Alex Kava - Verloren zielen

In Massachusetts vindt een gewelddadige confrontatie plaats tussen zes jongens en de FBI. Voor ze gearresteerd kunnen worden, plegen de jongens zelfmoord. Op één na, maar die zwijgt in alle talen. In Washington D.C. wordt het ontzielde lichaam van een meisje gevonden. De dochter van een senator. Gewurgd. Voor FBI-agent Maggie O'Dell zijn het twee afzonderlijke zaken. Tot één naam in beide opduikt: die van de Eerwaarde Joseph Everett, een charismatische sekteleider, die tevens de nieuwe goeroe van haar moeder is. Is Everett een psychopathische moordenaar? Of wil iemand graag die indruk wekken? Omdat alleen Everett zelf het antwoord weet, besluit Maggie via haar moeder zijn zwaarbewaakte kamp binnen te dringen.

Dit is een van de vele boeken die ik van haar gelezen heb, maar valt toch een beetje tegen. Leuk geschreven, dat wel maar is (nog) niet echt spannend. Wie weet, tegen het eind? Ik ben nu op de helft.

10 km RWV Winterserie deel 6 op 7 maart 2010

In de kantine van PAC is het nog niet druk als ik veel te vroeg arriveer en mij aanmeld voor 10 km. Waarom "maar"10 km? Omdat mijn late dienst verschoven is naar een middagdienst en dus op tijd thuis moet zijn. Ik wil wel fris gewassen en uitgerust aan het bureau zitten, leuker voor mijn collega's!

Bij een heerlijk bakkie koffie praat ik eventjes met Wout over het snelwandelen, er is vandaag ook een wedstrijd 10 km waar hij aan mee gaat doen. Niet veel later zie ik Sabine aan komen lopen die snel een toilet induikt, zij heeft alvast een stukje gelopen omdat zij vandaag graag 15 km wil lopen ter voorbereiding van de 20 km volgende week. Na onze tocht vandaag gaat ze weer terug naar huis lopen om zo toch aan de benodigde kilometers te komen.

Na de speech van Gijs starten we langzaam op. Paul is inmiddels ook gearriveerd, hij gaat 15 lopen maar we zijn hem al snel uit het beeld verloren. Ik zie Carla met haar moeder en Adrie van de Dordtse bende en zeg hen even gedag. Leuk ze weer te zien! En Danyell zien we ook nog even, zij gaat op haar gemak lekker foto's maken onderweg.

Het zonnetje schijnt maar er waait een koude bries dus we moeten flink doorstappen willen we het warm houden! De route gaat voornamelijk door het Kralingse bos. Het is er weer druk met recreanten die deze zonnige zondagmorgen aangrijpen om zich sportief bezig te houden. Lopers, wandelaars, fietsers en gezinnen met kleine kinderen, je ziet ze overal.

Na een half uur moet ik erg nodig plassen (de koffie hé?)en ik schiet de eerste de beste koffietent in om naar het toilet te gaan. Daar moet ik 50 cent voor betalen maar ik heb het er graag voor over! Niet veel later doemt onze geplande rust op, de Nachtegaal. Nou die slaan we dus maar over.

Koning Winter is nog lang niet vertrokken uit ons land, getuige de vele ijsplekken op de paden. Wij zijn zo in gesprek gewikkeld dat ik niet in de gaten heb waar ik loop en ik ga bijna op mijn plaat.
Pfff.....dat ging net goed! Nog steeds opletten dus.

In het Kralingse bos staat een mooi beeld van een Pelikaan, ter nagedachtenis aan de Lambertus Parochie. Hier stond een schuilkerk. Hoewel ik het beeld vaak gezien heb, zet ik het nu pas op de foto.

We zijn bijna aan het einde van onze tocht als we een stuk wedstrijd parcours opgaan van de snelwandelaars. Ik vind het wel een leuk gezicht, die typische manier van wandelen. Sportief ziet het er uit en er wordt heel wat afgezweet!

Rond 12 uur melden wij ons af en Sabine schrijft zich in als lid waarvoor de nodige administratieve handelingen voor worden verricht. Helaas moet ik alweer snel naar huis want de plicht roept! Ik heb weer genoten vandaag.

Kathy Reichs - Deja Dead (Bot voor bot)

Temperance Tempe´ Brennan, forensisch antropoloog, is in dienst van het gerechtelijk laboratorium van Montreal. Wanneer twee bouwvakkers de resten van een lijk hebben aangetroffen op het terrein van Le Grand Seminaire, midden in de stad, wordt Tempe opgeroepen het lichaam te onderzoeken. Ze constateert tot haar afgrijzen dat het lijk geen hoofd meer heeft en dat ook de ledematen zijn verwijderd. Tijdens de autopsie signaleert Tempe bovendien opmerkelijke overenkomsten tussen het lijk van de dode vrouw en dat van een zestienjarig meisje op wie zij vorigjaar autopsie deed. Werden beide vrouwen het slachtoffer van dezelfde moordenaar?

Ik ben er een tijdje geleden in begonnen maar het leest niet zo lekker. Beetje vreemd en hoogdravend geschreven, veel beschouwingen van omgeving e.d. Niet echt boeiend.De laatste bladzijden, ong.20, zijn wel heel erg spannend.

Dordrecht 27-2-2010

Na een voorspoedig ritje in de auto richting Dordrecht kom ik aan bij de kantine van korfbalvereniging Sporting Delta waar het al stampvol is. Paul en Sabine zitten net aan de koffie en na het aanmelden voor 25 km is het wachten op het startsein, het is nog voor negenen. Leo, van het andere forum is er ook bij vandaag.
Ineens zie ik de Dordtse bende staan, althans, ik hoorde een bekende stem: Arie. Wat leuk hen weer te ontmoeten, Carla was er ook bij. Wat is dat lang geleden, meer dan een jaar!
En al kletsend gaan we op pad, het eerste stuk lopen wij gelijk op, de Dordtse bende gaat de 15 km doen.
Op een bepaald moment scheiden onze wegen weer, wel jammer....... maar Sabine en Opa-Paul en Leo zijn ook prima wandelgezelschap.

Het weer is op zijn zachtst gezegd slecht, maar het regent niet echt hard. Ik ben wel blij mijn dubbelgevoerde jas aan te hebben en mijn petje die de ergste regen tegenhoudt. Het waait erg hard!

De route gaat door een voor mij onbekend stuk Dordrecht, voornamelijk veel dijken. Vooral de laatste 10 km zijn voor mij Biwanto-momenten!
Ik zie een dame voor me lopen met een berenrugzak, misschien is het Annie Woutersen wel. Ik heb mailcontact met haar gehad over een eventuele slaapplaats in Nijmegen. Even vragen.....ja hoor! We stellen ons voor en lopen de rest van de route samen op.

Bij het 10-km punt is er een rust in een eetcafe "Bij Berry". Het is er héél erg druk, gelukkig hebben Paul en Leo een plekkie voor ons geregeld, en Leo haalt koffie en thee voor ons. De thee is zo heet, dat het lepeltje ervan smelt (zie foto). We zitten vlakbij een kunstskibaan waar een heel klein meisje, ik schat haar op 5 of 6 jaar, geroutineerd van deze baan afskiet. Dat is een erg leuk gezicht!

Bij de toiletten is het ook druk maar op een goed moment gaan de meeste mensen weer weg en is het toilet vrij. Gelukkig maar, want er is hierna nog maar een rust.
Sabine is blij met deze rust, ze kan er weer even tegenaan.

Na 6 km over een paar dijken komen we weer aan bij de eigen rust van Wandelsport Dordrecht en kunnen we onze consumptiebon inleveren. Annie gaat in de rij voor ons staan en we krijgen een lekkere bouillion. Het zout kikkert ons op en maken ons klaar voor de volgende tien kilometer.

Die voeren ons over alleen maar dijken en dat kan ons niet bekoren. Vooral Sabine zit er helemaal doorheen maar Annie en ik proberen haar erdoorheen te slepen. En dat lukt goed, ze stapt dapper door.

Uiteindelijk komen we weer in de bewoonde wereld en eventjes is er verwarring omdat in de laatste straat geen pijl staat. Gelukkig komen we er al snel achter dat we bijna bij de finish zijn. Overigens was deze tocht zeer goed gepijld! Niet te missen gele bordjes tegen verticale objecten. De routebeschrijving was ook picobello....

Na 5 uur en 40 minuten komen we bij de finish aan onder luid geklap komen we binnen. Het geklap is natuurlijk voor Sabine die zo knap deze tocht volbracht heeft. Paul en Leo zitten al aan het finishbier. Na een frisje stappen wij weer op richting huis.
Vanavond niet met de benen omhoog maar naar de film Avatar.
Ik heb niet zoveel foto's gemaakt, ze staan onder het kopje "foto's" hiernaast.
O ja, er hebben zich 560 mensen aangemeld voor deze tocht. Best veel!

Wintertocht Barendrecht 20-2-10

Het is vanmorgen vroeg, 7.15 uur erg koud als ik de deur achter me trek om naar Barendrecht te rijden voor een 15 km tocht. De ruiten zijn flink beijzeld en na vijf minuten krabben kan ik op weg. Bij de voetbalvereniging aangekomen, word ik doorverwezen naar een andere parkeerplaats omdat voetballers voorgaan, nou ja!
Als ik mijn auto parkeer zie ik ineens Danyell naast me staan die haar vehikel naast mij zet. Da's ook toevallig! Zij gaat voor de 40 dit keer, hoewel het nog wel glad is vanochtend.
En ziedaar, komt Sabine ineens voorbijgelopen, herkenbaar aan haar roze trui had ze gezegd. En gezamenlijk lopen wij naar het startbureau.
Wij na aanmelding vol goede moed op pad, maar we lopen meteen al verkeerd! We volgen de 5 km route, ipv de 15. Weer terug, en zo gaat het de hele route door. Vertwijfeling alom, hoe moeten we nu lopen? Door de lichte sneeuwval zijn de pijlen niet te zien en de routebeschrijving is ook niet al te duidelijk. We komen Ardie ook nog tegen die op de fiets richting startbureau ging, maar we zijn haar verder niet meer tegengekomen.
We komen een mannetje tegen die het alsmaar heeft over de hoeveelheid kilometers die hij gelopen heeft, wel 15.000! Hij vind er ook niets meer aan en hobbelt al mopperend met ons mee.
Op een gegeven moment zijn we maar gewoon weer terug gelopen, richting finish want dit is niet leuk meer. We zagen heel wat wandelaars vertwijfeld rondlopen, niemand wist meer hoe of wat. Bij het startbureau aangegeven dat we flink verkeerd zijn gelopen maar dat werd met een schouderophalen ontvangen. Jammer.......
Ondanks dat is het toch nog gezellig, samen met Sabine haar tweede tocht gelopen, en ook mijn tweede tocht van dit jaar.
We komen rond 10 uur al aan en drinken in de kantine nog een lekker bakkie om bij te komen van deze monstertocht (haha). Elf uur sta ik weer voor de deur in Spijkenisse.

18 februari - 1 jaar geleden

Ik neem de trein in Rotterdam van 12.14 uur om naar Utrecht te gaan en vanaf daar naar Ede-Wageningen waar Gon mij oppikt om naar het graf van Marina te gaan. Ze is vandaag precies een jaar geleden overleden. Wat gaat de tijd toch snel!

Na een voorspoedige reis staat Gon al op me te wachten, wat een timing! Gezamenlijk gaan we naar Frans om daar een bakkie te doen. Frans is blij met ons bezoek, eventjes afleiding. We hebben hem wel verteld van onze plannen dus het was niet helemaal een verrassing dat we voor de deur staan.

De kleine Nynke ligt op bed en Daniel is op school. Als de school afgelopen is gaan we met z'n drieen hem ophalen. En Nynke wakker maken om naar het graf te rijden. Als we in de startblokken staan, komt er een tante langs, die al bij het graf geweest is. Toeval of niet, het komt eigenlijk wel goed uit, dan kan zij op de kleintjes passen. Als we naar de auto lopen, komt er een vriendin langsrijden, Patricia, die ook naar het graf gaat. Toeval?? Of heeft iemand daarboven wat zitten regelen.......

Het is koud maar als we bij het graf staan, gaat de zon opeens schijnen. Te bizar allemaal. Ze regelt daarboven gewoon even een zonnetje als we haar komen bezoeken! Ik heb een lantaarntje meegenomen en steek een geel kaarsje aan, haar lievelingskleur. En een klein bloemstukje zet ik neer op het graf. Gon heeft oranje gerberaatjes meegenomen (oranje/groen de kleuren van de vierdaagse). De steen is erg mooi, in de vorm van een tulp en er staan voetstappen op en een spreuk: belangrijk is niet alleen de weg die je gaat maar ook de sporen die je achterlaat. We halen herinneringen aan Marina op. Een speciaal moment.

We nemen afscheid van Patricia en Gon en Frans brengen mij naar het station. De trein komt er snel aan. Maar in Utrecht heb ik veel vertraging en in Rotterdam is er iets met de metro aan de hand waardoor ik erg laat thuis kom. Maar ik heb het ervoor over gehad!

SDS 14-2-10 Den Haag

Vandaag een wandeling gepland, en ondanks de slechte weersberichten, ga ik toch op pad. Als ik in Den Haag aangekomen ben, heeft het al een beetje gesneeuwd, het ziet overal een beetje wit!
In de kantine van de voetbalvereniging H.M.S.H. is het nog erg stil, het is dan ook nog voor half 9 als ik me inschrijf voor 25 km.
Ik hoop dat de route goed gepijld is, het gaat steeds harder sneeuwen!

Helaas, glij ik al na een half uur op mijn knie, maar niet noemenswaardig pijn gedaan. Het is wel even schrikken! Het is tekenend voor deze dag, er zullen nog heel wat bijna-val partijen volgen. Het is overal ontzettend glad!

In de Wassenaarlaan staan wel héél mooie huizen! Het is een nieuwbouwwijk met allemaal kastelen, erg mooi hoor. Maar echt genieten kan ik er niet van, ik moet erg letten op waar ik loop.
Er zou een rust zijn bij de G.D.A. maar daar ben ik prompt aan voorbij gelopen!

Het park Ockenburg is wel bekend voor mij, ik heb er al een aantal keer rondgelopen, maar niet onder déze omstandigheden. De bekende puinbal staat er ook nog, die zal niet snel verdwijnen, het is een soort kunststuk omdat dit stuk natuurgebied uit puin is ontstaan.
Maar dan word ik in de war gebracht door de routebeschrijving, wat bedoelen ze nou met HEEN EN WEER? Ik heb wel HEEN gezien, maar WEER nergens. Toen ben ik maar de Ockenburgse weg afgelopen richting Atlantahotel en daar een cafeetje opgezocht voor een sanitaire stop. En om even bij te komen van al dat sneeuwgeweld. Het is best koud!

Dan volgt een flink stuk over het strand. De duinen worden gerenoveerd en daarom wordt geadviseerd over het strand te lopen. Nou dat doen we dan maar. Het windje waait in mijn gezicht en het strand is bedekt met sneeuw. Heel apart. Het loopt wel lekker, omdat het eb is en het strand lekker hard.

Dan gaan we de duinen weer in om vervolgens weer terug te lopen naar Kijkduin. De snackbar Melissa is open voor ons, maar ja, geen toiletten en geen (warme) zitplaatsen dus daar maar voorbij gelopen. Ik hou het nog wel eventjes vol.

En dan komen we bij het laatste gedeelte van de route, een levensgrote trap! Moet ik die ook op? Ja hoor, de pijlen staan die kant op. Nou, dat word een pittige klim en amechtig kom ik boven en met mij nog een paar wandelaars. Er is een monument op de top, of een kunstmatige krater. Ik heb het niet goed gelezen, ik wil alleen nog maar finishen. Maar dat duurt nog even! We gaan een stuk van de route terug, zullen ze dat bedoelen met HEEN EN WEER??

Ik weet het niet maar er zou een sporthal zijn waar een rust was? Niet gezien en daarom maar doorbuffelen naar de finish. We lopen een stukje door de vlindertuin. Geen vlinder te bekennen natuurlijk, met dit weer. Het is wel druk overal, dit weer belet heel veel mensen niet erop uit te trekken.

In een klein parkje na de Jaap Edenweg ga ik even op een bankje zitten, mijn schoen zit niet lekker en ik heb trek in een banaan. Vijf minuutjes zijn genoeg om weer opgeladen te zijn voor het sluitstuk. Al snel komen we weer in de bebouwde kom en bij de kantine van de voetbalverening. Na een heerlijk bakkie koffie ga ik weer op huis aan. Ik heb er zes uur over gedaan.

Oostvoorne 31-1-2010

De bedoeling was dit weekend in Rhoon te gaan lopen maar vanwege (alweer!) sneeuwval ben ik niet gegaan. Maar omdat het zondagmorgenzonnetje zo lekker scheen kreeg ik de kriebels en besloot om naar Oostvoorne te gaan wandelen, mijn vriendin vierde haar verjaardag 's middags, kon ik mooi het nuttige met het aangename combineren!

Om 9.15 uur ging ik van start, al glibberend door de straten van Spijkenisse. Ik besloot via de McDonalds achterlangs te lopen, naar Geervliet en Heenvliet. Had ik achteraf beter niet kunnen doen, het was daar SUPER glad!! Bijna besloot ik terug te keren, het was geen doen! Ik liep te schuifelen en te glibberen, veelal in de berm lopend. Ook moest ik ineens nodig plassen en heb een bosje opgezocht......

Tot mijn verrassing kom ik een oud-collega tegen, die met haar leenhond en dochter een wandelingetje aan het maken was. Heel eventjes een praatje gemaakt, want ik koelde toch wel snel af. Ze zag er goed uit, ik denk dat mijn opvolger wel de goede keus is geweest. Gelukkig voor haar want ze moet eind van het jaar onder het mes vanwege haar heup!

Bij Zwartewaal aangekomen ga ik even bij de bushalte zitten, beschut en sneeuwvrij en eet mijn bobo's op. Altijd een heel gedoe, brood eten is niet mijn favoriete bezigheid bij wandelen. Maar ja, energie heb je wel nodig!

Vanaf nu loop ik over de fietspaden sneeuwvrij en dat is best lekker, ik kan goed doorstappen.
Helemaal rozig kom ik in Brielle aan, het is nu nog een klein stukje. Weer eventjes bij de bushalte gezeten voor de rest van het brood en op zoek naar een plek om te plassen. Ik weet dat er een Shellstation vlakbij Oostvoorne zit, nu maar hopen dat hij open is!

Het laatste stuk valt erg tegen, de wind waait me hard in het gezicht! En ik moet heel nodig en dat loopt ook niet zo lekker. Gelukkig is de Shell open en kan ik even gebruik maken van een fris en schoon toilet. Helaas zonder licht, die was kapot!

Hans gebeld dat ik bijna gearriveerd was, hij zou mij met de auto weer terug naar huis brengen.
Nog eventjes bij de jarige een lekker bakkie koffie gedronken en het nodige vocht bijgevuld te hebben, stapten we na een goed twee uurtjes weer op. Ik was wel toe aan een lekkere warme douche! Ik had precies 5 uur gedaan over deze wandeling, de eerste na 21 november!

Sneeuw!

Vorig jaar kon ik al een wandeltocht overslaan ivm sneeuw, in Putten zou ik de Sagambiarawalk gaan doen, en dit jaar is het ook weer bal! Op 3 januari had ik een wandeling in Den Haag gepland staan, samen met Lisette, maar het had weer zo gesneeuwd dat ik af moest zeggen.......
Het is nu 7 januari en er ligt nog steeds heel veel sneeuw. Ik durfde bijna niet naar het werk te gaan, zo glibberig was het overal. Ik deed er drie kwartier over, een kwartier langer dus.

En het ziet er niet naar uit dat het gaat dooien binnenkort, er wordt zelfs weer meer sneeuw verwacht! Aanstaande zondag is mijn dochter jarig, benieuwd wie het aandurft door de sneeuw op visitie te komen! Voorlopig staat het wandelen (weer) op een héél laag pitje!

12 december

Na het werk weer een wandeling gemaakt, dit keer ruim twee uur. Ik was van plan om via het Park Noord te gaan, maar het ging zo lekker dat ik besloot via het Ruigeplaatbos in Hoogvliet te gaan en dan over de Botlekbrug en Hartelbrug weer terug.
Het werd al snel donker en rond half 5 belde Hans op waar is was, inmiddels bij de Gamma aangekomen. Toen begon het te schemeren, ik schatte nog een half uur onderweg te zijn. Na 40 minuten, het was inmiddels donker stapte ik binnen, en had twee uur en 15 minuten gelopen.
Best wel lekker, zo na het werk. Jammer was wel dat ik mijn MP3 vergeten was.

Even de klad erin

Afgelopen weekend vrij, dus dat betekent normaal gesproken wandelen. Maar het is zulk slecht weer dat ik mijn voorgenomen Snertwandeling in Ouddorp niet gemaakt heb. Ook de dag erna is er een leuke wandeling in Kralingen maar omdat de avond ervoor (te) gezellig was, we waren pas om 01.30 thuis, lig ik de ochtend erop te lekker in mijn bedje om naar Kralingen te tuffen.
Dus................dan maar een korte wandeling in Spijkenisse. Erg kort dus want: het regende.
Volgende week dan maar in de herkansing, wel een werkweekend maar ik kan na het werk weer naar huis lopen.

RS80 Wassenaar 21-11-2009

Vandaag blijkt een dag vol hindernissen te worden. Het begint 's morgens al, ik kan de autopapieren niet vinden waar ook het ANWB pasje in zit. Mijn zoon had de vorige avond mede gedeeld dat de koelvloeistof bijna op was. Met die mededeling rij ik naar Wassenaar, en kom daar aan rond half tien. Gelukkig, het waarschuwingslampje heeft niet gebrand!
Het is loeiend druk op die voetbalvereniging Blauw Zwart waar het startbureau zit en er is bijna geen parkeerplek meer. Eindelijk zie ik een plekje onder een boom waar je waarschijnlijk niet mag staan maar toch doe ik het.
Binnen meld ik mij aan en 9.50 uur kan ik eindelijk vertrekken maar niet nadat ik eerst naar het toilet gegaan was want wie weet hoe lang het duurt voordat we een rust hebben. De route is beschreven op drie A-viertjes dus géén lange, rechte stukken!

De route is goed aangegeven maar hier en daar niet logisch zodat ik soms verkeerd loop.
Na een paar kilometer door de bebouwde kom komen we in een mooi park waar het raadhuis staat. Er wordt flink geklust daar, het staat in de steigers. Een mooie tuin eromheen heet de Prinsessentuin. Er staan een paar leuke beeldjes die ik digitaal vastleg.

Wassenaar is heel wat landgoederen rijk met daaromheen veel bossages. Daar lopen we dan ook veelvuldig doorheen. We lopen ook door het park Rust en Vreugd, waar de jubileumtocht van vorig jaar doorheen ging die ik samen met Marina gelopen heb. Er volgen dan ook veel "Marina-momentjes". De routebeschrijving heeft het over schelpenpaadjes maar die heb ik niet gezien door de vele losse boombladeren die over de paden liggen. Het is schuifelen over de knisperende blaadjes. Dat heeft ook wel wat, maar op een gegeven moment ben je dat wel weer zat. Ik was toe aan een rustpauze. Tot overmaat van "ramp" miste ik een pijl waardoor ik fout liep. Een medewandelaar liep achter mij en samen zochten we weer naar het vervolg van de route waardoor ik een extra stukje gelopen heb.

En eindelijk komen we bij de rust van RS80. Tot mijn grote verbazing kon je nergens zitten! Heb je je huis ter beschikking gesteld voor een rust, maar de wandelaars rust gunnen d.m.v. een simpel bankje ho maar! Dus mijn bakkie koffie tegen een auto geleund opgeslurpt (was ook niet eens erg lekker) en bij een groepje meiden gestaan, waarmee ik het laatste gedeelte van de tocht heb uitgelopen.

Na de rust ga ik toch alleen verder want een paar meiden moesten nog even naar het toilet maar ik besluit op mijn gemak door te lopen want zij lopen veel sneller dan ik. Een aantal meters verder zie ik een bankje bij een golfbaan en kan dan eindelijk even zitten en een banaan eten. Een paar minuten is genoeg om weer opgeladen te zijn voor het vervolg van de tocht. Ik loop achter een paar dames die hetzelfde tempo als ik hebben, tempo slak. Het parcours is erg bochtig en heuvelachtig met een paar zandpaden tussendoor. Heel zwaar dus. Ik loop te hijgen als een molenpaard en mijn shirt is zeiknat van het zweet. Het is dan ook erg warm voor de tijd van het jaar, 13 graden! Mijn MP3 op vol vermogen sleept mij erdoorheen.

We lopen een flink stuk door het park Meijendel en daar is de rust, de pannenkoekenboerderij waar ik met Marina gezeten heb tijdens de jubileumtocht en de Zeemanstocht heeft hier ook wel eens een rust gepland. Binnen is het erg druk en zoek een plekje en zie het groepje vriendinnen in de hoek zitten. Ik schuif bij hen aan en vraag of zij soms uit het Westland komen omdat ik een westlands accent hoor. Dat klopt nog ook. Mijn moeder komt uit De Lier en een paar van hen komen ook uit de De Lier. Ze blijken ook nog een paar ooms en tantes van mij te kennen. Erg grappig vind ik dit. Het kopje cappuccino is erg lekker en ik geniet van deze rust, en de verhalen van de meiden uit het Westland.

Het laatste stuk besluit ik samen met hen te lopen, ik vind deze tocht erg zwaar en door met hen mee te lopen word ik een beetje afgeleid en kunnen zij me door de moeilijke momenten heen slepen. Dat blijkt achteraf geen overbodige luxe, ik heb het nog nooit zo zwaar gehad! .Door het weer, door het vele stijgen en dalen, ik weet het niet maar het lijkt een tocht van 40 km!
Tussendoor worden er een paar foto's gemaakt die staan rechts met een paar foto's van mezelf. Mijn telefoon is bijna leeg en heb gespaard op het fotograferen
Ik krijg een "schop-onder-de-kont"van Marina en eindelijk, eindelijk is de finish in zicht! Ik kom precies 6 uur later, om 15.50 uur aan bij het startbureau.

Nog even nagekletst en samen lopen we naar de auto voor de terugreis. Thuis aangekomen is alles donker. Hè hoe kan dat nou, zijn ze weg ofzo? Nee, we blijken een stroomstoring te hebben door lekkage in de meterkast (de douche zit er boven) en de man van Eneco is ermee aan de slag. Het duurt dus nog wel even voordat ik kan douchen helaas.

Maar uren later zit ik nog na te genieten van deze zeer zware, maar leuke en leerzame tocht. Ik weet weer waar mijn grenzen liggen en hoe ik daar overheen kan gaan!

Hoogvliet-Spykcity 31-10-09

Moeder natuur is op zijn mooist in de herfst. Dit is mijn meest favoriete jaargetijde: lekker fris, af en toe een waterig zonnetje en mooie kleuren. Kunst in de natuur!

Vandaag besluit ik na mijn werk eens een stukje te wandelen. Ik werk in Hoogvliet. De route heb ik al op afstandmeten.nl uitgemeten, ik ga ongeveer 10 kilometer lopen.
Zo gezegd zo gedaan, om 15.15 uur stap ik de frisse buitenlucht in en dat is wel lekker na 6 uur binnen zitten!

Het is een beetje heiig, maar wel lekker. Bij het metrostation Hoogvliet buig ik af richting Poortugaal. Dit is een bekend stukje, met o.a. de RET mars was ik ook hier. Nog even naar mijn broertje gezwaaid, hij woont langs de Welhoekse dijk.

Ik besluit in de wijk Zalmplaat om langs de dijk te gaan lopen maar helaas, er ligt teveel poep! Dus de trap maar weer op en op het voetpad lopen dat bezaaid ligt met dode bladeren. Er lopen ook veel hondenbezitters, nu maar hopen dat die honden mij met rust laten.....................

Nu moet ik heeeeeeel nodig plassen en zoek een plekje waar dat kan. Ik zie de dijk weer en ik zie ook geen publiek dus een plek daarvoor is snel gevonden. Ik zie dat daar een leuk pad begint, het Visserspad. Een mooi stuk langs de Oude Maas met de welbekende vlonders. Ik zie de Spijkenisserbrug al liggen, daar ga ik straks overheen.

Het begint al een beetje te schemeren, het is inmiddels bijna vijf uur. Nog een stukje door het oude Spijkenisser centrum, het Noordeinde en de Voorstraat om vervolgens door de wijk Vierambachten naar huis te lopen. Rond half zes kom ik aan, helemaal opgefrist! Dit ga ik vaker doen!

Brielle 17 oktober 2009

Er zijn van die wandeltochten waar niet zoveel over te schrijven valt, zo ook deze wandeling.
In Brielle aangekomen bij sporthal de Dukdalf schrijf ik me in voor 25 km. Er schijnt een waterig zonnetje en het is niet koud. Het is een korte routebeschrijving en ik ben bang dat er niet veel variatie in zal zitten. En dat blijkt later ook zo: lange, rechte polderwegen. Persoonlijk hou ik daar niet zo van! Ik vertrek om 8.45 uur.

Na drie kilometer verschijnt de eerste rust, in een klein museum de Halve Maen in Tinte. Je kan daar oudhollands snoep kopen en een kopje koffie drinken maar na een half uur lopen wil ik nog niet zitten, ik maak wel gebruik van het zeer nette sanitair.

En dan slaat de schrik om het hart: waar is de volgende rust? Pas na 14,5 km??? Dat méén je toch niet? En er is ook nergens een bankje te bekennen waar ik even op kan zitten. Tot overmaat van ramp gaat het ook nog eens regenen en kan ik voor het eerst mijn meegebrachte paraplu gebruiken.
In de route zit een stuk bos, grappig is het gebruik van rood-witte linten om de richting aan te geven!

Na zoveel km buffelen is het heerlijk als ik eindelijk neer kan ploffen in de kantine van V.V. Hellevoetsluis (of is het Nieuwenhoorn?) en het is er gelukkig niet druk. De rust (van de voetballers) is nog niet begonnen en ik neem een heerlijke kop koffie. Na een goed half uur, het is 12.45 uur, vertrek ik weer voor het laatste stuk en ik zie dat er over 6 km wéér een rust is, 3km voor de finish.
Ik besluit door te lopen naar de finish, ik heb geen zin een half uur voor de finish te gaan zitten.

Bij de sporthal meld ik mij om 14.15 uur af maar niet zonder goedbedoelde commentaar te leveren omdat die rusten zo raar verdeeld waren en er ook geen afstanden naast de routebeschrijving stond. Het antwoord wat ik kreeg vond ik niet zo aardig: "ja er zit daar niets!" Nee, maar dan kan je er toch voor zorgen dat de route beter uitgekiend wordt? Er zijn daarvoor mogelijkheden zat zoals GPS of de computer. Of regel een wagenrust, zoals de RET dat doet en RWV. Blijkbaar heeft deze wandelsportvereniging de Jonge Tippelaars geen hart voor de wandelaars!! Of het ontbreekt hen aan vrijwilligers dat kan ook maar geef dan een behoorlijk antwoord!
Pfff......26,4 km met één rust gaat niet in je kouwe kleren zitten!

RET Metromars 10-10-09

Vandaag zijn de weersvoorspellingen beroerd maar ik gok het er toch op, ik ga vandaag eens een keertje in Hoogvliet e.o. wandelen want de RET heeft een wandeltochtje uitgezet.
Om even over negen vertrek ik van huis om via de metro (het is ook een metro-mars) bij het startbureau te komen, die zit onder het station.
Rond half tien stap ik weer naar buiten nadat ik mij voor de 15 km-route heb ingeschreven. Dat inschrijven gebeurd met een klein metrokaartje, het is tenslotte een metro-mars.

Via de straten in Hoogvliet, kom ik bij metrostation Tussenwater en ik zet het gebouw op de foto waar ik sinds een week werk. Het heet de Hoge Vliet en het bedrijf waar ik voor werk zit op de 6e etage. Dit stuk heb ik al eerder gewandeld, ik weet dat we nu een mooi wandelgebied binnenlopen, en het is een beetje heiig. De verwachtte (slechte) weersvoorspelling komt niet uit gelukkig.
Na ongeveer 5 km is er een wagenrust van de RET maar ik ben net lekker op gang en heb geen zin om te rusten en verlaat daarom deze rustplek. Via een schelpenpad komen we weer op het asfalt richting Rhoon.
Dit is een historisch landschap, in 1190 bouwt een landjonker twee gebouwtjes in de eerste polder in de Heerlijkheid Rhoon en Pendrecht en een hofstede aan de overkant, waar nu in het bos het Waaltje ligt. In 1421 vaagt de Sint Elizabethsvloed de bouwwerken grotendeels weg.

Vanaf 1433 bouwt men hier een kasteel. Het staat op een strategische plek, aan open polder en het water. Er wordt regelmatig om gevochten. Zo wordt het tijdens de Hoekse en Kabeljauwse twisten in 1489 geplunderd en in brand gestoken. Telkens wordt het kasteel herbouwd en aangepast aan de tijd. In 1598 kreeg het zijn huidige vorm en wordt het gewit, het heet dan ‘Het Witte Huis’. De periode van 1550 tot 1670 is een glorietijd voor de Heren van Rhoon: ze bezitten verschillende huizen, waaronder ‘Westeinde’ in Den Haag. In 1683 gaat de familie Duivelandt echter failliet.

Hans Willem Bentinck, heer van Diepenheim, koopt het kasteel met het omringende land. De Bentincks gebruiken het kasteel als jachtslot, maar wonen er niet permanent. De familie bezit in Den Haag nog ‘Sorgvliet’, het tegenwoordige Catshuis. Rentmeester Christoffel Tromer verandert de tuinen van het kasteel en gebruikt ze als proeftuin voor de tuinen van Paleis Het Loo, waar hij ook werkt. Hij koopt de fruitbomen en vloerkleden in voor het kasteel in Rhoon en voor Sorgvliet. Na het overlijden van Willem Bentinck, heer van Rhoon, ontstaat er onrust onder het volk. Zijn kleinzoon is pas 14 jaar dus te jong om hem op te volgen, er is geldgebrek en de Franse Revolutie doet zich ook hier voelen. In 1813 sterft de laatste graaf Heer van Rhoon en Pendrecht.

De Rotterdamse reder Anthony van Hoboken (1756– 1850) koopt het kasteel in 1830. Hij moderniseert het in Empire-stijl. Hij gebruikte het als weekend- en zomerhuis. Nazaat Anthony van Hoboken (1887-1983) wijdt zijn leven aan de muziek en vertrekt naar Zwitserland. Zijn naam is verbonden met die van componist Joseph Haydn, doordat hij het complete werk van componist Joseph Haydn heeft geïnventariseerd en gecatalogiseerd. (zie ook www.haydn-vanhobokenfestival.nl).
Het huis komt in 1913 onder beheer van de Maatschappij ter exploitatie van Rhoon, Pendrecht en Kortgene. In mei 1940 vordert de Duitse Wehrmacht het kasteel voor bewoning en in de oorlogsjaren wordt het langzaam leeggehaald. Na de oorlog probeert men nog vergeefs de bezittingen terug te krijgen, maar gezien de slechte staat van het kasteel stelt de gemeente voor het gebouw te slopen. In 2003 schenkt de familie Van Hoboken vanuit Zwitserland bezittingen aan de Stichting Kasteel van Rhoon, nu te bezichtigen in de Van Hoboken-kamer in het kasteel.

De familie Van Hoboken heeft het kasteel met de omringende tuin in 1970 verkocht aan de Stichting Het Zuid-Hollands Landschap. Toen het kasteel dreigde te verdwijnen, is de Stichting Kasteel van Rhoon opgericht. Deze heeft het kasteel gekocht en gerestaureerd. De stichting onderhoudt het kasteel en organiseert hier culturele activiteiten voor de inwoners van de regio. Er is een restaurant in het kasteel en de gemeente Albrandswaard gebruikt de Kerkzaal als trouwzaal.

Tot zover de geschiedenis van Het Kasteel van Rhoon, met dank aan de website van het Kasteel, ook wel eens leuk om te weten omdat ik er al zo vaak langsgelopen ben!

Langs het metrostation van Rhoon lopen we via een brug over de weg richting het dorp Rhoon. De kerk staat in het centrum ervan en ik zet het op de foto. Er staat ook een kunstwerk op een pleintje, een man of vrouw te paard. De volgende keer ga ik het eens beter bekijken en ik loop verder door naar Poortugaal.

Dit stuk kan ik werkelijk dromen, gelukkig heb ik mijn Ipod bij me voor wat afleiding. Ik kom maar een paar mensen tegen, hondenuitlaters en fietsers maar geen wandelaars. Wel zie ik Babette met Leitje op een trapje zitten en ik zwaai even. Bij de voetbalvelden van de RET aangekomen loop ik richting de Welhoeksedijk waar Arno (mijn broer) tegenaan kijkt als hij in de tuin zit.

Na deze dijk is de finish en volgens het papiertje zou ik 16.150 km gelopen hebben. Nou dat is mijn recordtijd dan want ik kom 12.20 uur binnen! Tijd voor een lekker soepje, de erwtensoep ruikt goed. En hij smaakt nog ook. Ik ga bij een paar mensen zitten die ik van gezicht ken, je komt vaak dezelfde mensen tegen bij dit soort tochten.

Met de metro ben ik zo weer thuis. Ondanks de slechte voorspelling een mooie dag geweest en een heerlijke wandeling. De foto's staan aan de rechterkant.

Dam tot dam wandeltocht 2009

Het is vandaag 19 september en ik ga voor de vierde keer naar Amsterdam, de Dam tot Dam wandeltocht gaat daar van start. Het is het jubileumjaar van de Dam tot Dam ( ze zijn begonnen met hardloopwedstrijden, zeven jaar geleden is het wandelen erbij gekomen) dit is het 25e jaar dat dit georganiseerd wordt.
Ik heb met Lisette op station Schiedam afgesproken. Het treinkaartje had veel voeten in aarde: het lukte me niet. Samen met een andere dame ging het wel, en gelijk heb ik haar een dienst bewezen want ze had geen klein geld voor een kaartje naar Maassluis. Na enig heen en weer gewissel is het toch gelukt haar op weg te helpen.

Op het station staat Lisette en samen vertrekken we om 08.15 uur naar Amsterdam. In de trein komen twee dames op leeftijd bij ons zitten en we raken gezellig aan de praat. Want ze kunnen aan onze outfit zien, dat wij ook gaan wandelen, net als zij.
In Amsterdam aangekomen drinken we nog een lekker bakkie cappuccino, daar zitten nog meer wandelaarsters. Wij zien deze dag over het algemeen dames die deze wandeltocht leuk vinden, heel weinig heren.

De tocht gaat om 9.50 uur richting Bijenkorf en het oorlogsmonument en ik zet Lisette op de gevoelige plaat.
Het is heerlijk weer, de jassen kunnen uit! Wat ik wel een beetje jammer vind is dat de route precies het zelfde is als andere jaren. Maar omdat het zonnetje zo uitbundig schijnt, is het toch wel leuk om door de straatjes van Amsterdam te banjeren....
We komen ook nog bekenden tegen, Jannie die ik in Nijmegen ontmoet heb, een kennis van Linda, en Ron van de Kant met vriendin.

Na ongeveer vijf kilometer komen we bij de eerste rust, de Schellingwouderbrug. We zijn vrij laat gestart en het is daarom ook niet erg druk hier. We krijgen een apppeltje en een flesje drinken, die nu wat minder groot is dan vorig jaar. En ook lekker! Helaas komen we de flesjes later overal tegen en niet in prullenbakken! Wat een mentaliteit heb je tegenwoordig: gooi maar neer dan ben ik ver vanaf! Bah!

Op 13 km is de tweede rust, het Barkpad. Daar zeggen we tegen de medewerkers dat we weer een stapel afval hebben gezien en dat terwijl de afvalbakken 100 meter verder staan. Zij zijn blij dat we het even melden. Hier is het ook niet meer zo druk, we krijgen weer een lekker Sultanaatje en een flesje drinken. En er staan voldoende dixies, waar ik even gebruik van maak.
De zon schijnt nog lekker en we gaan eventjes in het gras zitten om de voeten te luchten.

Na deze heerlijke rust gaan we richting het Molenwijkpark. Op dit stuk van de route hebben de mensen erg hun best gedaan het gezellig te maken, ze zitten buiten voor hun stulpje met slingers, muziek en soms versnaperingen. Kinderen bieden koekjes en limonade aan. Soms gratis en soms voor een grijpstuiver want tja, het is tenslotte crisis!
Het zweet gutst ons van de lijven, wat is het warm! Wel lekker hoor, zo laat in september nog zo zwoel!

Helaas moeten we deze gezelligheid verlaten, we gaan richting autoweg, waarlangs een flink stuk van de route gaat. Wel jammer dat dit stuk er nog steeds inzit: zo saai! En het industrie terrein waar we door moeten is ook niet al te inspirerend. Lisette zet mij op de foto bij het bordje Zaandam. De laatste rustpust zit daar, ook de brandweer is alweer aan het opruimen. We krijgen daar een lekker broodje spijs van de sponsor AH. En een gratis bakje koffie maar daar hebben we geen trek in. We komen een vaag figuur tegen, die met kapotte schoenen loopt en een tas vol flesjes meezeult, en hij had het over "even poepen". Nou ja! Je komt wat tegen met zo'n wandeltocht...................

Nu nog maar een klein stukje richting het centrum van Zaandam, op de brug zien we de huizen en flatgebouwen liggen. Deze brug gaat helaas (weer) open, vorig jaar stonden we hier ook te wachten. Dit jaar hoeven we voor het eerst niet naar de sporthal te lopen voor de finish, deze is in het gezellige centrum van Zaandam. Daar komen we aan precies om vier uur en krijgen een medaille. Helaas niet de jubileum medaille, die was op (!). Wel raar want er kon dit jaar ook voor het eerst niet na-ingeschreven worden, dan weten ze toch precies hoeveel mensen er komen???
Nog eventjes nagenieten van deze heerlijke dag, de muziek speelt uitbundig, gaan we daarna richting trein, dat is nog een klein stukje wandelen door het centrum. Vorig jaar reed er een pendelbus naar de trein, nu niet meer. En dat vind ik wel een verbetering.

De terugreis gaat voorspoedig, we hoeven niet lang te wachten en om 18.15 kom ik weer aan in Schiedam alwaar Hans mij oppikt om naar Spijkenisse te rijden.
Ik heb genoten van deze dag, mijn eerste wandeling na de Vierdaagse.

Vierdaagse 2009 Dag van Cuijk

Mijn verslag van de 93e Vierdaagse Nijmegen begint met vrijdag. Voor het begin van dit verslag doorscrollen naar beneden.
Vrijdag
Ze zeggen wel eens: "Thank God it's fryday", nou dat dacht ik ook vanmorgen.
Ik heb weer vroege start en na een heerlijke nachtrust sta ik om 05.25 uur in de startblokken. Eline gaat met me mee omdat ze ook vroeg wil starten, daar hebben we een methode op verzonnen.
De barometer vereeuwigd en daarna ga ik door de scanner om 05.40 uur.
Er komt geen einde aan die straten in Nijmegen en de studenten krijgen er nog steeds geen genoeg van om ons aan te moedigen. Ik vind er geen bal meer aan en wou dat het al avond was. Ik loop alleen met mijn MP3 als gezelschap. Floor en Inge sprinten me voorbij, ze zien mij niet. Wel jammer maar ik kan toch hun tempo niet bijhouden. En ja hoor, het gaat weer eventjes regenen. Ik heb nu een goede poncho bij me, die hebben we gekregen bij ons startnummer.
Ik kom door straten die me erg onbekend voorkomen, het lijkt net of we naar Wijchen gaan maar nee het is de dag van Cuijk dus dat kan niet. Ik besluit even naar de EHBO te gaan van het leger om mijn tenen in te laten tapen. Ik ben daar nog nooit geweest, weer eens wat nieuws.
Bij de tent aangekomen kan ik nadat ik mij aangemeld had meteen naar naar binnen voor een behandeling door een jonge militair (als dat maar goed gaat dacht ik nog maar hij deed het uitstekend). In de tent was ook een cameraploeg van SBS6 maar gelukkig spraken ze mij niet aan. Na de tenenbehandeling, wat toch nog zo'n drie kwartier ik beslag nam ging ik weer op pad.
Onderweg nog even met twee dames gekletst, zie ik Eline staan. Die is toch nog ver gekomen. Ik besluit een stukje met haar op te lopen maar haar tempo is nog minder dan die van mij en met pijn in mijn hart nam ik weer afscheid van haar, we moeten de dijk op richting Linden.
Met mijn MP3 op vol volume stamp ik door naar de volgende rust. Vlak voor de brug naar Linden ga ik even zitten en probeer een plekje zonder rook te bemachtigen, er wordt flink wat afgepaft hier! Ik kom Carla tegen en we gaan samen weer verder.
In Linden is het thema "Crisis" en de bewoners hebben er weer wat moois van gemaakt. Krista, Maud Syl en Bianca zijn er ook.
Carla en ik gaan eventjes een soepje eten want het zoutgehalte moet aangevuld worden. De soep is heerlijk maar we zitten vlak voor een DJ die zijn volumeknop op tien heeft staan en dat is geen pretje.
Vanuit Linden is het een saai stuk naar het volgende dorp en ik loop een stukje met Carla en dan weer een stukje met Bianca.
Als we bij Cuijk zijn is het nog ongeveer 13 km naar de finish. Dat zijn de langste 13 kms ooit geweest. In Cuijk is het ook weer superdruk want het is weer lekker weer. De pontonbrug ligt er ook weer en na de brug ga ik eventjes uitpuffen bij de legerrust. Niet al te lang want het is zo zes uur.
Ik kom een echtpaar tegen die mijn tempo lopen en ik besluit bij hen te blijven. Zij hebben vorige week de Apeldoornse vierdaagse gelopen, 4 x 40 km!
Voordat ik in Malden bij AGS ga zitten ga ik nog even langs de kant zitten bij een mevrouw die gelijk mijn flesje bij ging vullen met fris water. Even vijf minuutjes opladen om naar Malden, de laatste rust te gaan. Bijna loop ik er voorbij, gelukkig ziet Eric mij en hij roept me heel hard.
Ik krijg lekkere noedels, heerlijk zout. Mjammie!
Na een lekkere huilbui op de schouders van Carla ga ik weer verder voor mijn victory tocht.
De Via Gladiola is erg lang, er komt geen einde aan.
Bij het ziekenhuis zie ik Corine en Sjaan, althans zij zien mij. En gezamenlijk maken we de tocht af. Hans en Rob staan een paar meter verderop met een bos gladiolen. Ik ben 17.30 uur gefinished en Corine maakt een leuke foto ervan.
Ik krijg mijn kroontje opgespeld dat ook vereeuwigd wordt. Bij het logeeradres eventjes uitpuffen, snel douchen en koffer inpakken.
Jolande en Danielle staan al helemaal gepakt en gezakt om naar huis te vertrekken, die waren allang binnen. Wilma, Gerda en Marian ook. Jammer dat ik Eline en Anita niet meer zie, ik hoor dat Eline het gered heeft. Wat een doorzetter is dat zeg!!
Hans komt mij samen met Rob ophalen.
Na een hartelijk afscheid vertrekken we richting Spijkenisse waar we om 20.50 uur aankomen.
Ik ben helemaal op en vertrek snel naar dromenland met een smile op mijn gezicht, ook al zijn mijn voeten dood en mijn spieren pijnlijk ik voel me heerlijk! Weer een missie volbracht.

Vierdaagse 2009 Dag van Groesbeek

Annemiek, Pien en Gerdien op de Via Gladiola

Barometerstand

Donderdag
De weersvoorspellingen zijn niet zo goed, het gaat vandaag regenen. Wanneer is niet helemaal duidelijk. Daar komen we later pas achter.
Ik hoor dat Linda haar wandelcarriëre aan de wilgen heeft gehangen, ze start niet vandaag, teveel blarenleed.
Het is vandaag de dag van Groesbeek, de Zeven heuvels moeten bedwongen worden. Mijn tenen zijn beschadigd door een foutje van mij waar ik verder niet over wil uitwijden (eigen schuld dikke bult). Dus de start is niet zo erg lekker.
Nadat ik de barometer op de foto heb gezet, mag ik weer vroeg starten en al snel word ik weggescand, het is 05.40 uur. Het eerste stuk gaat weer door Nijmegen, wat een beetje gaat vervelen vind ik. De onvermijdelijke studenten roepen ons toe en er staat verder niemand langs de weg.
En dan kom ik Anita tegen, die haar loopmaatje achter zich gelaten heeft. Eline heeft enorm last van haar scheenbenen, en moet bij elke rust de benen koelen en haar tempo is erg laag. We besluiten samen op te lopen en dat is best gezellig. We kletsen niet zoveel maar toch hebben we steun aan elkaar. Helaas gaat het al snel regenen, eerst een miezerbuitje dat later over gaat in gestage regen. Anita moet erg plassen en we besluiten een café in te duiken, daar kunnen we ook schuilen voor de regen. We zinken neer in de Chesterfields, wat een genot! We besluiten daar een soepje te eten, zonder ballen helaas en de bediening is erg traag. Maar ja, deze rust komt ons goed van pas. We kletsen wat met de twee dames die tegenover ons zitten. Helaas is het niet minder gaan regenen en moeten we weer verder.
We gaan richting de heuvels en de eerste is al heel stijl. Omdat mijn tenen zo zeer doen is het afdalen geen pretje! De mensen zijn niet minder enthousiast, ze staan in grote getale langs de kant met hun campers. Wilma de poes staat er ook weer.
In Groesbeek kom ik Inger tegen maar die heeft een tempo, die kan ik niet bijhouden. Geeft niet want ik loop samen met Anita. En hier is het een groot feest, je word gedragen door het publiek waardoor ik de pijn een beetje vergeet.
We hebben afgesproken na ieder half uur te pauzeren, het regent en we zijn doornat. Althans ik want de poncho die ik bij me heb, is zo lek als een mandje. Ik ben drijfnat behalve mijn voeten die zijn lekker droog gelukkig. Het is bijna tijd om te pauzeren maar we zien geen tentjes om te schuilen. We vragen aan mensen langs de kant met een tent of we even eronder mogen. Anita vraagt of ze even naar het toilet mag en ik krijg een lekker biertje van de heren. Het wordt toch nog gezellig in die regen. En warempel, als we eventjes zitten, beginnen de wolken te breken en gaat de zon schijnen. Gelukkig maar.
We gaan weer verder de heuvels in. Ik heb het erg zwaar door die rottenen, want het dalen is best pijnlijk. Ik zie het even niet meer zitten en dan zie ik ineens onze Eric staan, Anita loopt tien meter voor me en ik roep haar keihard, helaas hoort ze me niet. Maar ik ga toch zitten, deze rust komt als geroepen!! Ik krijg een lekker sapje en kom een beetje bij. Het is niet meer zo ver naar de finish, zo'n 8 km en ik ga weer alleen verder.
Dit zijn heel zware km's want het gaat nu alleen maar dalen want we lopen richting Berg en Dal.
Ik zet mijn MP3 op en ik ga in een roes verder want de voeten doen pijn!
Vlakbij de finish zie ik Pien en Annemiek weer, of zij zien mij en ik krijg een lekker spekkie van haar. Nog eventjes en dan kan ik weer uitpuffen bij Gerdien en Annemiek.
Bij de finish zie ik Bianca en van haar krijg ik een vroege startkaart voor morgen. Ik ga nog heel eventjes bij Wipneus en Pim zitten en klets wat met een man die naast me zit. Na een biertje en een lekkere douche krijgen we weer een heerlijke maaltijd voorgeschoteld: pasta met verschillende sauzen en sla. Helaas eentje met champignons maar de andere saus is ook erg lekker! Met olijven, mmmmm................................ en een lekker toetje na: ijs!
Eline is net op tijd gefinished met heel veel pijn. Benieuwd of ze morgen van start gaat......
Ik ga weer vroeg mijn mandje in en dag drie is een feit. Ben wel erg moe en val heel snel in slaap.

Vierdaagse 2009 Dag van Wijchen

Syl heeft lol

Woensdag
Na een heerlijke nachtrust en een goed ontbijt vertrek ik om 06.15 uur naar de start, ik heb een late start vandaag. Het is de dag van Wijchen die bekend staat als saai. We zien het wel, ik weet in ieder geval wat er gaat komen. Bij de start zie ik Krista zitten, die op Syl en Bianca wacht en ik besluit samen met hun een stukje te lopen.
Het eerste stuk gaat door Nijmegen en dat is vrij saai omdat en nog niemand langs de kant zit en er geen bandjes ofzo spelen. De studenten zijn wel leuk. Na de Hatertse brug gaan we even pauzeren op omgekeerde bloembakken (en dat zit best lekker!) Maud komen we op de valreep nog tegen en Bill komt ook even langs. Hij maakt een opmerking over het truitje van Maud, ze is erg bloot gekleed en dat vindt hij wel vermakelijk (welke man nou niet?)
En daar zien we Ed Stetson ook nog even, hij loopt voor het eerst op de 40 km en hij vindt het in één woord geweldig (hij heeft nu de leeftijd om de 40 te mogen lopen). Hij gaat samen met Bill bij de eierboerderij iets eten en ik blijf een tijdje bij Krista en Syl lopen.
Mijn tempo zakt wat af en Syl blijft gezellig bij me lopen want we moeten de saaie lus naar Wijchen in. Tot daar blijft ze bij me en we verkopen ook samen veters. De zaken gaan goed.....
In Wijchen is het weer een groot feest, het is erg mooi weer en het hele dorp zit langs de weg. We krijgen ook weer vanalles aangeboden, van komkommer tot dropjes en zoutjes. De kleine kinderen staan langs de weg om een handje te krijgen. Bij de ouders van Sunny krijgen we lekkere (zoute!) soep met ballen en heerlijke appeltaart om de verjaardag van Sunny te vieren.
In Beuningen staat ook Tante Wilma met een rustpunt, daar ga ik even zitten, Syl en de rest zitten er ook al. Ik blijf daar niet lang zitten omdat de spieren dan zo verstijven.
In Weurt is het al even gezellig en ik zet een roze zanger op de kiek. Het is vandaag Roze Woensdag, vandaar dat hij roze gekleed is denk ik.
Ik vind het wel leuk om spreuken en teksten op t-shirts te fotograferen, je leest soms de gekste dingen. Maar ik kom er niet veel tegen.
In het Waterkwartier is het ook gezellig druk en al snel om ik bij het benzinestation waar ik vorig jaar met Marina even gezeten heb. Ik ga daar in het gras zitten nadat ik een grote fles water gekocht heb. Ik ben bang zonder water te komen zitten, het is erg dorstig weer!
En dan zie ik de bekende vlag van RWV en ik ga me even melden want ik heb ze maandag niet gezien. Is wel leuk om te lezen straks in de Wandelsportbode dat ik nummertje twee in de wacht heb gesleept.
De Waalkade is alweer snel in zicht, ik vind het nu wel meevallen, vorig jaar had ik er meer moeite mee. Al snel bereik ik de finish en ik meld mij af. Morgen weer een vroege start. Op weg naar huis kom ik twee t-shirts tegen met een Twentse spreuk. Ik vraag aan de man wat betekent dat nou maar ik ben het alweer vergeten. Wel zet ik ze even op de kiek.
Bij Wipneus en Pim is het ook druk, ik moet langs de mensenmassa omdat ik die straat in moet om naar het logeeradres te lopen, twee straten verder. Heerlijk om zo dichtbij te slapen.
Ik plof daar neer en Wilma en Marian zijn daar al. Ik neem een lekker koel biertje. Zo, dag twee zit in de pocket! We krijgen 's avonds een heerlijke maaltijd, varkenshaas met gebakken aardappelen, sla, boontjes en tomaten. We kunnen lekker in de tuin zitten want het is nog steeds warm.......
Na eventjes naar TV Gelderland gekeken te hebben, onze Maike komt op tv, ga ik weer snel naar bed voor de broodnodige rust. Ik ben versleten!

Vierdaagse 2009 Dag van Elst

Dinsdag
Zoals ik al zei, het is een vroege start vanmorgen! Ik heb niet zo best geslapen, van de spanning denk ik. De andere dames hebben ook een vroege start en samen met Anita en Eline gaan we richting Wedren. Ik kom erachter dat ik een andere route heb genomen naar het logeeradres, het is nog dichterbij dan ik dacht!
Om 05.35 zie ik Elly in de rij staan, ik sta notabene naast haar en al kletsend worden we om 05.40 weggescand. Anita en Eline zie ik al niet meer maar dat is niet erg, ik heb aan Elly leuk gezelschap. Zij heeft een sneller tempo als ik en niet veel later loop ik weer "alleen".
Als ik richting Bemmel loop, zie ik een huis met de naam "De Geer", zo heet mijn schoonmoeder en ze ik ook nog jarig vandaag! Ik zet het huis op de foto en krijg gelijk een telefoontje van Anouska, leuk dat ze aan me denkt!
En dan word ik geroepen, we zijn bijna in Bemmel, het is "stappertje" (Linda) van het forum. Zij loopt met Corrie, een ex-collega van haar. Ze vraagt of we samen kunnen lopen en ik vind het wel gezellig. In Bemmel drinken we gezamenlijk koffie bij mijn "vaste" rustpunt. Ik ga daar altijd naar de WC, een schoon en fris toilet.
Het is lekker weer, eigenlijk best wel warm en het is dan ook erg druk langs de route. In Elst is het hele dorp uitgelopen, ontzettend veel mensen langs de kant. Richting Valburg gaan we even pauzeren en Corry weet een rustplek bij de douane. Nou wil het geval dat ik daar vorig jaar met Marina ook gepauzeerd heb, wat een toeval (of niet). Ik laat daar een paar traantjes om de herinnering.........
Daar krijgen we een heerlijk broodje en tomatensoep en we gaan lekker in het zonnetje zitten.
Het gaat best lekker en al snel komen we aan in Oosterhout. Daar is het ook weer een feestje.
Ik kom Mary en Bart op de dijk tegen, altijd gezellig. Mary heeft het wel moeilijk omdat het zo warm is maar ze stapt dapper verder. Als we de Waalbrug weer oversteken is het nog maar een klein stukje naar Nijmegen en daar staan Pien, Gerdien en Mees langs de kant met iets lekkers. Ik krijg ook een witte gladiool. Linda en Corrie melden zich bij hun tentje af en ik ga naar de mijne. Linda heeft het erg moeilijk gehad, ik heb haar er het laatste stukje doorheen gesleept. Zij heeft morgen een vroege start kunnen regelen hoor ik later, ik heb een late start en ga die niet ruilen. Morgen dus lekker uitslapen!