The day before
Allereerst is mijn logeer plek dit jaar nieuw. Via Lucy die ik ken van de RWV kom ik aan het adres van Merit in Nijmegen. Zij stelt haar huis beschikbaar voor logés in de Vierdaagse week. Het is niet ver van de Wedren, met een vouwfiets makkelijk te bereiken. Maar…..in de week voor het evenement kom ik er achter dat mijn fiets stuk is, niet meer te repareren! Wat nu?? Snel via marktplaats een ander fietsje uitgezocht en in Rotterdam opgehaald. Niet getest helaas want deze fiets is eigenlijk iets te groot voor mij maar oké…..we doen het er maar mee!
Maandag ochtend gaan we al vroeg naar Nijmegen. Er is een stuk van de A15 afgesloten dus moeten we met een omweg naar Nijmegen. Ook weer eens wat anders, een andere route. Ik herken stukjes van de routes die we lopen, erg leuk. We steken de St. Annastraat over en zien al een aantal bankjes klaarstaan voor vrijdag! Ook rijden we langs Heumensoord. Het nieuwe adres is snel gevonden maar parkeren is een dingetje. Best duur! Dus Hans zoekt een plekje en samen lopen/fietsen we naar de Wedren zodat ik vast mijn bandje op kan halen.
Het is helemaal niet druk, tenminste niet bij de aanmeld hokjes voor de 30 km, de scan and go. Het is inderdaad scan and go, het gaat supersnel! Daarna slenteren we door de stad en zoeken een leuke lunch plek aan de Waalkade. Heerlijk in de schaduw en met een windje is dit echt genieten!
Daarna fiets ik onwennig naar het slaapadres op de Ubbergseveldweg als Hans zijn auto op gaat halen. Een hartelijke begroeting wacht mij op het logeeradres, Aad en Merit hebben er ook zin in. Maar mijn kamertje is op een vliering, en daarvoor moet ik een trap zonder leuning op! Dat durf ik niet, ik heb trap angst en helemaal als ik gelopen heb en ik vaak ‘s nachts moet plassen. Er wordt een oplossing gezocht en uiteindelijk is een andere logee bereid zijn kamer om te ruilen. Erg lief! Ik slaap hier met nog drie mannen. Twee lopen de 50 en eentje de 40. Na de kennismaking ga ik mij installeren op mijn kamer en neem afscheid van Hans. Marit maakt een heerlijke pasta voor ons en het is reuze gezellig, nu al!!
Regenachtige dag en blauwe maandag
De dag van Elst begint niet zo heel erg vroeg. Ik ga niet in de rij staan maar wacht rustig af tot het wat minder druk is en ik ga om 7.20 uur op pad. Heerlijk een beetje meedeinen met de mensen massa en om mij heen kijken en af en toe een kletspraatje met die of gene. Op de Waalbrug is er een opstopping, een van de vele blijkt later die dag! Het is enorm druk en omdat er geen vroege of late start meer is, en de meeste mensen vroeg willen starten (wij kunnen tussen 7.00 uur en 8.00 uur starten) is de mensenmassa (te) groot.
Uiteindelijk kom ik in Oosterhout en laat ik mij vereeuwigen met de “Vandaag is blauw” foto kader. In 2019 deed ik dat ook, samen met Annie.
De dag van vandaag noemen ze ook wel blauwe dinsdag, als een knipoog naar de twee machtige rivieren, de Waal en de Rijn. Veel mensen hebben dan ook iets blauws aan. Ik ook, mijn Walkers4walkers shirtje.
In Valburg ga ik naar Het Wapen van Valburg. Ik zie een bordje met: hier airco en lekkere soep! Heerlijk even bijkomen en de soep smaakt zalig. Zonder ballen, dat dan weer wel en erg duur!!! Maar het zout kikkert mij op en ik loop verder naar Elst.
In Elst is het druk en overal hangen blauwe ballonnen en vlaggetjes. Het publiek is uitzinnig en enthousiast. Het geeft je vleugels!
Bij de plaatselijke AH ga ik even een yoghurtje halen en ik denk daar een zitplaats te hebben, maar helaas, de bankjes zijn omgewisseld voor bloembakken! En weer doorrrrr…!! In de grote kerk ga ik nog even naar binnen om een kaarsje voor Marina aan te steken.
En dan verlaten we het dorp en moeten we via een oersaai stuk industrie gebied naar Bemmel. Oké…..dan maar mijn oortjes in met leuke muziek en doorstappen naar Bemmel. Er zijn dreigende wolken boven ons en er vallen al enkele druppels. Ik zie ineens Annika en Anita zitten langs de kant. Annika roept mij en ik zit net op het muurtje begint het toch te stort regenen!! Het is maar heel kort maar met heel grote druppels! En dit zal een paar keer gebeuren onderweg. Als de bui voorbij is lopen we weer verder.
Gezellig kletsend lopen we door de straten van Bemmel en ik maak kennis met Anita, een vriendin van Annika. Zij loopt voor het eerst de Vierdaagse en vindt het allemaal prachtig!
Bij een gezin in Bemmel, of is het Lent, die plaatsen lopen in elkaar over, gaan we zitten in hun tuin. Vorig jaar zaten wij hier ook en werden lekker verwend. Nu ook weer want de vrouw des huizes heeft pompoen soep! Of wij soms ook een bakkie lusten? Dat laten we ons geen twee keer zeggen! Jummieeee…..
Daarna stappen we weer op om naar de Waalbrug terug te keren. Daar lopen we een donkere lucht tegemoet en op de brug begint het weer te regen en hard te waaien….het lijkt wel herfst!! Maar ik laat het zo en laat mijn regenjas uit, we zijn er toch bijna. Om half vier melden wij ons af en gaan we naar te tribune om wandelaars aan te moedigen. Dit is een lekker plekje om even uit te rusten, de zon schijnt weer gelukkig. Na sluitingstijd gaat ieder zijns weegs nadat ik afscheid heb genomen. Ik fiets naar de Ubbergseveldweg en ga lekker relaxen.
Ramon, een van de andere wandelaars, kookt voor ons! Super lief! Zijn vriend Sander is helaas ziek naar huis gegaan. Dat hoorde ik al van Anita die bij PostNL werkt. Toevallig kent zij Ramon ook, hij heeft rusten bij de PostNL. Wat een kleine wereld! En het eten was verrukkelijk! Genoeg energie voor de volgende wandeldag!
Roze woensdag en veel opstoppingen
Als een omhelzing een kleur zou hebben, zou die roze zijn. Vandaag is bijna elke wandelaar in het roze gekleed. Want vandaag staat in het teken van de acceptatie van de LHBTI gemeenschap. Roze is ook een kleur die koestering, zorg en empathische liefde uitstraalt.
Ook ik ben vandaag in het roze en wacht geduldig op de start scan. Het is weer druk, mensen staan te trappelen om te mogen lopen maar ik wacht nog effies.
De eerste kilometers gaan door de straten van Nijmegen richting Hatert. Dat is voor mij altijd slaapwandelen, met de cadans mee deinen en het geroezemoes is slaapverwekkend. Ik vermaak mezelf met het kijken naar de verschillende uitdossingen en teksten op t-shirts. Ik lig in een deuk. Drie jonge meisjes met rode shirts. Eentje met: Hoeveel kilometer nog en eentje met: Als ik dronken ben is het haar schuld, met een pijl naar het linker meisje 🤣
Dansende meisjes bij het Radboud ziekenhuis, en een buurtbewoonster die vanuit haar balkon ons aanmoedigt. Bij de appelflappen-man met zijn luidspreker ga ik pauzeren en een oma met haar kleinzoon uit Friesland zitten naast mij. Zij zit er nu al doorheen, hij heeft energie voor tien!
Bij Alverna in de buurt zie ik Annika en Anita weer. Gezellig kletsend lopen we naar de Hatertse vennen en maken foto’s van elkaar en de mooie omgeving. Annika heeft behoefte aan een pauze en als we drie vrije stoeltjes zien bij het publiek aan de kant, gaan we even zitten. Heerlijk om al die mensen aan je voorbij te zien gaan.
Andries appt dat hij bij De Blije Dries is, dat is ons volgende doel.
Als we bij De Blije Dries zijn, op ongeveer 15 km dan nemen we een flinke pauze. Jan en Els zijn daar ook. Lekker even bijkomen. Hier is het behoorlijk rustig en ik neem een soepje. Met ballen dit keer!
Na de rust horen we dat er in Wijchen een bypass is gemaakt omdat het te druk werd in het centrum van Wijchen. Als wij daar aankomen worden we weer op de oorspronkelijke route doorgelaten. We lopen in de achterhoede.
Het centrum is gezellig druk en wij kunnen er gewoon doorheen wandelen zonder opstoppingen. Tomaatjes eten in Wijchen en helaas geen RWV rust hier! Dan maar door naar Beuningen waar captain Gene Travis altijd zingt maar vandaag heeft hij net pauze als we langs lopen. Onderweg staat het publiek ons aan te moedigen en wordt er van alles aangeboden van ijsjes tot dropjes, komkommers en sinaasappel partjes aan toe. Ik neem wel af en toe een dropje om het zout aan te vullen.
Langs de saaie route weet ik een leuke rust plek, want een wandel vriendin van ons, Aike, staat met haar camper langs de route. Ik herken de plek van vorig jaar, toen stond zij er ook maar nu een stukje verder. We worden er hartelijk begroet met een heerlijk stoeltje en wat lekkers te drinken. Geweldig leuk is dit!! En genieten we hier van de langslopende wandelaars.
Dan door naar Beuningen en Weurt. Als we bijna bij de finish zijn moeten we eerst nog door het Waterkwartier. Een gezellige buurt waar we feestelijk onthaald worden. Als Annika en Anita een sanitaire stop houden loop ik rustig door. Maar ineens wordt het zwart voor mijn ogen en slaat mijn hart op hol….ik moet eventjes zitten! Ik ga eventjes op een stoepje zitten, eet en drink wat en even later gaat het gelukkig weer en zie ik de dames lopen. Samen lopen we naar Waalkade en de Voerweg. Daar staan Elly en Joke. Annika is doorgelopen, zij wil even alleen zijn. Anita en ik gaan nog heel eventjes op een muurtje zitten want de Voerweg loopt omhoog, en dat is zo op het eind van de route best zwaar. Ook omdat het best benauwd is vandaag. Na de gebruikelijke foto die Elly maakt van ons lopen we door naar het bruisende stads centrum waar we in een kolkende mensen massa komen. Ook hier flink wat opstoppingen!
Uiteindelijk bereiken we de finish en om half vijf kunnen we nog eventjes naar de tribune om de laatste wandelaars aan te gaan moedigen. Zij krijgen een kwartier extra vanwege de vele opstoppingen en het warme weer.
En dan stap ik weer op het fietsje naar mijn logeer plek. We eten pannenkoeken en soep. Heerlijk buiten op het terras, wat een verwennerij. Als toetje willen ze een ijsje gaan halen, lopend. Maar ik blijf liever hier, ik heb genoeg gelopen vandaag! Ze nemen er wel eentje mee voor mij, Ronnie heeft getrakteerd, erg lief!! Op naar dag drie!
Anders dan anders
Vandaag is de weersvoorspelling goed al gaat het in de loop van de dag erg warm worden. Ik kan goed tegen de hitte dus is vind het niet erg. Zonder jasje rijd ik weer op mijn fietsje naar de Wedren. Daar kom ik Mieke uit het Westland weer tegen. Zij loopt met een vriendinnen groepje. Het is erg druk en de start verloopt langzaam. Ik vermoed dat de organisatie de hoeveelheid mensen wil verdelen over het parcours. Ik ga pas om 7.40 uur door de poort. Ik besluit mijn dopjes in te doen met mijn eigen muziek, heerlijk lopen in mijn Vierdaagse bubbel. Zo gaan de kilometers vanzelf.
Dag drie is de dag van de prachtige natuur: de Groesbeekse groene heuvels en dalen, glooiende wijngaarden en de bossen bij Berg en Dal. Het is een fysiek zware dag. Groen is een heel rustgevende kleur, hij zit in het midden van het kleurenspectrum en het oog hoeft zich nauwelijks aan te passen om de kleur te kunnen zien.
Als ik in Malden aankom zie ik de kraam met pannenkoekjes al. Dat is zo lekker!! Ik neem er eentje en al lopend eet ik hem op. Door naar mijn vaste rust plekje in het centrum van Malden. Ik heb daar al vaker gezeten en er is gelukkig nog een stoel vrij. Bij mensen langs de route, niets bijzonders maar voor mij een welkome eerste rust. En een heerlijke stoel! Maar ik moet weer door, kan hier niet eeuwig blijven zitten.
Bij de splitsing van de 40 km in Mook ga ik in de kerk aldaar een kaarsje branden voor Marina. Het irriteert mij mateloos dat er dames zitten te klessebessen en met een telefoon zit te spelen met geluid aan..…ontzettend respectloos! Maar goed, ik leg het naast me neer en ga weer doorrr…..
Dan gaan we het bos in en een hoge heuvel op. Dat is aanpoten hoor! Maar met goede muziek op de oren gaat het prima. Hier is geen muziek langs de route en er staat nauwelijks publiek. Best een saai stuk dat ruim drie km lang is.
Maar aan het eind draaien we Groesbeek in, een kolkende stad, vol publiek en alle routes komen hier weer bij elkaar het is dus erg druk. Ook hier weer opstoppingen. Ik weet dat Els hier zit met haar rustpunt van wandelvereniging Marijke, op het plein. Als ik de vlag zie loop ik er naar toe. Ik word hartelijk ontvangen door Els en mag hier eventjes uitrusten. Dit komt als geroepen want ik zit er behoorlijk doorheen! Eventjes bijkomen om op te laden voor de heuvels op de Zevenheuvelenweg.
Ik loop zoveel mogelijk in de schaduw, achter al de caravans en campers langs de weg. Dan maar iets minder gezelligheid, dit loopt heerlijk. Zo kom ik aan in Berg en Dal en ik zoek een schaduwrijk rust plekje, ik ben die zon nu wel even zat! Ik zie er een bij een vrouw die haar kleindochter opwacht, er is nog een plaatsje vrij. Ik krijg zelfs een kopje koffie aangeboden en die sla ik niet af, een heerlijk opkikkertje! Het is nu wel erg warm aan het worden en ik hoor van diverse mensen dat de route voor morgen wordt ingekort!! Jeetje…….dat doen ze niet voor niets. Veiligheid voor alles.
Hier krijg ik een appje met de mededeling dat Opa Paul, een wandelvriend, op 17 juli is overleden en ik ga even aan de kant om van dit nieuws te bekomen, ik schrik ervan!
Maar ik moet nog een klein stukje, afdalen naar de finish. Als ik na de Witte straat het ijs tentje Ghiani zie waar mijn gastgezin vaak een ijsje haalt, ga ik tussen het publiek door om naar binnen te gaan. Het is niet druk en ik scoor een heerlijk hazelnoten ijsje! Wat is dat lekker zeg, die hou ik erin voor volgend jaar!!
Nog een paar kilometer naar de finish en dan zie ik Annika ineens, ze staat bij Jan en Els en neemt net afscheid van ze. Wat gezellig, kunnen we samen over de finish!
We melden ons af en besluiten om meteen naar huis te gaan, het is behoorlijk druk en warm overal en geen plek om te zitten behalve op de tribune. Dus na een minuut of tien even bijgekomen te zijn nemen we afscheid van elkaar.
Vanavond staan er vegetarische hamburgers op het menu, en een heerlijke salade met een saus van Ramon, zalig!
Orange vrijdag en een unieke route
Oranje is samen met de kleur groen de kleur van de Vierdaagse. Oranje combineert de energie, kracht en opwinding van rood met het geluk, de blijdschap en het optimisme van geel. Als je die kleuren mixt krijg je oranje. Oranje straalt warmte, plezier, energie en avontuur uit, het is de kleur van trots en ambitie en het is de kleur van Nederland.
Vandaag is een unieke dag in de Nijmeegse Vierdaagse want er nog nooit een 20 km route gelopen! Dit is besloten vanwege de te verwachten hitte van vandaag.
Al is het begin van de dag niet zo warm, het is nu zelfs bewolkt maar de luchtvochtigheid is erg hoog dus wel benauwd. Ik moet wederom langer wachten op mijn start scan maar dat vind ik niet erg, ik zie Mieke en haar gevolg ook weer voorbij komen.
Nadat ik om 8.45 uur kan gaan lopen, de straten in van Nijmegen raak ik aan de praat met twee dames. Eentje komt uit Rotterdam en een uit Heteren. We hebben veel gesprekstof en daarom gaan de kilometers als vanzelf. De route gaat bij de oorspronkelijke kruising met de St.Annastraat, de Houtlaan door het bos en daar komen we niet uit totdat we op de Via Gladiola zijn.
Sjaak wil een stukje met mij meelopen en we spreken af bij de medische hulppost. Ik kom Andries tegen en ik neem afscheid van de dames Annemiek en Hanneke.
De medische hulppost zit in een kantine van een tennisvereniging. Daar gaan we lekker in de schaduw op het terras zitten. Andries haalt een koffie en we wachten op Sjaak. Even later arriveert hij ook. Na de rust lopen we gedrieën richting de Rijksweg bij Malden. En het begint steeds warmer te worden! Ik deel kaartjes uit voor KWF met een gehaakt hartje aan kindertjes en ouderen langs de route. Hopelijk komen er ook nog donaties uit.
Op de Via Gladiola is het een groot feest en bij nummer 96 ga ik pauzeren. Daar wonen namelijk René en Ilse waar ik vorig jaar geslapen heb tijdens de Nijmeegse. Rene loopt zelf niet omdat zijn schoonvader pas is overleden. Fred is hier ook om de wandelaars aan te moedigen. Ik krijg een biertje en het is gezellig hier. Marit, de dochter van René en Ilse, loopt vandaag de 30 km als eerbetoon aan haar opa. Ze komt ook net aangelopen.
Ik krijg een appje van Annika dat zij op ons wacht bij de Mac. Daar aangekomen zien we haar zitten en gaan hier ook weer eventjes zitten anders komen we te vroeg aan op de Wedren! Het is natuurlijk maar 20 km vandaag! Ik ben nog nooit zo vroeg bij de Mac aangekomen! Hans staat bij het Radboud ziekenhuis op mij te wachten. En Annika heeft een rust plekje bij de vrouw van André, Peggy. Daar gaan we ook nog eventjes genieten van een biertje en een lekker wrapje met zalm, dat is smullen zeg!!
Daarna lopen we samen het laatste stukje naar de tribunes waar we Elly en Joke weer zien. En de nicht van Annika, Pauline, is er ook weer. Zij maakt finish foto’s van ons en we laten een finish foto maken onder de finish vlag. Het zit er weer op!!! Ik heb genoten van deze vierdaagse die ik zonder noemenswaardige problemen heb gelopen. Een enkel blaartje op mijn linker voorvoet.
We nemen afscheid van elkaar. Ik ga niet na bieren op de Wedren, het is veel te druk! En Hans mag als niet-wandelaar nog niet op de Wedren komen, ik zie hem wel bij mijn gastgezin.
Daar aangekomen nog even nagepraat, mijn spullen staan al ingepakt want dat heb ik vanmorgen al gedaan. Merit en Aad moeten ook nog weg vandaag dus we kunnen niet lang napraten, Ramon is al vertrokken en Ronnie is nog op de Wedren maar daar wacht ik niet op.
We nemen afscheid van elkaar, hopelijk mag ik volgend jaar weer bij hun logeren als ik mijn 16e keer ga lopen! Want ik geloof dat zij het ook wel gezellig vonden deze week!
Ik heb mijn streefbedrag voor KWF bijna bereikt! Doneren kan nog steeds, klik hier:
1 opmerking:
Leuke Tattoo, Lady Butterfly. Groetjes uit het oosten des lands.
Een reactie posten