Havenkwartierpad 29-12-2021 / 11 km

Vandaag lopen Hans en ik in Deventer een rondje. Aangezien het land nog steeds is lockdown zit heb ik een route van het internet geplukt. Na een stevig ontbijt in het hotel van der Valk Deventer lukt het ons de auto op de route te zetten in het Havenkwartier en met een blik op de gps gaan we op pad. Het Havenkwartier is een karaktervol gebied waarin industrieel erfgoed, creatieve ondernemers, kunst en cultuur, horeca bouwen en wonen gecombineerd worden met een nog werkzame binnenhaven. We zien een zwarte silo dat een restaurant blijkt te bevatten maar die is nu helaas dicht….onze auto parkeren we aan de overkant ervan.

Het eerste stuk lijkt op papier wat saai maar in de praktijk toch erg leuk. Een flink stuk over een grasdijk langs de Veenoordkolk en de Teugse kolk. Dit zijn waterplassen die gegraven zijn voor de aanleg van de A1. Het werden donker en koude plassen van wel 10 tot 15 meter diep. Geen goed leefgebied voor dieren, planten en mensen.

Inmiddels is dit veranderd. Dankzij een groot gebiedsproject is de natuur weer tot leven gekomen. Het is inmiddels een grote plas geworden met een normaal rivier peil gemiddeld tussen de 2 en 4 meter diep. Hierdoor kan het licht de water bodem bereiken en komt er meer zuurstof bij de bodem. Dus kunnen er meer dieren en planten leven.

Hierna lopen we door een stukje industrie terrein met zicht op grote, markante gebouwen. Zoals een pand met gekleurde glazen die veranderen van kleur als je van richting verandert. Heel apart! Geleidelijk aan komen we weer in de buurt van waar we gestart zijn en lopen richting het centrum van Deventer.

We lopen door een aparte wijk, Knutteldorp genaamd. Dit is een stadse wijk met een dorps karakter, ontworpen door dhr W.P.C.Knuttel in de jaren 1921 - 1930. De wijk telde destijds 334 arbeiderswoningen. De belangrijkste kenmerken zijn de toegangspoorten. Vanaf de jaren 70 is het dorp grondig gerestaureerd. Vanaf 1994 zijn bijna alle huizen in Knutteldorp afgebroken en zijn er nieuwe huizen gebouwd. Wel is het oorspronkelijke stratenplan hetzelfde gebleven. Het enige bouwwerk dat is blijven staan is het poortje tussen de Almensestraat en het Bellendonkplein.

Na wat heen en weer gedrentel, we kunnen de routebeschrijving niet zo goed volgen komen we weer in het centrum van Deventer aan. Op de Brink is het wat drukker maar niet zoals je zou verwachten op een gewone zaterdag zonder lockdown. Bij Kaldi halen we een cappuccino to go en eten onze meegebrachte lunch op. Helaas geen bankjes in de buurt maar een stuk beton. Gelukkig hebben we matjes bij ons!

Na de lunch en koffie nog een klein stukje door het centrum en genieten hier van de mooie gebouwen, kerken en straatjes. Volgend jaar gaan we terug in de zomer als alles weer open mag en het zonnetje schijnt op de terrassen. Lijkt mij heel gezellig 

De wolken worden steeds donkerder en als we op weg zijn voor het laatste stukje langs de IJssel naar de auto, gaat het steeds harder regenen. Op weg naar het hotel breekt de hemel open. Wat een mazzel dat dit niet tijdens de wandeling gebeurde!

We hebben genoten van deze mooie en verrassende route van 11 km door Deventer! Echt een top tien notering! Enige minpuntje vond ik dat de beschrijving van de route verstopt zat in de beschrijving van wat we te zien kregen, dat werkte soms verwarrend, is veel leeswerk en het had soms wat heen-en-weertjes tot gevolg!

Rondje Zwartewaal 11-12-2021 / 13,5 km

Zaterdagochtend, ik heb moeite met opstaan vandaag maar we besluiten toch maar een stukje te gaan wandelen, even een frisse neus halen! Ik heb nog een route liggen die ik van Danyell heb gekregen, een wandel knooppunten rondje vanuit Zwartewaal. Dat is hier om de hoek dus spullen ingepakt en naar het beginpunt gereden. De knooppunten heb ik even in de computer gezet zodat we kunnen zien hoe het rondje eruit ziet. Wel veel polder maar ach…..het is lekker dichtbij dus vooruit maar weer.

Het begin is makkelijk te vinden want het centrum van Zwartewaal is niet groot. We lopen het dorp uit richting de Put van Heenvliet. Het is een voormalig zandwinput en is ontstaan in de 70’er en 80’er jaren van de 20e eeuw, tijdens de grootschalige zandwinning voor de aanleg van infrastructurele werken in de regio Rotterdam. Na de zandwinning was een diepe put ontstaan, waarin flora en fauna moeilijk gedijden. Daarnaast bestonden er, vanwege de diepte en de steile oevers, veiligheidsrisico’s. Het totale gebied is ongeveer 45 ha groot, waarvan 30 ha plas. De plas is op de diepste plekken ongeveer 35 meter. Er zijn plannen om de plas te hervormen voor recreatieve doeleinden. 

We zien wat schaapjes op het grasrandje waar we langs lopen en hebben een goed gesprek en ik maak een paar foto’s. We moeten de dijk op en een stukje over het gras lopen en hier hebben we wat twijfels over de route, er staat geen duidelijke pijl. Dan lopen we Heenvliet in via een mooi parkje. Hier is het lekker rustig en zien een zwerfsteentje liggen met “Stay strong” erop. Ik laat het liggen maar maak er wel een foto van.

Als we Heenvliet uitlopen zien we in de verte het restaurant De Beren en hebben even de neiging naar binnen te lopen maar we zijn nog maar net onderweg en willen wel voor het donker terug zijn. Dus helaas, vandaag geen Berenbezoekje.

Dan gaan we de polders in. Helaas zijn dat geen wandelpaden en rijden de passerende auto’s de vouwen uit onze broek! Dit loopt niet prettig maar we vermaken ons wel door commentaar te geven op de vele boerderijtjes die we passeren. Verder valt er niet veel over te vertellen en kijken we uit naar de finish. Het begint ook al een beetje te schemeren omdat we laat op de dag begonnen zijn aan deze wandeling.

Eindelijk zien we het plaatsnaambord van Zwartewaal en maken tijd voor een foto. Geen bruggetjes gezien op deze tocht dus helaas geen brugmomentje meegemaakt. Na ruim 2,5 uur lopen stappen we in de auto en niet veel later plof ik op de bank! Best pittig tochtje zo door de polders van Voorne-Putten!  

RWV Winterserie deel 3 / 5-12-2021

 Zondagmorgen rijden Hans en ik naar Kralingen om daar de 3e Winterserie van RWV te lopen. Hans gaat de auto weg zetten en ik meld mij aan bij de tent die ook dit keer weer buiten is vanwege de Corona maatregelen. Goed geregeld met duidelijke in- en uitgang! De routebeschrijving krijgen we mee maar die gaat meteen weer in de jaszak, de pijlen zeggen genoeg. We weten hoe de route loopt omdat we deze al online gekregen hebben bij de inschrijving want ook dit keer gaat dat digitaal. Na een babbeltje met Sabine gaan we op pad.  

Over de route kunnen we kort zijn: het eerste stuk door het Kralingse bos, dan een stukje bebouwde kom door Oud Kralingen en terug weer door het Kralingse bos met zicht op de Kralingse plas en de skyline van Rotterdam. Het is heerlijk wandelweer en daardoor ook heel druk met wandelaars, hardlopers en fietsers. Onderweg nog een stop gedaan bij de Spar voor een warme kop koffie en wat lekkers die we op een bankje vlakbij metro station Voorschoterlaan opgepeuzeld hebben.

Rond 13.00 uur zijn we weer terug en haal ik nog een plaatje en stempel voor mijn boekje, bedank de vrijwilligers voor de mooie route en rijden we richting huis om bij mijn moeder nog een bakkie te gaan doen. Een heerlijke wandeling om op terug te kijken, bedankt RWV!

Oostvoorne AD wandeltocht 13-11-2021 / 10 km

Plannen gemaakt op vrijdag om naar Castricum te gaan voor een wandeltocht op zaterdag maar toen ik wakker werd hoorde ik de regen tegen het raam kletteren en draaide me nog maar een keer om….en werd het 9.00 uur! Te laat om nog naar Castricum te rijden en een alternatief gezocht. We vonden nog een oude route van het AD in de la, een rondje Oostvoorne, een half uurtje rijden hier vandaan. De spullen gepakt, de route goed bekeken en naar het startpunt gereden.

Dat was de VVV maar die is allang daar niet meer volgens de kapper er naast maar in Rockanje. Oké dat begint al goed.

De beschrijving is niet duidelijk, we lopen naar de ingang van het Mildenburgbos. 

Wandelend over de lange rechte hoofdlaan kun je niet voorstellen dat dit ooit een barok landgoed is geweest. Nu vind je hier vooral een park met zeer gevarieerde natuur met een grote variëteit aan bloemen, planten en bomen, onder ander in de stinzentuin.

Verder zijn er reeen, vleermuizen vogels, paddenstoelen en nog meer.

Erg mooi en nu helemaal. Het groen is verandert in goud en de blaadjes liggen grotendeels op de grond waardoor de paden niet goed zichtbaar meer zijn. We lopen een steile trap op, denkend dat het de goede richting is. Maar boven gekomen kunnen we niet meer naar beneden tenzij je een waaghals bent! Dan maar weer terug en zoeken met de gps op de telefoon de weg naar Hotel van Marion dat hier in de buurt moet zitten.

En ja hoor, na een paar zandduinen overgestoken te hebben komen we op de weg richting het hotel. Daar aangekomen moeten we de QR code laten scannen en bestellen een cappuccino.

De routebeschrijving vertelt dat we rode paaltjes moeten volgen, die zijn weg. Het zijn de pijltjes van de wandelknooppunten die we volgen en op hoop van zegen dat dit de goed keus is, lopen we verder. We liggen in een deuk als ik een opmerking maak over een wel heel raar gevormde boomstam…..zie foto.

En even verderop om een man die terug in zijn jeugd lijkt te zijn want hij dartelt door een diepe plas met zijn laarzen…

Iemand spreekt ons aan omdat ik de Gouden Kruisdagers badge draag op mijn tas:”zijn jullie vierdaagselopers?” Ik wel zeg ik en hij verteld dat hij in Nijmegen woont en dat hij hier naartoe is gereden omdat het in dit deel van het land droog zou blijven. Nou, dan heeft hij een aardig eindje gereden! Hij loopt weer verder en neemt een ander pad dan wij. Ik hoop dat hij net zo heeft genoten als wij van deze omgeving.

We komen uit bij de Tenellaplas en De Meidoorn, een leuk tentje voor de lunch. Hier zijn ze ook streng op de controle van de QR code.

Na de lunch ontdekken we dat we een afslag verkeerd hebben genomen en besluiten de route terug op een andere manier te lopen. Ineens wordt het donkerder en de regenjas moet aan. We komen aan in het dorp Oostvoorne en het is tijd voor een plaatsnaampaal foto. Nog een laatste stukje bebouwde kom, en een deel van het Miltenburgbos terug naar de auto.

Het was weer een heel avontuur zo zonder goede beschrijving maar we zijn gelukkig voor het donker weer terug. In de auto genieten we nog na van deze wandeling, weer 10 km bijgeschreven.

RWV Winterserie deel 1 / 7-11-2021 / 15 km

Eindelijk kunnen we weer! Wat? Nou, gewoon met een routebeschrijving en pijlen op de weg wandelen natuurlijk! Mijn eigen club, RWV, mag weer vanaf het Langepad een tocht organiseren. Echter wel op speciale wijze vanwege de nog steeds geldende Corona regels zodat alles veilig verloopt. Dus er werd een tent opgezet en digitaal ingeschreven met de keuze voor een tijdslot. Een goede manier om toch te kunnen organiseren maar toch blijft een startbureau vol met wandelaars, een praatje hier en een praatje daar toch leuker! Maar ja…….we mogen weer!

Hans en ik rijden daarom deze zondag naar Kralingen en Hans dropt mij af bij de ingang als hij de auto gaat parkeren. Die moet een eind weg parkeren vanwege een festival tent op het parkeerterrein.

Ik meld mij aan en wat is het leuk om zo enthousiast begroet te worden: “hee Ineke!”

Onze namen staan op de lijst, afvinken en gaan. De routebeschrijving kan in de zak want uit ervaring weten we dat we die de rest van de tocht niet bekijken. Behalve om te zien waar de rust is, we gaan dit keer weer lekker voor de 15 km.

Het is best druk overal, met hardlopers en wandelaars. Wat ook opvalt zijn de vele deel scooters! Werkelijk overal zie je ze staan of erger, liggen! En ze staan ook vaak in de weg….jammer hoor. Maar het laat mijn stemming niet bederven want het is heerlijk wandelweer. Wel fris met een windje maar al lopend worden we warm en deert het ons niet. 

Dit keer is de route De Esch andersom! Ook leuk want dan zie je alles met een ander gezichtspunt en lijkt het of je een andere route loopt. Desondanks loop ik te genieten van al het moois rond de Kralingse Plas en het Oude Kralingen en de Vijverstraat met zijn monumentale woningen.

De route gaat dus richting De Esch, een watertoren gebouwd in 1875 met een reservoir van 1 miljoen liter water. De aanleg van een buizenstelsel waardoor zuiver water kon worden getransporteerd, was een belangrijk middel tegen de strijd tegen cholera en andere besmettelijke ziekten. De Rotterdamse Drinkwaterleiding, de DWL opgericht in 1874, vertrok in 1977 naar de Schaardijk naast de Van Brienenoordbrug en is inmiddels opgegaan in waterbedrijf Evides.

Sommige van de filtergebouwen hebben een woonbestemming gekregen en zijn herkenbaar aan het halfronde middendak. De toren, nu deels restaurant, de pomp huisjes en andere bijgebouwen werden in 1981 verklaard tot rijksmonument. Enige bassins worden nu gebruikt door vissers. Als wij langslopen zien we dan ook een visser langs de kant.

Hier gaan we weer terug naar het Kralingse Bos en gaan we een bakkie doen bij De Big.

De uitbaatster is in een niet best humeur en zegt dat ze geen tijd heeft om onze QR code te scannen maar wil hem wel zien…. We komen een beetje bij na 9 km stappen. 

Het is druk en de uitbaatster loopt te mopperen op iemand die de deur van de wc open laat staan en dat laat ze luidruchtig weten. 

Na de rust lopen we de rest van de route door het bos en genieten van de mooie herfstkleuren. Het is nog steeds druk met recreanten en dat verbaasd me niets, met dit mooie weer wil je buiten zijn!

Als we denken een D-tour te nemen naar de finish komen we bedrogen uit, de mega grote tent blokkeert de doorgang. Nou ja maakt niet uit. Hans gaat de auto halen en ik loop door tot de finish en meld mij af. Ze zijn de tent al aan het opruimen, het is inmiddels 13.45 uur. Ik haal mijn doppen op bij Julia (plastic doppen voor de KNGF honden, ik spaar ze nog steeds en mensen weten dat) en we rijden moe maar voldaan naar huis. Het was weer genieten met een grote G! Mooie route, goed gepijld ondanks al die herfstbladeren op de paden goed te zien. Hulde! Bedankt RWV voor een heerlijke dag buitenspelen.

Spijkenisse 2x15 km 29-10 en 31-10

Ik heb een wandeltocht uitgezet voor RS80 en deze wil ik samen met Hans controleren. Het is vrijdag lekker weer en we gaan vroeg op pad. Het eerste stuk is de 15 km die we vanuit huis starten. We lopen via onze achtertuin naar het wijkcentrum De Akkers, daar begint de eigenlijke tocht. 

Alle paden zijn goed begaanbaar tot de rust op 8 km, bij Kerels aan de Maas gaan we lekker lunchen. Hier hoef je geen QR code te laten scannen. Na de lunch lopen we richting het centrum en weer terug naar het wijkcentrum. Ook dit stuk levert geen problemen op en is goed begaanbaar, zelfs de stukjes onverhard is niet al te modderig! Na de wandeling hebben we nog de hele middag om lekker bij te komen.

Zondag gaan we de lus lopen van de 25 km. Daarvoor lopen we eerst naar de splitsing bij de kerk. Dat is ongeveer 2 km van ons huis vandaan. De route voert ons langs de sportvelden, zo door de parken van Spijkenisse. Als we een bekend hondje zien, zien we ook de eigenaren, Chris en Karin! Hans liep er zo voorbij, hij heeft moeite met mensen herkennen. Ik niet en we maken gezellig een praatje.

Daarna lopen we verder, het andere park in. Tot de rust bij de MacDonalds. Daar moeten we wel de QR code laten scannen, met ID bewijs….

De route terug levert ook geen problemen op en lopen het laatste stukje terug vanaf het punt dat al gecontroleerd is de eerste keer. Het laatste stukje voor de 25 is hetzelfde als het laatste stukje voor de 15 km

Zo…..we kunnen de wandelaars veilig de route aanbieden op zaterdag 6 november. Hopelijk hebben we mooi en droog weer!

Groene wissel Krimpen aan de Lek 17-10-2021 / 13 km

Zaterdag 16 oktober vier ik mijn verjaardag met vrienden en familie in hotel Van der Valk Ridderkerk en trakteer hen op een lunch, het was heel gezellig. Na afloop blijven wij een nachtje logeren.
Na een heerlijk ontbijt buffet rijden we voor een wandeling naar Krimpen aan de Lek. De route heb ik van internet geplukt en uitgeprint. Hans bekeek de route……”wel veel polder hoor Ien….” hij weet dat ik daar niet zo van hou. Er zit een lusje in, een vierkantje die uitkomt bij de rotonde waar we naar links moeten, het Krimpenerhout in. Die slaan we dan maar over en wordt de route uiteindelijk 13 km.

We starten bij het parkeerterrein naast de recreatie plas. Het zal hier in de zomer een drukte van belang zijn, het is een mooie plek voor strandgangers.
Al snel gaan we de polder in, een flink recht eind rechtdoor maar ach, het is niet koud en straks lopen we door het plaatsje Krimpen aan de Lek met uitzicht op Kinderdijk en de molens. Ik verheug me daar maar op. Daar aangekomen verbazen we ons over de staat van veel woningen, er is veel achterstallig onderhoud. Jammer hoor, het doet wat armoedig aan allemaal! Ik zie een poes zitten, die wacht op eten en er komen ineens meer poezen aangelopen. Dat wordt een lange aai sessie…de poesjes komen aandacht te kort!
Bij een plaatsnaambord wordt er een foto gemaakt en vlak daarna een foto van een 60 km bord. Ik ben afgelopen vrijdag 60 geworden en vind dit wel een leuk plaatje geworden! We passeren de watertoren, het drinkwaterbedrijf en het buitenzwembad De Schuwagt.
Op de routebeschrijving kunnen we “iets verderop” het pad naar beneden voor het vogelkijkscherm, een aanrader staat er. Maar dat iets verderop is nog een aardig stukje verder maar dan zien we een bord met “Vogelkijkscherm”. Het trappetje naar beneden is stijl maar we gaan wel even kijken. Het is er doodstil en vanuit het scherm kijk je op een zogenaamde eendenkooi. Een grote plas water vol vogels. Vroeger werden de eenden gedood en verkocht, het was een levendige handel. Dan spreek ik over eeuwen geleden, zo oud is de plas!
We gaan weer terug en vervolgen de route en lopen de polder in. Als we een bankje zien na 6 km wandelen nemen het er even van en eten ons eitje op. De lange rechte weg voert ons door de polder en over het “paddenpad” een flink stuk grasland. Uiteindelijk komen we bij de autoweg aan. Bij de rotonde links moeten we eigenlijk verder maar wij gaan nu naar rechts om het lusje te vermijden. Dat is wel even doorbijten zo langs die weg lopend maar al snel komen we bij de volgende rotonde aan en gaan links het Krimpenerhout in, een mooi natuurgebied. Het is opvallend rustig voor een zondagmiddag. We passeren wat luie koeien, het zijn aaibare koeien maar ik aai ze niet. Bij een vijvertje staat een bankje, een idyllisch plekje. We observeren twee fuutjes, het mannetje haalt eten op voor het vrouwtje, zo schattig! We genieten van de stilte hier…..
Het gebied is verbeterd met een groot strand, nieuwe voorzieningen, een speel eiland voor kinderen en de waterkwaliteit van de plas is verbeterd.
Na afloop nemen we nog een cappuccino met (piepklein) gebakje voor de hoofdprijs maar ach….je wordt maar 1x 60 jaar!!
Na afloop rijden we in een half uurtje naar huis, nagenietend van een heerlijk weekend!
Deze wandeling maakt deel uit van een serie van elf wandelingen ontwikkeld door wandel auteurs Cock Hazeu en Peter Kuiper. In de tweede helft van 2021 worden deze wandelingen uitgebracht in de wandel gids “Wandelen in Schieland en de Krimpenerwaard”

 

Groene Stadswissel Gorinchem 18-9-2021

 

Het plaatsje Gorinchem (spreekt uit Gorkem) daar zijn we nog nooit geweest en daarom rijden we daar heen om over de stadswallen te lopen daar. Het was erg leuk om dat eens mee te maken en het was ook nog eens lekker weer. In het drukke centrum hebben we geluncht. Het was een korte wandeling en weinig over te vertellen, de foto’s spreken voor zich!Klik hier voor foto’s

Sallandse Heuvelrug 2-9-2021

 Meer foto’s klik hier

Vandaag starten we op ongeveer tien minuten rijden vanaf ons hotel De Uitkijk in Hellendoorn. Gisteren zijn we in dit kleinschalige hotel aangekomen en hebben er heerlijk gegeten en geslapen. Na een ontbijt wat aan onze tafel geserveerd werd, gaan we op pad, de route is van de app Eropuit.

Vanaf het Buitencentrum met een heel groot parkeer terrein lopen we meteen op de route, we mogen de paarse pijlen volgen. Later worden dat gele en blauwe pijlen, het is goed aangegeven.

Al snel lopen we in een mooi bos en passeren een grote schaapskooi. Mooi gebouw wat onderdak biedt aan de 600 schapen die de hei bevolken. Zij grazen de ongewenste grassen uit de hei en sinds kort wordt de kudde bewaakt door Pyrenese berghonden. We zien inderdaad een paar schapen, geen 600, en ook geen berghond. Maar het is een leuk weetje.

Dan passeren we een Joods monument en werkkamp Twillaar op een open plek in het bos. De barakken die er toen stonden zijn vervangen door gras heuvels maar zo kan je de contouren zien van het kamp. Op deze plek was van 1940-1947 Rijkswerkkamp Twillaar ingericht, een arbeidsproject voor werkeloze mannen. Zij ontgonnen de woeste grond en legden de paden aan door de bossen en over de hei. In de Tweede Wereldoorlog werden er ook Joden tewerkgesteld, waarvan een groot aantal gedeporteerd werd en nooit meer terugkeerde. Laten we hen niet vergeten, vragen deze bronzen lijsten met portretten van Joodse mannen. 

En dan is het klimmen en klauteren geblazen over de stuwwal en als we op de helft van de klim zijn nemen we plaats op een bankje om van het uitzicht te genieten. En de stilte……

De Sallandse heuvelrug kent veel open plekken door de stormen in 2018 maar er werd ook bewust gekapt om de heide ruimte te geven. Dit is belangrijk voor de insecten en daar profiteren de korhoen kuikens van.

We lopen over een aantal “bergen”. De Sprengenberg, Haarlerberg, Noetselerberg, Archemerberg, Hellendoornse berg, en de Grote Koningsbelt, met 75,5 m de hoogste van allemaal. We lopen door een zee van paars, on-Nederlands mooi. En buitenlands pittig! Na een lang fietspad waar wij niet op lopen maar er naast, nemen we even rust op een bankje bij een kleine parkeerplaats en eten iets zouts om het verloren zout aan te vullen.

We gaan de Sprengenberg op, met heel smalle paadjes en veel klim- en klauter werk. We stoppen even om twee oudere heren te laten passeren, zij bedanken ons en er ontstaat een leuk gesprekje…….en we gaan weer door.

Langs het fraaie, uitgesleten pad over de Noetselerberg zie je veel grillig gevormde eiken. Uit de bast van jonge eiken werd vroeger run gewonnen, een soort looistof die gebruikt werd bij het bewerken van leer. Hellendoorn stond bekend om dit leerlooien. Als de jonge stammen zo’n 7 cm dik zijn, werden ze gekapt en ontschorst. Dat gebeurde in mei, als de sap stroom in de boom het grootst is.

De route gaat langs stokoude jeneverbesstruiken, grillige eiken en witte berken, die de vroegere bewoners aanzagen voor spookhazen, grijze veulens en witte wieven. Op een mistige dag zie je waarom.

De Sallandse Heuvelrug is ontstaan door een kilometers dikke gletsjer die de aardbodem vooruitschoof en plooide. Deze enorme stuwwal vormt de grens tussen Twente en Salland.

Na 12 km wandelen zijn we sneller dan gedacht weer terug bij de auto. We hebben genoten van deze duidelijk aangegeven route met extra informatie uit de app. Die informatie heb ik verwerkt in dit verslag, ik hoop dat u ervan genoten heeft.

Groene Stadswissel Hengelo en Enschede 2x 11 km

Enschede 

Groene wissels, ik hou ervan! Omdat wij in een hotel in Enschede verblijven heb ik de route van de wandelzoekpagina gehaald. Een groene stadswissel van Enschede, 11 km lang.

Het is even zoeken naar een goede startplek, want “officieel” start hij bij het treinstation maar daar kan je zo lastig je auto kwijt. Dus wij rijden naar een straat dichtbij de route en kunnen op pad. Het is heerlijk weer, de zon schijnt!

Al snel lopen we de natuur in rondom Enschede en het is volop genieten! Ineens lopen we langs een koffie tentje en besluiten hier een bakkie cappuccino te drinken, we hebben er net 4 km op zitten maar vooruit! Het is er lekker rustig en de koffie is heerlijk. Ze zijn hier nog erg voorzichtig wat Corona betreft, naam invullen, alles op afstand, buiten betalen en in het toilet een ellenlange “gebruiksaanwijzing” hoe het moet….

Na de koffie weer wat parkjes door en dan is het intussen wel lunchtijd en laten we nu net in het centrum aangekomen te zijn! Het is er gezellig druk, en dat voor een doordeweekse dag! We bestellen een lekker lunch op een leuk terras en genieten we van de sfeer hier, het is erg gezellig. Met een QR code geef ik door dat we geen klachten hebben. We hebben zicht op een reuze strandstoel, leuk voor een fotootje straks.

Die foto is gemaakt na de lunch en weer door….ineens staan we op een begraafplaats midden in een wijk. De route gaat er dwars doorheen en dat is best apart. Het zijn erg oude graven en worden nauwelijks onderhouden lijkt het wel. 

De officiële benaming van deze begraafplaats is het Boerenkerkhof. Dit kerkhof werd in 1829 geopend en was vroeger de algemene begraafplaats van de voormalige gemeente Lonneker. Omdat veel mensen van het platteland hier begraven werden, kreeg het al snel de naam Boerenkerkhof. De laatste bijzetting vond plaats in 1952 en in 1954 is de begraafplaats gesloten. Sinds 1989 is de gemeente Enschede eigenaar van dit stukje grond.

Een stukje verderop zijn we aanbeland in de wijk waar op 13 mei 2000 een vuurwerk ramp plaats vond! De hele wijk is heringericht en de verwoeste huizen zijn opnieuw gebouwd. Er zijn 23 personen overleden, een gedenksteen in het parkje herinnert ons eraan. Het is een mooie wijk om doorheen te lopen.

We komen ook nog wat leuke kaboutertjes tegen in een parkje, met mini deurtjes.

Als we denken bijna bij de auto te zijn, gaat er iets verkeerd, we missen een pijl ofzo en lopen we een beetje te (ver)dwalen. Uiteindelijk komt het wel goed -leve de GPS- en vinden de auto weer waar we hem hebben achtergelaten rijden komen we aan bij ons hotel en nemen nog een lekker bakkie op het terras in de zon, en genieten we na van een heerlijke wandeling.

Hengelo

De tweede Groene Stadswissel in onze vakantie is die van Hengelo. Nadat we bij het hotel uitgecheckt zijn vertrekken we naar het begin van de route. Dat is altijd een beetje puzzelen omdat het originele startpunt meestal een treinstation is. Dit keer kunnen we bij de schaatsbaan van Hengelo parkeren, het is een groot parkeerterrein en grotendeels verlaten. Er is ook een vaccinatie locatie, die ingang is best apart met die twee zuilen links en rechts en gaat op de foto.

Het is fris voor de tijd van het jaar dus de jas gaat aan. We lopen langs Het Kristalbad waar je veel vogel spotters tegenkomt. Het Kristalbad ligt op de grens van de gemeenten Enschede en Hengelo, ten noorden van het Twentekanaal en ten zuiden van de Hengelosestraat/Enschedestraat. De spoorlijn Zutphen-Glanerbrug doorsnijdt het gebied. Het gebied is genoemd naar het vroeger hier dichtbijgelegen zwembad van die naam, tegenwoordig Camping de Zwaaikom. In tegenstelling tot wat de naam doet vermoeden, biedt het nieuwe Kristalbad geen zwemgelegenheid.

We lopen door bewoond gebied en zien prachtige huizen links en rechts, je kan zien waar het geld zit hier! Het gebied mondt uit in een golfbaan waar we tussendoor lopen. Een bord waarschuwt ons voor rondvliegende golfballen…..

De route gaat door de straatjes van Hengelo, het is huisjeskijken wat de klok slaat. Het kan gebeuren dat de route niet helemaal actueel is, zo ook hier na vijf kilometer klopt de beschrijving niet meer vanwege bouw werkzaamheden in dat gebied. Uiteindelijk komen we er wel uit en lopen een stadsparkje in waar een zitgelegenheid is, Paviljoen  De Ontmoeting. Tijd voor koffie! Gelukkig zijn ze open en we kiezen een mooi plekje uit op een bankje tegenover de singel. Die staat vol met kunstwerken, een lust voor het oog.

Na de koffie lopen we het centrum van Hengelo in. Het is bijna lunchtijd en de terrassen beginnen vol te lopen. Maar wij hebben nog geen trek want we zitten nog vol van het ontbijt in het hotel en lopen door.

Het centrum lopen we uit via het treinstation van Hengelo waar de eigenlijke start is en vervolgen de route. We lopen een stukje langs de Berflobeek en een kat zit op het randje van een brug, ik moet hem (of haar) even aaien hoor, zo’n lieverd!

De beek is lang en zigzaggend lopen we er langs door de woonwijk. Ik begin een beetje flauw te worden en zie een bankje in het park. Tijd voor een gekookt eitje! Heerlijk even energie opdoen voor de rest van de tocht.

We mogen over een oud stukje spoorlijn lopen. Dit is zo te zien niet meer in gebruik en het gaat op de foto. De Schutsluis van Hengelo is groot en niet te missen, we lopen er langs en moeten dan een heel eind langs het Twentekanaal lopen tot de brug. Als we de brug over zijn zien we het stadion in de verte en weten we dat het einde van de wandeling er bijna op zit. Moe maar voldaan bereiken we de auto en rijden naar huis maar eerst even een broodje eten voordat we naar mijn schoonouders rijden voor een bezoekje. 

Dit was een leuke wandelroute en gaat in de top tien!

Meer foto’s klik hier

Soester wandelweekend 23-24 augustus/ 2x20 km

Voor het eerst sinds tijden mogen we weer een georganiseerde tocht lopen! Sinds de uitbraak van Corona vorig jaar februari zijn alle georganiseerde wandeltochten afgelast. 

Het Soester wandelweekend heb ik nog nooit gelopen en deze wordt voor de derde keer georganiseerd. We maken er gelijk een weekendje weg van en boeken een logeerplekje vlakbij de start. De start is in tijdvakken ingedeeld, wij mogen “weg” vanaf 9.20 uur een mooie tijd!

Bij aankomst worden we naar een parkeerplek geleid, allemaal perfect geregeld door Le Champion! Een heel groot grasveld hebben ze gereserveerd voor lopers die met de auto komen, het treinstation is niet ver weg dus ook het OV is een optie.

Dag 1

De vrolijke speaker “praat” ons weg en ik ben benieuwd naar wat Le Champion voor ons in petto heeft. 

De eerste kilometers verlopen vrij saai en rechttoe rechtaan. En ik moet wennen aan de drukte om mij heen. Niet dat het zo druk is als in Nijmegen maar omdat het zo lang geleden is dat ik wandelaars voor en achter me heb…..het zijn gewoon veel mensen!

Bij De Naald van Waterloo gaan we het bos in, eindelijk! In de verte zien we Paleis Soestdijk waar we straks langs mogen lopen. 

De rusten van Le Champion zijn altijd goed geregeld, ook nu weer. De bankjes staan op afstand rond een vijver en het is niet druk dankzij de spreiding van de wandelaars, er klinkt een leuk muziekje uit een soort orgel en we worden weer op de foto gezet door Wandelfotografie. Met een Snelle Jelle en een bak koffie komen we bij van de eerste 4 kilometers. De naam van de rust is De Kleine Kom.

Met een lusje komen we aan bij Paleis Soestdijk en foto’s worden gemaakt van het witte paleis. Helaas zien we niet de achtertuin die erg mooi is, dat heb ik alweer een tijd geleden gezien tijdens een andere wandeltocht. Na ongeveer 5 km komen we bij De Zeven Linden, de tweede rust. Een banaan is onze beloning en er komt net een bankje vrij als we aan komen lopen. Hier genieten we van de rust, er is geen muziek. We zien veel wandelaars in alle soorten en maten, mannen en vrouwen, jongens en meisjes, jong en oud.

Bij de derde rust, de Charlottehoeve, zitten we op 14 km ongeveer en ik herken het Sportpark Peijnenburg, van de Amersfoortse Tweedaagse. Bij deze rust speelt een man muziek, ik dacht met een accordeon. Hier is het ook gezellig druk, mensen zitten op het grasveld of op bankjes. Ook nu komt er net een bankje vrij als we in het gras willen gaan zitten. Wat een mazzel! Hier krijgen we een chocolaatje en kunnen we onze waterflessen vullen bij de kraan van een boerderij. De tocht gaat verder door de Baarnse bossen, zo heet ook deze dag. En we mogen een stukje over de heide die nu prachtig in bloei staat! Hekjes worden ook niet geschuwd onderweg, ik mag weer acrobatische toeren uithalen…….waarvan natuurlijk een foto gemaakt moet worden, charmant hoor!

Een stukje door Soest-Zuid en de laatste kilometer gaat dwars door een molen heen! Deze molen heet De Windhond en de molenwinkel is open. Dit is een verrassingspost met een mini rolletje pepermunt als “snack”. Hierna is het nog 1 kilometer naar de finish die we na 5 uur en 33 minuten bereiken. We stappen meteen in de auto, ik heb zin in mijn bad in het hotel van de Valk Amersfoort A1 waar wij een nachtje slapen. Niet lang daarna lig ik te badderen in de bubbels en kom ik heerlijk bij van het wandelen vandaag. Het weer was erg mooi en de tocht…..mmwah…..ik heb mooiere bospaden gelopen. Benieuwd wat dag 2 brengt, het weerbericht is niet best helaas…

Dag 2

Uitgerust ontbijten we in het hotel om daarna in een kwartiertje naar het startterrein te rijden. Daar worden we weer naar een plekje geleid en kunnen we meteen van start. De speaker herkent de pet van Hans…..Barcelona, en maakt er een opmerking over.

Het weerbericht is niet best en daar zijn we op gekleed, maar zoals zo vaak valt het best mee en het is zelfs warm! Maar….het venijn zit in de staart, lees maar verder.

Ook deze route begint met rechttoe rechtaan maar na een paar kilometer gaan we dan toch echt het bos in en de duinen over. Ja, het is de Soesterduinen dag en dat zullen we weten! Het is stijgen en dalen wat de klok slaat! Mooi hoor en adembenemend, letterlijk! 

Maar we worden na 4,5 km al beloond met een heerlijke rust bij restaurant De Soesterduinen met een cappuccino en appelgebak van Top, een bekende bakker in dit gebied. Hij smaakt heerlijk en het is echt genieten op het terras waar een koor staat te zingen om de sfeer te verhogen. Het is moeilijk hier weer weg te gaan maar ja, we moeten nog een aantal km lopen! Het is nu nog steeds droog…

En dan komen we langs het Nationaal Militair Museum in Soesterberg. In het museum wordt aandacht besteed aan de betekenis van de Nederlandse krijgsmacht in verleden, heden en toekomst. Het museum staat op het terrein van 45 ha op de voormalige luchtbasis Soesterberg. Ik herken sommige objecten van de Amersfoortse Tweedaagse, dan komen we hier ook langs. De tweede rust, bij restaurant ‘t Hoogt slaan we over, we lopen door tot de volgende die op 10 km zou zitten…..maar dat loopt anders!

De lucht begint nu angstvallig donker te worden, het zal toch niet….? En ja hoor, de eerste spetters vallen en wij trekken toch maar een regenjas c.q. regencape aan. We lopen verder en het begint steeds harder te regenen! Lopen we door of schuilen we? Af en toe schuilen we onder een boom, maar dat maakt uiteindelijk niet veel uit, het regent heeeeel hard! We merken weinig van de mooie omgeving waar we lopen. De paden zijn veranderd in modderpoelen en stromende beekjes waar we overheen moeten met natte voeten tot gevolg. 

Bij landgoed De Paltz begint het te onweren! Maar desondanks lopen we door tot de rust bij Villa De Paltz. Het is het nieuwe hoofdhuis van het Herman van Veen Arts Center. We lopen in het park met allerlei kunst objecten maar echt aandacht ervoor hebben we niet. Bij het tentje van de rust zitten een aantal wandelaar onder een grote parasol. Wij willen wat eten maar staand eten is niet fijn en ik besluit er een bankje bij te slepen die er omheen staan in de regen. Nu kunnen vier personen droog zitten. Wij peuzelen onze snack op, poffertjes voor mij en een patatje voor Hans. Heerlijk even bijkomen van de nattigheid en we zijn nu wel toe aan een rust!

Het lijkt droger te worden en we vertrekken weer, over 6,6 km is er weer een post. Maar helaas, we zijn nog maar net onderweg begint het NOG harder te regenen! Dit is echt afzien, we zien niets meer van de omgeving, dit is overleven. De paden zijn moeilijk begaanbaar en mijn voeten zijn daar niet blij mee. De regen loopt van mijn broek in mijn schoenen, lopen is niet fijn meer……ik wil zitten! We zien een boomstronk en pakken de matjes uit de tas. Bijkomen in de regen, het is niet anders maar het moet even.

De meeste regen is gevallen en het lijkt op te klaren. Ik doe mijn regencape uit en trek mijn jasje aan die droog is gebleven. Maar het druppelt nog wat na en doe mijn cape weer aan. In de laatste kilometers is het droog en zelfs de zon komt weer tevoorschijn. We hebben nog een stempelpost te gaan maar daar gaan we niet meer zitten, we zijn er klaar mee en het is nog maar een paar kilometer. Volgens de dame bij de post nog 3,5 km maar ik zei nee dat klopt niet, het is een kilometer minder! 

We finishen doodmoe en doornat en nemen de speld in ontvangst. Bij de auto pellen we de natte kleding uit en ruilen dit om voor droge kleding en Hans stuurt ons weer terug naar Spijkenisse. 

Ik dank Le Champion voor de mooie tweedaagse en de goede organisatie, het was fijn om weer een georganiseerde tocht te lopen! De routes vond ik enigszins tegenvallen, ik had er meer van verwacht. Of kwam het door de regen op dag 2? Aan de organisatie lag het niet, die was top!

Meer foto’s hier

Walk of Wisdom 28-7 t/m 31-7-2021 / 50 km

 

Klikker de klik voor foto’s

Met Annika spreek ik af om de Walk of Wisdom te gaan lopen, een “eigentijdse pelgrimsroute”. Het boekje heb ik aangevraagd met de route, 136 km heuvels, bossen, rivieren en oude cultuurlandschappen rondom Nijmegen. Op een middag in juni bespreken we de verblijfadressen en gebruiken daarvoor de Vrienden op de Fiets gids. De voorbereidingen zijn al leuk, we hebben er veel zin in. We besluiten om op woensdag 28 juli te vertrekken en de bedoeling is om op zondag 1 augustus weer in Nijmegen te finishen maar alles loopt anders dan verwacht…..ik word ziek en moet na een kort verblijf in het ziekenhuis mijn conditie weer helemaal opkrikken. Dat verloopt niet zonder slag of stoot maar ik zet door en uiteindelijk pak ik mijn (minimale) spullen in die ik nodig zal hebben onderweg in een kleine rugzak.

Woensdag ochtend zet Hans mij af op Rotterdam CS, vanaf daar begint mijn avontuur!  Ik reis via Utrecht om daar Annika te ontmoeten zodat we samen naar Nijmegen kunnen reizen, wel zo gezellig. Het is heerlijk wandelweer. Nog wel aan de frisse kant met af en toe een buitje maar dat mag de pret niet drukken. We beginnen eerst met een lekkere tussenstop bij bakkerij Strik, een heerlijk gebakje en bakkie koffie gaat er wel in!

En dan is het tijd om ons aan te melden bij de St.Stevenskerk. Een aardige man leidt ons naar een kamertje waar we officieel ingeschreven worden met ons pelgrims nummer, 8911 en 8912. We kunnen aan de pelgrims veter de vogel ringetjes verzamelen, die we in de 11 gemeenten waar we doorheen komen kunnen verzamelen.

Het symbool van de tocht, een zaailing, zit aan onze tas en is onze wegwijzer tijdens de tocht. Die van Annika is stuk gegaan en wordt ter plekke gerepareerd.

Het is tijd om de tocht te beginnen en volgen de aanwijzingen in ons boekje en de bewegwijzering Nijmegen uit. Vandaag zullen we vaak de skyline zien van Nijmegen. Soms is het zoeken naar de juiste weg en op sommige stukken kunnen we niet eens lopen vanwege de wateroverlast. De uiterwaarden zijn overstroomd door de overvloedige regenval in Limburg. Dat heeft ook hier effect gehad, we zien de sporen ervan terug op de wandelpaden. Gelukkig vinden we een alternatieve route over de dijk. We genieten van de omgeving, natuur en uitzichten. Op een bankje vlak voordat we langs de Bizonbaai zouden moeten lopen eten we onze meegenomen lunch op, een bakje mango, yoghurt uit een zakje en een kaas broodje. We besluiten niet langs de Bizonbaai te lopen omdat we bang zijn water tegen te komen waardoor we niet verder kunnen. Later komen we drie dames tegen die we eerder zagen. Zij hebben het wel aan gedurfd. Misschien hebben we wat gemist maar het lopen over de Ooijse Banddijk is ook mooi. Hier zijn sporen te vinden van de IJssellinie. Een verdedigingslinie in NAVO-verband tegen de Russen in de Koude Oorlog (1950-1963). In 1968 werd de IJssellinie definitief opgeheven. Het terrein van de voormalige steenfabriek Robert Jansen in de Groenlanden vormde een onderdeel van de verdedigingslinie, we lopen langs de schoorsteen van de steenfabriek.

Op een picknick bankje te midden van een boerenlandweg nemen we even een korte pauze, genietend van de stilte hier.

Bij Persingen lopen we om het kerkje heen en komen aan bij een trekpontje. Die moeten we zelf met de hand naar ons toe trekken, een hels karwei! We wisselen elkaar af met draaien aan het kabel wiel en eindelijk kunnen we naar de overkant, ook weer draaiend aan het wiel. We zijn bijna in de buurt van onze eerste logeer plek in Berg en Dal en proberen de kortste weg er naartoe te lopen. Na een flinke klim in het Bronnenbos komen we in de bewoonde wereld en ik kom water te kort. Ik bel aan bij een huis om water te vragen, de heer des huizes kijkt ons verdwaasd aan op onze vraag: mag ik wat water?  “Je bent een wandelaar of niet” zegt ie maar geeft ons toch een gevulde waterfles al ging het niet van harte!

Mijn dorst is gelest en als we even pauzeren om te kijken hoe te lopen komen we een dame tegen die dezelfde route loopt. Ze is zwaar beladen met een gigantische rugzak, ze heeft er last van zegt ze. Annika vertelt haar dat ze beter zo min mogelijk kan meenemen en de rest in een doos moet doen en naar huis moet laten sturen. Daar ging ze over nadenken, zij moest doorlopen tot Groesbeek! 

Uiteindelijk komen we aan bij het logeer adres, een half uur te vroeg. Op een stoeprand gezeten bestelt Annika een pizza via internet, dat had ze nog nooit gedaan! Om 5 over 5 melden wij ons bij Suzan. Ze laat ons de slaapplek zien, een mooie kamer met ontbijt in de andere kamer…….tijd voor ontspanning! Deze dag hebben we uiteindelijk 13 km gelopen…..het voelt als 30! Blijkbaar is mijn conditie nog niet wat het moet zijn….. de pizza arriveert zoals afgesproken en we vallen aan! 

Dag 2 begint relaxed met een heerlijk ontbijt. Suzan is al naar haar werk en we trekken de deur achter ons dicht en doen de sleutel in de brievenbus. Voordat we uiteindelijk weer op de route zitten, zijn we 2,5 km verder, de Oude Kleefse baan aflopen wat ons meerdere herinneringen oplevert aan de Vierdaagse! En Annika heeft veel jeugd herinneringen aan de Duivelsberg die wij nu vermijden, kaart 5 van het boekje slaan we over. De Oude Kleefsebaan kruist de route door een prachtig mooi natuur gebied richting Duitsland.

Het zijn wel lange, rechte einden door o.a. maisvelden heen. Hier komen we Marion tegen, de vrouw die we gisteren zagen. Ze heeft haar rugzak minder zwaar beladen en heeft inderdaad de spullen in een doos gedaan en naar huis gestuurd. Ze is dankbaar voor het advies van Annika. Op een bankje doet ze haar verhaal. Op weg naar Kranenburg komen we haar weer tegen, ze loopt sneller dan wij en loopt een stukje met ons op. We halen het vogelringetje op bij het oude treinstation in een vogelhuisje. Voor het station gaan Annika en ik even rusten, Marion besluit naar het dorpsplein te lopen, daar zit een bakkertje. Daarna hebben we haar niet meer gezien.

Op weg naar het Reichswald gaat het zachtjes regenen, en als we af moeten slaan naar het bos heuvel op gaat het harder regenen. Gelukkig komen we in een dichtbegroeid bos aan en de druppels bereiken ons niet, wat een geluk! 

Hier besluiten we nogmaals van het pad af te wijken door linea recta naar Nederland te lopen, in één streep door het bos! Het is onwijs mooi en heel stil, we nemen een pauze op een bankje om op krachten te komen en genietend kijken we om ons heen. We lopen op een fietspad maar al die tijd geen fietsers te bekennen! Na ruim een uur lopen komen we aan het eind van het pad en zijn we bijna bij de slaapplek. Op een picknick bankje zit een dame met een kopje thee en een sigaret te pauzeren, we vragen of we erbij mogen zitten. Een gezellig gesprek volgt. Later zullen we haar nog een paar keer zien, ook bij het Eethuis de Diepen waar onze slaapplek is, een trekkershut.

Het is piepklein maar meer is niet nodig dan een droog en schoon bed om op te slapen. Het is wel vrij smal….de douche in een bijgebouw. De douchekop zit los, en het water is dan weer warm, dan weer koud. Uitgebreid douchen zit er even niet in! Het is het allemaal “net niet!”

In het eethuisje kunnen we een warme maaltijd gebruiken, dat dan weer wel. We hebben er 21 km op zitten.

Gebroken worden we wakker……er is geen ontbijt. Ik heb ontbijt repen in mijn tas ter vervanging. We besluiten een pauze dag in te lassen en de route op onze eigen manier te lopen. Van Milsbeek naar Plasmolen lopend over de St.Jansberg. Echt prachtig!!

In Plasmolen gaan we brunchen en na afloop een ijsje bij Clevers…..hmmmm!!!

Hier besluiten we het vierde adres af te bellen en morgen naar huis te gaan, het is mooi geweest.

Hierna gaan we een vogelringetje halen bij een restaurant en stappen op de bus naar St.Walrick. Daar kom ik er achter dat ik mijn jasje kwijt ben! Jammer maar helaas…..

Na wat koffie, cola en een hapje eten in het bekende restaurant (Vierdaagse memories!) lopen we via Google maps naar de slaapplek bij Machteld Meij, schrijfster en kunstenares. Een prachtige, idyllisch gelegen plek met een gigantische mooie tuin er omheen. Het huisje is helemaal voor onszelf! Twee kamers en een keukentje met douche tot onze beschikking. Wat een rijkdom! Ieder een eigen bed, wat zullen we heerlijk slapen! Vandaag hebben we 10 km gelopen.

Om 7.30 uur gaan we op ons gemak genieten van het heerlijke ontbijt wat voor ons klaar staat in de koeling, we nemen lekker de tijd ervoor. Na het ontbijt nemen we afscheid van Machteld en lopen we een stukje door de Hatertste vennen, ook heel erg mooi en indrukwekkend stil. Bovenop een heuvel genieten we van het uitzicht en een dame met hondje maakt een foto van ons. Hans komt ons zometeen ophalen en als we er bijna zijn zien we een boerderijtje met kersen in de verkoop. Annika stelt voor om hier wat kersen te halen en terwijl we dit doen kunnen we op Hans wachten, ik geef het adres door. Ze vraagt of we twee stoeltjes kunnen krijgen om naast het muurtje waar we uit de wind en in de zon kunnen zitten en de lieve boer komt met twee tuinstoeltjes! Erg fijn. Als de overheerlijke kersen op zijn komt Hans er aan. Het lijkt wel afgesproken werk! Als afsluiting van de week lunchen we bij Van de Valk in Breukelen en eindigen met een kopje koffie bij Annika thuis.

Wat heb ik genoten van deze dagen! Ik ben enorm moe maar ben erg onder de indruk van de natuur, de onverwachte ontmoetingen en elkaars gezelschap, dankbaar dat alles zo goed verlopen is. Wel jammer dat we niet de hele route konden lopen, maar we gaan hem zeker nog een keertje afmaken! We hebben in totaal ongeveer 50 km gelopen deze afgelopen dagen.

Alternatieve Vierdaagse 2021/ 20-7 t/m 23-7/ 4x 10 km

Meer foto’s klik hier

Net zoals vorig jaar gaat de Nijmeegse Vierdaagse niet door vanwege de COVID pandemie en kunnen we aan de Alternatieve Vierdaagse meedoen. Dat betekent dat je vanuit je eigen huis of desnoods vanuit een andere startplaats je kilometers gaat lopen. Veel wandelaars besluiten de routes te gaan lopen in Nijmegen lees ik op social media maar dat doe ik niet. Ten eerste moet ik gewoon werken en ten tweede vind ik het niet nodig.

Dinsdag, dag 1. 

Ik werk tot 12.00 uur vandaag, dat is mooi, dan kan ik gewoon in de middag wandelen. Ik besluit naar het nieuwe huis van mijn dochter te lopen in Zuidland, ruim 5 km van ons vandaan. Het is prachtig wandelweer, zelfs het zonnetje schijnt uitbundig! In Zuidland is het een en al bedrijvigheid, zoon en echtgenoot zijn druk aan het werk evenals mijn dochter. Ik pauzeer even in de stoel buiten op het terras en ga hen ook eventjes helpen met behangen.

Na dit ongebruikelijke intermezzo ga ik weer op pad richting Spijkenisse via een andere route dan ik gekomen ben. Helaas is dit rechttoe rechtaan, niet veel te beleven. Het is wel druk met fietsers, vanwege het prachtige weer natuurlijk. Allemaal pensionado's met elektrische fietsen, ze zoeven rakelings langs me heen!

Thuisgekomen sluit ik de app van de Vierdaagse af, die heeft de afstand en tijd keurig bijgehouden. De dag sluit ik af met een heerlijke douche, en ga eens nadenken of deze rugzak wel goed is, heb er behoorlijk last van op het eind van de tocht! Ik ga volgende week een pelgrimstocht lopen met mijn vriendin vandaar de test met de rugzak en ik loop het liefst met een heuptas maar ja, daar past geen bagage in voor 5 dagen! 

PS: van deze dag geen foto’s gemaakt.

Woensdag, dag 2

Vandaag weer na een halve dag werken op pad en besluit zoveel mogelijk in de parken te lopen die Spijkenisse rijk is vanwege de schaduw. Het is best warm vandaag! Het eerste parkje dichtbij huis is heel bekend omdat ik vaak hier een ommetje maak na het werk ter ontspanning. Ik maak een selfie hier en weer door. Ik besluit naar de Mac te lopen voor een bakkie leut! Heerlijk vooruitzicht! Na de oppepper ga ik het volgende park in, het Hartelpark waar ook de begraafplaats van Spijkenisse is, De Ommering.

Hier in het bos is het muisstil, ik maak even tijd voor een pauze bij een watertje en geniet van alles wat zich voor mijn neus afspeelt. 

Hierna verlaat ik het park om via de woonwijken Hoogwerf en De Hoek weer thuis aan te komen. Dit keer zonder rugtas en dat bevalt prima!

Donderdag, dag 3

Omdat mijn dienst pas om 11.30 begint, ga ik het eerste stukje in de ochtend lopen. Mijn gebruikelijke rondje van 5 km als ik ga hardlopen, de polder in. Bekend terrein dus en weinig over te vertellen. Na 5 km ga ik douchen om weer fris en fruitig achter de computer plaats te nemen. Na vier uur werken ga ik op pad voor de rest van de route en loop naar de Akkers waar een ijswinkel zit die heerlijk, huisgemaakt ijs verkoopt! Daar heb ik echt zin in! Ik ga al smullend met het ijsje in de hand weer op pad! Ik loop richting de wijk Vogelenzang waar wij 18 jaar gewoond hebben en loop vervolgens via het Vogelenzangpark en de wijk De Hoek weer terug naar huis. Dit keer met rugzak en nee.....nog steeds bevalt het niet! Misschien een kleinere rugzak uitproberen die heb ik nog ergens in een doos liggen!

Vrijdag, dag 4

Besluiteloos waar te lopen ga ik op pad. Mijn idee was om naar het strand van Hoek van Holland te gaan met de metro maar het is nu niet bepaald zonnig! Heel erg bewolkt zelfs en het nodigt niet uit tot vroeg opstaan. Ik blijf nog even luieren en ga pas om 9.30 uur op pad. Als ik net op pad ben zie ik op de Westdijk Leonie en haar vader plus gezelschap. Ik herken haar van de foto's in de WSB en groet haar. Ze zijn uitbundig gekleed in de Vierdaagse kleuren en zijn druk met het fotograferen van de rondlopende kippen en haantjes die hier in grote getale rondscharrelen! 

De zin is er uit, het lijkt wel de laatste dag van de ECHTE vierdaagse! Beetje slaapwandelend loop ik rond en ga richting Hekelingen, een aangrenzend dorpje, gehucht eigenlijk. Bij de bushalte aan de Hekelingse weg ga ik even mijn krentenbol oppeuzelen die ik uit mijn kleine rugzak opdiep. Deze bevalt tot nu toe beter! Toch iets positiefs hahaha!

Na de Hekelingse weg ga ik het park Brabant is, dat nu grotendeels gesloten is wat wel jammer is, het is een mooi stukje Spijkenisse. Dan maar de Meeldijk op richting de Akkers, naar het ijswinkeltje waar ze ook koffie serveren! Met als verrassing een mini ijsje erbij! Lekkaahhh! Hazelinosmaak is mijn favoriet....jammie. Echt genieten op dit terras. Na de koffie ga ik nog even de Kruidvat in voor een boodschapje en een koud flesje water die ik in mijn bidon doe op de rand van een van de bankjes. Het plein is vernieuwd en ziet er leuk en gezellig uit.

Opgeknapt ga ik verder, de polder weer in en richting het Vogelenzangpark. Ik moet de kilometers bij elkaar sprokkelen en kijk voortdurend op mijn horloge hoe ver ik nog moet. Bij 8 km zie ik een uitnodigend bankje met tafel en maak weer een selfie terwijl een ouder echtpaar ook hier plaats neemt. We kletsen wat en ik ga weer verder, de laatste kilometers zijn echt de laatste loodjes!! En dan zie ik twee jongens op mij af komen op de fiets, de eerste lijkt recht op mij af te komen en stuurt ineens van mij weg! Ik schrik mij te pletter en roep naar hem wat een sukkel ben je toch. De andere jongen die daar achter zit, doet precies hetzelfde! Echt….wát een idioten heb je op deze aardbol rondlopen!! 

Bijkomend van de schrik loop ik met knikkende knieën weer verder! Als de teller precies 10 km aantikt, ben ik weer thuis. De kleinere rugzak is veel beter bevallen, dit gaat hem worden als ik straks de pelgrims route ga lopen. Missie geslaagd! De conditie is bijna helemaal weer terug maar dat komt vast goed. Deze afgelopen vier dagen toch maar mooi ruim 40 km gelopen, ben best trots op mezelf!