Riddertocht in Ridderkerk 12 mei 2007

De weerberichten waren uitgesproken slecht maar ik had mij voorgenomen op 12 mei mijn eerste 40 km tocht te gaan lopen dit jaar. En als ik mij iets voorneem, doe ik het ook. De regen kletterde al tegen de ramen toen ik om 6.30 uur wakker werd!
Maar goed, ik heb mijn spullen gepakt en vertrok richting Ridderkerk.
Het was niet zo druk (gek hè?) en ik schreef mij in voor 40 km.

Bij de deur stond een dame te worstelen met haar regencape, zij was een van de vier dames waarmee ik later de tocht zou vervolgen. Ik liep een tijdje achter hen en ik zag dat zij een blauwe route bij zich hadden, dus ook voor 40 km gingen. Omdat de pijlen waren weggespoeld was de route niet gepijld en ik was bang te verdwalen als ik alleen liep. Ik vroeg of ik met hen mee mocht lopen. Wel zo gezellig! Zij waren ook aan het trainen voor de 4daagse in Nijmegen. Twee van hen hadden al een keer meegedaan, de andere waren debutanten.

Tot aan de eerste rust ging het goed. Wij arriveerden een kwartiertje later dan Henriette, Sandy en Petra want zij zaten al lang en breed koffie te drinken. Dat was rond 10.15. Twee uur over 10,5 km. Netjes toch?
Ik heb mijn zooltjes even gewisseld, en na een half uurtje gingen we weer op pad.
Wij kwamen achter een fout op de beschrijving "la weg naar v.k.l.", dt moest rechtsaf zijn, dat wist Petra te vertellen omdat de Langeweg aan de rechterkant was, linksaf was een bouwterrein.

Bij het punt ra. /la./ra. om benzinestation heen raakten wij echt de weg kwijt. Want bij ra. Rotterdamse weg klopte de beschrijving weer niet, want die was links af. Daar kwamen we achter bij navraag aan een lokale bewoonster.
De tweede keer ging het mis bij het beeldenpark tot Rozand 1 en ra. shoarma tent langs. Bij navraag aan de organisatie bleek heel die shoarmatent afgebrand te zijn! We dwaalden rond in het bos. Uiteindelijk kwamen we toch aan in de Korenbloem voor de tweede keer. Maar dat was pas om 13.30 en we moesten nog 18 km lopen. Dat zouden we nooit redden voor 17.00 uur.
Bij het punt: dijk volgen tot na loodsen (Nami) nr 486 ging het wéér mis!
Want moesten we de weg vervolgen of langs de containers blijven lopen? Wij waren nu met z'n drieën, Sandy Diane en ik. Sandy belde haar zus Petra waar zij waren en hoe we nu moesten lopen. Zij waren ook helemaal fout gelopen.
Uiteindelijk kwamen we bij de laatste rust aan, de Klinker. Die bleek gesloten te zijn! Dat was echt het toppunt. Sandy belde naar de organisatie dat wij niet blij waren (zacht uitgedrukt) en vroeg de snelste weg naar de startlokatie, we hadden het helemaal gehad. Die bleek niet ver van de Klinker te zijn, nog 1,5 km ongeveer.
Diane zat er helemaal doorheen, ze was geblesseerd aan haar knie en het ging niet zo lekker. Maar toch kwamen we zonder kleerscheuren aan bij de startlokatie aan de Kievitsweg.
We hebben een klacht ingediend bij de organisatie want dit was superslecht georganiseerd. Ik denk dat ik deze tocht niet meer ga lopen.
Ik heb geen foto's gemaakt omdat het de hele dag zou regenen en ik bang was dat het fototoestel stuk zou gaan.

Kreeg nog leuke reacties op mijn paarse veters. Waar is dat voor en waar kan ik ze krijgen? Ik heb het verhaal achter de veters verteld en de website van Sunny doorgegeven. Dus virtueel vier paar veters verkocht. Ze hadden iemand met een bundel van die dingen zien lopen. Wie dat was weet ik niet.

Bloesemtocht 21 april 2007

Echte bloesem......nu wel
Finish 17.35......
Lisette onderweg......

Op zaterdag 21 april stond de Bloesemtocht gepland. Lisette en ik hadden een kaartje via internet gekocht en zouden met de trein naar Geldermalsen gaan.
Onderweg naar het Centraal Station belde Lisette dat ze net de trein had gemist, en ik ging daarom maar naar de stationsrestauratie en nam een lekker bakkie koffie.
Lisette kwam een half uurtje later aan.

In de trein zaten we naast een dametje die honderduit zat te kletsen tegen ons, erg gezellig. Ze vertelde dat ze 16 keer de Vierdaagse had gelopen en pas begon toen ze 55 jaar was. Wij gingen rekenen en kwamen op een aardige leeftijd. Lisette vroeg:"Hoe oud bent u dan, als ik vragen mag?" Ze bleek 77 jaar te zijn! Zo zie je maar, wandelen maakt jong. Ik dacht dat ze pas 60 jaar was.

In Dordrecht moesten we overstappen op de trein naar Geldermalsen en daar kwamen we om half 10 aan. We liepen de mensenmassa achterna, tjonge wat een hoop volk. Het was dan ook prachtig wandelweer!

In de hal konden wij rechtstreeks naar de balie "aanmeldingen via internet" waar het gelukkig niet druk was. Dat was wel andere koek aan de andere balie, het zag zwart van de mensen! Dus voortaan via internet bestellen, veel makkelijker.

Om precies 10.05 vertrokken wij richting de Linge. Net zoals vorig jaar kregen we een appel (of peer) aangereikt bij de start. Het was erg druk, net zoals in Nijmegen. En er hing een gemoedelijke sfeer. Overal bloesem, alleen de paden tussen de boomgaarden waren erg droog en hobbelig, niet zo goed voor voetjes en knieën!

Na ongeveer twee uur wandelen waren we toe aan een pauze om de noodzakelijke broodjes op te eten. Wat is dat een crime, elke keer weer. Ik kan geen brood eten tijdens wandeltochten maar ja, je hebt wel energie nodig.

Een half uur later, nadat ik mijn voeten gepoederd had (er lagen weer blaren op de loer!) gingen we verfrist op weg.Lisette moest erg nodig dus bij de eerstvolgende rustplaats zochten we toiletten op. Hier hadden we vorig jaar geluncht met Michelle en Evelien. Na ongeveer tien minuten konden we onze weg weer vervolgen.

Bij rustpost Frutera hadden we er weer ruim twee uur opzitten en daarom gingen we eventjes uitpuffen op een bankje. Ook daar was het gezellig druk, en er speelde een fanfare. Bij navraag bleek dat we nog ongeveer 8 km moesten wandelen. Op mijn tellertje stond 21 km!! Net als vorig jaar. Lisette begon weer aardig last te krijgen van haar knieën omdat veel paden erg onregelmatig waren. Het laatste stuk gaat door - weer- een boomgaard!

Maar om 17.30 kwam het eindpunt in zicht, en na een foto gemaakt te hebben van de reusachtige voet bij de ingang, gingen we richting bankjes, want het was best een pittig tocht! In de hal was het erg druk en er speelde ook weer een band. Er waren zelfs mensen die de polonaise liepen! Nou daar moesten wij niet aan denken! Op mijn tellertje stond dus wéér 29 km! En gezien de tijd die we erover gedaan hebben denk ik dat dit toch de afstand is en niet 25 km.

De trein naar Dordrecht vertrok om 17.39 en om half 8 was ik weer thuis, en wéér twee flinke blaren rijker! Ondanks dit ongemak hebben we toch een gezellige dag gehad.

Hier staan nog meer foto's van vandaag: http://www.mijnalbum.nl/Album=SFFF6I74

Teken je ook mijn gastenboek?

Visit My Photos - 10 Pics
My Album

Beroemd?

Dit straatnaambordje kwam een medewandelaar, Danyell, tegen in Leerdam! Grappig om je eigen naam te zien op een straatnaambordje!

Enkeltje Oostvoorne 31 maart '07

Molen en kerk in Geervliet

De brug over het haventje van Heenvliet

Eindeloos lange weg richting Zwarte Waal

Soms zijn de plannen die je maakt niet uitvoerbaar. Of je vind het te ver, of het openbaar vervoer is niet ideaal of je bent gewoon te lui om op te staan want voor wandeltochten moet je doorgaans vroeg opstaan.

Vandaag was dat laatste nu het geval! Mijn eerste plan was naar Lisse te gaan met de trein. Maar dan zou ik om 7.00 uur al in de trein moeten zitten! Laat maar...

Toen viel mijn oog op een foldertje in de lectuurmand over een tocht in Naaldwijk. Even bij 9292OV gekeken, de bussen daarheen gaan maar één keer per uur! Als je de bus mist dan zit je (te wachten!) Laat dus maar.

Hans zou vandaag gaan klussen bij een goede vriendin in Oostvoorne, het zou mooi weer worden. Toen de wekker om 6 uur ging dacht ik: laat maar......

Ik ga wel naar Oostvoorne wandelen.

Ik had al eens een route uitgestippeld op Zuidholland-zuid.nl, daar kan je fietsroutes uitzetten. Wat je kan fietsen kan je ook wandelen. Zo gezegd zo gedaan, mijn spullen ingepakt, mijn voeten ingetaped en gaan met die banaan. Natuurlijk eerst uitgebreid de krant gelezen, ontbijten en koffie drinken!

Hans stond daarna in de startblokken en samen gingen we weg, hij met de auto en ik met de benenwagen. Ik vertrok om 10.20 uur

Ik moest natuurlijk weer snel plassen, al was ik voordat ik wegging nog gegaan maar ja, de koffie hè? Die wilde eruit. Ik wist dat McDonalds bij Geervliet open was en snel daarheen gelopen. Nog even een jus d'orange gekocht en weer verder. Langs de Groene Kruisweg lopen is vreselijk saai dus bij Geervliet ging ik het dorp in, de route gaf dat ook aan. Een leuk dorp, geen mens te bekennen, heel rustig daar. Een molen en een kerk op de kiek genomen.

Als snel verliet ik Geervliet om richting Heenvliet te lopen. Die dorpjes liggen vlak na elkaar. Ook zo rustig daar! Na Heenvliet komt een ellenlange weg langs een grote waterplas, de naam ben ik even kwijt. Na die waterplas komt Zwarte Waal en daar ben ik even op een bankje gaan zitten, ik had inmiddels twee uur gelopen en had honger. Ook zeer rustig daar maar ik zat op een kruispunt waar "veel" verkeer langs kwam. De wegwijzer gaf aan Brielle naar links én naar rechts, huh??

Maar even gevraagd hoe dat zat. Naar rechts is ook richting Brielle maar dan loop je langs de Oude Maas, zei een dame die haar hondjes uitliet. Naar links ga je naar de Groene Kruisweg en dan is het almaar rechtuit. Bent u op de fiets? Nee lopend! Nou meid, succes ermee. Ze gaf nog een tip om parallel langs de Groene Kruisweg te gaan lopen, dat is gezelliger. Dat deed ik ook.

Ik kreeg nog even de schrik onderweg: ik dacht dat ik mijn mobiel verloren had, maar na het fotograferen heb ik het toestel in het zakje met mijn mobiel gedaan, onbewust. Pff.... gelukkig maar!

De weg naar Brielle was ook superlang en vrij saai. In Brielle aangekomen ging ik op een bankje tegenover het verpleeghuis Plantage zitten. Mijn voeten en benen deden behoorlijk zeer! Na een inspectie zag ik geen blaren maar ik heb ze wel even aan de lucht laten drogen. Mmm...lekker..... Het was inmiddels bijna twee uur geworden en ik dacht dat ik nog zo'n zeven kilometer voor de boeg had.

Na Brielle kom je al gauw in het gehucht Tinte, waar mijn vriendin haar paard heeft gestald. Daar kwam ik ook langs, nog even gekeken of ik haar dochter zou zien maar zag niemand. Na Tinte komt dan eindelijk Oostvoorne maar wat een superlange, rechte weg! Supersaai. Even was ik bang dat ik verkeerd liep, want de routebeschrijving gaf aan dat ik over een brug moest in Tinte, maar geen brug gezien. Wel de straat waar ik in moest: de rietdijk. Die eindigd in Oostvoorne, ik was er bijna!

Om 15.20 kwam ik dan eindelijk aan! Mijn stappenteller deed het weer niet goed maar voor mijn gevoel heb ik 40 km gelopen! De routebeschrijving gaf 21 km aan.

Thuis aangekomen zag ik dat ik een bloedblaartje op mijn linkerteen had. Weer een nieuwe plek.

Ik heb het later nog even nagemeten op map24.nl, de afstand was precies 22,3 km.

Teken je ook mijn gastenboek?

RET wandeldag 24 maart '07

De eerst molen onderweg

Geintje?

Ja hoor! Ga maar liggen op die vuile matras

De Prinsenmolen in zicht

Er zijn van die tochten waar niet zoveel over te vertellen valt. Zoiets als deze eigenlijk. Wel leuk, beetje lange saaie wegen en ik heb Rotterdam nu wel zo'n beetje gezien.

Het weer was ook niet om naar huis te schrijven, erg guur!

De wandeling begon bij de remise van de RET in hartje Rotterdam. Ik was er nog nooit geweest maar ik reed er in een keer naartoe.

Ik schreef me in voor de 25 en ging op pad. Met als gezelschap mijn MP3speler want ik ging alleen. Het was 9.00 uur.

De eerste rust na 10 km was bij het eetcafe "Naar boven", bij een nieuw aan te leggen NS station van Berkel en Rodenrijs. Hier was het druk, de koffie duur en er was maar een wc! Ik was weer snel vertrokken.

Nu weet ik dat er een hoop sportcomplexen zijn in Rotterdam, ik kwam er in ieder geval veel tegen. We gaan weer richting Schiebroek en na ongeveer 10 km is er een rust in een jawel: weer een cafe. Omdat ik geen zin had om in de rook te gaan zitten,maar wel een sanitaire stop nodig had ben ik even naar binnen gegaan. Bij de uitgang stonden gratis wandelappels. Dat kon in wel waarderen en heb hem opgegeten op een bankje langs de weg. Het was toch wel koud en koelde snel af en daarom ging ik weer snel op pad richting de finish.

He he, eindelijk zag ik dat we richting Kleiweg gingen, na een rondje rond de Bergse Achterplas waar ik al een aantal keren rond ben gelopen.

En die Kleiweg is lang!! Ik kreeg een dejavu want dat was net als in Nijmegen: denk je dat je er bent moet je nog een flink eind. Ik had het helemaal gehad want mijn voeten deden weer als vanouds heel erg zeer!

Na afgemeld te hebben kreeg ik nog een snoeperijtje ivm een jubilaris die trakteerde omdat hij 50 jaar lid was van de RET sportvereniging. Na een bekertje koffie a 50 centjes ging ik weer huiswaarts. Gelukkig stond mijn auto dichtbij, ik liep niet echt soepel meer! Ik was om 15.00 uur thuis.

Teken je ook mijn gastenboek?

Stiltewandeling 11 maart 2007

Om half 9 trok ik de deur achter me dicht om richting Ommoord te vertrekken voor een Stiltewandeling. Een Stiltewandeling? Ik kan me er niets bij voorstellen maar ach, de RWV verzorgt deze keer de route dus dan komt het wel goed! In de kantine van WION is het best druk en voordat ik mij aanmeld gaat Gijs op de stoel staan om de mensen toe te spreken. Er is een mededeling over iemand die ik niet ken, maar het klonk nogal verdrietig. Daarna wenst Gijs ons een prettige wandeling. Klokslag 9 uur vertrek ik richting Rottemeren.

Als ik de brug oversteek die over de Rotte gaat, zie ik de welbekende vlag hangen van RWV. Ik heb mijn routebeschrijving niet bekeken maar ik dacht: Nu al een verzorgingspost? Mijn tellertje stond op 3 km en ik had net een half uurtje gelopen. En ook nog helemaal geen trek in koffie o.i.d. dus ik heb vriendelijk afgeslagen. Een stroopwafel, dat lust ik wel dus die nam ik mee voor onderweg.

En dan volgt een route dwars door het Hoge Bergse bos, over allerlei schelpen- en zand- en modderpaadjes! De routebouwers hebben flink hun best gedaan, ik vind zulke routes altijd erg leuk.

Vlakbij het Hoekse Hout, waar ook een rustgelegenheid is, heb je een outdoor centrum. Ziet er indrukwekkend uit en ik maak er een foto van.

Ik ga wederom niet rusten, gewoon omdat ik er geen behoefte aan heb en loop verder richting de skihelling. Daar kan ik de berg op, en dat is flink zweten! Wel leuk, eenmaal op de top heb ik een schitterend uitzicht. Jammer dat mijn fototoestel vol was (ik was de geheugenkaart vergeten) maar het is ook nog wat mistig dus het vergezicht was ietsje beperkt. Maar wel mooi.

Op de terugweg kom ik een klasje nordicwalkers tegen. Ik blijf het een dom gezicht vinden: lopen met stokken. Maar ach, misschien went het nog wel eens.

Het is ook druk met skaters en joggers.

De tweede verzorgingspost van RWV sla ik ook over, ik wil op tijd terug zijn omdat we nog bij opa langs gaan voor zijn verjaardag. Bij de kinderboerderij "De Blijde Wei" is het gezellig druk, daar is ook een rust. Wederom ga ik daaraan voorbij.

Zo gaan we weer zoetjes aan richting Ommoord. Bij de derde verzorgingspost krijgen we een bekertje fruit aangeboden en dat sla ik niet over! Heerlijk, weer eens wat anders dan soep. Wat een goede verzorging toch weer.........

We naderen een stiltegebied en van twee medewerkers van de KRO krijg ik een kaartje overhandigd met een stilteoverdenking. Ik geniet van de rust in het parkje, mijn walkman heb ik even uitgezet.

Het is niet ver meer naar de finish en ik kom daar om half 12 aan. Volgens mijn teller heb ik geen 15 km gelopen, volgens de route wel. Nou ja, wie zal het zeggen, ik heb een heerlijke wandeling gehad. Mooie route, goede verzorging, wat wil je nog meer?

Na een heerlijke beker koffie vertrek ik richting Spijkenisse waar ik om half een arriveer.

RWV Winterserie 4-3-2007

Een gesneuvelde boom

Grapje van RWV!

Hier hebben we een snorkel voor nodig?

He he we zijn er weer!


Bij het opstaan is het mistig. En het blijft mistig tot ik in Vlaardingen ben en Lisette op ga halen. We hebben om 9 uur afgesproken om de laatste wandeling van de winterserie van RWV te maken.

Als we in de kantine arriveren is het al gezellig druk. Wij gaan ons inschrijven voor de 15 km en gaan gelijk op pad. We hebben geen routebeschrijving nodig want de route is altijd goed gepijld.

En zo nu ook weer, we zijn niet een keer fout gelopen. Deze route kennen we nog van vorig jaar, want we lopen richting Rottemeren. Al kletsend komen we inderdaad herkenningspunten tegen.
Ik wist zelfs nog dat we voorbij de Varenhof door een modderig stuk park moesten. En ja hoor, het pad moesten we weer gebruiken. Door de regen van de afgelopen dagen was het glibberen!

We kwamen ook een huis tegen dat helemaal blauw geschilderd was!

In de ochtend liepen langs een mistige Rotte, waarop veel roeiboten te zien waren. Roeiclub Nautilus heeft zijn clubhuis langs de Rotte.

's Middags klaarde het gelukkig een beetje op, het zonnetje probeerde door de grijze bewolking te piepen. De temperatuur was heerlijk zo'n 12 graden.
We kwamen ook een Schotse Hooglander tegen, die langs een slootje stond te grazen. We hoeven niet bang te zijn dat hij ons achterna komt, hij keek niet op of om.
De bekende molen heb ik ook nog op de gevoelige plaat gezet, en diverse omgewaaide bomen, met stronk en al omgewaaid!

En zo kwamen we weer via het Kralingse bos terug bij de kantine van PAC.
We hebben er drie uur over gedaan, om half een waren we binnen. Lisette zorgt altijd voor heerlijke soep na afloop, ik verheug me erop!

Hier staan nog meer foto's: http://www.mijnalbum.nl/Album=GAKJ7VEH

Laat je ook een berichtje achter in mijn gastenboek?

Zomaar een wandelingetje 25-02

Het is alweer een tijdje geleden dat ik in en rond Spijkenisse gelopen heb.
Vandaag had ik zin in een eigen bedachte route, ik zou wel zien waar ik uitkwam.

Ik besloot richting Simonshaven te lopen. Vanuit ons huis zit je zo in de polder. Het waait behoorlijk vandaag! Ik heb een flink stuk wind tegen.
Toch is het nog een behoorlijk eind naar het Witte Kerkje, ik loop daar voorbij en ga weer terug langs de provinciale weg. Dit is een erg saai en lang stuk maar ach, ik heb de tijd en met een muziekje op gaat het wel. Dit stuk is ruim 3 km, dat weet ik omdat dit aangegeven staat op de weg.

Bij Hekelingen aangekomen loop ik over de Dorpsweg richting Waterland. Hier heb je een leuk parkje waar het ondanks het miezerige weer toch nog druk is met mensen die de hond uitlaten.

Zo kom ik uiteindelijk uit bij M-point, het fitnesscentrum van Waterland. Als ik daar voorbij loop kom ik op de dijk richting Schenkel. Ik begin het een beetje zat te worden, en besluit de oversteek te maken naar Groenewoud. Eigenlijk was ik van plan richting Hoogvliet te wandelen maar dit zou nog een heel eind betekenen, en ik zat al op bijna 9 km.

Het wandelpad door Groenewoud roept herinneringen op aan de Avondvierdaagse, dit is altijd het eindpunt en aan de hardlooptraining van Nike, die ik twee keer gedaan heb.

En zo kom ik in het Centrum terecht en is het nog maar een klein stukje naar huis. Het is ondertussen ook weer gaan regenen dus ik ben blij dat dit het laatste stukje is. Ik heb toch een flinke afstand afgelegd, 12.76 km, 18243 stappen en 1039,9 kcal verbrand.

Ik zou het leuk vinden als je iets in mijn gastenboek zet!

RWV Winterserie 4-2-07

Afgesloten wandelpad!

Zondagmorgen 4 februari. De wekker gaat om7.30 want we gaan weer wandelen in Kralingen Lisette en ik. Om 8.50 ben ik bij haar en ze komt al aangelopen dus we gaan meteen weer de weg op, richting Kralingen. Meestal drinken we even koffie voor we weggaan maar nu even niet.

Het is rustig in de kantine, wij schrijven ons in voor de 15 km tocht. Pas om 9.45 zouden we een route krijgen maar wij besluiten om nu weg te gaan want eigenlijk heb je een route niet nodig, zo goed is de bepijling altijd.

In het Kralingse bos is het altijd bedrijvig, heel veel sportievelingen lopen er rond. Wandelaars, joggers en snelwandelaars. Ook een enkele fietser.

Het is een groot wandelgebied en het duurt dan ook vrij lang voordat we in de bebouwde kom komen. Bij de aangegeven rust gaan we voorbij, we hebben aardig de pas erin. Alleen: volgens mijn tellertje zouden we nu op 5 km zitten, maar de rust zit meestal op 7,5 en volgens de tijd die we onderweg zijn klopt het aangegeven getal ook niet, we zijn al ruim 1,5 uur onderweg.

We lopen door een schitterende woonwijk, het lijkt net Frankrijk! Mooie, witte huizen met een prachtig uitzicht. De straat heet Bovenlangs en kruist de Onderdoor. Origineel!

In Kralingen staan veel van dat soort huizen, echt een elitewijk.

Als we het hertekamp voorbij lopen, weten we dat we bijna aan het eind van de route zijn. We zien heel veel volk lopen, het is dan ook een prachtige dag. Heerlijk om met je gezinnetje erop uit te gaan, lekker ravotten op de grasvelden en door de bossen.

Langs de Kralingse plas is het ook heerlijk toeven.

Na 2 uur en 40 minuten zien we de parkeerplaats al verschijnen, en niet lang daarna melden wij ons weer af in de kantine. Lisette wilde graag een routebeschrijving, maar helaas, Gijs had de verkeerde route laten afdrukken. Het is maar goed dat we er niet op gewacht hebben.

Dit was weer een heerlijke wandeling en zoals we gewend zijn van de RWV perfect gepijld. Je hebt echt geen papieren beschrijving nodig, al is het wel leuk na afloop de route na te lezen. Hij bleek 15,7 km te zijn dus al met al flink doorgestapt! Binnen drie uur waren we binnen.

Teken je ook mijn gastenboek?

Voetstappentocht 20-1-07

Na een hoosbui op de hei was het droog maar de plu van Adri gaf de geest!

In het begin van de tocht was het erg slecht weer!

Het venijn zit in de staart, en in dit geval klopt dat nog ook! Laat ik met het begin beginnen......
Vrijdagavond kreeg ik een telefoontje van Danyell, of ik soms mee wilde rijden naar Hollandse rading? Nou, daar zei ik geen nee tegen, ik had al zitten puzzelen hoe ik ernaar toe zou gaan. Mijn man was ziek, die kon me dus niet naar het station brengen. Zelf rijden zag ik niet zitten, ik ben geen held in de auto!
Zogezegd zo gedaan, Danyell kwam zaterdagochtend stipt op tijd in Spijkenisse aan.

De route was uitgestippeld op de TomTom maar helaas, deze vertoonde kuren na een update, de stem was verdwenen! Nou ja, we wisten hoe we in Utrecht moesten komen en vanaf daar was het gissen. Via een klein omweggetje zijn we er toch op tijd gekomen. In de manege zaten Adrie, Marc en Sunny al te wachten.
En zo druppelde de rest van de groep ook binnen en konden we vertrekken. Het was niet helemaal duidelijk wie er nu wel of niet zou komen maar om half 11 was het toch echt tijd om te vertrekken anders zouden we niet voor donker binnen zijn!

De route was al een keer verkend door Piet en was uitgeprint door Danyell. We hoefden alleen maar de paaltjes te volgen waar een voetstap op stond. Dat bleek soms tot verwarring te leiden maar uiteindelijk lukte het toch goed op een heel klein omweggetje na.

Op de hei werden we overvallen door een hoosbui! Iedereen was tot op de draad toe kleddernat. In ieder geval diegene die geen goede waterdichte kleding had (zoals ik) De plu van Adrie gaf ook de geest na door een windhoos getroffen te zijn.

Na ongeveer 1,5 uur gelopen te hebben kwamen we een winkelcentrum tegen en gelukkig was er een coffeeshop open met genoeg stoelen vrij. Wij bestelden allen een kof koffie of thee en sommigen maakte gebruik van een sanitaire stop.

Dat was maar goed ook, de volgende rust zou lang op zich laten wachten! Ruud belde al om 14.00 uur dat hij in Kievitsdal zat te wachten. Wij liepen toen nog over de hei.
We zagen een paar reetjes (of billetjes?) in de verte. Ik heb geprobeerd een foto ervan te maken maar ze waren te ver weg.

De paden lagen bezaaid met takken en omgewaaide bomen vanwege de heftige storm van afgelopen donderdag. Daardoor leek het min of meer op een survivaltocht. Het was ook enorm drassig maar door de afgevallen bladeren lukte het wel om zonder al te veel glijpartijen de wegen te bewandelen.

Gelukkig klaarde het al gauw op en konden de poncho's en regenjassen opgeborgen worden.
Anouska en Adrie hebben nog een tussenstop gemaakt in een hele foute tent! Toen wij daar ook arriveerden, werden we weer naar buiten gesommeerd omdat "dit niks was". Het bleek een snackbar te zijn vol heikneuters die allen zaten te paffen zodat de tent blauw zag van de rook. Niet echt een plaats om tot rust te komen.

Wij vervolgden de route tot aan het Kievitsdal, een sjieke tent. De boel werd verbouwd zodat we met z'n allen in een kring konden zitten. Daar waren ze niet zo blij mee geloof ik, de kelner had een gezicht dat op onweer stond. Of zag hij er altijd zo uit? Daar werden de laatste stempeltjes en plaatjes uitgedeeld.

We waren nu nog ongeveer 5 km van de finish verwijderd en moesten daarom weer snel op pad gaan anders waren we niet voor donker terug. Helaas, het laatste stuk werd het al snel heel donker waardoor je niet kon zien waar je je voeten neer moest zetten. En waar ik al bang voor was: ik ging door mijn enkel! Niet ernstig gelukkig, ik kon weer verder lopen maar ik ging ook door mijn andere enkel. Hierdoor liep ik heel onzeker en angstig om niet te vallen. Inmiddels was het ECHT heel donker en in de verte zagen we het schijnsel van de grote weg. Op 300 meter van de finish stapte ik flink mis en viel hard op mijn knieen! Gelukkig niet ernstig maar mijn broek was wel kapot en een schaafwond op een knie. De hulpdiensten hoefde niet ingeschakeld te worden.

Om 17.45 kwamen we eindelijk aan bij de manege waar een gedeelte van de groep al aan het finishbier zat.
Na een lekker bakje koffie gingen wij weer huiswaarts.
Om 19.45 was ik thuis.
Hier staan de rest van de foto's http://www.mijnalbum.nl/Album=JGG3T8JU

RWV winterserie 7-1-07

Lisette en ik aan het begin van onze winterwandeling in Kralingen

Dit is de Watertoren in Rotterdam

De eerste wandeling van dit jaar is een feit! Vandaag, 7 januari stond er een wandeling gepland bij RWV en wel de 4e wandeling van de Winterserie. De vorige drie kon ik niet meedoen wat ik heel jammer vond.

Ik ging Lisette ophalen en na een kopje koffie gingen we op weg naar het Lange Pad in Kralingen. De kantine was stampvol, maar we konden ons aan een tafeltje rustig inschrijven voor 15 kilometer. Ik heb nog rondgekeken of ik bekenden zag maar zag niemand. Wouter van de Brugrunners zag ik wel lopen, maar hij hoorde mij niet (is een beetje doof, hahaha!)

Om 9.55 vertrokken wij.
Het was een beetje miezerig weer, maar echt last hadden wij niet. De omgeving van het Kralingse bos is heerlijk rustgevend. Al kletsend en kwebbelend kwamen we in de stad aan en wij verbaasden ons erover hoe mooi Rotterdam eigenlijk is! Achter de Maasboulevard is een schattige woonwijk waar ook een mooi beeld staat ter herinnering aan de geboorte van Juliana. Mijn fototoestel deed het niet, de batterij was leeg. Anders had ik er een foto van gemaakt.

We hebben de rustplaats achter ons gelaten, we hadden helemaal geen behoefte aan rust, het ging super. Na 2 uur wandelen zagen we de molens al die langs de Kralingse Plas staan. Nog maar een half uurtje en we zijn al bij de finish! Om 12.30 kwamen we in de kantine aan, waar ik Danyell van het forum tegen kwam. Wouter heb ik ook gedag gezegd, die zat lekker een biertje te drinken na gedane arbeid!

Om 13.00 uur kwamen we in Vlaardingen aan. Lisette had voor een heerlijk vissoepje gezorgd, dat is een traditie geworden. Om 14.30 was ik weer thuis, moe maar zeer voldaan!

Op www.danyell.nl staat ook een leuk verslag van deze wandeling met nog veel meer foto's!

Rechts van mijn verslag staat een gastenboek, ik zou het leuk vinden als je iets schrijft!

Zwarte Piet weekend 2006

Het is geen wandelverslag dit keer, maar een verslag van mijn debuut als Zwarte Piet.
Mijn vriendin Andrea vroeg mij begin oktober of ik met haar voor Zwarte Piet wilde spelen bij gezinnen die zich daar voor aangemeld hadden bij haar. Zij is al ervaren, dit is haar derde jaar en zij werd weer gevraagd om te komen dit jaar.
Zo gezegd zo gedaan, ik ben op zoek gegaan naar een Pietenpak plus accessoires.
Dit viel niet mee, uiteindelijk heb ik er een gevonden bij een internetwinkel. Mooi istie geworden he?

Afgelopen zaterdag gingen wij om 16.uur op pad, geschminkt en wel. En ik had de zenuwen! Ik was al drie keer naar het toilet geweest..........
Maar het ging erg goed Het eerste gezin was een oude bekende voor mijn vriendin dus we moesten een "nieuwe" act opvoeren.

Ik was een "PIO" ( Piet In Opleiding). Het ging wonder boven wonder erg goed, ik kreeg er schik in. Wij waren echt op dreef.
Gisteren hebben we 8 gezinnen bezocht. En dat is ook erg goed verlopen, we kregen zelfs bij een gezin een extraatje omdat we het zo leuk deden!
Dinsdag dan is het echt Sinterklaasavond en dan gaan we 11 gezinnen bezoeken.
Ik ben blij dat ik de volgende dag vrij ben, kan ik een beetje bijkomen!!!!!

Zeven heuvelen omloop 19-11-2006

Twee weken voor aanvang van deze tocht kreeg ik mijn spullen binnen: een polsbandje dat als startbewijs fungeerde, een treinkaartje een een folder met informatie over deze loop.
Ik had er zin in!

Na de reis uitgestippeld te hebben op internet besloot ik de trein te nemen in Rotterdam Alexander. De intercity naar Arnhem zou om 7.45 vertrekken. Op het perron stonden veel wandelaars waaronder ook Alie, die ik nog van vroeger ken.

In Arnhem overgestapt naar Nijmegen, dat verliep ook soepel. Na enkele SMS-jes van Anoeska vonden we elkaar op het station in Nijmegen. Een gezellig weerzien! De start was midden in de stad en onderweg konden we nog even gebruik maken van de dixies die langs de kant stonden.
Bij de start kwamen we nog enkele forumleden tegen: Anneke (Burberany), Bill, Danyell, Manja, Ruud en nog een paar bekenden van Anoeska. We besloten om 9.30 van start te gaan.
Die polsbandjes hadden geen enkele functie, ik hoefde hem niet te laten zien!

Ik wist dat dit een pittige tocht zou worden, met heuvels en dalen, maar omdat het regende waren de paden zo goed als onbegaanbaar! Enorm veel modder en natte bladeren waardoor het soms best gevaarlijk was. Ik moest me wel goed concentreren waardoor ik soms niet goed op de omgeving kon letten wat ik erg jammer vond. Af en toe drong het tot me door wat een mooie omgeving dit was. Mooie herfstkleuren en doorkijkjes. We waren op flinke hoogte!

Een beetje jammer was wel dat dat bij de eerste rust op 12 km de koffie al op was en er geen bankjes waren om te rusten. Ze hadden best wel voor wat tenten kunnen zorgen met bankjes, zoals het bij de Dam tot Dam loop was. Je betaalt best veel om mee te mogen lopen en daarom vind ik wel dat er een klein beetje verzorging langs de route moet zijn!

Na ongeveer 3,5 uur gelopen te hebben zochten wij een boomstronk op om effies te zitten. Daar was ik wel aan toe. Ik was ook helemaal doorweekt, mijn regenjas werkte niet.

In Beek aangekomen konden we even rust nemen in restaurant het Spijker. Daar zaten ook enkele forumleden en een paar Pink Angels. Het was erg warm binnen en daarom besloten wij niet lang te blijven, ik kreeg het steenkoud!
Nog even doorbikkelen, we hadden nog een paar heuvels tegoed.

Ik heb geen enkel MP3momentje gehad, en ook geen last van mijn voeten. Die had ik wel uit voorzorg ingetaped.

De terugweg verliep ook (bijna) vlekkeloos, er was vertraging van 20 minuten. Maar ik zat lekker op een bankje op het station al die mensen te bekijken die stonden te wachten. Het was een drukke dag voor Nijmegen!
De trein ging helemaal door tot Rotterdam, dus kon lekker blijven zitten.

Prachtig doorkijkje op de route!
Modder!!!
Even een rustmomentje.Het eindpunt is in zicht! De Waalbrug.

Om 6 uur kwam ik aan op station Alexander waar Hans mij opwachtte zodat we per auto weer naar Spijkenisse konden. Om half 7 stapte ik moe maar voldaan onder de douche!

Hier nog enkele foto's: http://www.mijnalbum.nl/Album=CRU8PTRA

Najaarswandeltocht De Jonge Tippelaars 29-10-2006

Deze tocht heb ik al eens in het voorjaar gelopen samen met Lisette en Michelle, deze keer ga ik hem in mijn eentje lopen. Van diverse mensen heb ik begrepen dat zij ook gaan dus........
Hans heeft een klusje te doen in Oostvoorne dit kunnen we dan mooi combineren.Om 8.15 zet ik hem af bij mijn vriendin en een kwartiertje later schrijf ik me in voor 25 km plus herinnering.
Ik zie geen bekenden in de kantine en ga op weg. Het beloofd een zonnige dag te worden met ruim 16C! Dat is wel uniek voor eind oktober.

De route gaat over lange, rechte polderwegen en ik besluit mijn nieuwe MP3 te gebruiken. Diverse keren word ik ingehaald door snellere wandelaars, maar dat vind ik niet erg.

Ik zie ook geen noemenswaardige dingen om te fotograferen alleen maar weilanden en boerderijtjes.

Bij Hotel van Marion kunnen we rusten, volgens de route zou dit op 15 km zitten. Nou, dan heb ik mijn snelste 15 km ooit gelopen, ik was er al na 2 uur! Dat klopt niet, want mijn stappenteller geeft 10,8 km aan, dat geloof ik eerder.

Bij het toilet loop ik Danyell van het wandelforum tegen het lijf, zij gaat verder lopen omdat ze 15 km doet. Ik besluit een kopje koffie te nemen maar o, o, wat is die bediening traag! Eindelijk na een kwartier spreek ik een serveerster aan voor koffie. Na nog een kwartier werd deze eindelijk geserveerd. Tijdens het wachten komen twee bekenden naar me toe: Margreet en haar dochter van de Brugrunners. Na drie kwartier vervolg ik mijn weg.

We gaan het Kruiniger Gors in, ik weet nog van de vorige keer dat deze weg ook erg lang is. De tuinhuisjes staan er verlaten bij, sommigen zijn versierd voor Halloween.
Wederom geen foto's gemaakt.

Langs het fietspad van de Brielse Maas ga ik even op een bankje zitten, want de rust bij de Kogeloven heb ik overgeslagen. Ik geniet van het uitzicht op de Brielse Maas. Even later hoor ik voetstappen achter mij, en wie komt daar aangelopen? Danyell! Zij had de Stenen Baak beklommen. En heeft (uiteraard!) wel foto's genomen.

We gaan het laatste stukje samen op en al kwebbelend komen we door het dorpje Brielle. Ik loop al flink te transpireren maar het laatste stukje heb ik flink doorgelopen en daardoor transpireerde ik nog meer! Het was vrij warm.

Om 13.15 komen we bij het startbureau aan en de koffie daar smaakte overheerlijk! Nog bedankt Danyell! Er ontstond nog enige paniek bij mij omdat ik ontdekte dat mijn sleutels niet in mijn jaszak zaten. Ik controleer voortdurend of ze er nog inzitten, alleen het laatste uur heb ik dat niet gedaan. Onbewust heb ik ze in mijn tas gestopt denk ik. Gelukkig vond ik ze nadat ik mijn tas leeggegooid had. De schrik zat er goed in! Maar.... eind goed al goed.

Om 14.00 uur ga ik Hans ophalen in Oostvoorne en besluit ook een handje mee te helpen met de verhuizing.

Door een foutje van Blogger, krijg ik er geen foto's in. Zie de site van Danyell.http://www.danyell.nl

Metromars RET 7-10-06

Spijkenisse gezien vanaf de kade langs de Maas in Hoogvliet

De Spijkenisserbrug in het zonnetje. Om 7 uur gaat de wekker en de regen slaat tegen de ramen. Ik draai me nog een keer om: zal ik gaan of niet? Na 10 minuten gedraaid te hebben besluit ik toch mijn wandelschoenen aan te trekken om de metro naar Hoogvliet te nemen. Daar start vandaag de Metromars van wandelvereniging RET.

Daar aangekomen schrijf ik me in voor 25 km en zowaar, het zonnetje schijnt! Het valt mij op dat er veel oudere mensen meedoen, ik zie geen enkel "jong ding". Of het moeten de studenten zijn die mij een enquete formulier in de handen duwen? Maar zij lopen niet mee.

Via de straten van Zalmplaat komen we aan bij de Maas en loopt de route naar een bekend stukje Hoogvliet, het Ruigeplaatbos. Daar heb ik veel gespeeld in mijn jeugd, en het standbeeld, de Olifant, staat er nog.
De foto laat een grijs ding zien in het midden, dat is De Olifant.

En ja hoor, ik moet weer eens plassen en ik duik achter een boom. He he dat lucht op! De routebeschrijving voert mij langs de oude voetbalvelden van Animo, die er nu niet meer zijn maar vroeger wel en ik zie tot mijn verbazing dat we door de Texasweg gaan. Ik besluit even langs Ma te gaan voor een bakkie, die straat ligt erachter!

Van tevoren even gebeld, misschien is ze niet thuis. Maar jawel hoor, ze was wel thuis. Na een heerlijk bakkie en een tosti ga ik weer richting McDonalds, waar de eerste rust zou zijn. Die ben ik voorbij gelopen, ik had mijn rust tenslotte al gehad.

Door het parkje van Oudeland kom ik in het nieuwe gedeelte van Hoogvliet en loop langs het huis van oude vrienden. Ik zwaai even naar Kimberley die in de keuken staat, die zal wel gedacht hebben: "Wie was dat??". Helaas hebben we niet zoveel contact meer.

Dit is ook wel een saai stuk maar het zonnetje schijnt en ik vind het niet erg. Aangekomen bij het metrostation Tussenwater, waar ik in de zomer vaak langsfiets als ik naar mijn werk ga, komen we weer in een park. Nooit geweten dat daar een park was! Onderweg kom ik een agressieve zwaan tegen die heel lelijk tegen me doet.
Ik loop er rustig voorbij.

Dan volgt een wel erg lang pad tot de wagenrust. Beetje jammer maar ja. Na de wagenrust, waar ik een bekertje koffie haal voor 50 centjes loop ik weer verder. Dit is een schelpenpaadje midden in een weilandje waar de schaapjes loslopen. Grappig.

Nu ga ik mijn voeten wel voelen maar ik schenk er geen aandacht aan. In Rhoon aangekomen loop ik langs het onvermijdelijke Kasteel van Rhoon. Een bekende trouwlokatie, er staan veel mensen voor de deur voor een trouwerij.

Bij metrostation Rhoon steek ik de Groene Kruisweg over en kom ik uiteindelijk bij de laatste rustplaats, De Gouden Arend. Hier zie ik geen wandelaars zitten maar ga toch even naar het toilet en een neem een drankje.

Hierna volgt een supersaai, vreslijk lang stuk, langs een autoweg i.v.m. een wielerwedstrijd is het park afgesloten. Jammer!

Nu vind ik het niet leuk meer, het waait vreselijk hard en de weg is ellenlang. Uiteindelijk kom ik op de dijk achter het huis van mijn broer. Ik zwaai even maar ik weet niet of ze thuis zijn.

Om 10 minuten over 2 kom ik het startbureau binnen om mij af te melden en ga gelijk naar de metro. Die komt al aan als ik net boven ben en ik stap om half 3 mijn huis binnen. Al met al viel het weer erg mee, ik heb maar een klein buitje gehad, het waaide wel heel erg hard. Ik had wonderwel geen blaren!

Dam tot Dam wandeltocht 16 september

Foto's van de Dam tot Dam wandeltocht van boven naar beneden:

Rustplaats op 13 km, het was erg druk maar gezellig. Hier hebben we even gezeten om een broodje te eten

De startstempel halen. We stonden in de rij te wachten komt er een zwerver naar ons toe: "Waarvoor staan jullie in de rij?" Ik wou bijna zeggen: "Voor gratis methadon" maar ik hield wijselijk mijn mond. Niemand reageerde dus hij was weer snel vertrokken.

Het Vredesmonument, ligt er verlaten bij. Het was nog vroeg: half negen.

Op station Amsterdam aangekomen zag ik al snel bekende gezichten van het forum: Carola, Yvonne van het wandelgezin en Carola's moeder. Gezamenlijk liepen we naar de start waar ik kennismaakte met Ed van het wandelgezin, Sylvia de dochter, Erik, Berend, David, Gon en Anoeska.
Met Anoeska heb ik de hele tocht gelopen, ik vond dat erg gezellig. We hadden hetzelfde wandeltempo en hebben veel gelachen.
Er was nog even een schrikmoment: een wat oudere wandelaar viel op de grond doordat hij struikelde. Even hadden wij allebei een flashback naar Nijmegen, we schrokken ons naar! Gelukkig bleek er niets aan de hand en de man zoefde ons voorbij.

Het was prachtig weer, zo'n 24 graden. De route ging door oud Amsterdam, langs veel water en door een park. Nog even langs de snelweg gelopen, dat was wat minder maar met een walkman op ging het supersnel. Onderweg een lekker kopje koude koffie gekregen van DE.

We werden onderweg erg verwend, allerlei koek, fruit en water en koffie werd ons aangeboden. Goed georganiseerd!

Op het 5 km punt kregen we water, op 13 km water en AAdrink en koek van Bolletje.
Op 21 km kregen we van de brandweer een douche en appeltjes en koek van AH.
Hier zaten we beiden even in een dip, het was best warm en we hadden er geen zin meer in. Langs de kant van de weg gingen we een berm in om even bij te komen in de schaduw. Nog even een telefoontje naar het thuisfront.
Ik vond de sanitaire voorziening ook goed, je kon vaak gebruik maken van de Dixie's.

In Zaandam aangekomen was het gezellig druk. De terrasjes zaten vol.
Je zag veel mensen met een medaille rondlopen dus de sporthal waar de finish was zou wel snel komen. Dat vond ik best nog wel tegenvallen!
Uiteindelijk kwamen we toch binnen om 14.30 uur. Na onze medaille in ontvangst genomen te hebben, zochten we een plekje in de schaduw om een biertje te drinken en de tocht te laten bezinken. Ik heb erg genoten, van het gezelschap maar ook van de gelopen route. Onderweg hadden de bewoners flink hun best gedaan om het zo gezellig mogelijk te maken.

Anoeska wachtte nog even op haar vriend en samen gingen we op weg naar het station Zaandam. Daar aangekomen kon ik zes minuten later met de Sprinter naar Amsterdam. De trein zou daar om 17.10 vertrekken. Een uur later was ik in Delft waar Hans mij op zou halen. Half 7 was ik thuis.

Geen blaren opgelopen, wel twee vreemde witte bobbels op mijn hielen die aanvoelden als blaren maar ik kon er geen vocht uithalen. Pas nadat ik een uur in de trein gezeten had voelde ik dat het "mis" was. Ik strompelde naar de parkeerplaats waar Hans mij opwachtte.

Nou ja, de gezellige dag vergoedde veel, ik heb echt genoten vandaag! Volgend jaar ga ik deze tocht, bij leven en welzijn, weer doen! In een berichtje op internet las ik dat er 8500 mensen aan deelgenomen hebben.

.

4e Dam tot Dam wandeltocht 16-9

Aanstaande zaterdag is het zover: de Dam tot Dam wandeltocht. Deze keer ga ik "alleen" lopen. Ik zal een hoop bekenden van het forum ontmoeten, zij gaan ook lopen. Ik ga voor 26 km van Zaandam naar Amsterdam. Ik hoop dat het net zulk lekker weer wordt als vandaag!

Wereldhavenwandeltocht 3 september

Een doorkijkje bij Delfshaven!
Tijdens demonstraties van de Marine stond de kade vol publiek.

Helicopters gaven een spectaculaire demonstratie. Vanaf de Erasmusbrug hadden we een mooi uitzicht daarop.

Rotterdam, een Wereldhaven! Elk jaar in september worden er Wereldhaven dagen georganiseerd. Dit jaar besloten Lisette en ik om de wandelroute te lopen die door wandelvereniging BOTU werd georganiseerd.

In eerste instantie kozen we voor 25 kilometer maar omdat het zo regende besloten we de 15 km route de doen. En het was onze eerste tocht na de 4daagse en we moesten er nog even in komen.

Na een bakkie koffie gingen we op pad, het miezerde wel en af en toe een flinke bui maar dat deerde ons niet. Het was wel somber op straat, je zag geen kip, ja mensen zoals wij die aan het wandelen waren. We startten om 9.30 uur.

De route was goed aangegeven, met dikke pijlen op de weg zodat we onze routebeschrijving eigenlijk niet nodig hadden. Dat ging ook moeilijk omdat het papiertje steeds natter werd!

Bij cafe het Bolwerk hebben we een rust- en plaspauze ingelast. Een kopje koffie gedronken en een kletspraatje met de barjuffouw. Die vertelde over de geschiedenis van het Bolwerk en dat er een flink stuk bij is gekomen dat nu als dancing wordt gebruikt. Het eten was ook goed vertelde ze, maar erg duur.

Het regende nog steeds, maar het werd al wat levendiger in de stad. Uiteindelijk kwamen we via de Willemsbrug bij het Noorder eiland. Anita, een goede vriendin/collega heeft hier jaren gewoond. Het waaide behoorlijk en we hadden grote moeite om overeind te blijven! Op de kop van het Noorder eiland zagen we de Erasmusbrug liggen, maar we moesten dat zelfde stuk weer terug lopen alleen dan aan de andere kant van het eiland om via de Koninginnebrug weer bij de Erasmusbrug te komen.

Daar was het inmiddels een stuk drukker i.v.m. de demonstraties. We hebben even op de brug staan genieten van het spectakel! Maar oei wat een storm. We moesten ons echt goed vasthouden.

Op de Willemskade stonden allerlei leuk kraampjes en het was er gezellig druk. We konden aardig doorlopen dat wel. Daar nog even een sanitaire stop gedaan in een Dixie.

Via de Veerkade, Westerkade en Parkkade kwamen we weer bij de Euromast.

En via de Westzeedijk kwamen we weer aan bij Delfshaven en het wijkcentrum van BOTU. Het was inmiddels 13.00 uur en alweer een tijdje droog. We kwamen nog wandelaars tegen die we ook bij de SDS wandeling in Den Haag gezien hadden. Na een heerlijk kopje soep zijn we weer huiswaarts gekeerd, ik met de metro en Lisette met de fiets. Om 14.30 was ik weer thuis.

Wereldhavendagen Rotterdam 3 september

Komende zondag, 3 september, gaan Lisette en ik weer een wandeling maken in Rotterdam tijdens de Wereldhavendagen (met dank aan Edwin voor de foto).

Vierdaagse 2006, een drama

Wat als een feest begon is als een drama geeindigd. Door extreme weersomstandigheden van tropische temperaturen is de 90ste edite van de Nijmeegse wandelvierdaagse afgelast. Er zijn 5 mensen gereanimeerd waarvan er twee inmiddels zijn overleden. 300 meldingen van mensen die onwel werden en 30 zijn er in het ziekenhuis beland.

Wij worden op dinsdagmorgen gewekt om 4.00 uur, na een gebroken nacht. Een snel ontbijtje en dan gaan we met de bus richting Nijmegen. Dat is nog een 20 minuten rijden. Op de Wedren is het al erg druk en wij sluiten aan bij de tweede boog, daar leek het wat minder druk. Achteraf maar goed ook, wij konden na 25 minuten door de boog lopen, anderen hebben ruim een uur moeten wachten!

Het was al aardig warm aan het worden, militairen liepen al te zweten op de Waalbrug om 6.15! Ze liepen dan ook met 10 kg bepakking en lange broek en laarzen aan. Ik had medelijden met die lui.

In Lent aangekomen is het al aardig feestelijk. Mensen zitten je aan de kant aan te moedigen en dat om 7 uur 's morgens! Via Begonia is heel indrukwekkend! In Bemmel aangekomen gaan we even rusten voor een bakkie koffie. Natuurlijk in de schaduw, het was al behoorlijk warm!

De weg richting Elst is saai en lang maar door het aantal mensen om je heen heb je niet in de gaten dat het wel een erg lange weg is. Onderweg zijn we nog even de bosjes ingedoken, bij de toiletten staan veel rijen en dat in de felle zon! Daar hebben we geen zin in. We waren niet de enigen..........
We werden aangemoedigd door de langsrijdende vrachtauto's op de rijksweg die naar ons toeteren. Duizenden armen gaan omhoog, erg grappig!
Bij Arnhem komen de 50 km wandelaars er weer bij en dat maakt het nog drukker!

In Elst is het ook feest, daar gaan we even bij een kerk rusten om te lunchen, ook in de schaduw natuurlijk. Na een voetinspectie gaan we weer op pad. Die voeten houden het aardig, ik heb nog geen blaren. Ik smeer met de zalf van Yvonne, het lijkt te helpen.

Maar na verloop van tijd voel ik toch de welbekende pijn van een opkomende blaar!
Vlakbij Slijk-Ewijk gaan we weer even in de schaduw zitten en ik geef mijn voet een blaarbehandeling. Het is nu onmenselijk warm geworden en ik vraag me af hoe dat af gaat lopen. Gelukkig staan de mensen overal met waterslangen e.d. om de mensen af te koelen, dat was echt nodig! We krijgen vanalles aangeboden, van koek tot broodjes kaas en bekers water. De mensen zijn erg betrokken met ons "leed".

In Oosterhout is het ook weer druk en nat maar dan.........de allom gevreesde dijk komt eraan, ik heb er al heel veel mensen over horen praten dat dit heel erg gaat worden. Ik draai de dijk op en ja hoor, de man met de hamer kom ik tegen. Ik zit er helemaal doorheen en wil eigenlijk stoppen maar ja, Lisette wou ik niet uit het oog verliezen, die liep een paar honderd meter voor me.
Gelukkig liep er een vrouw naast me die een praatje met me wilde maken en al kletsend lopen we door. Maar ik heb het nu echt gehad, moet ook nodig naar de wc maar zie daartoe geen mogelijkheid voor, het is een eindeloze, schaduwloze dijk. Weinig watervulpunten, een ambulance motor moet een bedwelmde wandelaar bijbrengen. Het asfalt voelt als een kookplaat zo heet!!

En de Waalbrug komt maar niet dichterbij, en als ik die eindelijk bereik ben ik stik gelukkig. Nu nog even naar de finish lopen maar dat valt zooooooooooo tegen! Die laatste kilometer lijkt wel 10 kilometer!!!! Als ik aan iemand vraag hoever is het nog? "o, die hoek om en dan ben je er" blijkt dat ik nog een straat door moet en voor het stoplicht moet wachten. En dan gaat het lichtje uit, ik weet totaal niet meer waar ik ben en een vrouw vraagt aan mij of het gaat. Nee! Zeg ik en barst in huilen uit. Het is bijna 4 uur. Gelukkig helpt zij me de weg te vinden en blijft even bij me zitten op een stoepje. Ik krijg van haar wat te drinken aangeboden en neem dat gretig aan.
Lisette is in geen velden of wegen te bekennen, ik hoop dat zij ook goed aangekomen is.

Met de plattegrond in mijn hand voor de bushalte van de Wanmolen, ons logeeradres, strompel ik er naartoe, hopend Lisette daar te vinden. Gelukkig zit ze daar met nog een aantal wandelaars die bij ons logeren. De bus komt op de afgesproken tijd aan en we kunnen nu lekker uitblazen in de koele bus. In de Wanmolen heerst een bedrukte stemming, want er gaan geruchten dat het feest afgelast wordt, of in ieder geval een dag er tussenuit.

Ik laat het even voor wat het is, en ga naar de blarenpoli, om mijn blaar te laten behandelen en mijn voeten af te tapen, je weet maar nooit wat er beslist wordt, voor hetzelfde geld gaan we toch verder.

Maar om 9 uur is het definitief beslist, dit was de eerste en de laatste dag. Een wijs besluit, het zou alleen maar warmer worden morgen en inkorten was blijkbaar ook geen optie. Helaas, we moeten morgen naar huis.

Woensdagmiddag komen we weer thuis, met een kater maar ondanks dat hebben we wel veel lol gehad samen. Het was erg gezellig.
Dit was mijn eerste en kortste 4daagse ooit!!!