Totaal aantal pageviews

zaterdag, maart 19, 2016

30 van Zandvoort 19-3-2016


Dit weekend begint de lente, maar daar is vandaag niets van te merken! Het is zaterdag 19 maart weer tijd voor een wandeltocht en dit keer ga ik 30 km wandelen in Zandvoort, georganiseerd door Le Champion. We hebben een weekendje geboekt in Center Parcs zodat ik relaxed aan de start kan verschijnen, het huisje staat vlakbij de start, het circuit van Zandvoort.
Als ik samen met Hans naar de start loop, zie ik al veel wandelaars die van start zijn gegaan want 8.00 uur kan je al vertrekken. Ik doe lekker rustig aan en onderweg zwaai ik naar Cobie en Hennie en kom ik Truus tegen. Ik kan even niet op haar naam komen en ik roep: " oehoe!!" Ze reageert gelukkig wel en na een kort praatje loopt ze weer verder. Later zullen we haar nog een paar keer tegen komen.
Ik ben mijn startkaart vergeten maar gelukkig kan dit snel opgelost worden bij de helpdesk waar ik als eerste naartoe loop als we de tent binnengaan.
In de tent is het nog steeds druk, want er kan tegenwoordig ook 18 km gelopen worden, zij kunnen om 9.00 uur starten en ik wacht geduldig op Andre die met het OV naar Zandvoort komt. Er wordt iets lekkers uitgedeeld bij de ingang maar dat eet ik niet. Als Andre er is gaan we van start en ik neem afscheid van Hans, hij vindt 30 km nog iets te ver.
Gewapend met muts en sjaal gaan we het strand al snel op, je kan ook kiezen om de eerste 2 km over de boulevard te lopen maar wij kiezen meteen voor het strand. Er staat een stevige, noordenwind maar we hebben er geen last van. Het strand is stevig want het is nog steeds laag water, het loopt heerlijk. Op 2,9 km is een stempel post en daarvoor moeten we een stukje door het mulle zand en dat valt niet mee, de beenspieren hebben het even moeilijk. Daar krijgen we een notenreep die ik in mijn zak doe voor later.....
Als we een paar "duinen" op het strand passeren, het stand wordt opgehoogd, hoor ik ineens: "hee, volgens mij is dat Ineke!" En ik dacht nog, volgens mij is dat.......? Ik kan even niet op haar naam komen, maar het is Aartje! Tja, zonder zus Ilonka dus ik herkende haar niet zo snel. We kletsen wat en daarna gaan wij verder, ons tempo ligt iets hoger.
Bij 8,2 km kunnen we weer het strand af, naar Beach Inn, waar een rustmogelijkheid is en daar maken we nu graag gebruik van, ben wel toe aan iets warms! Andre neemt een appeltaartje maar dat laat ik even voor gezien, ik neem een thee. Daar zie ik ook Truus zitten, zij heeft natte voeten opgelopen doordat ze door een waterplas moest.
We kunnen binnen een plaatsje bemachtigen en luisteren naar life muziek. Erg gezellig maar we moeten weer door!
Na deze rust is een stempelpost op het IJmuiderslag en er wordt water uitgereikt. Nu is het geen dorstig weer dus ik sla af. Wat hierna volgt is ongeveer 2,5 km saai fietspad. Als we op de helft zijn zien we Truus ook weer lopen maar omdat het 11.00 uur is, staan we even stil voor een schnaps. Dat is een traditie onder militairen om de gevallenen tijdens WO2 te eren. Andre heeft daarvoor een kruikje beerenburg meegenomen. Mmm....lekker! Daarna krijgen we vleugels en lopen we het Nationaal park Zuid-Kennemerland in. Hier krijgen de beenspieren het weer goed te verduren want het parcours is nu grotendeels onverhard en niet vlak. Maar dat is wel lekker voor de afwisseling. We passeren een grote bunker en een tankgracht uit de Tweede Wereldoorlog. Na veel stijgen en dalen, ik struikel bijna van een steil zandpad af, komen we bij de volgende stempelpost, het landgoed Duin en Kruidberg. Hier worden we getrakteerd op donuts met een blauwe glazuurlaag......brrrr......het idee, maar Andre neemt er wel eentje. We gaan hier niet rusten want ik weet dat we na vier km bij een leuk pannenkoek restaurant komen en lopen dus door. Maar omdat ik wel naar het toilet moet en de rij voor de dixies erg lang is, lopen we nog even een kantine binnen van de hockey club van Bloemendaal. En als ik een plaatsnaambord zie van Bloemendaal ga ik er weer in hangen voor de inmiddels traditionele paaldansfoto!
We lopen langs een openlucht theater, Caprera genaamd.
Bij 20,5 km is weer een stempelpost en daar worden we binnen "getrommeld", er staat een band er lustig op los te trommelen en dat klinkt heel goed. We krijgen hier een Caprisun drankje maar die neem ik ook niet. Hier komen we Pascal tegen, hij ziet ons eerder dan wij hem en ik zet hem even op de foto, altijd leuk om hem tegen te komen. We blijven niet lang kletsen want we willen even bij het Pannenkoekhuis wat gaan drinken. Daarvoor moeten we een heuveltje op want hij staat op een uitzichtpunt het "Kopje van Bloemendaal". Het is er erg druk en we moeten daardoor even op onze bestelling wachten. Andre bestelt bitterballen en als die eindelijk arriveren, zijn ze bloedheet. Hij bedenkt een list om ze mee te nemen, in een bananendoos! Daar passen er precies vier in! En ik lig weer helemaal in een deuk, hoe verzint ie het!
Met pijn in mijn buik van het lachen vertrekken we weer voor de laatste 10 km. We lopen nu door een schitterende woonwijk met huizen die volgens mij wel heel erg duur zijn, ik zet er eentje op de foto. En we zien dure auto's voorbijkomen zoals een Maserati. Een wandelaar maakt een opmerking over de badge op de rugtas van Andre, het blijkt ook een wandelvriend van Facebook te zijn namelijk Willy de Haas en we raken in een geanimeerd gesprek waardoor de km's ongemerkt onder de voeten gaan. Stempelpost Loetje in Overveen slaan we over, daar krijgen we de onvermijdelijke mandarijn maar die sla ik af, je handen gaan er zo van stinken! Het is er erg druk maar Andre wil doorlopen, het is vandaag dus geen "trainen op rusten" tocht! Andre deelt zijn inmiddels afgekoelde maar nog wel lauwe bitterballen met Willy, die vindt het wel een lekkere tractatie!

Als we het landgoed Duinlust passeren, komt er weer een "struikelmomentje", ik stap in een ondiepe kuil. Gelukkig in het zand maar ik kan weer de grond van dichtbij bekijken! Geen schade dit keer en ik loop weer verder. Hier komen we in gesprek met een paar dames en een van hen heet toevallig ook Ineke.
Als ik een bekende badge zie spreek ik die persoon aan en hij blijkt de echtgenoot te zijn van Inge Mol, ook een facebook vriend, ze loopt samen met hem deze tocht. Wat grappig dat die badge toch vaak aanleiding is voor een leuk gesprek.
Andre wordt er ook op aangesproken en deze dame zegt dat ze heel graag Ineke Brouwer wel eens zou willen ontmoeten. Andre zegt daarop: "Kijk eens achterom!"
Het blijkt Olga Cligge te zijn en we raken in gesprek. Zij is samen met haar zus op pad en zo lopen we ongemerkt het vervelende Visscherspad over totdat we bijna bij de finish zijn. Vlak daarvoor worden we nog even op de officiële foto gezet door Wandelsportfotografie.
Aan het einde van dit pad krijgen we als laatste tractatie een pakje Sultana's die in de tas gaan voor thuis. We finishen om 15.37 nadat ik Hans opmerk die ons op staat te wachten en foto's van onze binnenkomst maakt.
Na een stempel en sticker voor in mijn boekje haalt Andre zijn tshirt op en gaan we daarna nog even nabieren in een nabij gelegen cafe, dat hebben we wel verdiend! Als we richting huisje en station gaan lopen, zie ik ineens Liana die samen met Hans naar de finish loopt, en we begroeten elkaar enthousiast en maken nog even een praatje.
Ik neem afscheid van Andre als we langs het station lopen op de terugweg naar het huisje, hij moet nog een eindje karren met de trein! Ik heb weer genoten van deze wandeldag, goed georganiseerd en goed gepijlt. Volgend jaar weer? Zeker weten!!!

bekijk hier de foto's

1 opmerking:

Monique zei

Jammer dat ik je in Zandvoort niet getroffen heb. Ondanks dat heb ik ook dit jaar weer genoten van de gezelligheid en mooie route.