Kees Knappers Boswandeltocht / 30 km / 23-3-13

Vandaag ga ik eens een keer niet dichtbij wandelen maar in Rucphen, dat is bijna een uur rijden vanaf huis vandaan. Dit komt ook doordat dit weekend als Siberisch wordt aangeduid, omdat het extreem koud gaat worden! Dan maar beschut door de bossen van Rucphen wandelen!
De winterjas aangetrokken en gewapend met muts, sjaal en handschoenen vertrek ik om 7.00 uur naar de Posthoorn in Rucphen. De wandelvereniging THOR is de organisator van deze boswandeltocht.

De reis verloopt soepel en ik kan de auto op een heel groot stuk grasveld neerzetten die voor de wandelaars gereserveerd is, we worden ernaar gedirigeerd door vrijwilligers. Het is nog wel een stukje lopen naar het startbureau en al lopend daarnaartoe zie ik de auto met Silvia en Larissa, we gaan deze tocht gedrieën lopen.

De inschrijving gaat soepel, geen gedoe met briefjes invullen en overschrijven dus ook geen rijen, nee gewoon een kaartje met nummer meekrijgen na betaling en zelf invullen, het kaartje afscheuren en in een bakje van de desbetreffende afstand stoppen. Dit is de eerste positieve indruk van deze vereniging, er zullen er meer volgen! De dame achter de tafel vraagt: "Welke afstand wilt u lopen? 30?" en ik reageer verbaasd met: "Kunt u dat zien? Dat klopt inderdaad!". Dus wij hebben "democratisch" besloten de 30 te doen, want we twijfelden eigenlijk nog een beetje, ook vanwege Larissa die net een nachtdienst gedraaid heeft. De cursus slaapwandelen voor gevorderden komt nu goed van pas hahaha!

De routebeschrijving is heel gedetailleerd, met afstanden en nummers die corresponderen met de bordjes langs de route. En plastic linten als herhalings "pijl". We bekijken meteen wat voor soort rusten we hebben en dat blijken er vier te zijn, waarvan twee buitenrusten. Oei! Het is erg koud voor een buitenrust, -2 graden maar de gevoelstemperatuur is -10! Maar ach, ze zitten goed verdeeld dus dat zal geen probleem opleveren.

Als we de camping verlaten, gaan we meteen het bos in om het eerste lusje te lopen, na 7,5 km komen we weer in de Posthoorn terug voor de controle stempel. Het is dus met recht een bostocht!
Na deze stop gaan we weer verder voor het tweede lusje wederom door het bos, en de wagenrust zit op 7 km verder dus dan hebben we nu in totaal bijna 15 km gelopen. Bij de wagenrust krijgen we een kopje thee en een stukje suikerbrood, gratis! En de tocht was al niet duur, maar €2,50! Hier gaan we niet zo lang zitten omdat het erg koud is maar het is toch wel lekker om even iets warms te drinken.

En weer verder voor de derde lus door het bos en het verveelt geen moment. Dat komt omdat je de stukken niet herkent, bos is bos. We hebben ook genoeg stof tot kletsen en we lachen weer wat af. We komen een bord met "te koop" tegen, maar wat is er nou precies te koop, dat is niet geheel duidelijk, er is geen huis te bekennen! Maar dan raak ik in de welbekende dip, ik ben het lange zandpad waar we over moeten meer dan zat en het tempo is me iets te hoog en ik laat me een beetje afzakken. Niemand weet een mop en Leo is ook niet mee. Dan maar even een belletje plegen. Helaas, hij heeft visite dus die vlieger gaat ook niet op.
Uiteindelijk komen we in de bebouwde kom aan nadat we een flink stuk in de snerpende wind gelopen hebben. We zien onderweg nog een paar hele kleine lammetjes en ik heb medelijden met ze omdat het zo koud is nu! In het plaatsje Schijf is een binnenrust, "D'n Hoge Dries" en daar is het behaaglijk warm. Een kopje thee gaat er nu ook wel weer in! Ik gloei helemaal van de warmte binnen en van het lopen in die vrieskou!

Na de rust, we mogen nu nog 10 km, vertrekken we weer het bos in richting Rucphen. Onderweg word ik aangesproken om de kleurige "dingen" die aan mijn tasje hangen en ik zie mijn kans schoon om veters te verkopen. Helaas is het niet gelukt om wat te verkopen en deze mensen lopen heel erg langzaam dus ik raak achterop mijn wandeldinnetjes. Dat wordt sprinten! Maar ik kan ze weer bijbenen en gedrieën lopen we weer verder tot we weer bij dezelfde wagenrust aankomen. We zitten op 25 km nu. Hier drinken we iets warms en gaan heel kort zitten vanwege de kou. De laatste 5 km's zijn altijd de zwaarste, hoe lang de route ook is. Ook nu weer is het pittig maar we slaan ons er wel doorheen, nog even genietend van deze mooie omgeving. En toch is dit uurtje ook weer zo voorbij, gek hè?

Om 15.10 uur komen we weer aan in de Posthoorn en melden ons af. Ik complimenteer de dames achter de tafel met de perfecte wandeltocht en we krijgen een stempeltje voor in het boekje. Het plaatje kost € 0,30 dat dan weer wel maar ach, het is het dubbel en dwars waard! We zien een flyer liggen van een volgende tocht in deze contreien en wij besluiten om de Zeemansloop te laten schieten en deze kant op te komen. Ik heb er nu al zin in!

We blijven nog even nakletsen maar dan wordt het tijd om op te stappen. Nog een klein stukje (nou ja??) lopen naar de auto en dan weer op huis aan. Larissa rijdt met Silvia mee, dan kan ze lekker indommelen na deze prestatie! Half 5 kom ik thuis en stap meteen onder de douche, ik heb het erg koud gekregen. Ik heb genoten van deze dag, ondanks de kou!

RET Kleiwegmars 16-3-2013 / 25 km

Op deze zaterdagmorgen zijn de vooruitzichten wat het weer betreft zodanig dat ik het erop waag een flinke wandeling te gaan maken en dat ga ik doen met een aantal Walkers van het forum. We hebben afgesproken in de kantine van de RET remise waar het startbureau zit. Als ik de auto op het parkeerterrein mag zetten zie ik dat Paul ook net aankomt en gezamenlijk gaan we ons aanmelden. Paul neemt er een bakkie bij, ik nog even niet omdat ik dan veel te snel moet plassen. En niet veel later komen de anderen binnen. We gaan ook nog even naar het toilet waar de sfeer niet zo goed is, want enkele mannen lopen te mopperen dat wij als dames niet van het herentoilet gebruik mogen maken. Wat is dit nu? Ja, het is een kwestie van goed fatsoen! Nou ja zeg! Thuis heb je toch ook geen gescheiden toilet?? En dan, mannen maken er ook vaak een zooitje van hoor in het toilet!! Wat een gezeur.....

Enfin, na deze schermutseling vertrekken wij vol goede zin het Rotterdamse in. Helaas zijn de weergoden ons niet goed gezind, het begint te miezeren en in combinatie met de wind voelt het ijzig koud aan. Dan maar flink doorstappen! In het begin lopen we nog als groepje, later hebben Sil en ik er goed de gang in! Het gaat lekker. De omgeving kan me niet echt boeien, ten eerste ben ik er al heel vaak geweest en ten tweede, het weer leent zich er niet voor eens goed om ons heen te kijken. We kletsen en geinen wat met elkaar en zo vloeien de kilometers onder onze voeten vandaan. En ik heb mijn oude vertrouwde wandelslofjes weer aan.........

Vlak voor de eerste rustpost komen we twee dames tegen die mij aanspreken op de veters en al kletsend komen we aan bij de buitenrust. Wat? Met dit weer een buitenrust? En er is ook geen toilet. We wachten even op Mar en Paul en na wat gedrentel heen en weer besluit Mar nog even bij Texaco naar binnen te lopen voor een sanitaire stop. Het nabijgelegen restaurant is dicht helaas. Een gemiste kans voor de organisatie om een fijne rust te creeeren! De 40-km lopers hebben pas na 15 km deze rust en dat zonder toilet? Dat kan echt niet! De uitbater van het tankstation is er ook niet blij mee!! Beetje jammer dit. Wij wachten even op Mar in het metrostation van de Randstadrail, lekker beschut voor de wind.

Maar goed, na deze korte onderbreking vervolgen wij onze route en al speurend om ons heen voor een alternatieve rust lopen we een beetje mopperend verder. Na ruim een uur ontdekken we een kantine van een voetbalvereniging die aan de route ligt, en wij besluiten hier toch even naar binnen te gaan voor een bakkie troost. Daar zijn we echt aan toe. Niet dat het hier erg gezellig is maar het is er warm! Hoewel, de deur gaat vaak open en dicht wat af een toe een windvlaag oplevert. Ik bel Mar dat we hier zitten en niet veel later schuiven zij ook aan.

Paul besluit om bij het 18 km punt de tram te nemen naar het eindpunt, hij voelt zich niet zo erg lekker. Wij respecteren dat besluit, je moet wel naar je lichaam luisteren! Samen met Paul loop ik naar het volgende rustpunt op 18 km, cafe van Eijk. Paul zeg dat we zo langs een zwembad gaan, maar dat kan ik me helemaal niet meer herinneren van de vorige keren. Er blijkt een openluchtzwembad te zijn, Het Zwarte Plasje! Het bestaat al 99 jaar! Dat is leuk, een zwembad midden in de stad en dan ook nog eens een openluchtbad. Het is een natuurbad maar het ziet er erg schoon en fris uit. Zo leer je nog eens wat!


Onderweg komen we ook nog Schotse Hooglanders tegen met jonkies! We kunnen ze van heeeeeel erg dichtbij bekijken! Ze kijken ons eens aan maar doen verder niets. En natuurlijk maken we er even een foto van.

Bij cafe van Eijk gaan we het ervan nemen, het is er warm en gelukkig rookvrij. Dat was twee jaar geleden wel anders, het zag er blauw van de rook. Nu staat er een tafel buiten met een asbak erop en er staan twee rokers naast.
De cappuccino smaakt naar meer en het is reuze gezellig. We blijven hier vrij lang. Maar we moeten toch een keertje op gaan stappen en volgens de routebeschrijving moeten we nog 7 km. Geen van allen hebben er nog zin in maar ja. Paul stapt op de tram en wij drieen gaan verder. Het is inmiddels droog geworden (al een tijdje eigenlijk) en heel af en toe doet de zon zijn best door het wolkendek te schijnen maar dat lukt niet erg. Ondanks dat is het nu best te doen.

De route voert ons langs het Molenpad en het Prinsenmolenpad, die kan ik inmiddels met mijn ogen dicht lopen, zo vaak ik hier geweest ben. Maar ondanks dat geniet ik toch van de mooie uitzichten over de Bergse Plas.
Dan nog even de Kleiweg over die erg lang is en aan het eind van deze weg zit de remise. Daar melden we ons af en wachten nog even op Mar. We krijgen een leuke gadget cadeau: een waterzakje voor aan je tas. Ik neem natuurlijk een roze, past goed bij mijn veters. En over veters gesproken, in de kantine verkoop ik de een na de ander en zelfs Mar ontpopt zich als mede-hulpverkoopster, zij slijt nog een paar geknupte aan een dame met een hele leuke roze trainingsjack. Want die passen goed bij haar jack. En ja hoor, ze koopt ze nog ook!
En er is grote hilariteit over de plaatjes voor ons boekje: ieder heeft er zo'n vier stuks gekregen. Kwartet!!

Na dit aangenaam verpozen gaan we weer op huis aan. Dit was niet een favoriete tocht maar desondanks hebben we het leuk gehad met elkaar. In goed gezelschap is elke saaie tocht leuk!

RWV Winterserie deel 6 / 3-3-2013

Het beloofd weer heerlijk wandelweer te worden, ik heb dan ook veel zin om naar het Lange Pad in Kralingen te rijden voor de laatste editie van de Winterserie van RWV. Zoals gewoonlijk komt Lisette om 9.05 aan met de bus en gezamenlijk rijden we naar Kralingen. Daar komt ook net Michelle aangelopen, zij is vanaf haar huis komen lopen zodat ze wat meer km's in de benen krijgt vandaag want 15 km vindt ze te weinig....

Op de valreep komen Silvia en Marco ook aangelopen en daar wachten we eventjes op om vervolgens de goed gepijlde route te gaan lopen. Ik heb vandaag nieuwe wandelschoenen, eens kijken hoe dat gaat.
Maar na een paar km, we zijn een goed half uur op pad, voel ik mijn hielen al.....dat is geen goed teken. Ik plak ze af maar het vel is er al af!! Oei dat wordt afzien vandaag. Nou ja, we hebben elkaar als gezelschap en Sabine is er ook bij dus kunnen we gezellig kletsend het pad vervolgen. Het eerste stuk gaat natuurlijk door het Kralingse bos maar ik heb niet zoveel oog voor de omgeving omdat mijn voeten zeer doen... Op de splitsing van de 15 en 10 km besluit ik de 10 te doen en ga met Sabine mee, zij moet ook op tijd terug zijn voor een interview dus wel zo gezellig. Maar........we komen een trappetje tegen en Sabine kan daar niet langs in haar scootmobiel. Zij gaat omrijden en niet veel later treffen we elkaar weer. Via de Kralingse weg en het Statigelaantje (echt die weg heet zo!) komen we weer terug in het Kralingse bos. Het is er zoals gebruikelijk met dit mooie weer, best druk met recreanten!
Ik heb met de GPS aan gelopen maar heb hem pas na ongeveer 1 km aangezet, hij geeft aan dat ik 10,4 km gelopen op het einde. Ik ben blij dat we er zijn en ga een lekker kopje soep halen nadat ik me heb afgemeld. Als de soep op is, komen Silvia en Marco aangelopen en niet veel later ook Lisette en Michelle en is het weer eens tijd om op te stappen. Dit was weer een leerzaam dagje!