Alternatieve Nijmeegse Vierdaagse 4 x 20 km

Alle grote evenementen gaan dit jaar niet door vanwege Covid-19 dus ook de Nijmeegse Vierdaagse moet eraan geloven. Toevallig had ik dit jaar niet voor de Nijmeegse Vierdaagse gekozen, een keertje overslaan is soms wel eens goed. Dit jaar kan dus niemand de echte vierdaagse lopen maar daar hebben ze iets op bedacht, de alternatieve vierdaagse.
Met twee wandelvriendinnen ga ik de uitdaging aan om vier dagen 20 km te lopen want je hoeft niet de verplichte afstand te lopen omdat het niet geldt voor een medaille. Die kan je wel kopen, een collectors item en dat heb ik ook gedaan.....leuk voor later!

Dag 1

Vandaag is het zover: de route heb ik verzonnen en samen met Karin en Gaby afgesproken de dag van Spijkcity te lopen. Maar dan krijg ik een appje van Karin dat Gaby in een behoorlijke file staat en het nog wel even gaat duren. Is niet erg want de starttijd kun je zelf bepalen al is het wel vervelend voor Gaby.
Uiteindelijk kunnen we starten vanuit mijn huis, via de tuin naar het fietspad achter ons huis. Daar hebben we het eerste “aaahhh” moment: een stelletje piepkleine kuikentjes met moeder kip zien we in de berm scharrelen.

We lopen lekker te kwebbelen met elkaar en zodoende komen we ongemerkt bij de eerste rust aan. We hebben wel trek in een lekker bakkie! Wat wel grappig is dat na ons nog vier wandelaars binnen komen voor een pitstop en aan ons vragen of wij soms ook de vierdaagse doen vandaag? En wij beamen dat. En of de app bij ons ook niet werkt? Ja, bij ons nog wel.......

Na dit aangenaam verpozen gaan we weer in de benen richting de Spijkenisserbrug. Een prachtig plaatje met de blauwe lucht en wolken op de achtergrond. Het is vandaag heerlijk wandel weer met af en toe bewolking.

Vervolgens lopen we de brug onderdoor naar de atletiekvelden en tennis- en voetbalclubs. In het park is het lekker koel en we kletsen weer wat af! Na een portie bramen plukken komen we bij de volgende rust, de McDonalds. En ook hier is het heerlijk toeven met een kopje cappuccino. We maken hier een groepsselfie, ook leuk voor later!

Een stukje bebouwde kom zit vandaag in de route in de vorm van een industrie terrein. Daar ontkom je soms niet aan om dan even later weer in een prachtige, parkachtige omgeving te lopen. Twee dames die hun hondje uitlaten schieten ons aan: zijn jullie de vierdaagse aan het lopen? En krijg je dan een route toegestuurd? Nee.....die mag je zelf verzinnen! Ze wensten ons succes met de wandeling en wij lopen weer door nadat Gaby bijna geschept is door een fietster zonder bel!

Op het “bomenlaantje”, een smal pad met aan weerszijden wilgenbomen maken we weer tijd voor een groepsselfie, de telefoon ingeklemd tussen de takken van een boom......als dat maar goed gaat! En het gaat goed, de foto is leuk geworden.

We zijn bijna aan het eind van de tocht maar ik heb nog een leuk gedeelte in petto, in het Mallenbos is een zogenaamd Laarzenpad. Een leuk tussendoor paadje met stapstenen en stokbruggetjes. Gaby is gek op bruggetjes en we hebben hier regelmatig een foto momentje. Het laatste stukje heeft een verrassing: een wiebelbruggetje. Ik vind het altijd een beetje eng lopen maar de dames hebben de grootste lol!

Als we de app raadplegen ziet Karin dat we op ruim 19 km zitten, ik heb nog niet op de app gekeken maar mijn Fitbit horloge geeft ook zoiets aan. Bijna thuis dus!
En dan kijk ik in de app: alles weg! Nou ja, ook niet erg want je kan de afstand handmatig invullen, de medaille krijg ik toch wel!
Thuisgekomen zwaai ik de dames uit en geniet ik na van deze wandeldag met de foto’s die Karin mij al snel doorstuurt. Heerlijk gewandeld! En morgen weer de tweede dag lopen in Oostvoorne. Nu al zin in!

Album dag 1

Dag 2

Dag 2 ga ik wandelen met Karin en de route is gepland vanuit Oostvoorne. Gaby moet helaas werken vandaag. De start is bij het bezoekers centrum Tenellaplas, daar is een grote parkeerplaats waar ik de auto makkelijk kwijt kan. De route die we gaan lopen is van route.nl en de nummers heb ik opgeschreven. Nu is het een kwestie van nummertjes volgen maar ja, zelfs dat is soms moeilijk als je zoveel te babbelen hebt met elkaar! Na twee kilometer gelopen te hebben komen we weer terug op de parkeerplaats. Er is iets niet goed gegaan.......een nummertje gemist. We gaan gewoon weer terug tot het punt waar we mis gingen en inderdaad, het paaltje staat verscholen achter een bosje!
Oké, nu weer verder dan. De route is officieel 10 km maar nu met een extra lusje 13 km, ook goed! We genieten van de prachtige natuur hier, soms moeten we over zandpaadjes en dan weer schelpenpaadjes of bospaadjes. Het is geen moment saai! En soms kom je prachtige huisjes tegen die gewoon in het bos staan!
Af en toe twijfelen of we goed gaan maar ik heb de route ook op een kaartje op de telefoon staan, die we nu en dan moeten raadplegen maar over het algemeen gaat het goed.
Op het dorpsplein van Oostvoorne zien we een leuk cafeetje waar we even buiten gaan genieten van een bakkie cappuccino. Het is nog steeds heerlijk wandelweer. Mensen naast ons vragen of wij soms de alternatieve vierdaagse lopen en dat ze meerdere wandelaars hebben gezien vandaag.

We zitten inmiddels over de helft van de route en midden in het bos zien we een prachtige constructie van hout, net een tipi. Natuurlijk een leuk fotomomentje. Vooruit dan maar, ik eerst voor te “tent” en dan Karin. Zij is wat leniger dan ik en gaat in kleermakerszit, ik hou het op knielen!

En dan geeft mijn horloge aan dat we er bijna zijn, we eten hier even onze boterhammen op. Karin deelt haar brood met een brutaal roodborstje die er echt voor gaat zitten, zo grappig om te zien!

Daarna stappen we in de auto omdat de hondjes van Karin geen oppas meer hebben en zij wil ze niet te lang alleen laten dus maken we de route af in Spijkenisse. We trekken de hondjes hun riempje aan en gaan weer verder door de stadsparken van Spijkenisse. Ze zijn uitgelaten blij dat ze weer buiten mogen spelen! Via het graspad van het Hartelkanaal, waar we ook weer eventjes tijd maken voor een paar foto’s, lopen we terug naar het huis van Karin. Bijna tot op de meter de kilometers gemaakt, niet helemaal 20 km maar de kilometers in Nijmegen zijn ook niet elke dag hetzelfde. De app heb ik uitgezet, dat heeft toch geen zin, hij gaf 20.000 km aan! Nou jaaaa.......
Thuisgekomen geniet ik na van deze tweede alternatieve vierdaagse dag, de foto’s zijn weer leuk geworden! Op naar dag 3, de dag van Hoek van Holland.


album dag 2

Dag 3

Dag 3 alweer van de alternatieve vierdaagse. De bedoeling is dat we naar Hoek van Holland rijden om daar een rondje te gaan lopen met Karin, Gaby en de hondjes Luuk en Bindy. Zogezegd zo gedaan, de fiets gepakt naar Karin en daar zit Gaby al startklaar en Karin zet nog even een bakkie koffie voor we gaan.

Karin stuurt ons naar Hoek van Holland en bij de start van de route kunnen we de auto goed kwijt, bij het kindermonument maken we een startselfie. En dan is het zoeken naar de pijlen, die zijn er niet! Maar volgens het kaartje en de beschrijving moeten we richting de haven lopen, hopelijk komen we daar wel pijlen tegen.

Een stukje geschiedenis over het monumentje:
Na de kristalnacht in november 1938 werden vele Joodse kinderen gepest en op transport gesteld. De Engelsen kregen het via onderhandelingen van de nazi’s gedaan dat er ruim 10.000 Joodse kinderen naar Engeland mochten komen als vluchtelingen. Deze zogenaamde kindertransporten vonden plaats vanuit verschillende plaatsen. De eerste uit Berlijn, later volgden transporten uit Wenen, Praag en Gdansk. Per trein werden de kinderen vervoerd naar Hoek van Holland, waarna ze per boot naar Harwich voeren. Beeldend kunstenaar Frank Meisler maakte als kind een van deze transporten mee. Als herinnering heeft hij enkele kunstwerken gemaakt waarvan er eentje in Hoek van Holland staat.

Het is heerlijk wandelweer, het jasje kan uit. Onderweg komen we een boer tegen die zijn schaapjes moet voeren. Een gesprek volgt. Hij verteld dat hij dit al jaren doet en drie keer per dag de beesten water en gras geeft. Wat een werk! De schaapjes zijn blij met hem!

Bij de haven van Hoek van Holland zien we pas een pijl en gaan voorbij de vuurtoren de bebouwde kom in, lopen door stadspark het Niewlandsepark richting het strand. Het is echt zoeken naar pijlen deze keer en de hondjes zijn erg druk! Bij iedere fietser of auto keft vooral Bindy heel hard en dat loopt niet ontspannen. Gelukkig zijn er ook veel momenten dat ze stil zijn en lief met ons meelopen. Onderweg plukken we een paar bramen.

Via het kaartje op mijn telefoon kan ik de route volgen en regelmatig zitten we verkeerd en moeten we heen en weertjes lopen eer we de goede kant uit gaan. Maar ach, het is mooi weer en er is geen “startbureau” dus we hebben geen haast.
We lopen door een recreatiepark met veel lelijke huisjes en soms staat er een mooie tussen, er is hier veel te zien. Een meisje zit op de grond onbedaarlijk te huilen en te roepen om haar mama maar wij kunnen haar niet troosten of helpen, zo te zien is er niet veel aan de hand. Hopelijk komt haar mama snel, ze maakt wel veel herrie!

Daarna lopen we de duinen in over een onbestemd pad....euuuh is het wel een pad. Volgens de kaart wel dus vooruit dan maar. Ook hier is het zoeken naar de goede weg en opeens zien we een (oude) man die heel snel een broekje aantrekt, hij ligt hier te zonnen en had niet op bezoek gerekend hahaha!
We zien een recht pad opdoemen en die volgen we het strand op, we bereiken een strandtent en strijken hier neer voor een welverdiende rust! Het is hier goed toeven en we willen wel de hele dag hier blijven maar ja, er moet nog wat gelopen worden!

Helaas mogen we het strand niet op met de honden wat wel erg jammer is maar ja, dan maar een andere kant op lopen, richting de auto. Dat is nog niet heel erg eenvoudig maar het is ons toch nog gelukt. Bij de auto aangekomen ga ik nog even naar het toilet alvorens we in de auto stappen richting Spijkenisse voor het vervolg. Maar ik fiets weer naar huis, ik ga vanavond nog een stukje lopen denk ik. Eerst een aspirine en naar bed, ik voel me helaas niet zo goed.

Na een paar uur rust komt Hans thuis en vraag ik hem om na het eten met mij nog de laatste 10 km te doen. Het is lekker weer en een route is zo bedacht via eRoutes. Om 20.00 uur gestart en lopen richting de polders over de Westdijk richting Simonshaven. Daar nog even een paaldansmomentje bij het bord Simonshaven en door naar Biert. Het is stil onderweg en het begint te schemeren. Bij het bankje in Biert heel eventjes zitten en weer door. We horen het getsjilp van sprinkhanen maar verder is het stil. Ik heb nog nooit op dit tijdstip in de polder gelopen, het heeft wel wat. Om precies 22.00 uur komen we aan bij ons huis, de derde vierdaagsedag is een feit!

Album dag 3

Dag 4

Op dag 4 gaan Hans en ik samen een rondje lopen vanuit huis. We bedenken ter plekke een route: eerst lopen we naar De Beren, daar lunchen en dan via Heenvliet, Geervliet, het industrie terrein van Spijkenisse, het Mallenbos en een stukje van mijn hardlooproute naar huis.
We kunnen lekker uitslapen want we willen tijdens lunchtijd aankomen bij De Beren, die gaat om 12.00 uur open en het is ongeveer 7 km wandelen. Het is heerlijk weer en als we aankomen zijn ze net open, het is iets vroeger dan 12.00 uur. We genieten hier van de rust en het eten en stappen verkwikt weer op voor de rest van de route. Wij lopen dit stukje vaker, even naar De Beren en dan terug met de bus. Maar vanwege Covid-19 moet je nu een mondkapje dragen in de bus.....

Via Heenvliet waar we langs de AH kopen naar Geervliet, een gehucht langs de Groene Kruisweg. Daar komen we twee wandelaars tegen die op een bankje hun lunch gebruiken. Even later komen we hen weer tegen op de dijk, wij lopen liever op het asfalt. Het is een saaie lange weg langs het Hartelkanaal naar de McDonalds waar we heel eventjes op een bankje gaan zitten, het valt mij zwaar dit keer, het gaat warempel op de echte vierdaagse lijken! Maar nu word je niet afgeleid door het publiek dus voelt het anders.
Ik probeer de thermometer bij de autohandelaar op de foto te zetten, het is 22 graden. Maar later zie ik dat dit niet gelukt is.

Dan langs het Mallenbos, via mijn hardlooproute rechtstreeks naar huis, langs de manege en de Baljuwlaan. Na ruim 15 km is deze alternatieve vierdaagse volbracht. Omdat we zometeen weer weg moeten voor een vrienden bezoekje snel douchen en aankleden, er is geen tijd voor relaxen. Dat doe ik morgen wel!
De afgelopen vier wandeldagen ging ik vaak terug in gedachten naar de enige echte Nijmeegse Vierdaagse! Dat is toch een heel andere beleving hoor, en hoewel ik dit jaar sowieso niet zou lopen in Nijmegen, heb ik het gevoel van de Vierdaagse erg gemist. Mijn wandelvrienden, het logeerhuis en de logees daar, de mensen langs de route, de sfeer, de muziek, het bier en het feestje op de laatste dag.....hopelijk kunnen we volgend jaar wel weer naar Nijmegen! Voor nu is het goed zo, lopen in deze bizarre tijden heeft ook wel wat!

Album dag 4

Alternatieve Apeldoornse 4daagse 27 km

De Apeldoornse vierdaagse, dat was de planning. Het verblijf al maanden geleden geregeld maar ja, dat virus hè? Dan maar een andere planning gemaakt maar het verblijf hebben we laten staan.
En zo gebeurde het dat we deze week naar het Van der Valk hotel in Apeldoorn vertrekken.
Ik had twee wandelingen uitgezocht via internet, het werden een groene stadswissel in Apeldoorn van 10 km en een groene wissel vanuit Nijkerk van 17 km.

Apeldoorn
Het is vandaag woensdag en het is heerlijk weer, dus de korte box en een shirtje aan en gaan. Vanuit ons hotel is het even uitzoeken waar we de koets stallen maar op Google maps kun je tegenwoordig alles vinden dus dat is zo gepiept. Hans stuurt ons naar die plek en van daar uit de route volgen......easy peasy! We mogen 10 km in en om Apeldoorn lopen, de wandeltocht heet Griftbeek, Parken en Paleis het Loo, een combinatie van stadsparken en bebouwde kom. We zien mooie monumentale panden en lopen voorbij De Naald. De Naald is een Nederlands monument aan de Zwolseweg in Apeldoorn. De zeventien meter hoge obelisk werd geplaatst op 9 maart 1901 en staat bij Paleis Het Loo, op het snijpunt van een aantal zichtassen. De Naald was eigendom van de Staat (Rijksgebouwendienst) en is op 15 januari 2016 overgedragen aan de Nationale Monumentenorganisatie. Aldus Wikipedia.

Paleis Het Loo zien we in de verte, daar gaan we niet naartoe omdat het in de steigers staat. Het is pas in 2021 klaar.
In 2009 pleegde een automobilist een aanslag op de koninklijke familie en daar in de buurt is een glazen monument geplaatst met witte en blauwe ballonnen. Er kwamen toen 8 personen om onder wie de aanslag pleger. Daar lopen we langs en lopen over de lange Koning Lodewijklaan. Een brede weg met aan weerszijden bomen. We lopen veel over honden uitlaat plekken, dat is nu niet bepaald ideaal want er is kennelijk geen opruim plicht.....
Aan het begin van deze laan staat een Canadees monument, een grote man met zijn handen in de lucht. Ik ga er naast staan voor een foto.

In het centrum van Apeldoorn is het gezellig druk, doen nog een paar boodschapjes en nemen we een pauze bij café Julius. Vanwege de Corona beperkingen is het terras vrij groot maar zitten we bioscoop zit, dwz achter elkaar. Ik kan nu niet zeggen dat dit gezellig is. Maar het broodje is lekker en verkwikt lopen we weer verder richting station Apeldoorn. Vanaf daar lopen we door stadsparken naar ons begin punt waar de auto geduldig op ons staat te wachten.
We hebben genoten van deze alternatieve Apeldoornse wandeldag!

Nijkerk
Op vrijdag is het ook weer heerlijk weer en wederom in de korte box op pad naar Nijkerk. Een klein half uurtje sturen naar het treinstation aldaar waar genoeg plek is. Na de start lopen we het centrum in van Nijkerk om daar niet veel later de natuur in te lopen. De route gaat voor grote delen over een zogenaamd “klompenpad”. Dat zijn verschillende natuurwandelpadden uitzet d.m.v. bordjes. We lopen echt te genieten van al het moois en de verschillende ondergronden en uitzichten. Langs boerderijen en monumentale panden en grote weilanden. Maar na een kilometer of 10 krijgen we toch wel zin in een pauze alleen zijn er in geen velden of wegen bankjes te bekennen! Dan zien we een zogenaamd opstapje waar we aan weerszijden van een hekje gaan zitten. We nemen een meegebracht hard gekookt eitje en na vijf minuten stappen we weer op. Een groepje wielrenners grapt nog: “is dit een stempelpost?” Zij stoppen om op het klompenpad verder te fietsen, blijkbaar mag je er ook fietsen met een mountainbike.....
Maar ja, eigenlijk willen we een bankje. En warempel, even later als we weer verder gaan leest Hans op de beschrijving dat we moeten afslaan “bij een bankje”. Dan hebben we er al 12 km op zitten!
Na de pauze lopen we het bos weer in en dan zien we veel vaker een bankje! Nou ja.......
Het laatste stukje is echt kilometers maken en valt er niet veel te beleven. Op het einde van de route, we zijn bijna bij het station, maakt Hans nog even een foto van mij bij het plaatsnaambord van Nijkerk. Na 17 km stappen zetten we de Fitbit uit en lopen naar het restaurantje wat we in het begin voorbij gelopen zijn. Nu is het echt tijd voor een verlate lunch! Het broodje smaakt heerlijk, en we genieten hier nog na van deze wandeldag.

PS: de foto’s van Nijkerk staan op de pagina Nijkerk

klikkerdeklik voor foto’s Apeldoorn

Foto’s Groene wissel Nijkerk 17 km

Het verslag staat bij Groene wissel Apeldoorn, hier staat het foto album van die dag.

klikkerdeklik voor foto’s

Vierdaagse 2008 - omdat we dit jaar de Vierdaagse moeten missen

Vandaag een verhaal over mijn wandelvriendin MARINA. Zij is in 2009 overleden aan de gevolgen van borstkanker. Omdat we dit jaar geen vierdaagse mogen lopen ivm COVID19 plaats ik het verhaal dat ik geschreven heb voor "De vriendelijkste marathon van de wereld". Mijn verhaal is uitgekozen voor publicatie!

Mijn verhaal gaat terug naar 2007, het jaar waarin ik Marina ontmoette. Via de digitale snelweg kwam ik haar op het spoor, op het toenmalige officiële forum van de Vierdaagse. Daar sprak zij haar wens uit om ooit nog eens de Vierdaagse te kunnen lopen. Als laatste wens, want ze was ziek. Ik bewonderde haar tomeloze inzet om dit te bereiken en ook de manier waarop ze haar ziekte aanvaardde, ze had uitgezaaide borstkanker. We scheelden best veel in jaren, zij 33 en ik 46. Ze had twee hele kleine kindjes en mijn kinderen waren een stuk ouder, maar we hadden genoeg raakvlakken om het samen leuk te hebben tijdens de trainingen. Want ik besloot met haar mee te trainen. Het zou ook mijn eerste, uitgelopen vierdaagse worden. Eigenlijk had ik die hoop opgegeven, ik was niet in de wieg gelegd voor lange afstanden, dacht ik. Maar Marina spoorde mij aan om toch door te zetten. Samen konden we die kilometers wel aan! En dat gebeurde ook. We hebben vier dagen enorm veel lol gehad in Nijmegen, tijdens de Vierdaagse van 2008, en met elkaar. Maar we deelden ook verdriet en pijn. Verdriet om haar ziekte, de pijn van het lopen. Dat laatste konden we delen, haar ziekte niet, maar ik kon haar daarin wel steunen.

We logeerden samen in een kerk die voor ons omgetoverd was tot logeerhuis. Ik heb daar mooie herinneringen aan. Na de laatste glorieuze wandeldag namen we afscheid, ze zou weer een traject ingaan met chemo en allerlei onderzoeken. Helaas kregen we in december van dat jaar te horen dat het een verloren zaak was, het einde was in zicht. Ik heb haar nog een paar keer thuis opgezocht, maar van wandelen kwam het niet meer.

In februari 2009 is ze overleden en op haar verjaardag, ze zou 34 geworden zijn, begraven. Elke Vierdaagse denk ik terug aan ons avontuur. De laatste twee jaar liep ik op vrijdag met een shirtje met haar foto en de tekst: ‘In loving memory Marina, walker 4ever’. Ik kreeg daar veel lieve reacties op die mij steunden in het verlies. Ik moet steeds denken aan de derde dag in 2008, waarin ik het erg moeilijk had en zij mij toesprak “en dat voor een stukkie ijzer en die kutgladiolen!’. Ik moest daar zo om lachen dat ik daar altijd aan denk als ik het moeilijk heb. Marina heeft zo’n indruk op mij gemaakt, dat ze altijd met mij meeloopt. Bij elke wandeling die ik maak, kijkt zij vanaf haar wolkje in de hemel toe en geeft mij een “schop onder de kont” als het niet lekker gaat! Door haar ben ik verslaafd geraakt aan de Vierdaagse en heb ik hem al twaalf keer uitgelopen, ik die dacht dat ik daar niet voor in de wieg was gelegd!

Ik zou dit jaar niet meedoen met de Nijmeegse, wilde een pauze inlassen en had gekozen voor de Vierdaagse van Apeldoorn maar ook dat gaat niet door! Nu lopen we maar rondjes in de eigen omgeving, soms iets verder weg. Ook leuk maar ik ga Nijmegen wel missen dit jaar!!!

Groene Wissel Venlo 2-7-2020 / 12 km

Wij combineren graag een hotelovernachting met een wandeltocht daarna. Zo ook deze keer, we gaan woensdag naar Van der Valk in Maastricht. Ik heb al een route uitgezocht op internet, uitgeprint, de koffers ingepakt en toen op naar Maastricht. Onderweg nog even een lunch gedaan bij La Place, waar we de eerste veranderingen al zagen......bij de ingang stond een dame die ons de regels vertelde. We moesten met dienblad langs de balie gaan en eerst onze handen desinfecteren. Er was een looproute aangegeven en aan de achterkant moest je weer naar buiten. Het is wel wennen dat je nu niet meer onbezorgd naar een restaurant kan gaan, maar ja het moet maar....

In het hotel aangekomen zien we ook al aanpassingen: een desinfectie zuil en routes aangegeven op de grond, met niet meer dan twee personen in de lift en een spatscherm op de balie!

Donderdagochtend na het ontbijt, ook deze ronde met wat aanpassingen, op pad voor de Groene Wissel. We gaan naar Venlo. Dat is op de route terug naar huis, zij het met een omweggetje maar toch, het is in de richting. Het weerbericht is gunstig maar er wordt wel hier en daar een bui verwacht. Hopelijk meer daar dan hier!!

We starten bij het parkeerterrein van het treinstation van Venlo en lopen al snel via de stad de natuur in. Leuke bosweggetjes en soms onverharde wegen en wat heuvelachtig gebied. Het is erg stil onderweg we komen alleen een paar honden uitlaters tegen. Soms is het zoeken naar de juiste weg omdat we van een blaadje lezen maar het is goed te doen. Ik verbaas mij wel over de rotzooi die overal op de grond ligt! Veel blikjes, flesjes en plastic! En zeer weinig prullenbakken en een van de weinige die ik zie zit vol!!
We lopen langs een muur die aangeduid staat op de routebeschrijving als kloostermuur. Wat zou er achter zitten?? Nieuwsgierig als we zijn proberen we er overheen te kijken maar dat gaat niet. We doen het op een andere manier, met de mobiel in de lucht wat foto’s maken over de muur heen. Thuis aangekomen zien we dat het een begraafplaats is! Hierna volgt een saai stuk rechttoe-rechtaan, maar dat zal het enige saaie stuk zijn.

Bij een meertje zitten we op de helft, de route is 12 km, en nemen we een pauze op een bankje aan de oever van het meertje. Het is er heel stil en wat ons ook opvalt, weinig tot geen watervogels zoals meerkoeten en zwanen die je bij ons in grote getale ziet. Je hoort wel veel vogels fluiten maar je ziet ze niet.

Uiteindelijk komen we aan in de stad Venlo, bij de Maas en hier staan we even stil om van het uitzicht te genieten. Daardoor lopen we een stukje te ver door en moeten we terug om de route te vervolgen. Ik herken stukjes van de stadswandeling die we vorig jaar hier liepen. En ook hier zien we de gevolgen van de Corona pandemie: pijlen op de grond en banners boven de winkelstraten: er is eenrichtingsverkeer. Maar er wordt daar nauwelijks aan gehouden, iedereen loopt kris-kras door elkaar.

Als we bijna bij de finish zijn gaan we nog even lunchen bij een bistro op de hoek van de straat in het centrum. Opvallend veel Duitsers zien we hier, met grote auto’s die vanuit de parkeergarage tegenover het terras komen.

Na de lunch moeten we nog anderhalve kilometer naar de finish. We zien donkere luchten boven de stad.....het zal toch niet gaan regenen?? Zodra we wegrijden begint het te spetteren en daarna breekt de hemel open! Bakken tegelijk. Gelukkig zitten we nu droog en op weg naar huis genieten we na van deze leuke dagbesteding. Wandelen is fijn, je ziet zoveel meer en is lekker ontspannend! Groene wissels zijn leuk en de route is duidelijk omschreven, het is een combinatie geweest van mooie natuur en stedelijk gebied. Erg afwisselend dus een aanrader!
klikkerdeklik foto’s hier

Alternatieve Kikkerloop 2020

De Kikkerloop is een georganiseerde wandeltocht voor het goede doel namelijk ALS de wereld uit helpen. Maar aangezien het dit jaar allemaal anders moet, lopen we een zelf bedacht rondje. Het is officiëel de derde keer en ik heb al een leuke medaille besteld bij Carla, de organisator van de Kikkerloop. Maar we gaan eerst nog wandelen!
We rijden zaterdagochtend rond 9 uur naar Kinderdijk, ik heb een mooie wandeltocht gevonden op Wandel.net en uitgeprint, het zonnetje schijnt en het beloofd een heerlijke dag te worden! Maar aangekomen in Kinderdijk bij het bezoekerscentrum waait er toch een fris windje. Mijn dunne jasje blijft dus nog eventjes aan. Het plaatsnaambord met mooie bloemetjes gaat natuurlijk op de foto!
Het eerste gedeelte lopen we langs de Lek, over de dijk en de wind heeft vrijspel. Gelukkig mogen we na ongeveer 800 meter een kade op, richting de molens die we in de verte zien. Kinderdijk is bekend om zijn vele molens, onderdeel van UNESCO erfgoed. Het is een prachtig gezicht!
Even hebben we een stuurloos momentje want we kunnen het pad niet goed zien en lopen een klein heen-en-weertje, door het gras om de eerste molen heen.
Daarna volgt een heel lang fietspad langs prachtige huizen met bijbehorende tuinen. We staan regelmatig even stil om te genieten van al het moois. Het is helaas wel druk met heen en weer fietsende mensen maar ach, we genieten toch wel.
In het plaatsje Nieuw-Lekkerland komen we een bordje tegen met: Rust en versierd met leuke koffiekopjes, een pijl wijst ons een straat in.......zullen we??........
We trekken de stoute schoenen aan en lopen de tuin in. Een dame komt ons tegemoet en wij vragen of ze open is. Jawel hoor, we mogen in de rustige tuin plaatsnemen in de schaduw. Even lekker bijkomen met een heerlijke cappuccino! Er is zelfs een toilet aanwezig! We maken een gezellig praatje met de uitbaatster en ze verteld hoe ze aan de naam is gekomen. Zij worden Lekkerlanders genoemd en zij heeft haar uitspanning Lekker Anders genoemd.
Na de koffie lopen we een parkje in, de route is heel afwisselend! We horen wel kikkers maar ik zie ze niet. Hans wel en maakt er een foto van! Dan mogen we over een heel lang graspad langs een watertje lopen naar Alblasserdam. Het graspad is droog dus het loopt redelijk goed maar toch moet je oppassen waar je je voeten zet en dat is vermoeiend lopen. Er zitten veel vissers aan de waterkant. Uiteindelijk komen we in Alblasserdam aan. Ik herken de ijsbaan van een andere tocht en we komen een groepje wandelaars tegen van Oud Alblas, dat zie ik aan hun witte t-shirt. Op de brug weer even een stuurloos momentje want we schijnen over de brug te moeten klimmen? Ja hoor het pad gaat weer verder over gras langs het water! Ik duik tussen de spijlen door en Hans klimt er overheen, ik maak er een paar foto’s van.
In Alblasserdam is er een paaldansmomentje en lopen we langs een tuintje met allemaal kikkers, het onderwerp van deze tocht. We vragen aan de bewoners of we foto’s mogen maken en dat mag.
In het centrum van Alblasserdam hebben we weer een stuurloos momentje bij de haven want de routebeschrijving is niet helemaal duidelijk. Uiteindelijk komt het wel weer goed en we besluiten nog even een bankjes rust in te lassen. We genieten hier van onze meegebrachte lunch met uitzicht op de kerk en een reiger die zijn maaltje bij elkaar vist. Fietsers, joggers en wandelaars gaan aan ons voorbij.
Wij besluiten niet langs dit fietspad te lopen maar aan de andere kant op de stoep, dat is wat rustiger lopen. We hebben er nu ongeveer 10 km op zitten.
In het parkje bij Huis te Kinderdijk zien we een meerkoeten gezinnetje met hele kleine kuikentjes. Erg schattig. Het parkje is ook mooi en heel rustig.
Dan zijn we bijna aan het einde van de route gekomen maar niet voordat we langs de vele molens mogen lopen. Het is niet erg druk met toeristen maar stil is het niet.
Na het zoveelste bruggetje zien we het eind in zicht, het bezoekerscentrum waar we gestart zijn. Na 15 km stappen we moe maar voldaan in de auto en Hans stuurt ons weer terug naar Spijkenisse.
Dit was een hele leuke en afwisselende wandeling en het was heerlijk wandelweer! Kortom, een geslaagde Alternatieve Kikkerloop!

hier meer foto’s klikkerdeklik

Decurion wandeltocht 13-6 / 16,7 km

Vandaag gaan Hans en ik de uitdaging aan om 10 mijl te lopen, dat is omgerekend 16,1 km. Onze wandelclub RWV heeft dit bedacht. Je loopt gewoon je eigen route, liefst vanuit huis en via de telefoon houd je de kilometers en de tijd bij. Wij doen geen wedstrijd maar die mogelijkheid is er ook. Als je deze afstand volbracht hebt, ben je een Decurion!
Zaterdagmorgen gaan we lekker vroeg op pad. Ik heb een route via afstandmeten uitgestippeld en weten we grotendeels uit ons hoofd want ja, we wonen al 36 jaar in Spijkenisse en kennen bijna elk straatje en laantje wel. We lopen via onze wijk naar het centrum, langs de Hekelingse weg en het is nog lekker rustig. Dan komt er een dame voorbij, ook een wandelaarster en zij groet ons. We raken even aan de praat maar zij heeft een dusdanig snel tempo, dat kunnen wij niet bijhouden. Ze loopt nog een tijdje in ons zicht maar als wij het Hartelpark ingaan zien we haar niet meer.
Lopend tussen de Schotse Hooglanders genieten we van de rust en schoonheid hier.
Even verderop groet een honden uitlater ons en keren we weer terug naar een ander gedeelte van het park waar ik een bankje in gedachten heb, we hebben er nu 5 km op zitten, tijd voor een bakkie thee! Ik heb een mooie thermosbeker gekregen en kan deze nu benutten. Het is ook al behoorlijk warm aan het worden en ik begin mijn voet te voelen. Ik heb mijn Sketchers weer aan maar deze heb ik alleen tijdens de Nijmeegse aan gehad vorig jaar en toen liepen ze ook niet zo erg lekker. Blijkbaar is dit type schoen beter geschikt voor rondjes om de kerk!
Na de theepauze gaan we weer verder richting de Spijkeniserbrug. Ook wel de “brug der zuchten” genoemd omdat ie vaak open staat! We hebben geen last van een eventuele openstaande brug want we lopen er onder door. Richting BuzBuz onze koffie break. Die zit op ruim 8 km en hij is net opengegaan. De serveerster maakt nog even een tafeltje schoon en droog en dan kunnen we op het terras plaatsnemen. Een heerlijke cappuccino met gebak gaat er wel in! Voor Hans een appeltaart voor mij een brownie.
En dan is het weer tijd om in de benen te gaan richting de Maasboulevard. We zien een groepje dames die buiten aan het sporten zijn, de sportscholen zijn nog dicht maar dit is ook een goede oplossing. En we zien een koppeltje zogenaamde burpies doen, een hele zware oefening. Pfff....moet er niet aan denken, ik loop liever! Kortom, veel sportievelingen hier.
We verlaten de Maasboulevard om aan de andere kant uit te komen, de wijk de Schenkel. Vanaf een bruggetje zien we een meerkoet met haar jonkies die luid piepend tevoorschijn komen als ze ons zien. Blijkbaar denken ze dat ze wat krijgen van ons maar helaas. Vanaf de fietsbrug over de Schenkelweg lopen we de wijk Groenoord in, parallel aan de Eikenlaan. Via een olifantenpaadje achter de Marckenburg langs, de bebouwde kom in. Daar inspecteer ik even mijn voet, er zit een kleine blaar. Met wat zalf en een stukje wandelwol kan ik weer pijnloos verder lopen. We genieten van de rust en de mooie huizen die hier staan. Het doet mij zelfs een beetje denken aan de wijk in Overasselt, net voordat we de dijk op moeten op de vierde wandeldag! Met visioenen over de vierdaagse lopen we verder.
Dan een saai stuk langs de Hekelingse weg, om dan in de wijk de Akkers aan te komen.
We zijn nu dicht bij huis maar nog niet aan het eind van de route. We zetten een zwanenpaartje op de foto en we zien hier veel nestjes van meerkoeten.
Ik begin het nu wel een beetje zat te worden, het is erg warm en doordat mijn schoenen niet lekker zitten loop ik geforceerd en dat kost kracht! We besluiten om linea recta door het winkelcentrum richting huis te lopen, dat maakt de afstand net iets meer dan dan 16 km. En ik vind het goed zo.
Thuisgekomen haal ik gelijk een bak met water tevoorschijn om mijn voeten te koelen want man oh man wat is het heet. Er komt net geen stoom af van mijn voeten als ik ze in het water doe!!
Desondanks hebben we genoten van de wandeling, en hiermee zijn wij echte Decurions geworden! Wat een leuk initiatief van onze RWV! Bedankt voor dit pleziertje in Coronatijden.
meer foto’s klik hier

Avondvierdaagse virtueel 2020 4x5 km

Vanwege Corona kunnen we dit jaar de avondvierdaagse niet lopen. Maar er is een alternatief voor verzonnen! Leve de digitale wereld! Want via een app kunnen we wel vier dagen lopen, we kunnen dan zelf de route uitkiezen en de afstand, en zelfs de dagen zijn flexibel want je kunt dit nog tot eind augustus lopen.
Wij kiezen ervoor om ze vier dagen achter elkaar te doen. Afgelopen zondag was het zover, wandelschoenen aan en gaan. Het tijdstip was ongeveer aan het eind van Hans zijn werkdag, zodat hij opgefrist de dag kon afsluiten. Het zijn lange (thuis)werkdagen voor hem.
Het weer was ook zeer aangenaam, niet te warm en niet te koud maar geen korte broeken-weer.
Onderweg komen we een zwanenfamilie tegen op dag 1 want die ging richting het Mallebos. Zeer bekend terrein maar ach, het is hier mooi. De afstand was precies 5 km. Dag 2 was wat minder want die ging de andere kant op door de bebouwde kom richting het ziekenhuis en weer terug. Dag 3 was een mengeling van bebouwde kom en parkachtig gebied. Hier zagen we een nestje jonge meerkoeten.
En dag 4 ging weer door het Mallebos maar dan ook weer net even anders. De route gaf aan dat we over smalle bospaadjes moesten die vol stonden met hoge gewassen, die hebben we maar niet gekozen. Uiteindelijk liepen we toch weer 5 km en deze dag was wat vochtiger vanwege wat gemiezer. Maar ach, we zijn niet van suiker...

We sluiten deze vierdaagse af met een mooie film en wat lekkers, dat hebben we wel verdiend! De medailles worden thuisgestuurd.

Groene Wissel 680 Almere / 2-6-2020 / 13 km

Om een keer in een andere omgeving te lopen gaan Hans en ik op de dag na Pinksteren naar Almere. We maken er meteen een leuk uitje van want we logeren voor een dagje in het Van de Valk Hotel Almere. We mogen weer, sinds de Corona uitbraak, op een terrasje zitten en het is prachtig weer, hoe mooi is dat? Na het inchecken nemen we het er meteen van, een heerlijk bakkie koffie met appeltaart natuurlijk....!
De volgende ochtend gaan we op ons gemak richting de opstart plaats. We hebben een route uitgekozen, een Groene Wissel. Die start altijd vanaf een station of een bushalte, dit keer een bushalte. Onder de weg waar de bushalte is, is een parkeerplek voor de auto waar het al behoorlijk druk is. Nog even goed oriënteren en dan kunnen we op pad.
De temperatuur is behoorlijk aan het oplopen, het zou vandaag de warmste dag tot nu toe worden, en wij gaan wandelen hahaha!
De kikkers hebben het hoogste woord als wij langs een sloot lopen en na de sloot gaan we de natuur in. We zullen nog veel van dit soort paden krijgen, blijkt uit de route beschrijving. Het is wel erg rustig. We komen behalve een honden uitlaatster niemand tegen. Het pad ligt bezaaid met uitgroeisels van de berenklauw, een giftige plant. Over een tijdje kan je hier niet meer lopen denk ik. Sommige paden zijn zeer moeilijk begaanbaar en ons tempo is behoorlijk laag en het wandelen wordt daardoor zwaar. Ik vind het wel wat hebben maar Hans is er niet over te spreken, hij vindt het zelfs een “zieke geest die deze route verzonnen heeft”. Ik kan er alleen maar om lachen!
Gelukkig is het droog want onder deze omstandigheden zak je niet weg in de grond. Daarom raden wij aan deze route niet in de winter te gaan lopen....
Na ongeveer 8 kilometer zien we een picknick bankje, helaas wel in de zon maar we gaan er toch even zitten om onze broodjes op te eten. Die hebben we bij een tankstation gekocht omdat we onderweg geen horeca tegen zullen komen.
Hans is geprikt door een soort vliegje en ik door een mug maar we gaan vrolijk verder.
Weer een graspad op, dit keer met hoge begroeiing en veel brandnetels dat is oppassen waar we lopen omdat we allebei een korte broek aan hebben.
Dan komen we op een gras talud aan, met een weids uitzicht. Hans maakt er een panorama foto van. De routebeschrijving geeft aan dat we over een naaktstrand moeten lopen. Het is warm maar niet druk met badgasten en hoewel ik vaak naar de sauna ga en blote mensen niet raar vind, is het best ongemakkelijk om gekleed over dit “strand” te lopen. En het is niet eens een echt strand want je kunt niet het water in......
Een alternatief zou het fietspad kunnen zijn dat parallel aan het strand loopt maar daar rept de beschrijving niet over, en dat zou eigenlijk wel beter zijn als je het ongemakkelijk vindt om over dat strand te moeten lopen.
Het laatste stukje is volgens het kaartje recht-toe-recht-aan naar het eindpunt maar de beschrijving zegt iets anders. We kunnen het fietspad op en rechtstreeks naar het eindpunt, of de beschrijving volgen. We doen het laatste. Dat is toch veel leuker dan alleen over het fietspad waar je tegemoet komende fietsers moet zien te ontwijken.
Na ruim 3 uur wandelen komen we aan bij de auto en drinken onze laatste fles water leeg.
De route was avontuurlijk en mooi en goed beschreven. Alleen de paden waar we over moesten waren niet echt wandelpaden en dat gedeelte over het naaktstrand mag er wat mij betreft uit.
Maar we hebben weer 13 km in de benen.

meer foto’s

Groene Wissel 226 Vlaardingen Broekpolderbos

Sinds vijf weken werken we thuis en zijn we de regels w.b. de Corona crisis gewend. Dat wil zeggen voornamelijk thuisblijven en in je eigen buurt een luchtje scheppen. Ik mag af en toe een paar uur naar kantoor om de post weg te werken, dan ga ik op de fiets om zoveel mogelijk contact te vermijden. En af en toe loop ik zelf een rondje hard om toch nog een beetje in beweging te blijven.
Vandaag, zondag ochtend, gaan Hans en ik naar Vlaardingen Centrum. Want vanaf het parkeer terrein bij het metro station start een Groene Wissel. Het beloofd een zonnige dag te worden en ik heb dan ook mijn looprokje aan gedaan. Maar het valt een beetje tegen qua temperatuur als we uit de auto stappen......brrr....
Het is erg rustig en de Vlaardingers lijken uit te slapen, in de haven liggen de bootjes werkeloos te dobberen en af en toe hoor je een meeuw krijsen.
Na een rondje om de kerk gaat de route richting het Oranjepark. Het is lente en dat zie je aan de vele mooie bloesem bomen die in bloei staan en we zien een moedergans met haar jonkies. Het Oranjepark is verlaten en rustig vervolgen wij onze weg naar de Vaart waar het wel weer vrij druk is met fietsers, wandelaars en joggers. We zien de bekende “wokkelbrug”, de Twist en Hans maakt tijd voor een brugmomentje. Deze brug lopen we over en dan eronderdoor om naar de andere kant van de Vaart te lopen, over een zeer smal paadje. En toch komen we hier twee honden uitlaters tegen, ik schrik me een hoedje van een achterop komende hond die mij voorbij rent. Maar we gaan netjes langs de kant om elkaar voorbij te laten gaan met gepaste afstand.
Dan volgt een mooi natuurgebied, de Broekpolder. Veel slingerpaadjes, graspaadjes en schelpenpaadjes maar het is droog dus goed te lopen. We genieten hier van de rust, erg weinig publiek hier gelukkig. Wel veel mountainbikers maar daar hebben we geen last van, zij rijden op eigen terrein. Even hebben we een stuurloos momentje omdat de beschrijving wat onduidelijk is maar uiteindelijk vinden we toch weer de goede weg. Na ongeveer 8,5 km zien we een vrij bankje maar helaas niet in de zon en is dus best koud hier. Dan maar eventjes de meegebrachte krentenbol oppeuzelen en weer door!
Langzamerhand komen we weer in de bebouwde kom van Vlaardingen terecht en lopen via mooie groenstroken naar het einde van de tocht. We zien de kerk weer en via een smal straatje komen we bij de haven aan. Dan is het nog een klein stukje naar het station waar we een gigantische rij zien voor de Action! Jeetje.....je mag nu maar met een paar mensen tegelijk de winkel in vanwege de strenge regels. Gelukkig hebben wij niks nodig bij de Action en stappen we moe maar voldaan in de auto, op naar de McDrive voor een bakkie cappuccino die we thuis opdrinken....
Een mooie wandeling deze Groene Wissel 226, we hebben 14 km gelopen.
klikkerdeklik

Corona 2020

In verband met de Corona crisis zitten we thuis met z'n allen. Dat wil zeggen dat er geen georganiseerde tochten meer gelopen kunnen worden maar ook de NS tochten niet. Zelf lopen we wel af een toe een uurtje vanuit huis maar daar maak ik begrijpelijkerwijs geen verslagen van! Dus heb geduld.....ooit komt het weer goed en kunnen we er weer op uit met z'n allen! Tot dan, hou je taai en blijf gezond!!!!

Maassluis 21-3-2020 / 17 km

Het had vandaag een feestelijke dag moeten zijn, de 400ste wandeling van RS80! Maar helaas gooide het Coronavirus roet in het (wandel)eten en moesten we de tocht uitstellen. Diverse verenigingen volgden en kan er dus niet georganiseerd gewandeld worden.

We kiezen vandaag op deze mooie lente dag ervoor om niet de drukte op te zoeken maar we gaan wel een rondje lopen. Ik heb jaren terug een aantal wandelingen uit het AD verzameld en daar zit een wandeling vanuit Maassluis bij. Start is bij het metrostation Maassluis Centrum. De parkeerplaats is bijna leeg en we gaan beginnen. De route is duidelijk omschreven en we volgen de aanwijzingen op. Eerst een stuk door de bebouwde kom.

“De waterrijke wandeling staat in het teken van een zeewering langs de Maas. Toen deze zeewering in de 15e eeuw klaar was, werden er dertien sluizen aangelegd, waarvan drie in het huidige Maassluis. Een sluis was destijds niet meer dan een schuif in de dijk. Bij hoog water werd er geloosd op de rivier. Rondom de drie sluizen ontstond de visserij- en later sleepvaartstad Maassluis. De sporen uit beide perioden liggen voor het oprapen: u komt langs de Wateringse Sluis, de haven en het Sleepvaart museum. Buiten de stad wacht een weids polderland en het mooie dorp Maasland. Anno 2007 houden grote stormvloedkeringen het daar droog”
Aldus de beschrijving van de route.

Al snel lopen we een stukje langs de Nieuwe Waterweg en met de straffe wind in onze rug merken we gelukkig niet dat het nog best fris is ondanks de zon!
We passeren de halte van de pont tussen Rozenburg en Maassluis waar ik vroeger heel wat keertjes gebruik van heb gemaakt. Mijn tante woonde aan de overkant, zij was kapster. Als we een bankje in de zon zien gaan we heel eventjes zitten om een boterham te eten, het is inmiddels 12.00 uur geweest. En wie komen daar aangelopen? Mieke en Ineke uit De Lier! We maken even een praatje, altijd gezellig.....maar wel op afstand want dat moet volgens de regels van het RIVM.
Na de break lopen we richting centrum over de Koepaardbrug en is het tijd voor een brugmomentje. Een rondje om de kerk volgt langs de Groote Kerk. Een mooie gietijzeren brug, de Schansbrug, roept ook om een brugmomentje. En dan raken we eventjes het spoor bijster, we lezen de beschrijving niet goed. Hans gaat het even goed bekijken als ik een winkel ontdek die “koffie-to-go” verkoopt, ik heb nu wel trek in een bakkie! In de winkel hangt een aanwijzing hoe te betalen en er mogen niet meer dan 3 personen binnen zijn, en de koffie wordt met handschoentjes gemaakt en aangereikt, ik betaal met de pinpas om zoveel mogelijk contact te vermijden. We drinken de koffie op het pleintje op en gaan weer terug naar waar het fout ging. We mogen een trappetje af en langs het water in de haven lopen. Het water ligt bezaaid met dode vissen, een bewoner roept: de vissen hebben ook Corona! Het is een naar gezicht al die dode vissen.....

Na het centrum lopen we langs de Vliet, de Wipperskade en langs de Wippersmolen. En dan gaan we via de Trekkade en de Kluiskade richting Maasland. Daar hebben we weer even een stuurloos momentje en we moeten allebei erg plassen maar ja, wat doe je als er geen horeca meer open is??? Een bosje opzoeken! Makkelijker gezegd dan gedaan. Daarna eten we weer een boterham op een bankje.
We vervolgen de route en lopen langs een heel klein kerkhofje met een apart hek, zie foto. Wat hierna volgt is een lange weg richting het veerpontje, de wind waait stevig maar gelukkig van opzij dus we hebben nauwelijks last ervan. Wel moeten we vaak de berm in want het is een smal pad en er rijden ook vrachtauto’s. Eindelijk zien we het eind van dit pad opdoemen en nemen weer even een pauze voor de laatste boterhammen. De beschrijving zegt dat we een smal grindpad op moeten maar er gaat ook een asfalt pad die richting op. Eventjes dan maar een stukje dijk maar als er een trapje komt naar beneden grijp ik die kans aan om wat comfortabeler te lopen. Met de wind nu in de rug dus dat gaat soepel! Aan het eind van dit pad is een pannenkoekhuis, maar ja......nu niet open helaas. Dan maar door richting centrum Maassluis ik vind het nu wel weer genoeg. Mijn arm is nog steeds niet helemaal hersteld, ik krijg er weer last van. Gelukkig is de parkeerplaats niet ver meer en stappen we na ruim 16 km weer in de auto op weg naar huis.
We besluiten na deze wandeling om eens een keer terug te komen naar Maassluis maar dan met de fiets in de zomer als de crisis voorbij is. Leuk stadje, Maassluis!
klikkerdeklik

Het Loo Apeldoorn 13-3-2020 / 13 km

Dit weekend staat in het teken van het Corona virus. Niet dat we ziek zijn, gelukkig niet, maar omdat vanaf 12 maart strenge regels gelden om het virus terug te dringen. Zoals georganiseerd wandelen, dat is er de komende 2 weken niet bij. We hebben een weekend Apeldoorn geboekt, bij van de Valk, en hier gelden ook wat regels zoals niet te dicht bij elkaar zitten tijdens het ontbijt en tijdens het avond eten. En er hangt een desinfectie zeep automaat bij de ingang.
Wij gaan zaterdag met de auto naar een parkeerplaats vlakbij landgoed het Loo om daar een wandelingetje te maken. Dat wordt de 13 km route die daar is uitgezet d.m.v. witte paaltjes. Op het parkeer terrein is het druk maar daar merken we tijdens het lopen niets van.
Met mijn arm is het minder goed gesteld en 13 km is net genoeg om geen last te krijgen. Het is heerlijk wandelweer en we genieten volop van de parkachtige natuur. Verder op de route gaat het pad over echte bospaadjes en heuvels en dalen dus we moeten wel goed opletten. Maar desalniettemin is het genieten van de vennetjes en mooie bomen. We zien zelfs een begraafplaats voor dieren van het koninklijk huis die daar begraven liggen, van paarden tot poezen en honden. Nooit geweten dat dit bestond....
En we komen na ongeveer 10 km een grappig bouwwerk tegen dat tot niets dient, zien we later op Google. Het ziet er wel grappig uit en maken er een fotomomentje van.
Veel hardlopers maken hier hun rondje en af en toe komen we wandelaars tegen maar niet veel.
Na precies 13 km komen we weer bij de parkeerplaats aan en moe maar voldaan rijden we terug naar het hotel. Het eten daar is super lekker, en hopelijk komen we in de zomer hier weer terug, maar dan voor vijf dagen voor de Apeldoornse 4daagse! Een heerlijk vooruitzicht......als alles door gaat.....

klik hier voor meer

RWV Winterserie 6 / 1-3-2020 / 15 km

Vandaag hebben Hans en ik eindelijk weer de wandelschoenen aangetrokken voor een wandeltochtje bij RWV. Storm en slecht weer weerhield ons de afgelopen weken van wandelen of andere buiten activiteit dus rijden wij deze zondagmorgen naar het Kralingse bos. Daar start vanuit de kantine van PAC de laatste uit de serie winterwandel tochten. De startkaart wordt door Annie uit de bak gevist, ik haal vast een stempel en een plaatje, maak een praatje met Julia en ik ga naar buiten waar Hans op mij staat te wachten, hij heeft de auto geparkeerd.

De route gaat eerst door het bos zoals gebruikelijk en dan via het oversteken van de Kralingse weg naar de “bewoonde” wereld. We lopen naar Prinsenland, de 15-km route, en het “vierkante eiland”, een bekend stukje want ja, we lopen wel vaker de Winterserie. Onderweg kom ik Carla tegen van de Dordtse Bende, Hans was mij al voorbij gesneld, hij zag mij niet helaas..... Al kletsend lopen we richting de rust bij korfbalvereniging De Trekvogels waar een welkomsbord staat van Sportbedrijf Rotterdam, mijn huidige werkgever. Ik ga natuurlijk met het bord op de foto! Een brugmomentje ontbreekt vandaag ook niet.


Na de welkome koffie rust gaan we weer op pad, het zonnetje schijnt en het is lekker wandelweer. Teruggekomen in het Kralingse bos zien we op het ooievaarsnest een ooievaarspaartje....die gaan op de foto!
En dan heb ik weer eens een hernieuwde kennismaking met de aarde, ik struikel over een oneffenheid op het pad omdat ik niet oplet, ik word afgeleid door een paar wandelaars die een paddestoel fotograferen......niet doen dus, je moet op de weg letten, niet op wat anderen doen blijkt maar weer! Ik ben duizelig, mijn arm doet flink pijn want ik ben kennelijk op de zijkant gevallen. Gelukkig geen kleerscheuren en na een kwartiertje zitten op de bank kan ik de laatste kilometers afmaken zij het in een minder snel tempo!
Ik haal de doppen op die Frannie voor mij verzameld heeft en meld mij af. Op naar huis en bijkomen van dit heftige avontuur!

UPDATE 3-3: arm in het gips! Elleboog is flink aangedaan. Deed ook behoorlijk pijn........
NIEUWE UPDATE 10-3: na een week gips weer herstellen door oefeningen te doen. Valt allemaal weer mee gelukkig!

Egmonds wandelmarathon 25-26 januari 2020/42 km

Dit weekend lopen Hans en ik de Egmondse wandelmarathon, zaterdag en zondag 21,1 km. Ik loop hem voor de zesde keer en Hans voor de vijfde keer. Via internet ruim vantevoren ingeschreven en de B&B vorig jaar meteen geboekt voor dit jaar, altijd bij Cindy en Arjan in de Duinstraat!
Op vrijdagmiddag komen wij aan en na een praatje met Cindy installeren wij ons in het gezellige onderkomen. Daarna lekker relaxen en uit eten in het dorp bij Van Speijk.
De nacht verloopt voor mij niet zo goed, ik kan niet in slaap komen en hoor de kerkklok alle slagen slaan tot de wekker gaat....als dat maar goed gaat!
Het ontbijt is heerlijk en uitgebreid en met een volle buik lopen we naar de sporthal waar de start is. De tocht wordt al jaren georganiseerd door Le Champion, in de sporthal is het druk en kunnen we, na een verplicht rondje, de startstempel ophalen.
Ik zie nog een aantal bekenden en na wat knuffels en foto’s gaan wij door, we lopen liever met z'n tweetjes.
Vandaag lopen wij de noordroute, richting Bergen aan zee. Zoals altijd het eerste stuk over het strand met een tussenstop op 3,5 km met een koffiestand en hier krijgen we een lekker bitterkoekje en een stempel. We gaan niet zitten, veels te koud en we zijn net een beetje warmgelopen. Het strand is lekker vlak en hard dus het loopt lekker. En zo komen we aan bij de strandopgang van Schoorl waar we ook weer een stempel krijgen en een hartige stengel.
We krijgen nu een prachtig stuk route door de duinen maar we moeten wel vaak klimmen en door mul zand lopen wat het erg zwaar maakt. Maar we zijn inmiddels goed getraind en het gaat ons goed af.
In Bergen aan zee plannen we een koffie stop, en ook daar is weer een stempelpost. Recht tegenover de post zit Zilte Zoen waar we vorig jaar lekkere koffie hebben gedronken, maar het is nu wel heel erg druk en moeten lang wachten op bediening. Daarom besluiten wij naar een ander restaurant te gaan. Het ernaast gelegen restaurant is ook druk, maar daar is het beter georganiseerd en worden we snel geholpen. De taart is echt wel heeeel erg lekker....jammie!
We hebben er inmiddels 13 km op zitten en moeten er nog 8. Na de koffie lopen we de duinen van Bergen in. En weer zijn het heuvels en soms ook trappen die we op en af lopen. Prachtig hoor en we genieten volop. Ik weet dat er in het laatste stuk een venijnig klimmetje zit, en ja hoor, dat is dit keer ook weer zo. Maar als we die beklommen hebben kunnen we afdalen naar de finish. Daar komen we rond 14.00 uur aan en bij het afmelden krijgen we de stempel kaart voor zondag, de zuidroute.
We verlaten snel de sporthal, jeetje wat een herrie, en lopen nog een kleine kilometer naar ons huisje om daar te relaxen tot het avond eten en ik haal het slaaptekort in door een dutje te doen. We gaan eten bij de Parel van Egmond, maar deze keer vonden we het niet zo lekker helaas. Maar ja, je kan het niet altijd treffen...... Wij duiken vroeg onder de wol om uitgerust aan de start te verschijnen morgen.

Zondagochtend gaan we na een goede nachtrust (gelukkig) naar de sporthal voor een stempeltje op de startkaart. We lopen een stukje dezelfde route weer terug naar het dorp en dan het strand weer op. De temperatuur is iets omhoog gegaan en er staat nauwelijks wind maar het is net als gisteren enorm grauw. Maar het is wel droog!!
En weer een stukje van 4 km tot de eerste koffiepost en stempelpost waar we weer een bitterkoekje krijgen maar gaan ook hier niet zitten en weer doorrrrrr......
Onderweg komen we Hetty tegen, altijd leuk. Haar tempo is iets hoger en ze loopt weer door. In de zee zien we kleine vogeltjes struinen en via Google lens zoeken we op wat voor diertjes dat toch zijn. Het zijn drieteenstrandlopers! Weten we ook weer, wat fijn die techniek van tegenwoordig!
Bij 8 km lopen we richting strandtent de Deining waar we een koffiepost gepland hebben. Karin en Gaby zitten er al met het hondje Luuk. We gaan gezellig bij hen zitten en nemen een heerlijk taartje erbij, de calorieën lopen we er wel weer af!
We mogen nog 13 km wandelen dus we gaan de duinen in richting camping Bakkum. Maar eerst een stempel halen en een mandarijn en ook nog even naar het toilet voor we verder gaan. En weer zijn het heuvels en dalen door de duinen. Maar het is toch een ander soort duinen dan op de noordroute. Het is wat uitgestrekter en we zien meer vennetjes en meertjes. Op een heuvel die we normaal gesproken voorbij lopen komen we Carla tegen. Zij is geblesseerd maar is toch op de fiets naar het gebied gekomen om haar vrienden aan te moedigen. Wij genieten hier nog even van het uitzicht en lopen weer verder naar beneden. Op de camping is een stempelpost en hier krijgen we een krentenbol. Ik neem er een maar hij is veels te droog, ik krijg hem niet weg.....en weer doorrrr!
Vanaf hier tot de laatste stempelpost is het nog ruim vijf kilometer en die zijn best zwaar. Daarom zijn we blij als we eindelijk de post zien verschijnen nadat we de zoveelste heuvel zijn afgelopen. Daar zitten Karin en Gaby weer, die hun zitplekje voor ons afstaan want zij gaan weer verder. Hier genieten we nog even van de rust en nemen wat te eten. Opladen voor de laatste km’s! Het zijn er niet veel meer, nog 3 naar Egmond, daar duiken we een restaurant in voor een lekker broodje kroket, daar heb ik zo’n zin in!! Na de kroket lopen we de hoofdstaat uit richting finish.
We maken een finish selfie en melden ons af. De medaille is elk jaar anders en heel mooi, ik hang hem tevreden om mijn nek. Ik heb genoten! Ik bedank de vrijwiligers voor de organisatie van wederom een perfecte wandeldag.
We mogen van Cindy nog even komen douchen alvorens we naar huis toe rijden. Heerlijk opgefrist stuurt Hans de auto naar Spijkenisse waar we moe maar voldaan over de drempel stappen. Deze tocht blijft mijn favoriet en ik heb voor volgend jaar weer de B&B gereserveerd!
klik hier voor meer foto’s

RS80 Scheveningen- 396 / 11-1-2020 / 27 km

Na mijn werkzaamheden aan het startbureau gaan Ruud, Bas en ik op pad om de pijlen op te halen. Er is droog weer voorspeld dus er zullen niet zoveel pijlen hangen, tenminste daar gaan we van uit. Na een kilometer of drie heb ik hoge nood en ben ik genoodzaakt de bosjes op te zoeken. De mannen blijven geduldig op mij wachten.....
Na de Bosjes van Poot en het Westduinpark lopen we richting Kijkduin. Daar is veel bedrijvigheid in de vorm van huizenbouw, er staan twee gigantische flatgebouwen in de steigers, wat een verandering. De boulevard is niet te bereiken helaas en lopen we achterlangs richting de rust bij de voetbalkantine van Die Haege. Omdat we hier twee keer komen is het nog druk met wandelaars van de verschillende afstanden.
Na de rust een heen-en-weertje richting Loosduinen en het Hyacintenbos waar we drie keer (!) een stuurloos momentje hebben! Kennelijk zijn er kwajongens geweest die de pijlen hebben omgedraaid want we raken steeds de weg kwijt. Gelukkig kunnen we met behulp van de app afstandmeten weer terug komen op de route. Een wandelaar die daar bekend is neemt ons verder mee naar de Haagweg waar we de route weer kunnen vervolgen. Het heeft ons veel tijd gekost waardoor we niet meer op tijd terug kunnen zijn, maar ach.....het is lekker loopweer dus wat geeft het??
Dan lopen we een lang stuk langs de weg richting Monster om daar of het strand op te gaan of door de duinen. Ruud en ik gaan door de duinen en Bas kiest voor het strand. Na ongeveer 2 km komen we Bas weer tegen bij de strandopgang en dan is het nog 2 km naar Kijkduin en de tweede keer rust bij de voetbalvereniging. Helaas is de soep op en alle wandelaars zijn inmiddels gefinisht. Wij mogen nog een stukje van 8 km door de straten van Den Haag. Uiteindelijk komen we aan bij de finish. De voetbalkantine is druk bevolkt met supporters van het eerste elftal die vandaag een wedstrijd speelde en wij drinken nog wat en kletsen wat na voordat iedereen weer op huis aan gaat.
Ik stuur Hans een app dat ik ga rijden en moe maar voldaan start ik de auto richting Spijkenisse. Uiteindelijk hebben we 27 km gelopen.

RWV Winterserie 4 / 5-1-2020 / 10,5 km

De vierde wandeling van de RWV Winterserie is altijd een soort van nieuwjaarsreceptie. Ook vandaag, de eerste zondag van 2020, is het best druk in de kantine van PAC waar het startbureau is. Hoewel wij aan de late kant zijn kan ik toch nog een aantal bekenden een gelukkig nieuwjaar wensen. Waaronder ook de vrijwilligers van RWV die achter de inschrijftafel zitten: Sandra, Astrid, Annie, Sabine, Danyell en Julia. Ik maak even een praatje, laat alvast mijn boekje stempelen en dan naar buiten. Maar ik vergeet de routebeschrijving en ga weer terug. Niet dat we die nodig hebben maar toch....
De route is bekend, door het Kralingse bos. Met een rustmogelijkheid bij De Big maar wij lopen 10 km dus een rust hebben we niet nodig en moeten we bovendien op tijd weer terug zijn omdat wij vanmiddag een nieuwjaars receptie hebben van de familie aan moeders kant.
Het is heerlijk weer, wel een beetje somber want het is zwaar bewolkt maar het is windstil. Genietend van de slingerende bospaadjes zijn we na precies 2 uur wandelen weer terug en laten wij ons de erwtensoep goed smaken. Nadat ik de doppen heb opgehaald bij Julia (ik spaar plastic doppen voor de KNFG geleidehonden) gaan we weer op huis aan en kunnen we 10,5 km bijschrijven.

Rotterdam Night walk 27-12-2019 / 12 km

Derde kerstdag keren wij terug vanuit Duitsland voor een druk middagprogramma. Het avondeten schiet erbij in want we willen om 18.00 uur in Rotterdam zijn, daar start de eerste editie van de Rotterdam night walk en onze laatste wandeling van 2019. We gaan natuurlijk met de metro, de startlocatie is in het Maritiem museum aan de Blaak. Daar moeten we in de rij staan maar tien minuten later hebben we de startkaart gekregen met een keycord. Dan nog even mijn Sofia speldje halen als beloning voor mijn donatie voor het kinderziekenhuis.

Op de sfeervolle startplaats worden we uitgelaten door een enthousiaste speaker, een dame die er wel zin in heeft. We gaan richting de Oude Haven en de Willemsbrug die mooi belicht wordt om de rode kleur te accentueren. Natuurlijk lopen we door de kubuswoningen buurt, woningen gebouwd als kubus, heel apart maar voor ons niet want ja, wij komen hier wel vaker.

In de Markthal is een stempelpost en het is er gezellig druk. Daar halen we even een patatje van Bram om de ergste honger te stillen. Bij de stempelpost krijgen we een blikje drinken en een zout koekje... daar zie ik Sandra en Astrid. Zij wachten op hun maatjes, kletsen wat en gaan weer verder richting de Laurenskerk en door voor ons onbekende straatjes. Zo kom je nog eens ergens! De stadstuin van het stadhuis mogen we ook bezoeken maar we staan in eerste instantie bij een trap om omhoog te gaan. Ik dacht nog: wat raar, de ingang is toch niet via een trap? Maar we liepen als makke schapen achter elkaar de verkeerde kant op! Een dame van de gemeente wijst ons daarop en wij weer terug, de goede richting op.
Hier maken de fototoestellen overuren, het is er prachtig met mooi verlichte beelden en een fontein. Via de tuin komen we weer op de Coolsingel waar de mooie grote verlichte kerstboom staat te stralen voor het stadhuis. Tijd voor een fotomomentje.

Via de koopgoot waar we helaas niet doorheen mogen gaan we via de Korte Hoogstraat naar de Blaak, onder het metrostation Beurs door om aan de andere kant van de Coolsingel uit te komen. Via het Lijnbaanplein met al zijn winkels en winkelend publiek lopen we naar de Oude Binnenweg. Straatjes en hofjes leiden ons naar het Schouwburgplein waar we even een stuurloos momentje hebben, de pijlen zijn kwijt. Maar we blijken weer als makke lammetjes de verkeerde kant op gelopen te zijn, we moeten het Schouwburgplein oversteken maar in plaats daarvan gaan we naar de Mauritsstraat. Over de drukke Kruiskade door een leuk parkje met vrolijke housemuziek. Uiteindelijk komt het wel goed en lopen we naar de volgende verzorgingspost bij de Waalkerk. Even denken we die op de Nieuwe Binnenweg te zien maar dat is een andere kerk. Die is vlakbij de Witte de Withstraat, een gezellige straat vol barretjes zoals De Witte Aap. Vlak voor de Waalkerk is een post waar je chocolademelk kan halen. De rij is lang maar uiteindelijk kunnen we de warme drank op een bankje opdrinken. In de Waalkerk is de stempelpost en moeten we weer in de rij maar die gaat langzaam door de kerk. Wel een originele stempelpost waar enthousiaste dames onze kaarten van een stempel voorzien. De pastoor ziet erop toe dat de bekertjes chocomel leeg zijn, die mag je niet mee naar binnen nemen wat ook logisch is.
Als we de kerk uitlopen herken ik de buurt waar we zijn, vlakbij het Oogziekenhuis. We lopen richting de Westzeedijk om daar een heen-en-weertje te lopen. Maar eerst nog een rondje om de Kunsthal heen. Via de ander kant van de Westzeedijk lopen we naar de Parkkade en zien de Euromast in de verte. Een tweetal muziekanten spelen een deuntje op de trompet om de sfeer te verhogen. In de haven van de Veerkade zijn de bootjes die daar aangemeerd liggen mooi versierd.
Weer terug bij de Erasmus brug zijn we bijna aan het einde van de tocht gekomen. Voor het restaurant Prachtig langs onder de brug door naar de finish dat nog zo’n 800 meter verder is. We worden verwelkomd door zelfde dames speaker en krijgen een speldje in onze handen gedrukt na de laatste stempel.
Na een toiletbezoek gaan we direct door naar de metro want Hans heeft het erg koud gekregen. In de metro op weg naar huis genieten we na van de leuke wandeling. Weliswaar bekend terrein voor ons maar we hebben toch nog verrassende plekjes gezien. Zo hebben we weer 12 km bijgeschreven! De volgende wandeling zal zijn op 5 januari bij RWV.

klik hier voor meer foto’s

RS80 Pijnacker-395 / 21-12-2019 / 26 km

Het was weer gezellig, aan het startbureau in Pijnacker. Allemaal in de kerst sfeer!

Na mijn werk aan het startbureau ga ik met Ruud en Bas de pijlen ophalen. Het is lekker fris wandelweer met af en toe een paar spettertjes. We hebben diverse landschappen mogen aanschouwen, van bossen tot parken en weilanden. De eerste rust na 10 km in Zoetermeer-Oost bij zwembad De Veur. Dan het Balijbos en het Wandelbos (ja echt, zo heet dat) pauze bij de Dobbeplas in Nootdorp. Daar een heerlijke tomatensoep gegeten. Daarna nog ruim 8 km tot de finish. Op de kortste dag van het jaar wordt het al snel donkerder maar wij bereiken om half 5 de finish en is het nog licht. Daar zit de rest van de crew met smart op ons te wachten voor de afsluiting met een lekkere 0,0 Radler, de kerstman heeft nog een lekkere banket staaf voor ons in petto en Jan trakteert ons op een bloemetje, erg lief!

SOP Putten 4-12-2019 / 25 km

Op een mooie woensdag rij ik mee met Ineke, naamgenootje van RS80, naar Putten. Daar start een wandeltocht georganiseerd door Ine de Vroom en Aalt Koopman van SOP (Samen Op Pad).
Ik rij gedeeltelijk mee omdat ik zelf eerst naar Gouda reis zodat we vanaf daar gezamenlijk naar Putten rijden. Zo gezegd zo gedaan, daar aangekomen melden we ons aan en dan is het wachten met een bakkie koffie (ik niet want dan moet ik weer te snel plassen) tot we gezamenlijk kunnen starten om 10 uur. Het is een groepswandeling dus alle deelnemers starten tegelijk, het zijn er vandaag 113! Best veel.....

Het is heerlijk helder weer maar wel erg fris, ik ben blij met mijn sjaal maar mijn muts blijft in mijn rugzak zitten die heb ik niet nodig vandaag. Wat ik wel mis is mijn pet want de zon staat erg laag en schijnt voortdurend in mijn ogen.
We lopen lekker over diverse klompenpaden, parken en heidevelden, bruggetjes en smalle graspaadjes tot we bij de eerste wagenrust zijn. Ina heeft goed haar best gedaan, want we worden getrakteerd op een “boterham”. Niet de echte maar een (dikke) plak cake met daarop boter crème en een plakje marsepein wat op worst lijkt. Erg lekker maar zeer machtig en een berg calorieën maar die loop ik er wel weer af. Er is ook voor ieder die wil een pakje drinken te krijgen. De rust is bij een monument voor WOII, een gedenkplaat voor 650 personen die meegevoerd zijn naar verschillende kampen nu 75 jaar geleden.
Na de rust lopen we wederom over klompenpaden, graspaden en door bosjes. Kortom, heel gevarieerd. En ik loop dan weer met de een en dan weer met de ander te kletsen. Het is fijn om gezamenlijk te wandelen omdat je nu niet op de pijlen hoeft te letten, dat doet de voorste wandelaar, meestal is dit de bedenker van de tocht.
We komen in de parktuin Oldenaller met daarin het mooie kasteel waar we omheen kunnen lopen. De fototoestellen maken overuren, het is een mooi rijksmonument. Sinds 1972 is het gekocht door Natuurmonumenten en in 1975 van binnen gerestaureerd.

Bij de binnen rust, “In de zoete inval”, kunnen we lekker even bijkomen met een soepje in mijn geval en Ineke neemt een broodje kroket. Er kan zelfs buiten gezeten worden, het zonnetje schijnt lekker maar wij kiezen ervoor binnen te zitten.
Als het einde van de rusttijd aanbreekt klinkt er een fluitje: nog vijf minuten! wordt er geroepen. De rusten zijn altijd precies uitgekiend, we moeten rond vier uur binnen zijn.

Als iedereen weer buiten staat kunnen we met z'n allen vertrekken om de volgende kilometers te maken. Door mooi natuurgebied en op ongeveer 20 km komen we aan in Putten waar nog een tweede wagenrust is met een bakje pepernoten en een frisje, wat lekker! Het laatste stukje van de route gaat door het plaatsje Putten om vervolgens weer aan te komen bij de start locatie De Deel.
Het is precies 16.00 uur en ik krijg van Ben nog een uitleg over de Health app van Samsung, leuk!
Ik hoef mij niet af te melden want een stempel en plaatje heb ik al. We drinken nog een bakkie en rijden daarna naar huis. Ik rij mee tot Pijnacker en vanaf het metro station aldaar naar huis. Na ruim 12 uur onderweg te zijn geweest stap ik over de drempel, moe maar voldaan. Het was een leuke en gezellige wandeldag! Bedankt Ine en Aalt voor de verzorging ervan!
Ik heb weinig foto’s gemaakt maar hier is de link van Ineke, zij heeft veel foto’s gemaakt.
klik hier

RWV Winterserie deel 3 / 1-12-2019 / 10 km

Op de dag waarop de meteorologische winter begint gaan Hans en ik naar Kralingen om daar de derde editie van de Winterserie te lopen die de RWV in het Kralingse bos heeft uitgezet. Het is heerlijk buiten, wel ijzig koud maar omdat het bijna windstil is goed te doen. Het is soms oppassen met lopen omdat het op sommige plaatsen best glad is. Omdat wij vandaag nog meer plannen hebben gaan we een kort rondje. De route gaat zoals gebruikelijk door het Kralingse bos en komen we deze keer langs de kinderboerderij en het hertenkamp. Als we daar aankomen worden net de hertjes gevoerd en ik ga even kijken. De verzorger vraagt of ik soms een handje voer wil uitdelen, nou dat wil ik wel. Erg leuk, een kleine ree komt naar mij toe en hapt gretig het voer van mijn hand.
Op de terugweg lopen we langs de Kralingse plas waar een zeilwedstrijd aan de gang is, het is bezaaid met witte zeilen. Aan het eind van de route gaat Hans vast de auto halen, die staat erg ver weg geparkeerd. Het zal wel erg druk zijn geweest met wandelaars, het is dan ook erg mooi “buitenspeel weer”. Ik meld ons af en omdat de Sint is langs geweest krijg ik twee speculaaspoppen cadeau. Het was weer een lekkere wandeling vandaag! En vandaag kom ik ook nog eens over de 15.000 km grens! Gemeten vanaf 2006, het begin van mijn wandel carrière.....

Bernisse 29-11-2019 / 17 km

Klik hier voor een fotoverslag van mijn wandeling met Annika naar Heenvliet

NS Wandeltocht Rhenen-Veenendaal 24-11-2019 / 17,5 km

Vandaag besluiten we toch te gaan wandelen, de weersberichten zijn zeer gunstig. Ik heb een route gevonden via de NS, wandelen vanuit Rhenen naar Veenendaal de zogenaamde Elsterbergroute. Dus wij naar Veenendaal-West met de auto, daar de koets geparkeerd vlakbij het trein station en dan naar Rhenen tuffen met de Sprinter.
In Rhenen pakken we de routebeschrijving erbij, die is zeer uitgebreid. Ook met een kaart via de afstandmeten app zodat we goed kunnen zien of we op de route zitten.

We lopen naar het dorpje en zien de prachtige kerk al in de verte. We lopen er langs en nog een klein stukje bebouwde kom met kleine, smalle straatjes die ook nog eens de hoogte in gaan!! Puf puf, mijn benen krijgen het zwaar te verduren. Daarna wordt het alleen maar mooier want we gaan de bossen in.
Door dit uitgestrekte bosgebied kom je bij de Elsterberg. De noordzijde hiervan biedt uitzicht richting Gelderse Vallei. De herfst heeft de bladeren die nog aan de bomen zitten een sprookjesachtige kleur gegeven, het is genieten. We lopen over paadjes die bezaaid zijn met afgevallen bladeren, het knispert onder onze voeten.
We zien ineens een specht vlakbij voorbij komen en proberen hem op de foto te zetten maar helaas lukt dat niet.
Na ruim een uur lopen krijgen we trek, het is inmiddels lunchtijd geworden en als we een bankje zien nemen we het er even van. We bekijken de paarden die voorbij wandelen met hun bijrijders........wat stinken ze zeg, die paarden!
We genieten van de stijgende en dalende bospaden en moeten oppassen waar je je voet neerzet, voor je het weet lig je op de grond! Best inspannend allemaal en na de zoveelste heuvel zien we weer een bankje midden in de zon! Ik kan mijzelf niet bedwingen en ga lekker genieten, even de benen van de vloer, heerlijk!
We lopen over een groot begrazingsgebied en er zijn veel bomen gekapt. Het doet een beetje armoedig aan maar het zal wel een functie gehad hebben....
Na 10 km komen we aan bij een weg waar je op de bus kan stappen als je genoeg km’s hebt gelopen maar wij doen de laatste 7,5 km ook nog. Alleen lopen we nu verkeerd, want de beschrijving klopt niet meer met het kaartje. Gelukkig kunnen we de route weer snel terug vinden en is het verkeerd lopen beperkt gebleven tot ongeveer 500 meter.
We kruisen veel mountainbike paden maar hebben geen last van de vele fietsers, je hoort ze bijtijds aankomen en dan kan je makkelijk opzij stappen.
We hebben nog wat proviand over, komen bovenaan de Amerongse berg aan en genieten van het uitzicht. Dat zegt ook een plaatje op een van de twee bankjes die er staan: “geniet van het uitzicht” en dat doen we dan ook!
Nog een paar kilometer tot station Veenendaal-West maar dat zijn nog best pittige! Zelfs een zandbank wordt niet gemeden. Het laatste stukje door de bebouwde kom valt nog best tegen en we zijn echt toe aan de finish! Eindelijk, na ruim 4,5 uur wandelen komen we bij de auto aan. We snakken naar een kopje cappuccino want horeca kom je op deze route niet tegen.
Ik heb echt genoten van deze mooie wandeldag, het lopen van een NS-route is mij niet tegengevallen. De routebeschrijving is zeer gedetailleerd en het kaartje op de telefoon duidelijk. Ook de wit-rode en geel-rode markering is goed aangebracht. Kortom, dit smaakt naar meer!

klik hier

Winterserie Hart van Brabant 9-11-2019 / 25 km

De Winterserie van Hart van Brabant begint altijd in november, vandaag deel 1. Nadat de auto ontdaan is van de vorst, het is koud......rijden we naar Tilburg want de start is zoals gewoonlijk bij Boerke Mutsaers. Bij het treinstation Tilburg Universiteit is er nog genoeg plek en het is dan nog een klein stukje naar de start. De ingang is aan de andere kant want er is vandaag ook een feestje gepland van een carnavals vereniging.
Inschrijven is zo gepiept en om 9.15 uur gaan we op pad.
Over het universiteits terrein richting de bossen. Het is een koude herfstige start, we hebben allebei een muts op en handschoenen aan. Maar na een goed uur lopen krijg ik het alweer warm en gaat mijn muts af, handschoenen uit en mijn petje op. De route is bekend, vorig jaar liepen we ook deze kant op maar vandaag gaan we 25 km lopen i.p.v. 13, de zon breekt door en het is heerlijk wandelweer!
Bij de eerste rust, de McDonalds op een industrie terrein, is het reuze druk maar toch nog plek genoeg. Met een klein beetje geduld zitten we uiteindelijk aan een grote beker cappuccino alleen de bestelde appeltaart is op helaas.......ze hebben niet gerekend op zoveel mensen wat veel gemopper oplevert bij sommige wandelaars. Maar waarom?? Dan moet je een paar minuten langer wachten, nou en??
In plaats van appeltaart eet ik een kaneelbroodje en Hans neemt een stukje cheesecake, ook lekker!
Vanaf de McDonalds gaan we nog een klein stukje door het industrie terrein maar dan is er een splitsing en mogen we over een prachtig natuurgebied lopen, de Regte Heide. Het is er stil.......je hoort werkelijk niets, wat is dat genieten. De heide is uitgebloeid maar de diverse paddestoelen steken hun kop op, het is niet voor niets herfst. Sommige bomen hebben ook mooie herfstkleuren.
Tot de volgende rust bij een manege lopen we alleen door natuurgebieden, nu nog 10 km te gaan. Bij de manege drinken we een kopje thee en cola en na een sanitair bezoek vertrekken we weer.
Verrassend genoeg blijven we in de natuur lopen, alleen het laatste stukje is bebouwde kom. Nog 3 km te gaan maar Hans heeft zin in een bankjes rust. Als we net een paar minuten zitten hoor ik ineens: Heeeee! En vliegt Marco mij om de hals. Hij loopt 35 en heeft een flink tempo en gaat snel weer door, hij was een stukje verkeerd gelopen. Marco logeerde in Nijmegen bij hetzelfde gezin als ik.
Na dit leuke intermezzo lopen we weer door naar de finish, het is niet ver meer. En er is ook niet veel meer te zien. Ja, een mooi beschilderd tunneltje onder een viaduct. Ik maak een foto ervan. Als we het station in de verte denken te zien is het een woonwagen kamp. Maar even verder zie ik het viaduct waar we onder door moeten om het station te bereiken. Voor we het weten is het einde van de tocht daar.
Ik meld ons af en loop door een wolk van sigaretten rook naar buiten, het carnavals feestje is in volle gang!
Nog nagenietend van de tocht rijden we naar Jan en Carla, we hebben daar afgesproken voor een gezellig nazit.

nog een paar foto’s

RWV winterserie deel 1 / 3-11-2019 / 11,5 km

Vandaag is het weer tijd voor de Winterserie van RWV. Ik ga met Hans richting Kralingen waar we zoals gebruikelijk vanuit de kantine van PAC aan het Langepad kunnen starten. In het startbureau is het redelijk rustig want de start is al geweest, om 9.45 uur kan je al op pad maar wij doen het rustig aan. Sjaak, Margareth en Mar zitten er ook nog lekker een bakkie te drinken.
Het is vandaag de “Leonidas route”. Bij die naam denk ik aan chocolade maar nee, het is de route richting de Esch met een rust bij de sportvelden van Leonidas. Maar eerst nog een stukje door het Kralingse bos waar het druk is met recreanten en allerlei sporters van klein tot groot. Een groepje moslima’s in sportkleding en een groepje boksers, veel joggers en gewone wandelaars. Het is dan ook heerlijk weer om buiten te zijn. Maar op buienradar zien we dat het ‘s middags gaat regen dus het is zaak om op tijd binnen te komen. Dat lukt wel, 10 km is niet ver.
We lopen de rust voorbij want kantine koffie is niet lekker. De route brengt ons langs het Excelsior stadion en watertoren De Esch. En een stukje oud Kralingen waar de voormalige burgemeester van Rotterdam woont, dhr Opstelten. Het zijn statige huizen, de een nog mooier dan de andere. Via het park Rozenburg, waar ik even op een bankje ga zitten vanwege een pijnlijke voet, lopen we weer richting de Kralingse weg om even later aan te komen bij de kantine van PAC. Ik meld ons af, koop nog een RWV badge bij Julia en bestel twee kommen met erwtensoep, dat hebben we wel verdiend! We hebben genoten en met ons nog 269 wandelaars. RWV bedankt voor deze mooie ochtend.

RS80 Rhoon - 393 / 2-11-2019 / 25 km

De derde tocht van RS80 nummer 393 start vandaag, 2 november vanuit de sporthal te Rhoon. Maar omdat ze aan het verbouwen zijn moeten we aanvankelijk een beetje improviseren om een goede plek te vinden om het startbureau op te bouwen. Na wat heen en weer gesleep van spullen is dat gelukt, we mogen in de hal zitten.
De wandelaars weten ons te vinden en het is druk bij het startbureau. Als iedereen zo’n beetje vertrokken is, gaan de pijlophalers op pad, ik ga ook mee als mijn werk aan het startbureau er op zit en zijn we gezellig met z'n vieren: Michiel, Bas, Ruud en ik.
Helaas regent het als we vertrekken maar met mijn poncho blijf ik aardig droog en na een half uur stopt het met regenen.......en het blijft de hele dag droog.
De route is door Arie Jacob uitgezet en leidt ons door het Valkckesteinse bos, maar dit keer gaat de helft over graspaden die inmiddels door de regen en de vele wandelaars veranderd zijn in modderpaden!! Op het laatste, moeilijkste pad komen we twee mannen tegen die voetje voor voetje de modder trotseren, helaas valt de andere man als hij er bijna is. We proberen hem zo goed als mogelijk op te kalefateren met doekjes en water, gelukkig mankeert hij verder niets.
Als we het bos verlaten lopen we richting Poortugaal waar de eerste rust is bij v.v. PSV. Daar nemen we het er even van en kijken meteen of er nog 25-km lopers zitten maar die zitten inmiddels allemaal op de route.
Na de rust lopen we richting Hoogvliet door de weilanden van Poortugaal en over de Welhoeksedijk vlakbij mijn broertje. Lopend langs de Duifhuisweg bedenk ik dat ik hier best vaak geweest ben maar nog nooit met de benenwagen!
We passeren metrostation Hoogvliet en Michiel besluit terug te gaan met de metro, het is voor hem een beetje te zwaar aan het worden en wil geen blessures oplopen. Verstandig! Met z'n drieën lopen we verder naar de volgende rust bij de korfbal kantine van ETC. Daar wachten ze met smart op ons want we mogen de snert pan leegmaken, wij zijn de laatste wandelaars en dan kunnen zij ook naar huis. De uitbater zegt dat het aantal wandelaars hem overtroffen heeft, “het was een gekkenhuis”. Nou mooi toch voor de omzet?
De route gaat verder richting de Oude Maas, het pad waar ik niet zo’n fan van ben omdat ik dat saai lopen vind, maar Ruud en Bas vinden het er wel mooi. Na een paar leuke graspaden komen we bij het haventje van Rhoon en lopen langs de nieuwe fundatie van restaurant Abel dat kortgeleden in vlammen is opgegaan. Gelukkig komt er weer een nieuw restaurant.
En dan het sluitstuk van de wandeling, een stukje door de Rhoonse Grienden, een mooi natuurgebied met heel erg veel knotwilgen.
Na dit rondje Grienden lopen we door het dorpje Rhoon heen naar de finish.
Daar aangekomen nemen we er nog een drankje op en kijken terug op een leuke wandeltocht. Vandaag mochten we 420 wandelaars een mooie dag bezorgen, een mooi resultaat!