Vierdaagse Nijmegen 4x40 km / 16-7 t/m 19-7-2019

Ik loop al een aantal jaar de Nijmeegse Vierdaagse. Een wandelevenement van wereld formaat, ook wel Walk of the world genoemd. Dit jaar ga ik voor de 12e keer en ik logeer weer zoals gebruikelijk bij Annemiek en Petra in Nijmegen, mijn gastgezin voor die week.
Maandag ochtend meld ik mij bij Petra aan en drinken even een bakkie om dan de stad in te gaan, mijn polsbandje ophalen. Voordat die erom zit heb ik geen rust! Dit jaar is de startprocedure hetzelfde als vorig jaar, een wandelschoen of gladiool als startbureau en dan mag je kiezen welke rij je neemt. De kortste natuurlijk! Dit jaar mag er niet geruild worden, dat geeft veel rust op de wedren. Ik heb wandelschoen en dat betekent dat ik op dinsdag en donderdag late start heb (tijd tussen 5.45 en 6.30 uur) en woensdag en vrijdag vroege start (tussen 4.45 uur en 5.30 uur).
De goody bag zit dit keer vol met allerlei repen, snoepjes, monsters en papier! Dat zoek ik wel uit als ik weer thuis ben..... Ik meld mij aan bij Sabine van de RWV zodat ik op de lijst sta van vierdaagse wandelaars en maak een praatje met de aanwezige RWV-ers alvorens de stad in te gaan voor een broodje. Dan nog even naar de Ramblas voor een bezoekje aan de Ronald McDonald stand van Theo en Joke Kamphuis voor een bedeltje aan mijn tas, altijd leuk en voor het goede doel! De gebruikelijke foto van de barometer met het aantal deelnemers hoort er dit jaar ook weer bij...
Na de lunch gaan we nog even de wedren op om vrienden gedag te zeggen en een praatje te maken en elkaar succes wensen voor de komende vierdaagse. Maandagavond maakt Annemiek een lekkere kipschotel klaar met als toetje yoghurt/mascarpone met aardbeien...hmmmmmm....en ik kruip vroeg mijn bed in want de wekker staat op 4.15 uur!

Dag 1 Elst - Nieuwe ontmoetingen

De route van vandaag is voor het derde jaar andersom, dat wil zeggen dat we na de Waalbrug richting de Oosterhoutse dijk lopen, via Slijk-Ewijk naar Valburg, dan naar Elst en dan volgen Bemmel en Lent om vervolgens weer via de Waalbrug terug te keren naar Nijmegen.
Ik ga met Annie, een nieuwe bewoonster van het gastgezin, richting de wedren met mijn eigen vouw fietsje en Annie op een geleende fiets maar ze weet niet, dat de remmen het niet doen! Dat is schrikken maar voor Annie maakt het niets uit blijkbaar, ze bestuurt de fiets als een fietscoureur! We moeten namelijk een stukje “bergafwaarts” richting de wedren. Ze komt ongeschonden aan bij de fietsenstalling.

Om 6.00 uur kunnen we door de start, de scanners doen het goed er is hoegenaamd geen rij. Dat is lekker!!
En al kletsend lopen Annie en ik over de dijk naar Oosterhout, waar ik een rustpost heb van de RET en ik mijn stempelkaarten ophaal, Annie loopt door. Ik rust niet lang omdat ik er pas 7 km op heb zitten en na een kopje koffie vertrek ik weer richting Slijk-Ewijk. Daar zie ik Trudy in de bocht, zeg haar gedag en een paar minuten later loop ik door en kom ik aan de praat met een man die een bekertje koffie met zich meedraagt. Ik vraag waarom hij dat doet en hij begint een heel verhaal. Hartstikke gezellig en zo gaan de kilometers makkelijk voorbij. Omdat we het zo gezellig hebben loop ik per ongeluk de tweede rustpost van RET voorbij maar even verderop weet ik de rust van ons forum te zitten, de enige echte AGS rustpost. Ik neem afscheid van de man als ik de tentjes in het vizier krijg. Ik heb er nu 17 km op zitten. Na de kippensoep door naar Elst.
In Elst is de hele bevolking uitgelopen om ons aan te moedigen en muziek schalt uit diverse boxen. De muziek smaak kan ik niet delen en het zijn vaak dezelfde liedjes maar het verhoogt wel de sfeer en het is lekker weer, ook voor de toeschouwers.
Na 8 km zijn we de Rijkerswoerdse plassen voorbij en ik bedenk bij mezelf dat ik nu wel weer even wil zitten als ik een bekende RWV-er langs de kant zie zitten, Sandra. Zij runt met nog een vrijwilligster die ik ken van RWV, Astrid, een verzorgingspost van Walking2gether. Ik mag er ook eventjes zitten en bijkomen. Wat heerlijk en wat een verrassing! Ze blijken de komende dagen ook langs de route te zitten. Martje zit er ook, zij loopt dit jaar de 50 km! Dat vind ik wel stoer hoor, ik zou het zelf niet kunnen of willen! Ik loop een klein stukje met haar op tot de gehaktballen post van WIOS. Zij verkopen natuurlijk niet alleen gehaktballen maar ik heb daar nu wel trek in. Wel jammer dat het mij deze keer niet smaakt......hij is te hard en ook nog voor de helft koud.....jammer!
Ik weet niet meer precies waar ik Carla, Margrit en Jan zie zitten, ergens tussen Bemmel en Lent bij een camper maar ik ga eventjes bij hen zitten en krijg van de eigenaars een lekkere pannenkoek. Zij heten Iris en Roy en ze zitten ook op de vierde dag langs de route, ik mag ook dan weer hier even uitblazen.....erg lief. En weer een receptie-adresje erbij.......
Ik ga weer door naar Lent via de Via Begonia. Die zat vroeger altijd aan het begin van de route en nu aan het eind. De bewoners moeten er nog aan wennen denk ik, het is een tamme bedoening.
In Lent zit het Van de Valk Hotel waar Jan en Carla uit Tilburg zitten om mij aan te moedigen en via de trap loop ik naar het terras, ik ben verrassend vroeg gearriveerd daar dus heb ik nu wel tijd voor een bakkie en een praatje, het is pas 15.00 uur! Vanaf hier is het nog 2,5 km lopen en dan ik ben klaar.
Onderweg naar de brug bots ik tegen een man op leeftijd aan en ik zeg sorry. Zegt ie: “Ik word liever door jou aangeraakt dan door de paus!” En ik schiet in de lach. We raken aan de praat en hij blijkt een gezellige babbel te hebben zodat ik ongemerkt bij de finish aankom! Ik meld mij af en ga op zoek naar bekenden op het Vierdaagseplein. Ik loop het terrein voorbij van de 50-km kraampjes en zie ineens Pascal! Wat leuk! Samen gaan we een biertje drinken en zijn nicht komt er ook bij zitten. Zij is helaas uitgevallen en we spreken de dag door. Het is erg gezellig maar ik moet wel op de tijd letten, ze zitten op mij te wachten met eten.
Ik sluit de dag af met een goed gevoel, ik heb lekker gelopen vandaag. Na het eten en TV Gelderland kijken en vroeg naar bed, morgen vroege start.

Dag 2 Wijchen - Grenzen verleggen

Vandaag ga ik weer met het fietsje naar de wedren en wacht op de start van de 50-km lopers. Omdat mijn huisgenoot die ook op zolder slaapt de 50 loopt ben ik al wakker en ga er meteen uit, ik kan toch niet meer slapen. Ik zet mijn fiets dit keer bij het speeltuintje en ga lekker zitten wachten en kijken naar de lopers die in de rij staan om te starten. Ik kan de 50-km lopers uitzwaaien en ze een fijne wandeldag wensen. Na ongeveer 10 minuten in een kort rijtje wachten mag ik ook weg, ben nog nooit zo vroeg gestart!
Ik kan niet goed op gang komen......mijn voeten doen zeer! Gisteren had ik nieuwe schoenen aan, kennelijk zijn die nog niet zo goed ingelopen. Of was het magnesium voetenbadje geen goed idee, ik zal het nooit weten....
En daarbij komt dat ik de eerste 10 km van de route erg saai vind! Het is dan fijn dat je een wandelvriend tegenkomt die een stukje met je mee wilt zodat die kilometers wat aangenamer worden! De eerste RET post zit in Alverna maar voordat ik daar ga zitten wil ik naar de wc. Ik vraag dat meestal aan mensen langs de route omdat ik een hekel heb aan de lange rijen, daar heb ik geen tijd voor want die besteed ik liever aan wandelen. Maar tot twee keer toe word ik geweigerd! Ik trek een zielig gezicht en zeg dat ik zo nodig moet en de rijen te lang zijn, maar nee hoor. Bij het tweede huis lukt het wel hoewel in eerste instantie mocht het niet maar mijn zielige gezicht werkt nu wel!

De koffie “met een glimlach” bij de RET smaakt goed maar het is best nog wel vroeg.
De route gaat vandaag van Nijmegen naar Alverna, Wijchen in en weer uit, Beuningen en Weurt om vervolgens via de Hertogstraat bij de wedren aan te komen. Het is vandaag “Roze Woensdag”, een dag in het teken van de homo-acceptatie. Veel wandelaars zijn in het roze gekleed, ik heb ook een roze T-shirt aan maar ik ben mijn roze hoedje vergeten, ik heb nu een witte op.
In Wijchen staat Hans langs de route met een lekkere ijskoffie op mij te wachten. Daar kom ik op de geplande tijd aan, het is 8.30 uur en er liggen al 16 km achter mij. Even bijkomen in een fijne tuinstoel die Hans heeft meegebracht. Een uur later zie ik hem weer in het centrum van Wijchen, op 21 km. Samen met Annie die ik onderweg weer tegenkom vieren we een feestje in het centrum, het is zo gezellig druk! We komen wel in een file terecht maar dat vinden wij niet erg.
Hier ontsnap ik even aan de drukte als ik een kerk inloop om een kaarsje op te steken voor Marina. Er staat een mooie tekst bij de kaarsen die veel indruk op mij maakt waardoor de tranen rijkelijk vloeien.......

De rust pauze van AGS sla ik dit keer over omdat in dezelfde straat Sandra ook zit, daar ga ik dit keer weer eventjes zitten en ik heb in Wijchen nog bij de RET gezeten anders wordt het wel erg veel rusten op een dag. Ik heb getraind op rusten maar je kan ook overdrijven!

Het weer is ondertussen omgeslagen, het is benauwd warm aan het worden.
Ik ben het een beetje zat aan het worden en de route van Wijchen naar Beuningen en Weurt is ook al niet al te boeiend. Het Waterkwartier is altijd wel heel gezellig en al feestend kom ik aan op de Waalkade. Ik weet dat het dan nog zo’n 3 km is naar de finish, via de Voerweg naar de Hertogstraat en ik hoop dat er dit jaar wel goed op gelet wordt dat het publiek niet op de route komt te staan! Vorig jaar was daar een opstopping maar gelukkig dit jaar niet, het publiek staat netjes te feesten achter de dranghekken. Je kijkt daar je ogen uit, met diverse verklede mannen en/of vrouwen en travestieten. Eindelijk kan ik mij afmelden en ga direct naar het vierdaagse plein waar Fred zit met zijn maatjes, hij is voor een dagje naar Nijmegen gekomen om de sfeer te proeven, hij loopt dit jaar niet mee. Het werd een lange nazit......erg gezellig maar ja morgen moet ik het wekkertje vroeg zetten dus op tijd weer weg.

Omdat ik vrij laat arriveer in het gasthuis ga ik direct na het eten douchen en naar bed, ik ben best wel moe en voel mij niet zo lekker want er zitten twee flinke blaren op de hiel......Ik val als een blok in slaap, morgen weer “late” start!

Dag 3 Groesbeek - Fijn weerzien

Na een goede nachtrust gaan Annie en ik weer op de fiets naar de wedren, de rij is kort en we zijn zo op weg. De route gaat via Nijmegen, naar Mook, Malden, Plasmolen, Bredeweg, Groesbeek en Berg en Dal en zo door naar de finish in Nijmegen.
Ik kan maar niet in mijn ritme komen en loop niet door de haag van studenten heen maar kan ernaast ook op de route komen, dat bevalt beter dan door een walm van alcohol te lopen.... Na 3 kilometer slaapwandelen hoor ik mijn naam, ik loop Jennie en Diny tegen het lijf, zij logeerden een aantal jaar geleden in het huis van Gerdien in de van Slichtenhorststraat. Wat een leuk weerzien en we hebben gespreksstof genoeg om ongemerkt de kilometers te overbruggen. Bij de Eneco rustpost van Han ga ik eventjes pauzeren en neem hen mee voor een bakkie. Daarna zeg ik ze gedag en ga weer alleen verder tot de volgende rust bij de RET onder de brug op 12 km. Daar zie ik Heleen en we kletsen wat. Ik blijf er vrij lang zitten want een groepje oud-mariniers komt bij mij zitten en weer is het reuze gezellig! Maar ja, op 16 km wachten Gerard, Marja en Daniëlle net voor Plasmolen, daar wil ik ook nog even zitten! Maar eerst in Mook een kaarsje opsteken voor Marina waar ik de zegen krijg van de pastoor zodat ik de kracht krijg om verder te gaan. Ik ben niet gelovig maar het deed me toch wel wat....
Van Plasmolen naar de eerste heuvel bij Milsbeek klets ik met een militair die uit zijn groep loopt en die vertelt dat hij betaald krijg voor deze vierdaagse, mits hij hem uitloopt. Zelfs de trainingen worden gewoon betaald. Dat wist ik niet en ik heb weer wat geleerd. Ik zie een jonge man die een T-shirt draagt van Feijenoord en ik denk: hè, een plaatsgenoot, effe een babbeltje maken. Hij loopt wat moeilijk dus misschien kan ik hem een beetje oppeppen. Als hij begint te praten hoor ik een duidelijk Twents dialect, hij komt uit Enschede! Maar wel een Feijenoord-fan dus helemaal goed.

In Bredeweg zie ik de post van Sandra weer, die komt als geroepen! Het is best weer warm vandaag en de yoghurt met aardbeien smaakt verrukkelijk!
Groesbeek is weer een feestje en ik geniet, de heuvels komen eraan! Maar eerst nog even een kaarsje voor Marina opsteken........Zonder problemen loop ik over de heuvels heen en op naar de volgende rust bij AGS. Maar ik heb net nog een rust bij de RET gehad waar ik een (halve) gehaktbal heb gegeten en een cola “met een glimlach” gedronken. Dus ik blijf niet te lang zitten en ik neem geen consumptie want ik heb nog een sportdrank bij de RET gehaald......
Vanaf hier is het nog maar 8 km naar de finish en gaat de weg alleen maar naar beneden. Ik loop een stukje samen met een man die zijn eerste vierdaagse loopt maar hij is er zeker van dat dit ook zijn laatste is. Ik probeer hem nog over te halen, dat hij er een week later misschien anders over denkt maar nee, dat was niet het geval verzekert hij mij, dit is echt eens maar nooit meer! Tja, you hate it or you love it!
Ik kom op tijd aan bij de finish, geen idee meer hoe laat maar de tijd vind ik niet belangrijk. Zoals Bernard, een walker van het w4w-forum zegt: It’s all about the finish line, not the timeline! Bij het afmelden kom ik Annika nog tegen en Millie die meteen een foto ervan laat maken! Leuk!!!
Ik ga niet nabieren maar direct naar het gasthuis en ik geniet van de heerlijke maaltijd die Annemiek samen met Petra voor ons bereid heeft.
Op naar dag 4!

Dag 4 Cuijk - Sterker door strijd

Deze dag begint onverwacht met een (fiets)warming-up. Op de wedren kom ik erachter dat ik mijn telefoon ben vergeten en moet weer terug fietsen! Gelukkig ben ik vroeg genoeg dus wat dat betreft niet erg, maar ik heb geen sleutel meer en moet Petra en Annemiek wakker bellen, en dat vind ik echt niet leuk maar ja.....zonder telefoon kan ook niet en mijn RET consumptie kaart zit er in!
Op de wedren zit ik uit te puffen met een cappuccino van de koffiekar en wacht totdat de vroege start gaat beginnen. Desondanks kan ik al om 5.00 uur van start.
Wederom de eerste kilometers slaapwandelend en achter de studenten om gelopen. Ik heb het T-shirt met een foto van Marina aan en krijg er leuke en lieve reacties op. Een jonge vrouw vraagt iets erover en ik vertel over Marina. Het ontroerd haar en zij en haar vriendin lopen een stukje met mij op. In Hatert ga ik naar het toilet van een inwoner die erg gastvrij is (nummer 46 onthou ik voor volgend jaar!) en als ik weer weg loop ontmoet ik een enthousiaste wandelaar die loopt te genieten en ik geniet met hem mee, we lopen samen een stukje op. Een kilometer verder zie ik Diny en Jennie weer maar Jennie heeft het zwaar en last van haar knie. Ik hoop dat ze het gered heeft....

Mijn plan is om door te lopen naar het restaurant in St. Walrick waar een lekkere kersenvlaai op mij wacht en onderweg daar naartoe kom ik Sylvia tegen. Zij loopt alleen omdat haar maatje Bianca is uitgevallen door buikgriep en dat vindt ze best moeilijk. Mijn tempo is iets lager dan die van haar en ik vraag haar een plaatsje vrij te houden, dat doet ze ook. Onderweg ernaartoe kom ik Heleen weer tegen, gezellig kletsend lopen we richting St. Walrick, zij loopt door tot de RET rust op 13 km maar dat vind ik te ver. Na ruim 9 km kom ik eindelijk aan en ga bij Sylvia, Carola en Aike zitten. De vlaai smaakt zoals altijd verrukkelijk! Het is mijn ontbijt van deze dag.....
De volgende rust is in Overasselt bij de RET en daar ga ik kort zitten voordat ik de dijk naar Linden op ga. Ik doe mijn oortjes in, ik heb behoefte aan wat pep in de vorm van een lekkere beat en heb even geen zin in gesprekjes. Zo kom ik de kilometers wel door tot de rust van Gerard en Marja in Linden denk ik, maar na twee nummers zie ik Dick lopen en we raken aan de praat tot Linden. Het thema dit jaar is glitter en glamour. En wederom maak ik geen foto’s. Gek is dat, foto’s maken is dit jaar geen prioriteit. Ik leen daarom de meeste foto’s van medewandelaars voor mijn verslag. De namen noem ik aan het eind.

Als ik Linden uitloop raak ik aan de praat met een man die vraagt naar de tekst op mijn shirt en weer vertel ik het verhaal over Marina en dat vind ik nooit vervelend. Ook krijg ik soms een schouderklopje met: “sterkte vandaag” en is heel fijn om dat mee te maken.....
Ik zie ineens de camper weer van Iris en Roy, Carla en haar maatjes staan op het punt te vertrekken maar ik mag nog een pannenkoek eten als ik trek heb en dat heb ik! Heerlijk hoor, bedankt!!! Ik kan weer vol energie naar Beers waar de rust van RET zit.
Even bijkomen met een heerlijke, maar hete kippensoep jammie.....
Door naar Cuijk waar de pontonbrug wacht. Mijn planning om rond 13.00 uur daar te zijn lukt niet helemaal maar het is ook niet heel erg laat. Na de brug ga ik nog effies zitten en ineens zie ik Carola en Aike, ik blijk vlakbij hen te zitten.
Vanaf hier is het nog 13 km naar de finish maar voor mijn gevoel is het nog een best eindje. Heel langzaam kom ik op gang en mijn idee is om tot Malden door te lopen waar de rustpost van AGS is, zo’n 6 km verder. Het kost mij best veel moeite om niet langs de kant te gaan zitten of te gaan liggen in het gras, ik zie diverse wandelaars dat wel doen maar dat kost teveel moeite om dan weer verder te moeten dus dat doe ik maar niet.
Eindelijk zie ik het verkeersbord dat de rotonde aangeeft waar de AGS-rustpost is en ik ben erg blij dat ik ruim op tijd ben zodat ik voldoende tijd heb voor de finale, de Via Gladiola.
Hier zie ik Ann-Marie en ik ben blij haar te zien, ze geeft mij een knuffel die ik hard nodig heb......weer eventjes landen en energie opdoen voor het laatste stukje.
Ik loop met tranen in mijn ogen weg, die laatste km’s moeten nog geslecht worden maar die lijken niet te overbruggen voor mijn gevoel.....mijn voeten doen zo’n pijn!
Als ik het nummer hoor: You never walk alone krijg ik het te kwaad en een mevrouw komt mij een knuffel geven want ze voelde dat ik dat nodig had. Zoooo lief!!
En dan word ik aan de armen meegenomen door Peter en Mark, de maatjes van Fred en René. Ik ben erg blij met hun gezelschap en hun energie waardoor ik over het asfalt vlieg. Bij het huis van René nog even een receptie bezoeken en weer doorrrrr.......
We grappen en grollen met elkaar en iedereen langs de route, high fiven met iedereen die zijn hand opsteekt, nemen een blikje bier mee voor onderweg, en nog een, huilen en lachen liggen dicht bij elkaar. Gladiolen die we krijgen leggen we bij de patiënten van het Radboutziekenhuis met tranen in onze ogen. Daar staat Hans langs de route maar ik zie hem niet, gelukkig ziet hij mij wel en ik krijg een mooi aandenken om mijn hals. Een ketting met een tinnen gladiool en een sleutelhanger van de Waalbrug van tin. Ik ben er erg blij mee en zo loop ik de laatste meters naar de finish. We zijn ruim op tijd.....17.30 uur! Ik heb Genoten met een grote G van deze vierdaagse en ik ga met de jongens even nabieren, René is inmiddels ook gearriveerd.
Na de feestelijke afsluiting gaat ieder zijns weegs en Hans begeleid mij naar mijn fietsje. Ik ben ietwat beneveld door het bier hahaha maar kom zonder kleerscheuren aan bij het logeer adres. Daar is Marco ook en we praten nog eventjes na. Ik ga niet douchen daar ben ik te moe voor.......
Ik zeg Annemiek en Petra gedag en bedank hen voor de gastvrijheid en hun steun tijdens deze enerverende dagen. Terugkijkend op deze editie kan ik zeggen dat het mij deze keer best veel moeite kostte maar door de vele lieve mensen die ik onderweg ontmoet heb en mijn lieve wandelvrienden- en vriendinnen heb ik het weer gered dit jaar. Met twee flinke blaren op beide hielen als aandenken!
Tot volgend jaar!!!

De foto’sin het album zijn o.a. ook van Diny Meurs, Bernard, Henk, Marja, René en Sylvia

Even pauze.......

Tot aan de Vierdaagse van Nijmegen die start op 16 juli a.s. geen gewandel meer.......eventjes de voeten rust gunnen!!
Dus tot ziens na de Vierdaagse!

Tweedaagse Alkmaar 21 en 22-6-2019 / 80 km

Dag 1
De Heilooerroute
Al jaren is het voor mij de traditie om de laatste trainingstocht voor de Nijmeegse vierdaagse te lopen in Amersfoort. Dit jaar kies ik voor de Tweedaagse van Alkmaar en dan kies ik natuurlijk wel voor 2 x 40 km. Je kan bij deze 2daagse ook andere afstanden lopen.
De reisbescheiden krijg ik bijtijds binnen, heb een hotel vlakbij geboekt en ik ga met Karin deze uitdaging aan!

Hans gaat mee als supporter en het is natuurlijk gezellig om na afloop samen te eten in het hotel. Onderweg voorziet hij mij van de nodige spullen en ondersteuning die ik nodig zal hebben.

Donderdag gaan we dus richting Akersloot waar het hotel van de Valk zit. De wekker zetten we op 5.30 uur want er moet om 6.30 uur gestart worden en ik moet mijn startkaart nog halen. Vrijdagochtend rijden we naar het Afas stadion van AZ waar de startlocatie is. Hier ontmoeten we Karin ook en we gaan van start. De grote groep is al vertrokken, wij tien minuten later.

De route gaat vandaag richting Heiloo en Egmond aan Zee de zogenoemde Heilooerroute. Deze wandeltocht is door Le Champion georganiseerd en dan weet je dat het goed verzorgd is onderweg. Er zijn wel 5 stempelposten waar iets te krijgen is. Op 5,1 km de eerste post. Het wordt vandaag trainen op rusten, iets wat Karin niet gewend is. Onderweg naar Egmond aan zee lopen we door het duingebied en zanderige paden wat best zwaar is. Het is heerlijk weer en soms gaat de zon schuil achter de wolken waardoor ik af en toe mijn jasje nodig heb.

Op 12 km zit stempelpost 3 aan het strand van Egmond aan Zee, daar is het heerlijk toeven en nemen we het ervan, we delen een punt appeltaart. Dat gaat er wel in maar een hele is mij teveel. Op het strand maken we foto’s van elkaar, zittend in het zand met op de achtergrond de zee. Het is vloed maar we kunnen nog over het natte zand lopen. Na ongeveer 2 kilometer gaan we weer de duinen in, en de helling loopt iets makkelijker via een trap maar is toch best zwaar.....en we nemen weer de tijd voor een fotomomentje in de duinen.

Op 18 km is de volgende stempelpost en de route gaat door en over de duinen. Ik begin last te krijgen van mijn enkel helaas, dat drukt een stempel op het wandelen waardoor ik er niet echt van kan genieten. Met een grote boog komen we uiteindelijk aan in Egmond Binnen. Bij stempelpost 4 zie ik Hans zitten, hij heeft voor mij wat mayonaise gehaald voor mijn eitje, die eet ik met smaak op. Bij de EHBO post laat ik naar mijn hiel kijken, die doet pijn en de aardige EHBO-er plakt deze af. Ik kan nu vrijwel pijnloos verder, de laatste 13 km. In Heiloo is nog een laatste stempelpost maar helaas pindakaas deze is al aan het afbreken. Hoe kan dat nou, het is “pas” half 4, hij zou tot 4 uur open zijn! Nou ja.....het is toch vrij laat, we moeten om half 5 binnen zijn, dus we bikkelen maar door. De laatste 6 km.........daar kan ik kort over zijn: saai! Met zicht op het AZ stadion waar de finish is die maar niet dichterbij komt! Als we nog ongeveer 3 km hebben te gaan komt er iemand van de organisatie in een auto ons vertellen dat we een klein stukje af kunnen snijden maar dan moeten we wel weer over de grasdijk terug, dezelfde als waar we in de ochtend mee begonnen. Uiteindelijk scheelde het 700 meter waardoor ik klokslag 16.27 uur binnen kwam, Karin iets eerder want ze was bang te laat te komen en liep door. Binnen in het stadion is een feestje aan de gang maar wij halen onze startkaart op voor morgen en rijden naar het hotel terug, Karin logeert daar ook.
En dan lekker in bad en bijkomen, energie opdoen voor de volgende dag!

Dag 2
De d’Oude Stadroute

Zoals dat soms gaat heb je goede en slechte dagen, vandaag is een slechte dag en mijn energie pijl is laag. Ondanks dat heb ik zin in de komende wandeldag, het wordt mooi weer en ik ben benieuwd naar de route. De start is 15 minuten verwijderd van het Afas stadion, Karin parkeert daar de auto en rijdt met ons mee naar de startlocatie. We starten precies om 6.30 uur en lopen door de straten van Alkmaar. Een inwoner staat te mopperen in zijn voordeur, hij is wakker geworden van het gezang van de lopers en roept of het wat stiller kan......
Deze dag heeft 7 stempelposten maar we gaan niet bij iedere post zitten, je kan ook overdrijven hahaha! Maar zoals gezegd, ik kan niet op gang komen en heb moeite met het tempo. Mijn enkel doet zeer en mijn hiel, maar ja even doorbijten en gaan met die banaan.
We lopen door Alkmaar Noord, en door naar Geestmer-Ambacht en Warmenhuizen. We vergapen ons aan de mooie huizen en de staat van de tuintjes, allemaal even mooi en verzorgd. In Tuitjenjorn is een stempelpost vlakbij een dierentuin, we hebben er de helft op zitten. Leuk om daar doorheen te lopen. We lopen samen op met een kennis van Karin, vanaf hier gaat de route door het buitengebied met lange en rechte wegen. De zon schijnt en doorrrrr......naar Krabbendam en over de dijk naar Schoorldam op 26 km waar Hans op de uitkijk staat. Het deelnemersveld is behoorlijk uitgedund, wij lopen in de achterhoede. Zelfs de dixies worden al opgeruimd maar de zanger met gitaar kan er nog een liedje uitpersen voor ons. Leuk toch?

Vanaf hier is de route “not my cup of tea” en kan ik alleen nog maar aan de finish denken en aan het bad waar ik straks induik. Karin besluit daarom alleen verder te gaan om haar eigen tempo te kunnen lopen. Onderweg kom ik nog wel een leuke straat in, waar het publiek de wandelaars aanmoedigt met hier en daar tafeltjes met snoep en drank. En muziek, ook leuk. Het doet een beetje aan Nijmegen denken. Bij de laatste stempelpost stop ik niet, ik wil niet te laat komen.
Uiteindelijk kom ik dan toch aan in Alkmaar, een verkeersleider rukt zich los van zijn gesprek en begeleid mij met oversteken. Als ik denk er bijna te zijn, zie ik ineens een bordje met: “nog 3 km nog even doorbijten”. En dat wordt het want ik vind het nu wel lang genoeg duren! En deze kilometers zijn niet de makkelijkste zo door het parkje met zijn heuvels op en neer. De organisatie heeft nog wel een verrassing in petto: een dweilorkest moedigt mij aan en ik krijg een kunstbloem in mijn handen gedrukt.
In de lange winkelstraat moet ik mij door het winkelende publiek heen wurmen, wat is het druk!! Ik ruik de finish maar moet twee keer vragen of ik goed loop. En dan zie ik het, het Waagplein waar de finish is......ik verwacht een juichend publiek. Helaas......er is een huldiging aan de gang van vrijwilliger van het jaar???? En ik dan, het is nog steeds geen half 5, de sluitingstijd. Ik kom om 16.04 over de finish en word op de foto gezet. Huilend val ik in de armen van een vrijwilligster, zo moe ben ik! En zo blij dat ik eindelijk binnen ben!!! Karin zit al op een terras te genieten van een wijntje en ziet mij binnenkomen. Als ik enigszins bijgekomen ben lopen we samen naar de pendelbus die ons naar het stadion brengt, een fijne service van Le Champion.
Bij het stadion staat Hans al te wachten en neem ik afscheid van Karin, wij rijden naar het hotel. Daar kom ik bij in het bad en laat ik deze dagen over mij heen komen en schrijf ik 80 km erbij. Ik heb nu wel genoeg getraind voor Nijmegen!

foto’s dag 1

foto’s dag 2

2e Kikkerloop 15-6-2019 / 20 km

Vorige week een tochtje gelopen voor het goede doel Spieren voor Spieren, vandaag is het de beurt aan een tochtje voor ALS, een vreselijke spierziekte waar nog veel onderzoek naar gedaan moet worden. De tocht van vandaag wordt georganiseerd door Carla die haar man Ton heeft verloren aan ALS en ter nagedachtenis aan hem lopen we vandaag een rondje Haarlem. De opbrengst komt geheel ten goede aan ALS en de tocht dankt zijn naam aan Kermit de kikker waar Ton zo gek op was....

De regen komt helaas met bakken uit de hemel als wij vertrekken vanuit Spijkenisse en we zullen de zon vandaag niet veel zien wordt er voorspeld, maar ach......het meeste valt ernaast! Nadat Hans en ik ons aangemeld hebben bij Carla en Margrit is het wel enigszins opgeklaard maar het blijft erg bewolkt. En af en toe druppelt het nog wat na maar het is niet koud.

De route voert ons langs een watertje waar veel woonbootjes in drijven, de ringvaart van de Haarlemmermeerpolder. Onderweg bekijken we de huisjes, bootjes en molens die we tegenkomen en maken tijd voor een brugmomentje. Na 4 km mogen we een onverhard paadje op maar het pad is nauwelijks te zien door de begroeiing en ook vrij nat vanwege de recente hoosbuien. Maakt niet uit, de broek droogt wel weer onderweg.

De eerste rust bevindt zich in De Molenplas. Daar nemen we het er even van en kom ik een stel bekende wandelaars tegen die ik ken van de SOP tochten. Altijd leuk!
De koffie smaakt hier goed.

We gaan weer verder langs een ander watertje, de Zuider Buiten Spaarne waar heel veel te zien is. Woonbootjes en leuke tuintjes, mooie huizen en vaarboten. Alleen jammer dat de afwatering van het pad hapert want er liggen overal plassen die we niet kunnen vermijden, daar is het pad te smal voor! Dus het wordt soppen geblazen en nu letterlijk! Mijn schoenen en sokken raken doorweekt.....

Na een kilometer of 10 gaan we even op een bankje zitten om de proviand op te eten, lopend vind ik dat lastig. We zien een bankje langs het water waar we drie bootjes zien aanmeren met kinderen erin. In elk bootje vier kinderen die onderwijs krijgen in het varen met een zeilboot. Wel leuk om te zien!

Aangekomen in het centrum van Haarlem lopen we om de Grote of St.Bavokerk heen nadat we ergens op een terras gezeten hebben. Na een paar rondjes door het Begijnhof, we raken de route even kwijt, komen we weer buiten het centrum van Haarlem aan. Een rondje om de molen de Adriaan en door naar het oude Droste terrein. Dan volgt een stukje door en over het industrie gebied van Haarlem. De verveling verdrijf ik door foto’s te nemen van een paar mooie bloemen onderweg en de bepijling van de route. Die herkennen we aan de hand van de groen-witte banieren van KWBN en soms de rode lintjes ter afwisseling.

En dan nog een stukje natuur langs de Veerplas waar de Reuzeberenklauw welig tiert. Een “gevaarlijke” plant want ze kunnen blaren opleveren bij aanraking! Gelukkig komen we er niet in de buurt maar zijn wel mooi om te zien. Ze kunnen wel 4 meter hoog worden en schapen vinden ze lekker.

Het einde van de tocht is in zicht als we het hotel ontwaren in de verte. Na het oversteken van de spoorlijn lopen we het hotel binnen, het is inmiddels 15.30 uur en we zijn op tijd! Ik meld ons af en krijg een plaatje en stempeltje, kletsen nog even na en ik koop een T-shirt van de Kikkerloop. Daarna vertrekken we weer naar Spijkenisse.
Ik kijk terug op een leuke en afwisselende wandeldag. Later hoor ik dat er 135 wandelaars geweest zijn, een mooie opkomst!

hier meer foto’s

4e Andre van de Hoef Verzekeringentocht 9-6-2019 / 20 km

Het tochtje van André begint zo langzamerhand traditie te worden! Ik ga vandaag de vierde editie lopen van de André van de Hoef Verzekeringen tocht. Hij heeft dit keer vier afstanden bedacht: 40, 30, 20 en 15 km! Dit doet hij niet alleen, ook zijn buurman Michel doet mee en natuurlijk zijn echtgenote Liane en zoons met aanhang. Het is een hele klus om zoiets dergelijks op te zetten maar hij heeft er ook een goed doel aan gekoppeld namelijk Spieren voor Spieren. Het inschrijfgeld gaat geheel naar dit goede doel, en tijdens de tocht kan je muffins kopen bij de rust Mon Chouette waarvan de helft voor Spieren voor Spieren is. Ook bij de tweede rust (voor de 20 km althans) gaat een deel van de lunch in het goede doelen potje. Goed geregeld!

De route gaat meteen na het restaurant La Place Maarsbergen waar Hans en ik de inschrijving gedaan hebben voor 20 km een heel lang stuk langs een autoweg.......ik trek meteen de vergelijking met andere jaren waarin we gelijk de bossen in werden gestuurd maar misschien komt het goed? De diverse vogels hebben het hoogste woord en het is vandaag gelukkig droog, dat was gisteren wel anders! Maar nu kunnen we na verloop van tijd de jassen uitdoen, de zon doet goed zijn best!

Bij een boerderij op ongeveer 6 km staat er een verzorgingspost op ons te wachten met water, cake en een appel. Dat komt goed van pas en er is zelfs aan een toilet gedacht maar daar hebben we nog geen behoefte aan, ik neem wel een appel mee voor onderweg. Meestal eet ik geen appels tijdens het wandelen maar vandaag maak ik een uitzondering.

We komen bij het Valleikanaal en bij de sluisbrug maken we even tijd voor een brugmomentje. En weer verder door bekend gebied voor mij, ik herken de route van een eerdere editie van André ‘s tochtje. De eerste rust bij Mon Chouette ken ik o.a. daarvan. Als we er bijna zijn worden we ineens aangesproken door een paar bekenden, Hans en Margriet. Hans ken ik alleen van Facebook en heb hem nooit “in het echt” gezien, een hartelijke kennismaking volgt. Margriet zijn we al een paar keer tegengekomen bij een wandeltocht.

Mon Chouette doemt op en is het tijd voor een lekker bakkie koffie, we zijn er wel aan toe en zitten nu precies op de helft. Het zonnetje schijnt nu lekker en we nemen plaats op het terras waar ik Henrike tref, zij staat op het punt weer te vertrekken.

Na het aangenaam verpozen is het weer tijd voor vertrek, en de route voor 40 km waar Hans aan deelneemt splitst zich meteen, wat wel jammer is want we hebben gespreksstof genoeg. De splitsing voor Margriet komt wat later, zij loopt de 30 km route. Maar eerst lopen we nog gedrieën een stuk over de Grebbelinie en komen een oorlogsmonument tegen die we op de gevoelige plaat vastleggen.
De Grebbelinie was een voorverdediging van de Hollandse Waterlinie, een Nederlandse verdedigingslinie, gebaseerd op inundatie. Deze linie liep door de Gelderse Vallei vanaf de Nederrijn bij de Grebbeberg te Rhenen langs het Valleikanaal en de Eem tot aan de Zuiderzee, later het IJsselmeer. Op 18 april 2011 kreeg de Grebbelinie de status van rijksmonument vanwege de "unieke staalkaart van verdedigingswerken”. Aldus Wikipedia.

Dit stukje van de route is erg mooi, we lopen te genieten.....
Totdat we afscheid moeten nemen van Margriet als zij de lus van de 30 km in gaat. We lopen langs een watertje maar het eind van het pad is recht voor ons uit en dat blijft het een tijdje. Tot we bij de tweede rust aankomen, theehuis Eldorado. Een klinkende naam voor een perfecte rustplek. Het is heerlijk zitten in de achtertuin met uitzicht op de weilanden en een vijver met koi karpers.

We hebben er inmiddels 16 km op zitten. Vanaf het theehuis lopen we richting Woudenberg en we gaan niet het dorpje in maar steken de weg over. Ik herken dit weer van de Amersfoortse 2daagse en weet dat er een saai stuk aankomt.
De laatste meters gaan over landgoed Anderstein en de golfbaan en dan zijn we weer aangekomen bij het restaurant waar we André een compliment geven over de organisatie want die was weer perfect. Niet één twijfel momentje gehad over de route, en de rusten waren goed verdeeld. De route vond ik dit keer wat minder, de lange rechte wegen zijn niet echt mijn “cup of tea” maar anderen zullen dat niet erg gevonden hebben.
Het was hoe dan ook een succes, er zijn vandaag 202 mensen op af gekomen! De totale opbrengst komt over de € 2000 hoor ik later. Supergoed! Ik ben blij dat ik daar een steentje aan heb bijgedragen.

We nemen bij La Place nog een bakkie cappuccino en strijken neer op het terras waar Christine en Greet wachten op Klaas en Rinus die nog onderweg zijn. Wij wachten niet op hen, mijn schoonmoeder wacht op ons omdat we vandaag bij haar langs gaan in Voorthuizen, een kort ritje vanaf Maarsbergen. Ik neem afscheid van André en Liane en na een medaille, een stempel en een sticker gekregen te hebben stappen wij in de auto, we hebben er weer 20 km bijgeschreven!

Klik voor meer foto’s hier

RWV trainingstocht 1-6-2019 / 45 km

Vandaag moet ik flink aan de bak, ik ga 45 km lopen bij mijn cluppie RWV, de zogenaamde trainingstocht. Een aantal jaar geleden ben ik hier voor het laatst geweest, en ik heb nog nooit de 45 km- afstand gedaan hier dus het wordt wel eens tijd! Als je 5 km boven je afstand in Nijmegen loopt, heb je een goede training te pakken als je dit goed afgaat......ik ga ervoor!

De start is om 7.30 uur en ik arriveer op tijd bij de startlocatie van WION in Ommoord, mijn koets staat naast die van Piet en gezamenlijk lopen we naar het clubhuis. Inschrijven is zo gepiept, plaatje en sticker vast bemachtigd, een praatje hier en daar en ik kan van start. Het belooft een hele warme dag te worden dus ik heb een topje en een korte broek aan en de jas heb ik thuis gelaten. De eerste kilometers zijn bekend maar ze gaan wat moeizaam dit keer. Ik heb twee dagen geleden nog 26 km gelopen, zou dat het zijn? Mijn koptelefoon gaat op, een luisterboek aan en gaan. Dit wissel ik af met muziek om mijzelf op te peppen, het ritme zit er nog niet in.....

De routebeschrijving is zeer uitgebreid en die gebruik ik eigenlijk alleen om te kijken waar de rusten zijn, de pijlen zijn heel duidelijk zoals gewoonlijk. Dat vind ik lekker ontspannen lopen, dat je niet hoeft te zoeken naar pijlen!

De Bergse Voorplas, een bekend stukje natuur voor mij met natuurlijk het Prinsenmolenpad en de molen komen voorbij.
De eerste rust op ruim 9 km komt voor mij best laat en ik neem een kopje oploskoffie om bij te komen, Theo maakt ruimte voor mij op het bankje, bedankt Theo!
Ik loop verder maar ik moet erg plassen en kijk rond voor een mogelijkheid, bij de wagenrust was geen dixie. Als ik even later een man zie staan die staat te wachten op zijn eega, ga ik ook even naar binnen bij de volkstuin vereniging Eigen Hof. Pff....dat lucht op! Mooie tuintjes hier, maar ook veel verwaarloosde tuintjes.

Op 15 km weer een rust in de Speeltuin Schiewijk, ook een bekende plek. Hier ga ik in de schaduw zitten met alweer een bakje koffie en ik eet mijn boterhammen op, ik heb honger.....Na de speeltuin loop ik door een voor mij onbekend stukje natuur, langs de A13. Richting het Park Zestienhoven, langs het vliegveld en langs het hotel richting de volgende rust op 23 km in het Wilgenplaspark, ook een bekende plek. Hier maak ik kennis met de wandelclub “De volle blaas”......hahaha wat een grappige naam. De leider van het drietal heeft het hoogste woord en ik lig in een deuk. Later kom ik ze weer tegen en hij vertelt exact hetzelfde aan andere wandelaars. Ik maak een praatje met Larissa die in de verzorging zit en eet een heerlijke soep met ballen, jammie....

Dan door Schiebroek, 110-morgen wijk en op naar het Lage Bergse bos. Daar loop ik over tientallen bospaadjes,bruggetjes, vlonders en heuvels. Zelfs de golfbaan de Hooge Roterdamsche lopen we over. Dat kost mij erg veel moeite, ook vanwege de warmte maar het is een flinke heuvel! Die natuurlijk ook weer afgedaald moet worden middels traptreden en au, au, au dat dat doet zeer aan mijn tenen die het nu zwaar te verduren hebben! Ik begin het enorm zat te worden, de rust op 34 km moest ik overslaan vanwege de drukte in het restaurant De Bergsche plas. Niet zo gek, met dit mooie weer trekken veel mensen erop uit..... Ik zoek een bankje op voor een alternatieve rust en maak een selfie.

De laatste rust is bij trefpunt Roffa en ik verheug mij op het bakje fruit. Als ik daar aankom zie ik Larissa zwaaien met de RWV banner, ik ben bijna de laatste wandelaar op deze route. Ze zijn ook al aan het opruimen maar gelukkig hebben ze nog een bakje fruit voor mij bewaard, erg lief! Mijn flesje wordt gevuld door Carla en ik kan weer met frisse moed op pad voor het laatste stukje.

Deze route ken ik nog wel en ik bedenk dat als ik bij de kinderboerderij aankom ik daar een ijsje ga halen. Maar de pijlen zijn gewijzigd. De boerderij blijkt om 16.30 uur dicht te gaan, en een alternatief wordt geboden door een geïmproviseerde wagenrust. Gerrit staat daar met zijn bevoorrading en ik maak dankbaar gebruik van het bekertje limonade, het is dorstig weer! Vanaf hier is het nog ongeveer 3,5 km en ik tel de meters af, ik ben erg moe.

Om precies 18.00 uur kom ik bij de finish aan en Gijs is al aan het opruimen. Het startbureau zo goed als verlaten, bijna iedereen is gefinisht. Ik meld mij af en bestel een Radler 0,0, die heb ik wel verdiend!

Na een korte autorit stap ik om 19.00 uur weer thuis over de drempel in Spijkenisse. Wat een lange dag, en wat was het warm!!! Bedankt RWV voor de mooie en uitstekend gepijlde route, de enthousiaste en lieve vrijwilligers ook bedankt het was een goede training voor de Nijmeegse! Ik ben er klaar voor, nog een paar weken!!!!


Ik heb maar een paar foto’s gemaakt, klik hier

Oer-IJ expeditie 30-5-2019 / 26 km

Sind kort weet ik wat het Oer-IJ is, namelijk een groen buitengebied met een open landschap in de driehoek Zaanstad, Velsen en Alkmaar met bijzondere cultuur-historische kwaliteiten en unieke natuurwaarden. Zie voor meer info hier
De organisatie Le Champion organiseert sinds vorig jaar een wandeling in dit gebied en altijd tijdens Hemelvaartsdag. Ik besluit om samen met Hans, Karin en haar schoonzusje deze zogenaamde expeditie te lopen. Want onderweg zullen we verrast worden door allerlei ontmoetingen die de geschiedenis doet herleven en vertellen de gidsen langs de route over verborgen geheimen van dit historische landschap.
We zijn benieuwd!
We komen aan bij het Huis van Hilde in Castricum waar de start locatie is en wachten samen met Karin en Gaby op het startschot om 8.30 uur, het tijdstip van vertrek. Het weer is niet bijzonder warm of koud, er staat wel veel wind!
Al kletsend met elkaar lopen we naar de eerste stempelpost bij een historisch pleintje in Uitgeest, het Regthuysplein. Daar worden we “getrakteerd” op een droog wit desembroodje......ik krijg het niet weg. Nog even een Oer-IJ huis bekeken en een foto gemaakt met ons drieën. We rusten hier niet, het waait te hard op het plein. Wat ik eigenlijk wel jammer vind maar de meeste stemmen gelden en we hebben er pas 6,7 km op zitten. Onderweg hier naartoe zien we inderdaad wat acteurs die een historisch moment naspelen, leuk om te zien en het geeft wat afleiding want het landschap is best saai, door weilanden en over polderwegen en zelfs een lang stuk grasdijk.......
De volgende 5 km gaan door het plaatsje Heemskerk en we lopen door lieflijke straatjes met dito huisjes. De tuintjes zien er mooi uit en de klaprozen groeien er welig.
Bij de stempelpost op 11,8 km gaan we gelukkig wel zitten, er staat een pannenkoeken kraam die heerlijke geuren verspreid! We hebben allemaal trek in een pannenkoek en bij de stempel krijgen we een pakje Roosvicee drink en een (gezond) reepje. De smaak van het reepje valt niet bij iedereen in goede aarde, ik vind hem wel lekker. En ik geniet van de rust en mijn pannenkoek!
De volgende stempelpost is pas op 21 km, de weg ernaartoe onderbreken we met een rust op de Zanderij in Castricum. Het zonnetje schijnt bij tijd en wijle flink, en we kunnen lekker buiten genieten van een bakkie koffie. Op deze plek staan allerlei legervoertuigen en als er iemand wat voor gaat dragen gaan we weer verder. We hebben lang genoeg gezeten!
In de verte zien we de bossen en de startlocatie kruisen we even later na een enorme zandberg gepasseerd te hebben. Deze zandberg dalen we straks ook af, maar eerst een rondje door de bossen. Eindelijk wat natuurschoon en we maken tijd voor een brugmomentje en een selfie. De volgende stempelpost op 21 km is bij bezoekerscentrum De Hoep waar je alles te weten kan komen over de productie van drinkwater en de natuur in de Noord-Hollandse duinen. Hier is ook een watertap punt, de enige die we gezien hebben onderweg. Bij de stempel krijgen we een banaan die ik in mijn tas stop, hij is nog wat onrijp.....Na deze korte rust lopen we weer verder door de prachtige natuur.
Na 25 km komen we een leuke uitspanning tegen, en omdat we waarschijnlijk bij de finish niets gezelligs kunnen drinken besluiten we hier de ‘nazit’ te houden. We bestellen een wijntje met bitterballen en koffie met gebak. Hier is het goed toeven!
Het is nog een stukje tot de finish en na het borrelen moeten we een flinke heuvel op, om er vervolgens weer af te lopen: de zandberg waar we net langs liepen.
Na een finishfoto en het afmelden nemen we afscheid van elkaar en gaan we weer op huis aan, we zijn best moe en ik ben trots op Hans dat hij vandaag 26 km gewandeld heeft!
Terugkijkend op de tocht kom ik tot de conclusie dat het mij best tegenviel, ik had er hoge verwachtingen van. De route was overwegend saai en de historische vertellingen voegden niet veel toe. Als je 26 km loopt heb je geen tijd om overal bij stil te staan.
Leuk om een keer gelopen te hebben maar niet voor herhaling vatbaar!



meer foto’s klik hier

SOP Baarn 22-5-2019 / 25 km

Ik loop ook wel eens een tochtje op de woensdag, de zogenaamde “SOP-tocht”. Voor wie niet bekend is met deze naamgeving, deze tochten zijn groepswandelen dus je start gezamenlijk op dezelfde tijd om 10.00 uur. Het lopen gebeurt dus ook gezamenlijk, als groep. Dat is in het begin even wennen maar het heeft ook zijn voordelen want je hoeft niet op de pijlen te letten alleen op de omgeving. En het is gezellig want je babbelt een eind weg zo met elkaar!
Woensdag 22 mei start de tocht in Baarn, de startlocatie is vanuit kasteel Groeneveld. Omdat ik er een aardig eindje voor moet rijden vrees ik te laat te komen (ik ben wel op tijd van huis gegaan) maar ik zie op de telefoon dat Annika, die er ook is, al heeft ingeschreven voor mij. Na bijna een wereldreis kom ik een paar minuten voor de start aangelopen en ik kan nog net eventjes toiletteren. Vlak voor de start wordt er bijna altijd iemand in het zonnetje gezet vanwege de vele wandelingen, je krijgt een certificaat als je je boekje vol hebt of een veelvoud daarvan (24 wandelingen). Ja......ze hebben zelfs een eigen boekje! Ik heb er inmiddels 7 op zitten, inclusief deze tocht.
Een stempelboekje kost € 2,50 en om mee te wandelen betaal je € 3.
Klokslag 10 uur vertrekken we en lopen zo door het mooie park de bossen in en komen er de hele dag niet meer uit. Behalve bij de grote rust in Lage Vuursche zien we geen bebouwde kom!
Van de hele wandeling kan ik dus niet veel vertellen behalve dan dat het erg mooi is en bij tijd en wijle ook best zwaar want soms moeten we door het mulle zand en veel bospaadjes. Tijdens de tocht wordt er ook nog voor twee wagenrusten gezorgd en krijgen we iets lekkers en bij de eerste wagenrust iets te drinken. Lekker hoor! Drinken hebben we wel nodig want het is best warm, ik loop in mijn korte broek en topje te genieten van al het moois dat we onderweg tegenkomen.
De finish is bijna altijd rond 16.00 als we er 25 km op hebben zitten, dit keer is de afstand ietsje korter, 24 km. Ik vraag na afloop nog een stempeltje voor mijn boekje want daar was vanmorgen geen tijd meer voor, ik bedank de routebouwer Hette en vertrek met Annika naar haar huis waar we nog lekker even nagenieten van de dag. Als afsluiter een lekker gekookte maaltijd, zodat ik niet meteen de file in hoef te duiken!
Ik heb genoten van deze leuke, gezellige en mooie wandeldag! Vandaag deden er 88 wandelaars aan mee, een geslaagde dag!
meer foto’s

SOS Kinderdorpen Doorn 18-5-2019 / 30 km

Dit weekend zijn er veel wandelingen waar je uit kunt kiezen, ik kies deze zaterdag voor Doorn, samen met Annika en Sylvia ga ik daar 30 km lopen. Ik ben daar nog nooit geweest dus ik laat mij verrassen.
We spreken af om via Sylvia vanuit Vleuten te rijden, Annika haalt ons op. Het is nog vroeg als ik bij Sylvia op de stoep sta, 7.00 uur koffietijd! De koffie staat al klaar als ik binnenloop. Gezellig babbelend wachten we op Annika die stipt om 7.30 voor de deur komt rijden. De start is in Doorn, nog zo’n 20 minuutjes rijden hiervandaan.
De startlocatie is bij kaasboerderij Doornvoort, en de wandeltocht is georganiseerd door vrijwilligers van SOS Kinderdorpen. De opbrengst van de tocht en de consumpties komen geheel ten goede aan dit project. De auto zetten we op een weiland, we worden door een vrijwilliger naar een goede plek geleid, altijd fijn!
Bij de inschrijving krijgen we een uitgebreide routebeschrijving en om 8.20 uur kunnen we vertrekken. Na een kwartier krijg ik het warm, er zijn buien voorspeld maar de temperatuur is goed. Annika heeft haar jas al in de auto gelaten, erg verstandig!
Al snel lopen we langs Huis Doorn, een kasteel waar de voormalig Duitste Keizer gewoond heeft. Een mooi kasteel, je kan er omheen lopen staat er op de routebeschrijving maar dat doen we niet.
Na een aantal lange paden voornamelijk door bosrijk gebied komen we bij een boerderij met een rust/koffie/toilet punt. We hebben er ruim 6 km op zitten. Het zonnetje schijnt en het is hier goed toeven! Na wat gestuntel met een fotocamera nemen we het ervan. Na de rust doen we het fotomomentje over, nu door iemand anders die wel met een mobiel kan omgaan. We staan met z'n drieën voor de vlag van SOS Kinderdorpen.
We lezen op de routebeschrijving waar het volgende rustpunt is maar we besluiten door te lopen naar het 15 km rustpunt, dan zijn we weer terug bij de start. Maar zover is het nog lang niet, we lopen eerst nog een aantal km over o.a. het Gerrit Achterbergpad, een beroemde dichter die hier woonde en leefde. Er zijn onderweg enkele gedichten van hem te lezen maar die heb ik helaas niet gezien.
Tot aan de volgende rust bij het beginpunt lopen we over klompenpaden en bospaden. We raken aan de praat met een vrouw die samen met haar dochter aan de wandel is, ze lopen een best tempo! Later hoor ik dat zij al een aardige leeftijd heeft (76!) Wandelen houdt je jong!
Zoals gezegd komen wij weer na 15 km aan bij de kaasboerderij, het startpunt van vanmorgen. Hier kunnen we weer de flesjes bijvullen en een beetje bijkomen met een soepje in de zon. Heerlijk! We kletsen wat met andere wandelaars en na de opgedane energie kunnen we er weer tegenaan.
We komen door een heel klein stukje bebouwde kom, genaamd Palmstad. Hier herkent Annika het huis van haar schoonzus. En ook hier maken we tijd voor een plaatsnaambord foto! Paaldansen dus. Annika verteld dat hier een mooi Arboretum is, daar lopen we straks omheen.
Vervolgens komen we op de Bruine Nationaal Parkroute en komen een tijdje het bos niet meer uit en lopen door landgoed Beukenrode. De route loopt nu door een groot stuk veld, en de zon brandt ongenadig fel. Echt leuk vind ik dit rondje niet maar ja, soms heb je van die stukken die de kilometers vol moeten maken. Ik begin het ook een beetje zat te worden, mijn flesje is al een tijdje leeg en ik heb dorst! Wanneer komt de volgende rust??? Pas op 26,5 km. Als we een weiland naderen moeten we die nog oversteken en ik denk aan leuke dingen. De rust is weer op een boerderij waar ze lekkere poffertjes aan het bakken zijn, maar ik wil alleen een stoel en water! De gastheer komt ons al tegemoet en neemt de lege flesjes aan om gevuld te worden, wat aardig! Syl en Annika nemen een portie poffertjes, ik heb even geen trek. Lekker bijkomen is alles wat ik wil.....
De flesjes zijn voor de tweede keer gevuld, genoeg energie opgedaan voor de rest van de route. Onderweg komen we een slang tegen, een jongetje komt ons tegemoet gefietst en wijst ons daarop! De slang is snel verdwenen en wij lopen door.
Na vele bospaden en langs kasteel Moersbergen lopen we weer richting de finish.
Het is inmiddels 16.00 uur en het aantal auto’s op het grasveld is geminimaliseerd, er staan er nog maar een paar. Na afmelden en een drankje koopt Syl nog wat yoghurt en kaas in de boerderij om vervolgens weer naar Vleuten te rijden. Daar staat mijn koets en ik rij alleen door naar huis.
Moe maar voldaan kijk ik terug op een heerlijke, warme en gezellige wandeldag. De route was mooi en het gezelschap lief, wat wil je nog meer?
klik voor meer foto’s

RS80 voorloop rondje Bleiswijk 4-5-2019 / 25 km

Vandaag heb ik met nog vier bestuursleden van RS80 de route voorgelopen van een wandeltocht in de nieuwe serie winterwandeltochten 2020 namelijk die van Bleiswijk. Waarvan hier het foto album. Het was een winderige, bij tijd en wijle natte maar mooie tocht! Er is heel veel te zien en te beleven maar dat kan je pas in december 2020 omdat dan deze tocht te lopen is! De foto’s zeggen genoeg.....klik hier

Zeemansloop 20-4-2019 / 40 km

Vandaag rij ik om 6.15 uur naar Scheveningen om de 40 km route te lopen van de Zeemansloop. Deze tocht loop ik bijna elk jaar en hier loop ik mijn eerste 40 km van het jaar.
In de kantine van Houtrust squash is het al redelijk druk en ik maak een praatje met een paar bekenden. De routebeschrijving is een heel boekwerk, alle afstanden staan er in van 10 tot 40 km. Klokslag 7 uur vertrek ik, in mijn uppie en muziek op de oren zodat ik een goed tempo van 130 BPM kan aanhouden. Het is heerlijk weer en ik loop in mijn korte broek.
De route is elk jaar nagenoeg hetzelfde, dus het eerste stuk is geen verrassing voor mij. Langs Madurodam en het Monument Nederlands Indië, door stadsparken en zo naar de eerste rust op camping Duinhorst maar die sla ik over, 7 km vind ik net iets te weinig voor een rust. Dan door Oud Wassenaar waar ik mij vergaap aan de mooie huizen hier en langs Duinrell en het pannenkoekenhuis door langs de camping naar paviljoen de Klip. Daar ga ik wel eventjes zitten want ik ben toe aan een bakkie! Het is op 15 km en inmiddels ook een stuk warmer geworden. Net voordat een grote groep wandelaars aankomt vertrek ik weer naar de splitsing met de 30 km. Ik ga nu richting Katwijk en ik weet dat dit een lang en saai stuk is, langs een autoweg. Maar, met mijn muziek op en het tempo opgeschroefd ga ik als de brandweer en kom ik voor mijn idee snel genoeg aan bij de ingang van natuurgebied het Pan van Persijn. Heerlijk struinen door de duinen! Hier is de route aangegeven door Wandelknooppunten en dat is wel even wennen maar het gaat redelijk goed. Ik zie zelfs het punt waar ik vorig jaar met Annika verkeerd ging! Nu loop ik de goede kant uit, richting het Wassenaarse slag.
Het is nu wel erg warm aan het worden en ik transpireer behoorlijk! En af en toe is het behoorlijk zwaar omdat dit pad niet vlak is. Na de zoveelste heuvel bedwongen te hebben ga ik even op een bankje zitten om bij te komen, ik zit tegenover een gedeelte van een antitankwal, bekend van eerdere edities.
Na vijf minuten ben ik weer opgefrist en loop verder door naar het Paviljoen de Duinen wat nu helaas dicht is. Maar de brasserie De Badmeester is niet ver meer dus daar kijk ik maar naar uit, nu ben ik echt wel toe aan een rust!
Vanaf de brasserie ga ik na de rust door over het strand, je kan ook kiezen voor de duinen maar ik heb nu genoeg duin gezien en ik ben gek op het strand dus de keuze is niet moeilijk. De wind staat gunstig, wind in de rug dus het wordt 5 km genieten!
Het is ook druk met badgasten, gek is dat niet want het is eindelijk heerlijk strandweer.
Op de helft zie ik een zandophoping waar ik eventjes ga zitten om mijn schoenen uit te doen en weet je wat, ik doe ook lekker mijn sokken uit! Een heerlijke verkoeling........
Ik ben nu bijna aan het eind van de tocht maar eerst nog een stukje van het strand af richting de watertoren. Phoe......ik moet eventjes uithijgen als ik bovenaan de trap aankom!! Tussen de vele badgasten die het stand opgaan loop ik weer naar beneden om de rest van de route te lopen, de boulevard komt er ook nog aan. Bij de watertoren is ook een rust maar die sla ik over.
Op de boulevard is het enorm druk!! Veel toeristen en dagjesmensen, ik kan nauwelijks tempo houden en dat probeer ik maar niet. Op het midden van de boulevard neem ik even de tijd voor een boterham maar die smaakt mij totaal niet......en ik beloof mezelf straks iets lekkers!
Grenzend aan de boulevard van Scheveningen werd in 1982 opnieuw een vissersmonument onthuld. Het betreft een standbeeld, voorstellende een Scheveningse vissersvrouw in klederdracht. Het is geplaatst aan de zogenaamde kop van de Keizerstraat, de later zogenoemde Kalhuisplaats. De blik van de vrouw is symbolisch want deze is onafwendbaar gericht naar de zee vanwaar zij ooit een of meer van haar geliefden - haar vrijer, haar man, haar zoon of haar vader - mocht terug verwachten. Het standbeeld is vervaardigd door de beeldhouwer en edelsmid Gerard Bakker en het werd op 10 november 1982 onthuld door de toenmalige Koningin Beatrix. Sinds een aantal jaren is er een - jaarlijks - terugkerende herdenking die in de plaatselijke Oude Kerk haar aanvang krijgt en die vervolgens wordt verlegd naar het standbeeld. Ter plekke wordt het op de sokkel voorkomende gedicht van Inge Lievaart voorgedragen, waarna een kranslegging en een bloemengroet volgt. Het gedicht luidt:

DE ZEE,DIE STEEDS WEER NAM

ZAL EENMAAL WEDERGEVEN

ALLEN DIE ZIJN GEBLEVEN

AAN HEM DIE EERST ONTKWAM

DE HEER VAN WIND EN WATER

AAN CHRISTUS TRIOMFATORl

Bron: Wikipedia

Langs het beeld loop ik richting Visafslag en de haven. Bij de haven stop ik even voor een lekker Italiaans ijsje voor onderweg. Ik ben het nu wel een beetje zat maar ik heb best vlot gelopen en het is pas half vier als ik bij de finish aankom. Ik meld mij af en krijg een bootje als herinnering. Mijn negende!

In de kantine is het enorm druk en heb geen zin om te wachten op een drankje maar ga toch nog eventjes uitpuffen op een bankje naast een andere wandelaarster. Zij praat honderd uit o.a. over de Vierdaagse en over museumbezoeken. Na een half uur stap ik op om naar huis te rijden, het shanti koor begint te zingen.......
Ik heb genoten van deze dag, en de 40 km’s staan weer bijgeschreven hoewel het er niet precies 40 waren,
voor mijn gevoel wel!
klik hier voor meer foto’s

RS80 voorloop tocht Wassenaar 13-4-2019 / 25 km

Het belooft vandaag een frisse dag te worden, er is nachtvorst geweest maar het blijft wel droog. Ik ga vandaag met mijn RandstadSerie80-collega’s een geplande route vanuit Wassenaar voorlopen. De route is bedacht door Auke.
Na een starters bakkie vertrekken we vanuit de kantine van VV Blauw Zwart de koude ochtend in op weg door de straten van Wassenaar. De route gaat grotendeels door bebouwde kom, af en toe afwisselend door stadsparken. De vele aanwijzingen lees ik mee terwijl ik loop maar kost mij best veel energie en ik kan het tempo niet goed volgen. Na 8 km komen we aan bij een geplande rust Warenar maar die zijn dicht helaas. We doen navraag bij een plaatsgenoot die met een arm vol gebak een bakker uitloopt of daar ook koffie te krijgen is maar nee, ze wijst ons verder naar een zwembad verderop. Daar aangekomen ben ik blij met deze stop. Eindelijk een lekkere cappuccino.....hmmm.....

Na de rust lopen we door Park de Paauw en over verschillende landgoederen zoals landgoed Beukhaghe en landgoed Backershage. De route gaat een stukje over de zogenaamde Landgoederenroute. We doen vele bospaadjes aan en het ene schelpenpad volgt op het andere. En de huizen die we tegenkomen worden alom bewonderd door ons, wat een luxe huizen met hun bijbehorende tuinen en auto’s!
We komen aan bij een sportpark en lopen er helemaal omheen om alvorens bij de tweede rust aan te komen op 18 km, de kantine van SV Wassenaar. Daar is het heel erg druk en rumoerig en we drinken hier een frisje alvorens verder te lopen voor de laatste 7 km.
Een stuk door de bebouwde kom, een tunnel onder de N44 door en een lange straat richting Duinrell leidt ons naar de finsh.
In de kantine aangekomen puf ik even uit met een lekkere bak koffie om daarna weer naar huis te rijden.
Deze verrassende wandeltocht vanuit Wassenaar is te lopen op 16 november en start vanuit de kantine van VV Blauw Zwart. Ik zeg: doen!!

30 van Zandvoort 30-3-2019 / 30 km

Eind maart is traditie getrouw de wandeling vanuit Zandvoort, de 30 van Zandvoort. Tegenwoordig ook met een kortere afstand, 18 km en georganiseerd door Le Champion. Ik ga dit keer lopen met Gaby en Karin en ik mag met hen meerijden vanuit Spijkenisse. Al vroeg (6.00 uur) meld ik mij bij Karin en als Gaby er ook is vertrekken we naar Zandvoort wat niet geheel naar planning gaat door een klein oponthoud onderweg maar dan komen we toch nog op tijd aan bij het circuit van Zandvoort. We worden netjes naar een plekje gedirigeerd. In de tent halen we een startstempel, maken een start selfie en dan is het 7.55 uur als we onder de startvlag door lopen.
Het belooft een prachtige, zonnige dag te worden en als wij het strand oplopen kunnen de jasjes al uit! Het is heerlijk lopen op het strakke zand en bij de eerste stempel post krijgen we een reepje en nemen we onze eerste bak koffie. Dit keer al snel omdat we straks afscheid moeten nemen van Gaby, zij loopt vandaag 18 km. Met een gebakje die Karin en ik delen is het genieten buiten in het zonnetje maar ja, we mogen nog een aantal kilometers lopen dus we stappen weer op.
Bij Parnassia gaat Gaby ons verlaten, daar is de splitsing met de 30-km lopers. We maken nog een selfie en dan zwaaien we haar na. Wij lopen verder over het strand naar de volgende rust- en stempelpost bij Beach Inn. En ook daar een lekker bitterkoekje. Er staan leuke glijbaantjes op het strand en dat haalt het kind in ons naar boven, we maken een paar leuke foto’s van elkaar. En dan is het uit met de pret, we lopen de strandopgang op naar het Kennemerduinen gebied. Dit stukje van de route vind ik altijd wat saai, lopend langs een autoweg en niets te zien of te beleven. Maar wij hebben gespreksstof genoeg dus die meters gaan eigenlijk vanzelf.
Een leuke onderbreking is het theater spel van een man verkleed als Engelse Bobby met snorkel en zwemvliezen waar wij natuurlijk mee op de foto gaan. Dat is het begin van een mooi stuk route door het Nationaal Park Zuid-Kennemerland.
Al slingerend door bos en duin, heuveltje op en af, soms door het mulle zand en genietend van het natuurschoon komen we aan bij de door mij gevreesde zandheuvel die erg stijl is. Het is oppassen geblazen waar je je voet neerzet en ik ben weer blij als ik beneden ben! Aan het eind van die heuvel is de volgende rust- en stempelpost bij Duin en Kruidberg op 16,2 km. Het is een klassiek historisch landhuis, gebouwd in 1097 waar we in de sfeervolle Engelse Landgoedtuin van een heerlijk pauzemomentje genieten. We ploffen neer op een bankje in gezelschap van meerdere wandelaars en raken aan de praat over reizen naar Nepal en Canada.
Na de rust ga ik mijn flesje bijvullen en krijgen we weer een koek, een stroopwafel gedoopt in witte chocolade en hazelnootjes......hmmm......het lijkt wel een “koekjestocht”!! Na een sanitaire stop raken we aan de praat met een hondenbezitster, want wij dachten dat de hond niet mee mocht (Karin had dolgraag met haar hondje Luuk hier gelopen).
Vanaf Duin en Kruidberg lopen wij naar de volgende rust door Santpoort-Zuid en naar het openlucht theater Caprera op 20 km. Hier aangekomen luisteren we naar de groep Jembe trommelaars en krijgen een krentenbol en een pakje Roosviee drankje (erg zoet maar oké) de krentenbol slaan we af. We besluiten over 5 km te rusten bij Kraantje Lek en lopen weer door richting Overveen. Hier vergapen wij ons aan de prachtige straten en woningen met bijbehorende dure automobielen. We verbazen ons over de staat van sommige tuintjes.......heb je zo’n mooi huis maar een afschuwelijk lelijke tuin, dat is toch jammer?
In Overveen is de laatste stempelpost en krijgen hier een mandarijn die we oppeuzelen voor Loetje waar het terras vol zit maar wij lopen nog even door naar Kraantje Lek. Daar is het lekker rustig en we genieten nogmaals van de zon buiten op het rustige terras, en nemen het er nog even van met een broodje kroket. Nou......broodje??? Een zielig sneetje witbrood vol met boter maar ach......de kroket smaakte wel verrukkelijk!
Gelaafd gaan we op weg naar de finish. Lopend langs het spoor is het laatste gedeelte wat saai over het Visscherspad en worden we op de foto gezet door Wandelsport fotografie.
Dan komen we aan in het bruisende centrum van Zandvoort, een mini Via Gladiola! De finish bereiken we om 15.36 uur. We krijgen een bloem en een medaille uitgereikt en wachten op Gaby die een finishfoto van ons neemt. Met een biertje en een wijntje sluiten we de dag af op het gezellige terras en genieten we na van deze supergezellig wandeldag!
De terugreis verloopt voorspoedig en om 18.00 uur stap ik over de drempel, moe maar voldaan. Mijn vijfde editie van deze tocht is een feit, volgend jaar hoop ik er weer bij te zijn. Er deden 7000 wandelaars mee, ongeveer 4000 op de 30 km-route.

klikkerdeklik voor meer foto’s

Rondje Zuidland 27-3-19 / 15 km

Vandaag besluit ik om niet naar Dordrecht te rijden voor een SOP tocht maar een zelf bedacht rondje te lopen. Mijn huidige werk vergt nu nog veel energie en vanmorgen bij het opstaan bedacht ik om niet weer de weg op te gaan maar lekker op gemak de dag starten. Het is zwaar bewolkt vandaag en de temperatuur vrij laag. De kilometers gaan gestaag tot aan het kleine dorpje Zuidland, waar ook mijn werkgever huist, ik loop langs zijn huis op de Molendijk. Ik zet de molen op de foto en neem een plaatsnaambord selfie. In Zuidland neem ik een bakkie bij de plaatselijke eettent dat werkgelegenheid biedt voor mensen met een verstandelijke beperking. Ik krijg snel mijn cappuccino en na een minuut of tien vertrek ik weer. Ik koop nog een krentenbol bij de plaatselijke marktkraam het Stoepje, klets wat met de twee verkopers en ga weer door, via de kortste weg langs Zuidland Buiten en door het mini dorpje Simonshaven. Na precies 15 km ben ik weer thuis! Lekker opgefrist en klaar voor a.s. zaterdag, dan ga ik in Zandvoort lopen, de 30 van Zandvoort met Karin en Gaby. Gezellig!

RS80 Benthuizen 2-3-2019 / 15 km

Vandaag wordt de een na laatste RS80 tocht georganiseerd, en ik ga vandaag weer helpen aan het startbureau dat in dorpshuis De Tas zit. Ik moet vroeg aanwezig zijn, dus ik rij om 06.15 uur weg uit Spijkenisse. Ik ben nog nooit in Benthuizen geweest, want daar moet ik heen en als ik de parkeerplaats op rij, is het nog donker. En gelukkig kan ik voor de deur parkeren, de vele wandelaars hebben dat geluk niet. Die moeten een plekje in de wijk zoeken.

Als alle tafels aangekleed zijn, en alle spullen verdeeld, zijn de pijlers al op pad gegaan om de 15- en 25 km route te gaan pijlen. Wij van het startbureau zitten klaar om de wandelaars een startkaart te verkopen.

Nadat bijna alle wandelaars weg zijn ga ik met nog drie andere vrijwilligers op pad om op de 15-km route de pijlen op te gaan halen zodat ik toch nog een rondje kan lopen hier. Ik ga op pad met Harriete, Dick en Peter.

Al snel gaan we een natuurgebied in, het Bentwoud. Het is begin maart dus de aanplant is kaal en het is volgens mij nog niet zo lang geleden aangelegd, het ziet er “jong” uit. Gelukkig blijft de voorspelde regen weg en zelfs de zon probeert een gat in de wolken te branden, het is lekker loopweer.

Gezellig babbelend met elkaar halen we hier en daar de pijlen weg. Ik mag er ook af en toe een weghalen maar daarvoor ben ik nog niet helemaal geslaagd. De pijl zit nog aan een stok die in de grond staat en die moet op een speciale manier eruit gehaald worden. Namelijk ertegen aan schoppen en dan staat ie losser in de grond, maar ik schop iets te hard waardoor het stokje afbreekt tot grote hilariteit van mijn collega’s!

Vervolgens lopen we via een vijver en een heuvel naar de N455 om parallel aan de N209 te lopen. Helaas is dat niet mijn favoriete wandelpad maar ach, je kan haast niet anders in deze polderrijke omgeving. We maken hier kennis met de mentaliteit van sommige automobilisten met een kort lontje als we een fietser tegenkomen die tegelijk met ons op gelijke hoogte is waardoor deze auto even in moet houden. Dat wordt niet op prijs gesteld en de automobiliste laat dat goed merken.......

Na ongeveer 10 kilometer komen we in Hazerswoude-Dorp en kunnen we ons laven aan een kop soep! De meeste wandelaars zijn hier al weg, enkele achterblijvers daargelaten. De soep smaakt heerlijk! De nieuwe sweater die ik gekregen heb is erg warm en na de pauze besluit ik zonder jas verder te lopen.
Helaas is de zon achter de wolken verdwenen en is de wind op komen zetten maar we mogen nog ruim 5 km lopen dus ik laat mijn jasje maar uit.

Door de dorpsstraat van Hazerswoude-Dorp lopen we richting de tunnel ingang van de HSL na eerst nog een mooie molen op de foto gezet te hebben. En ja......ook dit is weer een lange weg en met lang bedoel ik ook lang! Twee hele kilometers rechtuit, rechts niets en links niets......ik ben ondertussen samen met Peter omdat de twee andere collega’s aan het geocashen zijn. Voor degene die dat niet weet, dat is een soort schatzoeken met je GPS. Kennelijk ligt er bij de kerk iets verborgen.

Peter en ik vermaken onszelf wel, we kletsen honderduit zodat de te lopen kilometers snel onder de voeten verdwijnen. En dan komen we weer aan op de Bentwoudlaan die ons brengt naar de finsh. Helaas heeft een pedicure bezoek geleid tot het ontwikkelen van een blaar(tje) maar de eksteroog is weg!
Ik kijk terug op een voor mij wat saaie tocht, ik vind het altijd wel fijn om wat te zien en te ontdekken onderweg en wil graag wat afwisseling in de route maar hè, ik heb wel een deel van Benthuizen gezien, ik was er nog nooit geweest!
De tocht mag wel een succes genoemd worden want er kwamen 576 wandelaars op af!
klikkerdeklik voor meer foto’s

Voorloop tocht Pijnacker RS80 25-2 / 25 km

Mijn eerste voorloop tocht bij RS80. De start is vanuit het parochiehuis in Pijnacker en daar ga ik eens met de metro naartoe! Het station is vlakbij en de reis minder dan een uur dus geen last van files. We zijn met een groepje van vijf: Ineke (mijn naamgenoot) Els, Peter en Jan. We vertrekken rond 8.00 uur en het belooft een heerlijke, droge en zonnige dag te worden. Deze tocht is door Ineke uitgedacht en uitgemeten en die gaan we met z’n allen controleren.

Na twee kilometer stoppen we even bij Ineke voor een (flinke!) bak koffie zodat we ook even een sanitaire stop kunnen houden, het beoogde startbureau in het parochiehuis is natuurlijk nu niet open.
We vervolgen de route weer na de koffie door de bebouwde kom, maar dan komen we al snel in een prachtig natuurgebied. Een ruime tien kilometer verder is de geplande rust bij het zwembad De Veur in Zoetermeer ook dicht maar buiten staat een bankje waar we onze boterhammen opeten en ik kan even mijn voet of beter gezegd mijn teentje inpakken, die doet pijn.....een eksteroog is er aan het groeien dus dat wordt een afspraak maken bij de pedicure vandeweek! De splitsing voor de 15 km lopers volgt al snel en na een brugmomentje met de zelfontspanner scheiden we het groepje in tweeën, Ineke en ik gaan de route van 25 km nalopen, Els, Peter en Jan de 15 km. We spreken af om na afloop bij Peter een bakkie te doen.
Ineke heeft een verrassing in petto: we moeten klimmen en wel twee keer kort achter elkaar. Het eerste hek geeft geen probleem maar het tweede hek wel, ik kom er niet overheen! Als het eindelijk lukt zegt Ineke ineens: hee, volgens mij kan hij open!! Pfff....
En bedankt! We lachen er maar om.....

Na ruim 17 km gelopen te hebben zijn we aangekomen bij restaurant Buytenhout, het terras nodigt ons uit om buiten te gaan zitten, het zonnetje schijnt heerlijk en ik ben wel toe aan iets lekkers. Het is heerlijk toeven hier op het bankje maar we moeten nog wel een stukje lopen. Het restaurant ligt aan een plas, de Dobbeplas en we moeten er omheen lopen.
Verderop is er weer een verrassing: de routebeschrijving zegt graspad, maar dat is er inmiddels niet meer, het is een omgewoelde zand en modder bende! Met geulen gevuld met water. Ineke heeft langere benen als ik en stapt er gewoon over heen, maar ik moet steeds grotere sprongen maken en zak uiteindelijk toch een keer in de modder! Dit pad is 320 meter ellende.....!! Hopelijk is het tijdens de wandeltocht die in december plaatsvindt, wel een graspad!
De laatste verrassing is een opgebroken straat, we moeten door het zand ploegen. Die is zeker weten wel klaar in december en zo niet , verleggen we de route. Althans dat doet Ineke want uit haar pen komt deze wandeling.
Uiteindelijk komen we na precies 25 km en een beetje aan bij het startpunt, het parochiehuis. Ineke belt Peter of we nog langs kunnen komen, hij blijkt achter het parochiehuis te wonen!
We gaan er lopend heen. Een gezellige nazit volgt met een kopje thee.
Rond vier uur nemen we afscheid van elkaar en ik loop naar het station waar ik maar vijf minuten hoef te wachten voor de metro naar huis. Zonder oponthoud kom ik een uur later weer aan in Spijkenisse en is mijn eerste voorloop tocht een feit!