Rijswijk SDS lentetocht - 40 km

Nadat ik de TomTom ingesteld heb ga ik op weg naar Rijswijk voor een 40 km-tocht. Het is lekker weer maar toch een beetje fris. Om 7.55 uur kom ik aan en schrijf me in. Het is niet druk op het startbureau. Nog even gekeken of ik bekenden zag. Dan maar alleen op pad.
De routebeschrijving staat op 4 A-4tjes, dus lekker veel afwisseling en geen lange rechte einden. Gelukkig!

Het enige (nou ja, enige, zie verder in het verhaal!) minpuntje is dat de pijlen verdwenen zijn door de regen van gisteren. Met de routebeschrijving bij de hand moet het lukken. Bij punt 18 gaat het al mis, het congrescentrum heb ik niet gezien. Stukje teruggelopen en met mij een hele groep die verkeerd gelopen was. Ik besluit bij hen aan te sluiten om niet wéér verkeerd te lopen.
Bij punt 40 gaat het weer mis, maar gelukkig hoeven we niet weer een stukje terug te lopen. Er is wat verwarring over "na de speelweide Marie Jungiusweg(2x) oversteken".
Het is jammer dat ik de omgeving bijna niet kan waarnemen, omdat ik zo geconcentreerd bezig ben de route te lezen. Daardoor gaan mooie dingen aan mij voorbij. Gelukkig kan ik wel genieten van de mooie rodondendrons die allemaal in bloei staan.
Bij de rust van sv HMSH neem ik een lekker kopje cappuccino uit de automaat. En ik kom weer een beetje bij want ik ben veels te snel gegaan. Doordat ik met de groep meeliep en dat tempo is mij niet goed bevallen.
Na de rust ben ik weer fris en fruitig en ga op pad voor de rest van de tocht.

We lopen nu voornamelijk door woonwijken. Bij woonzorgpark Loosduinen lopen we langs een zonneklok, een mooi kunstwerk. Helaas is mijn fototoestel zonder geheugenkaart, die ik vergeten ben. Dus van deze tocht heb ik geen foto's. Maar via de site van SDS kan je ook allerlei foto's bekijken. Als het goed is sta ik op één van de laatste foto's bij de finish.
http://www.sdsdenhaag.nl

Op punt 147, we zitten nu op 18.91 km, gaat bij mij het lichtje uit. Ik moet even op een bankje zitten, mijn spieren doen erg zeer. Waarschijnlijk doordat ik het eerste gedeelte zo snel ging.
Ik smeer mijn benen in met Biofreeze en blijf een minuut of 5 zitten. Ik weet dat er weer snel een rust aankomt maar ik moet luisteren naar mijn lichaam. Dit is de beruchte 20-km dip maar die komt nu wel heel snel!

In de duinen van Kijkduin gaat het gelukkig weer beter en zie het Atlantic Hotel opdoemen. Hier zijn we een paar keer geweest met vrienden van ons uit Scheveningen. Niet in het hotel maar op de boulevard gewandeld. Op deze boulevard neem ik mijn derde rust, ook weer niet al te lang want het is toch wel wat winderig. Ik trek mijn jasje weer aan.

Na een minuut of 15 vertrek ik weer richting duinen van Kijkduin. Een mooie omgeving.
Maar dan komen we in een donker bos. Hier verdwaal ik twee keer omdat ik steeds pijlen miste.
"Op de t-splitsing met een boomknoest" tja, in een bos??? Daar heb je zoveel boomknoesten!!
En "op Y-splitsing met boompje in het midden" ja, daaaahag! Leuke omschrijving maar niet heus. Vertwijfelt vervloek ik de routebouwer. En het ergste is, ik kom helemaal niemand tegen!
Bah, niet leuk!

Maar uiteindelijk lukt het me toch het bos uit te komen. We lopen richting volkstuintjes (waar?) en daar is een rust gepland. Nou geen tuintjes te bekennen, wel een roeischool.
Na een lange weg langs een watertje kom ik bij een tennisvereniging waar ik ga rusten voor de 4e keer. Na een heerlijk fris drankje (ik vroeg ijsthee maar waarschijnlijk komt dit gewoon uit een siroopfles) ga ik na 15 minuten weer op pad. Het is heerlijk zitten daar langs de tennisbanen in het zonnetje. Maar ik "moet" nog 9 km tot de finish.

Bij punt 212 weer vertwijfeling en ik spreek een ouder echtpaar aan dat ze verkeerd gaan. Maar nee, we gingen toch goed. Maar een klein stukje terug moeten lopen en gezamenlijk vervolgen wij de weg. Zij lopen toch iets te langzaam voor mij, en ik verlaat ze weer. We moeten een heel lang saai stuk langs de weg lopen, richitng de manege Condor City. Hier hebben wij wel eens gereden met de auto toen we naar Kijkduin moesten, we reden verkeerd!

Na dit lange, saaie stuk gaan we een park in en ik loop wéér verkeerd. Nu moet ik een flink eind teruglopen en ik kom het oudere echtpaar weer tegen.
We lopen richting de koffietent Berestein (wat een rookhok en wat een klein wc-tje!), daar neem ik een sanitaire stop en ga snel weer verder. Het echtpaar is verder gelopen, die haal ik toch wel in. Maar nee, ik zie ze niet meer en nu heb ik helemaal gehad, want ik loop weer verkeerd! Ik kom een ander echtpaar tegen die de route ook maar zozo vinden. En weer gaat het fout, zij lopen toch door. Ik ren ze achterna, want nu wil ik absoluut niet meer alleen lopen. Zij hebben een behoorlijk tempo maar willen voor mij wat minder snel lopen. Nog maar 5 km maar dit laatste stukje is ook behoorlijk onduidelijk.
We komen zowaar het oudere echtpaar weer tegen, zij besluiten een kortere route terug te nemen, zij zijn bekend in deze omgeving.

Na precies 9 uur kom ik aan bij de finish en vertel bij het startbureau dat ik het niet zo fijn gehad heb. Nou ja, de mensen doen hun best, er is zelfs drie keer opnieuw gepijld, maar goed, je kan het niet iedereen naar de zin maken.
Ik word nog op de foto gezet en na even bijgekomen te zijn vertrek ik weer richting huis. Daar kom ik om kwart voor 6 aan. Geen blaren, wel behoorlijk last van de spieren. Maar na een douche en ingesmeerd met Biofreeze komt dat ook weer goed.

Jubileumtocht 3 mei 2008 - 30 km

Mooi weer, mooie route, leuke mensen. Dit is in het kort een omschrijving van deze dag.
In Den Haag is een jubileumtocht georganiseerd t.b.v. het 100-jarig bestaan van de KNBLO. Het leek mij wel leuk deze eens te beleven, en had daarom verschillende mensen van het forum gesproken waaronder Ardie en Marina die ook van de partij waren.
Ardie ontmoette ik in de trein richting Den Haag waar wij in een lange rij terecht kwamen om in te schrijven. Slecht georganiseerd, het duurde lang. De dame aan de balie was ook in de kroten want ik kreeg teveel geld terug. Daar kwam ik later pas achter........
Wij vertrokken daarom pas om 9.15.De route is duidelijk aangegeven, door pijlen van de KNBLO en krijtpijlen.. Op de routebeschrijving het aantal meters dat gelopen moet worden en een beschrijving van de omgeving. Zoals Huis ten Bosch en Kasteel Wittenburg.
Na 4 km was er al een rust gepland in restaurant Van der Valk maar die liepen we voorbij. Na drie kwartier wandelen hebben wij nog geen behoefte aan rust.
De landgoederen route is erg mooi, ik kijk hier mijn ogen uit!
We lopen over het landgoed Rust en Vreugd, het landgoed Wiltzanck en ook nog het landgoed Backershagen.
Na 13 km ben ik toe aan een bakkie koffie en de rust is vlakbij maar wij gaan bij het paviljoen Zonnehof zitten, daar is in ieder geval plaats. De koffie was niet te drinken maar het was wel even lekker bijkomen. Even later zien we Marina voorbij komen, zij was iets later gestart en roepen haar erbij te komen zitten. Na een goed half uur (eigenlijk iets te lang gezeten) gingen we weer op pad richting de duinen.
Hier is het erg druk met fietsers, wij lopen op het fietspad en dat ontlokt soms gemopper van fietsers want wij lopen "in de weg". Als er geen voetpad is, mogen wij als voetgangers gebruik maken van het fietspad dus waarom dat gemopper? Wij liepen aan de goede kant.
Op bijna 21 km zit het rustpunt boerderij Meijendel. Hier zaten we ook met de Zeemansloop. De koffie was heerlijk hier! En duurde niet zo lang.
Na de rust lopen we nog een klein stukje door de duinen richting Waalsdorpervlakte. Hier is morgen de Dodenherdenking, we kunnen eventueel richting monument lopen maar daar zien we vanaf. We vervolgen de route, die best pittig is door het vele stijgen en dalen. Wij zingen daarom vaak de "bananensong": 1 banana, 2 banana, 3 banana, 4 banana, één! twee! drie! vier! En al zingend bedwingen wij de toch soms wel stijle heuvels.
Nog vier kilometer door de bebouwde kom en daar zien we dan toch eindelijk de finish! Ik ben nu echt toe aan even zitten. Het is inmiddels 16.15 en hiermee komt een einde aan een hele mooie wandeltocht. We gaan er even bij zitten want Trudie zit al even te wachten, even later komen Jannie, Joop en Bertus er ook bij zitten. Na een tijdje vertrekken we richting station dat maar een klein stukje verwijderd is van de startlocatie.
Wel jammer dat ik net de trein miste naar Schiedam maar ik kan met Ardie doorreizen naar Rotterdam Centraal waar ik de metro pak richting Spijkenisse.
Om 6 uur ben ik thuis.

Driebruggenloop 26-04-08 - 13 km

Omdat ik vandaag geen georganiseerde tocht wilde (kon) lopen, ging ik er toch op uit, het was heerlijk wandelweer dus waarom niet?
Mijn wandelschoenen aan, tasje om, water mee en wat te eten en de deur uit. Mijn route stond nog niet vast, ik zou wel zien waar ik uit kwam. In ieder geval was het plan naar Hoogvliet te lopen om even bij Pa en Ma langs te gaan.
Ik liep richting Hartelpark, en besloot niet rechtsaf te gaan richting Spijkenissebrug, maar linksaf, richting Hartelbrug.
Deze is lang als je erover loopt, veel langer lijkt hij dan als je er met de auto over gaat.
Bij de stoplichten rechtsaf, richting Botlekbrug.
Ik deed mijn jasje uit, het werd toch wel warm hoor! Het zweet gutste van mijn hoofd en de bekende tomatenkleur voelde ik al opkomen.
De weg naar deze brug is vrij lang en links zie je alleen maar industrie en rechts een spoorlijn. Af en toe kom je fietsers tegen.
Bij de Botlekbrug was er even twijfel: zal ik rechtdoor gaan of de brug onderdoor. Ik koos ervoor om onder de brug door te gaan, richting Ruigeplaatbos, een begrazingsgebied voor Schotse Hooglanders. Niet een exemplaar gezien. Wel een grote hond, brrrrrrrr......!
Gelukkig kwam hij niet in mijn buurt.
Het park uit, richting de Heerlijkheid van Hoogvliet en het Bonairepark achterin de wijk waar mijn ouders wonen. De Heerlijkheid is een soort speelpark met allerlei vreemde bouwsels. Ik heb er nooit een mens zien rondlopen. Het is een grootschalig project van Hoogvliet waar veel geld is ingestopt. Het moet een plek worden voor kinderen.


In het Bonairepark was het rustig en na twee uur lopen en negen km kwam ik aan bij mijn ouders. Helaas was moeders niet thuis en vaders had niet veel gesprekstof, hij zat te puzzelen in het zonnetje, dus ik heb even geplast, wat water getapt en na een kwartiertje rust ging ik weer richting Spijkenisse.
Na de Spijkenissebrug belde Hans mij dat hij bij Spark stond om mij op te pikken, hij was wezen klussen bij zijn ouders en onderweg naar huis. Ik had er inmiddels 13 km op zitten, dat was weer even genoeg voor dit weekend.
Toch weer een lekker wandelingetje geweest!

Zeemansloop 19-4-08 - 25 km

De keuze tussen de Bloesemtocht of Zeemansloop was snel gemaakt: Zeemansloop! De Bloesemtocht had ik al twee keer gedaan.

Lisette opgehaald in Vlaardingen en om half tien arriveren we op de visafslag in Scheveningen. Ingeschreven voor 20 km en ziedaar: de Dordtse bende staat op het punt te vertrekken. Wij sluiten daarbij aan en gezamenlijk vertrekken we.

Lisette wordt gewezen op haar losse veter en gewaarschuwd voor een P.B.S. Huh??? Wat is dat nou weer? (een Plat op je Bek Smak).
We komen voorbij een schip dat ingepakt was en we horen dat daar vorig jaar de start van deze tocht was. Is het de Mercuur? Ik weet het niet.

Het tempo is vrij hoog en ik krijg al snel een kleur van de warmte. Het waait behoorlijk maar daar hebben we geen last van. De temperatuur is goed.

Het oorlogsmonument op de kiek gezet, en daar zien we Madurodam opdoemen! Daar liggen jeugdherinneringen, toen de kinderen klein waren zijn we daar ook geweest, het park bestaal al heel lang!

De eerste rust is op 7,7 km en wij lopen er bijna aan voorbij. Eigenlijk ben ik nog niet aan rust toe maar het is wel even lekker om wat te drinken en naar het toilet te kunnen. De koffie laat op zich wachten, deze kantine is er niet op berekent om zoveel gasten te krijgen! Dan maar geen koffie.

De volgende rust is op 13 km, in een boerderij Meijendel. Het staat midden in de duinen en het is er propvol! En warm! De open haard brand en dat is te merken. Wij gaan lekker buiten zitten.
Lisette gaat in de rij staan voor koffie die nog gemalen moet worden lijkt het, het duurt enorm lang!

We vervolgen onze weg en lopen heerlijk door de duinen. Op een splitsing kunnen we kiezen: over strand of door de duinen dat een stukkie langer is. Even twijfel ik, maar iedereen wilde over het strand en dacht: waarom eigenlijk niet? Het is wel even lekker om over een ander ondergrond te lopen en het was eb dus lekker stevig zand.

De pier is in zicht en wij lopen de boulevard op, waar het lekker druk is. Anja komt een levend standbeeld tegen en gooit een muntje in zijn hoed. Hij komt tot leven en geeft haar een hand. Hilariteit alom! We liggen allemaal in een deuk.

Bij de Pier nemen we even rust en er worden bakjes vis of mosselen gehaald.
Dat vind ik wel lekker, maar een hele bak vind ik teveel maar hier en daar wordt er gedeeld. Dat is lekker!

Nu is het nog maar een klein stukje naar de visafslag. Toeterende wagens komen voorbij: dat blijkt een Turkse trouwerij te zijn, even later zien we ze op de boulevard feest vieren.
Rond kwart voor drie arriveren we in een drukke kantine, een shantikoor is aan het zingen. Gezellig hoor! We krijgen een leuke herinnering: een matroos met daaraan een bootje. Maar er was geen stoeltje vrij dus wij vertrekken alweer snel richting auto.
Lisette heeft de soep klaarstaan en na de soep vertrek ik weer richting Hoogvliet om Hans op te halen.
Dit was een superdag: leuke wandeling, fijn gezelschap en mooi weer! Achteraf blijkt dat ik 3 uur 40 gelopen heb over 20 km. Dit is gerekend zonder rusttijd. Prima tijd toch? En geen blaren!

http://www.mijnalbum.nl/Album=IIP6JFYR

hier staan een paar foto's

Keukenhoftocht 5-4-08 - 30 km

Vandaag ga ik de bloemetjes buiten zetten! Eh......dat wil zeggen ik ga de Keukenhoftocht doen. Ik ben nog nooit die richting op geweest en ben zeer nieuwsgierig naar dit fenomeen. Je krijgt voor de prijs van deze wandeltocht een toegangskaartje dus dat is snel verdiend.
Met Hennie van het W4W forum heb ik bij station Schiedam afgesproken en met zijn tweeen vertrekken wij richting de bollen. Helaas regent het flink! Onderweg krijg ik een telefoontje van Marina dat zij op ons wil wachten omdat zij niet alleen wil lopen, en dat vind ik prima, hoe meer zielen hoe meer vreugd.

Bij de firma Bakker, de startlokatie, is het best nog druk. En meteen naast onze auto parkeert Joop zijn auto. Dat is ook toevallig. Gelijk even kennis gemaakt .Wij schrijven ons in voor de 30 km en gaan op pad. Joop blijft nog even om koffie te drinken. Meteen maar de poncho's tevoorschijn gehaald, het druppelt nog wat. Dat gaat over in gestage regen dus leve de poncho's! Jammer, nu kan ik niet echt genieten van de omgeving.

De bollenvelden staan mooi in bloei en af en toe ruik je ze ook echt.

Na 8,5 km komen we bij de eerste rust, het Panneland, waar we een aantal leden van het forum tegenkomen. Gezamenlijk drinken we een lekker bakkie cappuccino. De regen is inmiddels opgehouden en zelfs het zonnetje probeert door te breken.

Helaas heb ik geen goede schoenen aan en mijn voeten doen behoorlijk zeer. Gelukkig heeft Hennie tape bij zich en zij maakt bij mij een nieuwe voet. En voor we het weten komen we weer bij de volgende rust, cafe de Ruigenhoek. Daar zien we Syl en Bianca. Net voordat we bij de rust waren belde het ziekenhuis Amphia over mijn vader. Ik schrok wel maar gelukkig geen naar bericht, hij moet in ieder geval tot maandag daar blijven.

Na de rust gaan we een mooi natuurgebied in, Langeveld. Dit is een duinengebied en erg mooi en rustig.

De derde rust is op een camping Sollasi en het restaurant Invitation schijnt erg lekkere soep te serveren. Wij nemen daar de tijd niet voor, want we willen op tijd in de Keukenhof aankomen.
We zitten lekker buiten in het zonnetje uit te puffen en kijken uit op een prachtig meer, het Como meer. Echt waar en we zitten niet in Italie!

Dreigende luchten zien we verschijnen als het weer tijd is om te vertrekking richting Keukenhof. Henny is ervandoor gegaan met Ben (hij heeft een flink tempo) en Marina en ik lopen al babbelend richting een aparte ingang voor de wandelaars. Het is er ontzettend druk met Japanners, Fransen, Duitsers en andere mensen van verschillende nationaliteiten. Busladingen vol!

Jammer van de regen, anders had ik meer foto's genomen. Laverend tussen de paraplu's lopen we de uitgestippelde route door de Keukenhof. Bij de hoofdingang gaan we er weer uit en dan is het nog maar een klein eindje naar de firma Bakker.

Daar aangekomen zien we Joop met twee bossen tulpen. Een groepje W4W-ers zien we net vertrekken en wij ploffen neer nadat we ons afgemeld hebben. Er was nog even en paniekmomentje: mijn fototoestel was ik kwijt! Marina: "Ligt 'ie niet onder je pet?" Onder mijn pet? En ja hoor, daar lag 'ie! Pfffff.......

Rond half 5 keerden we huiswaarts, nadat we alledrie een bosje tulpen gescoord hebben.
Dit was een mooie tocht, weer eens wat anders maar wel veel lange rechte einden!
Bezoek ook mijn gastenboek eens! Bij de "links" gastenboek aanklikken.

RET Kleiwegmars 29-3-08 - 40 km

Vandaag zijn de weergoden gunstig dus het plan om vandaag mijn eerste 40 km van dit seizoen te lopen kan doorgaan. Een klein probleempje met vervoer geregeld (ik word afgezet bij de start) en klokslag 8 uur meld ik mij aan bij het startbureau. Daar loop ik Gejoco (Ardie) tegen het lijf en heel enthousiast biedt ze aan samen te lopen want zij gaat ook voor de 40. Haar tempo ligt veeeeeeel hoger als die van mij maar ze is bereid zich aan te passen.

Onderweg komen we een kennis tegen van Ardie, die een poosje meewandelt maar al snel weer verder gaat omdat ons tempo voor hem te laag is. En in een rap tempo gaat hij weer verder. Jee, wat kunnen sommige mensen hard lopen! Hij had wel heel lange benen.

Bij de eerste geplande rust na 7 km gekomen zien we dat de speeltuin dicht is. Volgens Ardie is dit ieder jaar het geval en zij verbaasd zich over het feit dat daar nou niet een andere oplossing voor wordt gevonden. Zij zal dit straks aankaarten bij de wandelvereniging. Want voor een eurootje meer kan er bijvoorbeeld een dixie geregeld worden.
Daarom moeten wij nu doorbuffelen naar de volgende rust die pas op 16 km zit!

Vervolgens lopen wij langs Zestienhoven, een bekend terrein want met RWV gaan we ook wel eens die richting op. Ik ben blij dat Ardie mee is, want door haar enthousiaste verhalen word ik afgeleid van de toch wel soms erg lange stukken. Ik heb er helemaal geen erg in.

Ongemerkt loop ik toch iets sneller want na 2,5 uur komen we aan bij de volgende rust, waar wederom geen toilet aanwezig is. De uitbaters van de wagenrust kunnen onze opmerkingen daarover niet waarderen, de vrijwilliger had ook "eigenlijk geen tijd" om mijn waterflesje bij te vullen! Dit vind ik vreemd want zij zijn er toch voor de wandelaars?
Het was er ook erg druk want alle afstanden komen uit op dit punt. Gelukkig was er nog een plekje voor ons.

Na de rust worden we richting een nieuwe woonwijk gestuurd, en we verbazen ons over deze woningbouw, het lijkt wel een strafkamp! Alleen maar grauw en grijs en alle woningen hebben dezelfde afmetingen. Heel somber allemaal. We gaan een ellelange weg op, de Oostmeerlaan. Ik geloof dat hij wel 2 km lang was! Rechts van ons een rij huizen met een glazen buitendeur waarin het woningnummer uitgestanst was. Het had beter andersom kunnen zijn, nu kan je zo bij de mensen naar binnen kijken.

In Berkel en Rodenrijs heb ik het helemaal gehad, ik word een beetje duizelig, mijn beroemde "20-kmdip". Aan iemand in het dorp gevraagd waar deze rust was en volgens hem was het nog een half uur lopen naar Bergschenhoek. Nou daar stelde ik mij maar op in en ja hoor, het klopte nog ook! Ardie sleept me naar het Sportcafe Bravenboer en die had echt niet later moeten verschijnen! Het was inmiddels 1 uur geworden.....lunchtijd! Zo blij dat ik mijn voeten even hoog kon leggen. Positief denken en groot lopen was het devies van Ardie. Zo gezegd zo gedaan, na een goed half uur gingen we weer opgefrist op pad. Na zo'n 100 meter gingen we kedengkedeng weer soepeltjes van start. Dat viel mij ook 100% mee, het is wel eens anders geweest. We hebben er tenslotte al ruim 25 km opzitten!

Na een uurtje komen we alweer bij de volgende rust in het cafe Van Eijk. Daar staat de muziek kei- en keihard, we blijven dan ook niet zo heel lang. Een kopje koffie en een thee naar binnen gegooid, mijn flesje water bijgevuld en weer op pad voor de laatste 20 km.

We komen allerlei deftige namen tegen: Burgermeester le Fevre de Montignylaan, burg.de Villeneuvesingel, Aleyda van Raephorstlaan, volgens mij zitten we nu in Hillegersberg.
Het laatste stuk gaat door een groot bos, het Lage of Hoge Bergsebos. Na een uur moet ik echt weer even een bankje opzoeken, al is het maar vijf minuten. Flexibel als Ardie is, doen we dat ook en gaan lekker in het zonnetje zitten. Hé hé, het is toch wel erg veel, 40 km!

De routebeschrijving voert ons vervolgens naar Bergse Plas, ook weer bekend terrein. De Prinsenmolen staat er nog steeds en ook de scoutingvereniging is druk bezet. Wij gaan als "voetpadders" het voetpad op, maar eigenlijk is dit een fietspad en we komen dan ook een aantal "fietspadders" tegen. Een dame vond dit vervelend en dat liet ze ook blijken. Maar wij geven haar van repliek want nergens staat dat je hier niet mag lopen en bovendien had ze ruimte genoeg om ons te passeren.

Bij de Kleiweg aangekomen moeten we nog ruim een km lopen naar de finish, ik vraag Ardie of ze nog een sappig verhaal heeft voor de afleiding want ik heb het helemaal gehad met deze wandeling. Tuurlijk had ze dat, en vertelde een verhaal van de man met de kunstknieeen.
Aan het eind van dat verhaal zijn we aangekomen bij de finish. Het was 16.50, precies op tijd. Het startbureau zou om 17.00 uur sluiten.

Ardie had nog nooit zo'n relaxte 40-er gelopen en ik nog nooit zo'n makkelijke. Nou hoewel makkelijk, ik had toch wel zere voeten en een piepklein blaartje. Daar had Ardie wat op (tegen de zere voeten): knijpen. Na deze behandeling waren mijn voeten weer als nieuw. De blaar heb ik met rust gelaten.
Het thuisfront op de hoogte gebracht dat ik gefinished was en Hans staat precies op tijd bij de bushalte. Om 6 uur was ik thuis.

W4W Voetstappentocht 2008 - 35 km

De inmiddels traditionele Voetstappentocht van W4W werd dit keer georganiseerd door Johnny Walker, alias Jan van het Groot Genneps Genootschap. Dit keer was de planning om in Vianen te starten en dan richting polders naar Leerdam en terug te kuieren.
Ik werd door Danyell opgehaald en samen met Hennie (voetvrouw) en Ardie (Gejococo) vertrokken wij zaterdagochtend 8 maart richting Vianen. Wij kwamen daar zo rond 9 aan en daar waren inmiddels ook een aantal forummers gearriveerd. Het werd een hele club, veel nieuwe gezichten en namen gehoord.

Tien voor tien vertrokken wij uiteindelijk vanuit de sporthal Helsdingen richting polders. Nu ben ik niet zo'n fan van lange rechte polderwegen maar het gezelschap waarin ik liep vergoedde veel.
Er stond ook nog eens een straffe wind. Na een kilometer of 7 kwamen we alweer bij het eerste rustpunt, het Trefpunt die speciaal voor ons wat eerder openging. De hele bups arriveerde tegelijk dus de uitbaters hadden het ineens razend druk. Maar het ging hen goed af, de wachttijd was miniem.

Door een kuitblessure, eerder deze week opgelopen met steppen, liep ik niet lekker, ik kreeg een massagebehandeling met "groene toei" van Bill. Een naar menthol ruikend goedje, het hielp goed tegen de pijn. Of dat nou door de massage kwam of door de groene toei dat weet ik niet!
Daarna liep ik als een kievit, nergens last meer van. Ik werd nog even door Bill erop gewezen dat ik moest lopen alsof ik geen pijn had, want ik trok nog een beetje met mijn been. Dit ter harte genomen vervolgde ik mijn weg.

Een paar keer in een flinke dip terecht gekomen maar door de afleiding van mijn wandelmaatjes kwam ik hier weer uit. De omgeving kon mij niet boeien, wat is er nou mooi aan uitgestrekte poldergezichten? Maar ja, anderen vinden dit weer geweldig en er werden flink wat foto's gemaakt.

In Leerdam aangekomen, waar de tweede rust in De Blauwe hoed was. Het zat al aardig vol, wij waren één van de achterblijvers. Daar heb ik genoten van een heerlijk stuk appeltaart en een cappucino. Dat had ik wel verdiend! Sommigen van ons zaten aan de soep, ook heerlijk!
Nadat we met z'n allen weer vertrokken, werden we teruggeroepen door de ober: er was iemand vergeten af te rekenen! Nou ja, voor die twee euro.............................. We hadden een pot gemaakt, maar diegene die dat niet wilde moest zelf afrekenen. Dat was ze even vergeten, kan gebeuren.

In Leerdam was het gezellig druk, we werden wel aangestaard door sommige mensen: wat is dit voor een invasie?
Al snel kwamen we weer in de polders (pfffffff..................) en gingen we weer richting Leerbroek.
We kwamen langs het Reigerpad en we moesten gelijk aan Maarten denken.
Op richtingaanwijzers zagen we dat het nog 6 kilometer naar Hei- en Boeicop was, de derde en laatste rust was weer in het Trefpunt. Toen ging bij mij het kaarsje uit, ik had het echt een beetje (?) gehad. De routebouwer had een bezemwagen tot zijn beschikking, maar heb daar toch geen gebruik van gemaakt. Hoewel als je in mijn hart keek....................
Nee, die laatste kilometers ging ik ook volmaken. Volgens mijn stappenteller waren we al 29 km onderweg, het was nu nog 6 kilometer terug naar Vianen.

Nu gingen we richting het Merwede kanaal waar we over een zeer stijle voetbrug moesten. Ik had last van mijn kuiten en ging daarom achterwaarts de brug af. Samen met mijn wandelmaatje Kristaa, die pas haar tweede lange tocht liep, en het reuze naar haar zin had.

Eindelijk, Vianen doemde op en via allerlei paadjes werden we weer richting de sporthal geleid. Het was inmiddels 6 uur geworden, Ardie zat al twee uur op ons te wachten, die de tocht in haar uppie gemaakt had. Tijdens haar tocht heeft ze ons nog vermaakt met allerlei teksten op de weg die ze met een keitje maakte.

Na een drankje vertrokken we weer eerst richting Rotterdam Zuid en daarna naar Spijkenisse. Daar kwam ik om half 8 aan. Heel erg moe, stijve spieren maar met een glimlach om de mond omdat ik zoveel lol gehad heb vandaag. En het allermooiste is dat ik geen blaren had!!

Dordrecht 23 februari - 15 km

Dit was een erg dure tocht, maar daarover later meer.........

Met Lisette heb ik deze tocht van 15 km gelopen op een mistige zaterdag. Vanuit Vlaardingen togen wij naar Dordrecht, en met de hulp van TomTom kwamen we aan bij de voetbalvereniging in Dordrecht. Na enig zoeken naar een geschikte parkeerplek, wat even tijd in beslag nam, konden we aan de tocht beginnen. Zoals ik al zei, het was erg mistig en dat bleef het tot een uur of 12! Om 10.15 vertrokken wij.

Nadat we anderhalf uur gewandeld hadden kwamen we volgens de routebeschrijving na 9 km aan bij de verzorgingspost. Maar.......volgens mijn tellertje en volgens de tijd die we gelopen hebben kwamen wij uit op 7,5 km! Het was inmiddels 11.45 uur.

De verzorgingspost zag er goed uit, bankjes en soep, koffie, thee of chocomel in overvloed. Wij namen een lekker bakje koffie en even later zag ik Arie, Joke, Lenie en Liesbeth verschijnen.
Na nog even bijgekletst te hebben en nog wat ervaringen van een doorgewinterde wandelaarster aangehoord te hebben, gingen wij na een half uur weer verder de polder in.

De weg ging vervolgens verder over een hele lange dijk. Hier voelde je wel dat er een aardig windje waaide! Maar wij hadden er stevig de pas in en werden vanzelf weer warm.
Na een uurtje wandelen kwamen we weer in de bebouwde kom, en het startbureau kwam ook al in zicht. Volgens tellertje was het precies 13,95 km ( en volgens ons tempo ook!)
Na ons afgemeld te hebben gingen we meteen weer op pad, richting Vlaardingen. Het is een traditie dat Lisette voor een heerlijk soepje zorgt na een wandeltocht, zo gezegd zo gedaan!

Het was inmiddels al 15.45 uur, en ik ging op huis aan. Bij de auto aangekomen zag ik een bon op de voorruit zitten! Balen..................ik stond op een "betalen" plek en was vergeten een kaartje te trekken. Beetje zonde toch wel en geen fijn einde van een heerlijk wandeldagje!
De enige foto die deze dag gemaakt is, staat bovenin dit verslag. Lenie, Arie en ik bij de verzorgingspost.

Barendrecht 16 feb - 25 km

Ik werd al met een onbestemd gevoel wakker: zal ik gaan of zal ik niet? Toch mijn spullen ingepakt, voeten ingetaped, TomTom ingesteld en nadat ik nog een paar boodschapjes gedaan heb, op pad gegaan. Het was inmiddels 8.25 uur maar de rit zou 22 minuten duren volgens Tom.
Ware het niet, dat bij aankomst het startbureau niet te vinden was! Bij de Greenery aangekomen (dit is toch geen voetbalveld??!) verder doorgereden. Maar bij het voetbalveld werd ik weer doorgestuurd, er was een toernooi aan de gang waardoor het parkeerterrein vol was, ik moest mijn auto bij het NS station neerzetten. Zo gezegd zo gedaan (niet!) na een aantal rondjes eindelijk het dak van het station gevonden waar ik de koets neer kon zetten. Plek zat! Maar........waar is dat startbureau??! Pijlen gevolgd richting bebouwde kom, een rondje om de atletiekbaan, maar geen pijlen! Wat nu? Bij navraag toch uiteindelijk het starbureau gevonden, rechts van de kantine.
Het was inmiddels 9.30. Ingeschreven voor 25 km.
De zon scheen maar het was ijzig koud! Doorstappen dus maar.

Na ongeveer een uurtje doorstappen ga ik even erbij zitten om mijn zonnebril te pakken want de zon schijnt nu wel erg fel.
Vol verbazing over de wisselende omgeving (he, volgens mij zitten we nu in Charlois vlakbij metro station Slinge) is het alweer tijd voor de volgende stop. Een post verzorgd door vrijwilligers die hun huis openstellen voor ons, we mogen van hun toilet gebruik maken. Heel tof dat er zulke mensen zijn die zich daarvoor opgeven! Met een consumptiebon kreeg ik een heerlijk bruinebonensoepje en even lekker zitten in de zon.
Opgefrist ging ik weer op pad.

Op de Charloise Lagedijk is het oppassen geblazen voor de langsstuivende auto's. Jeetje wat rijden ze daar hard! Er is geen plaats voor wandelaars lijkt het wel er wordt totaal geen rekening gehouden met langzaam verkeer.

Na ongeveer drie kilometer is er alweer een rust in het cafe 't Schaapje. Maar ik stap lekker door. We gaan nu een dijk op en ik krijg flashbacks van de BIWANTO! Wat een vreselijk lange, saaie dijk. En het was ijs- en ijskoud, de wind stond pal op het gezicht. Weer doorstappen dan maar. MP3 op sterkte want ik had niemand waar ik tegenaan kon zeuren.

We komen bij de Carnisse Grienden aan en daar is een fruitpost voor een gratis appeltje. Even uitpuffen van die ijskoude wind. In de Grienden is er twijfel over de route, rechtdoor of over het bruggetje. Eerst ga ik het bruggetje over (volgens de beschrijving moest dat maar de pijlen zeiden wat anders) dan besluit ik toch maar de pijlen te volgen. Gelukkig komen we even verderop weer pijlen tegen dus ik zat goed. Bij de tweede verzorging, ook weer door vrijwilligers bemand, nam ik even tijd voor een koffie en sanitaire stop. Ik inspecteer mijn voeten die ik nu wel ga voelen. Na deze stop lopen we weer richting bebouwde kom. Ik schiet een paar foto'tjes van de afwisselende omgeving. Hier is flink gebouwd, er staat veel nieuwbouw en het zijn prachtige, dure huizen. Je kan wel zien waar het geld zit!

Ik zie ineens de flattorens opdoemen die we altijd zien als we naar Ikea rijden maar nu vanaf de andere kant. Heel grappig, de vorige bewoners van ons huis zijn hierheen verhuisd. Nu weet ik waarom: het uizicht is voormidabel!

Via een woonwijkje komen we weer aan bij het sportpark waar de finish is. Het is inmiddels 15.00 uur, dus al met al een flink tempo gelopen. Ik voel me prima, mijn voeten ook. Na een kopje koffie uit de kantine ging ik weer op huis aan en stapte om 16.00 uur binnen. Tijd om te relaxen had ik niet, we moesten nog naar een verjaardag!

Test - 6 km

Nieuwe schoenen betekent: inlopen!
Allereerst heb ik ze drie dagen binnenshuis gedragen, op mijn werk. Hilarische momenten omdat ik elke keer mijn schoenen moest wisselen. De derde dag was ik bijna vergeten dat ik ze aan had, ze zaten zo lekker! Maar ja, dat is nog geen wandeltocht.

Dus afgelopen donderdag kregen ze de vuurdoop: ik moest naar het centrum iets wegbrengen bij Blokker en waarom niet lopend er naartoe gaan? Met een omweg kwam ik in het centrum en bij de biep even een moment van pauze want de nieuwe Runnersworld was uit.

Ze zaten nog steeds lekker. Thuis gekomen bleek ik 5,6 km gelopen te hebben zonder pijn! Heerlijk..... Ik had wel uit voorzorg mijn voeten ingesmeerd met Gehwohl.

De tweede vuurdoop kwam afgelopen zondag, heerlijk weer nodigde me uit een flink eind op weg te gaan. Om half 12 ging ik op pad. Mijn plan was om via Noord naar de brug en weer terug te gaan. Bij de brug ging ik even zitten, mijn voeten gingen branden en dacht wie weet helpt het als ik mijn sokken wissel voor droge. Zo gezegd zo gedaan en weer op pad om op zoek te gaan naar een toilet. Bij de Esso mocht ik niet, het was een prive toilet. NOU JA! Echt belachelijk. Toen ben ik maar naar de Witte pomp gelopen, gelukkig waren ze daar niet zo bekrompen en mocht ik eindelijk mijn blaas legen.

Inmiddels had ik zo'n 6 km gewandeld. Via het ziekenhuis, de Ring van Putten door het parkje en zo kwam ik na ruim tien km thuis. Mijn teentjes voelde ik wel, het zal toch niet.......?
En ja hoor, op mijn rechterteentje een miniblaartje. Nou ja als dat alles is? Verder lekker gelopen, om tien voor twee stapte ik weer binnen.

RWV winterserie 3 feb - 15 km

Vandaag stond de een na laatste 15 km-tocht van de winterserie op het programma. Het plan was om samen met Lisette te lopen maar helaas, door omstandigheden kon Lisette niet mee. Maar Carla, een lid van de Dortse bende, kon wel komen en zij stond met een kopje koffie te wachten in de kantine aan het Lange pad.
Even bijkomen, want het was waterkoud. Even was ik bang verkeerde kleding aan te hebben maar dat bleek niet zo te zijn. In de kantine zag ik Floor en Wouter en meer leden van de Brugrunners. Je ziet ze ook overal!

Om tien voor tien gingen we van start. Via de Boezemlaan een stuk de bebouwde kom in. Dit was een onbekend stukje voor mij. Toch altijd weer leuk, een onbekend stukje Rotterdam. Ik heb mijn fototoestel niet uitgepakt, dat komt straks wel weer.
Via de Bergse Rottekade kwamen we aan bij de Bergse Plas met de bekende molen op het Prinsenmolenpad. Het was heerlijk fris winterweer en al babbelend komen we, na 7,8 km alweer aan bij de rust in een blokhut genaamd: ? We konden geen naam ontdekken.
Daar een heerlijke cappucino gedronken, het was er gezellig druk. En ja hoor, wie zien we daar weer verschijnen? Floor en de Brugrunners.
Even in de weer geweest met mijn stappenteller, die bleek niet goed ingesteld te zijn, we hadden 4,15 km gelopen. Nee, volgens de routebeschrijving zaten we op 7,8 en die geloofde ik eerder!

De teller weer op 0 en daar gingen we weer. Een rondje maken over een grappig pad met allerlei vlondertjes en bruggetjes. Hier heb ik een foto van gemaakt.
Na de brug over de Rotte kwamen we een stukje door Ommoord, een wijk in Rotterdam. Over een pad dat met houtsnippers bedekt is, maar aan het einde wachtte een verrassing: modder! Altijd weer een kunst hoe we daar zonder al te veel rotzooi aan de broek langs moeten lopen. Uiteindelijk komen we weer in de bebouwde kom en ook hier weer een stukje door een wijk met hele aparte woningbouw. Geel met oranje houtbedekte geveltjes. Het deed een beetje denken aan de Finse huisjes. We zagen hele rare speeltoestellen en een aparte brug, die ik speciaal voor Arie op de foto heb gezet.

Onder de viaducten van het Terbregse plein, een heel druk knooppunt van de rijksweg, zagen we veel duivenpoep- en veren. De duifjes zaten verscholen onder het wegdek.

En zo kwam er alweer bijna een eind aan de wandeltocht, we zagen het Kralingse bos alweer opdoemen. Dit gedeelte kon ik dromen, hier hebben we al zo vaak gelopen. Veel elfenbankjes gezien, en met mos begroeide boomstronken. Maar wederom al kwebbelend kwam ook hier weer een einde aan.

Om 13.33 uur kwamen we aan in de kantine waar ik Danyell op de kiek zette, die aan komt zetten met een blad vol drank. En zij zette ons tweetjes op de foto.
We hadden trek in soep maar die was al op, het was al vrij laat en om 14.00 uur sluit de tent. Wel jammer. Maar als troost namen we een lekker warme chocomelletje en ook nog een mooi plaatje van Danyell gescoord voor in mijn wandelboekje
Dit was weer een zeer geslaagde dag!

RWV Rhoonse grienden 26-1-2008 - 25 km

Toen ik het boekje binnen kreeg van de RWV zag ik een tocht erin staan waarvan ik dacht: Die ga ik lopen! Namelijk de Rhoonse griendentocht.

Ik had al aan diverse mensen gevraagd of ze soms zin hadden om mee te gaan?

Nou, daar was wel oren naar, en zo gegezegd zo gedaan, een afspraak was zo voor elkaar. Wat heen en weer ge-SMS-t (hoe schrijf je dat?) en zo gebeurde het dat we elkaar zaterdag 26 januari in de kantine van Rhoon weer na zoveel tijd ontmoetten.

De Dortse bende, Hans en Marja, Arie en Anja en Carla, zie ik dan eindelijk weer eens een keer. Carla had ik sinds de vierdaagse niet meer gezien, Hans en Marja sinds de Kippenloop. Arie en Anja heb ik nog weten te strikken voor de RWV wandelserie in november.

Maar goed, we gingen vandaag op pad richting de Rhoonse grienden. Vroeger wel eens doorheen gelopen, heel lang geleden.
Na een lekker vers bakkie koffie gingen wij gezessen op pad (wat is nou V.O.P.?)* het was alweer 10.10 uur.

Eerst een stuk langs de Groene Kruisweg, waar de bekende koeien staan. Daar moest een foto van gemaakt worden.

Het eerste stuk ging voornamelijk door woonwijken. Op zich wel leuk, je hebt niet zo in de gaten dat je alweer een flink eindje gelopen hebt. In Poortugaal aangekomen werd het al wat landelijker en na 4,7 km stond Gijs daar met een wagenrust? Er was een rust beloofd bij de handbalvereniging ETC. Maar door allerlei oorzaken was de tent gesloten helaas. Geeft niks hoor, Gijs stond klaar met allerlei lekkers en zelfs een bekertje Ranja.

Na de rust (even op adem komen van de harde wind en een bammetje eten) vervolgden we onze weg. Via het park lopen we een stukje langs de Maas en komen we langs het psychiatrisch centrum Delta. Deze weg kan ik dromen omdat ik hier vaak langsfietste als ik naar mijn werk ging in de zomer.

De route ging over héél veel schelpenpaadjes en al snel konden we elkaar bijna niet verstaan, zoveel herrie maakten we met onze voetstappen!

Uiteindelijk kwamen we na 9,6 km om 12.00 uur bij de Orangerie “De Rhoonse grienden” alwaar we een heerlijk bakkie cappucino dronken. Het was er gezellig druk, en ik zag daar zomaar Florence, Marco en Fons staan, leden van de Brugrunners. Ik moest Floor even omhelzen, vond het zo leuk haar weer te zien! Fons gaf mij nog een tip over een site met 2-daagse tochten, de IML. Ik zal daar eens kijken.

Na een goed drie kwartier (de dames moesten nog even plassen en water bijvullen) gingen we de Rhoonse grienden in. Echt een mooi pad, omgeven door wilgenbomen en kleine slootjes. En het weer was ook formidabel, wel jammer van de soms harde wind.

Er was zowaar een derde rust gepland bij de Arend maar omdat we nog maar drie kilometer verwijderd waren van de finish zijn we eraan voorbij gegaan. Hadden we dat maar niet gedaan, we zijn hier finaal verkeerd gelopen. Hoe kan dat nou? Er wordt altijd zo goed gepijld. Maar ja, als je zelf niet oplet, gebeuren er rare dingen! Al met al hebben we ongeveer iets meer dan een kilometer extra gelopen. Nadat we teruggekeerd waren, zagen we dat er een pijl stond voor de 15 km, wij waren die van de 40 (denk ik) gaan volgen! Tja………..

Hierna volgt een stukje door Rhoon, door de bebouwde kom. Ook wel grappig om te zien hoe de huizenbouw hier is. Langs een hertenkamp gelopen, daar zagen we een piepklein geitje staan. Die moest natuurlijk op de foto gezet en Carla had “anschlusch” met een geit die het heerlijk vond gekroeld te worden achter zijn oren.
Het einde van de tocht was in zicht, ik hoorde de metro al voorbij suizen. Om 14.15 kwamen we moe maar voldaan weer binnen en we hadden zowaar een plekje om uit te blazen.

Ik werd opgehaald door Hans.
Kortom: een zeer geslaagde tocht met 453 (!) deelnemers. Dat is best een succes te noemen en zeker voor herhaling vatbaar.

* V.O.P. is voetgangers oversteekplaats

16.69 km

1303.2 kcal

22563 stappen

RWV Rhoonse grienden 26-1-2008

Toen ik het boekje binnenkreeg van de RWV wandelvereniging zag ik een tocht erin staan waarvan ik dacht: Die ga ik lopen! Namelijk de Rhoonse griendentocht.

Ik had al aan diverse mensen gevraagd of ze soms zin hadden om mee te gaan?

Nou, daar was wel oren naar, en zo gegezegd zo gedaan, een afspraak was zo voor elkaar. Wat heen en weer ge-SMS-t (hoe schrijf je dat?) en zo gebeurde het dat we elkaar zaterdag 26 januari elkaar in de kantine van Rhoon weer na zoveel tijd ontmoetten.

De Dortse bende, Hans en Marja, Arie en Anja en Carla, zie ik dan eindelijk weer eens een keer. Carla had ik sinds de vierdaagse niet meer gezien, Hans en Marja sinds de Kippenloop. Arie en Anja heb ik nog weten te strikken voor de RWV wandelserie in november.

Maar goed, we gingen vandaag op pad richting de Rhoonse grienden. Vroeger wel eens doorheen gelopen, heel lang geleden.

Na een lekker vers bakkie koffie gingen wij gezessen op pad (wat is nou V.O.P.?)* het was alweer 10.10 uur.

Eerst een stuk langs de Groene Kruisweg, waar de bekende koeien staan. Daar moest een foto van gemaakt worden.

Het eerste stuk gaat voornamelijk door woonwijken. Op zich wel leuk, je hebt niet zo in de gaten dat je alweer een flink eindje gelopen hebt. In Poortugaal aangekomen wordt het al wat landelijker en na 4,7 km staat Gijs daar met een wagenrust? Hoe kan dat nou? Er was een rust beloofd bij de handbalvereniging ETC. Maar door allerlei oorzaken was de tent gesloten helaas. Geeft niks hoor, Gijs stond klaar met allerlei lekkers en zelfs een bekertje Ranja.

Na de rust (even op adem komen van de harde wind en een bammetje eten) vervolgden we onze weg. Via het park lopen we een stukje langs de Maas en komen we langs het psychiatrisch centrum Delta. Deze weg kan ik dromen omdat ik hier vaak langsfietste als ik naar mijn werk ging in de zomer.

De route ging over héél veel schelpenpaadjes en al snel konden we elkaar bijna niet verstaan, zoveel herrie maakten we met onze voetstappen!

Uiteindelijk kwamen we na 9,6 km om 12.00 uur bij de Orangerie “De Rhoonse grienden” alwaar we een heerlijk bakkie cappucino dronken. Het was er gezellig druk, en ik zag daar zomaar Florence, Marco en Frans staan, leden van de Brugrunners.Ik moest Floor even omhelzen, vond het zo leuk haar weer te zien! Frans gaf mij nog een tip over een site met 2-daagse tochten, de IML. Ik zal daar eens kijken.

Na een goed drie kwartier (de dames moesten nog even plassen en water bijvullen) gingen we de Rhoonse grienden in. Echt een mooi pad, omgeven door wilgenbomen en kleine slootjes. En het weer was ook formidabel, wel jammer van de soms harde wind.

Er was zowaar een derde rust gepland bij de Arend maar omdat we nog maar drie kilometer verwijderd waren van de finish zijn we eraan voorbij gegaan. Hadden we dat maar niet gedaan, we zijn hier finaal verkeerd gelopen. Hoe kan dat nou? Er wordt altijd zo goed gepijld. Maar ja, als je zelf niet oplet, gebeuren er rare dingen! Al met al hebben we ongeveer iets meer dan een kilometer extra gelopen. Nadat we teruggekeerd waren, zagen we dat er een pijl stond voor de 15 km, wij waren die van de 40 (denk ik) gaan volgen! Tja………..

Hierna volgt een stukje door Rhoon, door de bebouwde kom. Ook wel grappig om te zien hoe de huizenbouw hier is. Langs een hertenkamp gelopen, daar zagen we een piepklein geitje staan. Die moest natuurlijk op de foto gezet en Carla had “anschlusch” met een geit die het heerlijk vond gekroeld te worden achter zijn oren.

Het einde van de tocht was in zicht, ik hoorde de metro al voorbij suizen. Om 14.15 kwamen we moe maar voldaan weer binnen en we hadden zowaar een plekje om uit te blazen.

Ik werd opgehaald door Hans.

Kortom: een zeer geslaagde tocht met 453 (!) deelnemers. Dat is best een succes te noemen en zeker voor herhaling vatbaar.

* V.O.P. is voetgangers oversteekplaats

zevenheuvelen omloop 18 november 2007

Elly en Linda

Zondag 18 november is het zover: de 7heuvelenomloop wordt weer georganiseerd. Maanden geleden heb ik me daarvoor opgegeven via internet plus treinkaartje.
Elly en haar buurvrouw Linda gaan met de auto maar omdat het afgeraden wordt met de auto te komen ga ik toch met de trein.
Dat betekent vroeg opstaan om op het station Alexander te komen. Daar vertrekt de trein keurig op tijd en Alie en vriendinnen halen het net. We hebben een mooi plaatsje met z’n vieren en al kwebbelend en koffiedrinkend komen we aan in Utrecht. Daar moeten we even wachten op de aansluiting naar Nijmegen. Ik ga nog even op zoek naar een toilet (tja, de koffie moet eruit!) maar die was helaas dicht! Dan maar plassen in de trein.
In Nijmegen aangekomen is het nog een eindje wandelen naar de start, kunnen we vast onze spieren warm maken. Daar zie ik Elly en Linda, die hun auto bij de start konden parkeren (mazzel zeg!) en gezamenlijk gaan we op pad. Linda heeft nog nooit een wandeltocht gelopen en is best een beetje nerveus, benieuwd hoe het haar zou bevallen.

Het begin van de tocht gaat door de straten van Nijmegen, via de Nijmeegse baan, al snel komen we aan in de bossen. Daar begint de tocht eigenlijk pas goed: stijgen en dalen over allerlei bospaden. Linda verbaast zich erover dat ze “pas” 6 km gelopen heeft als we ongeveer een uur onderweg zijn.
De eerste rust is op 11 km, daar is het behoorlijk druk en nemen we even de tijd voor een sanitaire stop. Beter dan vorig jaar want er is genoeg te krijgen! We blijven niet lang, want we koelen toch wel snel af. Het is heerlijk weer, een waterig zonnetje maar fris. Nog even met Manja gekletst en Sunny zag ik ook nog even toen wij weer op pad gingen.

Na deze stop komen we al snel weer een nieuwe rustplek tegen waar soep te krijgen is. Het is daar best druk maar de soep is duur en dus gaan we eraan voorbij.
Ik kan mij nog van vorig jaar herinneren dat ik op het 17 km punt echt even moest zitten, dat heb ik dit jaar niet. Maar we gaan op diezelfde plek onze boterhammen opeten. Het is het begin van “De Duivelsberg”, dit is een behoorlijke klim! Ik zweet mijn jasje uit, zo warm heb ik het gekregen van de inspanning. Mijn hoofd is al als een tomaat en dat wordt nu nog erger.

We moeten goed kijken hoe en waar de voeten neergezet moeten worden, want de boomwortels en takken komen boven het bladertapijt uit of net niet. Ik ben heel geconcentreerd bezig, komt ineens Adri voorbij die samen met Jeroen oploopt. Dat is leuk, je komt altijd wel een bekende tegen met zulke tochten. Maar zij hebben een behoorlijk tempo en gaan weer verder.

Een man op leeftijd zien we lopen met een stok en knopen een praatje aan. Of het nog wel gaat want hij gaat erg langzaam en gebogen over het pad met een stok. Maar het gaat prima zegt hij, al vind hij zelf dat hij er veel moeite voor moet doen. Het is zijn derde “omloop” en hij vroeg ons te raden hoe oud hij was. Ik schatte hem op ongeveer 80, maar hij blijkt 84 te zijn! Heel veel respect heb ik voor die man want het is een zware tocht.

We komen in Beek aan en gaan daar voor een lange pauze even zitten bij Hotel ’t Spijker. We kunnen gelukkig even buiten zitten in een waterig zonnetje. Een lekker chocomelletje met slagroom doet wonderen! En een sanitarie stop op een luxe toilet. Het is fijn om even de handen met zeep te kunnen wassen!
We zien Alie en co, Maas, Nollie en Maarten zie ik ook in een flits voorbijschuiven.

We komen langs schattige huisjes en tuinen met kabouters en paddestoelen. Mijn fototoestel blijft echter in mijn tasje zitten, ik heb niet zo’n zin meer om foto’s te maken, al ziet het er heel lieflijk uit. De route voert ons naar de Maartenshoeve, speciaal voor deze tocht is het pad ernaartoe opengesteld. Er wordt allerlei prullaria verkocht, waarschijnlijk ten goede van aan goed doel maar welke dit is dat is mij even ontgaan.

Nog maar een paar kilometertjes door de stad, we passeren een groot kantorengebouw Royal Haskoning alwaar we een mooi uitzicht hebben over de Ooijpolder.
Ik ben blij dat we de tocht volbracht hebben, om 15.19 uur komen we aan bij de finish, best wel snel gedaan! Daar krijgen we een mooie medaille en ik ga mijn t-shirt ophalen. Een mooi exemplaar voor mijn verzameling!

Ik mag meerijden met Linda en we komen zonder problemen de stad uit. De reis gaat voorspoedig naar de Capelse brug, daar komt Hans mij ophalen. Hij had zich in de tijd vergist, maar in het cafetariaatje heb ik eventjes koffie gedronken. Ook wel lekker. Om half 6 was ik thuis. Mijn voeten hebben de tocht goed doorstaan: absoluut geen blaren! Ik heb genoten van deze dag en kijk er met plezier op terug.

De foto's zijn van Arie

RWV Winterserie 4 november 2007

Op een grote paddestoel........
Mooie herfstkleuren
Een rimpelloze singel

Mmmmm....lekker bakkie!
Onderweg naar de finish

De Rotterdamse Wandel Vereniging organiseert elk jaar een winterserie wandelingen door, om en rond het Kralingse Bos. Vandaag is de start van deze serie en Lisette en ik hebben besloten om weer gezellig met z’n tweetjes te gaan wandelen. Ik had ook Arie en Anja uit Dordrecht getipt, het is altijd weer gezellig om met elkaar een tochtje te lopen.

Zo gezegd zo gedaan, ik sta bij Lisette om 8.55 uur op de stoep. Doet een slaperige Lisette open: “Jee, ik heb me verslapen, erg hè?” Nou ja, dat kan gebeuren. Ik zei: “Doe lekker rustig aan”, dan gaan we maar iets later weg. Ik kreeg van Arie een SMS-je dat ze al waren gearriveerd om 9.15 uur. Uiteindelijk komen we toch aan bij het startbureau op het Lange Pad en schrijven ons in voor de tocht, helemaal in de veronderstelling dat ik voor de enkele tocht moest betalen. Ik moest 8 euro afrekenen en vond dat toch wel erg veel maar zei niets omdat we al zo laat waren en ik op tijd weer terug wilde zijn. Maar later ging ik denken: Hè dit klopt niet!
Bij de rustpauze heb ik het boekje zitten bekijken en ik had gelijk: ik heb veel te veel betaald.
Na afloop van de tocht gevraagd hoe dit kan, bleek ik bij het verkeerde bordje gestaan te hebben. Ik stond bij de “SERIE”. Tja……………..helemaal over het hoofd gezien! Letterlijk, want de bordjes hingen heel onopvallend aan het plafond. Wist ik veel! Achteraf is het toch nog goed gekomen hoor, ik kreeg netjes mijn geld terug.

Het is erg mooi en rustig weer, een beetje bewolkt maar de temperatuur is goed. En al kletsend en babbelend komen we na een uur bij de rust Restaurant “De Big” aan voor een sanitaire stop. Anja haalt koffie voor ons en zo is er weer een half uur voorbij gegaan en gaan we weer op pad.

Vanuit het Kralingse Bos, dat prachtig in de herfstkleuren getooid is, komen we aan in Prinsenland. De RWV weet altijd leuke straatjes te vinden en wij kijken onze ogen uit naar de prachtige huisje die je onderweg ziet. Ook een school zwanen met veel jonkies.
En we komen natuurlijk een aantal mooie bruggetjes tegen waar Arie een fotootje van maakt. Er zitten prachtige exemplaren bij. Een paar knulletjes die aan het spelen waren op een berg zand vroegen ons waarom er zoveel mensen aan het wandelen waren. Blijkbaar is het altijd erg rustig in die wijk!

En zo komen weer aan op de Kralingse weg, vlakbij het Kralingse Bos. Het is inmiddels al laat geworden, en ik krijg een SMS-je van Rob of ik al onderweg naar huis ben. Het is 1 uur. Nee, we moeten nog een aardig eindje tot aan het startbureau. Onderweg komen we een nep paddestoel van hout uitgesneden tegen langs de kant van het wandelpad, Arie gaat ernaast staan en ik schiet een foto. Anja komt ook tot de ontdekking dat de tocht niet 15 maar ruim 17 km is! Nou mijn voeten laten mij merken dat ze het niet zo fijn hebben in die schoenen en dat ze blij zijn als ik ze na 3,5 uur wandelen uit kan doen!

Maar al met al weer een fijne tocht gewandeld met heel tof gezelschap!

Dam tot Dam loop 22 september 2007

Vandaag ga ik weer eens een wandeltochtje lopen en wel in Amsterdam. Elly, een oud-collega van het CIZ, had ik aangestoken door mijn wandelavonturen, zij wilde dat ook eens meemaken.
Hoewel ze nog nooit een wandeltochtje gedaan had durfde ze het toch aan.

Die morgen zouden we de trein van 7.31 naar Amsterdam pakken, het was een Sprinter. Waar die naam vandaan komt weet ik niet, we gingen met een slakkengangetje richting Amsterdam. Bijna ieder station werd aangedaan. Maar al kletsend ging de reis toch voorspoedig en kwamen aan op het Centraal Station. Alwaar we eerst een toilet opzochten. We hadden ook enorme trek in koffie. We wilden nog op Anoeska wachten en doken een koffietent in. Vol met wandelaars en je kon het wandellegioen aan het raam voorbij zien trekken richting de Dam.

Al snel zagen we Anoeska met vriend Vincent en diens broer aankomen en gezamenlijk liepen we naar de Dam. Op de Dam aangekomen zagen we een heel stel "W4W-ers" en na het vele handenschudden, zoenen en foto's gemaakt te hebben liepen we richting de start. Hoewel het erg druk was, konden we al snel beginnen aan de tocht.

Het was heerlijk wandelweer, mijn jasje is niet meer aangeweest.
Na 5 km was de eerste rust- en stempelpost onder de Schellingwouderbrug. Daar nog even gekletst met Anneke, Douwine, Henrike en Adri. Een "doppie" geproefd (iets met alcohol geloof ik, een kruidig drankje), een appel gegeten en de aangeboden beker water opgedronken. Vorig jaar kregen we hier een flesje, het is wat karig nu vind ik.

Elly en ik hadden hetzelfde tempo en het ging erg goed. Hoewel ik mijn tenen alweer ging voelen, negeerde ik ze totaal omdat ik afgeleid werd door de omgeving en het erg gezellig was. Wat hebben wij altijd veel te kletsen, het verveelt nooit. Af en toe komen we bekenden tegen en ik krijg ook veel reakties op mijn t-shirt van Walkers4Walkers waar mijn naam op staat.

Op het Barkpad, de rust op 13 km was het ook erg druk. Bij de stempelpost zaten een stel pubers. "Ze hebben gevochten hè?" Ik reageerde met: O ja? Daar hadden ze geen antwoord op. Maar Elly zei: "Met wie?" Die jongen: "KIWI!!" En lag vervolgens helemaal in een deuk, hahaha wat een lol!!? Wel grappig dat ze om zoveel ongein de slappe lach kregen.

Net voorbij de drukte zagen wij een bankje. Ik was toch wel toe aan even een pauze om mijn voeten te inspecteren en eventueel in te smeren. Mijn tenen deden zeer, maar die waren ingetaped. Op mijn voeten geen enkel teken van blaarvorming. Dus weer lekker dik ingesmeerd met Vaseline. He he dat was wel even nodig!

Ik kreeg een telefoontje van Anoeska, zij zaten al bij de derde rust en gingen weer verder. Wij waren ongeveer tien minuten daarvandaan. In het Molenwijkpark werd een leuk feestje gevierd met een voorstelling van countrydancers. Wij hebben het toilet opgezocht, een lekker appeldrankje gedronken, een sinaasappel gegeten en gingen weer verder. Dit was het 17 km punt en het ging lekker!

Voordat we de volgende stempelpost zouden aandoen, zat ik helemaal in een "20-km dip". Dat heb ik altijd bij deze afstand. Dan ben ik het helemaal zat en wil er mee stoppen. En dit stukje is heel saai, langs de rijksweg en een stuk door het industrie terrein. Bij de Vredeweg, op 21 km, hebben we even op een bankje gezeten en de aangeboden krentenstol opgegeten.
Nu was het nog maar 5 km naar de finish. Het was half drie.

In Zaandam aangekomen is het gezellig druk op de terrasjes. Maar daar moesten we nog voorbij, de sporthal ligt aan de rand van het centrum. Vorig jaar vond ik het erg lang duren maar nu wist ik wat er komen ging en het viel ontzettend mee.

Om half vier arriveerden we in een bomvolle sporthal en konden wij onze medaille in ontvangst nemen. Elly heeft de "beproeving" goed doorstaan. Ze heeft nergens last van! (sjaloers? welnee!) Anoeska en vriend zagen we ook zitten en wij sloten daarbij aan. Lekker in het zonnetje nagenieten van deze schitterende dag. Ik heb het enorm naar mijn zin gehad.

Met een pendelbus konden we naar station Zaandam gebracht worden, wat een luxe. De eerste bus die aankwam was vol, maar al snel kwam de volgende en konden we lekker zitten. In Zaandam stond de trein alweer klaar en in Amsterdam namen we de Intercity naar Utrecht.
Die aansluiting ging ook perfect en om 18.15 kwamen we aan op het station Alexander.
Ik moest nog even op Hans wachten (die stond te kletsen met de buurman en was een beetje laat) maar om 7 uur plofte ik moe maar voldaan op de bank. Geen blaren! Ja een heel kleintje op mijn kleine teen. Toch maar even naar de schoenenwinkel om ze op te laten rekken.

Ellie is zo enthousiast geworden dat ze ook meegaat met de 7heuvelenomloop in Nijmegen. Dat wordt dan mijn volgende wandeltocht.

Hier een klein tv-verslag van de plaatselijke nieuwszender, op het einde zie je een groepje W4W-ers

http://www.rtvnh.nl/nieuws/index.asp?newsid=77508&tijdlijn=1

PS: de link kopieeren en bovenin je browser zetten.

Laag pitje

Het blijft even rustig hier op mijn blogje omdat er niet veel te vertellen valt over wandelen. Ik ga niet meer voor de 4daagse trainen maar loop af en toe nog een tochtje. Binnenkort ga ik weer naar Amsterdam, dan wordt de Dam tot Damwandeltocht georganiseerd op 22 september.

Mijn vriendin Elly, die nooit lange afstanden heeft gewandeld, gaat ook mee. Gezellig!! En ik hoop de bende van Dort ook weer te ontmoeten. Maar daarover meer zodra de wandeltocht gelopen is.

Ik heb afgelopen week gecollecteerd voor het KWF. Ik dacht een paar straten meer te kunnen doen maar dat viel tegen! De straten die ik toegewezen kreeg waren erg lang en het wordt al snel donker 's avonds. Al met al heb ik toch 75 euro op kunnen halen!
Leuke reakties krijg je soms: Nee hoor, dank u (op mijn vraag: "Heeft u wat over voor de kankerbestrijding?") of: ik heb al gestort gisteren, of: vandaag niet!
Of mensen die hun hele spaarpot in de gleuf willen douwen. Of kleine kindertjes die vragen: Wat gaat u met dat geld doen? Kortom: ik vond het leuk om te doen. Volgend jaar loop ik weer.

2daagse van Nijmegen 2007

Muziekje op en gaan met die banaan!
Fris en fruitig naar de Oosterhoutse dijk
Houdt het dan nooit op?????
In de boomgaard bij Oosterhout waar ik Carla en Arie tegenkwam
Op de Wedren maandag mijn kaart in ontvangst genomen.


De titel van dit verhaal is wel apart, voor mij was het een 2daagse! Na twee zware wandeldagen heb ik besloten de 3e dag niet te starten, ook op dringend advies van de EHBO.
Het langeafstand wandelen is niet voor mij weggelegd, ik loop altijd mijn voeten stuk. Nu heb ik er een ander probleem bij gekregen: de linker grote teen is zo overbelast dat de nagel eraf dreigt te gaan als ik door zou gaan. Nou dat heb ik er niet voor over!

Op maandag zijn we met de auto naar Zetten gereden waar ik logeer. In de Wanmolen kom ik Nathalie van W4W tegen, we liggen samen in de balletzaal, gezellig. Daar mijn spullen neergezet en na een kopje koffie naar Elst gereden om vanuit die plaats met de trein naar Nijmegen te gaan. Daar was het al gezellig druk. Om half 2 nog even in de schaduw wat gedronken bij het station.

De meeste mensen druppelen in de loop van de middag binnen. Een gemelleerd gezelschap, van jong tot oud, ervaren lopers en debutanten. Ik lig met 11 andere wandelaars op zaal, waaronder Tiny uit Noordwijkerhout. Samen drinken we een frisje op het "terras" bij de Wanmolen, het is behoorlijk warm! Het is erg gezellig zo met zijn allen en we hebben zin in de komende dagen.

Na het eten gaan we naar de slaapzaal, het is morgen vroeg dag! Om 4 uur gaat de wekker al en dan moet je wel een beetje uitgerust zijn. Ik kan de slaap niet vatten, net zoals vorig jaar.

Om 4 uur snel even opfrissen, aankleden, ontbijten en tas inpakken. De bus staat al te wachten met de meeste wandelaars als ik naast Tiny ga zitten, vertrek is om 05.15! Na een goed half uurtje komen we op de wedren aan, en kunnen gelijk van start. Wat een luxe! Ik hoef niet te wachten. Temperatuur is goed en ik vertrek richting Waalbrug om vervolgens in Lent uit te komen.
Via Bemmel naar Elst. In Elst is het ook heel druk, we worden door heel veel mensen aangemoedigd. In Elst kom ik Syl tegen van W4W, althans, zij zag mij aankomen. Ik ben een klein stukje met haar meegelopen maar uiteindelijk loop ik weer alleen omdat mijn voeten al aardig protesteren en ik haar tempo niet bij kan houden. We nemen afscheid.
Richting Valburg worden we op de foto gezet door Fotomodern. Ik heb rolletje 86. Maar ik sta er niet goed op dus die foto bestel ik niet. Jammer.

Richting Oosterhout komen we langs een boomgaard en ik besluit even mijn benen rust te gunnen, lekker omhoog zitten tegen een boom. Carla en Arie kom ik daar tegen. Dat is ook toevallig zeg! Zij hebben al even gezeten, dus ik kan niet lang zitten want ik vind het wel weer leuk om samen op te lopen. Arie is onder de indruk van de sfeer, het is dan ook beregezellig overal. Maar ik zit er nu echt doorheen en wil even 5 minuten zitten voordat we de beruchte Oosterhoutse dijk opgaan. Een heer langs de kant van de weg biedt mij zijn opvouwbaar stoeltje aan. Heerlijk!

Een groepje dames zingt luidkeels allerlei liedjes, wij zingen mee: "van-voor-naar-achter-van- links-naar-rechts", de dames zingen 9 coupletten. En zo komen we moeiteloos die vreselijke dijk over. Nou ja, moeiteloos??? Mijn tenen doen heel erg zeer, later blijken daar knoeperts van blaren te zitten ondanks het preventief intapen maandagavond. De nieuwe Lowa's zijn blijkbaar nog niet genoeg uitgelopen!

Redelijk snel (15.30) komen we op de wedren, daar neem ik luid snikkend afscheid van Carla en Arie, (niet van ontroering maar van de pijn en emoties). Zij willen nog even bij me blijven maar ik wil de bus van 16.00 uur halen. Bij de bushalte zit al een groot gedeelte van het gezelschap te wachten. Tiny zit op een trapje, ik mag gelukkig naast haar plaats nemen. Jeetje wat ben ik moe! En wat doen mijn voeten zeer. Ik had nog wel een goede tip gekregen van Carla: de veters wat losser aanspannen op de wreef, dat scheelt ernorm. Maar het leed had zich al voorgedaan dus het hielp niet meer helaas.

Het begin van dag 2 verloopt net als dag 1 alleen het verschil is nu dat ik de "late start" heb en dus moet wachten tot ik losgelaten word. Ik ga lekker op een bankje zitten, neem een kop koffie en bekijk al die gestresste mensen die al een half uur staan te wachten. Daar heb ik geen zin in, ik wacht tot het einde van de rij in zicht is en sluit aan. Dan kan ik na 5 minuten vertrekken richting Nijmegen. Tsonge, wat een saaie weg, alsmaar rechtuit, geen lol aan. Niemand langs de kant, alleen maar kantoorgebouwen en het duurde en duurde maar.

Ik heb met mezelf afgesproken: de eerste 2 uur lopen zonder pauze en dan 15 minuten zitten. Na precies 2 uur neem ik lekker koffie en een koek erbij. Na deze pauze wil ik plassen maar er is geen toilet in de buurt en ik wil niet in het park plaats nemen. Een eindje verder zie ik een dame met haar dochter buiten, en vraag of ik van het toilet gebruik mag maken. Nee zegt ze maar een eindje verder is iemand die haar toilet openstelt, ga daar maar heen. En dat deed ik. Wat een aardig gebaar, heerlijk op een fris toiletje. Opgelucht vervolg ik mijn weg richting Wijchen.

Daar is het bijzonder druk en ik word aan alle kanten aangemoedigd. Na het centrum heb ik zin in een bakje soep, stap op een tentje af met zitplaatsen genoeg en vraag een kop soep. "Nee mevrouw dit is van de brandweer" HUH?? Nou ja! Vervolgens vraagt hij: "of zit u erdoorheen?" JA!!, maar laat maar, ik hoef al niet meer. Wat een eikel!

Een eindje verder zie ik een vrije stoel en vraag of ik er op mag. Een aardige dame zegt enthousiast: "Ja hoor wijffie, neem plaats! Wil je soms koffie, koek, snoep, fruit, kauwgom?" Ik krijg van alles aangeboden. Wat een gulheid en vriendelijkheid. Na wat opgefrist te zijn wil ik verder maar niet zonder twee klapzoenen van de mevrouw. Wat een schat. Dit geeft mij weer energie om de zware tocht af te maken. Ik ben nu ruim over de helft.

In Beuningen is het niet meer zo heel erg druk, er zijn zelfs mensen die al opstappen. Beetje jammer maar ja, zij zitten natuurlijk al een hele dag langs de kant en eens komt daar een eind aan. Een man zegt tegen mij: "Wat had jij een lieve glimlach vanmorgen, zet die lach er nog even op, dan heb je minder pijn, geloof mij maar". Ik bloos ervan! En pijn die heb ik. De tranen staan me nader dan het lachen.

Ik moet weer nodig toiletteren en zie een groot bord: WC, soep en koffie. Ik stap erop af, blijkt dat een particulier te zijn die zijn tuin met tuinhuis plus toilet opengesteld heeft voor de wandelaars. Hij (of zij) wil hier flink aan verdienen want WC gebruik is 50 cent. Tel uit je winst!
Maar evengoed ben ik blij dat ik even ervan gebruik kan maken. Nog even mijn voeten inspecteren en insmeren met talk, een klein blaartje doorgeprikt en snel weer verder, het wordt al laat.

Eindelijk, de Waalkade loop ik om 16.25 op. Zal ik het halen? Het is nog een heel eind (2 km!) tot de wedren. In het centrum is het weer erg druk en ik word gedragen door het publiek. Iemand zegt: "nog vier bochten en dan ben je er, links, rechts, rechts, links". O.k. dan. Vooruit dan maar, even aanzetten. Om 16.55 uur kan ik mij afmelden (zonder te janken hoewel ik helemaal kapot ben) en ik loop richting bushalte. Jeetje wat een eind lopen zeg! Bij de halte staan nog een aantal mensen te wachten, een stuk of 10.

In de bus horen we dat er een meisje niet goed geworden is en opgehaald moet worden. De bus gaat weer richting centrum. Maar ze is al door de ambulance naar de EHBO-post gebracht, voor niets teruggegaan. Wij komen dan ook erg laat aan in de Wanmolen, ik moet zonder te douchen aan tafel schuifen. Tiny is zo lief om mijn eten op te halen aan het buffet, ik kan geen stap meer verzetten! Daar hoor ik dat nog meer mensen zijn gestopt en dat er zelfs iemand in het ziekenhuis ligt i.v.m. een doorgemaakte TIA! In totaal 7 mensen gestopt en dat is volgens Wendy, de uitbaatster van de Wanmolen, extreem veel. Wie weet vallen nog meer mensen uit.
Het meisje gaat trouwens gewoon weer voor de 3e dag van start.

Na het eten douchen ga ik naar de masseur. Heerlijke massage gehad, en na de massage naar de EHBO. Daar gaat het lichtje bij me uit. Ik heb zo'n vreselijke pijn in mijn voeten dat ik in janken uitbarst, door moeheid en pijn. Het "hoofd" van de EHBO inspecteert mijn voeten en hij vindt het onverstandig om door te gaan, mijn voeten zijn zeer ernstig beschadigd. Zo erg zelfs dat hij ze niet wil intapen. Hij moest even op me inpraten want ik wil er niet aan maar het heeft geen zin meer, ik ga stoppen. Zo kan het niet langer, ik heb ook geen zin om weer een hele dag met pijn rond te lopen. Het is inmiddels al 22.30 en ik stuur Hans een SMS dat hij me op mag halen morgen. Hij belt terug, maar mijn telefoon is dood en ik ga naar de bar om te bellen. Wendy schrikt als ze me ziet: "Wat is er?" vraagt ze en ik vertel haar dat ik morgen naar huis wil en of ik even mag bellen. Dat mag en ik krijg een kopje thee om bij te komen van de schrik. Ik blijf nog even aan de bar hangen en ga dan slapen. Iedereen ligt al te ronken, wat een gesnurk! Gelukkig heb ik oordopjes bij me!

Om 4 uur de andere dag gaat het licht aan en ben ik klaarwakker. Als iedereen vertrokken is ga ik ontbijten en op mijn gemakkie inpakken en douchen. Om half 8 staat Hans al voor de deur en om half 9 ben ik thuis. Dit was mijn Vierdaagse avontuur. Het duurde niet lang maar ondanks heel veel pijn heb ik toch ook genoten. Maar ik doe het nooit meer! Duurlopen is niets voor mij, ik ga liever voor kortere afstanden. Ik heb wel van de sfeer mogen proeven en dat is ook leuk om meegemaakt te hebben. Ook heb ik weer wandelvrienden gemaakt. Dus al met al weer een ervaring rijker!

Cool Slideshows!