Met twee wandelvriendinnen ga ik de uitdaging aan om vier dagen 20 km te lopen want je hoeft niet de verplichte afstand te lopen omdat het niet geldt voor een medaille. Die kan je wel kopen, een collectors item en dat heb ik ook gedaan.....leuk voor later!
Dag 1
Vandaag is het zover: de route heb ik verzonnen en samen met Karin en Gaby afgesproken de dag van Spijkcity te lopen. Maar dan krijg ik een appje van Karin dat Gaby in een behoorlijke file staat en het nog wel even gaat duren. Is niet erg want de starttijd kun je zelf bepalen al is het wel vervelend voor Gaby.
Uiteindelijk kunnen we starten vanuit mijn huis, via de tuin naar het fietspad achter ons huis. Daar hebben we het eerste “aaahhh” moment: een stelletje piepkleine kuikentjes met moeder kip zien we in de berm scharrelen.
We lopen lekker te kwebbelen met elkaar en zodoende komen we ongemerkt bij de eerste rust aan. We hebben wel trek in een lekker bakkie! Wat wel grappig is dat na ons nog vier wandelaars binnen komen voor een pitstop en aan ons vragen of wij soms ook de vierdaagse doen vandaag? En wij beamen dat. En of de app bij ons ook niet werkt? Ja, bij ons nog wel.......
Na dit aangenaam verpozen gaan we weer in de benen richting de Spijkenisserbrug. Een prachtig plaatje met de blauwe lucht en wolken op de achtergrond. Het is vandaag heerlijk wandel weer met af en toe bewolking.
Vervolgens lopen we de brug onderdoor naar de atletiekvelden en tennis- en voetbalclubs. In het park is het lekker koel en we kletsen weer wat af! Na een portie bramen plukken komen we bij de volgende rust, de McDonalds. En ook hier is het heerlijk toeven met een kopje cappuccino. We maken hier een groepsselfie, ook leuk voor later!
Een stukje bebouwde kom zit vandaag in de route in de vorm van een industrie terrein. Daar ontkom je soms niet aan om dan even later weer in een prachtige, parkachtige omgeving te lopen. Twee dames die hun hondje uitlaten schieten ons aan: zijn jullie de vierdaagse aan het lopen? En krijg je dan een route toegestuurd? Nee.....die mag je zelf verzinnen! Ze wensten ons succes met de wandeling en wij lopen weer door nadat Gaby bijna geschept is door een fietster zonder bel!
Op het “bomenlaantje”, een smal pad met aan weerszijden wilgenbomen maken we weer tijd voor een groepsselfie, de telefoon ingeklemd tussen de takken van een boom......als dat maar goed gaat! En het gaat goed, de foto is leuk geworden.
We zijn bijna aan het eind van de tocht maar ik heb nog een leuk gedeelte in petto, in het Mallenbos is een zogenaamd Laarzenpad. Een leuk tussendoor paadje met stapstenen en stokbruggetjes. Gaby is gek op bruggetjes en we hebben hier regelmatig een foto momentje. Het laatste stukje heeft een verrassing: een wiebelbruggetje. Ik vind het altijd een beetje eng lopen maar de dames hebben de grootste lol!
Als we de app raadplegen ziet Karin dat we op ruim 19 km zitten, ik heb nog niet op de app gekeken maar mijn Fitbit horloge geeft ook zoiets aan. Bijna thuis dus!
En dan kijk ik in de app: alles weg! Nou ja, ook niet erg want je kan de afstand handmatig invullen, de medaille krijg ik toch wel!
Thuisgekomen zwaai ik de dames uit en geniet ik na van deze wandeldag met de foto’s die Karin mij al snel doorstuurt. Heerlijk gewandeld! En morgen weer de tweede dag lopen in Oostvoorne. Nu al zin in!
Album dag 1
Dag 2 ga ik wandelen met Karin en de route is gepland vanuit Oostvoorne. Gaby moet helaas werken vandaag. De start is bij het bezoekers centrum Tenellaplas, daar is een grote parkeerplaats waar ik de auto makkelijk kwijt kan. De route die we gaan lopen is van route.nl en de nummers heb ik opgeschreven. Nu is het een kwestie van nummertjes volgen maar ja, zelfs dat is soms moeilijk als je zoveel te babbelen hebt met elkaar! Na twee kilometer gelopen te hebben komen we weer terug op de parkeerplaats. Er is iets niet goed gegaan.......een nummertje gemist. We gaan gewoon weer terug tot het punt waar we mis gingen en inderdaad, het paaltje staat verscholen achter een bosje!
Oké, nu weer verder dan. De route is officieel 10 km maar nu met een extra lusje 13 km, ook goed! We genieten van de prachtige natuur hier, soms moeten we over zandpaadjes en dan weer schelpenpaadjes of bospaadjes. Het is geen moment saai! En soms kom je prachtige huisjes tegen die gewoon in het bos staan!
Af en toe twijfelen of we goed gaan maar ik heb de route ook op een kaartje op de telefoon staan, die we nu en dan moeten raadplegen maar over het algemeen gaat het goed.
Op het dorpsplein van Oostvoorne zien we een leuk cafeetje waar we even buiten gaan genieten van een bakkie cappuccino. Het is nog steeds heerlijk wandelweer. Mensen naast ons vragen of wij soms de alternatieve vierdaagse lopen en dat ze meerdere wandelaars hebben gezien vandaag.
We zitten inmiddels over de helft van de route en midden in het bos zien we een prachtige constructie van hout, net een tipi. Natuurlijk een leuk fotomomentje. Vooruit dan maar, ik eerst voor te “tent” en dan Karin. Zij is wat leniger dan ik en gaat in kleermakerszit, ik hou het op knielen!
En dan geeft mijn horloge aan dat we er bijna zijn, we eten hier even onze boterhammen op. Karin deelt haar brood met een brutaal roodborstje die er echt voor gaat zitten, zo grappig om te zien!
Daarna stappen we in de auto omdat de hondjes van Karin geen oppas meer hebben en zij wil ze niet te lang alleen laten dus maken we de route af in Spijkenisse. We trekken de hondjes hun riempje aan en gaan weer verder door de stadsparken van Spijkenisse. Ze zijn uitgelaten blij dat ze weer buiten mogen spelen! Via het graspad van het Hartelkanaal, waar we ook weer eventjes tijd maken voor een paar foto’s, lopen we terug naar het huis van Karin. Bijna tot op de meter de kilometers gemaakt, niet helemaal 20 km maar de kilometers in Nijmegen zijn ook niet elke dag hetzelfde. De app heb ik uitgezet, dat heeft toch geen zin, hij gaf 20.000 km aan! Nou jaaaa.......
Thuisgekomen geniet ik na van deze tweede alternatieve vierdaagse dag, de foto’s zijn weer leuk geworden! Op naar dag 3, de dag van Hoek van Holland.
album dag 2
Dag 3 alweer van de alternatieve vierdaagse. De bedoeling is dat we naar Hoek van Holland rijden om daar een rondje te gaan lopen met Karin, Gaby en de hondjes Luuk en Bindy. Zogezegd zo gedaan, de fiets gepakt naar Karin en daar zit Gaby al startklaar en Karin zet nog even een bakkie koffie voor we gaan.
Karin stuurt ons naar Hoek van Holland en bij de start van de route kunnen we de auto goed kwijt, bij het kindermonument maken we een startselfie. En dan is het zoeken naar de pijlen, die zijn er niet! Maar volgens het kaartje en de beschrijving moeten we richting de haven lopen, hopelijk komen we daar wel pijlen tegen.
Een stukje geschiedenis over het monumentje:
Na de kristalnacht in november 1938 werden vele Joodse kinderen gepest en op transport gesteld. De Engelsen kregen het via onderhandelingen van de nazi’s gedaan dat er ruim 10.000 Joodse kinderen naar Engeland mochten komen als vluchtelingen. Deze zogenaamde kindertransporten vonden plaats vanuit verschillende plaatsen. De eerste uit Berlijn, later volgden transporten uit Wenen, Praag en Gdansk. Per trein werden de kinderen vervoerd naar Hoek van Holland, waarna ze per boot naar Harwich voeren. Beeldend kunstenaar Frank Meisler maakte als kind een van deze transporten mee. Als herinnering heeft hij enkele kunstwerken gemaakt waarvan er eentje in Hoek van Holland staat.
Het is heerlijk wandelweer, het jasje kan uit. Onderweg komen we een boer tegen die zijn schaapjes moet voeren. Een gesprek volgt. Hij verteld dat hij dit al jaren doet en drie keer per dag de beesten water en gras geeft. Wat een werk! De schaapjes zijn blij met hem!
Bij de haven van Hoek van Holland zien we pas een pijl en gaan voorbij de vuurtoren de bebouwde kom in, lopen door stadspark het Niewlandsepark richting het strand. Het is echt zoeken naar pijlen deze keer en de hondjes zijn erg druk! Bij iedere fietser of auto keft vooral Bindy heel hard en dat loopt niet ontspannen. Gelukkig zijn er ook veel momenten dat ze stil zijn en lief met ons meelopen. Onderweg plukken we een paar bramen.
Via het kaartje op mijn telefoon kan ik de route volgen en regelmatig zitten we verkeerd en moeten we heen en weertjes lopen eer we de goede kant uit gaan. Maar ach, het is mooi weer en er is geen “startbureau” dus we hebben geen haast.
We lopen door een recreatiepark met veel lelijke huisjes en soms staat er een mooie tussen, er is hier veel te zien. Een meisje zit op de grond onbedaarlijk te huilen en te roepen om haar mama maar wij kunnen haar niet troosten of helpen, zo te zien is er niet veel aan de hand. Hopelijk komt haar mama snel, ze maakt wel veel herrie!
Daarna lopen we de duinen in over een onbestemd pad....euuuh is het wel een pad. Volgens de kaart wel dus vooruit dan maar. Ook hier is het zoeken naar de goede weg en opeens zien we een (oude) man die heel snel een broekje aantrekt, hij ligt hier te zonnen en had niet op bezoek gerekend hahaha!
We zien een recht pad opdoemen en die volgen we het strand op, we bereiken een strandtent en strijken hier neer voor een welverdiende rust! Het is hier goed toeven en we willen wel de hele dag hier blijven maar ja, er moet nog wat gelopen worden!
Helaas mogen we het strand niet op met de honden wat wel erg jammer is maar ja, dan maar een andere kant op lopen, richting de auto. Dat is nog niet heel erg eenvoudig maar het is ons toch nog gelukt. Bij de auto aangekomen ga ik nog even naar het toilet alvorens we in de auto stappen richting Spijkenisse voor het vervolg. Maar ik fiets weer naar huis, ik ga vanavond nog een stukje lopen denk ik. Eerst een aspirine en naar bed, ik voel me helaas niet zo goed.
Na een paar uur rust komt Hans thuis en vraag ik hem om na het eten met mij nog de laatste 10 km te doen. Het is lekker weer en een route is zo bedacht via eRoutes. Om 20.00 uur gestart en lopen richting de polders over de Westdijk richting Simonshaven. Daar nog even een paaldansmomentje bij het bord Simonshaven en door naar Biert. Het is stil onderweg en het begint te schemeren. Bij het bankje in Biert heel eventjes zitten en weer door. We horen het getsjilp van sprinkhanen maar verder is het stil. Ik heb nog nooit op dit tijdstip in de polder gelopen, het heeft wel wat. Om precies 22.00 uur komen we aan bij ons huis, de derde vierdaagsedag is een feit!
Album dag 3
Op dag 4 gaan Hans en ik samen een rondje lopen vanuit huis. We bedenken ter plekke een route: eerst lopen we naar De Beren, daar lunchen en dan via Heenvliet, Geervliet, het industrie terrein van Spijkenisse, het Mallenbos en een stukje van mijn hardlooproute naar huis.
We kunnen lekker uitslapen want we willen tijdens lunchtijd aankomen bij De Beren, die gaat om 12.00 uur open en het is ongeveer 7 km wandelen. Het is heerlijk weer en als we aankomen zijn ze net open, het is iets vroeger dan 12.00 uur. We genieten hier van de rust en het eten en stappen verkwikt weer op voor de rest van de route. Wij lopen dit stukje vaker, even naar De Beren en dan terug met de bus. Maar vanwege Covid-19 moet je nu een mondkapje dragen in de bus.....
Via Heenvliet waar we langs de AH kopen naar Geervliet, een gehucht langs de Groene Kruisweg. Daar komen we twee wandelaars tegen die op een bankje hun lunch gebruiken. Even later komen we hen weer tegen op de dijk, wij lopen liever op het asfalt. Het is een saaie lange weg langs het Hartelkanaal naar de McDonalds waar we heel eventjes op een bankje gaan zitten, het valt mij zwaar dit keer, het gaat warempel op de echte vierdaagse lijken! Maar nu word je niet afgeleid door het publiek dus voelt het anders.
Ik probeer de thermometer bij de autohandelaar op de foto te zetten, het is 22 graden. Maar later zie ik dat dit niet gelukt is.
Dan langs het Mallenbos, via mijn hardlooproute rechtstreeks naar huis, langs de manege en de Baljuwlaan. Na ruim 15 km is deze alternatieve vierdaagse volbracht. Omdat we zometeen weer weg moeten voor een vrienden bezoekje snel douchen en aankleden, er is geen tijd voor relaxen. Dat doe ik morgen wel!
De afgelopen vier wandeldagen ging ik vaak terug in gedachten naar de enige echte Nijmeegse Vierdaagse! Dat is toch een heel andere beleving hoor, en hoewel ik dit jaar sowieso niet zou lopen in Nijmegen, heb ik het gevoel van de Vierdaagse erg gemist. Mijn wandelvrienden, het logeerhuis en de logees daar, de mensen langs de route, de sfeer, de muziek, het bier en het feestje op de laatste dag.....hopelijk kunnen we volgend jaar wel weer naar Nijmegen! Voor nu is het goed zo, lopen in deze bizarre tijden heeft ook wel wat!
Album dag 4
