Molenwaardtocht 24 mei / 20 km

Op zaterdagmorgen spreek ik af met Leo om samen naar de Molenwaardtocht te gaan die georganiseerd wordt door de Wandelsportvereninging Kinderdijk. Ik heb deze tocht nog nooit gelopen, maar ben wel in Kinderdijk geweest ten tijde van de Kennedymars maar toen was het nacht en kon ik de molens niet goed zien. Ik ben dus benieuwd naar deze omgeving bij daglicht!
We schrijven ons in voor 20 km en gaan op pad. Het is wat wisselvallig weer op dit moment, maar gelukkig wel droog. De verwachting is, dat het aan het eind van de middag wat zonniger gaat worden, daar hopen we maar op!

Als we een paar km onderweg zijn, lijkt het of we verkeerd lopen, hebben we soms een bordje gemist? We hebben heel wat bij te praten en misschien is het daarom dat we een pijl gemist kunnen hebben. Het ligt aan ons, dat weet ik zeker want er is uitstekend gepijld! Met gele bordjes die aan verticale objecten vastzitten, ze zijn eigenlijk niet te missen!! Uiteindelijk weten we toch weer op de goede route te komen, en ik kom Alie tegen die ik bij de start al weg zag gaan. We kletsen even wat bij en gaan vervolgens ieder ons eigen weg. Bij de eerste rust bij AYC (waarschijnlijk het clubhuis van de plaatselijke ijsclub?)is het behoorlijk druk maar we kunnen nog een plekje vinden. Ik neem het er even van, heb best wel trek als ik die lekkere puddingbroodjes zie! Hap!!

Langs de route zien we een leuk restaurantje, we zijn eigenlijk net onderweg, maar besluiten hier toch even lekker buiten te gaan zitten. Ook is het fijn hier even naar het toilet te mogen, bij de rust was de rij erg lang!! Het is een partyboerderij genaamd De Kat in de wilg, er lopen veel katten en poezen rond en het restaurant staat vol met kattenbeelden, erg leuk! En de cappuccino smaakte hier verrukkelijk!
De route gaat verder door Oud-Alblas en Alblasserdam en de omgeving is mij bekend weer vanwege de Kennedymars. We komen een paar dames tegen die wel heel erg ver uit de buurt komen namelijk Venlo! Ze zijn de weg een beetje kwijt en denken verkeerd te lopen. Wij verzekeren hen dat dat niet zo is, want wij lopen ook deze afstand. We lopen het Alblasserbos in, het is hier erg mooi en rustgevend!

We komen best veel bruggetjes tegen en dan komt er meestal een brugmomentje. Die worden door Leo vastgelegd.

De tweede rust (voor ons de derde) is wederom bij de ijsclub en nu is het echt heeeeel druk hier, en warm binnen. Maar we gaan toch even zitten hier voor een lekker bakkie tomatensoep. Die komt volgens mij niet uit een blikje, hij is erg lekker, met groente en balletjes!

Vanaf de rust is het nog maar een paar km naar de finish. We mogen over het beroemde molenpad lopen, langs al de molens van Kinderdijk, het zijn er veel, heel veel! En we komen ook veel chinezen tegen die foto's lopen te maken. Het is nu erg lekker weer, de zon schijnt volop! Ik vind het jammer dat we alweer aan het eind van deze wandeling komen, we melden ons af en gaan nog wat drinken na afloop.
Ik had verwacht veel recht-toe recht-aan paden te lopen hier maar dat viel reuze mee! Ik heb echt genoten vandaag!
Nog meer foto's bij het onderdeel foto's aan de rechterzijde.

Wandelbabbelforumtocht 3-5-2014 Delft

Dit is een verslag van een stadswandeling, die is georganiseerd door een forumlid van het 4daagseforum. Het is een onderdeel van de wandelbabbelforumtocht, die ieder jaar door een ander wordt georganiseerd. Dit keer is Martin degene geweest die het op zich genomen heeft een groepje wandelliefhebbers te plezieren, samen met zijn vrouw Marianne die de stadswandeling op zich neemt.
Na afloop is er ook een etentje door Marianne gemaakt maar daar kan ik helaas niet aan deelnemen.

De start van de stadswandeling is rond 10.30 vanaf station Delft, de plek waar ieder forumlid die mee wil daar zal zijn op de afgesproken tijd.
Maar voor de start ga ik eerst nog even naar Martin in Zoetermeer, zet daar mijn auto neer en neem een bakkie koffie bij hem. Er zijn nog anderen die ook de auto hier neer willen zetten zoals Liane, Louise met aanhang en Herman. Langzaam druppelt iedereen binnen vanaf 9.00 uur.
Na de koffie gaan we naar de bus om na een half uurtje bussen bij station Delft aan te komen. Daar is iedereen inmiddels gearriveerd en kunnen we beginnen met de wandeling.
Omdat ik de zaterdag ervoor een Kennedymars gelopen heb en mijn voeten nog niet geheel hersteld zijn, ga ik niet mee met de wandeling aansluitend aan deze rondleiding.
Als ik het station af loop verbaas ik me over de verandering die hier heeft plaatsgevonden, het is een grote bouwput hier! Ik herken het niet meer terug, hoewel ik hier jaren geleden voor het laatst geweest ben. Via allerlei straatjes komen we bij leuke bezienswaardigheden waarover Marianne heel veel te vertellen heeft. Welke bezienswaardigeheden dit geweest zijn, kan ik helaas niet meer terughalen, het waren er in ieder geval heel veel! En iedereen luisterde aandachtig en maakten veel foto’s. Zo komen we ook bij een leuk hofje, waar we even naar binnen mogen gluren. Een heel stil stukje stad, met hele kleine huisjes bestemd voor 1 persoonshuishoudens. Bij 1 huisje staan heeeeeeeeeel veel lege flessen! Was vast gezellig geweest in het weekend!
Op de Grote markt staan we natuurlijk nog even stil voor de Nieuwe Kerk en het beeld van Hugo de Groot die prominent aanwezig is op het grote plein. Het huis van Johannes Vermeer is een souvenir winkeltje geworden met aan de gevel een mooi mozaik van Het Meisje met de Parel.
We gaan ook nog even langs de Beestenmarkt, een leuk pleintje met veel terrasjes.
In het centrum staan allerlei kraampjes uitgestald, Marianne en ik gaan daar straks nog even op ons gemak langs struinen…….want ik ga met haar weer terug met de bus naar Zoetermeer.
Ze laat me ook nog even de straat zien waar mijn vader geboren is en ik neem een paar foto’s om later aan mijn moeder te laten zien.
Op de markt kom ik nog een paar lepeltjes tegen voor weinig en Marianne koopt een beker voor haar verzameling. Ik wil een leuke sleutelhanger kopen maar dan zegt Marianne dat ik nog een verrassing tegoed heb en ze geeft me een zelfgemaakt aandenken, een sleutelhanger dus, aan deze dag. Deze komt natuurlijk aan mijn wandeltas!!
Na een broodje bij de Hema lopen we samen weer naar de bus die na een paar tellen er aankomt. In Zoetermeer drinken we samen nog even een bakkie koffie en daarna vertrek ik weer richting Spijkenisse.
Jammer dat ik niet de hele dag mee kon maken maar ik heb genoten van deze leerzame stadswandeling. Het was ook nog eens reuze gezellig!
Martin en Marianne bedankt

Kennedymars RWV 25-26 april 2014 / 80 km

Met een gezonde spanning in mijn buik bereid ik me voor op een lange wandeling, 80 km oftewel een Kennedymars. Deze wandeling start vanuit het sportcafe De Fakkel in Ridderkerk en via Dordrecht weer naar Ridderkerk. Als ik daar aankom zitten mijn wandelvrienden er al, Carla en Arjan, Wil, Erik en Coert. Sommigen van hen lopen de hele tocht met me mee, anderen lopen hun eigen tocht. Later komen ook Geert, Larissa en Rob aan. Rob komt uit Katwijk, hij vraagt of hij met ons mee mag lopen. En waarom niet, hoe meer zielen hoe meer vreugd. Klokslag 22.50 gaan we naar buiten waar we nog even door Mar op de foto worden gezet, en Gijs zijn praatje houdt, het is nog geen 23.00 uur als we mogen vertrekken.

De eerste verzorgingspost is bij Antilope Outdoor, waar we ook van het toilet gebruik kunnen maken en dat is een luxe die voor deze tocht heel zeldzaam is! Hier neem ik een heerlijke kop vers gezette koffie en een boterham want daar ben ik wel aan toe na 9,3 km! En ik vind het ook best koud!!

Vanaf deze post lopen we richting Kinderdijk, daar ben ik nog nooit geweest en hoewel het nog best donker is, vergaap ik me aan de schoonheid hiervan. Wat is het stil en de molens doemen voor me op in het zachte maanlicht. Ik geniet! Deze weg is erg lang, bijna 2300 meter maar erg mooi en ik vind het jammer dat het donker is nu. Ik kan me voorstellen dat buitenlanders hier lyrisch over worden!

Bij de volgende verzorgingspost neem ik weer een kop koffie en een boterham, ik heb vandaag enorme behoefte aan caffeine! En het zijn geen slappe aftreksels van automatenkoffie, nee.....vers gezet! En dat proef je.

Via straatjes door Alblasserdam en Oud-Alblas over dijken komen we bij de eerste binnenrust bij cafe de Krom. Bijna iedereen is hier al geweest, het is er stil. Ik wissel mijn shirt voor een schone, bestel wat te drinken en neem het er even van!
Hierna lopen we richting Dordrecht, waar heel wat voetstappen van mij liggen omdat ik daar best vaak wandeltochtjes gelopen heb. We komen langs de skibaan en het golfterrein en ik vermoed dat we niet het asfaltpad erlangs nemen maar het dijkje aan de andere kant. En ja hoor, de pijlen wijzen inderdaad daarheen! Mopper-de-mopper in mezelf loop ik achter Carla, en denk aan leukere dingen dan lopen over deze dijk! Rob komt me achterop gelopen en zegt enthousiast: "mooi is het hier he?" en ik sla hem nog net niet in elkaar, hahaha!! Maar daar komt natuurlijk ook weer een eind aan en als we de dijk verlaten zien we de verzorgingspost van Astrid en Julia. Eindelijk, weer eventjes vertroeteld worden.......een bakkie koffieeeeee!!!

De tweede binnenrust is al net zo rustig! Ze zijn de boel al aan het schoonmaken maar we gaan er toch even zitten voor een versnapering.
Via allerlei parkjes en straatjes door Dubbeldam en Dordrecht, we gaan hier nog even op de schommel, Larissa en ik, komen we bij de volgende verzorgingspost onder de brug bij Zwijndrecht. Hier wachten ze ook met smart op de laatste lopers, wij dus. We worden weer in de watten gelegd met een soepje en een boterham en ik geniet ervan in het zonnetje op een dekentje. Hans, die ons vanuit RWV begeleid, gaat er eventjes bij liggen, gelijk heeft hij. En ik neem een paar foto's van ons groepje, het is lekker hier in het zonnetje.

Als we weer op willen stappen, gaat de bel van de brug! Hij gaat open dus kunnen we nog even genieten van de extra tijd. Maar dan is het weer tijd om te vertrekken en ik moet mijn spieren even tot de orde roepen, jullie moeten weer aan de gang!

Na iets meer dan 5 km komen we aan bij de volgende verzorgingspost aan het Weetpunt. Dit is de "fruitpost", heerlijke fruitsalade! Maar hier krijg ik een niet zo leuke mededeling te horen, wij hebben nog maar heel weinig tijd voor de komende rusten. Dit drukt een onaangename stempel op mijn gemoedrust, ik heb het gevoel dat ik het deze keer niet ga redden! Met mijn muziek op de oren probeer ik de mineurstemming te dempen, dat lukt aardig. Maar als ik zie welke richting we op gaan, raak ik even in "paniek"! Ooooh dit gaat erg moeilijk worden! Mijn voeten doen me enorm pijn en de gedachte dat ik het niet ga halen onverdraaglijk. Ik besluit Frans te bellen om te vragen of hij me er doorheen wil praten en dat lukt. Als ik bij de verzorgingspost kom, krijg ik vijf minuten om bij te komen, meer niet. Ik neem een vla want brood krijg ik op dit moment niet weg en een paar bekertjes sinas en het huilen staat me nader dan het lachen maar roep mezelf tot de orde en ik ga weer verder.

Hierna lopen we naar de Heijnenoordtunnel! Saaier dan saai is deze weg maar ja, ik moet toch bij de finish zien te komen. Ik duik nog even de struiken in, want toiletmogelijkheden zijn er maar weinig op deze tocht. Met de muziek hard op mijn oren stuif ik mijn wandelmaatjes voorbij, ik zie ze wel bij de volgende binnenrust. Als ik de pijlen op de grond zie met: heen en terug, denk ik er aan om deze rust niet te pakken en door te lopen maar iets zegt me toch door te lopen naar deze rust. We moeten daarvoor helemaal om het terrein heen lopen, je ziet de kantine van de hockeyvereniging al heel snel liggen maar het duurt nog even voor ik er ben. Ik word op de foto gezet door Danyell.

En dan zie ik tot mijn grote verrassing Silvia staan, zij besluit een stukje met ons mee te lopen tot de finish. Ik vlieg haar in de armen, blij met deze steun! Mar is er ook en geef haar een knuffel. Ze spreken me moed in voor het volgende stukje al is het me hard te moede. Ik ben nog steeds bang het niet te halen, vanaf hier is het nog 19 km! Dat betekent nog ruim vier uur doorlopen! Pfff....waar ben ik aan begonnen? Nou ja, Silvia loopt met me mee om me door de moeilijke momenten heen te sleuren! Daar ben ik wel erg blij mee.

Ik weet ook dat er een mooi maar zwaar stuk aan zit te komen, de Grienden. Samen met Sil en Geert loop ik hier doorheen maar als ik aan het eind daarvan Gijs in het gras ziet zitten die ons de richting van het gras op dirigeert, breek ik. Want ik weet, dat dit stuk ook parallel gelopen kan worden, over asfalt!! Maar dat mag niet........boehoe!!
Op het Koedoodpad is de een-na-laatste verzorgingspost, en ik laat me hier ook weer vertroetelen er wordt vanalles aangedragen, van banaan tot krentensnee en ik neem het dankbaar aan. Bekertjes cola giet ik erin voor een beetje meer energie en ik kan er weer even tegenaan hoewel ik het op dit moment, op het 68-km punt erg moeilijk heb. Ik baal ervan dat er een foto van gemaakt wordt maar als ik die de volgende dag terugzie op Facebook vind ik hem toch wel leuk!

Hierna komen we weer langs cafe het Schaapje, ook zeer bekend bij mij van vorige wandeltochten, maak dankbaar gebruik van een Dixie langs de kant van de weg en we lopen richting het Kooiwalbos, want daar moeten we doorheen om naar de laatste verzorgingspost te gaan. Hier bel ik Frans weer om me door de laatste meters te laten slepen. Ik zie aan het eind van dit park Gerrit van RWV zwaaien en ben blij dat ik het weer gered heb. Voor mijn gevoel duurt deze rust best lang en sta als eerste van de groep op om te vertrekken want ik weet dat ik nu veel moeite heb met opstarten.......langzaam komt er weer wat "snelheid" in en maak me op voor de laatste 6,1 km!!! Het ziet er naar uit dat ik niet helemaal binnen de tijd binnen zal komen, maar van de organisatie hoorde ik net dat de prestatie van uitlopen telt en niet de snelheid waar je het op doet. Gelukkig maar, dit geeft weer moed!!

Als ik het viaduct van het knooppunt Ridderkerk zie heb ik Frans weer aan de telefoon en ik deel mijn vreugde met hem want nu duurt het echt niet lang meer! Hoewel.......???
Op de brug naar Ridderkerk komt Ger van de organisatie ons tegemoet lopen en zegt dat het vanaf de rotonde nog ongeveer 1 km naar de finish is en ik haal opgelucht adem. Ik ga het halen! Frans staat me al op te wachten en samen lopen we over de finish en mag ik mijn medaille en diploma in ontvangst nemen. Ik ga nog eventjes zitten in de kantine om deze overwinning op mezelf te vieren en drink er een biertje op die aardig binnenkomt! Ik krijg cadeautjes waar ik superblij mee ben!! Lachend neem ik afscheid van mijn wandelvrienden als ik een belletje krijg van het thuisfront, ze staan op me te wachten op de parkeerplaats.

Heel erg moe maar voldaan ga ik meteen onder de douche en duik ik mijn bed in om vervolgens het klokje rond te slapen! Mijn vierde KM is een feit en ik ben supertrots op mezelf al kostte het deze keer veel meer moeite!!
Als laatste wil ik de organisatie bedanken voor de top-verzorging! Eigenlijk te veel en te goed, want het gevaar dreigt te lang te blijven zitten omdat het altijd zo gezellig is!!!!! Maar niettemin..............BEDANKT!!!
Nog meer foto's onder het kopje foto's aan de rechterzijde.

Paastocht Gouda 21-4-2014 / 27,1 km

Nadat ik zaterdag 19 april een tochtje "trainen op rusten" heb gedaan, besluit ik om op Tweede Paasdag een tochtje te lopen in Gouda en wel de Paastocht samen met Silvia en Larissa. Het is alweer een poosje geleden dat ik met "de meiden" op stap ben geweest, ik heb er wel weer zin in! Zogezegd zogedaan, en ik maak een carpool-afspraak met Larissa. Als ik afgezet word op het station Capelsebrug komt ze net aanrijden en ik stap in een loeiwarme auto!! Larissa houdt van tropische temperaturen blijkbaar! We rijden zo richting Krimpen aan de IJssel om Silvia op te pikken en gedrieën rijden we naar Gouda.

Het inschrijven is zo gepiept, Silvia schrijft ons drietjes in. We krijgen kaartjes mee voor de pont, leuk want er zit weer een overvaart(je) in! Een soort mini-cruise hahaha!
Vol goede zin stappen we de de bebouwde kom in van Gouda, en wie zien we daar ineens aan komen fietsen? Ilonka! Zij komt net van de HAP vandaan omdat ze afgelopen zaterdag de Kennedymars van Sittard in een recordtijd gelopen heeft en wat last heeft van haar enkel, en ze kan dus niet met ons meelopen. Dan maar een stukje meefietsen, gezellig! Voor haar ook goed, kan ze haar afvalstoffen wegfietsen. Ook al gaat dat fietsen niet erg hard, met ons tempo! En zo lopen we al babbelend met elkaar naar de brug vlakbij Waddinxveen en het Gouwe Aquaduct. Deze brug staat open maar dat geeft niet want dat geeft ons de kans een paar foto's te maken!

Als de brug weer dicht gaat, kunnen we verder, richting de eerste rust die bij de speeltuin is. Maar voordat we daar aankomen moeten we eerst nog langs het Gouwe Kanaal, waar veel vissers zitten. Eentje heeft zelfs zijn tentje opgezet op onze route! Het pas maar net, we kunnen er nauwelijks langs! Het is wel heerlijk wandelweer, er worden heel wat zweetdruppels geplengd! Het jasje kan zelfs uit! Na ongeveer negen kilometer, komen we bij de speeltuin aan en nemen we het er lekker van! Een kopje koffie gaat er altijd in en ook maar een paar krentenbollen, ik zal de energie nog nodig hebben!

Na de rust steken we de Gouwe Rivier over om vervolgens de polder in te gaan richting Gouderak waar het pontje wacht. Deze polderwegen kunnen me helemaal niet bekoren, maar omdat het onder elkaar zo gezellig is, heb ik er niet zo erg in. Hier nemen we afscheid van Ilonka, zij moet vandaag nog naar een verjaardag. Ik neem de omgeving in me op, het is wel rustgevend, en maak foto's van divers gevogelte zoals een zwanenpaartje en meerkoetjes op een nest. En we zien een fuut, is dat nou een vogel of een eend, we zijn het er niet over eens!
Bij het pontje is tevens een rust waar ik lekker een soepje ga eten, goed voor het zout. En zout is tie! Tjonge.......maar wel lekker.......al ga ik wel even mijn flesje water aanvullen, ik zal het nodig hebben straks!
Larissa neemt een "Danyellfoto" (= een foto van eten)

Na dit intermezzo gaan we richting pontje, dat is 100 meter van de rust vandaan. We moeten er eventjes op wachten want hij is net weg, maar hij blijft niet lang weg zodat wij ook overgezet kunnen worden. Het gaat zo snel, dat ik al foto's makend er geen erg in heb dat we alweer aan de overkant zijn!
Het stuk naar de volgende rust, weer bij de speeltuin waar we net waren, is nou niet mijn favoriete omgeving, polderrrrrr en door parkjes en langs water. Nou ja, het moet maar! De ene voet voor de andere en genieten van het lachen, want dat doen we wel!

Bij de speeltuin is het weer tijd voor een sanitaire stop en een bakkie. Die moet ik maar weer snel opdrinken want Larissa krijgt het koud, zij houdt ook niet zo van lange rusten en daar moeten we dan wel rekening mee houden...........

We komen allerlei beelden tegen, eentje waar je naast kan zitten wat een hilarisch tafereel oplevert, en eentje vanuit de verte, van over elkaar springende mannen (of zijn het vrouwen, dat is niet goed te zien).
Vanaf de laatste rust is het nog ongeveer 9 kilometer en ik denk deze niet zonder een rust te volbrengen maar......we gaan ook altijd 15 km kuieren in het Kralingse bos en dan rusten we ook nooit dus het moet kunnen! Het gaat echt dwars door de polder en komen langs een poezenopvang met een poezenhok waar "Poes" op staat. Onze poes heet ook "Poes", dat is toevallig! Er staan schaapjes te grazen in het gras en Larissa moet deze natuurlijk weer op haar eigen wijze begroeten, de omstanders schrikken ervan!! Ja, zegt ze, ik moet mijn familie toch even gedag zeggen??

Na een stukje bebouwde kom worden we door een leuk stukje natuur geleid, langs een begraafplaats. We roepen nog eventjes naar een dame die ons wel heel erg snel passeert want zij ziet de pijl over het hoofd, maar hoort ons uiteindelijk toch. Dit is een verrassend mooi stukje waar we even van kunnen genieten. Na wat kruip-door-sluip-door wegen komen we dan uiteindlijk aan bij de finish. Die kreet staat duidelijk omschreven en is dus niet mis te verstaan. He he voor mijn gevoel zijn we er dan eindelijk! Na afmelden rijden we meteen door naar het station waar ik opgewacht word om naar huis gebracht te worden. Ik voel mijn spieren wel hoor, maar ik heb er wel van genoten.....het was gezellig!

Voor nog meer foto's rechts onder het kopje "FOTO'S"

Fellenoordtocht Drunen 2014 / 5-4-2014 / 25 km

Vandaag staat er een bostochtje op het programma in Drunen. Daarvoor moet ik ietsje langer rijden in de auto richting Brabant, maar dat heb ik er wel voor over. Om 6.45 uur stap ik in de auto om naar het startbureau in Drunen te rijden, deze zit in cafe de Welhoek. De Tomtom stuurde me er moeiteloos naartoe en het parkeren is ook goed geregeld, er staan vrijwilligers van wandelsportvereniging Waalwijk die deze tocht organiseert klaar om iedereen naar een goede plek te dirigeren. Dat vind ik prettiger dan te moeten zoeken naar een plekje in een woonwijk ofzo.....
Als ik naar het cafe loop zie ik Robert zitten met zijn broer, hij gaat de 40 km route lopen, ik hou het op 25 km vandaag! Ik maak even een praatje en meteen daarna zie ik Frans met wie ik deze tocht ga lopen. Bij het inschrijven sta ik naast een man die wel heel erg onwelriekend ruikt...naar de rook en zweet......bah! De dag is nog maar net begonnen zeg!

Maar niet getreurd, we wachten even op het startsein van 8 uur, dan worden de routes uitgedeeld, en we wachten ook op de grote meute die tegelijkertijd vertrekt, wij sluiten daar rustig bij aan. De routebeschrijving is in een groot lettertype uitgeprint, voor brilgebruikers wel makkelijk! Wel jammer vind ik het dat er geen afstanden bij staan, alleen bij de rustpunten. Nou ja, je kan niet alles hebben!

We gaan meteen al over onverharde wegen en dat zal het karakter zijn van deze tocht. Bij de "Zandwinplas Drunen" worden we even op het verkeerde spoor gebracht, maar andere wandelaars die na ons komen lopen wel de goede richting op en wij volgen ze dan maar. Het weer is erg zacht voor de tijd van het jaar hoewel het overwegend bewolkt is, de temperatuur is prima om in te wandelen! Op 3 km gaan we even op een bankje zitten om te genieten van het uitzicht, de stilte en de vogeltjes die het hoogste woord hebben. We hebben de hele dag de tijd om de wandeling tot een einde te brengen en trainen op rusten is erg belangrijk!

Na nog eens 3 km langs het afwateringskanaal 's Hertogenbosch-Drongelen, komen we bij de wagenrust van deze wandelvereniging waar ook een dixie staat en daar maak ik dankbaar gebruik van. De locatie is een ijsbaan, die op dit moment natuurlijk droog staat! Frans haalt vast een thee voor ons. Dit is te verkrijgen met consumptiebonnetjes die je bij de start kan kopen, dit vind ik ook wel handig in gebruik, geen gedoe met kleingeld wisselen. Er staan versnaperingen op tafel, gratis te verkrijgen. Een salmiaklolly bijvoorbeeld, of een handje vol snoepjes!

Na deze rust lopen we verder door de Loonse en Drunense duinen, hoewel we niet door de zandverstuivingen hoeven dit keer. De paadjes zijn goed te belopen, en we genieten er met volle teugen van. Zo stil dat het hier is, met af en toe het geluid van een specht in de verte en ons verwonderen over hoe mooi Nederland eigenlijk wel is.

De volgende rust is bij boerderij Fellenoord, waar deze tocht naar genoemd is. We nemen daar een tomatensoepje en eten deze lekker op een bankje in de zon. We kletsen wat met andere wandelaars en ik vul hier mijn waterfles weer bij. Frans kletst met een bekende van de vierdaagsecamping die hij hier weer tegenkomt, zij loopt de 40 km route en verbaasd zich erover dat wij hier "pas" zijn! Wij nemen er dan ook de tijd voor vandaag!! Deze rust zit voor ons op 13,4 km dus we mogen nog een eindje wandelen en zijn nu ruim over de helft. Veel is er niet over te vertellen, we zien alleen veel bos en duinen en natuur. Genieten dus! En het zonnetje begint door te komen, het wordt zelfs zo warm dat onze jassen uit kunnen!

De laatste rust, op 20 km met wederom een dixie tot onze beschikking is het tijd voor een bakkie koffie! Met lekkere krentenbolletjes die op tafel staan. Er staat een paasstukje op tafel en een leuke paastak versierd bij de caravan, ik maak er een foto van.

In de laatste vijf kilometer komen we langs een kinderboerderij, met leuke hertjes en wilde koeien. Een ervan staat lekker op zijn gemakkie in een grote vijver, dat daar volgens mij niet voor bedoeld is maar ja, je zal het maar warm hebben als koe!! Ik maak een paar foto's van de hertjes, altijd leuk....

Aan een andere vijver zitten vissers met een tentje, een mooie visplek!
Als we aan het eind van de wandeltocht komen, zien we dat het ver over vijf uur is, dat is de sluitingstijd van het startbureau. Maar ze zijn nog gewoon open en we kunnen ons alsnog afmelden en ik kan een stempeltje krijgen voor in mijn boekje, wat ik alweer bijna vergeet!

Als afsluiter nemen we er nog een drankje bij en een lekkere huisgemaakte soep en gehaktbal en het zonnetje schijnt nog steeds, dus nagenieten op het terras die we helemaal voor onszelf hebben, iedereen is al naar huis! Maar dan worden we weggestuurd, want het cafe gaat sluiten! En hiermee komt er een eind aan een geweldig mooie wandeldag!

Ik ben nog iets vergeten te vermelden, ik heb zowaar vier sleutelhangers verkocht voor het KWF dankzij Frans want hij begon er over, hij heeft zelfs zijn eigen sleutelhanger afgestaan!

30 van Zandvoort 29-3-2014

Zoals de titel al zegt, ik ga 30 km lopen in Zandvoort. Daar heb ik me al een tijdje geleden voor opgegeven, deze tocht is erg populair! Via de nieuwsbrief van Le Champion, die deze tocht organiseert, verneem ik dat er 4121 mensen er aan meedoen! Aangeraden wordt om er met de trein naartoe te komen, maar eigenwijs als ik ben, ik ga met de auto!
De reis verloopt voorspoedig, leve de Tomtom! Al moest ik wel vroeg mijn bed ervoor uit, het is wel een voordeel om vroeg in Zandvoort aan te komen zodat ik een mooie parkeerplek heb! Als ik mijn auto afsluit, hoor ik het startschot al het is nu precies 8.00 uur. Ik loop langs de grote stroom wandelaars en op mijn gemakkie ga ik naar de tent waar ik wacht op mijn wandelvriendinnen Annika en Gon. Er staat een koffietentje en een stroopwafeltent, het ruikt ontzettend lekker maar ik kan me nog net inhouden. Na een lekkere koffie zie ik Annika met haar wandelvriend Hans en nog een dame die ze in de trein ontmoet hebben, Liane loopt ook gezellig met ons mee. En niet veel later komt ook Gon er aan. Na nog wat sanitaire beslommeringen kunnen we dan eindelijk vertrekken, het is 9.00 uur. De speaker die het startschot heeft gegeven, zei nog dat het vandaag 25C warmer is dan met de editie van vorig jaar! Toen was het koud en guur, nu schijnt de zon al volop! Een heerlijk vooruitzicht van een wandeling met veel terrasjes!

Als we net onderweg zijn, kunnen we een keuze maken om of over de boulevard te lopen of langs het strand, het is maar 2,2 km en wij kiezen voor het strand. Het is geen mul zand en goed over te lopen en het is heerlijk weer, we hebben de wind in de rug. Ik kan daar erg van genieten, de zilte zeelucht maakt me blij! Al foto's makend en kletsend komen we bij de eerste stempelpost die door een strandtent gaat, dat is slim! Maar we stoppen hier niet, we zijn nog lang niet moe! We gaan toch weer verder een stukje over het strand, richting IJmuiden. De route is goed aangegeven en er wordt vermeld hoever we al gelopen hebben. Als we op 8,2 km zitten gaan we lekker in het zonnetje zitten bij de strandtent in IJmuiden, Annika en ik verzamelen een paar stoelen, en dat is nog best lastig het is hier druk!

Het is hier heerlijk toeven maar ja, we hebben niet de hele dag de tijd dus we gaan weer in de benen....richting het natuurgebied van Nationaal Park Zuid-Kennemerland. Hier gaan ook de jasjes uit, wat is het al warm het lijkt wel zomer! We passeren een bunker uit de Tweede Wereldoorlog en wat tankgrachten, wat als kijktip wordt aangegeven op de routebeschrijving. De route gaat door glooiend gebied maar het is goed te belopen dat stijgen en dalen. Het is erg mooi hier omdat de natuur nu een maand voor is, zijn er al veel dingen uitgelopen. We passeren zelfs een groepje wilde paarden! Die worden massaal op de foto gezet door menigeen.

Op 16,2 km is de derde stempelpost bij het landgoed Duin en Kruidberg. Een erg groot landgoed met een kolossaal kasteel erop! Erg mooi en het is hier ook heel druk. Gon en ik gaan in een klein rijtje staan voor de dixies, de rest van ons gezelschap zoekt een heuveltje op het gras om even het gewicht van de benen te halen en de brand uit de voeten.....We blijven hier niet lang omdat wij het plan hebben om een grote rust te houden bij een pannenkoekhuisje.

We zijn weer goed en wel op pad als we Rolf en Ina tegenkomen, zij lopen gezellig met ons mee. Het groepje wordt steeds groter en de km's gaan daardoor ongemerkt onder de voeten voorbij. Het is dorstig weer en mijn flesje is leeg maar er is mij beloofd dat het pannenkoek restaurant niet ver meer is en ik mag een slokje van Annika waardoor ik het nog wel even volhou.
Hier is ook de ruine van Brederode, wat als kijktip vermeld wordt op de routebeschrijving en wordt weer veelvuldig op de foto gezet. Ik hoor ineens: een reunie, een reunie! En denk, wat is dat nou weer?? Nou dit dus, die ruine!
We lopen nu verder langs wat sportvelden en door bebouwde kom en we lopen wat te dollen met elkaar. Totdat een dame ineens tegen Rolf zegt: "Wilt u wat rustiger doen?"........... Nou ja zeg!! Wat is dit nu? Lopen we in de kerk ofzo, of in een stiltegebied?? Nee! Rolf en ik kunnen er niet over uit en we lachen er maar om, wat kunnen mensen soms toch raar reageren!!

Bij de vierde stempelpost krijgen we gelukkig wat te drinken, wat heb ik een dorst en neem twee pakjes Taksi. Wel erg zoet maar je moet toch wat? En we krijgen ook nog een mandarijntje erbij. Hier is een mooi uitzichtpunt, het Kopje van Bloemendaal en hier gaan we naar het restaurant wat op een heuvel ligt. We strijken neer op het terras en in het zonnetje.....heerlijk! Hier blijven we wat langer en zien beneden ons dat we nu in de achterhoede zijn, het is niet meer zo druk met wandelaars.

In het plaatsje Overveen is de laatste stempelpost en het terras is hier ook weer vol wandelaars. Wij besluiten door te lopen, het is nog 6,5 km naar de finish. We krijgen weer een ontbijtkoek mee van de organisatie maar die smaakt me niet meer, ik zit nog vol van de pannenkoek. Ik zwaai nog naar Fred, die hier lekker op het terrasje zit met zijn wandelvrienden en wij gaan weer verder.

Bij landgoed Duinlust wordt met een bordje aangegeven dat we niet over het gras mogen lopen i.v.m. de flora maar wij zien hier niets bijzonders staan behalve wat narcissen en blauwe klokjes......
We zijn bijna aan het einde van de tocht, de flats van Zandvoort zien we al in de verte opdoemen. Een lang pad naast het spoor voert ons naar de finish, en als we bijna aan het einde zijn worden we nog op een foto gezet met ons viertjes. Dan volgt er nog een verrassingspost.......we krijgen een lekkere snicker. Die bewaar ik voor als ik rustig in de auto zit, op weg naar huis.
De finish is in het dorp en het is hier erg gezellig, ik krijg een beetje een vierdaagse gevoel, alsof we over de Via Gladiola lopen!
Nadat ons een medaille is uitgereikt en een roos, gaan we nog even een stempeltje halen voor in ons wandelboekje, bijna weer vergeten!

Als afsluiter gaan we wat drinken met z'n allen maar de terrasjes zitten overvol, er is geen plek voor zeven personen. Dan gaan we maar even binnen zitten, ook gezellig!!
Aan alle leuke dingen komt weer een eind, we stappen op om weer naar huis te vertrekken. Ik ben de enige die met de auto is gekomen, en moet nog 1,4 km

naar het circuit lopen waar mijn auto staat. Het station is eerder bereikt en ik neem afscheid van mijn wandelvrienden.............het was een topdag! Na een ritje van 1,5 uur stap ik moe maar voldaan over de drempel thuis in Spijkenisse. Deze wandeltocht hoort nu ook bij mijn favorieten. Erg mooie omgeving en goed georganiseerd! Foto's zijn o.a. van Rolf en Gon, de rest van de foto's via de link aan de rechterzijde van mijn blog.

Ginkelse heidetocht Ede WS78 / 15 maart / 40 km

Vandaag een wandeltocht in het Oosten des lands, in Ede. Voor mij een aardig eindje rijden! Ik sta dan ook heel vroeg op vandaag om op tijd te zijn voor de start van deze tocht. Die staat om 9 uur gepland. Als ik aankom is het nog vroeg, ik ben bijtijds weggegaan en ik kan een parkeerplekje vinden dichtbij de start en daar ben ik blij mee........ en ik zie ook al mensen vertrekken voor de wandeling, blijkbaar is dat dit keer wel mogelijk.
Ik meld mij aan bij Rick, die me niet herkent ("U bent bekend met de wandelingen van WS78?") en laat het maar zo, later kom ik hem tegen op de route en vertelde hij me dat hij nog niet helemaal wakker was! Ik kom nog meer bekenden tegen, Ilonka en Gon en Monique heb ik ook nog heel even gesproken in de rij voor het aanmelden. Bertus is er ook met zijn altijd aanwezige fototoestel, en ook Tina, die ik later op de dag tegen zal komen.
Om half 9 sluit Frans aan met wie ik heb afgesproken om de eerste 11 km samen te gaan lopen, hij gaat de 20 km route doen vandaag.
We krijgen een gedetailleerde routebeschrijving mee, daar hou ik wel van. De route is ook goed gepijld, met genummerde bordjes en dat is ook prettig! Vooral op het eind....
Na ongeveer 5 km lopen volgen we een groep wandelaars een pad op langs het spoor, een man met een hele lange baard roept ons na dat we verkeerd lopen en denken: dat is een geintje. Maar als we na een heeeeeeeeeel lang pad langs het spoor ineens een groepje mensen terug zien lopen, slaat de vertwijfeling toe! Lopen we nu echt verkeerd? Maar onderweg kwamen we wel iemand van de organisatie tegen op een fiets, die zal dat dan toch ook gezegd moeten hebben??? Nou ja, we gaan gewoon weer verder en niet veel later zien we toch weer een pijl van WS78.
Bij de soeppost op 11 km ga ik even naar een Dixie, er staat geen lange rij. Frans gaat vast de soep halen, Gon is er ook en na de soep (nou ja, soep?? Een wit, lauwwarm goedje wat zout is...) gaan we weer snel verder, we moeten nog een aantal km's!
Gon en ik gaan samen verder op de 40 km route en ik zeg Frans gedag.
Op ongeveer 17 km gaan we even een sportkantine binnen, Gon heeft behoefte aan een sanitaire stop en hier is het erg rustig, we nemen er ook een bakkie koffie die erg goed smaakt. De officiële rust is pas op 23 km bij sportcongrescentrum Papendal, maar daar gaan we ook nog wel even zitten om de brand uit onze voeten te halen. Ik voel ook mijn hiel weer.....nee he? Niet weer een blaar!
Hier blijven we niet zo erg lang maar na twee kilometer lopen heb ik het gevoel dat ik al uren onderweg ben, het valt me erg zwaar! De route is ook grotendeels onverhard! Onderweg verkoop ik nog een paar veters aan een paar dames die de "slierten" aan mijn tas wel leuk vinden en ik steek mijn verkooppraatje weer af en dit keer lukt het nog ook!
Een groot gedeelte gaat door het natuurgebied Planken Wambuis, is wel erg mooi maar ik moet me echt concentreren waar ik mijn voeten neerzet dus kan er niet van genieten. Foto's maken schiet er ook bij in dit keer, maar omdat Bertus deze tocht ook loopt die vast wel het een en ander zal vastleggen heb ik daar geen spijt van....
Bij een bankje ga ik even mijn voet nakijken om de blaar door te prikken, gelukkig heb ik het tasje met de spullen daarvoor in mijn tas laten zitten, meestal heb ik geen last van blaren!
Als we voor mijn gevoel na een eindeloze tijd bij het Natuurhuis Veluwe aangekomen zijn voor de laatste rust, staat het huilen me nader dan het lachen als ik na de rust zie dat we de hei op gestuurd worden!! Ontzettend mooi hoor, maar het pad is ongelooflijk zwaar omdat het zo smal is! We lopen dus in ganzenpas en ik stop mijn hoofd vol met leuke gedachten om dit te doorstaan....er lijkt geen eind aan te komen!!
Gon neemt me dan ook op sleeptouw voor de laatste km's en een pilletje wil ook nog wel eens helpen. Ik heb goed gegeten en gedronken, dat wel maar ik voel me allerbelabberst! Maar de laatste km's gaan ineens als een speer en in het ritme van de passen van Gon passeren we zelfs nog een aantal wandelaars! De laatste rustpost slaan we over want als ik NU ga zitten kom ik nooit meer overeind! We zingen wat en we lachen wat en ongemerkt komen we aan bij de finish. Ik haal mijn tas met schone kleding e.d. uit de auto want ik ga na de wandeling nog even douchen om straks in Ede nog wat te gaan eten met Frans.
Ik meld mij af met een hoofd als een tomaat zo rood, het zweet gutst aan alle kanten, en ik ben blij dat ik even mag gaan zitten.
Blij dat ik het volbracht heb maar ik heb het nog nooit zo zwaar gehad als vandaag!
Op de terugreis kom ik ook nog in een kleine file terecht vanwege de werkzaamheden op de A15! Het is dus een latertje geworden vandaag.....

RWV Winterserie deel 6 / 2-3-2014 / 15 km

Vandaag alweer de laatste in de serie Winterwandeltochten van de RWV, nou ja, winter?? We hebben nog nooit zoveel lekker weer gehad tijdens de tochten, ook vandaag is het weer heel erg zacht voor de tijd van het jaar. Dus we kunnen nu eigenlijk spreken van voorjaarstochten van de RWV. Dit keer is het ook voor het eerst dat ik ze alle zes gelopen heb!
De opkomst is ook weer flink, de kantine van PAC zit alweer aardig vol als ik me aan ga melden. Voordat we van start gaan is het eerst nog even gezellig kletsen met Paul Sabine, Danyell en Larissa. Er wordt weer wat afgelachen, de sfeer is bepaald! Ik ga voor de start toch nog even naar het toilet, hoewel de rij best lang is maar ja, wat moet dat moet he?

De route van vandaag is de "Pietje Bel-route", want de rust is gepland in de wijk Prins Alexander, hoewel wij de rusten meestal wel overslaan bij 15 km.
De eerste vier km gaan door het Kralingse Bos, en het is al behoorlijk druk met recreanten vanwege het mooie weer. Daarna een stuk door Kralingen om vervolgens in Prinsenland aan te komen. Paul besluit de kortere route te lopen en Geert vergezelt hem dus Larissa en ik lopen samen verder. We lopen over wandelpaden die niet beschut liggen en de wind is nu toch wel wat aan de koude kant, het is tenslotte ook pas begin maart dus helemaal raar is dat niet! We lopen langs wat voorheen het Laagste Punt van Nederland was, maar door bouwwerkzaamheden is dit punt verplaatst.
Het laagste punt van Nederland bevindt zich in een weiland in de Zuidplaspolder ten noordoosten van Nieuwerkerk aan den IJssel, gelegen op een hoogte van 6,76 meter onder NAP. Aan de rand van dit weiland langs de snelweg A20 staat het monument voor het laagste punt van Nederland. Dit monument staat aan de Parallelweg Zuid tussen Nieuwerkerk aan den IJssel en Moordrecht. De voet van het monument stemt overeen met het niveau van het laagste punt. Op het monument zelf staat overigens een hoogte van −6,74 meter vermeld: de hoogte zoals die tussen 1995 en 2005 aangehouden werd.
Het laagste punt van Nederland is ontstaan bij de drooglegging van de Zuidplaspolder in 1841. De Zuidplas was een meer dat ten westen van Gouda lag, van Waddinxveen in het noorden tot Nieuwerkerk aan den IJssel in het zuiden. Het meer was ontstaan doordat eeuwenlang veen gebaggerd werd. De bodemhoogte van het meer lag 5,9 meter beneden de gemiddelde waterhoogte van de Noordzee.

MONUMENT LAAGSTE PUNT VAN NEDERLAND
We kruisen de A16 weer via een tunneltje om dan weer in het Kralingse Bos aan te komen. Als we bijna aan het einde zijn, komen we nog een stukje over het snelwandelparcours, waar een wedstrijd geweest is. We lopen nog even mee met een paar deelnemers aan deze wedstrijd. Aan het begin van de wandeling passeerden we een speeltoestel en Larissa en ik zouden, als het toestel vrij is, er even op gaan zitten.....en ja hoor, als we langs lopen is hij vrij. Dus wij als twee kleine kleuters even geschommeld.......

Na 2 uur 45 minuten wandelen melden we ons weer af, en praten in de kantine nog even na met Paul en Geert en nog een paar andere wandelaars. Ik heb weer genoten van deze ochtend! Met een voldaan gevoel stap ik weer in de auto richting Spijkenisse.

Zuurkooltocht SWD 22-2-2014 / 15 km

Vandaag eens een tochtje wat dichter bij huis, in Dordrecht dit keer bij SDW. Om half negen arriveer ik in Dordrecht op de Gravensingel waar het startbureau zit en ik parkeer de koets een paar straten verder want op de parkeerplaats hoef ik niet te zoeken, dat weet ik nu al. Ik meld mijzelf en Leo aan voor 15 km, helaas kan Silvia er vandaag niet bij zijn, van haar krijg ik onderweg een watssapp dat ze niet komt.
Het is weer erg zacht voor de tijd van het jaar, wat een verschil met vorig jaar, toen we liepen te blauwbekken hier met wollen muts en een dikke sjaal om! Nu lijkt het wel voorjaar en de natuur is ook een beetje van slag, je ziet veel jong groen omhoog schieten!
Omdat het in het startbureau giga druk is, wacht ik even buiten op Leo en ik maak een praatje met een paar wandelaars. Ondertussen is Leo ook gearriveerd en kunnen we vertrekken nadat we een routebeschrijving gescoord hebben.

Na wat straatjes doorkruist te hebben komen we op de welbekende Oudendijk en verderop de Zuidendijk, bekend vanwege de Kennedymarsen die ik gelopen heb en van vorige tochtjes in deze omgeving. We hebben gelukkig genoeg gespreksstof om de verveling tegen te gaan! Na 4,5 km ongeveer komen we bij de eerste gelegenheid tot rusten bij een eigen rust van SWD in een tent en daar kunnen we gelukkig gebruik maken van een dixie! De tocht is inclusief consumptie van een broodje worst met zuurkool, vandaar de naam van de tocht. Terwijl ik gebruik maak van de dixie haalt Leo een broodje. Deze rust komt op een goed moment!

Na nog een paar ommetjes rond de polders van Dordrecht komen we wederom bij deze rust, het is er nu een heel stuk drukker want alle afstanden hebben deze rust. Ik kom nog een paar bekende wandelaars tegen, de Dordtse bende! Je komt ze ook overal tegen.....
De rij bij de dixie is lang, heel lang! Maar gelukkig heb ik daar nu geen behoefte aan. Een dame komt mopperend terug omdat ze het zo lang vond duren ("krijgen ze daar een massage ofzo daarbinnen?"). Blijkbaar snapt ze niet dat sommige dames ook andere dingen (moeten) doen op een toilet behalve een plasje.....men bekijkt soms dingen vanuit eigen perspectief! Jammer hoor..........

Na een kopje koffie en thee vervolgen we de route door de wijk Stadspolders en maken ook hier een paar lusjes en ommetjes, we moeten nog 5 km overbruggen. Rond 1 uur komen we aan in de kantine van Sporting Delta en ik meld ons af en vraag een stempel voor in mijn wandelboekje. Ik maak nog even een praatje met Ton die ik onderweg tegen kwam maar niet direct herkende. Er blijken vandaag meer dan 730 mensen geweest te zijn op de verschillende afstanden van 35,25,15 en 10 km! Een geslaagde dag dus voor deze wandelvereniging!

Met een voldaan gevoel stap ik weer in de auto, op weg naar Spijkenisse. Ik heb genoten vandaag ondanks de vele dijken, de route was verrassend anders!

RS80 Woerden / 15-2-2014 / 25 km

De wind waait loeihard om het huis, de weersvoorspelling komt uit: flinke wind met harde windstoten! Deze zaterdag ga ik toch volgens afspraak richting Woerden omdat ik met wandelvrienden heb afgesproken daar een lusje te lopen van 25 km bij de RS80. Onze vriendin Sabine gaat ook mee, in haar rolstoel wel te verstaan, en Larissa is bereid haar te duwen........
Op de afgesproken tijd kom ik aan in Woerden maar het is nog even zoeken naar een geschikte plek voor mijn koets. Ik zet hem in eerste instantie in de wijk, maar een dame die haar hond uitlaat zegt tegen mij dat er vlakbij ook een zwembad is met ruimte genoeg, dus ik ga daar naartoe en inderdaad, het klopt! Een belletje naar de wachtende wandelvrienden en ik kan bijna vertrekken na het aanmelden. En ik laat mijn boekje meteen afstempelen want mezelf kennende........dat vergeet ik natuurlijk weer om dat na afloop te doen.

De routebeschrijving ziet er mooi en gedetailleerd uit, met vermelding van het aantal meter, dat zien we graag. Maar die hebben we nauwelijks nodig, de route is prima gepijld. Na wat door de bebouwde kom en langs het station gelopen te zijn, maken we wat foto's van elkaar en we merken nog weinig van de harde wind. Maar dat komt later.....eerst een heel stuk langs een stuk water en de wind doet de golven opspringen. Wij hebben gelukkig wind in de rug. We zien echter diverse hardlopers onze kant op komen, die hebben het een stuk moeilijker! We moeten ons echt schrap zetten! We hebben Sabine ook mee in de rolstoel maar zien tot onze schrik dat het pad verder gaat in een onverhard, smal stuk en het is onmogelijk om daar de rolstoel doorheen te duwen! Een hardloopster vertelt ons hoe het wel kan, rolstoeltechnisch gezien, en Larissa gaat deze weg een stuk terug lopen om hopelijk dan weer op de route terug te komen. We spreken af dat we elkaar bij de rust zouden zien.

De route gaat een stuk langs een watertje, ik herken het stuk van een vorige tocht die startte in Haarzuilens toen het -11 graden vroor! En het is wederom een stuk waar niet met een rolstoel gelopen kan worden, maar ze kunnen wel parallel aan de route lopen om weer op de reguliere route te komen. Het is prettiger lopen zonder die kou, we moeten opletten niet in de vaart terecht te komen met die wind!

Moeder natuur roept dwingend om een sanitaire stop en Gon en ik besluiten in het dorp waar we uitkomen te zoeken naar een mogelijkheid, Jan is ons al vooruit gelopen en het waait te hard om hem te roepen. Een rusthuis biedt uitkomst, wij mogen daar van het toilet gebruik maken. Wel grappig: een groepje mensen zit gezellig met elkaar te babbelen en ineens valt het stil als wij binnen komen! We worden nieuwsgierig bekeken en aan ons gevraagd wat we aan het doen zijn. Oh, het zijn wandelaars wordt er gezegd.........

Na deze verfrissing hebben we alweer snel de RS80 wagenrust, en er staat 1 dixie waarvoor natuurlijk een flinke rij! Gelukkig, ik hoef niet meer...... Even een bakkie koffie drinken, we krijgen er een lekkere koek bij, en we gaan weer verder. Larissa en Sabine zijn er nog niet, maar als we goed en wel op weg zijn krijg ik een telefoontje van Larissa dat zij er ook zijn. We spreken af elkaar op te wachten bij de binnenrust in Haarzuilen.

Deze binnenrust bij Kasteel de Haar in het Koetshuis is druk bezocht, het is er binnen propvol dus kansloos om hier binnen te gaan zitten. Buiten is er plek zat. Helaas is deze horeca gelegenheid niet berust op een grote groep wandelaars want de bediening is erg traag hoewel ze wel hun best doen alles zo snel mogelijk te leveren, het gaat niet echt efficient. Geduld is in dit geval ook weer een schone zaak, maar uiteindelijk kunnen we even gaan zitten en inmiddels zijn ook Sabine en Larissa gearriveerd. Na toch nog even een sanitair bezoekje vertrekken Gon en ik samen omdat de rest van het groepje alweer vertrokken is, wij halen ze wel weer in.

Maar nu hebben we toch serieus windje tegen......poe poe! Dat is echt bikkelen en ik heb heel veel respect voor Larissa die de rolstoel duwt.
Er lijkt geen eind te komen aan dat pad, pal op de wind en we maken een paar foto's van elkaar want al dollend gaat de tijd natuurlijk sneller en we hebben wat afleiding. Wat is dit zwaar zeg, ik zal blij zijn als we straks bij de finish zijn! Aan het eind van dit stuk staat de organisatie met een paar dozen bananen, dat gaat er wel in! Wat een service zeg! Vanaf hier is het nog een half uurtje bikkelen naar de finish. Daar komen we helemaal uitgewoond aan en we melden ons af. Ik zie nog een paar bekenden zitten, ff kletsen en nog wat drinken en daarna gaan we ieder ons weegs!

Ik kijk terug op een winderige maar gezellige tocht, maar zonder wandelmaatjes ga ik hier niet meer lopen, veel te veel polder.........

Meer foto's via de link onder het kopje "foto's" aan de rechterzijde van mijn blog.