Amersfoortse tweedaagse 23-24 juni 2017 / 70 km

Dag 1

Al lang geleden heb ik mij ingeschreven voor mijn jaarlijkse uitje naar Amersfoort, de tweedaagse. Daar verheug ik me ieder jaar weer op, een weerzien van bekenden en soms nieuwe ontmoetingen en daarbij een flink stukje wandelen door de mooie natuur.
Ik logeer die dagen bij mijn schoonouders in Voorthuizen, dat is dichterbij dan Spijkenisse en donderdagavond rijden Hans en ik daar naar toe.
Na een korte nachtrust sta ik vroeg op, de start is al om 7.00 uur maar omdat Hans mij wil afzetten voor de deur van de startlocatie aan de Gashuislaan hoef ik me niet te haasten. Daar aangekomen is het al druk en zie een lange rij bij de aanmeldtent en tevens een paar bekenden waar ik bij ga staan, de rij gaat zo best snel. Dit keer ben ik niet mijn startkaart vergeten en ik krijg mijn knipkaart en een routebeschrijving. Die blijft de hele dag in mijn tas zitten want het is goed gepijld. Hoewel ik later op de dag toch een paar pijlen mis maar daarover later meer........

Na onze startknip gekregen te hebben lopen we al kletsend door de bebouwde kom van Amersfoort die we al snel verlaten voor de bossen. Na een kilometer of 9 is de eerste rust bij De Stoeterij en ik word getrakteerd op een kopje koffie. Lekker daar ben ik wel aan toe. Het is vandaag heerlijk weer, sommigen zullen het te warm vinden maar ik vind het heerlijk, lopen in een korte broek en topje. Ik heb een nieuw broek-rokje, het zit heerlijk en ik krijg grappig bedoelde opmerkingen daarover maar daar kan ik alleen maar om lachen. De lachspieren hebben ook training nodig!

Na de rust lopen we het militair terrein "De Vlasakkers" over. Daar mogen we alleen maar met een inschrijfbewijs over lopen die aan het begin van het terrein gecontroleerd wordt. Veertien kilometer lang breed asfalt, kronkelend over het terrein en ook nog eens af en toe glooiend omhoog en omlaag maakt het een pittig stukje lopen maar al kletsend met elkaar lopen we ongemerkt weer de bebouwde kom in om vervolgens aan te komen bij de volgende rust, voetbalvereniging het Vliegdorp in Soesterberg. Ik zoek meteen het toilet op en we zoeken een plekje buiten de kantine om uit te rusten. Hier zitten we vrij lang.

Als ik met Rina loop te kletsen komen we langs het Nationaal militair museum en heb ik een sanitaire stop nodig, Rina loopt door want ik haal haar zo wel in. Tenminste, dat is de bedoeling maar hoe langer ik doorloop hoe minder mensen ik zie. Ik kom René en zijn maatjes tegen, met hen klets ik een paar kilometer als zij vervolgens stoppen voor een sanitaire stop en ik doorloop maar nog steeds geen Rina te bekennen. Dan zie ik de fotograaf en word ik in mijn uppie op de foto gezet. Mijn maatjes zijn nergens te bekennen. En hier gaat het mis want opeens zie ik mensen van een pad links van de spoorwegovergang komen, ik vraag welke afstand zij lopen. De 40! Hè??? Ik ook maar ik kom ergens anders vandaan! Ik zie ineens Melvin en Margareth lopen en ik weet dat zij 40 doen, ik loop met hen mee naar de volgende rust die niet ver meer is, sportpark Peijnenburg. Als ik daar aankom zie ik André en consorten en als ik die gezichten zie als ik aankom.......vol ongeloof dat ik daar al ben want dat KAN niet!! Toch wel, ik heb gewoon een paar pijlen gemist!! En echt niet bewust hoewel daar zwaar aan getwijfeld wordt door sommigen.......

Hetty, Silvia en Ron komen aangelopen en ik vertel hen het verhaal, ook zij zijn verbaasd. Na enige tijd komen Annika, Andries, Adri, Ingeborg en Sylvia er aan. Bij hen blijf ik een tijdje zitten zodat mijn totale rusttijd meer dan een uur bedraagt! Ik ben zelf ook verbaasd.....hoe kan ik toch in hemelsnaam die pijlen gemist hebben???
De afstand tot deze rust blijkt ook nog langer geweest te zijn dan aangeven op de routebeschrijving, niet 8 km maar 11 km!!

Vanaf hier lopen we over betonpaden door het bos, langs de dierentuin van Amersfoort naar de volgende rust, de Kabouterhut. Dit is niet de officiële rust de Vlasakker maar hier kan je lekker buiten zitten en worden we bediend. Ik zie twee dames met een heerlijk ijsje, verse aardbeien en vanille-ijs met slagroom, daar heb ik trek in!!
Zogezegd zo gedaan, ik geniet ervan en Syl zet het op de foto.
Na een sanitair bezoek gaan we weer op pad voor de laatste kilometers, de bebouwde kom van Amersfoort. Het laatste stukje lopen Annika en ik zoals we vroeger liepen maar ik denk dat dit niet veel uitmaakt met de route zoals hij nu is, misschien zelfs wel langer want de finish komt maar niet in zicht! Eindelijk, we zien de ingang van het sportpark en we leveren onze knipkaart in, en gaan bij onze wandelmaatjes zitten. Ik app Hans dat ik er ben en ik wacht daar op mijn ritje naar huis, lekker luxe hoor!
Na nog even nagepraat te hebben neem ik afscheid en ben ik blij dat ik snel onder de douche mag zo, het was een warme dag! Vanavond gaan we lekker uit eten om Hans zijn verjaardag te vieren! Een heerlijk einde van een lange en mooie wandeldag.......

Dag 2

Na een korte nachtrust ga ik weer met Hans naar de startlocatie om samen met mijn wandelvrienden dag twee te lopen. Het weer is compleet omgeslagen, er wordt zelfs regen verwacht! Mijn jasje zit nog bij Michel in zijn tas en ik hoop hem te zien bij de start want ik loop nog in mijn T-shirtje. En ja hoor, vlak voor de start zie ik hem en ik word herenigd met mijn jasje....
Vlak voor de start zie ik ook Sjaak lopen en we spreken af een selfie te maken onderweg voor Jolanda, mijn schoonzus en een oud-collega van Sjaak.

De route tot de eerste rust gaat voornamelijk door bosrijk gebied met zandpaadjes en af en toe een paar gemene klimmetjes! Dag twee is de zwaarste dag! En het begint ook zwaar te miezeren helaas, maar ik doe geen regenkleding aan.
Als we bij Bergzicht aankomen, de eerste rust op 10 km gaan we lekker binnen zitten. Er wordt koffie met appeltaart gehaald maar ik hou het bij een koffie met een eigengemaakte pannenkoek. Daar zit Sjaak ook en voordat ik vertrek laat ik door een medewandelaar een foto maken. Hier zitten we vrij lang, bijna een uur, en gaan weer op pad. Dit keer kiezen we ervoor de 30-km route te lopen omdat het zulk slecht weer is, sommigen zijn niet gebouwd voor regen en het gemopper is niet van de lucht!
Samen met Andries lopen we al moppentappend en zingend naar de volgende rust bij het Henschotermeer maar als we daar zijn regent het nog steeds en je kan daar niet binnen zitten. We wachten nog even op de achterblijvers en na enig overleg besluiten we de route te vervolgen.

Het Henschotermeer is een prachtig stukje natuur. We maken een rondje eromheen. Dit komt altijd terug in deze tweedaagse maar het verveeld nooit. Ik weet nog van mijn eerste tweedaagse dat ik hier vreselijk veel last van blaren had en dat ik toen bij de EHBO gezeten heb, dit keer heb geen last daarvan.

Omdat we er al een flink stuk op hebben zitten ben ik nu wel toe aan een rust! De volgende is bij de Valleiruiters en ook daar moet je buiten zitten, of in een ongezellige stal waar je om een stoel moet vechten. Sylvia weet een leuk tentje in de winkelstraat van Woudenberg en we besluiten daar onze rust te pakken. We kunnen daar heerlijk overdekt op het terras zitten, en worden we door de aardige bediening in de watten gelegd. Ik bestel een tosti en als die arriveert val ik aan, ik ben er echt aan toe en hij smaakt voortreffelijk!! Ook hier zitten we vrij lang en ik word wat kil van de vochtigheid.
Het wordt weer tijd om op te stappen hoewel de zin om weg te gaan ontbreekt. Maar ja, we mogen nog een stukje afleggen!

Het blijft miezerig weer, en met flinke tegenzin stappen we de laatste kilometers weg, op naar de volgende en laatste rust bij de YMCA. Maar voor we daar komen lopen we weer op onverharde paden. Ik moet even plassen en zoek een boom maar als ik klaar ben doe ik gehaast mijn tasje om want ik denk dat mijn maatjes doorgelopen zijn. Die blijken op mij te staan wachten maar in de haast verstap ik mij en kus de grond!! Ja hoor.....het is weer zover! Gelukkig zonder al te veel schade want de grond was zacht. Na een provisorische schoonmaakbeurt gaan we weer verder.....

Andries kan heel goed zingen en als we uitgekletst zijn en geen inspiratie meer hebben zet hij het op een zingen. Genietend van zijn stem en de tekst van Ons dorp maar dan in de Turkse versie Ons dorp komen we aan bij de YMCA. Onder een afdakje genieten we van de rust en Andries besluit hier te stoppen, hij gaat met zijn vrouw terug. Later zien we hem weer bij de finish.
Het laatste stukje is hetzelfde als op dag 1 maar nu lopen we de officiële route. Die blijkt inderdaad een stuk korter te zijn dan de oude!
Ik meld mij af en krijg een medaille voor 10x Amersfoort, Syl legt het vast op de gevoelige plaat. Ik groet André en Michel die allang binnen zijn en ga in de tent zitten. Ik stuur Hans een app dat we binnen zijn en ik geniet nog even van een finishbiertje. Dit waren weer twee hele leuke wandeldagen, niet zozeer het wandelen maakte het leuk maar vooral de mensen er omheen. Genieten van elkaar en van de schoonheid van de natuur maakt dit mijn favoriete wandel evenement! En tevens mijn laatste "training" want ik neem even een wandelpauze tot de Nijmeegse Vierdaagse over drie weken.
Moe maar voldaan neem ik afscheid van iedereen en ga weer met Hans naar Voorthuizen. Na een heerlijke douche en avondeten gaan we weer op huis aan.
Tot volgend jaar!!!

hier een paar foto's

Halve van Hoogvliet 5 km hardlopen 18-6-2017

Mijn derde "loopje" vandaag! Ik loop tegenwoordig ook "hard", nou ja voor mijn doen dan! Eerder liep ik de Halve van de Haar april, daarna de Verkerkloop in april en nu dus in juni de Halve van Hoogvliet, lekker dichtbij! En het gaat hierbij dus om een rondje rennen van 5 km en geen halve marathon ofzoiets!

Deze zondagmorgen is er heel warm weer voorspeld en ja hoor, als we op de fiets stappen hebben we geen jasje nodig, het is heerlijk op de fiets. Op de Binnenban, waar de start is, is het al druk. Hoewel het aantal lopers wel tegenvalt, ik had er meer verwacht. De start van de 10 km en de halve marathon is tegelijk, om 11.00 uur. De spieren zijn losgemaakt d.m.v. een gezamenlijke warming up maar daar deed ik niet aan mee.......

Wij, de 5-km lopers mogen een kwartier later starten. Ik sta te wachten in het startvak op het sein en Hans maakt alvast een foto van me......een voor- en een na-foto.
Ik heb mijn handflesje bij me want ik hoorde dat er geen water langs de route staat, dat vind ik wel slecht maar ja......

Na het startsein word ik door Hans uitgezwaaid en ik ga de Binnenban op, ik raak meteen al in de achterhoede but who cares??? Een wat oudere man en een jonge knul blijven wel in mijn buurt, zij lopen net een tikkeltje harder. En opeens, als ik de rotonde passeer van de Aveling, gaat mijn muziek uit!!! Balen......ik ga als ik in de schaduw van de bomen loop kijken of ik het kan fixen want het liefst loop ik op lekkere stampmuziek. Maar helaas, het lukt niet goed. Waardoor ik ook niet lekker loop. Het is ook wel echt TE warm hoor!! De oudere man is ook heel vaak aan het wandelen zie ik. Ik passeer hem wel en hij maakt een opmerking over de warmte.

Als ik voorbij de Spijkenissebrug kom, zie ik de fotograaf van de organisatie en ik zwaai uitbundig! Leuk voor later.....
Op het 3 km punt zie ik Hans staan, en het gaat eigenlijk best wel lekker. Totdat ik de Aveling weer langs moet lopen, naar de Endenhout. Nu krijg ik het zwaar en ik heb voortdurend kleine wandelpauzes. Er staat een bewoonster met water maar ik neem het niet aan omdat ik zelfvoorzienend ben. Bijna zit ik op 4 km als ik de Hoogvlietse dijk op moet, ja.......een heuveltje!!! Pfffff ook dat nog! Die wandel ik maar eventjes. Dan zie ik het kerkje van Hoogvliet in de verte en weet ik dat het niet ver meer is. Een paar dames die in de schaduw van de brug zitten moedigen mij nog aan en ik zet er weer de vaart in naar de finish. Daar staan Hans en Linda! Ik heb het weer gedaan maar ik heb de tijdklok niet gezien, ik weet niet wat mijn tijd is want Evy stopte er ook mee......wat een pech.

Ik heb ondanks de hitte wel een leuk loopje gehad! Na het in ontvangst nemen van mijn medaille en een flesje water kom ik in de schaduw van een boom een beetje bij. En dan fietsen we weer naar huis terug, op naar het strand!!!
meer foto's hier

13e Kippenloop 10-6-2017 / 28 km

Voor de derde keer op rij en zeven keer in totaal loop ik vandaag weer de Kippenloop in Katwijk. Dat is een sponsortocht voor het KWF. De loop is genoemd naar Gijs van den Oever, een wandelaar die als bijnaam "De Kip" had, hij was een geliefd persoon in Katwijk en is in 2004 gestorven aan kanker. Zijn vrienden wilden hem in 2005 eren door een wandeltocht te organiseren, dit is uitgegroeid tot een groot evenement, er mogen maximaal 6000 personen meelopen. Vorig jaar was de totale opbrengst € 270.000!!
In 2007 deed ik voor het eerst mee en de route is nog steeds hetzelfde wat ik persoonlijk wel jammer vind maar het is wel een mooie route, over strand en door de duinen weer terug.

Ik ga deze zaterdagochtend al vroeg op pad omdat mijn wandelvrienden Hetty en Andre de 42 km lopen en vroeg willen starten, om 6.45 uur. Ik ruil mijn startkaart om voor 42 km, ik zie wel hoe het gaat. We kunnen nu in ieder geval samen starten. Bij de koffietent zie ik een paar kennissen en terwijl ik met hen sta te kletsen komen Hetty en Andre er al aan, Anja is ook meegekomen, een wandelvriendin van Hetty. En zo starten we precies om 6.45 uur de wandeltocht, met een ommetje door de duinen lopen we richting het strand en de eerste verzorgingspost waar koffie en een krentenbol te krijgen is. We nemen een bakkie maar gaan niet zitten, er is nog maar 4,8 km afgelegd.
Er is mooi weer voorspeld maar tot nu toe ben ik nog blij met mijn jackje, er staat een straffe wind en het is droog! Tot aan de volgende rust lopen we gezellig kletsend langs de vloedlijn waar het eb is, dus het loopt lekker door. We zien zelfs een zwemmer in de branding, zijn kleding ligt op het strand.

De strandopgang naar het Wassenaarse duin op 9 km is de volgende stempelpost waar we een banaan krijgen en een flesje Sourcy. Heerlijk even bijkomen, er is een bankje vrij op het terras. Gezellige muziek klinkt uit de speakers en gelukkig nog geen rijen bij het toilet, het is niet druk met 42 km wandelaars.

Na deze rust gaan we de duinen in, hetzelfde als alle andere keren. Echter deze keer ga ik bij de splitsing 25-42 km de andere kant op dus dit keer is de route toch een stukje anders dan anders. We komen een paar bunkers tegen en zgn. drakentanden en en daar worden veel foto's van gemaakt. Het is heerlijk lopen in de duinen, al zijn de paden wel onverhard en niet echt vlak en mijn knie gaat een beetje opspelen. Ik besluit bij de "kippenpotenrust" de route van 25 te lopen. Hier komen we Andre Hetty en Anja weer tegen, die zitten er al een tijdje en gaan weer door als wij onze kippenpootjes gaan oppeuzelen. Ze zijn dit keer wel erg klein en daarom krijgen we er drie na het inleveren van een bonnetje. Ze smaken heerlijk!!

Het is hier heel gezellig maar we moeten door en na een sanitaire stop doen we dat ook. Dit laatste stukje is ook weer hetzelfde, best saai lopen zo langs de weg. En dan gaan we gelukkig weer de duinen in. Daar zien we in de verte een observatiebunker. Ik ben daar altijd aan voorbij gelopen maar nu hebben we tijd genoeg en besluiten het klimmetje naar boven te doen om er te kijken. Het is een pittige klim maar we worden beloond met een fenomenaal uitzicht! Het is helder weer en kunnen best ver kijken, we zien de wandelaars als kleine stipjes aan de horizon voorbij schuifelen.

Na deze onderbreking nemen we de trap weer terug naar beneden om aan te sluiten in de stoet wandelaars die naar de laatste verzorgingspost lopen, de kippensoep wacht!
We nemen heel even de tijd om dit lekkere soepje tot ons te nemen om vervolgens de laatste km's naar de finish te lopen. Die is sinds een paar jaar niet meer op de boulevard maar in het centrum van Katwijk en dat vind ik erg jammer. Veel te druk!!

Met een bonnetje krijgen we een medaille en we halen een sticker voor het wandelboekje maar de rij voor de gratis kibbeling of haring is zo ontzettend lang dat we besluiten om een finishdrankje te halen in een strandtent, een heerlijk einde van een zonnige en gezellige wandeldag.
Op de website lees ik dat er dit jaar een record bedrag van € 300.000 is opgehaald!! Ik wil alle vrijwilligers en organisatie weer bedanken voor deze mooie en goed georganiseerde wandeltocht. En alle wandelaars bedankt boor het doneren! Mijn maatjes bedank ik voor het lachen!!!
klikkerdeklik en zie hier meer foto's

2e Andre vd Hoef Verzekeringen Wandeltocht 4-6-2017 / 40 km

Na het succes van vorig jaar, toen Andre voor het eerst een eigen wandeltocht organiseerde, ga ik dit jaar voor de tweede keer de uitdaging aan: 40 km in en om Scherpenzeel wandelen. Hans en ik gaan vrijdagmiddag voorafgaand aan de wandeldag naar het Boshotel te Overberg, dichtbij Scherpenzeel omdat ik dan niet zo heel vroeg op hoef te staan, het is 9 minuten rijden naar het kantoor van Andre vanaf Overberg. We gaan 's middags nog even naar de sauna in het hotel, een privesauna want er is verder niemand.......

Zaterdag rijden we naar het kantoor van Andre waar de startlocatie is, en er zijn al meerdere wandelaars gearriveerd. Ik begroet diverse bekenden en maak kennis met nieuwe wandelaars en als het 8.00 uur is kunnen we bewapend met een uitgebreide routebeschrijving op pad. Ik heb al gezien dat de rusten goed zijn aangegeven, daar hou ik van!

Het is lekker weer, af en toe een flinke windvlaag maar verder een lekkere temperatuur want ik kan in korte box lopen! Mijn vestje heb ik al in de auto achtergelaten en een dun jasje gaat mee......die heb ik wel af en toe nodig.

Gezellig kletsend met Olga, die voor het eerst mee gaat, komen we aan bij de eerste rust Mon Chouette. Andre heeft een plekje voor ons gereserveerd en ik kan mijn schoen even uitdoen want het voelt niet lekker. Sjaak heeft plakspullen bij zich en ik laat mij beplakken, mijn voet welteverstaan! Er worden foto's gemaakt en ik lig in een deuk want het kietelt aan mijn voet. Gelukkig voelt het daarna beter aan en na de thee kan ik opgelucht mijn weg vervolgen. Hans is ook nog even hier naartoe gekomen om daarna naar zijn ouders in Voorthuizen te rijden.

Vanuit het theehuis lopen we direct de Liniedijk op, een onderdeel van de Grebbelinie. Af en toe wordt de weg verspert door op- en afstapjes wat de snelheid uit de route haalt maar je zet wel weer andere spieren in beweging!
Op de dijk is het ook 11 uur, tijd dus voor een zogenaamd "11-uurtje". Van Esther hoorde ik dat iemand tijdens de Eerste Wereldoorlog besloten heeft dat we niet moeten vechten maar drinken en dat er op dat moment, om 11 uur dus, de gevallenen overal ter wereld herdacht wordt, elke dag weer! Dat vind ik een mooie gedachte en na deze onderbreking gaan we weer verder, op naar de volgende rust verzorgd door de zoon en schoondochter van Andre. Maar jee.....die Laagerfseweg is wel erg lang! Waar is die rust nou?? Onderweg zie ik nog een paar leuke vogelhuisjes die te koop zijn, die zet ik even op de foto voor een vriendin die daar naar op zoek is.

Eindelijk, we zien in de verte het felle shirtje van Michel daar waar de rust is. Als we daar aankomen worden we begroet door iedereen die daar al zit en wij nemen de tijd voor een bakkie en wat lekkers. We zitten er niet lang want we hebben er net 19,3 km erop zitten.

Vervolgens lopen we op klompenpaden en langs landgoed "de Laan" en door het mooie natuurgebied van de Amerongse berg. Het is genieten van al dat natuurschoon en de route gaat langzaam omhoog. We komen langs een ander landgoed "de Hek" en langzaam maar zeker doemt daar de derde rust op, Bosrestaurant Overberg, ja dat is dezelfde als waar wij gisteren gegeten hebben. Het is druk op het terras, dat is niet zo gek met dit weer! Het duurt even voordat we voorzien zijn van een natje, het blijkt niet te overzien zijn voor de bediening. Sommige wandelaars vertrekken weer omdat zij er al een tijdje zaten, wij gaan eerst nog even toiletteren. We hebben er nu 26,5 km op zitten en ik begin het een beetje zat te worden. Raar......dat heb ik nooit. Zou de Kennedymars van Cuijk twee weken geleden me parten spelen? Ik weet het niet maar ik moet mezelf bedwingen niet te stoppen. Aan de route ligt het niet, die is geweldig mooi, en het ligt ook niet aan het gezelschap. Je hebt wel eens van die dagen.....

De 6,3 km naar de volgende rust gaat door stedelijk gebied en over polderwegen. Als we de snelweg weer onderdoor gaan herken ik dit nog van vorig jaar en weet ik dat de rust bij de zendmast is, die zien we heeeeeel langzaam dichterbij komen. Ik kom tot de ontdekking dat ik vergeten ben mijn fles water bij te vullen en ik ben blij als we de rust bereiken, want we krijgen een flesje water en een heerlijke vers fruit salade! Hier kom ik echt van bij....dit doet een (vermoeid) mens goed!

Nu komen we op het punt waar ik vorig jaar verkeerd ben gegaan en Andre zorgt ervoor dat ik de pijl(en) niet over het hoofd zie, hij staat daar te wachten hahaha! Een hilarisch moment want ik snap nu nog niet dat ik die toen over het hoofd heb gezien!

Het is nog maar een klein stukje naar de finish, 6 km ongeveer, maar elk bordje en aanwijzing tel ik af, Andre haalt ze intussen ook meteen weg omdat wij in de achterhoede lopen. Aan het eind van de route zie ik Hans al staan en weet ik dat we de tocht volbracht hebben......ik ben blij dat ik er ben!! Het kostte me meer moeite dan dat ik gewend ben maar ondanks dat heb ik wel weer genoten.

Na nog even nagekletst te hebben met een drankje, een mooie medaille rijker en ook nog een stempeltje voor in het boekje nemen we afscheid van iedereen en vertrekken Hans en ik naar Voorthuizen. Andre en familie bedankt voor deze geweldige dag, ik heb genoten en de verzorging was top!!
hier nog een paar foto's van o.a.Hetty, Andre en Sjaak

2e Kennedymars Cuijk 20-5-2017 / 81,3 km

De tweede Kennedymars van Cuijk begint net zoals vorig jaar in de B&B van Ruud de Rijke maar nu verblijven we daar twee nachten. De eerste nacht is heel kort omdat de start al om 05.00 uur is en de wekker al op 3.45 uur staat! Ik heb ook een afspraak gemaakt om Truus met haar zus Esther op te halen vanaf Brass29, het hotel waar zij verblijven. Zo gezegd zo gedaan, ze staan al klaar als we aan komen rijden. Voordat we echt weg kunnen moet Truus nog even terug om haar autosleutels te halen, die liggen nog in haar jaszak in het hotel maar uiteindelijk stappen we voor de ingang van De Bond uit, de startlocatie van vandaag. Het is enorm druk want de opkomst is hoog: 580 deelnemers. De vorige editie was zo goed verzorgd, mond-tot-mond reclame deed de rest!

Hans parkeert de auto verder weg en komt ons uitzwaaien als het startsein gaat. Ik ga samen met Andre lopen en gespannen wachten we dat sein af wat maar niet komt.....15 minuten moeten we daar op wachten maar dan kunnen we weg, de zonsopgang tegemoet. De kade langs de Maas is bekend van de Nijmeegse vierdaagse en op dag vier is het hier erg druk, nu lopen we in alle rust hier en er is geen pontonbrug. Het is wat bewolkt en fris dus helaas geen mooie luchten te zien. Ik zet wel wat wandelmaatjes op de foto.

Er zijn veel herkenningspunten van de Nijmeegse, zo lopen we over een dijk die verdacht veel lijkt op de dijk van Overasselt naar Linden. We zijn wel in de buurt maar of het ook echt die dijk is??? Hij is wel lang en er loopt een lang lint van wandelaars. We kletsen wat en lachen wat en dan doemt ineens de eerst rust al op, we hebben er inmiddels 11 km op zitten. Monique sluit zich bij ons aan en gaan samen hier een broodje eten, ik hou het bij een bakkie koffie en zet wat bekende wandelaars op de foto.

We willen niet al te lang rusten want de dag is nog lang en we krijgen nog genoeg rustmomentjes. Veel bekende plekken van de vierdaagse komen we tegen, zelfs het pad vanaf de brug naar Linden, maar nu lopen we hem andersom! Een kort stukje maar om vervolgens het natuurgebied rond Linden in te lopen. Hier lopen ook veel Schotse Hooglanders en zijn een gewild foto object. We lopen een groot gedeelte van de vierdaagse route richting Beers maar gaan er dit keer niet rusten, we lopen een stukje door het dorp Beers tot de volgende rust weer opdoemt, we hebben er nu 20 km op zitten.
De kampeerboerderij De Tienmorgen in Beers, daar is vla te krijgen maar als ik ga halen dan istie op, ik krijg een halve beker. Jammer....
Ik vraag een aantal wandelvrienden die hier zitten: jullie zitten zeker al lang, met andere woorden mag ik zitten? En Peter staat gewillig op, ze zijn inderdaad van plan te vertrekken. Ik maak nog wat foto's van Marijke en Erik, die zitten te dollen met zonnebrillen.....
Dan lopen we weer door een mooi natuurgebied en langs kasteel Tongelaar waar ik een leuke wegwijzer op de foto zet.

Op 25 km is er een eigen post van de organisatie bemand door Remy de organisator van deze mars en hij deelt eitjes uit die hij hoogstpersoonlijk heeft gekookt. Heerlijke energie voor de komende kilometers. En een slokje water gaat er ook wel in, mijn flesje is weer vol om door te gaan.

Op weg naar de volgende rust, het natuurkampeerterrein De Herder-inn in Mill lopen we langs een groot natuurgebied de Kuilen, een strandbad en gegraven plassen omzoomd door het Langeboomse bos.
Bij deze rust op 33 km zie ik Hans weer, hij staat mij tijdens deze monstertocht bij met alles wat ik wil. Hij gaat voor ons een soepje halen. Een soepje?? Een hele grote kom groentesoep krijgen we voor onze kiezen. Helaas is de groente wat aan de rauwe kant en is de soep lauw, maar de smaak is goed al krijg ik hem niet helemaal op..... De meiden Aike, Jaqueline en Carola nemen het ervan, zij halen een gebakje!

Nog vier kilometer tot de volgende rust en die gaan grotendeels door mooi natuurgebied en ik geniet met volle teugen, we volgen de lintjes die geknoopt zijn aan de boomtakken. Maar soms ontkom je niet aan lange, rechte stukken parcours, we lopen een flink stuk langs de autoweg. Dat heet "kilometers maken".
Als we bij de camping op 37 km aankomen zegt Andre dat we hier niet gaan rusten, veel te vroeg na de vorige want we willen een mooie tijd neerzetten. Het is mijn tiende Kennedymars en het lijkt me wel leuk om rond 22.00 uur te finishen maar daarvoor moeten we niet te lang en te veel rusten. Echter roepen twee mannen dat we vooral wel van het aangeboden fruithapje moeten genieten dus vooruit dan maar, we gaan even naar binnen. Maar het hapje wordt lopend verorberd nadat ik mijn waterfles laat bijvullen met ijskoud water uit de tap.
Ik zet nog een leuke geboorte aankondiging op de foto en we gaan weer doorrrrr....

We komen nu in het plaatsje St.Hubert en zien de Heimolen (?) staan die op de foto gaat. Het plaatsnaambord ontkomt ook niet aan het gebruikelijke paaldansmomentje.
Op weg naar het plaatsje Haps, waar de volgende rust op 43 km is in een basisschool De Bongerd. Daar staan ook de tassen te wachten maar ik heb geen tas, Andre wel en hij gaat zich omkleden in wat luchtigere kleding, ik hou het bij mijn lange broek want ik vind het bij tijd en wijle nog erg fris. Hier is een soepje beloofd en een gebakken ei maar als ik de school inloop staat er een lange rij in een met baklucht gevuld lokaal, ik heb al geen trek meer. En de soep is op! Ook weer jammer....
Hier staat Angelique om de wandelaars van het forum aan te moedigen, wat lief!

We zoeken een plekje in de schaduw en Hans loopt af en toe heen en weer om wat te drinken te regelen en een (zelfgemaakt) hapje voor mij. Even ben ik bang mijn zonnebril kwijt te zijn maar gelukkig ziet Andre hem op de grond liggen, gelukkig maar want de zon schijnt nu best fel!
De plaatsjes Oeffelt en Boxmeer doen we aan en langzaam maar zeker komen we op de waterpost op 48 km, op dezelfde plek als vorig jaar bij de Meiboom en een picknick bankje. Monique en ik gaan eventjes erbij zitten, eventjes maar en hier horen we dat de baktaria zich terug getrokken heeft als sponsor en daarom geen frites heeft voor ons. Dat is een domper voor de organisatie en voor de wandelaars maar dat zijn onvoorziene omstandigheden waar niets aan te doen is.

Na het flesje water genuttigd te hebben noopt Andre mij om verder te gaan, de finish lonkt! Ik zeg ja ja en vol goede moed gaan we verder, een mooi natuurgebied in en langs een grote vijver waar de kikkers het hoogste woord hebben!

In het plaatsje Beugen aangekomen zit op 52 km de volgende rust bij de Baktaria en daar zie ik Hans weer. We gaan er weer eventjes zitten maar kopen er niets. Monique gaat nog even naar het toilet en dat ben ik vergeten als we weer verder lopen. We lopen een groot gedeelte door bebouwde kom en industriegebied en ik zie helaas geen mogelijkheid om te plassen, ik besluit een dametje aan te spreken die in haar tuin aan het werk is. Helaas zij spreekt geen Nederlands en gaat weer door met haar werk. Mijn blaas staat nu op knappen en ik krijg het behoorlijk benauwd: wat nu?? Ik besluit bij een groot huis aan te bellen, maar niemand doet open. Dan maar verder en ik zie ineens een grote berg zand en besluit daar achter maar plaats te nemen en ga opgelucht weer verder. Andre en Monique zijn doorgelopen maar ik kan ze nog wel inhalen met muziek op de oren als ondersteuning voor de nodige power. Ik ben zo bezig met de telefoon dat ik geen erg heb dat ik geroepen word omdat ik rechtsaf moet, er staat geen pijl maar wel een krijtpijl die Andre en Monique niet gezien hebben, zij moeten een stukje terug lopen. Gedrieën gaan we weer verder. Bij een spoorweg overgang gaan net de bellen rinkelen als ik erover loop, Andre en Monique zijn net te laat, ze moeten wachten.

Na de oversteek zien we de laatste waterpost op 57 km in het bos, ik neem plaats op de boomstronk maar Andre en Monique lopen verder. Eventjes, al is het maar vijf minuten, heb ik nodig om weer door te gaan. Ik ga een groepje wandelaars achterna want we lopen nu het bos in en wil niet hier alleen lopen. In de verte zie ik ze vertwijfeld staan want ze staan op een splitsing: welke kant moeten we op want er staat geen pijl? Inmiddels heb ik Andre ook ingehaald en hij raadpleegt de GPS en de plattegrond en wijst ons de goede richting op.
Met mijn muziek op heb ik er aardig de pas in, Andre raakt wat achterop omdat hij er een beetje doorheen zit. In het bos komen we twee borden tegen, eerst een met: over 2x 800 meter, voor Kennedylopers een uitgebreid menu aangeboden. Kennelijk heeft een ondernemer lucht gekregen van dit evenement en probeert klanten te trekken. Na 800 meter weer een bord: over 800 meter kunt u, Kennedyloper, hier wat nuttigen. Monique is ons vooruit gelopen en even later zien we haar bij deze gelegenheid een soepje eten. Zij wenkt ons maar wij lopen door naar de volgende rust waar ook de tassen weer zijn.. Dat is de rust bij de Gouden Leeuw op 63 km in Sambeek. Voordat we daar aankomen heb ik een tijdje met twee dames op leeftijd opgelopen, zij hadden er aardig de pas in, ik kon ze nauwelijks bijhouden. Zij hadden gerust bij die desbetreffende ondernemer en gaan niet rusten bij de Gouden Leeuw. Wij wel en Andre zoekt zijn tas. We nemen plaats op het terras en even later komt Monique aanlopen maar er is geen zitplaats voor haar. Ik vraag aan Hans een cappuccino te halen maar jammer.......dat is op! Dan maar een Radlertje, ook lekker.

Na de rust, Monique is inmiddels doorgelopen en zullen we ook niet meer zien, lopen we naar de sluizen. Andre is het goed zat en ik probeer hem zo goed mogelijk op te beuren om weer door te gaan. Ik begin het nu ook moeilijk te krijgen, mijn voeten doen pijn en heb last van mijn spieren maar we gaan gewoon door. Wat ook niet meehelpt is het parcours.......langs het water over een met hoog onkruid overwoekerd pad lopen is niet comfortabel en op zijn zachtst gezegd gewoon k...t na zoveel kilometer. Maar ach, we doen het er maar mee. Andre besluit om zonder te rusten door te lopen naar de finish en ik laat hem gaan, ik wil nog even een rustmomentje bij de waterpost van Remy op 68 km en gebruik dit moment om een steentje uit mijn schoen te halen. Ik krijg een half glaasje Cristal Clear (het water was op!) en pak een stukje komkommer en een paar dropjes en ga weer verder voor de laatste loodjes!!

Ik begin het nu wel erg moeilijk te krijgen, de kilometers lijken niet op te schieten zo en ik ben blij als ik bij het 73 km punt kom. Er is hier een ijsje te krijgen maar ik bedank daarvoor en Andre ook want hij gaat door. Ik ga hier wel even naar het toilet. Die is bezet zodat ik even kan zitten, helemaal niet erg dat ie bezet is.......
Het begint al donker te worden en ik vraag Hans mijn veiligheids hesje te pakken en ga weer verder, nog 8 km! Het is namelijk geen 80 km maar 81,3.

Omdat ik niet alleen in het donker wil lopen besluit ik achter een groepje wandelaars aan te gaan en ik knoop een praatje aan. Zo komen we de volgende kilometers wel door, een beetje kletspraat leidt af van de ongemakken, de omgeving boeit me niet meer want het is toch donker. Op de dijk naar Cuijk kom ik een moeder en dochter tegen, zij is de jongste deelneemster (15 jaar) en een leuk gesprek volgt. De laatste rustpost slaat iedereen over. Gezamenlijk lopen we naar de finish. Op 1 km voor de finish zie ik ineens Andre lopen en ik trek een sprintje om samen met hem naar de finish te lopen. Eindelijk.......mijn 10e Kennedymars zit er op en mijn snelste ooit want ik kom na 17.33 uur over de finish. Het is een PR van 12 minuten! Bij de vorige Kennedymars van Cuijk kwam ik pas om 0.30 uur binnen dus ik ben helemaal blij....

Ik meld mij af en krijg een certificaat van deelname maar geen medaille en dat vind ik erg jammer! Een stempel voor in mijn boekje en ook nog een stempel voor op mijn Kennedy kaart, ik heb mijn 10e volbracht. Hiermee kan ik een zilveren Kennedy medaille aanvragen. Na afscheid genomen te hebben van Andre ga ik nog even wat napraten om daarna naar de b&b te gaan. Monique is ook gefinished, zij kwam 20 minuten voor ons binnen. Ik heb toch wel genoten van de tocht. Het was wel anders dan vorig jaar, de verwachtingen waren hoog. Deze editie vond ik zwaarder dan de vorige mede door de taaie lange stukken en veel onverharde paden, vooral de laatste 16 kilometers waren zwaar!
Bedankt alle vrijwilligers en de organisatie voor dit mooie evenement en fijn dat ik hier mijn PR mocht lopen!!!
Voor meer foto's klik hier

Kamerikse Weteringloop 13-5-2017 / 31 km

Voor deze zaterdag heb ik een wandeling op de agenda staan die ik samen met Hetty ga lopen, de startplaats is in haar woonplaats Kamerik om de hoek! Voor haar een makkie, ik moet nog drie kwartier rijden. Kamerik is een dorp in de gemeente Woerden in de Nederlandseprovincie Utrecht. Het dorp heeft, inclusief het dorpje Kanis, 3.767 inwoners (1 januari 2014).
Van 1811 tot 1989 was Kamerik een zelfstandige gemeente. Het ontstond uit de Heerlijkheid Kamerik en de Houtdijken en ging op in de gemeente Woerden. Het dorp ligt ongeveer 1,5 km ten noorden van Woerden aan de Kamerikse Wetering. Het had oorspronkelijk lintbebouwing aan weerszijden van de Wetering. Deze oorspronkelijke bebouwing is inmiddels beschermd dorpsgezicht. Een groot aantal panden valt onder monumentenzorg. Aldus Wikipedia.

Zaterdagmorgen kom ik op de afgesproken tijd aan, een straatje verder dan de startlocatie en Hetty komt mij tegemoet gelopen zodat we samen naar de startlocatie kunnen. Daar aangekomen zie ik Annika en Gerda die al voor me hebben ingeschreven waarvoor dank! En ook Michel sluit zich bij het clubje aan, gezellig!

Maar als ik de routebeschrijving zie word ik wit om de neus.......nee.....31 km op twee A4-tjes??? En er zit ook een plattegrond bij: 4x links om, het is gewoon een vierkantje! Nou ja......we besluiten er maar het beste van te maken! Ik informeer nog even waar de rusten zitten, het antwoord: er is maar 1 rust!!!

Ik wist al vantevoren dat er weinig bossen zijn in dit gebied dus ik had me er wel een klein beetje op voorbereid maar toch...en het weer is ook al niet al te best, er is regen voorspel rond 9 uur.

Na wat straatjes en een twee km lang fietspad doorkruisen komen we op het landgoed Bredius, ik ken dit van een andere tocht in februari dit jaar. Dan komen we op het Jaagpad, een pad langs de Oude Rijn van wel 4,4 km lang! Het is best mooi hier langs het water, we zien veel mooie huizen en watervogels met jongen. De voorspelde regen komt naar beneden en ik doe een poncho om maar het regent gelukkig niet erg hard. Het blijft de rest van de dag droog.
Na ongeveer 12 km op pad te zijn komen we een rustpunt tegen, een boerderijwinkel waar leuke zitjes zijn. We nemen er even de tijd voor want dit blijkt de enige rust te zijn op de route! Hetty is bekend met de route en die beaamt dat ook. Beetje jammer hoor, ik verwacht van deze vereniging, de SGWB, toch wel meer dan dat! Het plaatsnaambord van Harmelen ontkomt niet aan mijn paaldansact dat door Gerda wordt vastgelegd.

Na de rust vertrekken we weer de polder in, en als het 11 uur is geweest nemen we er met z'n drieën een borreltje op. Helaas geen bankje in de buurt maar toch....Gerda en Annika lopen vast door. Bij cafe Kortjak was ook een rustpunt gepland maar die was niet open en bovendien komt deze al na een km na de vorige rust dus was sowieso geen optie geweest!! We lopen nu richting Kockengen, ook een dorp maar die schampen we als het ware, we lopen er alleen maar langs. Annika en Gerda komen we even later weer tegen, ze zijn net op een net bankje gaan zitten zonder mos. Ik ga er ook even bij zitten want ik wil nog wat eten. Na ongeveer 5 minuten stappen we maar weer op richting Spengen. Dit is een lintdorp en het pad is smal waardoor we vaak in de berm moeten springen voor fietsers en auto's. Links en rechts staan leuke huisjes maar niet meer dan dat. En af en toe komen we broedende zwanen tegen of zwanen met jonkies aan boord, een schattig gezicht. We zien veel jonge dieren, het is voorjaar en daar kan ik altijd wel van genieten.

We doen het plaatsje Woerdense Verlaat aan, dat herken ik ook van de tocht in februari. Toen hadden we een rust in een dorpshuis, maar helaas dit keer niet! Ik voel een pijntje aan mijn hak, zou er iets in zitten? Als ik een mooi gekleurde bank zie neem ik mijn kans. En ja hoor, er zitten minuscule steentjes in mijn schoen maar groot genoeg om mij last te bezorgen! Opgelucht stap ik weer door en even later zien we Gerda en Annika aan een soort bartafel zitten, met vijf zitjes eromheen. Het zonnetje schijnt nu en we nemen even plaats bij hun. En daar komt Rick aangelopen maar hij heeft geen tijd om te zitten, hij heeft een afspraak vanmiddag en wil op tijd terug zijn.
Na deze welkome onderbreking stappen we weer op voor de laatste zes km. Ook weer over een lange, lange weg! Vandaag is er een hardloopwedstrijd aan de gang in Kamerik, de Kamerikse Weteringloop, en het laatste gedeelte van de route lopen we met de hardlopers mee. We zitten in de staart van de 10 km-lopers. Soms ren ik een stukje met ze mee, dat geeft wel weer wat afleiding en ik moedig ze aan.

Als we bijna bij de finish zijn zien we een paarse finishboog. De speaker wil van ons een finishfoto maken en wij duiken daarna op de waterbekers die daar staan voor de hardlopers maar wij zijn uitgedroogd! Een partje sinaasappel gaat er ook in en wij melden ons even later in de kantine af. Een stempeltje en een plaatje voor in het boekje en nadat we allemaal het muntje inleveren voor een consumptie praten we nog even na. We krijgen allemaal een aandenken: een pen.

Ik heb toch wel genoten van de gezellige dag ondanks de vreselijk saaie route en dat is mede dankzij het gezelschap. En ik heb nog nooit zo snel over een 31 km route gedaan, we waren om 15.00 uur binnen! Bedankt allemaal!

voor meer foto's hier klikken

Capitulatietocht Wageningen 6-5-2017 / 25 km

Een wandeldag die in het teken staat van bananen, koelkasten, oude telefoons, wilde paardenselfies en een 11-uurtje. Wat heb ik gelachen waarvan hier het verslag.
Zaterdagochtend, heeeeeeel erg vroeg, stap ik om 05.15 uur uit bed omdat ik een tochtje ga lopen in Wageningen dat een aardig stukje rijden is vanaf Spijkenisse en ik heb met Hetty afgesproken op de carpoolplaats in Woerden. Ik ben natuurlijk weer veel te vroeg en als Hetty op de afgesproken tijd aankomt rijden we gezamenlijk met haar auto naar Wageningen. Daar aangekomen is het eventjes zoeken naar een geschikte parkeerplek, de startlocatie is in een hotel maar hoe komen we daar!? De navigatie is in de war en er is een markt aan de gang zodat we er niet kunnen komen.......uiteindelijk lukt het de auto op een plekje bij een flat neer te zetten, 850 meter verwijderd van de start. Is niet erg, zo kunnen we lekker inlopen.

André en Michel, onze wandelmaatjes voor vandaag zitten al te wachten en Andre begint een verhaal te vertellen over het kopen van een banaan die er wel heel raar uitziet namelijk recht. De verkoopster maakte een opmerking daarover nadat Andre hier wat van zei maar die niet voor publicatie geschikt is.......we hebben er vreselijk om gelachen!! De toon is gezet voor vandaag. Bij de inschrijving die ik niet echt efficiënt vind gaan (de tafel staat verkeerd zodat er een rij ontstaat) krijg ik een muntje....."waarvoor?" vraag ik. Dan krijg je een vaantje na afloop! Oké.......
De routebeschrijving is voor alle afstanden (8, 15, 25 en 40) en ziet er ingewikkeld uit. Wij gaan vandaag 25 km lopen en ik wil graag weten waar de rusten zijn maar kan die niet zo snel ontdekken. Andre komt te hulp en zegt dat er drie rusten zijn, jippie! Op 6 km, 14 km en op 20 km. Dus we kunnen mooi trainen op rusten. Andre is normaal niet van het rusten maar dit keer traint hij met 10 kilo bepakking i.v.m. zijn eigen tocht volgend jaar vanaf Oostenrijk naar Nijmegen.

We lopen het hotel uit aan de achterkant en lopen langs een slootje naar een monument van gevallenen 1940-1945. Het is de Capitulatietocht tenslotte en wij staan er even bij stil voor een foto. De route gaat verder over lange rechte wegen maar we hebben genoeg te kletsen en het zonnetje schijnt dus het is niet erg. We hebben zelfs nog erg in een Brugmomentje en lopen verder over zgn. klompenpaden. De route is gedeeltelijk verhard en onverhard. Na 6 km zien we een sportkantine van WAV, Andre zegt: is dit een hondenclub? Nee.....de rust is er naast bij V.V. ONA'53. Hier nemen we de tijd voor een bakkie en een sanitaire stop. Andre krijgt een opmerking over zijn rugzak, iets met koelkast! Later komen we dezelfde mensen weer tegen en zegt hij dat hij een oude telefoon bij zich heeft.

Na de rust is het weer lopen op lijnrechte paden en over de campus van de universiteit Wageningen waar we ons verbazen over de architectuur en de kunstwerken die overal staan. Andre gaat ineens in een pot zitten, hilariteit alom, en andere wandelaars doen hem na. We maken er een fotootje van, weer een leuke onderbreking.

De tweede rust op 14 km is weer bij een kantine waar ze tomaten- en aspergesoep verkopen. We gaan er even lekker bij zitten. Als de pauze voorbij is lopen we in eerste instantie verkeerd maar de vergissing is snel ontdekt zodat we de goede kant op gaan. Vanaf nu lopen we in een wat mooiere omgeving, we vergapen ons aan de mooie huizen die we zien en maken tijd voor een plaatsnaam paaldansmomentje.

Om 11 uur is het tijd voor een borreltje vanwege de traditionele herdenking van de gevallenen. Andre neemt daar altijd wel de tijd voor en als we een mooi bankje zien vragen we aan een wandelaarster om dit tafereeltje op de foto te zetten.
Na deze onderbreking lopen we verder en de route voert ons langs het zomerverblijf van koningin Emma en Prins Hendrik, het Oranje Nassau's Oord. Een mooi wit gebouw wat een beetje lijkt op paleis Soestdijk. Het staat in een mooi park.

Nu komt er een mooi gedeelte van de route die gaat over de Wageningse berg, over het bergpad. Het gaat over glooiend terrein met een prachtig uitzicht over de uiterwaarden van de Nederijn. Ik heb hier ook gelopen tijdens de WS78 tocht een paar maanden geleden, toen vond ik het ook prachtig hier! Soms staan we stil om er een foto van te maken, of moeten we even op adem komen #knipoog.

De derde rust is in Hotel de Wageningse berg. We gaan op het zonovergoten terras zitten maar de bediening lijkt ons niet op te merken. Dus daarom halen we zelf maar koffie al komt die uit een kartonnen bekertje maar dat doet niets af aan de smaak!
Ineens zegt Andre: is dat niet Mariska? Hij wijst op iemand die tegen een muurtje zit, met haar rug naar ons toe. En ik beaam het: ja hoor, Mariska is er ook. We maken even een praatje en Mariska zit er al een tijdje zegt ze en gaat weer verder. Niet lang daarna vertrekken wij ook.

We komen terecht in het Arboretum, de rhododendrons staan mooi in bloei, de kleuren springen je tegemoet! Na deze bloemenpracht lopen we de uiterwaarden in, een onverhard graspad dat in deze tijd van het jaar goed begaanbaar is. Een paar maanden geleden was het hier erg modderig! Bij de voormalige steenfabriek maken we een foto van de hoge ovenpijp bovenop het gebouw dat nu dienst doet als onderkomen voor de scouting. In dit gebied lopen ook wilde paarden en Andre maakt er een "paardenselfie" van. De paarden zijn gewend aan mensen lijkt het wel, ze zijn helemaal niet schuw. Ik hou niet van paarden zo dichtbij en ik ben blij als we er voorbij zijn!

Na dit natuurgeweld komen we weer in de bebouwde kom van Wageningen en lopen langs een oude Joodse begraafplaats. Van Hetty hoor ik dat deze begraafplaatsen nooit geruimd zullen worden, ik zie heel oude grafstenen van o.a. 1843!! Dat wist ik niet en je bent dus nooit te oud om te leren!

In het centrum van Wageningen aangekomen is het gezellig druk en we lopen langs de Aula van de universiteit waar de capitulatie ondertekend is en Hotel de Wereld waar de onderhandelingen plaatsvonden, het bevrijdingsmonument is versiert met een bloemenkrans, de herdenking was jongstleden op 5 mei.
Het einde van de tocht is in zicht en als we het centrum verlaten zien we inderdaad de ingang van het hotel opdoemen. We komen weer aan de achterkant binnen en nadat ik een finishfoto maak van Andre en Michel onder de finishvlag melden wij ons af. Ik krijg een vaantje voor mijn muntje en een stempel in mijn boekje. We praten nog even na op het zonnige terras met een finishbiertje. De wandelaars die een opmerking maakten over de rugzak van Andre zitten er ook, hij maakt even een praatje en legt uit waarom hij zoveel bij zich heeft. Ze dachten dat hij leeg was!!
Ik heb genoten van deze dag, niet in de laatste plaats door het prachtige, zonnige weer! En het was een mooie route, goed gepijlt en zeer gevarieerd.

meer foto's hier

Zeemansloop 22-4-2017 / 40 km

De Zeemansloop start traditiegetrouw vanaf de Visafslag in Scheveningen. Ik ga zaterdag ochtend heel vroeg op pad om daar samen met nog vier wandelvrienden te lopen, de 40 km route! Als ik op de plaats van bestemming aankom staan er nog weinig auto's en ik kan heel riant vlakbij de start parkeren....

In de kantine van de visafslag is het nog erg rustig maar mijn wandelvrienden zitten al bijna startklaar om te vertrekken en nadat ik ingeschreven ben gaan we op pad. De weersvoorspelling is gunstig maar ik vind het nog vrij fris, er staat een harde wind!

Het tempo zit er al goed in, en de Scheveningse straatjes volgen elkaar snel op. De route zou een iets andere zijn dan die van vorig jaar, bij het Indiemonument gaan we nu niet rechtsaf maar linksaf en het pad gaat steil omhoog! Ik herken de omgeving van de Lightwalk die we vorig jaar december gelopen hebben.

We lopen langs Madurodam en een stukje langs de Waalsdorpervlakte. Na 8,6 km is er een rustmogelijkheid bij camping Duinhorst. Ik heb er nog niet echt behoefte aan maar sommigen van ons wel dus we besluiten eensgezind hier een (plas)pauze te nemen met een bakkie. We gaan lekker onder het afdakje zitten buiten want de sigaren komen op tafel, het zonnetje schijnt dus het is geen straf om buiten te zitten al is het nog wel fris.....
Het is maar goed dat we hier gepauzeerd hebben want koffiehuis 't Buurtje is nog lang niet open!

Vervolgens komen we in de duurste straat van Nederland, de Konijnenlaan, met zijn kapitale villa's! We kijken onze ogen uit. Er zijn zelfs een paar huizen in aanbouw. We maken ook nog even tijd voor een paaldansmomentje bij het bord Wassenaar.

Onze tweede rustpauze is in Paviljoen de Klip. Annika en ik raken wat achterop en denken de rust te zien tussen de bomen maar als we wat dichterbij komen zien we een andere naam staan, niet de Klip. Even later krijgt ze een appje van Maike dat ze in de Klip zitten en op ons wachten. Uiteindelijk komen we daar toch aan en kunnen weer lekker buiten zitten. We hebben er nu bijna 16 km op zitten.

We lopen richting Katwijk maar gelukkig nu niet vlak langs de autobaan maar een stuk parallel. Helaas komt er wel snel een eind aan dit pad en moeten we toch langs de weg gaan lopen, maar we hebben gespreksstof genoeg dus het is niet onaangenaam lopen, de kilometers vliegen onder de schoenen door!

Even later komen we in het duingebied "Pan van Persijn" dat bekend is vanwege de Kippenloop die ook altijd in deze omgeving is. De parkeerplaats waar de "kippenpotenrust" altijd is, is nu helemaal verlaten.

De zand- en schelpenpaadjes volgen elkaar snel op, het parcours is nu niet meer vlak en de beenspieren moeten flink aan de bak! De lucht is ineens donker aan het worden en de eerste spetters vallen. Ik denk het zonder poncho aan te kunnen maar doe hem toch maar aan wat in de harde wind niet meevalt!
Als we na 1,5 uur lopen toe zijn aan een rust zien we daar het vlaggetje van Paviljoen de Duinen, daar is de volgende rustpost. Helaas kunnen we niet al te lang buiten zitten vanwege de regen, het afdakje is te klein.

Na de rust vervolgen we de route die nog steeds niet vlak is. We zien zwarte plastic doeken ter bestrijding van de zwarte Engelbloem, een giftige soort. En een oude man is bijna in zijn blootje aan het hardlopen!! Ieder zijn ding hoor, maar het is geen gezicht!

Even raken we weer het spoor bijster, moeten we nu het trappetje op naar boerderij Meyendaal of over het pad? We kiezen voor het pad en zijn blij als we daar aankomen, de kilometers beginnen te tellen. Op dit moment hebben we wel zin in een rust en kunnen een plek vinden achter de boerderij. De zon is inmiddels weer gaan schijnen en het is genieten op het stille terras! Het valt ons op dat we erg weinig wandelaars tegenkomen, zouden ze allemaal in Geldermalsen zijn, bij de Bloesemtocht??

Na deze heerlijke onderbreking hebben we nog 10 km tegoed om bij de finish aan te komen. Het plan is om nog een keer te pauzeren bij de Watertoren, 3,5 km verder.
Onze wandelmaatjes zitten al heerlijk in de zon onder het genot van een ijsje en andere versnaperingen als wij erbij komen zitten. De wind is echter nog best fris, dus we blijven niet al te lang zitten, de finish lonkt!

We bereiken de boulevard van Scheveningen voor de laatste km's. Het is er druk met toeristen en dagjesmensen en hebben de wind in de rug. Het is zo aangenaam lopen en we genieten van de zee en de omgeving. Bij de vuurtoren gaan we richting Visafslag en bij de finish aangekomen melden we ons af en krijgen een bootje als beloning. We zijn 9,5 uur onderweg geweest met vijf(!) pauzes!
Als afsluiter gaan we nog een lekker visje eten bij Simonis, waar het een drukte van belang is! We moeten even in de rij staan maar dan heb je ook wat! We vinden zelfs een plek om te zitten, op dezelfde plek als twee jaar geleden! We genieten nog na van de dag en als we alles verorberd hebben nemen we afscheid van elkaar.

Met een voldaan gevoel rij ik terug naar huis, via een omweg want er zijn wegwerkzaamheden, waardoor ik er iets langer over doe om thuis te komen.
Ik kijk terug op een heerlijke wandeldag, ik heb genoten van de route en van het gezelschap. Bedankt Maarten, Maike, Annika en Jan voor de gezelligheid en het lachen!


klikkerdeklik voor meer foto's

Halve van de Haar een achtste marathon! (5,25 km)

Op Tweede Paasdag, 17 april nu eens geen wandeltochtje maar een hardloop rondje. Met mijn wandelvriendin Annika en mijn dochter Linda in Haarzuilens startten we met prachtig weer! Het was behoorlijk druk. Het lopen ging erg lekker, heb de volle 5250 meter zonder te stoppen gerend! Heerlijk ontspannen kwam ik over de finish net na Annika. Linda liet nog even op zich wachten maar die kwam ook heel ontspannen over de finish. Familie van Annika stond ook bij de finish. In de tent hebben we nog even wat gedronken en zijn toen weer naar huis gegaan. De auto stond heel ver weg geparkeerd en dat was een lekker uitlooprondje. Ik heb erg genoten......dit smaakt naar meer!
hier zijn de foto's te bekijken

Paastocht Gouda 15-4-2017 / 25 km

Het is bijna Pasen en dus tijd voor de Paastocht in Gouda. Op zaterdag 15 april rij ik naar Gouda, en als ik daar aankom zie ik dat de parkeerplaats "vol" is, dat wil zeggen dat ik daar niet kan gaan staan. Een parkeerwacht vertelt mij dat de plekken zijn gereserveerd voor beursgangers van de Mammoet. Beetje jammer, ik moet mijn koets iets verderop neerzetten, bij de school de Meander. Ik mag graag een stukje wandelen maar ik heb een hekel aan lopen......

In het startbureau is het druk!!! Ik kan nauwelijks bij de inschrijftafels komen maar niet getreurd, ik heb de hele dag de tijd. We besluiten in overleg om niet de 25 km route te doen omdat het een echte poldertocht zou worden (zag ik aan de routebeschrijving) en daarom besluiten we eerst 15 km te lopen om dan daarna de stadswandeling van 10 km te gaan doen. Zo gezegd zo gedaan en we gaan na de opstartkoffie op pad.

Het is best fris en er staat een straffe wind. De route van vandaag is mij bekend, ik heb deze tocht al eens eerder gelopen maar dan in omgekeerde richting zodat het net een "nieuwe" route lijkt. Bij het benzinestation neem ik even een plaspauze, in het startbureau was het te druk! Na een Brugmomentje lopen we de polder in, tegen de wind in.
Ik zie de ingang van de kattenopvang van Wetland en er staat een bordje dat je er koffie kan drinken, dus we gaan er even een kijkje nemen. Ik kijk mijn ogen uit, overal waar je kijkt zie je katten en de eigenares geeft graag uitleg. Hier wonen achtergelaten poezen (150 stuks!) en hebben hier een heerlijk onderkomen. Er is een poes die mij wel heel enthousiast begroet, ze springt zo in mijn armen! Dat levert heel wat fotomomentjes op! Na een tijdje hier rondgelopen te hebben gaan we toch maar weer op pad, zonder koffie helaas.

We lopen de polders weer in tot aan de sluizen. Na de sluizen nog een flink saai stuk langs de weg om vervolgens bij de voetbalkantine van V.V. Donk aan te komen waar we even pauzeren met een bakkie koffie.

Na de pauze lopen we de laatste km's door een mooi natuurgebied om via de woonwijken van Gouda weer bij het startbureau aan te komen. We melden ons af en na een korte pauze gaan we weer op weg om de stadswandeling te gaan doen.

We hebben een zeer uitgebreide beschrijving meegekregen en de route is zelfs gepijlt.

In een voormalig wachtershuisje drinken we een heerlijke bak koffie. Wat een gezellige gelegenheid hier, klein maar knus! Helaas kunnen we niet al te lang blijven want als ik de beschrijving zie, krijgen we nog heel wat te zien! Ik kijk echt mijn ogen uit, wat is dit een leuke manier om een stad te bezoeken! Ik geniet met volle teugen! Het is een hele mooie route door de oude binnenstad met uitleg over de verschillende bezienswaardigheden, ik heb er heel wat van opgestoken. In het fotoalbum bij dit verslag heb ik uitleg gegeven bij de foto's.

Als we aankomen bij de finish is het hek van de parkeerplaats gelukkig nog open want die was dicht aan het begin van de tocht vanmorgen. We nemen afscheid en ik rij met een voldaan gevoel naar huis, wat heb ik weer genoten vandaag en ik heb geen noemenswaardige last van mijn knie gehad. Ik wil de organisatie D.E.S. bedanken voor de uitgebreide informatie bij de stadswandeling en de uitgezette route!!!
klik hier

30 van Zandvoort 25-3-2017

Het is weer tijd voor ons jaarlijks uitje naar Zandvoort, daar wordt "de 30 van Zandvoort" georganiseerd door Le Champion. Het is een populaire wandeltocht waar je tegenwoordig zelfs voor 18 km kan kiezen! Ik heb mij via internet al maanden geleden aangemeld, dan wel voor de 30 km. Er hebben zich in totaal 7500 mensen ingeschreven. Hans en ik logeren daar vlakbij de startlocatie op het circuit van Zandvoort en dit jaar hebben we gekozen voor het hotel van Center Parcs.

Vrijdagmiddag rijden we richting Zandvoort en als we daar aankomen zien we al de markeringen hangen voor de wandeltocht. Voordat we bij het hotel aankomen is het inmiddels lunchtijd en in Bloemdaal aan zee strijken we even neer voor een lunch in een strandtent geheten "Het eindpunt". Later blijkt dit een bekende rustlocatie te zijn voor de Kennedymars van Vijfhuizen en de vierdaagse van Haarlem.
Na de lunch is het nog maar een stukje naar Zandvoort waar wij inchecken in het hotel. Even installeren, acclimatiseren en dan nog even de stad in voor een ommetje en uitwaaien op het strand. Het beloofd een heerlijk weekend te worden qua weersomstandigheden en het zonnetje doet goed zijn best, al is het een noordoosten wind die de gevoelstemperatuur wat naar beneden haalt. Met de wind in de rug valt het wel mee.....

Na het rondje Zandvoort kom ik in de kamer er achter dat ik een essentieel onderdeel van mijn bagage ben vergeten, en daar kan ik echt niet zonder dus dan maar weer even de auto in op weg naar de winkels. Via Google vinden we het juiste adres en na mijn aankoop gaan we weer terug om ons op te maken voor het diner.

Zaterdagochtend pak ik mijn wandelspulletjes in en samen met Hans loop ik naar de startlocatie op het circuit van Zandvoort. Daarvoor moeten we een kleine 10 minuten lopen, en als we daar aankomen staan er al een flink aantal wandelaars te trappelen om te starten, het is 7.55 uur. Wij horen het startschot als we de tent binnen lopen. Mijn wandelmaatjes zijn er nog niet en geduldig wacht ik op whatsapp berichtjes dat zij in aantocht zijn. Even twijfel ik om mijn afstand om te zetten in 18 km omdat mijn knie nog steeds niet helemaal hersteld is van de val drie weken geleden maar ik hou het toch op 30, ik zie wel hoe het loopt, en als het echt niet gaat kan ik Hans altijd bellen om me op te halen. Ik vind het veel te gezellig om met dit clubje te lopen, een aantal van hen heb ik een tijd niet gezien, dus het wordt echt gezellig vandaag.
Een voor een druppelen mijn maatjes André en zijn buurman Michel, Ron, Hetty, en Sylvia binnen en als de klok op 8.30 staat kunnen we starten na een "startfie" (selfie van de start) genomen te hebben. Ik neem afscheid van Hans, hij gaat terug naar het hotel en straks zie ik hem weer bij de rust in Duin en Kruidberg als ik op de helft zit.
De route gaat richting het strand waar we kunnen kiezen, 2,2 km over de boulevard of meteen het strand op. De drie voorgaande jaren koos ik voor het strand, nu in verband met mijn knie kiezen Syl en ik om over de boulevard te lopen en de anderen gaan het strand op.
Syl loopt deze tocht voor het eerst en zij verbaast zich erover dat het zo druk is en velen ook voor de boulevard kiezen. We zien heel veel auto's langzaam rijden naar de rotonde, misschien moeten zij nog parkeren en gaan ze 18 km lopen want die starten pas om 9.00 uur. Op 1 km voor de strandopgang zien we een auto langs de kant staan met rook uit de motorkap. De dames staan er naast te kijken en staan op hun gemak te bellen......altijd handig, een brandblusser in je auto #knipoog

Bij strandtent "het eindpunt" in Bloemendaal aan zee gaan we weer het strand op voor de eerste stempelpost en een reepje en we zien de anderen door het mulle zand ploeteren om boven te komen, dat is ons bespaard gebleven! We lopen nu door naar de volgende rust op 8,2 km bij IJmuiderslag maar we gaan eerst een bakkie doen in een strandtent Beach Inn. We kunnen hier heerlijk in het zonnetje zitten en André gaat een bakkie thee voor me halen. De uitbater heeft niet op zoveel toeloop gerekend en het duurt dan ook vrij lang voor we de consumpties hebben maar het is geen straf om in de zon te zitten.

Bij het IJmuiderslag is een stempelpost waar we een flesje water krijgen en er is muziek, erg gezellig hier! Sommigen van ons maken hier even tijd voor een sanitaire stop en dan gaan we weer verder richting de duinen. Het is inmiddels bijna 11.00 uur en dat betekent tijd voor een "11-uurtje", André zijn rugzak kan iets lichter gemaakt worden want hij heeft een borreltje bij zich om deze traditie in ere te houden. Om 11 uur gedenken we de gevallenen in de oorlog d.m.v. een drankje.
En dan wordt het ineens erg druk om ons heen want Truus en haar zus lopen langs en René met zijn dames ook. Dus allemaal een slokje!

Na deze kleine onderbreking gaan we het duingebied in van Heerenduinen. Er volgen een flink aantal zand- en duinpaden en we worden getrakteerd op mooie natuur. De beenspieren worden flink aan het werk gezet doordat het wandelpad stijgt en daalt en uiteindelijk komen we bij de derde stempelpost aan op landgoed Duin en Kruidberg. We hebben er 16 km op zitten. Hans staat al op de uitkijk en hier ga ik even in de rij voor de dixies staan terwijl de rest op mij wacht. Er is gebak voor de wandelaars die gretig aftrek vindt.

De ruïne van Breederode zit in het parcours en daar lopen we langs. Er is een mogelijkheid om er vlakbij te komen maar we lopen er aan voorbij. Ook maak ik tijd voor een paar paaldansmomentjes, en die worden op de gevoelige plaat gelegd.

Bij het openlucht theater Caprera is een stempelpost op 20,5 km waar een gezellige band staat te trommelen en we een krentenbol en een pakje "sap" krijgen aangeboden, hier maken we tijd voor een grote stop in het Pannenkoekhuisje Peper op de heuvel. Het is lente-achtig weer, we kunnen op het terras in de zon zitten, heerlijk! De bediening komt traag op gang maar dat is onder deze omstandigheden niet erg! André bestelt "bruin fruit" en hij neemt de helft mee in zijn bananendoos voor later, Ron geniet van een pannenkoek naturel, en Gery die met Ben een stukje met ons oplopen, geniet van een bijzonder soort theetje!

Nog bijna 10 km naar de finish, die gaan voornamelijk door het bewoonde gebied van Bloemendaal. We lopen langs monumentale huizen, eentje zelfs met een gigantische boomhut in de tuin! En de bloesem staat weer prachtig in bloei, dit vind ik een heerlijk jaargetijde!

In Overveen is de laatste stempelpost op 23,5 km bij restaurant Loetje waar het terras overvol is, we lopen daar aan voorbij nadat we een stempel en een mandarijn krijgen. Staand peuzelen we die op en André probeert zijn schoenen te verkopen en biedt zijn laatste bitterballen aan een paar dames die geïnterviewd worden voor Facebook. Hier nemen we afscheid van Ben en Gery, zij gaan met de trein naar Zandvoort terug.

Bij Kraantje Lek, nog een leuk restaurant op de route maar die laten we voor wat het is, gaan we het Visserspad op voor de laatste 5 km naar de finish. Op dit stuk worden we "getrakteerd" op bordjes, nog 4 km naar de finish, nog 3....enz. Ik ben er even klaar mee, speel zelfs met de gedachte Hans te bellen maar nee......mijn maatjes slepen me door de laatste kilometers. Onderweg kom ik Caja tegen, zij had beloofd naar me te zwaaien als ze me zag en ik loop haar bijna voorbij! We kletsen de laatste kilometers naar de finish, en worden als groep op de foto gezet door Wandelfotografie.

Als we de laatste km ingaan zien we een bordje: verrassingspost. Leuk......wat zal het zijn??? Een toffee van Weerters echte! Nou.....joepie! Het budget was zeker op.....

In het centrum van Zandvoort is het heel gezellig......ik krijg een "Via Gladiola gevoel"! Eindelijk we zijn er! Bij de finish staat Hans ons op te wachten, we maken diverse finishfoto's, laten ons boekje stempelen, een medaille wordt omgehangen en we krijgen een roos. We willen nog even wat gaan drinken maar het is overal overvol, het terras waar we dachten wat te kunnen drinken is een bakkerij en het duurt erg lang voor dat er iemand komt dus helaas pindakaas. Dan maar geen drankje!

Bij het station aangekomen nemen we afscheid van elkaar en Hans en ik lopen naar het hotel waar ik een lekkere douche neem en een coolpack op mijn knie leg. Ik hoop dat de schade niet al te groot is, maar ik heb desondanks enorm genoten van deze mooie en gezellige wandeldag!! Niet in de laatste plaats door het geweldige weer!

meer foto's hier

Kilometervretermars 11-3-2017 / 40 km

Vandaag maar eens gekozen voor een tochtje (40 km) vanuit Maassluis, de Kilometervretermars. Niet mijn favoriete omgeving want ik weet dat we dan in het Westland met zijn wereldberoemde kassen gaan lopen maar ja, ik moet toch een keer wat meer kilometers gaan lopen i.v.m. mijn Kennedymars-plannen in mei en er zijn geen andere leuke tochten dit weekend. Dus deze zaterdag de wandelschoenen aan en op naar Maassluis waar ik mij aanmeld in de drukke kantine van VTM, zij organiseren deze tocht. Ik zie veel bekenden en maak een praatje met die of gene, om 8.15 ga ik van start. Het beloofd een droge dag te worden met af en toe een zonnetje, maar het is in de ochtend nog wel wat kil!
De route is uitstekend gepijld en al kletsend met elkaar lopen we langs de vele kassen van tuinderijen en boeren en door de weilanden. Het is best afwisselend, de eerste rust is al op 5 km in een sporthal in Maasland maar we lopen door, dat is nog een beetje vroeg voor een pauze! De volgende rust is pas op 18 km en dat vind ik weer wat ver en als we langs een kantine lopen van een voetbalvereniging besluiten we daar even te pauzeren.

Na de pauze lopen we naar 's Gravenzande, het volgende plaatsje dat we aandoen, en een plaatsnaambord gaat weer op de traditionele wijze vereeuwigd worden!
We lopen langs een veldje met kleine lammetjes en maken daar een foto van, ze blijven gewillig staan als volleerde fotomodellen! Langs een erg mooi en heel stil watertje staan we even stil.......wat een rust en stilte hier! Geen geluiden om ons heen behalve vogeltjes en andere dieren.

In het plaatsje 's Gravenzande aangekomen is het tijd voor een rust vinden wij en en nemen plaats in een leuk cafe. Even bijkomen en het verloren zout aanvullen met een heerlijke soep! Maar ook hier draait de klok door en we mogen nog een aantal km lopen dus op naar de finish! Die is nog lang niet in zicht als we de routebeschrijving bekijken.

Deze wandeltocht staat bekend om zijn extra wagenrust inclusief krentenbolletje en een borreltje, maar als we op de plaats van deze rust komen zien we dat we te laat zijn! Helaas, tot 14.00 kon je aanschuiven en het is 14.30.......

Vervolgens komen we aan in Hoek van Holland, het is er best druk en richting boulevard duik ik een cafe in voor een sanitaire stop. De uitbater roept: 50 cent!! als ik vraag of ik van het toilet gebruik mag maken.......tuurlijk joh.......vriendelijk is anders maar ja, wildplassen is verboden.

Vanaf de boulevard waar de diverse strandtentjes druk bevolkt zijn en er erg aanlokkelijk uitzien lopen we daar aan voorbij, we zien al aan de routebeschrijving dat we de sluitingstijd niet meer halen, een telefoontje naar het startbureau leert ons dat zij nog wel even blijven wachten op ons.....heel erg vriendelijk want ja, we willen nog wel graag een stempeltje in ons boekje!

Maar zover is het nog lang niet, want vanaf de pier is het een lang, recht eind langs de Nieuwe Waterweg naar de finish. We komen nog wel langs de rode vuurtoren en langs de Maeslandkering maar dat zijn de enige bezienswaardigheden. We vermaken ons wel met het kijken naar de kolossale schepen die voorbij komen en de eendjes in het water.

Er lijkt geen eind aan te komen, we lopen inmiddels ruim vier uur aan een stuk, maar dan zien we het bord "Maassluis" en weten we dat de finish niet ver meer is! De tijd schrijdt voorbij en het is inmiddels 17.45 uur als we bij het clubgebouw aankomen. We worden toegejuicht door de vrijwilligers die speciaal voor ons bleven wachten wat we erg waarderen! Blij dat het erop zit nemen we afscheid van elkaar en ik rij moe maar voldaan naar huis. Ik heb genoten van deze toch wel afwisselende tocht alleen het laatste stukje mogen ze eruit halen!


meer foto's

RWV Winterserie 5-3-2017 / 15 km

Op deze zondag trekken Hans en mijn zoon Rob en ik erop uit om naar de startlocatie te gaan aan het Langepad waar de start is van de laatste Winterserietocht van de RWV. Het lijkt Rob wel leuk eens een "echte" wandeltocht te lopen, zou hij het wandelvirus van mij hebben??
Als wij aankomen op het Langepad is het wandellegioen al vertrokken, we zijn iets aan de late kant. Vanwege het mooie weer is het druk met auto's dus de auto staat nu ietsje verder. Ik meld Rob vast aan, en haal onze startkaart van de serie bij Annie en we kunnen van start.
Ik zie op de routebeschrijving dat de route dit keer naar het Prinsenland gaat en dat we weer het "vierkante eiland" passeren, dus ik weet de route wel zo'n beetje.

Het eerste gedeelte van de route gaat zoals gewoonlijk door het Kralingse bos. Het is lente-achtig weer en we zien heel veel hardlopers over de paden zoeven, en veel hondenuitlaters. Als we ongeveer een half uurtje lopen komen Sjaak en Marrie ons achterop gelopen, we lopen vanaf dan gezellig samen op. Na het park steken we de Kralingse weg over om vervolgens uit te komen in Prinsenland.
Over de brug die lijkt op de Erasmusbrug maar dan veel kleiner maken we even een foto van het groepje, Rob is ons al vooruitgelopen want hij vindt het tempo iets te laag en moet ook nodig naar de WC. Het Prinsenpark ligt er weer mooi bij, we lopen op "het vierkante eiland" af, en Sjaak merkt terecht op dat we geen rondjes hoeven te lopen.....
Het eiland ligt midden in een mooie vijver omringd door hoge flatgebouwen. Net na dit eiland is de eerste en enige rust, hier maken we even tijd voor een koffie dan wel thee, Rob is inmiddels weer vertrokken, hij heeft geen tijd voor rust.

We gaan weer onder de A16 door om vervolgens in het Kralingse bos uit te komen. We zien de eerste ooievaars al op hun nesten zitten. Vanaf hier lopen we 3 km de paadjes van het park rond om bij de finish aan het Langepad uit te komen. Ik meld ons af en gaan na afscheid genomen te hebben van Sjaak en Marrie weer op huis aan. Rob zit op ons te wachten in de auto. Het was zijn eerste en ik denk ook zijn laatste georganiseerde wandeling, hij had het gevoel "in een kudde" te lopen.........jammer want ik vind georganiseerd lopen juist fijn. Smaken verschillen gelukkig.
Het was een fijne zondagochtend wandeling, ik wil de organisatie bedanken voor deze mooie wandeling. Wij hebben genoten van vier van de zes winterserie wandelingen! Het begint te regenen als we naar huis rijden, we hebben veel geluk gehad met het weer!

Westerbork pad proloog 4-3-2017

Afgelopen zaterdag op 4 maart heb ik de proloog van het Westerborkpad gelopen waarvan hier het (foto) verslag. Als je het album opent, kan je per foto nog extra informatie lezen, in het album staat algemene informatie.

fotoverslag

Tweede Bekendaltocht WS78 / 40 km

Mijn eerste 40 km tocht van dit seizoen ga ik lopen in Ede, de WS78 organiseert daar de Tweede Bekendaltocht.
Het is een aardig eindje rijden naar Ede dus ik moet vroeg op wil ik op tijd kunnen vertrekken. Vroeg opstaan is niet mijn favoriete bezigheid maar het is me toch weer gelukt om op tijd bij de startlocatie te verschijnen, het Marnixcollege in Ede.
Ik heb gehoord dat de route richting Wageningen gaat en door het Beekdal, een stroomgebied met maar liefst negen beken en sprengen met allerlei klinkende namen zoals Paradijsspreng.

De route begint met een stuk lopen over het voormalige ENKA terrein, een oude kunstvezel fabriek ook wel bekend van de ENKA zemen. De naam komt me bekend voor en ineens zie ik de reclame voor me van de man met de lange baard die aan het werk is met de zeem en zegt dat hij wel errrrrrug lang meegaat! Mijn moeder had vroeger ook zo'n zeem!
Er staan nog oude muren van de fabriek en er wordt op borden aangekondigd dat er nieuwe woningen worden gebouwd. De oude schoorstenen staan er nog.

Ik zie bekende stukjes van de Edese vierdaagse en we wandelen ook dit keer onder de A12 door. Het tempo is mij wat te snel maar doe mijn best het bij te houden. Na 8 km bospaadjes en zandpaadjes kom ik bij de eerste WS koffiepost. Het liefst zou ik hier even een bakkie nemen maar er moeten nog wat km's gelopen worden dus dan maar niet. Volgens de routebeschrijving komen we weer hier terug, we gaan eerst nog een lusje lopen over kronkelige bospaden waarbij het oppassen is om niet over de boomstronken te struikelen! Wel grappig is dat we ontdekken dat we over een zogenaamd kabouterbos pad lopen, met allerlei kabouter-paaltjes, ik ga er met een op de foto! Genietend van het natuurschoon komen we bij lunchroom De Beken die enkele meters voor de WS-post zit, we besluiten hier een bakkie te doen.

Na voor de tweede keer langs de verzorgingspost van WS te komen gaan we daar weer niet zitten en gaat de route richting Wageningen. Via de Wageningse berg, veel trappetjes en bochtige paadjes krijgen we een adembenemend uitzicht voorgeschoteld van de uiterwaarden van de Nederrijn. In Wageningen lopen we langs Hotel de Wereld. In 1945 kwam de Canadese geallieerde generaal Foulkes op zaterdag 5 mei in dit hotel met de Duitse bezettende militairen de overgave van de Duitsers in Nederland overeen. We lopen het hotel binnen om te kijken naar de plek waar dit geschiedkundige moment plaatsvond. Al wat er over is zijn foto's in de hal.

Via oude stadswallen verlaten we Wageningen en ik zie een bekende wandelaar "de bosjes" in lopen en dan zie ik ineens dat dit ook de wandelroute is!! Horror paadjes van glibberige modder volgen, en zelfs een hek die we moeten beklimmen!! Dit is echt een parcours met hindernissen! We lopen in de uiterwaarden van de Nederrijn en het slik stapelt zich op onder de schoenen.
Een prachtig stel koeien beloert ons vanaf hun plekje...."waar komen die mafkezen ineens vandaan?"...... En eindelijk krijgen we vaste grond onder de voeten die we snel weer verruilen voor een bospad, we mogen de Wageningse berg weer op! Hoge treden brengt ons naar het Arboretum Belmonte. Genietend van al het moois lopen we over een pad met langs dat pad een herdenkingsbankje voor Kim, dat staat gegraveerd in het bankje en kijkt uit over allerlei kunstwerkjes van geroest ijzer. Als we een groepje wandelaars een bocht zien maken denken wij slim te zijn om een stukje af te steken, maar helaas, de Molenbeek zit er tussen. We wagen niet de sprong om het pad te bereiken via een boomstronk dat er ligt, stel je voor de je in de beek valt!! Dan maar omlopen via de grote molensteen die ik een duwtje geef, zie foto.....

Bij de volgende rust wederom bij lunchroom De Beken nemen we het er even van, we hebben er nu ruim 30 km op zitten!! Een heerlijke soep gaat er nu wel in en even de benen strekken!

Na de rust lopen we even bij de WS-rust naar binnen voor een bakkie thee en een voet inspectie, ik krijg last van mijn wreef. De sok uit en de veters wat losser geeft snel verlichting en ik kan nu zonder pijn de route vervolgen. De laatste 10 km gaan voornamelijk door de Edese bossen waarbij ik weer stukjes herken van de vierdaagse aldaar, ook het Pannenkoekhuis de Panoramahoeve zit in het parcours. Uiteraard maken we daar geen gebruik van omdat het al aardig laat begint te worden.

Bij het tunneltje onder de A12 is de fruitpost en ook die doen we niet aan. Bij boerderij Hoekelum moet ik weer even de bosjes opzoeken en nadien loopt het een stuk lichter! Inmiddels komen we aan in de bebouwde kom en lopen we via het treinstation Ede-Wageningen naar de finish! Daar meld ik me af en maak nog een praatje met de vrijwilligster die een stempeltje in mijn boekje plaatst. Ik geef een complimentje over de uitgezette route want het was ontzettend mooi en heel afwisselend. Ook wel zwaar maar daar staat WS78 om bekend!
Na een frisje stap ik moe maar voldaan in de auto om na vijf kwartier rijden weer in Spijkenisse aan te komen. Ik kijk terug op een mooie, afwisselende maar zeer vermoeiende dag!


klikkerdeklik voor meer foto's

RS80 Woerden 18-2-2017 / 26 km

Op de sterfdag van mijn vriendin Marina rij ik vandaag over mistige wegen naar Woerden waar een wandeltocht georganiseerd is door RS80, 25 km. Als ik bij het startbureau arriveer zie ik veel wandelmaatjes al zitten. Na het aanmelden vertrekken we richting de polders van de Zuid-Hollandse prairie, zoals Maike terecht opmerkt. Ik bekijk de routebeschrijving en ik denk er het mijne van: maar twee A4-tjes voor 25 km? Dat belooft niet veel goeds!
Na een groepsfoto gaan we los, de polders in en die komen we gedurende de hele route niet uit. Na het landgoed Bredius via Kamerik, Kanis naar het Woerdense Verlaat waar ik het plaatsnaambord weer op de traditionele wijze op de foto laat zetten.
Net voordat we bij de rust komen, bel ik aan bij een oudere dame omdat ik vreselijk nodig naar het toilet moet. Gelukkig maakt ze geen bezwaar en ik bedank haar nadien uitbundig want anders had ik het niet droog gehouden! Maar als we even later verder lopen, komen we na zo'n 100 meter aan bij de eerste rust in het Dorpshuis Beatrixgebouw.

Hier schuiven we aan bij onze wandelmaatjes die er al zitten en gezamenlijk genieten we van deze rust. Die duurt niet lang en we vertrekken voor de komende 16 km, weer de polders in over provinciale wegen.......saaaaaaaai!!! Nou ja, we vermaken ons wel met Brugmomentjes en het beklimmen van een uitkijkpost. En gespreksstof genoeg!
In de verte zien we een bekende figuur lopen, dat lijkt Ilonka wel, werd er gezegd. En ja hoor, als ze naderbij komt is het inderdaad Ilonka. Zij loopt een eigen rondje en we maken even een praatje. Ze waarschuwt ons voor de komende route: niet veel te beleven........

Er is een tweede rust gepland bij een sportterrein. Tijd voor een bakkie. Hier zitten we ook niet erg lang want dat is slecht voor de spieren. Daarom vertrekken we weer snel voor de rest van de route, nog ongeveer 6 km waarvan 4 km langs een autoweg! Pffff dit is nog saaier dan saai en er komt geen eind aan. We doden de tijd door verhalen te vertellen aan elkaar.

We zijn nu in Zegveld aangekomen en via dit dorpje komen we weer aan in Woerden en de zon is inmiddels gaan schijnen! De finish lonkt en die komt snel in zicht. Eindelijk kunnen we ons afmelden, er hebben vandaag 670 wandelaars gelopen in Woerden.
Na een frisje en een gezellige nazit ga ik weer op huis aan. Moe en ondanks de saaie route toch wel voldaan, ik kijk terug op een gezellig dagje buitenspelen.
klikkerdeklik voor meer foto's

Winterserie Tilburg 13-2-2017 / 23 km

Als ik deze ochtend de gordijnen open trek zie ik een witte wereld! Het heeft gisteravond en vannacht behoorlijk gesneeuwd dus dat wordt snel opstaan en de spullen inpakken voor een wandeltochtje in Tilburg maar daarvoor moet ik eerst de auto sneeuwvrij maken! Zo gezegd zo gedaan en als ik eenmaal onderweg ben valt de overlast onderweg 100% mee. In Tilburg aangekomen lijkt de sneeuw overlast mee te vallen. Eerst maar eens inschrijven......hoewel.....het is erg donker in cafe Boerke Mutsaeres waar het startbureau is van de W.S.V. Hart van Brabant die deze tocht organiseert. Blijkbaar heeft de uitbater zich verslapen en moeten de vrijwilligers een list verzinnen (buiten in de vrieskou!) om de wandelaars op weg te helpen. Dat lukt aardig maar ja.....ik wil ook nog graag naar het toilet! Gelukkig gaan na enige tijd, als de meeste wandelaars weg zijn, de deuren open van het cafe en kan ik toch nog even een plasje plegen!
Het is inmiddels al 9.15 uur als we vertrekken.....we hebben voor de 23 km route gekozen.

Al snel gaan we de bossen in en de route wordt gekenmerkt door allerlei gekleurde paaltjes: gele, rode en oranje/wit. Er is uitbundig gepijld met papieren pijlen en krijtpijlen dus foutlopen is er vandaag niet bij! De pijlen zijn ook nog eens genummerd, zodat je de route snel kan terugvinden op de beschrijving die we meegekregen hebben. Kijk, dat zien we graag, dat maakt het wandelen zo fijn!

Grote delen van de route gaat ook over het zogenaamde Bels lijntje.
Bels Lijntje is de naam voor het Nederlandse deel van Spoorlijn 29 tussen Tilburg en Turnhout.

Tot 1865 werd het hele gebied tussen Turnhout en Baarle-Nassau beheerst door uitgestrekte heidevelden. In dat jaar werd gestart met de aanleg van de spoorlijn tussen Turnhout en Tilburg en werd het station Weelde-Merksplas (ten zuiden van de Steenweg op Zondereigen) gebouwd. De spoorlijn werd aangelegd en uitgebaat door de "Grand Central Belge", waardoor de spoorlijn in de (Noord-Brabantse) volksmond "Bels lijntje" werd genoemd.

Aldus Wikipedia.

Het zijn lange stukken fietspad maar dat is een welkome afwisseling met de grotendeels modderige paden die we bewandelen, veroorzaakt door het natte weer de afgelopen tijd. Mijn schoenen en broekspijpen zien er na afloop van de tocht niet meer uit, gelukkig hebben we een wasmachine!

Er is een rust gepland op 13 km in cafe Aan de Overkant, maar daar is het ontzettend druk en de bediening lijkt niet op gang te komen daarom duiken we een stukje verder in de Dorpstraat in een cafetaria. Hier krijgen we snel een heerlijke bak koffie!

We gaan na de koffie weer door tot de finish zonder een rust tegen te komen. Vandaag dus geen training op rusten helaas, maar niet getreurd we hebben genoeg gespreksstof. Het is zelfs zo dat we ongemerkt al kletsend aankomen bij cafe Boerke Mutsaeres! De route lijkt wel korter dan 23 km en als we de Runkeeper raadplegen is dat inderdaad zo....21 km!

Na het afmelden en afstempelen van de wandelboekjes praten we nog even na met een frisje, daarna gaat ieder zijns weegs. Ik rij met een voldaan gevoel naar huis: dit was weer een heerlijke wandeldag!

Ik heb niet veel foto's gemaakt (had het veels te druk met kletsen!)
klik voor nog een paar paaldans foto's