopen, begint het te druppelen! En ja hoor, de regenkleding kan uit de tas. Henriétte en Sjaak hebben een paraplu, ik trek mijn regen jasje aan. En weer doooorrrr…..het blijft een uur regenen. Laverend tussen de modderpoelen en plassen is het zwaar lopen. Ik heb er al snel geen zin meer in maar mijn gezelschap houdt mij op de been. Het tempo is ook iets sneller dan wat ik gewend ben en ik loop een beetje achter qua training op de langere afstanden. Misschien is dat de reden waarom ik er vandaag moeite mee heb.

In ieder geval is de natuur prachtig groen door al het regenwater wat is gevallen in de afgelopen tijd…..wanneer komt nou die zomer???

Het laatste stukje naar de finish is hetzelfde als het begin stukje, de fietsbrug over de rijksweg en door de straten van Amersfoort, langs de rotonde. Ik ben blij dat het erop zit, de afstand is ook met elastiek gemeten en dus langer dan de 30 km die het zou moeten zijn. Maar ja, dát zijn we inmiddels wel gewend! Ik neem afscheid van mijn wandelmaatjes en besluit nog een biertje te nemen en wacht ik op mijn taxi, Hans komt mij ophalen. Dan zie ik ineens Douwine en André en we kletsen nog gezellig wat.

Een leuke afsluiting van een gezellig maar zware wandel dag! Ik ga in het hotel lekker badderen om bij te komen, morgen wéér een dag.

Dag 2

Deze dag start zonnig. Ik besluit om zonder jas weg te gaan omdat er geen regen is voorspeld. Maar mijn regenjas houd ik wel bij me, je weet tenslotte maar nooit.

Op het sportpark is het stil, en mijn wandelmaatjes zijn er ook al en kunnen we meteen vertrekken. Dit keer lopen we door het parkje richting de Dodeweg, een bekend stukje tot de voetgangersbrug waar we dit keer niet over lopen maar we gaan wel hier het bos weer in tot aan Bergzicht. Helaas is dit hetzelfde parcours als gisteren maar dan andersom……waarschijnlijk vanwege de vele regen die gevallen is en de paden heeft veranderd in modderpoelen en kleine meertjes! Het is niet anders maar wij vermaken ons wel.

Bij Bergzicht gekomen besluiten we door te lopen naar de Pyramide van Austerlitz waar genoeg stoelen zijn. Ik krijg een appje van Syl: “hoe gaat het?” Ik zeg goed, we zitten bij de pyramide. “Ik ook!” appt ze terug en inderdaad ik zie haar in mijn ooghoek zitten. Maar zij stappen alweer op als wij er net zijn, ik spreek ze later wel.

En door naar Woudenberg. Onderweg heb ik het zwaar 😫 maar de gedachte aan een heerlijke rust bij Eldorado houdt mij op de been en grappen en grollen met mijn wandelmaatjes. Onderweg zien we een man lopen met achterop zijn rugtas een bloem, het giftige vingerhoedskruid. Het lijkt op een gladiool. Als we de mijnheer passeren vraagt Sjaak aan hem: “weet u dat die plant giftig is?” Hij wist het niet. Later zie we hem weer, zonder plant!

Als ik op mijn horloge kijk, denk ik dat we er bijna zijn maar ik word weer op het verkeerde been gezet, de rust is pas bij 19 km! We moeten er nog twee!! Twee lange, lange kilometers. Gelukkig is het lekker weer en de natuur prachtig maar toch ben ik het goed zat! 

De eigenlijke rust is bij het voetbalveld van Woudenberg, maar wij lopen een stukje van de route af want daar zit de theetuin Eldorado, een heerlijke oase van rust. Maar het is erg druk en de medewerkers kunnen de drukte niet aan want het gaat voortdurend fout. Wij krijgen al snel onze soep maar die blijkt later van onze buren te zijn: twee tomatensoep en één mosterd soep. Terwijl wij twee mosterd soep en één tomatensoep hadden besteld. De dame naast ons moest lang op haar cola wachten, en Ingeborg die later aanschoof moest lang op haar thee wachten. Bij vertrek zien we een bord dat ze gesloten zijn! Wij hebben mazzel gehad dus! 

De laatste rust is bij YMCA, door bossen en over ondergelopen paden is het meer dan zwaar 😣 en de afstand er naartoe is verkeerd aangegeven. Niet op 25 km maar op 27 km zit deze rust! Hoe kunnen ze na 73 jaar de afstand nog steeds niet goed weergeven? Met al die techniek van tegenwoordig moet dat toch beter kunnen??? Maar goed, uiteindelijk is de rust daar….hèhè! 🤪

Vanaf hier is het nog maar een half uurtje, weer dezelfde route als gisteren. Het bospad is veranderd in een meertje, we moeten er omheen. Weer extra meters! 😬

Als we bijna bij de finish zijn zie ik Hans op een stoepje zitten bij de rotonde en samen lopen we de laatste meters. Ik krijg mijn 13e beloning en een sticker en neem afscheid na een finish foto van mijn wandelmaatjes. Ik heb ondanks het zware parcours genoten van deze dagen en ik ben klaar voor de Vierdaagse in Nijmegen (dat hoop ik).

Ik heb niet veel foto’s genomen, de meesten zijn van Sjaak en een paar van Richard van Daalen, hij liep de 50 km!

Meer foto’s klik hier

André’s tochtje Spieren voor spieren 9-6-2024 / 21 km

 

Het is zaterdag 9 juni en tijd voor een tochtje in Woudenberg en wel de Spieren voor Spierentocht van André van de Hoef. Dit is de 7e editie en ik heb de geboorte van deze tocht mee mogen maken, in 2016 was de eerste. We startten de 40 km route toen vanuit zijn kantoor in Scherpenzeel en er deden 13 personen mee! Wat een verschil met vandaag, want hoewel wij 20 km willen lopen zijn er meerdere afstanden om uit te kiezen. Het is uitgegroeid tot een populair evenement en terecht, want het is een mooie omgeving en de route uitstekend gepijld inclusief een uitgebreide routebeschrijving zowel op papier als digitaal. Wij hebben ons samen met Sjaak ingeschreven via internet en het aanmelden verloopt soepel. 

Sjaak zit al te wachten als wij aankomen, we vertrekken om 9.15 uur. En we hebben mazzel met het weer! Het beloofd een droge en zonnige dag te worden dus we kunnen lekker in de korte box!

We gaan al meteen vanuit het hotel de Grebbelinie op, en lopen over smalle graspaden langs het Valleikanaal. 

De Grebbelinie is een militaire verdedigingslinie die stamt uit de tweede helft van de 18e eeuw. Het was een waterlinie, die voor een groot deel gecombineerd werd met een liniedijk waarin het leger zich kon verschansen in loopgraven, kazematten en bunkers om de vijand met kogels en granaten te bestoken. De Grebbelinie die een streep trekt van Rhenen naar Spakenburg loopt ook over Leusdens grondgebied. Daarom heeft deze militaire linie veel invloed gehad op de oorlogshistorie van deze gemeente, de Tweede Wereldoorlog in het bijzonder.

Een paar schaapjes bekijken ons als we voorbijlopen en moeten we laveren tussen de uitwerpselen van verschillende dieren. Het gras staat hier al behoorlijk hoog. Dat is niet zo gek omdat het al maanden achter elkaar regenachtig weer is, dan wil het wel groeien!

Als we in Scherpenzeel aankomen is het tijd voor een paar brugmomentjes samen met Sjaak en lopen we langs Huize Scherpenzeel. Sjaak maakt een statieportret van ons voor het huis…lachen!

Op het plein voor de kerk is een koffietentje open, Prins Heerlijk heet het. We gaan lekker in de zon op het terras zitten en genieten van een heerlijke cappuccino, daar zijn we wel aan toe! We hebben er nu 5,4 km op zitten.

Dan volgen er allerlei zandpaadjes en weilanden die we doorkruisen tot aan het Valleikanaal waar we op het fietspad langs lopen. Dit loopt niet echt comfortabel omdat het een zonnige dag is en er daarom ook veel fietsers en wielrenners langs zoeven en moeten we vaak in ganzenpas lopen. Onderweg kom ik bekenden tegen, Gery en Ben en Sunny en Wilma en we kletsen gezellig tot we bij de tweede rust zijn, Mon-Chouette. 

Zij lopen de 10 km route en ik neem afscheid van ze, wij gaan lekker weer op het terras zitten en genieten van een gebakje, de bekende monchou rabarbertaart. Nu snappen we waarom André hier vaak komt, het is zó lekker!!!

Na de rust gaan we weer op pad en ontdekken we een wijziging, we gaan weer verder over hetzelfde fietspad tot aan de museum bunker. We nemen een kijkje binnen in de bunker, ik was er nog nooit geweest. Een voorstelling van hoe het geweest is tijdens de Tweede Wereldoorlog maakt indruk. 

Hiervandaan lopen we tussen de weilanden richting het Stirling monument. We herkennen dit stukje als een Klompenpad wat we in de coronatijd hebben gelopen.

Het monument bestaat uit een metalen boog met daarin metalen lijnen die een neerstortend vliegtuig en weilanden verbeelden. Boven op de boog zijn acht kristallen aangebracht. De metalen boog is bevestigd in een blok natuursteen. Voor de boog is op het natuursteen liggend een plaquette van zwarte natuursteen aangebracht. 

De acht kristallen op de metalen boog staan symbool voor de acht slachtoffers van de crash. 

Het monument is opgericht ter nagedachtenis aan de crash van de StirlingR9197 op 3 februari 1943. Op die datum vond boven de weilanden tussen Achterveld en Hamersveld een luchtgevecht plaats tussen een Engelse Stirling bommenwerper op weg naar Hamburg en een Duitse Messerschmitt nachtjager. De bommenwerper stortte met acht bemanningsleden neer aan de rand van Landgoed Den Boom, dicht bij de spoorbrug over de Luntersebeek. Acht jonge mannen, vijf Canadezen en drie Britten, kwamen bij deze crash om het leven. Zij zijn begraven op het Gemenebest Ereveld op de begraafplaats Rusthof. Het monument is op 3 februari 2018 opgericht.

Tot zover de informatie over het monument.

Vanaf het monument is het nog maar een klein stukje naar de nieuwbouw van Woudenberg, om zo de weg op te draaien naar het hotel. Het terras van het hotel zit vol en wij melden ons af, het is 14.50 uur. Ik bedank André voor de geweldige tocht en ik haal mijn Spieren voor Spieren pin die ik besteld heb op. We krijgen nog een goodie bag mee en een flesje water of banaan. We nemen afscheid van Sjaak, die moest nog naar een verjaardag in Rotterdam en hij ging daarom meteen terug naar de camping waar hij vandaan kwam op het fietsje! Sjaak nog bedankt voor het lachen en de dopjes!

Wat hebben we weer genoten vandaag! Een mooie tocht voor het goede doel in een mooie omgeving. Daar hebben we wel een uur rijden voor over!

Meer foto’s hier

Haring en Biertocht 1-6-2024 / 15 km

Het jaarlijkse Haring en Bierfestijn is vandaag, zaterdag 1 juni. We gaan er weer met de fiets naartoe maar man man wat is het koud!!! Het is voor het eerst dat ik met lange broek, sweater met lange mouwen en twee (!) jassen naar Vlaardingen rij.  Eigenlijk drie jassen want er zit ook nog een regen jasje in de tas, voor onderweg. Die blijk ik later ook nog eens nodig te hebben…

De tocht is de 13e editie van een wandeltocht dat ooit begonnen is als een geintje van een paar vrienden. Ze noemden zich “Het Blauwe vaasje” en de start was toen vanuit café D’oude Stoep. Er deden toen lang niet zoveel wandelaars mee als nu, het is uitgegroeid tot een groots evenement. Een leuke wandeling met allerlei verrassingen onderweg en na afloop haring en bier, waar de tocht naar genoemd is.

De start van de 15 km tocht is om 9.30 uur en we worden aangemoedigd door de stadsomroeper met een toespraakje. Na een stempel op ons stempelboekje mogen we weg, de stad in. Het is weer even wennen om in de drukte te lopen, omdat wij nu vaker alleen gaan stappen, maar het is best leuk. Vooral kijken naar mensen is mijn favoriet, je ziet van alles lopen. Van kleine kindjes met hun ouders tot hippe tienermeisjes met de gekste outfits. Of dames die denken nog in hun tienerjaren te zijn en zich ook zo kleden! Hilarisch 🤭🤣

Er lopen ook jongens rond met een beatbox achterop, dat vind ik wat minder want ik denk dan: zet effe een koptelefoon op, ik wil jouw muziek niet horen! Maar ach, effe een “veter momentje” en ze zijn weer weg….

Onderweg wacht ons een aantal lekkernijen waaronder een zogenaamd “ijzer koekje”. Dé lekkernij van Vlaardingen! Knapperig van buiten, heerlijk smeuïg van binnen en een kaneelachtige smaak. Dit ambachtelijke koekje is lang houdbaar en werd vroeger door Vlaardingse vissers meegenomen op zee.

De koekjes danken hun naam aan de gietijzeren bakplaat waarop ze traditioneel worden gebakken. Ze worden kort en heet gebakken, hierdoor zijn ze knapperig van buiten en van binnen nog net niet helemaal gaar. Dat maakt ze juist zo lekker!

Ineens is er een opstopping: waarom? De route kan het aantal wandelaars niet aan want we moeten van vier op een rij naar een, in ganzenpas een trappetje op naar de brug over de A20!

We lopen naar de eerste rustplaats, hockey vereniging Pollux.

Er is een koffie standje maar er staat zo’n lange rij dat we maar doorlopen! Er komt vast nog wel een andere mogelijkheid voor koffie.

De route is dit keer erg mooi, we lopen door veel groen wat nu in volle bloei staat. Ik denk door al het hemelvocht dat de bloemen en planten er zo goed bij staan 🫣 het weer is vandaag ook niet zomers te noemen…..mijn regenjas gaat ook al snel aan. Het regent niet hard gelukkig en na verloop van tijd kan hij weer uit.

Naar de tweede rust bij de scouting.

Bij de scouting kunnen we eten, er is een kraam met heerlijke broodjes. Ik heb hier een schrik momentje want ik denk dat ik mijn telefoon kwijt ben maar nee, hij zit in de rug tas van Hans! Pfieuw!! Als we op onze beurt staan te wachten hoor in ineens mijn naam roepen, dat is Fred die hier de 25 km loopt. Hij heeft er 15 km op zitten, wij ongeveer 7 km. Samen eten we onze broodjes op. Ik een heerlijk broodje tonijn, Hans een broodje gezond.

Na de lunch gaan we nog even toiletteren en Fred besluit om door te lopen, hij wil ook zijn broer Ton en zijn vrouw nog zien. Zij lopen hier samen.

We lopen nu richting De Wokkel, een aparte brug. Hans maakt een foto van mij op deze brug. Waarna we een heel lang stuk langs De Vliet mogen lopen, een smal paadje dus het wordt in ganzenpas lopen! Dan komen we in de bebouwde kom van de wijk Vlaardingen Holy en wacht een volgende verrassing: een eierkoek of een appel. De keuze is reuze en ik neem een eierkoek. Voor de broodnodige energie….

Ze staan op een grasveldje en er zijn geen bankjes maar die worden gebracht als wij het veldje weer verlaten, we zijn net te vroeg weg gegaan. 

Op het winkelcentrum De Loper is een pleintje met een koffietentje. We gaan hier heerlijk zitten, we zijn écht toe aan een bakje! De cappuccino smaakt heerlijk hoor maar helaas moeten we weer doorrrrr…..nog 3 km te gaan. Ik krijg een appje van Fred dat ie op de 21 km zit dus die zullen we straks wel zien bij de finish.

Bij de molen steken we over en zien we een bordje met de tekst: nog 800 meter vanaf hier naar de finish. We zijn er bijna. Maar niet voordat we op de Kortedijk getrakteerd worden op een lekker kruiden drankje, schelvispekel! En veel gezelligheid in de straat zoals een dameskoortje in aparte kledij, genaamd Met volle borsten 😂 

We krijgen een gladiool en de felicitaties en dan is het nog maar een paar meter naar de Korte Hoogstraat en de finish op de Westhavenplaats. We krijgen een speldje met nummer 13 en een schaaltje waarop we een haring kunnen krijgen. Helaas zijn er geen of weinig bankjes, we lopen door en zien twee stoelen staan. Daar eet ik de haring op en stuur Fred een app dat we gefinisht zijn. Hij is er nog niet maar Hans krijgt het koud dus we stappen weer op de fiets, naar huis! Het is gelukkig nog droog maar fris, ik ben blij met mijn tweede jas!

Dit was een leuke 13e editie van deze tocht, we hebben weer genoten van een mooie dag buiten spelen ondanks dat het wat minder goed weer was als andere jaren. Het gezegde: “er is geen slecht weer, alleen slechte kleding” geldt vandaag dus ook!!!

Klik hier voor de foto’s

Trainen 3 bruggenloop 15 km

Vandaag, donderdag 16 mei, een vrije dag. Die gebruik ik om lekker te gaan wandelen. Bedoeling was naar Rotterdam en met de metro terug maar mijn bed lag té lekker!🤭

Dus tegen de middag wandelkleren aan, regenjas mee want je weet maar nooit, eten mee en meteen maar even een pakketje wegbrengen in het centrum. Nadat ik mijn pakketje afgegeven heb loop ik het centrum uit, richting de Spijkenisserbrug. Die is weer open voor alle verkeer nadat hij in vier weken tijd van nieuw asfalt is voorzien voor de auto’s. Het fietspad doen ze later maar dan in de nachten dus dan heb ik er geen last van.

Het begint nu serieus te regenen, ik denk: zal ik naar Rhoon lopen en daar de metro pakkken? Maar als ik voor de keuze sta: links of rechts ga ik toch richting de Botlekbrug. Ik ga een “drie-bruggenloop” doen. Eerste deze brug, dan de Botlekbrug en de Hartelbrug. In die volgorde.

Het park in Hoogvliet ruikt heerlijk en al snel ben ik bij de oprit naar de Botlek brug. Die is best lang! Ik kan een “olifantenpaadje” nemen wat sneller is maar dat durf ik toch niet aan, mij te steil! Als ik eindelijk boven kom moet ik langs werkzaamheden aan de brug, wát een herrie!!! Blij als ik er voorbij ben moet ik nu ook weer via een lange afrit naar het volgende fietspad. En hier weer een olifantenpaadje dat vaak gebruikt is, maar nu durf ik dat ook niet! Aan het eind zie ik een paar betonblokken waarop ik kan zitten en neem ik even een pauze voor mijn lunch. Het is inmiddels weer droog dus de regenjas kan ook weer ingepakt worden. Een opvouwbare jas van Mac-in-a-sac en hij bevalt goed! Ik heb er een leuk tasje voor gehaakt, in de Vierdaagsekleuren en die bevalt ook goed. Kijk, waar een training al niet goed voor is!

Ik ga weer op pad en vervolg het fietspad naar de oprit van de Hartelbrug. Die is best laaaang!! Ik loop langs het industriegebied en dat is nou niet bepaald leuk om langs te lopen maar oké. Ik ga hier ook weer met mezelf in conclaaf…..ga ik links terug naar het parkje in Noord en linea recta naar huis, of ga ik rechts naar de McDonalds voor een kopje koffie??? Ik kies voor het laatste want ik heb enorm trek in een heerlijke bak cappuccino voor weinig! ☕️

Als ik daar aankom, wat nog best lang duurde naar mijn gevoel maar niet vervelend om door het parkje te lopen, bestel ik koffie en ga er eens heerlijk voor zitten, het is inmiddels ook best warm geworden!

De laatste km’s door het industrie gebiedje Halfweg en door over het Mallepad, geniet ik van de lammetjes en de paardjes in de wei en ben ik in een half uur weer thuis. Mijn Fitbit geeft 13 km aan maar mijn horloge ging op “pauze” met de jas-wisseling. Ik heb weer genoten van mijn wandelingetje, op naar de volgende training! 

Westerborkpad Het verscholen dorp en etappe Nunspeet - ‘t Harde 11 en 12 mei 31 km

Afgelopen weekend hebben Hans en ik weer twee etappes van het Westerborkpad gelopen. Om deze twee etappes te kunnen lopen moeten we wel een hotel boeken, heel erg vervelend haha! Meestal kiezen we voor een Van der Valk hotel, dit keer viel de keus op Emmeloord. Niet de meest logische plek vanwege de start van de wandeling maar goed, nu kunnen we deze ook van ons lijstje schrappen!

Maar eerst moet er gewerkt worden, de dag na Hemelvaart is populair om vrij te nemen en als je als inval-kracht werkt, ben je de sjaak! Ook dit keer. Hans haalt mij op na werktijd en we rijden daarna door naar Emmeloord. Tussendoor maken we een stop om te eten bij Hájè Ook leuk! Het eten was verrassend lekker en werd snel en vriendelijk opgediend. Een meevaller!

In Emmeloord aangekomen checken we in en is het alweer snel avond. Na een flink ontbijt de andere dag inpakken voor een rondwandeling van 20 km. We rijden naar Nunspeet, want daar is de start.

Nunspeet wandelen we uit om vervolgens in de natuur uit te komen. Het is er prachtig en het is ook nog eens heerlijk weer! We lopen in de korte box! Uiteindelijk komen we aan in Vierhouten en hebben er 6 km op zitten. Het is dus tijd voor een bakkie! De terrassen zitten vol met fietsers, wandelaars en andere recreanten. Bij Tante Sjaan kunnen we een mooi plekje vinden om onze benen wat rust te gunnen.

We spreken af om de volgende vijf kilometer door te lopen, maar als we bij  “het Verscholen dorp” aankomen zitten we op 10 km en zien een bankje om onze meegebrachte lunch te verorberen.

“Het Verscholen Dorp werd ook wel het Geheime Dorp of ‘Pas Op’-kamp genoemd. Het “onderduikers-dorp” bevindt zich ten oosten van Vierhouten, verborgen in de SoerelseBossen. Het kampement bestond uit in totaal negen hutten, die deels onder de grond, deels bovengronds lagen. Het kamp heeft bestaan van februari 1943 tot eind oktober 1944 en bood onderdak aan wisselende samenstellingen mensen, Joodse mensen, werkweigeraars, verzetsmensen, Amerikaanse militairen, Engelse vliegers, Duitse deserteurs, een Pool en een Rus. De aantallen variërend van 80 tot 100 personen.

Het kamp werd in het voorjaar van 1943 opgericht. Het was de verzetsman en advocaat Edouard van Baumhauer ( alias ‘de Boem’ ) die hiertoe het initiatief nam. Hij kwam oorspronkelijk uit Amsterdam, maar was woonachtig in Vierhouten. Via zijn Amsterdamse contacten kreeg deze man veel vragen uit het verzet om Joden en verzetslieden onderdak te bieden. Na eerst andere locaties , in onder meer Nunspeet en Epe gebruikt te hebben, besloot hij een onderduikplek te maken in de Soerelse Bossen, nabij de Pas Op-weg Vierhouten.

Baumhauer kreeg bij de bouw van het Verscholen Dorp veel hulp van twee andere personen uit de omgeving, ‘Opa Bakker’ ( C.D.Bakker ) en ‘Tante Cor'( C.J. Bakker – van Rheenen ). Er werd onder meer een waterpomp aangelegd. Ook regelde van Baumhauer onder meer kachels, butagasverlichting, kooktoestellen, bedden, boeken, speelgoed, meubilair en kolen. Alles wat nodig was voor een lang verblijf. Een timmerman uit Nunspeet regelde de bouw van de hutten in het voorjaar van 1943.

In augustus 1943 was het Verscholen Dorp in bedrijf.

Het dorp bestond uit vier zogeheten bosvakken, die gescheiden werden door brandgangen. Het leven in het Verscholen Dorp was gebonden aan regels, omdat er altijd het risico op ontdekking bestond. Overdag mochten de onderduikers naar buiten, maar uitsluitend in hun eigen bosvak en in absolute stilte. Om de tijd te doden werd er geknutseld, gelezen, de maaltijd voorbereid en werden spelletjes gespeeld. Alleen in het donker mochten zij naar een ander bosvak om bij de andere hutten langs te gaan of om water te halen bij de pomp. Men moest de hele dag fluisteren en zat boven op elkaar, wat wel eens leidde tot irritaties en spanningen. Sommige bewoners kregen wat wel de ‘boskolder’ werd genoemd : mensen die zenuwachtig werden, hun emoties niet onder controle hadden en angstig, agressief of druk gedrag gingen vertonen.

Op de hoek van de Pas op-weg en de Tongerenseweg staat Huize Pas-op, dat dienst deed als voedsel opslagplaats en behandelkamer voor de tandarts van de onderduikers. Ook het water kwam eerst hier vandaan uit een waterpomp in de tuin. Later werd dus in het kamp zelf een waterpomp geslagen. In april 1944 werd het Pas Op-kamp in allerijl leeggehaald, omdat iemand was opgepakt die een filmrolletje met foto’s van het kamp bij zich had. Voor de zekerheid werd het hele kamp ontmenst. Na vier weken leek de kust weer veilig en betrokken de bewoners weer het kamp.

De ontdekking : Op zondag 29 oktober 1944 stak een veertienjarige jongen de brandgang over om bij de waterpomp water te halen. Twee SS-ers, die aan het jagen waren, zagen hem. Ze losten enkele schoten ; de redding voor 79 van de 87 mensen die er op dat moment ondergedoken zaten. Zij werden gealarmeerd door de schoten en vluchtten de bossen in!

De dagen na de ontdekking werd er flink door de Duitsers gepatrouilleerd. Zij waren verrast ; ze hadden alles verwacht, behalve een complete nederzetting. Na de ontdekking gooiden ze handgranaten in de hutten. Van de oorspronkelijke schuilplaatsen is dan ook niets meer over. In vak 1, waar de waterpomp stond, geven nagebouwde hutten vandaag de dag een goede indruk van de situatie toen.”

Aldus de tekst uit het wandelboekje wat bij deze tocht hoort.

Na wat rondgelopen te hebben hier en de geschiedenis en de impact ervan op ons ingewerkt te laten hebben, keren we terug naar het vervolg van de route. Dit is een niet al te inspirerend pad, alsmaar rechtuit! Over een fietspad maar je kan er ook naast lopen om de vele fietsers plaats te geven op hun weg. 

Aan het eind ervan, wat een eeuwigheid duurde, zien we gelukkig een bankje en gaan daar onze eitjes oppeuzelen, heerlijk! De route is bijna klaar, nog een paar km door Nunspeet wandelen, achter het station langs (wat een grote bouwput is!) en naar onze auto die gelukkig in de schaduw staat. En weer terug rijden naar ons hotel waar een heerlijke douche wacht! En een heerlijk diner zoals Van de Valk gewoon is. Kortom, lekker genieten en op naar morgen!

Foto’s van deze dag: klik hier 

Zondag 12 me

Het is vandaag moederdag, dus we verwachten wat drukte op onze route. Achteraf valt het reuze mee.

We gaan verder met de etappe, Nunspeet – ’t Harde. Dit keer is het een lijnwandeling die begint bij het station en bij een ander station eindigt. Daarvoor rijden we naar station ’t Harde, stappen op de trein naar Nunspeet, en starten daar de wandeling.

Het is weer warm dus we verheugen ons op een heerlijke wandeling die dit keer iets korter is, “ maar”  11,3 km. Gisteren hebben we ruim 20 km gestapt!

De route voert ons langs een paar herdenkings plekken waar we een foto van maken. En dan worden we op het verkeerde been gezet! De aanwijzing geeft aan, dat we bij huis nummer 68 een grindpad op moeten, maar het huis is weg! Daarvoor in de plaats een bouwput, maar het grindpad zien we toch als we iets verder doorlopen.Het grindpad voert ons door een stadsparkje, niets bijzonders maar we lopen nu langs een oorlogsmonument en staan er bij stil. 

Nadat we Nijkerk uit zijn, lopen we zo de natuur in. Verscholen tussen de bomen zullen heel wat dieren hun habitat hebben maar wij zien er niet een! Ja, we horen wel de vogeltjes fluiten boven het geluid uit van de rijksweg die in je in de verte goed kan horen! Die zijn in grote getalen aanwezig maar we zien soms een enkel roodborstje en een verdwaalde pimpelmees, meer ook niet. Wel vlindertjes en mooie bloemen, vooral de rododendron staat nu prachtig in bloei. Daarvan zijn er velen te zien!

Soms is de routebeschrijving niet duidelijk, gelukkig hebben we de route ook op GPX! Ik ga de organisatie doorgeven dat er nogal wat aan schort. Soms klopt het echt niet maar uiteindelijk komen we er wel uit.

Als we bij een groot natuurgebied uitkomen, zien we ook een grote zandvlakte! Moeten we die oversteken? Hans ziet een pad parallel eraan en kunnen we voor het grootste gedeelte door het bos lopen. Maar we ontkomen niet aan zandhappen! Gelukkig maar een klein stukje.

Aan het eind van dit natuurgeweld komt ook een eind en dan zijn we alweer in de bebouwde kom aangekomen. We gaan bij La Place nog wat drinken, effe bijkomen!

De auto pikken we op bij het station, en rijden naar huis. Het is erg druk i.v.m. het mooie weer en Moederdag! Na goed twee uur rijden komen we aan in Spijkenisse en genieten we na van dit mooie wandelweekend!

Foto’s van deze dag: klik hier

De Zilk en de Keukenhof 28 en 29 april 15 km

Zondag 28 april gaan we in De Zilk een tochtje lopen, en omdat we in de buurt zijn een dag later naar de Keukenhof. De wandeltocht is uitgezet door Milou voor RS80. Op de dag zelf konden we niet maar via internet kan je de route ook kopen, dat is wel handig. We overnachten zondag in hotel Sassenheim van Van der Valk.

Maar eerst gaan we wandelen! We zetten de auto vlakbij het begin van de route, bij de ingang van De Zilk. Dat is een waterwingebied in de Amsterdamse Waterleiding Duinen. Het is wat fris en er staat een stevig windje, we zitten vlakbij de kust en daar waait het vaak het hardst! Niet dat we er veel last van hebben, de meeste wind hebben we in de rug. Over de route is eigenlijk niet veel te vertellen behalve dan dat het vrij rustig is, het eerste stuk over stenen voetpaden. Later wordt het interessanter als we over gras en langs het water mogen lopen. We zien veel scheef gewaaide bomen en takken op de grond maar ook veel bloemetjes. Dieren zien we niet voorbij komen. Als ik in gedachten loop, passeert een wandelaar mij en hij groet. Maar ik had hem niet horen aankomen dus ik schrik me een hoedje!! Tussendoor houden we een bankjesrust bij een soort huisje met vier afgeschermde bankjes zodat je lekker uit de wind kunt zitten. 

Op 10 km afstand, voor ons 9 omdat we niet bij de officiële start zijn begonnen, is een rust bij de kabouterhut Het Panneland. Het is er druk maar omdat het niet koud is kunnen we ook buiten zitten. Heerlijk hoor, we zijn toe aan wat lekkers! Hier genieten we dan ook van en na de rust gaan we voor de laatste km’s. Even lijkt het erop of we weer door het bos gaan, maar nee. Het laatste stuk gaat langs de bollenvelden die al grotendeels zijn uitgebloeid. En nu dus wel de wind van voren, letterlijk! Het is niet fijn lopen op een weg die ook door andere weggebruikers gebruikt wordt zoals langs scherende auto’s. We moeten vaak de berm inspringen om niet omver gereden te worden. We besluiten niet helemaal de route te volgen maar linea recta naar de auto te gaan. Onderweg nog wel even het plaatsnaambord op de foto gezet. 

Als we de auto vinden hebben we er precies 15 km op zitten, de route is officieel 17 km. We rijden naar Sassenheim om in te checken en in de hotelkamer komen we bij van de wandeling, lekker relaxen in bad! Morgen gaan we naar de Keukenhof.

Maandag 29 april

Vandaag gaan we na een uitgebreid en laat ontbijt naar de Keukenhof. Omdat je een tijdslot moet boeken, moet je er ook optijd zijn. We hebben voor 11 uur gekozen, het is 15 minuten rijden naar de parkeerplaats. Die is groooooot, en druk!! Gelukkig zijn er twee ingangen. Wij parkeren de auto op aanwijzingen van de verkeersleiding, dat verloopt heel soepel. Het kaartje wordt gescand bij de ingang maar jeeeetje……wat een mensenmassa!! Niet normaal. Heel veel buitenlanders, ik denk wel 85%.

Het is vandaag heel mooi weer, de wind is verdwenen en de zon schijnt, eindelijk!! We lopen te genieten van alle prachtige bloemen en ik verbaas me over de vele Chinezen die hier rondlopen. Er worden veel foto’s, selfies en vlogs opgenomen voor TikTok. Ook zie je de meest vreemde uitdossingen, ik vermaak me wel. Bij een koffie annex eet tentje kan ik twee stoeltjes bemachtigen terwijl Hans in de rij staat voor een kopje koffie. Die smaakte heerlijk!

Na de koffie besluiten we naar de andere kant van het park te lopen en daar neem ik nog een portie aardbeien die ik op het randje van een bloemperkje opeet. Na twee uur hebben we het wel gezien en lopen terug naar de auto. Helaas komt aan alle leuke dingen een eind en we rijden weer naar Spijkenisse. Ik snap nu waarom de wandeltocht die jaren geleden door de Keukenhof ging nooit meer wordt georganiseerd, het is er veeeeeeeels te druk!

Klik hier voor meer foto’s

Zeemansloop 20-4-2024 / 21,7 km

De Zeemansloop, wie kent het niet. Ik loop hem al jaren en eigenlijk verveelt het nooit, lopen in Den Haag en Scheveningen. Ook dit keer ga ik met Fred en Hans de tocht lopen en via internet heb ik ingeschreven. Dat kan tegenwoordig ook, lekker makkelijk!

In de Houtrusthal is het al lekker druk en rumoerig, er zijn al heel wat wandelaars gestart voor de verschillende afstanden. Wij lopen 20 km.

Het weerbericht is niet fraai, er staat veel wind en er komt af en toe een bui. Nou ja, jammer dan. Dan maar een wind- en waterdichte jas aan, ook goed!

Al gauw lopen we kletsend de route die gepijld is met zwart witte bordjes en er is een uitgebreide routebeschrijving. Dat is wel handig want in de bossen en duinen wordt niet gepijld en moeten we op de knooppunten pijlen letten. Dat lukt goed want we zijn niet één keer fout gelopen! Dat is opzich al knap want we lopen constant te kwebbelen met elkaar. Als we bijna bij de eerste rust zijn zien we op de Waalsdorperweg een jongetje met consumpties buiten zitten. Zou hij koffie hebben?? Fred die roept effe met zijn zware, harde stem en het jongetje zegt ja! Nou dat komt even goed uit, we hebben er wel oren naar. En het jongetje gaat naar binnen om versterking te vragen van zijn grote zus. Zij slingert het Nespresso apparaatje aan en kunnen we heerlijk genieten op het bankje buiten. Zelfs aan een kussen is gedacht, kunnen we lekker zacht zitten! Dit is beter dan de koffie bij de rugby club, waar de officiële rust is. Die is niet te hachelen!!

We belonen hen met een dikke fooi en en gaan weer door. Nu niet naar de rust maar een stukje verder, bij boerderij Meijendel. Maar eerst nog een flink eindje door de duinen struinen. Die duinen worden bevolkt door allerlei sporters. Hardlopers en fietsers. Misschien zie ik mijn marathon-collega Ineke nog? Maar nee…..wel veel collega’s van haar!

Ook zien we allerlei groen opkomen zoals vergeet-mij-nietjes en daslook. Ook allerlei varens en de weegbree en brandnetels. Dieren hebben we helaas niet gezien. Misschien vandaag net effe te druk voor ze met al die wandelaars.

Bij de boerderij aangekomen gaan we lekker buiten op het terras zitten, met de jas aan is dat prima te doen. Zelfs de zon heeft er wel zin in hoewel hij niet lang zijn zonnestralen laat zien. Het wordt wat frisjes en we stappen na het biertje weer op.

We lopen weer naar de Watertoren waar de volgende stop wacht. Daar nemen we een lekkere spek pannenkoek. Fred wil kibbeling scoren op de boulevard dus hij neemt niets behalve een biertje. Ook daar is het gezellig druk en ik zie Lenie zitten. We groeten elkaar, en ik zeg dat ik de foto’s wel zie verschijnen op Facebook. En Fred zegt: “jij kent ook iedereen!” 🤓

Hier zitten we vrij lang omdat we ook een bui voorbij moeten laten gaan. Behalve deze bui hebben we geen regen van betekenis gehad. Ja, een paar druppels maar dat is geen regen volgens Fred. Het laatste stukje gaat over de boulevard, zoals vele jaren bekend is bij deze tocht. Maar dat verveelt nooit en vandaag is het niet echt druk. Vanwege het weer denken wij want het waait behoorlijk en het is koud! De schuim koppen staan op de aanstormende golven! Fred speurt naar een tentje waar kibbeling te koop is maar loopt ze allemaal voorbij…..

We maken wat foto’s van elkaar want dat is leuk voor later 🤭 bij het Vissersvrouwtje en bij de kunstobjecten en de giraffe van Lego. Met de vuurtoren in zicht weten we dat het niet ver meer is naar de finish. Nog een stukje langs de haven en dan zijn we er alweer. We melden ons af en Fred gaat nog een “sappie” drinken, wij gaan meteen naar de auto en naar huis.Ik heb vandaag genoten van de tocht. Het was gezellig en de route weer erg mooi en afwisselend. Nu op de bank nagenieten en kijken naar Max Verstappen die wéér gewonnen heeft 🏁 Wij kunnen weer 21,7 km bijschrijven.

Klik hier voor meer foto’s

Vakantie Meerdal 2024 / 15 km

Vanuit ons huisje in de Limburgse Peel is het leuk wandelen. Dus hup, wandelkleertjes aan en gaan! Het weer is niet echt fraai maar oké, we zijn niet van suiker en er bestaat geen slecht weer behalve slechte kleding!

Vol goede zin stappen we door het meer dan stille bos, niemand hier haalt het in zijn hoofd te gaan wandelen lijkt het wel. Het is uitgestorven! Omdat de regen vele paden onbegaanbaar heeft gemaakt kunnen we er toch redelijk goed over wandelen. Af en toe vormt het pad een uitdaging in de vorm van modder maar dat kan de pret niet drukken, we lopen er gewoon omheen!

Dan komen we uit het bos en volgens de routebeschrijving moeten we langs een weg lopen. Hans heeft een knooppunten route gemaakt. We zien het gehuchtje Merik in de verte, de skyline van een molen en een kerkje. De weg is heel rustig, ook weinig auto’s hier. Gelukkig maar want constant in de berm springen door een langs rijdende auto is niet fijn.

Bij een kruising van wegen zien we een bankje, tijd voor een pauze want we hebben er nu 6 km op zitten en het is nog steeds droog❤️

Na ongeveer een kilometer over de weg mogen we het gras in…..joepiieee. Elk grassprietje is nat dus je begrijpt het al, onze voeten raken doorweekt! Niet getreurd, dat droogt vanzelf! We lopen langs een klaterende beek en een boomkwekerij met hele mooie in bloei staande magnolia’s.

We komen aan in het plaatsje America, waar het ook angstvallig stil is. Een kerkje, een supermarktje en een paar winkeltjes, dat is het. De lunchroom aldaar is dicht op woensdag, maar er is wel een snackbar die open is. Daar eten we wat en daar is het ook stil behalve de uitbaters is er niemand. Het plaatsnaambord met een Limburgse uitdrukking eronder gaat natuurlijk ook op de foto, evenals een brugmomentje als we eindelijk het graspad mogen verlaten!

Na het eten lopen we weer door naar de volgende geplande rust bij een ander park van Center Parcs, de Limburgse Peel. 

Dit park was vroeger van Sunparks. Hier genieten we van een heerlijk kopje cappuccino. Het is hier wel druk met vakantie gangers, gezinnetjes met kleine kinderen. Voornamelijk Duitsers en Belgen.

Dan nog een klein stukje naar ons huisje maar het laatste stuk is altijd lastig, hoe lang of kort de wandeling ook is. Moe maar voldaan komen we aan en genieten na van deze heerlijke wandeldag! We hebben 15 km gelopen en met af en toe een miezer buitje mogen we niet klagen! 😌

Meer foto’s klik hier

Trainingstochtje 14-3-2024 / 30 km

MAASHAVEN

Het is tijd voor een trainingstochtje. Omdat ik vandaag, donderdag, vrij ben besluit ik vanaf Rotterdam naar huis te lopen. Dat is precies 30 km. 

Met de metro rij ik samen met Hans naar het Erasmus MC, waar hij werkt. We nemen afscheid in de hal en ga nog even naar het toilet. Ik vertrek precies om 7.55 uur vanaf de uitgang aan de Westzeedijk. Het beloofd een heerlijke lentedag te worden en heb er zin in!

De pas zit er goed in en ik geniet van het Rotterdamse. Het is lekker druk want iedereen is gehaast op weg naar zijn of haar werk. Via de Erasmusbrug met zijn magnifieke uitzicht loop ik naar Rotterdam Zuid. Daar zie ik de werkzaamheden bij de Rijnhaven. Ze gaan daar een stads strand aanleggen. Nou, ik ben wel benieuwd hoe dat gaat worden!

Onder de metrolijn zie je de geschilderde pilaren waar ik een foto van maak. Ik plaats hem op Facebook en vraag: waar ben ik?

Mijn oorspronkelijk plan is om bij het Ikazia een stop te houden maar ik ga zo lekker dat ik doorloop naar de volgende rust in Charlois. Achter het Ikazia langs ga ik naar het Zuiderpark. Een groot en uitgestrekt stadspark waar het op dit moment uitgestorven is. Maar niet getreurd, ik geniet wel van de opkomende lentebloemen en de rust. Op mijn oren lekkere muziek dus ik stap heerlijk door.

Bij de rust in de McDonalds kom ik even bij, ik heb nu 10 km gelopen en ik ben niet ontevreden over de tijd. Na de koffie loop ik richting Rhoon en zie een ganzen moeder met heel veel pulletjes, ik zet ze op de foto.

In Rhoon loop ik achter de Intratuin langs naar het park er achter. Ook hier een oase van rust. En door naar Hoogvliet via de stadsparken. Helaas geen Schotse Hooglanders te zien vandaag, dit is hun begrazingsgebied. De rust in Hoogvliet is ook weer een Mac, ze hebben daar heerlijke koffie voor weinig. Ik ben een tevreden mens, want ik zit alweer op ruim 20 km! 

In mijn hoofd heb ik wel de route zitten maar toch loop ik hem niet helemaal als gepland want in Hoogvliet loop ik een stukje door het Ruigeplaatbos waar mijn jeugd ligt. Vroeger ging ik hier vaak met mijn broertje spelen. In de winter van de heuvel roetsjen of bij “de Spin” klimmen. Memories all over🥰

Dan ga ik de Spijkenissebrug over die gelukkig niet open staat. En onderdoor richting Schenkel, een van de nieuwste wijken in Spijkenisse. Nog even een bankjesrust waar een waterkraan is en weer door. Ik besluit niet langs te gaan bij Kerels aan de Maas, een restaurantje langs het water maar ik loop door. Via het parkje achter de Planetenlaan en Eikenlaan is het nog maar een klein stukje naar huis.

Daar arriveer ik precies 7 uur later, om 14.55 uur. Best een mooi tempo vind ik, en ik voel mij prima! Het is nog steeds heerlijk weer en ik geniet na op de schommelbank in de tuin. Een welbestede dag! Laat de Vierdaagse maar komen!

Rotterdam RWV 9-3-2024 / 18 km

Dit keer gaan Hans en ik met de metro naar Rotterdam, om daar de nieuwe wandel route van RWV te lopen. Ik heb de route op mijn telefoon gezet en de routebeschrijving uitgeprint na aanmelden bij RWV. Wat fijn dat je deze routes nu kan lopen wanneer het jou uitkomt! Dat is dus vandaag, zaterdag 9 maart.

Eigenlijk was Amsterdam de bestemming maar omdat ik nogal last heb van vroeg opstarten, dat kan ik slecht, toch maar naar Rotterdam gegaan. Het zonnetje schijnt lekker maar er staat nog een gemeen oosten windje!

We pakken de route op bij metro station Beurs, en lopen richting de Wijnhaven en de Oude Haven. Op de Maasboulevard staan stenen beelden van een leeuw. Drie in totaal en nog nooit gezien. Terwijl ik een “ras Rotterdamse” ben hahaha! Het is een serie van vier en de vierde staat in Amersfoort volgens de routebeschrijving. Ook nooit geweten! Een lang stuk lopen langs de oude Maas is ook niet vervelend en helemaal niet met dit weer!

We kruisen de Honingerdijk en de Sint Lambertuskerk zetten we op de foto. Dan lopen we door een stukje Oud-Kralingen waar we al vaker liepen maar omdat we nu andersom gaan is het toch anders. Dus op naar de Kralingse weg en de Kralingse Plaslaan om aan het eind daarvan aan te komen bij Woodz, een heerlijke plek om even een koffie te drinken. En dat doen we ook, we hebben er ruim 5 km op zitten nu.

Helaas is het zonnetje even achter de wolken verdwenen. We zitten buiten en krijgen het koud dus in de benen maar weer! Na weer een stukje door Kralingen lopen we via een drukke winkelstraat naar de Kubuswoningen maar gaan via de Mariniersweg en de Hoogstraat achterlangs. Het is zaterdag dus marktdag en dus is het druk op straat. De Hoogstraat missen we even maar omdat we Rotterdam goed kennen komen we weer via-via op de route en komen we op de Meent aan.

Het Sint Jacobuspark kennen we ook niet en even ben ik mijn oriëntatie kwijt. Maar dan zie ik het, we zitten vlakbij het Hofplein en de Hofpleinvijver met zijn fonteinen. We lopen langs de Delftse poort en maken er een foto van.

Het Centraal station doemt voor ons op, het plein is druk met mensen. Het nieuwe, grote standbeeld van een meisje in sportkleding wordt ook op de foto gezet.

Via de Westersingel met kunstwerken lopen we naar het Depot van Museum Boijmans van Beuningen. Om daarna aan te komen bij het Erasmus MC. Daar gaan we eventjes een koffie halen bij de AH to go aldaar. Even bijkomen….

Na de rust besluiten we de rest van de route af te maken, het is nog maar een klein stukje. Het ziekenhuis uit, de Westzeedijk oversteken en een stukje door Het Park, waar ook de Euromast staat. Voor ons een bekend bouwwerk. En dan nog een stukje via de Veerhaven langs de Oude Maas waar ik de Erasmusbrug oftewel “De Zwaan” op de foto zet. Met de blauwe luchten van vandaag een plaatje, de brug blijft een mooi bouwwerk waar ik als Rotterdamse trots op ben!

Via de Leuvehaven waar we veel schepen zien liggen lopen we naar station Beurs. Daar eindigt onze wandeling en stappen op de metro terug naar huis. We hebben genoten van deze verrassend leuke route. Ik heb dingen gezien waar ik geen weet van had, altijd leuk om nieuwe dingen te ontdekken! Bedankt RWV voor deze mooie gelegenheid om Rotterdam te ontdekken!

Meer foto’s klik hier

Westerborkpad Putten - Ermelo - Harderwijk /15 km en Harderwijk - Nunspeet 1-2 maart 2024 / 20 km

Putten - Ermelo - Harderwijk 15 km

Op 1 maart is het weer tijd voor een etappe van het Westerborkpad, het pad in het spoor van de Jodenvervolging. Omdat het startpunt steeds verder weg is combineren we de wandeling met een overnachting in Harderwijk natuurlijk bij Van der Valk.

Vrijdagochtend rijden we dan naar het station om daar verder te gaan met de trein naar ons beginpunt in Putten. Het is heerlijk voorjaarsweer en we gaan op pad richting het werkkamp de Vanenburg. Het kasteel huisvestte in 1942 Joodse mannen die onder toezicht van de Heidemaatschappij dwangarbeid moesten verrichten: langs het IJsselmeer moesten weilanden geëgaliseerd worden. Met een stralende blauwe hemel zet ik het kasteel op de foto. Dan lopen we naar Ermelo langs de spoorlijn die een rode draad vormt in dit pad. Na 5 km rusten we even uit op een bankje. Uiteindelijk komen we aan in Ermelo en gaan op zoek naar een eettentje. Op de hoek vlakbij het station zien we Peacock en het is er druk maar we kunnen nog een plekje vinden. We lunchen hier lekker om ons op te laden voor de rest van de wandeling.

Door een onduidelijke aanduiding in het boekje lopen we een stukje verkeerd door de bebouwde kom van Harderwijk of we kijken verkeerd en missen daardoor een pijl. En vanwege werkzaamheden aan de infrastructuur lopen we weer een stukje verkeerd omdat de palen waar de stickers zouden moeten zitten weg zijn…. Uiteindelijk komen we wel weer op de route langs een huis waar twee meisjes ons uitnodigen voor een kopje koffie. Op ons: “helaas, we zijn onderweg naar ons hotel”, roepen ze nog: “het is gratis hoor!” Maar wij lopen door naar het station om daar weer in de auto te stappen naar ons hotel, 8 minuten rijden verder. Daarna checken we in om lekker uit te rusten van onze wandeling.

Harderwijk - Nunspeet 20 km

Na een heerlijke nachtrust en een uitgebreid ontbijt starten we weer bij het station Harderwijk. Maar een domper volgt: de treinen rijden niet vandaag vanwege werkzaamheden! Het is 10 uur als we bij het station aankomen. Er rijden wel NSbussen. Nou ja, we zien het dan wel weer, eerst maar eens een stukje wandelen. Het beginpunt is zoals altijd lastig te vinden en gaan aanvankelijk de verkeerde kant op. 

Het eerste stuk is leuk, door de straatjes van Harderwijk in het centrum waar ook een synagoge te vinden is. Dan gaan we het centrum uit om vervolgens over een heeeeeel lang pad te lopen, langs het spoor. Op de helft gaan we eventjes uitrusten want we zien twee bankjes. Om dan weer verder te gaan tot de voetgangers- en fietsbrug over het spoor en de weg die er naast loopt. We gaan de Hardewijkse bossen in, een oase van rust. Heerlijk rustig vervolgen we onze weg tot we bij de volgende verrassing komen! Het stukje over het Hulshorsterzand is afgesloten en we moeten een alternatieve route volgen. Deze route is geheel verhard en ook gepijld dus het moet maar. En ook hier lopen we een groot deel langs het spoor. Bij een stromend beekje gaan we eventjes uitrusten op een bankje en eten onze meegebracht eitje op om de eerste honger te stillen. We hopen onderweg een eettentje tegen te komen maar helaas, die is dicht. Dan lopen we maar door naar Hulshorst hoewel de route daar niet heen gaat doen we het toch, we willen eten! In Hulshorst is het onwerkelijk stil, hoewel het zaterdagmiddag is, zien we geen mens op straat! Wel een eettentje dat open is, gelukkig. Snackie Wok, de plaatselijke snackbar annex kroeg. Hij is ook sponsor van het plaatselijke jeugdelftal. De eigenaar is een gezellige jonge man die even staat te kletsen met ons.

Na ons buikje vol te hebben gegeten gaan we op pad voor het laatste stukje. Het Belvédère bos is ook weer erg rustig en is het nog maar een klein stukje naar Nunspeet. Maar omdat ze daar ook aan de infrastructuur bezig zijn, moeten we zigzaggend naar het station. Maar omdat de trein niet rijdt, naar het busstation een stukje verder. Gelukkig hoeven we niet al te lang te wachten op de bus en rijden we naar Harderwijk en stappen in de auto richting Spijkenisse.

Dit waren weer twee mooie wandeldagen mede door het zachte voorjaarsweer. Hoewel het allemaal niet echt volgens plan ging heb ik er toch van genoten. We zitten nu op 159 km van het 342 km lange-afstand-wandelpad.

Meer foto’s hier