Ik loop al een aantal jaar de Nijmeegse Vierdaagse. Een wandelevenement van wereld formaat, ook wel Walk of the world genoemd. Dit jaar ga ik voor de 12e keer en ik logeer weer zoals gebruikelijk bij Annemiek en Petra in Nijmegen, mijn gastgezin voor die week.
Maandag ochtend meld ik mij bij Petra aan en drinken even een bakkie om dan de stad in te gaan, mijn polsbandje ophalen. Voordat die erom zit heb ik geen rust! Dit jaar is de startprocedure hetzelfde als vorig jaar, een wandelschoen of gladiool als startbureau en dan mag je kiezen welke rij je neemt. De kortste natuurlijk! Dit jaar mag er niet geruild worden, dat geeft veel rust op de wedren. Ik heb wandelschoen en dat betekent dat ik op dinsdag en donderdag late start heb (tijd tussen 5.45 en 6.30 uur) en woensdag en vrijdag vroege start (tussen 4.45 uur en 5.30 uur).
De goody bag zit dit keer vol met allerlei repen, snoepjes, monsters en papier! Dat zoek ik wel uit als ik weer thuis ben..... Ik meld mij aan bij Sabine van de RWV zodat ik op de lijst sta van vierdaagse wandelaars en maak een praatje met de aanwezige RWV-ers alvorens de stad in te gaan voor een broodje. Dan nog even naar de Ramblas voor een bezoekje aan de Ronald McDonald stand van Theo en Joke Kamphuis voor een bedeltje aan mijn tas, altijd leuk en voor het goede doel! De gebruikelijke foto van de barometer met het aantal deelnemers hoort er dit jaar ook weer bij...
Na de lunch gaan we nog even de wedren op om vrienden gedag te zeggen en een praatje te maken en elkaar succes wensen voor de komende vierdaagse. Maandagavond maakt Annemiek een lekkere kipschotel klaar met als toetje yoghurt/mascarpone met aardbeien...hmmmmmm....en ik kruip vroeg mijn bed in want de wekker staat op 4.15 uur!
Dag 1 Elst - Nieuwe ontmoetingen
De route van vandaag is voor het derde jaar andersom, dat wil zeggen dat we na de Waalbrug richting de Oosterhoutse dijk lopen, via Slijk-Ewijk naar Valburg, dan naar Elst en dan volgen Bemmel en Lent om vervolgens weer via de Waalbrug terug te keren naar Nijmegen.
Ik ga met Annie, een nieuwe bewoonster van het gastgezin, richting de wedren met mijn eigen vouw fietsje en Annie op een geleende fiets maar ze weet niet, dat de remmen het niet doen! Dat is schrikken maar voor Annie maakt het niets uit blijkbaar, ze bestuurt de fiets als een fietscoureur! We moeten namelijk een stukje “bergafwaarts” richting de wedren. Ze komt ongeschonden aan bij de fietsenstalling.
Om 6.00 uur kunnen we door de start, de scanners doen het goed er is hoegenaamd geen rij. Dat is lekker!!
En al kletsend lopen Annie en ik over de dijk naar Oosterhout, waar ik een rustpost heb van de RET en ik mijn stempelkaarten ophaal, Annie loopt door. Ik rust niet lang omdat ik er pas 7 km op heb zitten en na een kopje koffie vertrek ik weer richting Slijk-Ewijk. Daar zie ik Trudy in de bocht, zeg haar gedag en een paar minuten later loop ik door en kom ik aan de praat met een man die een bekertje koffie met zich meedraagt. Ik vraag waarom hij dat doet en hij begint een heel verhaal. Hartstikke gezellig en zo gaan de kilometers makkelijk voorbij. Omdat we het zo gezellig hebben loop ik per ongeluk de tweede rustpost van RET voorbij maar even verderop weet ik de rust van ons forum te zitten, de enige echte AGS rustpost. Ik neem afscheid van de man als ik de tentjes in het vizier krijg. Ik heb er nu 17 km op zitten. Na de kippensoep door naar Elst.
In Elst is de hele bevolking uitgelopen om ons aan te moedigen en muziek schalt uit diverse boxen. De muziek smaak kan ik niet delen en het zijn vaak dezelfde liedjes maar het verhoogt wel de sfeer en het is lekker weer, ook voor de toeschouwers.
Na 8 km zijn we de Rijkerswoerdse plassen voorbij en ik bedenk bij mezelf dat ik nu wel weer even wil zitten als ik een bekende RWV-er langs de kant zie zitten, Sandra. Zij runt met nog een vrijwilligster die ik ken van RWV, Astrid, een verzorgingspost van Walking2gether. Ik mag er ook eventjes zitten en bijkomen. Wat heerlijk en wat een verrassing! Ze blijken de komende dagen ook langs de route te zitten. Martje zit er ook, zij loopt dit jaar de 50 km! Dat vind ik wel stoer hoor, ik zou het zelf niet kunnen of willen! Ik loop een klein stukje met haar op tot de gehaktballen post van WIOS. Zij verkopen natuurlijk niet alleen gehaktballen maar ik heb daar nu wel trek in. Wel jammer dat het mij deze keer niet smaakt......hij is te hard en ook nog voor de helft koud.....jammer!
Ik weet niet meer precies waar ik Carla, Margrit en Jan zie zitten, ergens tussen Bemmel en Lent bij een camper maar ik ga eventjes bij hen zitten en krijg van de eigenaars een lekkere pannenkoek. Zij heten Iris en Roy en ze zitten ook op de vierde dag langs de route, ik mag ook dan weer hier even uitblazen.....erg lief. En weer een receptie-adresje erbij.......
Ik ga weer door naar Lent via de Via Begonia. Die zat vroeger altijd aan het begin van de route en nu aan het eind. De bewoners moeten er nog aan wennen denk ik, het is een tamme bedoening.
In Lent zit het Van de Valk Hotel waar Jan en Carla uit Tilburg zitten om mij aan te moedigen en via de trap loop ik naar het terras, ik ben verrassend vroeg gearriveerd daar dus heb ik nu wel tijd voor een bakkie en een praatje, het is pas 15.00 uur! Vanaf hier is het nog 2,5 km lopen en dan ik ben klaar.
Onderweg naar de brug bots ik tegen een man op leeftijd aan en ik zeg sorry. Zegt ie: “Ik word liever door jou aangeraakt dan door de paus!” En ik schiet in de lach. We raken aan de praat en hij blijkt een gezellige babbel te hebben zodat ik ongemerkt bij de finish aankom! Ik meld mij af en ga op zoek naar bekenden op het Vierdaagseplein. Ik loop het terrein voorbij van de 50-km kraampjes en zie ineens Pascal! Wat leuk! Samen gaan we een biertje drinken en zijn nicht komt er ook bij zitten. Zij is helaas uitgevallen en we spreken de dag door. Het is erg gezellig maar ik moet wel op de tijd letten, ze zitten op mij te wachten met eten.
Ik sluit de dag af met een goed gevoel, ik heb lekker gelopen vandaag. Na het eten en TV Gelderland kijken en vroeg naar bed, morgen vroege start.
Dag 2 Wijchen - Grenzen verleggen
Vandaag ga ik weer met het fietsje naar de wedren en wacht op de start van de 50-km lopers. Omdat mijn huisgenoot die ook op zolder slaapt de 50 loopt ben ik al wakker en ga er meteen uit, ik kan toch niet meer slapen. Ik zet mijn fiets dit keer bij het speeltuintje en ga lekker zitten wachten en kijken naar de lopers die in de rij staan om te starten. Ik kan de 50-km lopers uitzwaaien en ze een fijne wandeldag wensen. Na ongeveer 10 minuten in een kort rijtje wachten mag ik ook weg, ben nog nooit zo vroeg gestart!
Ik kan niet goed op gang komen......mijn voeten doen zeer! Gisteren had ik nieuwe schoenen aan, kennelijk zijn die nog niet zo goed ingelopen. Of was het magnesium voetenbadje geen goed idee, ik zal het nooit weten....
En daarbij komt dat ik de eerste 10 km van de route erg saai vind! Het is dan fijn dat je een wandelvriend tegenkomt die een stukje met je mee wilt zodat die kilometers wat aangenamer worden! De eerste RET post zit in Alverna maar voordat ik daar ga zitten wil ik naar de wc. Ik vraag dat meestal aan mensen langs de route omdat ik een hekel heb aan de lange rijen, daar heb ik geen tijd voor want die besteed ik liever aan wandelen. Maar tot twee keer toe word ik geweigerd! Ik trek een zielig gezicht en zeg dat ik zo nodig moet en de rijen te lang zijn, maar nee hoor. Bij het tweede huis lukt het wel hoewel in eerste instantie mocht het niet maar mijn zielige gezicht werkt nu wel!
De route gaat vandaag van Nijmegen naar Alverna, Wijchen in en weer uit, Beuningen en Weurt om vervolgens via de Hertogstraat bij de wedren aan te komen. Het is vandaag “Roze Woensdag”, een dag in het teken van de homo-acceptatie. Veel wandelaars zijn in het roze gekleed, ik heb ook een roze T-shirt aan maar ik ben mijn roze hoedje vergeten, ik heb nu een witte op.
In Wijchen staat Hans langs de route met een lekkere ijskoffie op mij te wachten. Daar kom ik op de geplande tijd aan, het is 8.30 uur en er liggen al 16 km achter mij. Even bijkomen in een fijne tuinstoel die Hans heeft meegebracht. Een uur later zie ik hem weer in het centrum van Wijchen, op 21 km. Samen met Annie die ik onderweg weer tegenkom vieren we een feestje in het centrum, het is zo gezellig druk! We komen wel in een file terecht maar dat vinden wij niet erg.
Hier ontsnap ik even aan de drukte als ik een kerk inloop om een kaarsje op te steken voor Marina. Er staat een mooie tekst bij de kaarsen die veel indruk op mij maakt waardoor de tranen rijkelijk vloeien.......
De rust pauze van AGS sla ik dit keer over omdat in dezelfde straat Sandra ook zit, daar ga ik dit keer weer eventjes zitten en ik heb in Wijchen nog bij de RET gezeten anders wordt het wel erg veel rusten op een dag. Ik heb getraind op rusten maar je kan ook overdrijven!
Het weer is ondertussen omgeslagen, het is benauwd warm aan het worden.
Ik ben het een beetje zat aan het worden en de route van Wijchen naar Beuningen en Weurt is ook al niet al te boeiend. Het Waterkwartier is altijd wel heel gezellig en al feestend kom ik aan op de Waalkade. Ik weet dat het dan nog zo’n 3 km is naar de finish, via de Voerweg naar de Hertogstraat en ik hoop dat er dit jaar wel goed op gelet wordt dat het publiek niet op de route komt te staan! Vorig jaar was daar een opstopping maar gelukkig dit jaar niet, het publiek staat netjes te feesten achter de dranghekken. Je kijkt daar je ogen uit, met diverse verklede mannen en/of vrouwen en travestieten. Eindelijk kan ik mij afmelden en ga direct naar het vierdaagse plein waar Fred zit met zijn maatjes, hij is voor een dagje naar Nijmegen gekomen om de sfeer te proeven, hij loopt dit jaar niet mee. Het werd een lange nazit......erg gezellig maar ja morgen moet ik het wekkertje vroeg zetten dus op tijd weer weg.
Omdat ik vrij laat arriveer in het gasthuis ga ik direct na het eten douchen en naar bed, ik ben best wel moe en voel mij niet zo lekker want er zitten twee flinke blaren op de hiel......Ik val als een blok in slaap, morgen weer “late” start!
Dag 3 Groesbeek - Fijn weerzien
Na een goede nachtrust gaan Annie en ik weer op de fiets naar de wedren, de rij is kort en we zijn zo op weg. De route gaat via Nijmegen, naar Mook, Malden, Plasmolen, Bredeweg, Groesbeek en Berg en Dal en zo door naar de finish in Nijmegen.
Ik kan maar niet in mijn ritme komen en loop niet door de haag van studenten heen maar kan ernaast ook op de route komen, dat bevalt beter dan door een walm van alcohol te lopen.... Na 3 kilometer slaapwandelen hoor ik mijn naam, ik loop Jennie en Diny tegen het lijf, zij logeerden een aantal jaar geleden in het huis van Gerdien in de van Slichtenhorststraat. Wat een leuk weerzien en we hebben gespreksstof genoeg om ongemerkt de kilometers te overbruggen. Bij de Eneco rustpost van Han ga ik eventjes pauzeren en neem hen mee voor een bakkie. Daarna zeg ik ze gedag en ga weer alleen verder tot de volgende rust bij de RET onder de brug op 12 km. Daar zie ik Heleen en we kletsen wat. Ik blijf er vrij lang zitten want een groepje oud-mariniers komt bij mij zitten en weer is het reuze gezellig! Maar ja, op 16 km wachten Gerard, Marja en Daniëlle net voor Plasmolen, daar wil ik ook nog even zitten! Maar eerst in Mook een kaarsje opsteken voor Marina waar ik de zegen krijg van de pastoor zodat ik de kracht krijg om verder te gaan. Ik ben niet gelovig maar het deed me toch wel wat....
Van Plasmolen naar de eerste heuvel bij Milsbeek klets ik met een militair die uit zijn groep loopt en die vertelt dat hij betaald krijg voor deze vierdaagse, mits hij hem uitloopt. Zelfs de trainingen worden gewoon betaald. Dat wist ik niet en ik heb weer wat geleerd. Ik zie een jonge man die een T-shirt draagt van Feijenoord en ik denk: hè, een plaatsgenoot, effe een babbeltje maken. Hij loopt wat moeilijk dus misschien kan ik hem een beetje oppeppen. Als hij begint te praten hoor ik een duidelijk Twents dialect, hij komt uit Enschede! Maar wel een Feijenoord-fan dus helemaal goed.
Groesbeek is weer een feestje en ik geniet, de heuvels komen eraan! Maar eerst nog even een kaarsje voor Marina opsteken........Zonder problemen loop ik over de heuvels heen en op naar de volgende rust bij AGS. Maar ik heb net nog een rust bij de RET gehad waar ik een (halve) gehaktbal heb gegeten en een cola “met een glimlach” gedronken. Dus ik blijf niet te lang zitten en ik neem geen consumptie want ik heb nog een sportdrank bij de RET gehaald......
Vanaf hier is het nog maar 8 km naar de finish en gaat de weg alleen maar naar beneden. Ik loop een stukje samen met een man die zijn eerste vierdaagse loopt maar hij is er zeker van dat dit ook zijn laatste is. Ik probeer hem nog over te halen, dat hij er een week later misschien anders over denkt maar nee, dat was niet het geval verzekert hij mij, dit is echt eens maar nooit meer! Tja, you hate it or you love it!
Ik kom op tijd aan bij de finish, geen idee meer hoe laat maar de tijd vind ik niet belangrijk. Zoals Bernard, een walker van het w4w-forum zegt: It’s all about the finish line, not the timeline! Bij het afmelden kom ik Annika nog tegen en Millie die meteen een foto ervan laat maken! Leuk!!!
Ik ga niet nabieren maar direct naar het gasthuis en ik geniet van de heerlijke maaltijd die Annemiek samen met Petra voor ons bereid heeft.
Op naar dag 4!
Dag 4 Cuijk - Sterker door strijd
Deze dag begint onverwacht met een (fiets)warming-up. Op de wedren kom ik erachter dat ik mijn telefoon ben vergeten en moet weer terug fietsen! Gelukkig ben ik vroeg genoeg dus wat dat betreft niet erg, maar ik heb geen sleutel meer en moet Petra en Annemiek wakker bellen, en dat vind ik echt niet leuk maar ja.....zonder telefoon kan ook niet en mijn RET consumptie kaart zit er in!
Op de wedren zit ik uit te puffen met een cappuccino van de koffiekar en wacht totdat de vroege start gaat beginnen. Desondanks kan ik al om 5.00 uur van start.
Wederom de eerste kilometers slaapwandelend en achter de studenten om gelopen. Ik heb het T-shirt met een foto van Marina aan en krijg er leuke en lieve reacties op. Een jonge vrouw vraagt iets erover en ik vertel over Marina. Het ontroerd haar en zij en haar vriendin lopen een stukje met mij op. In Hatert ga ik naar het toilet van een inwoner die erg gastvrij is (nummer 46 onthou ik voor volgend jaar!) en als ik weer weg loop ontmoet ik een enthousiaste wandelaar die loopt te genieten en ik geniet met hem mee, we lopen samen een stukje op. Een kilometer verder zie ik Diny en Jennie weer maar Jennie heeft het zwaar en last van haar knie. Ik hoop dat ze het gered heeft....
Mijn plan is om door te lopen naar het restaurant in St. Walrick waar een lekkere kersenvlaai op mij wacht en onderweg daar naartoe kom ik Sylvia tegen. Zij loopt alleen omdat haar maatje Bianca is uitgevallen door buikgriep en dat vindt ze best moeilijk. Mijn tempo is iets lager dan die van haar en ik vraag haar een plaatsje vrij te houden, dat doet ze ook. Onderweg ernaartoe kom ik Heleen weer tegen, gezellig kletsend lopen we richting St. Walrick, zij loopt door tot de RET rust op 13 km maar dat vind ik te ver. Na ruim 9 km kom ik eindelijk aan en ga bij Sylvia, Carola en Aike zitten. De vlaai smaakt zoals altijd verrukkelijk! Het is mijn ontbijt van deze dag.....
De volgende rust is in Overasselt bij de RET en daar ga ik kort zitten voordat ik de dijk naar Linden op ga. Ik doe mijn oortjes in, ik heb behoefte aan wat pep in de vorm van een lekkere beat en heb even geen zin in gesprekjes. Zo kom ik de kilometers wel door tot de rust van Gerard en Marja in Linden denk ik, maar na twee nummers zie ik Dick lopen en we raken aan de praat tot Linden. Het thema dit jaar is glitter en glamour. En wederom maak ik geen foto’s. Gek is dat, foto’s maken is dit jaar geen prioriteit. Ik leen daarom de meeste foto’s van medewandelaars voor mijn verslag. De namen noem ik aan het eind.
Ik zie ineens de camper weer van Iris en Roy, Carla en haar maatjes staan op het punt te vertrekken maar ik mag nog een pannenkoek eten als ik trek heb en dat heb ik! Heerlijk hoor, bedankt!!! Ik kan weer vol energie naar Beers waar de rust van RET zit.
Even bijkomen met een heerlijke, maar hete kippensoep jammie.....
Door naar Cuijk waar de pontonbrug wacht. Mijn planning om rond 13.00 uur daar te zijn lukt niet helemaal maar het is ook niet heel erg laat. Na de brug ga ik nog effies zitten en ineens zie ik Carola en Aike, ik blijk vlakbij hen te zitten.
Vanaf hier is het nog 13 km naar de finish maar voor mijn gevoel is het nog een best eindje. Heel langzaam kom ik op gang en mijn idee is om tot Malden door te lopen waar de rustpost van AGS is, zo’n 6 km verder. Het kost mij best veel moeite om niet langs de kant te gaan zitten of te gaan liggen in het gras, ik zie diverse wandelaars dat wel doen maar dat kost teveel moeite om dan weer verder te moeten dus dat doe ik maar niet.
Eindelijk zie ik het verkeersbord dat de rotonde aangeeft waar de AGS-rustpost is en ik ben erg blij dat ik ruim op tijd ben zodat ik voldoende tijd heb voor de finale, de Via Gladiola.
Hier zie ik Ann-Marie en ik ben blij haar te zien, ze geeft mij een knuffel die ik hard nodig heb......weer eventjes landen en energie opdoen voor het laatste stukje.
Ik loop met tranen in mijn ogen weg, die laatste km’s moeten nog geslecht worden maar die lijken niet te overbruggen voor mijn gevoel.....mijn voeten doen zo’n pijn!
Als ik het nummer hoor: You never walk alone krijg ik het te kwaad en een mevrouw komt mij een knuffel geven want ze voelde dat ik dat nodig had. Zoooo lief!!
En dan word ik aan de armen meegenomen door Peter en Mark, de maatjes van Fred en René. Ik ben erg blij met hun gezelschap en hun energie waardoor ik over het asfalt vlieg. Bij het huis van René nog even een receptie bezoeken en weer doorrrrr.......
We grappen en grollen met elkaar en iedereen langs de route, high fiven met iedereen die zijn hand opsteekt, nemen een blikje bier mee voor onderweg, en nog een, huilen en lachen liggen dicht bij elkaar. Gladiolen die we krijgen leggen we bij de patiënten van het Radboutziekenhuis met tranen in onze ogen. Daar staat Hans langs de route maar ik zie hem niet, gelukkig ziet hij mij wel en ik krijg een mooi aandenken om mijn hals. Een ketting met een tinnen gladiool en een sleutelhanger van de Waalbrug van tin. Ik ben er erg blij mee en zo loop ik de laatste meters naar de finish. We zijn ruim op tijd.....17.30 uur! Ik heb Genoten met een grote G van deze vierdaagse en ik ga met de jongens even nabieren, René is inmiddels ook gearriveerd.
Na de feestelijke afsluiting gaat ieder zijns weegs en Hans begeleid mij naar mijn fietsje. Ik ben ietwat beneveld door het bier hahaha maar kom zonder kleerscheuren aan bij het logeer adres. Daar is Marco ook en we praten nog eventjes na. Ik ga niet douchen daar ben ik te moe voor.......
Ik zeg Annemiek en Petra gedag en bedank hen voor de gastvrijheid en hun steun tijdens deze enerverende dagen. Terugkijkend op deze editie kan ik zeggen dat het mij deze keer best veel moeite kostte maar door de vele lieve mensen die ik onderweg ontmoet heb en mijn lieve wandelvrienden- en vriendinnen heb ik het weer gered dit jaar. Met twee flinke blaren op beide hielen als aandenken!
Tot volgend jaar!!!
