Dag 1
Deze editie, de 73e, loop ik voor de 13e keer. Samen met Henriëtte en Sjaak ga ik de uitdaging aan. Want een uitdaging wordt het, ik heb nauwelijks langere afstanden gelopen.
Hans zet mij ‘s morgens vroeg af bij de ingang van het sportpark waar al jaren het startbureau is. Ik ben veel te vroeg en zie een ellenlange rij. Dit keer zijn de 30-km lopers bij elkaar gevoegd wat niet echt efficiënt werkt blijkbaar. Er staan ook maar twee dames te helpen. Veel mensen hebben geen startbewijs bij zich, dat helpt ook niet.
Sjaak en Henriëtte komen even later aan en als zij ook hun startkaart hebben kunnen we weg. Het is inmiddels 8.15 uur. We lopen richting de spoorlijn en de rotonde om via de bekende straten in Amersfoort het bos in te lopen. Daar komen we niet meer uit tot de rust bij de stoeterij. Er komen net wat stoelen vrij als we aankomen, wat een geluk want meestal is het erg druk! Bij de koffie staat geen lange rij meer en hij smaakt verrukkelijk. Ik haal nog een broodje want ik heb niet genoeg eten bij me en die was super lekker! 😋
Als we richting het militaire terrein willen lopen worden we tegengehouden, het hek is dicht! Omdat het terrein voor 12 uur vrij moet zijn van burgers vanwege oefeningen kunnen we daar helaas niet over en moeten we langs de weg gaan lopen richting Soesterberg. Jammer maar ja.
De volgende rust is bij sportpark Vliegdorp. Via het voormalig vliegveld Soesterberg lopen we erop af en ik heb zin in een broodje kroket. Mijn wandelmaatjes nemen een soepje, ook lekker. Het is hier gezellig druk. Heerlijk hoor, effe de beentjes van de vloer! Maar…..we mogen nog een stukje wandelen en weer doorrrrr……naar kamp Amersfoort. Dat is bekend, Hans en ik zijn hier pas nog geweest met lopen van het Westerborkpad.
De volgende rust is bij Bergzicht. Ik word op het verkeerde been gezet als we na een ellenlange, heuvelachtige weg aan het eind ervan Bergzicht zien, meestal komen we vanaf de andere kant. We gaan dus niet naar de pyramide vandaag. Op dit stuk komen we veel wielrenners (of wat daar voor door moet gaan 🤭) tegen wat soms gevaarlijke situaties oplevert!
Héhé 😜 eindelijk zitten! Gelukkig kunnen we dit jaar wél van het terras gebruik maken en zitten we te genieten van een heerlijke cappuccino. Maar zodra wij weer op staan om verder te lopen, begint het te druppelen! En ja hoor, de regenkleding kan uit de tas. Henriétte en Sjaak hebben een paraplu, ik trek mijn regen jasje aan. En weer doooorrrr…..het blijft een uur regenen. Laverend tussen de modderpoelen en plassen is het zwaar lopen. Ik heb er al snel geen zin meer in maar mijn gezelschap houdt mij op de been. Het tempo is ook iets sneller dan wat ik gewend ben en ik loop een beetje achter qua training op de langere afstanden. Misschien is dat de reden waarom ik er vandaag moeite mee heb.
In ieder geval is de natuur prachtig groen door al het regenwater wat is gevallen in de afgelopen tijd…..wanneer komt nou die zomer???
Het laatste stukje naar de finish is hetzelfde als het begin stukje, de fietsbrug over de rijksweg en door de straten van Amersfoort, langs de rotonde. Ik ben blij dat het erop zit, de afstand is ook met elastiek gemeten en dus langer dan de 30 km die het zou moeten zijn. Maar ja, dát zijn we inmiddels wel gewend! Ik neem afscheid van mijn wandelmaatjes en besluit nog een biertje te nemen en wacht ik op mijn taxi, Hans komt mij ophalen. Dan zie ik ineens Douwine en André en we kletsen nog gezellig wat.
Een leuke afsluiting van een gezellig maar zware wandel dag! Ik ga in het hotel lekker badderen om bij te komen, morgen wéér een dag.
Dag 2
Deze dag start zonnig. Ik besluit om zonder jas weg te gaan omdat er geen regen is voorspeld. Maar mijn regenjas houd ik wel bij me, je weet tenslotte maar nooit.
Op het sportpark is het stil, en mijn wandelmaatjes zijn er ook al en kunnen we meteen vertrekken. Dit keer lopen we door het parkje richting de Dodeweg, een bekend stukje tot de voetgangersbrug waar we dit keer niet over lopen maar we gaan wel hier het bos weer in tot aan Bergzicht. Helaas is dit hetzelfde parcours als gisteren maar dan andersom……waarschijnlijk vanwege de vele regen die gevallen is en de paden heeft veranderd in modderpoelen en kleine meertjes! Het is niet anders maar wij vermaken ons wel.
Bij Bergzicht gekomen besluiten we door te lopen naar de Pyramide van Austerlitz waar genoeg stoelen zijn. Ik krijg een appje van Syl: “hoe gaat het?” Ik zeg goed, we zitten bij de pyramide. “Ik ook!” appt ze terug en inderdaad ik zie haar in mijn ooghoek zitten. Maar zij stappen alweer op als wij er net zijn, ik spreek ze later wel.
En door naar Woudenberg. Onderweg heb ik het zwaar 😫 maar de gedachte aan een heerlijke rust bij Eldorado houdt mij op de been en grappen en grollen met mijn wandelmaatjes. Onderweg zien we een man lopen met achterop zijn rugtas een bloem, het giftige vingerhoedskruid. Het lijkt op een gladiool. Als we de mijnheer passeren vraagt Sjaak aan hem: “weet u dat die plant giftig is?” Hij wist het niet. Later zie we hem weer, zonder plant!
Als ik op mijn horloge kijk, denk ik dat we er bijna zijn maar ik word weer op het verkeerde been gezet, de rust is pas bij 19 km! We moeten er nog twee!! Twee lange, lange kilometers. Gelukkig is het lekker weer en de natuur prachtig maar toch ben ik het goed zat!
De eigenlijke rust is bij het voetbalveld van Woudenberg, maar wij lopen een stukje van de route af want daar zit de theetuin Eldorado, een heerlijke oase van rust. Maar het is erg druk en de medewerkers kunnen de drukte niet aan want het gaat voortdurend fout. Wij krijgen al snel onze soep maar die blijkt later van onze buren te zijn: twee tomatensoep en één mosterd soep. Terwijl wij twee mosterd soep en één tomatensoep hadden besteld. De dame naast ons moest lang op haar cola wachten, en Ingeborg die later aanschoof moest lang op haar thee wachten. Bij vertrek zien we een bord dat ze gesloten zijn! Wij hebben mazzel gehad dus!
De laatste rust is bij YMCA, door bossen en over ondergelopen paden is het meer dan zwaar 😣 en de afstand er naartoe is verkeerd aangegeven. Niet op 25 km maar op 27 km zit deze rust! Hoe kunnen ze na 73 jaar de afstand nog steeds niet goed weergeven? Met al die techniek van tegenwoordig moet dat toch beter kunnen??? Maar goed, uiteindelijk is de rust daar….hèhè! 🤪
Vanaf hier is het nog maar een half uurtje, weer dezelfde route als gisteren. Het bospad is veranderd in een meertje, we moeten er omheen. Weer extra meters! 😬
Als we bijna bij de finish zijn zie ik Hans op een stoepje zitten bij de rotonde en samen lopen we de laatste meters. Ik krijg mijn 13e beloning en een sticker en neem afscheid na een finish foto van mijn wandelmaatjes. Ik heb ondanks het zware parcours genoten van deze dagen en ik ben klaar voor de Vierdaagse in Nijmegen (dat hoop ik).
Ik heb niet veel foto’s genomen, de meesten zijn van Sjaak en een paar van Richard van Daalen, hij liep de 50 km!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten