RWV Winterserie 8-1-2017 / 10 km

De eerste wandeling van het nieuwe jaar is vandaag in Kralingen, een editie van de Winterserie van RWV. Dit vind ik altijd de leukste, want er gaat een kleine nieuwjaars receptie aan vooraf! Helaas waren we een beetje aan de late kant maar ik heb toch diverse wandelvrienden en bestuursleden van de RWV een gelukkig nieuwjaar kunnen wensen. Op weg naar de kantine van PAC kom ik een paar leden van de Dordtse bende tegen, Marja en Hans. En natuurlijk wens ik ook hen een gelukkig en gezond 2017.

Mijn startkaart heeft Annie al uit het bakje gevist, ik hoef niet eens meer mijn naam te noemen, en we kunnen eindelijk op pad!
In eerste instantie wordt het de 15 km route, maar omdat het dit weekend spekglad is geweest en de paden nog niet geheel ontdooid zijn, besluiten we al wandelend dat we toch maar 10 km gaan lopen, en er moet thuis ook nog het e.a. gedaan worden, daar is dan mooi genoeg tijd voor. Suze die we onderweg tegenkomen besluit toch maar niet te starten, zij vindt het nu nog te link, die besneeuwde paden!

Het tempo is daar op aangepast, we kunnen eenvoudig niet sneller lopen, stel je voor dat je uitglijd! Nu heb ik er een handje van om zelfs zonder sneeuw uit te glijden maar toch......oppassen is het devies.

Onderweg komen we Rolf tegen, en al kletsend lopen we de rondjes door het Kralingse bos. De paadjes zijn bekend, ik heb er al vele voetstappen liggen. Dan zien we een hondje die telkens een balletje voor onze voeten brengt, of we die maar verder willen schoppen zodat hij hem kan ophalen. Erg leuk om zijn verrichtingen te volgen, er zijn diverse wandelaars die bereid zijn de bal een stukje verder te schoppen en ik waag me er ook een keertje aan. Het hondje heet Koos.

Dan zien we de splitsing van de 10-15 km, gaan we.......er is twijfel maar Hans wil toch op tijd thuis zijn dus vooruit, het wordt 10 km vandaag. Wat ik wel jammer vind want ik vind 15 km lekkerder lopen. Maar in het gezelschap van Rolf is het ook wel leuk. Er worden zelfs selfies gemaakt, wat de wandeling even onderbreekt.
De rust bij de Big slaan we over, op 10 km hoeven we niet te rusten.

De zon begint zowaar door te breken en het ijs op de paden smelt gestaag. Dat loopt toch een stuk prettiger! Als we bijna aan het eind van de route komen, zien we lopers op het wedstrijd parcours, dat wil zeggen dat zij bezig zijn met een snelwandelwedstrijd. Ik zie diverse bekenden: Larissa gaat als de brandweer en Mitchell die zijn eerste poging waagt gaat ook goed. Rolf gaat er naartoe voor een paar foto's en wij gaan verder om hem even later weer tegen te komen. We finishen gezamenlijk en ik ga ons afmelden. We nemen afscheid van Rolf en ik stap weer in de auto om naar huis te rijden: de kop van het wandeljaar is er weer af!!
bekijk hier de foto's van Rolf en mij