Dag 3 en 4
Aan het eind van dag drie was ik zo laat thuis, dat ik geen kans meer heb gehad om een verslag neer te typen, dus dat doe ik nu dan maar.
Dag drie is de dag van Otterloo.
De start is al adembenemend mooi, de zon schijnt diffuus door de bomen en ik probeer de stralen te pakken op mijn foto toestel. En ik moet zeggen dat het aardig gelukt is.
Het parcours is nog steeds vanaf het begin onverhard. Omdat het de afgelopen weken veel geregend heeft, zijn sommige paden nagenoeg onbegaanbaar! Maar ja, een echte wandelaar laat zich daardoor niet uit het veld slaan! We ploeteren maar door en als we denken, we hebben het ergste gehad ga je een hoek om en gaat het ploeteren gewoon weer verder!
Na ongeveer 6 km kluunen komen we aan bij de eerste rust voor een bakkie koffie. Heerlijk, even bijkomen! Hier maak ik kennis met Harry, een vrijwilliger van de organisatie die bij de EHBO werkt. Gelukkig heb ik hem nu niet nodig, mijn musculus glutus maximus (grote bilspier) houdt het vandaag goed........
De volgende rust, na ongeveer 9 km, is bij theetuin De Mossel. Daar nemen we het er echt van, we genieten hier van een bakkie cappuccino en een gebakje. Vandaag is het weer een "trainen op rusten" dag! We kunnen heerlijk in het zonnetje zitten.
Hier komen we Rob ook nog tegen maar wij staan net op het punt te vertrekken. Larissa ziet twee schommels en ja hoor...... Het kind in ons komt weer boven. Hier worden uitgebreid foto's van gemaakt door Jannie, en Wim kijkt gelaten toe.
Na dit intermezzo lopen Wim en ik verder want Jannie en Larissa gaan nog even door met foto's maken en bekijken een tip op de route beschrijving.
Als ik Rob tegen kom loop ik gezellig met hem op, want Wim besluit op Larissa en Jannie te wachten. De laatste km's worden al babbelend overbrugd. De heide staat mooi in bloei en Rob en ik lopen te genieten van dit schouwspel! Wat is Nederland toch mooi!
Aan het eind van de wandeling melden wij ons af, krijgen een nieuwe kaart voor morgen en nestelen ons op het terras in van die luie terras stoelen. Dat zit heerlijk en dat hebben we verdiend! We hebben nog lang na zitten kletsen, maar omdat ik vanavond uit eten ga moet ik toch een eind maken aan de gezelligheid.....
De dag wordt afgesloten met een etentje bij Brutus in Ede. We hebben Gon ook mee gevraagd en met z'n vijven hebben we genoten van het heerlijke eten. Dit gaat een traditie worden......volgend jaar weer!
Dag 4
De voorspellingen voor vandaag zijn niet best, als ik wakker word hoor ik de regen kletteren! Maar het is nog vroeg en ik hoop dat het als we starten droog is.
Vandaag is het de dag van Reemst en ook een dag van "een-dag-lopers". Een aantal mensen van het forum komen vandaag een dagje meelopen. Dat is zo leuk van deze vierdaagse, je kan kiezen welke dag(en) je loopt. Het is een fijn weerzien met Silvia, Jan en Herman die vandaag een dag meelopen.
Het is droog tot de eerste rust bij De Mossel, maar als we eventjes zitten begint het te druppelen en het gaat over in gestage regen! Herman en ik besluiten niet te wachten tot het droog wordt, de anderen zitten binnen te wachten op Wil die ook een dagje mee zou lopen en iets later gestart is.
Met poncho en regenjas gaan wij het bos weer in. Het blijft maar regenen en de paden worden hoe langer hoe meer onbegaanbaar! We moeten veel langs modderpoelen en over blubberpaden lopen en mijn schoenen worden hoe langer hoe meer doorweekt!
Toch zien we er de lol ervan in, we hebben tenslotte drie prachtige dagen gehad, een dagje regen is heus niet erg! Bij de laatste rust is het druk en vol maar ik ga hier nog even naar het toilet om vervolgens de laatste drie kilometer verder te lopen. Ik verlang naar een douche want nu ben ik door en door nat, ondanks de regenponcho!
Na het afmelden krijg ik een medaille en ik word op de foto gezet. We gaan niets meer drinken want ik wil snel naar huis.........onder een warme douche kruipen!!!!
Dit was het einde van een heerlijke vierdaagse, heel anders dan de Nijmeegse maar zeker voor herhaling vatbaar! Ik heb ervan genoten en ga volgend jaar zeker weer! Ik wil de organisatie bedanken voor de topverzorging en de prachtige routes!!!
zondag, augustus 31, 2014
donderdag, augustus 28, 2014
Edese vierdaagse 28-8 /4 x 20 km
Dag 2
Na wederom een goede nachtrust ga ik op pad voor dag 2, de dag van Renkum. En net zoals gisteren is de start om 8.30 uur en ik kom ruim voor die tijd aan op het startbureau, David en Joyce zijn er ook al en even later komt ook Larissa er aan, zij had even een slaapwandelmomentje.......ze reed de parkeerplaats voorbij!
We hebben gisteren al een startkaart gekregen voor vandaag dus we worden meteen het bos in gestuurd. Even is er verwarring want Larissa steekt ineens rechts af door de takken heen om langs het pad te gaan lopen want ze zegt: ik zag een pijl deze kant op! Ok......wij er achter aan en warempel, we zien ook weer een paars lintje dus we zitten goed!
Na een paar bospaadjes komen we bij de rotonde aan waar een grote cougartank staat. Jannie en Wim lopen pal achter ons en zij sluiten zich bij ons aan om de rest van de wandeling met ons mee te maken.
Larissa wil op de foto gezet worden voor de tank en ik kom erbij staan. Dan zegt ze: "we moeten net doen alsof we naar elkaar schieten!" En zo staan we dus op de foto.......
Bij de eerste rust, we hebben inmiddels 7,1 km bos- en zandpaden achter ons gelaten, gaan we even koffie drinken. We zitten hier vrij lang wat ongebruikelijk is als ik samen met Larissa loop, maar ik klaag niet! De rust is een horecawagen die vlak voor het natuurcentrum staat, daar mogen we wel van het toilet gebruik maken en dat doen Jannie en ik ook.
De dame die Larissa gisteren heeft uitgelegd hoe je het beste met poles kan lopen om te nordic walken komt er ook even bij zitten en terwijl Jannie en ik naar het toilet zijn praten zij en Larissa verder over het "nut van lopen met stokken" (Wim noemt het Wajanglopen)
De volgende en laatste rust zit op 16,1 km maar voordat we daar arriveren moeten we nog 9 km over bos- en zandpaadjes lopen. Voor de afwisseling komen we ook wel op betonnen fietspaden, het parcours is niet helemaal onverhard maar het scheelt niet veel!
En er is meer afwisseling, we komen door een stuk bebouwde kom, jawel, dat heet Karakter en is een terrein voor jeugdpsychiatrie met woonunits, net zoals ze bij ons in Poortugaal een terrein hebben, het Delta psychiatrisch centrum, waar je gewoon door kan lopen.
Op dit terrein is een speeltuin en er staat een toestel waar Larissa helemaal dol op is namelijk een schommel. Die moet ze altijd even uitproberen, want het kind in haar komt dan boven zegt ze. En ik vind dat ook wel leuk, we worden samen op de schommel vereeuwigd op de foto door Jannie. Wim gaat er eventjes bij zitten want er komt geen eind aan het gefotografeer! Er hangen namelijk ook bordjes op de woonunits, met de beeltenis van Idefix en Asterix.
Bij de rust zien we Diny, de zus van Bertus nog even, zij geeft onze laatste controle knip en ze verteld dat ze ons niet meer zal zien want ze gaat morgen op vakantie.
We nemen er even van deze rust, en ik heb trek in een ijsje, Jannie en Wim ook.
Larissa komt nog een bekende van haar hier tegen, Bertus-met-de-paraplu en kletst nog wat met hem, en ik zet hen nog even op de foto voor Larissa voor het nageslacht.....
Vanaf hier nog vijf km stappen, ik heb nu minder moeite met de laatste kilometers maar zoals altijd zit het venijn in de staart. Wim heeft kennelijk last van zijn darmen en moet af en toe de bosjes induiken, en ik loop eventjes verder in mijn eigen gedachten. Komt er ineens een hond op mij af rennen en ik schrik me werkelijk te pletter! Ik ben geen fan van honden (zacht uitgedrukt) en ik raak in een soort van paniek. De eigenares van de hond zegt:"hij doet niets hoor" maar ik hoor dat niet eens meer, was helemaal in paniek en ik voel de kracht uit mijn benen lopen. Ik moet echt even gaan zitten en na niet al te lange tijd komen Jannie, Wim en Larissa er ook aan.
Maar gelukkig is het goed afgelopen en kunnen we het laatste stukje zonder kleerscheuren volbrengen. We melden ons af en ik ga nog even bij de receptie vragen of ik vanavond hier kan eten, gezellig met Wim en Jannie. Dat kan.
Op het terras nemen we nog een drankje. Niet veel later komt Rob ons ook vergezellen om samen de dag door te nemen. Het is een erg gezellig besluit van de dag, dat heb ik gisteren eigenlijk wel gemist! Ik heb nu al zin in morgen, de dag van Otterloo!!!
Na wederom een goede nachtrust ga ik op pad voor dag 2, de dag van Renkum. En net zoals gisteren is de start om 8.30 uur en ik kom ruim voor die tijd aan op het startbureau, David en Joyce zijn er ook al en even later komt ook Larissa er aan, zij had even een slaapwandelmomentje.......ze reed de parkeerplaats voorbij!
We hebben gisteren al een startkaart gekregen voor vandaag dus we worden meteen het bos in gestuurd. Even is er verwarring want Larissa steekt ineens rechts af door de takken heen om langs het pad te gaan lopen want ze zegt: ik zag een pijl deze kant op! Ok......wij er achter aan en warempel, we zien ook weer een paars lintje dus we zitten goed!
Na een paar bospaadjes komen we bij de rotonde aan waar een grote cougartank staat. Jannie en Wim lopen pal achter ons en zij sluiten zich bij ons aan om de rest van de wandeling met ons mee te maken.
Larissa wil op de foto gezet worden voor de tank en ik kom erbij staan. Dan zegt ze: "we moeten net doen alsof we naar elkaar schieten!" En zo staan we dus op de foto.......
Bij de eerste rust, we hebben inmiddels 7,1 km bos- en zandpaden achter ons gelaten, gaan we even koffie drinken. We zitten hier vrij lang wat ongebruikelijk is als ik samen met Larissa loop, maar ik klaag niet! De rust is een horecawagen die vlak voor het natuurcentrum staat, daar mogen we wel van het toilet gebruik maken en dat doen Jannie en ik ook.
De dame die Larissa gisteren heeft uitgelegd hoe je het beste met poles kan lopen om te nordic walken komt er ook even bij zitten en terwijl Jannie en ik naar het toilet zijn praten zij en Larissa verder over het "nut van lopen met stokken" (Wim noemt het Wajanglopen)
De volgende en laatste rust zit op 16,1 km maar voordat we daar arriveren moeten we nog 9 km over bos- en zandpaadjes lopen. Voor de afwisseling komen we ook wel op betonnen fietspaden, het parcours is niet helemaal onverhard maar het scheelt niet veel!
En er is meer afwisseling, we komen door een stuk bebouwde kom, jawel, dat heet Karakter en is een terrein voor jeugdpsychiatrie met woonunits, net zoals ze bij ons in Poortugaal een terrein hebben, het Delta psychiatrisch centrum, waar je gewoon door kan lopen.
Op dit terrein is een speeltuin en er staat een toestel waar Larissa helemaal dol op is namelijk een schommel. Die moet ze altijd even uitproberen, want het kind in haar komt dan boven zegt ze. En ik vind dat ook wel leuk, we worden samen op de schommel vereeuwigd op de foto door Jannie. Wim gaat er eventjes bij zitten want er komt geen eind aan het gefotografeer! Er hangen namelijk ook bordjes op de woonunits, met de beeltenis van Idefix en Asterix.
Bij de rust zien we Diny, de zus van Bertus nog even, zij geeft onze laatste controle knip en ze verteld dat ze ons niet meer zal zien want ze gaat morgen op vakantie.
We nemen er even van deze rust, en ik heb trek in een ijsje, Jannie en Wim ook.
Larissa komt nog een bekende van haar hier tegen, Bertus-met-de-paraplu en kletst nog wat met hem, en ik zet hen nog even op de foto voor Larissa voor het nageslacht.....
Vanaf hier nog vijf km stappen, ik heb nu minder moeite met de laatste kilometers maar zoals altijd zit het venijn in de staart. Wim heeft kennelijk last van zijn darmen en moet af en toe de bosjes induiken, en ik loop eventjes verder in mijn eigen gedachten. Komt er ineens een hond op mij af rennen en ik schrik me werkelijk te pletter! Ik ben geen fan van honden (zacht uitgedrukt) en ik raak in een soort van paniek. De eigenares van de hond zegt:"hij doet niets hoor" maar ik hoor dat niet eens meer, was helemaal in paniek en ik voel de kracht uit mijn benen lopen. Ik moet echt even gaan zitten en na niet al te lange tijd komen Jannie, Wim en Larissa er ook aan.
Maar gelukkig is het goed afgelopen en kunnen we het laatste stukje zonder kleerscheuren volbrengen. We melden ons af en ik ga nog even bij de receptie vragen of ik vanavond hier kan eten, gezellig met Wim en Jannie. Dat kan.
Op het terras nemen we nog een drankje. Niet veel later komt Rob ons ook vergezellen om samen de dag door te nemen. Het is een erg gezellig besluit van de dag, dat heb ik gisteren eigenlijk wel gemist! Ik heb nu al zin in morgen, de dag van Otterloo!!!
woensdag, augustus 27, 2014
Edese vierdaagse 27-8 / 4 x 20 km
Dag 1
Maanden geleden had ik me al ingeschreven voor de Edese vierdaagse omdat ik vorig jaar maar twee dagen deze vierdaagse meegemaakt had en ik nu wel een keer vier dagen wilde lopen. Dus in december al mijn inschrijving in orde gemaakt.
Op de eerste wandeldag kom ik na een goede nachtrust aan op het startbureau dat gevestigd is in Hotel de Bosrand en ik krijg een paars kaartje dat onderweg geknipt dient te worden. Paars is de hoofdkleur van deze vierdaagse, de route is ook voorzien van paarse linten en het startbureau versierd met paarse ballonnen....maar dit terzijde.
David en Joyce, die ook vier dagen hier willen wandelen zie ik al in het startbureau, Larissa komt precies op de starttijd 8.30 uur aan maar moet nog 1 en ander regelen dus we vertrekken met ons viertjes een kwartiertje later.
Op de heenweg had ik Rob al zien staan, en Chiel, zij zorgen ervoor dat we veilig de rotonde over kunnen steken. Rob krijgt van mij een knuffel, zo'n tijd geleden dat ik hem gezien heb, en Chiel ontmoet ik vandaag in "levende lijve", ik ken hem via Facebook. Na de oversteek komen we al snel in bosrijke omgeving, de toon is al gezet voor deze dag!
Wat ik wel jammer vind, van deze overigens goed georganiseerde tochten, dat er geen afstanden staan op de route beschrijving, dan heb je een klein beetje het idee hoever het nog is en hoeveel je gelopen hebt!
Ik weet nu dus niet na hoeveel km de eerste rust is, een eigen rust waar geen bankjes staan, en we daarom ook niet lang gebleven zijn.
Even later verschijnen ook David en Joyce en we gaan weer gevieren verder.
We komen nu bij een schitterend stuk natuur, het Wekeromse zand. Een zandverstuiving die lijkt op de duinen bij zee maar dan zonder zee! Het is adembenemend, letterlijk omdat het zwaar lopen is door dat mulle zand, en figuurlijk want het is een genot om dit te bekijken! Van Larissa hoor ik dat het zand nu best te doen is vergeleken met vorig jaar, omdat er zoveel regen is gevallen de laatste tijd en het zand een laagje gekregen heeft wat het zand wat compacter maakt. Maar desalniettemin gutst het zweet van mijn lijf af, dit is pas echt bikkelen!
Als tip staat er op de routebeschrijving het vennetje, er staat ook een bankje en het is er werkelijk erg mooi! Wij lopen hier wel aan voorbij, het bankje is ook bezet maar ook al zou hij niet bezet zijn geweest, er is kennelijk geen tijd om extra rusten te nemen, dit wordt dan ook geen "trainen op rusten tocht"! Toch wel een beetje jammer...... Ik hou nu eenmaal van trainen op rusten......
Een aantal zandpaden verder komen we bij "het middelpunt van Nederland", een grote kei dat die plek markeert. Dit is ook weer als tip aangegeven op de routebeschrijving. Er worden heel wat foto's genomen, ook door andere wandelaars. Ik ga achter de kei staan en Larissa neemt een foto met haar eigen toestel en met mijn fototoestel.
Wij gaan na dit intermezzo weer verder om vervolgens weer bij een rustplek aan te komen, restaurant de Goudsberg. Het is er best druk en de jongen die achter de koffiestand staat kan de drukte niet aan, ik heb ook niet zo veel zin om te blijven wachten........dan maar geen koffie!
Ik eet hier mijn boterhammetjes op mijn gemak op en geniet even van de rust, ik vind het al met al best een pittige tocht!
Hierna gaan we weer door de bossen en omdat het de laatste tijd ontzettend veel geregend heeft zijn deze paden moeilijk begaanbaar door de vele plassen! Jammer dat ik mijn laarzen niet heb meegenomen, het lijken flink diepe plassen en we lopen er daarom maar helemaal omheen! Waarschijnlijk levert dit wel extra meters op die we uiteindelijk moeten lopen, zo groot zijn die plassen!
Als volgende tip op de routebeschrijving is de uitzichttoren De Koepel. Van andere wandelaars die er net vandaan komen horen we dat deze dicht is, Larissa is er eerder geweest en zegt dat je er niets aan mist om het niet gezien te hebben want er staat te veel begroeiing omheen! En daarom lopen we hier aan voorbij.
Ik begin nu toch mijn voeten wel te voelen en ik krijg ineens last van een onwillige bilspier! Het tempo gaat er nu eventjes uit, en ik zie warempel nog een rust verschijnen....en worden ook nog op de foto gezet.
Ik besluit hier even een bakkie koffie te drinken, hier moeten we ons ook melden bij de controle, en ik ga er eventjes bij zitten want de koffie is loeiheet! Zoals het hoort..........Vanaf hier is het nog maar een paar kilometer en we lopen langs de Doesburgermolen, ook een tip op de routebeschrijving.
De laatste tip, een vleermuizenreservaat, heb ik niet gezien en na een paar paadjes zijn we alweer bijna aan het eind van de wandeltocht gekomen. Maar Larissa ziet een dame met van die langlaufstokken en vraagt aan haar of ze even mag voelen hoe dat loopt. De dame in kwestie wil het haar graag uitleggen, het valt nog niet mee om de slag te pakken te krijgen. Het werd haar dan ook aangeraden een cursus te volgen...... De dame legde ons ook nog uit wat de voordelen zijn van het lopen met zulke stokken.
Bij het startbureau aangekomen melden wij ons af en krijgen een nieuwe knipkaart voor morgen.
Mijn wandelmaatjes vertrekken hierna weer naar huis, ik ga nog even van het zonnetje genieten op het terras met een drankje, dat heb ik wel verdiend vind ik!!!!
Edit:
De gelopen km's staan wel op de routebeschrijving, ik heb dat over het hoofd gezien. Alleen had ik het nog liever wat gedetailleerder gezien, maar de km's bij de rustpunten vermelden, daar ben ik al heel blij mee!
Maanden geleden had ik me al ingeschreven voor de Edese vierdaagse omdat ik vorig jaar maar twee dagen deze vierdaagse meegemaakt had en ik nu wel een keer vier dagen wilde lopen. Dus in december al mijn inschrijving in orde gemaakt.
Op de eerste wandeldag kom ik na een goede nachtrust aan op het startbureau dat gevestigd is in Hotel de Bosrand en ik krijg een paars kaartje dat onderweg geknipt dient te worden. Paars is de hoofdkleur van deze vierdaagse, de route is ook voorzien van paarse linten en het startbureau versierd met paarse ballonnen....maar dit terzijde.
David en Joyce, die ook vier dagen hier willen wandelen zie ik al in het startbureau, Larissa komt precies op de starttijd 8.30 uur aan maar moet nog 1 en ander regelen dus we vertrekken met ons viertjes een kwartiertje later.
Op de heenweg had ik Rob al zien staan, en Chiel, zij zorgen ervoor dat we veilig de rotonde over kunnen steken. Rob krijgt van mij een knuffel, zo'n tijd geleden dat ik hem gezien heb, en Chiel ontmoet ik vandaag in "levende lijve", ik ken hem via Facebook. Na de oversteek komen we al snel in bosrijke omgeving, de toon is al gezet voor deze dag!
Wat ik wel jammer vind, van deze overigens goed georganiseerde tochten, dat er geen afstanden staan op de route beschrijving, dan heb je een klein beetje het idee hoever het nog is en hoeveel je gelopen hebt!
Ik weet nu dus niet na hoeveel km de eerste rust is, een eigen rust waar geen bankjes staan, en we daarom ook niet lang gebleven zijn.
Even later verschijnen ook David en Joyce en we gaan weer gevieren verder.
We komen nu bij een schitterend stuk natuur, het Wekeromse zand. Een zandverstuiving die lijkt op de duinen bij zee maar dan zonder zee! Het is adembenemend, letterlijk omdat het zwaar lopen is door dat mulle zand, en figuurlijk want het is een genot om dit te bekijken! Van Larissa hoor ik dat het zand nu best te doen is vergeleken met vorig jaar, omdat er zoveel regen is gevallen de laatste tijd en het zand een laagje gekregen heeft wat het zand wat compacter maakt. Maar desalniettemin gutst het zweet van mijn lijf af, dit is pas echt bikkelen!
Als tip staat er op de routebeschrijving het vennetje, er staat ook een bankje en het is er werkelijk erg mooi! Wij lopen hier wel aan voorbij, het bankje is ook bezet maar ook al zou hij niet bezet zijn geweest, er is kennelijk geen tijd om extra rusten te nemen, dit wordt dan ook geen "trainen op rusten tocht"! Toch wel een beetje jammer...... Ik hou nu eenmaal van trainen op rusten......
Een aantal zandpaden verder komen we bij "het middelpunt van Nederland", een grote kei dat die plek markeert. Dit is ook weer als tip aangegeven op de routebeschrijving. Er worden heel wat foto's genomen, ook door andere wandelaars. Ik ga achter de kei staan en Larissa neemt een foto met haar eigen toestel en met mijn fototoestel.
Wij gaan na dit intermezzo weer verder om vervolgens weer bij een rustplek aan te komen, restaurant de Goudsberg. Het is er best druk en de jongen die achter de koffiestand staat kan de drukte niet aan, ik heb ook niet zo veel zin om te blijven wachten........dan maar geen koffie!
Ik eet hier mijn boterhammetjes op mijn gemak op en geniet even van de rust, ik vind het al met al best een pittige tocht!
Hierna gaan we weer door de bossen en omdat het de laatste tijd ontzettend veel geregend heeft zijn deze paden moeilijk begaanbaar door de vele plassen! Jammer dat ik mijn laarzen niet heb meegenomen, het lijken flink diepe plassen en we lopen er daarom maar helemaal omheen! Waarschijnlijk levert dit wel extra meters op die we uiteindelijk moeten lopen, zo groot zijn die plassen!
Als volgende tip op de routebeschrijving is de uitzichttoren De Koepel. Van andere wandelaars die er net vandaan komen horen we dat deze dicht is, Larissa is er eerder geweest en zegt dat je er niets aan mist om het niet gezien te hebben want er staat te veel begroeiing omheen! En daarom lopen we hier aan voorbij.
Ik begin nu toch mijn voeten wel te voelen en ik krijg ineens last van een onwillige bilspier! Het tempo gaat er nu eventjes uit, en ik zie warempel nog een rust verschijnen....en worden ook nog op de foto gezet.
Ik besluit hier even een bakkie koffie te drinken, hier moeten we ons ook melden bij de controle, en ik ga er eventjes bij zitten want de koffie is loeiheet! Zoals het hoort..........Vanaf hier is het nog maar een paar kilometer en we lopen langs de Doesburgermolen, ook een tip op de routebeschrijving.
De laatste tip, een vleermuizenreservaat, heb ik niet gezien en na een paar paadjes zijn we alweer bijna aan het eind van de wandeltocht gekomen. Maar Larissa ziet een dame met van die langlaufstokken en vraagt aan haar of ze even mag voelen hoe dat loopt. De dame in kwestie wil het haar graag uitleggen, het valt nog niet mee om de slag te pakken te krijgen. Het werd haar dan ook aangeraden een cursus te volgen...... De dame legde ons ook nog uit wat de voordelen zijn van het lopen met zulke stokken.
Bij het startbureau aangekomen melden wij ons af en krijgen een nieuwe knipkaart voor morgen.
Mijn wandelmaatjes vertrekken hierna weer naar huis, ik ga nog even van het zonnetje genieten op het terras met een drankje, dat heb ik wel verdiend vind ik!!!!
Edit:
De gelopen km's staan wel op de routebeschrijving, ik heb dat over het hoofd gezien. Alleen had ik het nog liever wat gedetailleerder gezien, maar de km's bij de rustpunten vermelden, daar ben ik al heel blij mee!
donderdag, juli 24, 2014
Vierdaagse 2014
Maandagochtend ga ik al vroeg op pad naar Nijmegen om mijn startbewijs op te halen bij hokje F, mijn wandelmaatje Leo waarmee ik deze vierdaagse voor de vierde keer samen ga lopen, bij hokje E. Dit wordt mijn zevende keer en hopelijk ga ik dat halen, ik heb er genoeg voor getraind het afgelopen jaar! Leo gaat voor nr. 8.
We komen vroeg aan bij het gastgezin, zij zijn verhuisd binnen Nijmegen en wonen nu iets verder van de wedren dan vorige jaren dus ik heb een klein vouwfietsje meegenomen. Ik installeer mijn spullen op de kamer van Pien, heb een kamer voor mezelf, heerlijk! En na de koffie en wat bijkletsen met
de gastvrouwen ga ik naar het centrum om te genieten van de sfeer daar. Ik weet nog niet helemaal de weg en fiets in eerste instantie verkeerd maar ineens kom ik Brechtje, Bas, Jaap en Ellen tegen, die vlakbij logeren, zij weten de weg! Het is "heuvel" af naar de wedren, dat zal pittig worden als ik terug moet!
Ik ontmoet diverse wandelmaatjes hier en het wordt snel laat, het is ook TE gezellig maar we moeten vroeg naar bed om uitgerust aan de vierdaagse te kunnen beginnen!
Dag 1 Elst
Marja en Jolanda logeren ook weer bij Annemiek en Petra en fietsen deze morgen met me mee naar de fietsenstalling op de wedren. Die is vol maar we kunnen de fietsen erbij proppen. Danielle loopt dit jaar weer 50 km, zij is allang weg! We hebben late start en Leo, die al op mij staat te wachten, en ik sluiten in de rij aan. Het is best gezellig wachten zo, kletsend met andere wandelaars. Ik maak een paar foto's en er vaart een luchtballon langs! De tijd gaat hierdoor snel en om 6.22 worden we gescand. Er zijn opstartproblemen met de app maar het thuisfront kan me blijkbaar wel goed volgen, ik krijg onderweg af en toe updates toegestuurd.
Op de Waalbrug kom ik Ron tegen en we kletsen wat. De route is iets gewijzigd vanwege de bouwwerkzaamheden bij de nieuwe brug.
De zon schijnt nog wel, maar we zijn Bemmel nog niet uit of de wolken verschijnen en bedekken de zon grotendeels van de dag.
Ik heb Sunnyveters bij me om te verkopen voor het KWF en het loopt goed. Maar als ik mijn spullen wil opbergen stap ik verkeerd, of ik verlies mijn evenwicht door de drukte en ik val op mijn snufferd! Een flinke schaafwond en een buil op mijn elleboog tot gevolg. Leo is zeer geschrokken en helpt me overeind en omstanders zijn ook heel bezorgd. Het wordt letterlijk zwart voor mijn ogen en ga er even bij zitten en plak er een pleister op. Na een paar honderd meter ga ik ergens koffie drinken bij een standje en eet een puddingbroodje als troost. Dan zie ik Martin aankomen, roep en zeg hem mij niet te zoenen omdat ik koffie in mijn handen heb......hij doet het toch en de koffie gaat over mijn shirt en broek.......dat kan er ook nog wel bij!!! Deze vierdaagse begint dus goed, maar niet heus......
Nou ja, ik raap de moed weer bijeen en ga verder, met een zeurende pijn in mijn elleboog en volgens mij zit er ook een flinke beurse plek op mijn schouderblad......
Vlakbij de controle knip bij de Rijkerswoerdse plassen gaan we even rusten in het gras, daar is het lekker rustig. We gaan weer door tot aan Elst waar we in de kerk aldaar een kaarsje gaan branden.....dat wil ik al heel lang maar is er nooit van gekomen. Na de drukte in Elst gaan we rusten bij de Oase van Eric, Carla en Jos waar we verwend worden met een soepje en wat te drinken. Daar kom je heerlijk van bij.....we kletsen wat met bekende wandelaars hier en komen hier weer tot rust. Wat zijn het toch lieve mensen die dit onbaatzuchtig voor ons doen!!! Ik geef ze dan ook een knuffel als we afscheid nemen....
Valburg en Slijk-Ewijk gaan aan ons voorbij. In Oosterhout zien we een groepje feestgangers die zich verkleed hebben in jaren 70 stijl en ik maak er een foto van. Een man vraagt of hij een foto van ons mag maken en we gaan bij het groepje staan, ze zijn erg leuk geworden die foto's.
Het is warm en we worden van water voorzien door het publiek op allerlei manieren, van waterpistolen tot waterkranen......en badjes! Als ik de Oosterhoutse dijk op ga, zie ik een affiche van tv Gelderland en maak daar ook een foto van. Die dijk is lang maar we kletsen ons er wel doorheen. Mijn zusje en haar vriend zouden in Lent op mij wachten en ik krijg een berichtje dat ze vlakbij de nieuwe brug zitten bij zes vlaggen......en ja hoor, ik zie haar! Dat vind ik erg leuk en we kletsen wat en er worden natuurlijk wat foto's genomen. En ook hier vlakbij zit Sabine die nu een schorre stem heeft van het aanmoedigen! We krijgen een snoepje van haar en de nodige aanmoedigingen.
Het laatste stukje is enorm zwaar want we moeten een omweg maken om weer bij de brug te komen! Dit ook weer vanwege de bouwwerkzaamheden....
Als we de brug voorbij zijn, gaan we weer even in het gras zitten, we hebben nog tijd genoeg om ons af te melden. Ik vind het wel leuk om bekenden hier te zien en sommige mensen lopen er niet meer fris bij! De klok geeft 16.30 uur aan als we ons af gaan melden. We gaan op zoek naar een plekje op de wedren om ff lekker bij te komen van deze dag met een biertje. Heerlijk! En dan is het weer tijd om terug te fietsen, de beenspieren op een andere manier gebruiken!
De dames zijn al volop bezig met koken, en kan meteen aanschuiven als ik gedouched heb. Een heerlijke gehaktbal met boontjes en gebakken aardappelen en sla! Jammie! Na het eten kijken we nog even met z'n allen naar het verslag van de vierdaagsedag op Ned. 1 en tv Gelderland. Dag 1 zit er weer op!
Dag 2 Wijchen
Na een korte nachtrust sta ik ietwat vermoeid op. Ik word net als gisteren om 03.00 uur wakker en kan dan niet meer slapen. Een ander huisgenootje loopt de 50 en zij moet veel vroeger starten dan wij, misschien dat ik daar wakker van word?
Ik ontbijt alleen, de andere dames zijn al vertrokken. We hebben vroege start en ik ga samen met Leo naar de voorkant van de rij om ons te laten scannen, we kunnen weg om 5.55 uur. Het eerste stuk is ook saai, door Nijmegen heen. We zien de "goedemorgenman" maar niet het mannetje "met de bordjes" want we lopen een andere route. Hij staat wel langs de kant, met andere bordjes.
Als we bij Tamara aankomen, "met een koek kom je in iedere hoek, met een banaan kan je er weer tegenaan" (dat roept ze altijd met luide stem!) hebben we precies een uur gelopen. Hier eten we een appelflap met koffie om wakker te worden, ik loop nog te slaapwandelen! Het begint ook al warm te worden, mijn vestje kan uit.
Het is vandaag "Roze Woensdag", veel mensen hebben iets van roze aan, ik dus ook, een roze tshirt en een glitterhoedje.
Het is vandaag Wijchen in en Wijchen uit, alsmaar rondjes lopen. En ik verbaas me over de drukte, het lijkt wel drukker dan andere jaren, of vergis ik me nu?
Bernard komen we tegen, met zijn versierde rugtas. Ik vraag aan hem wat die slierten zijn, het zijn oude medaillelinten, die heeft hij in de loop der jaren verzameld en bij elkaar gebonden als een kwast en die danst nu met hem mee tijdens het wandelen, een grappig gezicht! Bernard verlaat ons weer en ondertussen zijn we vlakbij Alverna waar we even gaan zitten bij de rust van de RET. Daar zie ik Jolanda, een bekende van de de marathon vrijwilligersgroep. Ze herkent me eerst niet, maar later wel, ze werkt nu als vrijwilliger bij de RET. Ik zal haar de de komende dagen nog wel vaker zien!
In Alverna is het druk en het orkest boven de weg is weer duidelijk aanwezig, evenals de wit/rode ballonnen. Het is ook een dag van weinig foto's, er is gewoon weinig te zien!
Als de 50 -km lopers erbij komen wordt het weer erg druk op de route en ik ben wel weer even toe aan een rust.......lekker met de beentjes omhoog tegen een boom! Even het gewicht van de benen, straks als we voor de zoveelste keer Wijchen uitgaan hebben we weer een rust bij de Oase....daar kijk ik naar uit: pannenkoek eten!!!
Ergens tussen Beuningen en Weurt gaan we even bij mensen langs de route zitten, ze maken net iets van fruit klaar, meloen, waar we ook van mogen snoepen. Het is best warm vandaag, wat een verschil met gisteren!
De route naar het centrum van Nijmegen is iets veranderd vanwege bouwwerkzaamheden en we missen de RWV stand. Dan komen we in de Kanaalstraat, waar de mensen er weer een feestje van maken! Hierdoor vergeet je even de pijntjes en de meters glijden weer onder de voetjes vandaan!
Na de Waalkade draaien we de Voerstraat op, een lastig stukje want je stijgt iets, maar dan hebben we nog het laatste stukje van de route, de straat waar deze dag naar genoemd is: alles is hier roze! De Hertogstraat. Ik krijg hier altijd kippenvel van, de saamhorigheid die hier heerst en het plezier wat de mensen hier maken! Ik maak foto's van de dragqueens en de feestende en dansende menigte, iedereen gaat uit zijn dak! Nu voel ik mijn voeten helemaal niet meer, de dag loopt ten einde en we kunnen ons weer af gaan melden om 16.14 uur. Gelukkig is onze rij niet lang en we nemen er nog een biertje op als we een plekje gevonden hebben op het Julianaplein. Het is leuk om nog met andere wandelaars te kletsen over de wandeldag!
Ik pak mijn fietsje om weer, heuveltje op, naar het logeerhuis te rijden. Ik merk nu wel dat ik er al twee dagen op heb zitten maar het is toch wel lekker om andere spieren aan het werk te zetten. Als ik bij het huis kom ruik ik weer heerlijke luchten, het eten is bijna klaar! Na een snelle douche eten we twee verschillende hartige taarten.......hmmmmm! Na het eten nog even tv kijken, koffie of thee drinken en de foto's op internet zetten. Om 21.30 ga ik lekker slapen.....
Dag 3 Groesbeek
Het belooft vandaag een warme lange dag te worden. Ik word weer om 3.15 uur wakker en kan niet meer verder slapen. Na een uurtje dommelen toch maar opgestaan en op gemak alles klaarmaken voor dag 3.
We hebben vandaag late start, dat betekent dat we weer lekker in de rij kunnen aansluiten. Ik heb een paar losse Sunnyveters over, die heb ik maar om mijn nek gehangen, en in de rij heb ik tijd om nog een paar sleutelhangers te knopen, heb toch niets beters te doen. En ondertussen verkoop ik er ook nog een paar! Het beginnetje is altijd ff moeilijk, en ja als er mensen op je vingers staan te kijken helemaal! Een dame trekt nog net de veters niet uit mijn handen en doet voor hoe zij een beginnetje maakt.....
En terwijl ik sta te frobelen schiet de rij lekker op. Het is 6.33 als we weggescand worden.....en het feest dat wandelen heet kan weer beginnen! De Heyendaalse weg af, en die is lang en saai. Onderweg verlies ik nog een paar veters, en Manon, dochter van Ruud geeft er eentje terug, de andere is helaas onvindbaar! En ook door de straten van Nijmegen, daar valt niets te beleven.....het wordt weer een partijtje slaapwandelen voor me! Bij de tent van Tamara " met een koek kom je in iedere hoek", drinken we weer even een bakkie, al is het wel weer even zoeken naar een plekje. Een appelflap gaat er ook weer in en na deze welkome rust gaan we weer verder, naar de toiletten. Deze zijn genummerd en we worden netjes naar een vrij nummer gedirigeerd, Annie is nergens te bekennen!
Als we in Malden aankomen zie ik de bekend vlag van Eneco en ik spot Han, dus we gaan daar eventjes koffie drinken. We zijn weer heel welkom hier en na de koffie krijg ik nog een Snickers mee, voor de nodige energie.
Als we even later voorbij de camera van TV Gelderland lopen, zwaai ik even. Dat blijft niet onopgemerkt want ik krijg een sms-je van Gerdien: we hebben je gezien op tv!! Hahaha dat is leuk, voortaan zwaai ik gewoon elke keer!
De man van Marja, mijn logeermaatje, staat met zijn camper ergens tussen Malden en Molenhoek, langs het water. We hebben er al een aardig stukje op zitten als ik de vlag van DCMR ontwaar, het bedrijf waar Gerard werkt. We zijn meer dan welkom in zijn oase en worden echt verwend! Nog drie andere dames komen er even bij zitten en zij worden net zo verwend door Gerard als wij. Ze zijn er blij mee....en als we weggaan krijgen we een "vierdaagsepresentje" in de vorm van een sleutelhanger koetje! Erg leuk!
Na deze heerlijke rust bikkelen we door naar het volgende dorp, Plasmolen. In tegenstelling tot andere jaren gaan we hier niet stoppen want we hebben net een stop gehad bij Gerard.
En dan gaan we naar Milsbeek, waar de Zevenheuvelen beginnen! De weg met de "handjes", het is hier al druk met campers langs de weg, het lijkt de Tour de France wel! De heuvel is pittig, maar goed te doen. Hier spot ik Bertus weer, samen met zijn zus Diny en de opdracht is: zet Bertus eens op de foto als je hem tegen komt. En dat doe ik dus!
Ik heb er goed de vaart in hier, en stap lekker door naar Breedeweg, waar de volgende rust zit van Eneco. En ja hoor, Han is hier ook weer dus lekker genieten van de aandacht. Ik ben wel toe aan iets hartigs, een slaatje gaat er goed in! En een colaatje maar die krijg ik niet helemaal op helaas.
Het is weer tijd om op te stappen en ineens zakt de moed me in de schoenen. Ik heb pijn, ben moe, en de zin is er uit! Soms kom je jezelf wel eens tegen, zeker op dit soort dagen, als je veel van jezelf moet vergen! De dip wordt erger en erger, zelfs mijn maatje kan me er niet doorheen slepen, de mensen langs de kant ook niet! Ik kan alleen maar denken aan de volgende oase, bij Eric. Op de Zevenheuvelenweg kan ik alleen maar huilen, zelfs de aangeboden banaan van de Lidl neem ik niet aan, wil alleen nog maar zitten en uithuilen.
Bij de oase is het weer een drukte van belang maar ik zeg niemand gedag, met de ogen verborgen achter brillenglazen ga ik op een vrij stoeltje zitten. Er worden foto's gemaakt door Albert, een Friese wandelaar wiens blog ik volg, ik had hem wel even willen spreken maar helaas, de dip is te groot. Dan zegt Ilonka: "wil je soms een knuffel?" En dat was, wat ik graag wilde horen.......Carolien komt er aan, die heeft last van "een lekkende pet", en ik barst in lachen uit!!! Gelukkig, de dip is weer een beetje over en ik denk: "ik heb nu pijn maar straks als ik bij de finish ben is de pijn net zo erg dus meid, kom op!" En Carolien zegt: "Komt goed!"
En ik ga weer in de benen samen met Leo voor het laatste stukje richting Berg en Dal.
Vanaf Berg en Dal is het nog maar een klein stukje naar de finish, we komen langs "Het witte feest" en langs "Het rode feest" en dan is daar de finish!! Om 16.30 kunnen we uitklokken en een biertje gaan drinken....Poe Poe, een zware dag vandaag!
Na een snelle douche lekker eten, pasta met verschillende sausen en een salade, tv kijken en naar bed!
Dag 4 Cuijk
De laatste dag alweer, we hebben vroege start vandaag. Vanwege de verwachtte hitte mogen we een kwartiertje eerder starten, een kwartier!! Nou daar heb je lekker veel aan! Wij gaan gewoon weer niet in de rij staan maar direct naar de scanner en worden om 5.51 weggescand.
Ik weet niet of het door de warmte komt of door iets anders maar ik kom weer niet in mijn ritme! Veters zijn uitverkocht op een paar na (ze zitten in de tas bij Leo) dus daar heb ik geen afleiding van en al slaapwandelend kom ik aan bij Tamara "met een banaan kun je er weer tegenaan" voor koffie en een appelflap. Omdat we bij de vroege start zijn is het nog niet heel erg druk en er zijn stoeltjes genoeg om op te zitten. Iemand vraagt aan mij of ik nog veters heb, ja hoor die heb ik en ze vraagt aan me hoe die knoop in zijn werk gaat. Ik doe het voor maar heb niet de indruk dat ze het onthoud, het is wel lief dat ze het vraagt.
Bij de toiletten is het heeeeel erg druk, ik ga niet in de rij staan, ik zoek de bosjes wel op!
Onderweg kom ik bekende lopers tegen, van de Brugrunners, en ik ben blij met de afleiding want ik ben nog steeds niet helemaal wakker!! Als ik de vlag zie van SWD gaan we er eventjes zitten....hoewel ik weet dat de "kersenvlaairust" bij StWalrick niet ver is, wil ik NU zitten!
Na deze rust komt inderdaad StWalrick en de kersenvlaai lonkt me toe. Hmmm.....eventjes dan hahaha!! Zooo lekker zijn ze hier. Dus effe snel een taartje eten!!
Het is al behoorlijk warm....mensen langs de kant staan met waterslangen en bekertjes water, de organisatie heeft voor extra waterpunten gezorgd.
De weg naar Overrasselt is lang, en ik loop nog steeds niet helemaal in mijn ritme, de ene voet voor de andere dat wel! Voordat we de dijk op gaan richting Linden, ga ik nog even bij een lieve mevrouw naar de wc. Ze zegt: "ik loop even met je mee want mensen verdwalen hier!" Ik dacht Huh hoe moeilijk kan dat zijn? Maar toen ik binnenkwam zag ik een immens grote kamer met allerlei bochten en gangetjes dus ja, toen kon ik me dat wel voorstellen. En terug zou ik inderdaad de verkeerde "afslag" genomen hebben!
Op de dijk is het heel druk vanwege de routewijziging van de 30-ers, die lopen nu ook met ons mee en slaan aan het einde van de dijk linksaf terwijl wij naar rechts gaan, naar Linden.
Voordat we dat gaan doen rusten we nog even in het gras langs de dijk, even het gewicht van de voetjes! Dat geeft al aan hoeveel moeite het kost om in deze warmte en drukte te lopen want dat hebben we ook nooit gedaan.
Vlak voor Linden staat Gerard met zijn camper, ik ben alweer toe aan een rust! Dan zie ik vanuit de verte Ardie zitten, zou ze per ongeluk ook hier terecht zijn gekomen? Maar nee......ze blijkt bij Gerdien en Mieke te logeren! Dat is ook toevallig! Gerdien en Mieke zijn er ook, en het is een hartelijk weerzien.
We worden weer onzettend verwend door Gerard, een heerlijk broodje worst gegeten en wat te drinken en de rest van de gasten worden ook niet vergeten! Die zijn komen "aanwaaien" en zijn zeer verrast over de gastvrijheid.
Linden is zoals gewoonlijk weer een genot om doorheen te lopen, het thema is "liedjes"...... Of "kinderliedjes" daar ben ik nog niet helemaal uit.
Het is een klein plaatsje en we zijn er weer snel doorheen. De weg naar Beers is weer erg saai en lang en we doden de tijd met een muziekje op de oren.
De route is een klein beetje gewijzigd, er is een nieuwe brug aangelegd. En meestal staat hier een kraampje met verse appelsap, het kraampje staat er maar de appelsap is op!! Wat jammer nou, ik heb er zo'n trek in!!
In Beers aangekomen heb ik weer behoefte aan een rust, lekker in de schaduw de benen tegen een boom! Wat oh oh wat is het warm!
In Beers is het weer een feestje om doorheen te mogen lopen, iedereen is even uitbundig en vrolijk! En we worden hier ook weer voorzien van hapjes en drankjes en water........veel water! Van tuinslangen tot complete douches! En dat is wel nodig.....
Vanaf Beers is de volgende grote doorkomst in Cuijk.
Voordat we Cuijk inlopen ga ik nog even bij mijn vaste plasadres, deze mensen zijn altijd heel vriendelijk en zeg: "tot volgend jaar!"
Vanwege de vliegramp, een burgervliegtuig met 192 Nederlanders is neergeschoten boven de Oekraïne, is het allemaal wat minder uitbundig en ingetogener maar ik geniet er niet minder van. Na de ponton brug rusten we weer wat in een tent want we willen vooral schaduw!!! Want Poe Poe wat is het warm!!!
Na een heerlijk soepje, het verloren zout moet aangevuld worden, gaan we op weg voor de laatste etappe naar de finish....
Ze zeggen dat de Via Gladiola al in Mook begint! Nou.....dan moeten we nog een aardig stukje lopen! Want eerst krijgen we Mook, dan Molenhoek en dan Malden!
In Malden zit onze enige echte vierdaagse rust van Eric, en als ik zijn vlag ontwaar, ben ik erg blij! Want vanaf daar is het nog "maar 8,7 km"........
We worden weer heerlijk verwend in de oase en kletsen met wandelvrienden doet ons ook goed, even lekker bijkomen hier.
Die km's naar de finish loop ik in een roes, het is wat ingetogener maar het publiek doet zijn best ons toch te vermaken! Bij de McDonalds zit Sabine in de brandende zon, met Mar die een paraplu boven haar houdt ter bescherming. We staan heel eventjes bij hen stil maar mijn voeten willen verder. Ik geef mijn bloemen aan de mensen die in een bed liggen bij het Radboud.....
En als ik bij de finish aankom, geef ik nog een bloem aan de berg bij het monument ter nagedachtenis van de overledenen in de Oekraïne.......en denk aan de nabestaanden. Ik heb nu pijn in mijn voeten, dat gaat over, zij hebben pijn om hun verloren dierbaren.......dat gaat nooit meer over!!
We melden ons af om 17.21 uur en ik neem de felicitaties en nummertje 7 in ontvangst. Finish foto gemaakt en dat was het weer!!!
Deze dag heeft een zwart randje maar ondanks dat heb ik er toch van genoten!
Na het afmelden gaan we er nog even bij zitten met een biertje, dit keer wel op de grond omdat er nergens meer plaats is! En dan is het nog even wachten op Linda en Hans, die mij even later bellen of ik er al ben.
Samen met hen lopen we naar de fietsenstalling, neem afscheid van Leo en ik fiets naar het huis waar ik mijn mede logeetjes nog aantref!! Dat doet me vreselijk goed want dat was vorig jaar anders........ben echt blij dat ik ze nog even kan spreken. Ik moet toch wachten op Hans en Linda die komen lopend vanaf de wedren naar het huis. En dan is het echt tijd voor afscheid want na het douchen ben ik klaar voor de terugreis .........nu moeten we weer 52 weken wachten!! Wat is de week snel gegaan!!
Drie kleine blaartjes en een grote blaar rijker maar heel voldaan, ik heb het weer gefikst voor de zevende keer! Op naar de achtste! De spierpijn valt mee.......zou dat door het fietsen komen...........?
We komen vroeg aan bij het gastgezin, zij zijn verhuisd binnen Nijmegen en wonen nu iets verder van de wedren dan vorige jaren dus ik heb een klein vouwfietsje meegenomen. Ik installeer mijn spullen op de kamer van Pien, heb een kamer voor mezelf, heerlijk! En na de koffie en wat bijkletsen met
Ik ontmoet diverse wandelmaatjes hier en het wordt snel laat, het is ook TE gezellig maar we moeten vroeg naar bed om uitgerust aan de vierdaagse te kunnen beginnen!
Dag 1 Elst
Marja en Jolanda logeren ook weer bij Annemiek en Petra en fietsen deze morgen met me mee naar de fietsenstalling op de wedren. Die is vol maar we kunnen de fietsen erbij proppen. Danielle loopt dit jaar weer 50 km, zij is allang weg! We hebben late start en Leo, die al op mij staat te wachten, en ik sluiten in de rij aan. Het is best gezellig wachten zo, kletsend met andere wandelaars. Ik maak een paar foto's en er vaart een luchtballon langs! De tijd gaat hierdoor snel en om 6.22 worden we gescand. Er zijn opstartproblemen met de app maar het thuisfront kan me blijkbaar wel goed volgen, ik krijg onderweg af en toe updates toegestuurd.
Op de Waalbrug kom ik Ron tegen en we kletsen wat. De route is iets gewijzigd vanwege de bouwwerkzaamheden bij de nieuwe brug.
De zon schijnt nog wel, maar we zijn Bemmel nog niet uit of de wolken verschijnen en bedekken de zon grotendeels van de dag.
Ik heb Sunnyveters bij me om te verkopen voor het KWF en het loopt goed. Maar als ik mijn spullen wil opbergen stap ik verkeerd, of ik verlies mijn evenwicht door de drukte en ik val op mijn snufferd! Een flinke schaafwond en een buil op mijn elleboog tot gevolg. Leo is zeer geschrokken en helpt me overeind en omstanders zijn ook heel bezorgd. Het wordt letterlijk zwart voor mijn ogen en ga er even bij zitten en plak er een pleister op. Na een paar honderd meter ga ik ergens koffie drinken bij een standje en eet een puddingbroodje als troost. Dan zie ik Martin aankomen, roep en zeg hem mij niet te zoenen omdat ik koffie in mijn handen heb......hij doet het toch en de koffie gaat over mijn shirt en broek.......dat kan er ook nog wel bij!!! Deze vierdaagse begint dus goed, maar niet heus......
Nou ja, ik raap de moed weer bijeen en ga verder, met een zeurende pijn in mijn elleboog en volgens mij zit er ook een flinke beurse plek op mijn schouderblad......
Vlakbij de controle knip bij de Rijkerswoerdse plassen gaan we even rusten in het gras, daar is het lekker rustig. We gaan weer door tot aan Elst waar we in de kerk aldaar een kaarsje gaan branden.....dat wil ik al heel lang maar is er nooit van gekomen. Na de drukte in Elst gaan we rusten bij de Oase van Eric, Carla en Jos waar we verwend worden met een soepje en wat te drinken. Daar kom je heerlijk van bij.....we kletsen wat met bekende wandelaars hier en komen hier weer tot rust. Wat zijn het toch lieve mensen die dit onbaatzuchtig voor ons doen!!! Ik geef ze dan ook een knuffel als we afscheid nemen....
Het is warm en we worden van water voorzien door het publiek op allerlei manieren, van waterpistolen tot waterkranen......en badjes! Als ik de Oosterhoutse dijk op ga, zie ik een affiche van tv Gelderland en maak daar ook een foto van. Die dijk is lang maar we kletsen ons er wel doorheen. Mijn zusje en haar vriend zouden in Lent op mij wachten en ik krijg een berichtje dat ze vlakbij de nieuwe brug zitten bij zes vlaggen......en ja hoor, ik zie haar! Dat vind ik erg leuk en we kletsen wat en er worden natuurlijk wat foto's genomen. En ook hier vlakbij zit Sabine die nu een schorre stem heeft van het aanmoedigen! We krijgen een snoepje van haar en de nodige aanmoedigingen.
Het laatste stukje is enorm zwaar want we moeten een omweg maken om weer bij de brug te komen! Dit ook weer vanwege de bouwwerkzaamheden....
Als we de brug voorbij zijn, gaan we weer even in het gras zitten, we hebben nog tijd genoeg om ons af te melden. Ik vind het wel leuk om bekenden hier te zien en sommige mensen lopen er niet meer fris bij! De klok geeft 16.30 uur aan als we ons af gaan melden. We gaan op zoek naar een plekje op de wedren om ff lekker bij te komen van deze dag met een biertje. Heerlijk! En dan is het weer tijd om terug te fietsen, de beenspieren op een andere manier gebruiken!
De dames zijn al volop bezig met koken, en kan meteen aanschuiven als ik gedouched heb. Een heerlijke gehaktbal met boontjes en gebakken aardappelen en sla! Jammie! Na het eten kijken we nog even met z'n allen naar het verslag van de vierdaagsedag op Ned. 1 en tv Gelderland. Dag 1 zit er weer op!
Dag 2 Wijchen
Na een korte nachtrust sta ik ietwat vermoeid op. Ik word net als gisteren om 03.00 uur wakker en kan dan niet meer slapen. Een ander huisgenootje loopt de 50 en zij moet veel vroeger starten dan wij, misschien dat ik daar wakker van word?
Ik ontbijt alleen, de andere dames zijn al vertrokken. We hebben vroege start en ik ga samen met Leo naar de voorkant van de rij om ons te laten scannen, we kunnen weg om 5.55 uur. Het eerste stuk is ook saai, door Nijmegen heen. We zien de "goedemorgenman" maar niet het mannetje "met de bordjes" want we lopen een andere route. Hij staat wel langs de kant, met andere bordjes.
Als we bij Tamara aankomen, "met een koek kom je in iedere hoek, met een banaan kan je er weer tegenaan" (dat roept ze altijd met luide stem!) hebben we precies een uur gelopen. Hier eten we een appelflap met koffie om wakker te worden, ik loop nog te slaapwandelen! Het begint ook al warm te worden, mijn vestje kan uit.
Het is vandaag "Roze Woensdag", veel mensen hebben iets van roze aan, ik dus ook, een roze tshirt en een glitterhoedje.
Het is vandaag Wijchen in en Wijchen uit, alsmaar rondjes lopen. En ik verbaas me over de drukte, het lijkt wel drukker dan andere jaren, of vergis ik me nu?
Bernard komen we tegen, met zijn versierde rugtas. Ik vraag aan hem wat die slierten zijn, het zijn oude medaillelinten, die heeft hij in de loop der jaren verzameld en bij elkaar gebonden als een kwast en die danst nu met hem mee tijdens het wandelen, een grappig gezicht! Bernard verlaat ons weer en ondertussen zijn we vlakbij Alverna waar we even gaan zitten bij de rust van de RET. Daar zie ik Jolanda, een bekende van de de marathon vrijwilligersgroep. Ze herkent me eerst niet, maar later wel, ze werkt nu als vrijwilliger bij de RET. Ik zal haar de de komende dagen nog wel vaker zien!
In Alverna is het druk en het orkest boven de weg is weer duidelijk aanwezig, evenals de wit/rode ballonnen. Het is ook een dag van weinig foto's, er is gewoon weinig te zien!
Ergens tussen Beuningen en Weurt gaan we even bij mensen langs de route zitten, ze maken net iets van fruit klaar, meloen, waar we ook van mogen snoepen. Het is best warm vandaag, wat een verschil met gisteren!
De route naar het centrum van Nijmegen is iets veranderd vanwege bouwwerkzaamheden en we missen de RWV stand. Dan komen we in de Kanaalstraat, waar de mensen er weer een feestje van maken! Hierdoor vergeet je even de pijntjes en de meters glijden weer onder de voetjes vandaan!
Na de Waalkade draaien we de Voerstraat op, een lastig stukje want je stijgt iets, maar dan hebben we nog het laatste stukje van de route, de straat waar deze dag naar genoemd is: alles is hier roze! De Hertogstraat. Ik krijg hier altijd kippenvel van, de saamhorigheid die hier heerst en het plezier wat de mensen hier maken! Ik maak foto's van de dragqueens en de feestende en dansende menigte, iedereen gaat uit zijn dak! Nu voel ik mijn voeten helemaal niet meer, de dag loopt ten einde en we kunnen ons weer af gaan melden om 16.14 uur. Gelukkig is onze rij niet lang en we nemen er nog een biertje op als we een plekje gevonden hebben op het Julianaplein. Het is leuk om nog met andere wandelaars te kletsen over de wandeldag!
Ik pak mijn fietsje om weer, heuveltje op, naar het logeerhuis te rijden. Ik merk nu wel dat ik er al twee dagen op heb zitten maar het is toch wel lekker om andere spieren aan het werk te zetten. Als ik bij het huis kom ruik ik weer heerlijke luchten, het eten is bijna klaar! Na een snelle douche eten we twee verschillende hartige taarten.......hmmmmm! Na het eten nog even tv kijken, koffie of thee drinken en de foto's op internet zetten. Om 21.30 ga ik lekker slapen.....
Dag 3 Groesbeek
Het belooft vandaag een warme lange dag te worden. Ik word weer om 3.15 uur wakker en kan niet meer verder slapen. Na een uurtje dommelen toch maar opgestaan en op gemak alles klaarmaken voor dag 3.
We hebben vandaag late start, dat betekent dat we weer lekker in de rij kunnen aansluiten. Ik heb een paar losse Sunnyveters over, die heb ik maar om mijn nek gehangen, en in de rij heb ik tijd om nog een paar sleutelhangers te knopen, heb toch niets beters te doen. En ondertussen verkoop ik er ook nog een paar! Het beginnetje is altijd ff moeilijk, en ja als er mensen op je vingers staan te kijken helemaal! Een dame trekt nog net de veters niet uit mijn handen en doet voor hoe zij een beginnetje maakt.....
En terwijl ik sta te frobelen schiet de rij lekker op. Het is 6.33 als we weggescand worden.....en het feest dat wandelen heet kan weer beginnen! De Heyendaalse weg af, en die is lang en saai. Onderweg verlies ik nog een paar veters, en Manon, dochter van Ruud geeft er eentje terug, de andere is helaas onvindbaar! En ook door de straten van Nijmegen, daar valt niets te beleven.....het wordt weer een partijtje slaapwandelen voor me! Bij de tent van Tamara " met een koek kom je in iedere hoek", drinken we weer even een bakkie, al is het wel weer even zoeken naar een plekje. Een appelflap gaat er ook weer in en na deze welkome rust gaan we weer verder, naar de toiletten. Deze zijn genummerd en we worden netjes naar een vrij nummer gedirigeerd, Annie is nergens te bekennen!
Als we even later voorbij de camera van TV Gelderland lopen, zwaai ik even. Dat blijft niet onopgemerkt want ik krijg een sms-je van Gerdien: we hebben je gezien op tv!! Hahaha dat is leuk, voortaan zwaai ik gewoon elke keer!
De man van Marja, mijn logeermaatje, staat met zijn camper ergens tussen Malden en Molenhoek, langs het water. We hebben er al een aardig stukje op zitten als ik de vlag van DCMR ontwaar, het bedrijf waar Gerard werkt. We zijn meer dan welkom in zijn oase en worden echt verwend! Nog drie andere dames komen er even bij zitten en zij worden net zo verwend door Gerard als wij. Ze zijn er blij mee....en als we weggaan krijgen we een "vierdaagsepresentje" in de vorm van een sleutelhanger koetje! Erg leuk!
Na deze heerlijke rust bikkelen we door naar het volgende dorp, Plasmolen. In tegenstelling tot andere jaren gaan we hier niet stoppen want we hebben net een stop gehad bij Gerard.
En dan gaan we naar Milsbeek, waar de Zevenheuvelen beginnen! De weg met de "handjes", het is hier al druk met campers langs de weg, het lijkt de Tour de France wel! De heuvel is pittig, maar goed te doen. Hier spot ik Bertus weer, samen met zijn zus Diny en de opdracht is: zet Bertus eens op de foto als je hem tegen komt. En dat doe ik dus!
Ik heb er goed de vaart in hier, en stap lekker door naar Breedeweg, waar de volgende rust zit van Eneco. En ja hoor, Han is hier ook weer dus lekker genieten van de aandacht. Ik ben wel toe aan iets hartigs, een slaatje gaat er goed in! En een colaatje maar die krijg ik niet helemaal op helaas.
Het is weer tijd om op te stappen en ineens zakt de moed me in de schoenen. Ik heb pijn, ben moe, en de zin is er uit! Soms kom je jezelf wel eens tegen, zeker op dit soort dagen, als je veel van jezelf moet vergen! De dip wordt erger en erger, zelfs mijn maatje kan me er niet doorheen slepen, de mensen langs de kant ook niet! Ik kan alleen maar denken aan de volgende oase, bij Eric. Op de Zevenheuvelenweg kan ik alleen maar huilen, zelfs de aangeboden banaan van de Lidl neem ik niet aan, wil alleen nog maar zitten en uithuilen.
Bij de oase is het weer een drukte van belang maar ik zeg niemand gedag, met de ogen verborgen achter brillenglazen ga ik op een vrij stoeltje zitten. Er worden foto's gemaakt door Albert, een Friese wandelaar wiens blog ik volg, ik had hem wel even willen spreken maar helaas, de dip is te groot. Dan zegt Ilonka: "wil je soms een knuffel?" En dat was, wat ik graag wilde horen.......Carolien komt er aan, die heeft last van "een lekkende pet", en ik barst in lachen uit!!! Gelukkig, de dip is weer een beetje over en ik denk: "ik heb nu pijn maar straks als ik bij de finish ben is de pijn net zo erg dus meid, kom op!" En Carolien zegt: "Komt goed!"
En ik ga weer in de benen samen met Leo voor het laatste stukje richting Berg en Dal.
Vanaf Berg en Dal is het nog maar een klein stukje naar de finish, we komen langs "Het witte feest" en langs "Het rode feest" en dan is daar de finish!! Om 16.30 kunnen we uitklokken en een biertje gaan drinken....Poe Poe, een zware dag vandaag!
Na een snelle douche lekker eten, pasta met verschillende sausen en een salade, tv kijken en naar bed!
Dag 4 Cuijk
De laatste dag alweer, we hebben vroege start vandaag. Vanwege de verwachtte hitte mogen we een kwartiertje eerder starten, een kwartier!! Nou daar heb je lekker veel aan! Wij gaan gewoon weer niet in de rij staan maar direct naar de scanner en worden om 5.51 weggescand.
Ik weet niet of het door de warmte komt of door iets anders maar ik kom weer niet in mijn ritme! Veters zijn uitverkocht op een paar na (ze zitten in de tas bij Leo) dus daar heb ik geen afleiding van en al slaapwandelend kom ik aan bij Tamara "met een banaan kun je er weer tegenaan" voor koffie en een appelflap. Omdat we bij de vroege start zijn is het nog niet heel erg druk en er zijn stoeltjes genoeg om op te zitten. Iemand vraagt aan mij of ik nog veters heb, ja hoor die heb ik en ze vraagt aan me hoe die knoop in zijn werk gaat. Ik doe het voor maar heb niet de indruk dat ze het onthoud, het is wel lief dat ze het vraagt.
Bij de toiletten is het heeeeel erg druk, ik ga niet in de rij staan, ik zoek de bosjes wel op!
Na deze rust komt inderdaad StWalrick en de kersenvlaai lonkt me toe. Hmmm.....eventjes dan hahaha!! Zooo lekker zijn ze hier. Dus effe snel een taartje eten!!
Het is al behoorlijk warm....mensen langs de kant staan met waterslangen en bekertjes water, de organisatie heeft voor extra waterpunten gezorgd.
De weg naar Overrasselt is lang, en ik loop nog steeds niet helemaal in mijn ritme, de ene voet voor de andere dat wel! Voordat we de dijk op gaan richting Linden, ga ik nog even bij een lieve mevrouw naar de wc. Ze zegt: "ik loop even met je mee want mensen verdwalen hier!" Ik dacht Huh hoe moeilijk kan dat zijn? Maar toen ik binnenkwam zag ik een immens grote kamer met allerlei bochten en gangetjes dus ja, toen kon ik me dat wel voorstellen. En terug zou ik inderdaad de verkeerde "afslag" genomen hebben!
Op de dijk is het heel druk vanwege de routewijziging van de 30-ers, die lopen nu ook met ons mee en slaan aan het einde van de dijk linksaf terwijl wij naar rechts gaan, naar Linden.
Voordat we dat gaan doen rusten we nog even in het gras langs de dijk, even het gewicht van de voetjes! Dat geeft al aan hoeveel moeite het kost om in deze warmte en drukte te lopen want dat hebben we ook nooit gedaan.
Vlak voor Linden staat Gerard met zijn camper, ik ben alweer toe aan een rust! Dan zie ik vanuit de verte Ardie zitten, zou ze per ongeluk ook hier terecht zijn gekomen? Maar nee......ze blijkt bij Gerdien en Mieke te logeren! Dat is ook toevallig! Gerdien en Mieke zijn er ook, en het is een hartelijk weerzien.
We worden weer onzettend verwend door Gerard, een heerlijk broodje worst gegeten en wat te drinken en de rest van de gasten worden ook niet vergeten! Die zijn komen "aanwaaien" en zijn zeer verrast over de gastvrijheid.
Linden is zoals gewoonlijk weer een genot om doorheen te lopen, het thema is "liedjes"...... Of "kinderliedjes" daar ben ik nog niet helemaal uit.
Het is een klein plaatsje en we zijn er weer snel doorheen. De weg naar Beers is weer erg saai en lang en we doden de tijd met een muziekje op de oren.
De route is een klein beetje gewijzigd, er is een nieuwe brug aangelegd. En meestal staat hier een kraampje met verse appelsap, het kraampje staat er maar de appelsap is op!! Wat jammer nou, ik heb er zo'n trek in!!
In Beers aangekomen heb ik weer behoefte aan een rust, lekker in de schaduw de benen tegen een boom! Wat oh oh wat is het warm!
In Beers is het weer een feestje om doorheen te mogen lopen, iedereen is even uitbundig en vrolijk! En we worden hier ook weer voorzien van hapjes en drankjes en water........veel water! Van tuinslangen tot complete douches! En dat is wel nodig.....
Vanaf Beers is de volgende grote doorkomst in Cuijk.
Voordat we Cuijk inlopen ga ik nog even bij mijn vaste plasadres, deze mensen zijn altijd heel vriendelijk en zeg: "tot volgend jaar!"
Vanwege de vliegramp, een burgervliegtuig met 192 Nederlanders is neergeschoten boven de Oekraïne, is het allemaal wat minder uitbundig en ingetogener maar ik geniet er niet minder van. Na de ponton brug rusten we weer wat in een tent want we willen vooral schaduw!!! Want Poe Poe wat is het warm!!!
Na een heerlijk soepje, het verloren zout moet aangevuld worden, gaan we op weg voor de laatste etappe naar de finish....
Ze zeggen dat de Via Gladiola al in Mook begint! Nou.....dan moeten we nog een aardig stukje lopen! Want eerst krijgen we Mook, dan Molenhoek en dan Malden!
In Malden zit onze enige echte vierdaagse rust van Eric, en als ik zijn vlag ontwaar, ben ik erg blij! Want vanaf daar is het nog "maar 8,7 km"........
We worden weer heerlijk verwend in de oase en kletsen met wandelvrienden doet ons ook goed, even lekker bijkomen hier.
Die km's naar de finish loop ik in een roes, het is wat ingetogener maar het publiek doet zijn best ons toch te vermaken! Bij de McDonalds zit Sabine in de brandende zon, met Mar die een paraplu boven haar houdt ter bescherming. We staan heel eventjes bij hen stil maar mijn voeten willen verder. Ik geef mijn bloemen aan de mensen die in een bed liggen bij het Radboud.....
En als ik bij de finish aankom, geef ik nog een bloem aan de berg bij het monument ter nagedachtenis van de overledenen in de Oekraïne.......en denk aan de nabestaanden. Ik heb nu pijn in mijn voeten, dat gaat over, zij hebben pijn om hun verloren dierbaren.......dat gaat nooit meer over!!
We melden ons af om 17.21 uur en ik neem de felicitaties en nummertje 7 in ontvangst. Finish foto gemaakt en dat was het weer!!!
Deze dag heeft een zwart randje maar ondanks dat heb ik er toch van genoten!
Na het afmelden gaan we er nog even bij zitten met een biertje, dit keer wel op de grond omdat er nergens meer plaats is! En dan is het nog even wachten op Linda en Hans, die mij even later bellen of ik er al ben.
Samen met hen lopen we naar de fietsenstalling, neem afscheid van Leo en ik fiets naar het huis waar ik mijn mede logeetjes nog aantref!! Dat doet me vreselijk goed want dat was vorig jaar anders........ben echt blij dat ik ze nog even kan spreken. Ik moet toch wachten op Hans en Linda die komen lopend vanaf de wedren naar het huis. En dan is het echt tijd voor afscheid want na het douchen ben ik klaar voor de terugreis .........nu moeten we weer 52 weken wachten!! Wat is de week snel gegaan!!
Drie kleine blaartjes en een grote blaar rijker maar heel voldaan, ik heb het weer gefikst voor de zevende keer! Op naar de achtste! De spierpijn valt mee.......zou dat door het fietsen komen...........?
zondag, juli 06, 2014
Bruggentocht 29 juni / 15 km
We zijn al vroeg op het startbureau en het is ook nog niet druk, en als we de routebeschrijving willen pakken, ligt de 15 km er nog niet. Blijkt dat die pas na half 9 beschikbaar is, maar wij willen nu al vertrekken, het is 8.15! We hebben geen zin om te wachten en gaan op pad, er zal toch wel goed gepijld zijn?
We lopen gezellig te babbelen samen en op een t-splitsing zien we geen pijl! Wat nu? We lopen een stukje terug om te kijken of we soms een pijl gemist hebben maar nee, hij staat de goede kant op! Dan maar even het internet op om een telefoonnummer te zoeken! Leve 3G! En jawel hoor, er blijkt een pijl niet te hangen en worden de goede kant op gestuurd door de organisatie. Maar na enige tijd lopen door de straatjes van Dordrecht, zit er bij een klein bruggetje een pijl niet goed op de paal vast, we twijfelen of we de goed kant op gaan en hangen de pijl goed op. En het gebeurd nog een keer dat we de organisatie bellen om ons de goede richting op te sturen, even later komen we de auto tegen met twee heren van de organisatie die met de routebeschrijving in de hand ons wederom de goed kant op sturen. We vragen daarom ook maar een routebeschrijving, die toch wel handig is, blijkt nu!
Er is een rust in een woonwijk van Dordrecht, bij mensen thuis en er staat een Dixie tot onze beschikking. Hier strekken we even de benen voor een kopje koffie en een koek. Het is er niet druk. Een dame die ik op meerdere tochten vaker tegenkom, komt ook aangelopen, zij heeft er een behoorlijk tempo in gehad want ze is veel later vertrokken dan wij! Als we tegelijkertijd vertrekken neemt ze ook weer snel de kuierlatten.......wij doen het lekker rustig aan!
Na deze rust lopen we nog een uurtje door de buitenwijken van Dordrecht en komen we weer aan op het starthonk. We melden ons af en na een stempel in het boekje vertrek ik weer naar huis. Een leuke tocht, zeker voor herhaling vatbaar, maar de volgende keer wel een routebeschrijving meenemen!
zondag, juni 22, 2014
Amersfoortse Tweedaagse 20-21 juni 2014 / 2 x 40 km
20 juni dag 1
De Amersfoortse Tweedaagse is mijn favoriete wandelweekend en tevens een goede training voor de Vierdaagse. Ik heb me al lang van te voren ingeschreven via internet en mijn startkaart toegestuurd gekregen. Als ik bepakt en gezakt in de auto zit, vraagt Hans: "heb je ook je startkaart meegenomen?" moet ik dat ontkennen want......inderdaad: vergeten! Nou ja, leve de smartphone en internet, vraag ik mijn dochter een foto te maken van mijn startkaart die ik even later toegestuurd krijg. Ik stuur ook nog een mailtje naar de organisatie die het nummer voor mij kan opzoeken en krijg prompt daar ook een reactie van!!
Ik logeer altijd bij mijn schoonouders in het chalet in Voorthuizen, dat is maar 15 minuten van de startlocatie vandaan dus ideaal!
's Morgens gaat de wekker lekker vroeg, vijf uur..........en kan ik me op gemak voorbereiden voor een lange wandeldag. Ik wil vroeg aanwezig zijn vanwege het parkeren daar, de plek bij de ijsclub is komen te vervallen dus het zal wel druk zijn!
Maar helaas, ik rij de afslag voorbij en weet niet meer terug te keren naar de goede afslag! Ik raak verdwaald. Wederom is internet mijn redding, want ik zoek het adres eventjes op als ik een stille plek zie waar ik mijn auto stil kan zetten. En via Google maps kom ik weer op het goede pad! Bij het sportpark aangekomen meld ik mij aan en zoek mijn wandelmaatjes maar er is nog niemand! Ben ik later maar zij zijn nog later! Als ik net voor starttijd een paar bekenden zie besluit ik ook eventjes te wachten tot iedereen er is en dan mogen we rond 7.15 uur op pad voor dag 1.
Na 8 km door de straten van Amersfoort gelopen te hebben en natuurlijk ook een stukje over de Dodenweg en een beetje bos komen we bij de eerste rust, traditioneel De Stoeterij. We zoeken een plekje op en het is eventjes stoeien met de stoelen en bedelen voor een plekje, maar uiteindelijk kunnen we lekker zitten. Dan hoor ik van Adri dat Anoeska gespot is en ik zie haar inderdaad bij de toiletten staan. We begroeten elkaar hartelijk, het is 7 jaar geleden dat we elkaar voor het laatst gezien hebben tijdens een wandeltocht! Ze komt ook even bij ons zitten, en na de rust lopen we samen op en kletsen elkaar de oren van het hoofd, er is inmiddels veel gebeurd in die 7 jaar!
Al pratend koopt Anoeska ook nog een paar veters van Syl, ik heb ook veters bij me maar geen Vierdaagse kleuren. Ik heb er inmiddels ook weer twee verkocht onderweg.
Het militaire terrein waar we over mogen lopen keert elk jaar terug in de route en het is hier best fijn lopen, ook al moeten we soms flink stijgen en dalen! Je mag hier ook alleen lopen als je een startkaart hebt voor de Tweedaagse en hier wordt streng op gecontroleerd.
Het parcours over dit terrein is 7 km lang en we mogen tot de volgende rust daarna nog 7 km door bos en hei tot de volgende rust, 't Vliegdorp, een voetbalvereniging.
Al wandelend komen we drie mannen tegen die vragen wat voor dingen ik aan mijn tas heb hangen en ik vertel hun over de actie van KWF. Een van hen heeft een tasje op zijn rug met "Kanjer" en als hij verder loopt roep ik dat naar hem, en zeg dat hij ook knappe kuiten heeft! Hij moet daar wel om lachen en besluit een sleutelhanger van mij te kopen maar hij heeft alleen maar een 50 euro briefje en belooft bij de rust te wisselen zodat hij er toch eentje kan kopen. En dat doet hij nog ook!
We moeten bij de rust wel een steile trap op, maar dat hebben we het er wel voor over! Hier zit ook een groepje bekende wandelaars en wij gaan er eventjes bij zitten, wel zo gezellig! We nemen het er hier even van en ik zie broodjes kroket voorbij komen, daar heb ik eigenlijk ook wel zin in, ik heb niet zoveel eten meegenomen. En het smaakte me heerlijk maar ja, we moeten nog een stukje wandelen vandaag en we gaan na een toiletbezoek weer samen op pad.
Van hier tot de volgende rust is "maar" 7 kilometer en een gedeelte van de route gaat over de oude vliegbasis van Soesterberg welke we vorig jaar ook gelopen hebben. Het is inmiddels behoorlijk warm geworden! Ik maak nu voor het eerst mee dat het NIET regent tijdens deze tweedaagse en dit is mijn zevende editie!
Inmiddels gaat het niet zo lekker met mijn wandelmaatje en ik probeer haar er een beetje doorheen te sleuren. Dat lukt niet zo goed, en ik stel voor onze muziek op te zetten, misschien dat het dan beter zal gaan. En dat lukt volgens mij aardig, we swingen ieder met onze eigen favoriete muziek op de oren, het gaat lekker. Ik loop iets sneller en kom iemand tegen waar ik mee klets tot de volgende rust die inmiddels, na alweer 7 km te hebben gelopen, verschenen is. Het is het sportpark Peijnenburg. Ook hier kan ik voor het eerst buiten zitten zonder paraplu of regenjas!
Na deze rust is het 6 km naar de volgende rust, en de beschrijving daarvan beslaat vier regels, nou dan weet je het wel. We lopen veel onverharde wegen en door de bossen, het is best zwaar! Wat heel verrassend is dit jaar, we lopen nu veel over fietspaden aan de andere kant van het dierenpark blijkt later, want als we denken aan te komen bij de Kabouterhut, zien we ineens de ingang van het dierenpark. Andere jaren komen we uit aan de achterkant van het park. Dit stukje route mogen ze er van mij in laten, het is erg mooi!
Bij de Kabouterhut, waar traditioneel onze "poffertjesrust" is. Het is inmiddels wat betrokken, de zon schijnt niet meer en het wordt alsmaar donkerder. Niet veel later gaat het ook regenen en moeten we ons verplaatsen naar binnen. Ik heb poffertjes besteld en ik eet ze, weliswaar koud, binnen op. Noot voor volgend jaar: geen poffertjes meer! Schandalig duur en niet eens vers en warm! Als we weer willen vertrekken ziet Syl een voorleesboek liggen en kan het niet laten om ons nog eventjes een verhaaltje voor te schotelen!
Vanaf hier is het nog 9 km naar de finish en ondanks dat ik lekker gelopen heb tot nu toe, verlang ik ook wel naar het einde! Het is ook al best laat geworden, we hebben goed getraind op rusten! De laatste paar km's gaan door de bossen van Amersfoort, de weg over en via de woonwijk naar het sportcomplex waar ik me net voor sluitingstijd afmeld. Ik ga ook maar meteen naar huis, er wordt op me gewacht met eten.
Helaas is er een kleine opstopping op de rijksweg, maar dan kan ik eindelijk aanschuiven bij mijn schoonouders en na het eten, douchen en het vertroetelen van mijn voetjes ga ik vroeg onder de wol...............ik ben MOE!!
21 juni dag 2
Ik heb nu beter geslapen dan gisternacht en sta vol goede moed op om me klaar te maken voor dag 2. Ik heb geen voetproblemen o.i.d. maar ik tape ze wel in voor de zekerheid, en ik heb sinds kort de Eezefitsokjes ontdekt, een uitvinding tegen blaren! Hierdoor heb ik blaarloos dag 1 gelopen ondanks het zware parcours. Ik ga nu iets later weg maar kan nog steeds de auto kwijt dichtbij de startlokatie en als ik me weer aanmeld ben ik toch weer een van de eerste! Dan maar even een bakkie koffie en een broodje kopen en mijn telefoon checken op berichtjes. En ondertussen ook nog een paar veters verkopen aan andere wachtende wandelaars. Als mijn wandelmaatjes inmiddels gearriveerd zijn kunnen we vertrekken, niet nadat ik eerst nog een paar veters verkoop aan een dame die mij gisteren al beloofd had ze te kopen. Heel toevallig komen we haar tegen bij de aanmeldkraam.
Wat nu volgt is 10 km bos en hei, de route andersom dan gebruikelijk is de andere jaren. Het is een zwaar parcours, onverhard en veel zand maar we slaan ons er wel doorheen door met elkaar te dollen en wat te kletsen met die of geen. Het zonnetje is inmiddels goed gaan schijnen, het is warm. Gisteren is de zomer officieel begonnen, nou dat is te merken!
Aangekomen bij de eerste rust, Bergzicht, zoeken we een plekje op het terras en gelukkig is het mogelijk om even in het zonnetje uit te puffen. Ik zie allerlei lekkers voorbij komen, en ik besluit toch ook nog een lekker stukje appeltaart MET te nemen, dat hoort er nou eenmaal een beetje bij! En hij smaakt voortreffelijk, duidelijk geen diepvriesgeval!
Hierna vervolgen we onze weg de berg op, richting Austerlitz. Het pad is vals, dat wil zeggen dat hij langzaam maar zeker steigend is en dat is te merken, het lopen kost enige moeite! We lopen om de pyramide van Austerlitz heen, om dan weer de berg af te dalen. Dit is fijner lopen dan dat je deze berg op moet met al die losliggende steentjes. Het is wel opletten geblazen!
Ik kom de "kanjer" weer tegen, hij vraagt waar ik mijn wandelmaatje gelaten heb en loopt weer verder, zijn tempo ligt wat hoger dan de mijne.
Nu raak ik wat achter op mijn wandelmaatjes en ik kom een dame tegen die ook alleen loopt en we kletsen wat. Ze komt uit Limburg en dat is goed te horen aan haar accent. Al pratend komen we aan bij de tweede rust, het Henschotermeer. Vlak voordat we daar aankomen verkoop ik nog een paar veters, en dan hoor ik: ben jij Ineke?? Is het iemand van het Vierdaagse forum en het Walkers4walkers forum, Curmie/Gum! Dat is toch wel leuk iemand die je "kent" via een forum die IRL (In Real Life) te ontmoeten!
Het is heerlijk weer om in de zon te rusten, we kunnen zowaar wat stoeltjes bemachtigen en het is weer genieten! Ook hier even wat eten, een soepje gaat er wel in! Ik kijk mijn voet even na, ik vermoed het begin van een blaar op de bal van mijn voet, waar dus geen sokje over zit, maar er is niets te zien. Toch wil ik hem even afplakken en ik krijg een paar stukjes tape van mijn wandelmaatje. Dat voelt toch wel lekker aan als ik na de pauze weer verder loop.
Na het rondje om het Henschotermeer, wat altijd weer genieten is het is er prachtig, komen er lange paden door het bos en onverhard terrein. Ook lange rechte wegen en die km's zijn best taai! Ik verzet mijn zinnen door een muziekje op te zetten, zodat deze weer ongemerkt onder mijn voeten vandaan komen. Mijn wandelmaatjes hebben ieder hun eigen manier om de kilometers te verslinden, we zien elkaar weer bij de rust. Deze rust is bij de Valleiruiters, een bekende plek voor deze tweedaagse. Een grote groep Walkers zit hier bijeen en wij kunnen ook een stoeltje te pakken krijgen om erbij te gaan zitten. We kletsen wat, drinken en eten wat, genieten van de zon en het lachen maar dan is het toch weer tijd om te gaan. Een van onze maatjes heeft erg last van zijn knie en wij moeten hem noodgedwongen achter laten, hij gaat verder met het busje.
Als we voorbij een klein boerderijtje lopen zien we een piepklein eenden kuikentje, die blijkbaar zijn moeder mist. Syl probeert het diertje te pakken maar het lukt niet, het dribbelt verder het terrein op wat een schattig gezicht is.
Als we de brug over het kanaal oversteken zie ik een bankje en ga er twee tellen op zitten, ik ben er een beetje klaar mee maar mijn maatjes zeggen dat aan het eind van de weg de rust is dus we gaan door. Maar deze weg is wel vier km lang! Dan maar mijn muziek op met hoog volume en denken aan leuke dingen! En dan komen we eindelijk aan bij Mon-Chouette, een theehuis waar nog volop plek is op het terras en ik ga dankbaar in een stoel zitten waar ik ook mijn voeten even op een stoel leg. Heerlijk bijkomen! Er is iemand zo lief om een bestelling op te gaan halen ik heb wel trek in een broodje kroket! Zout eten zal me goed doen denk ik! Op het terras schuift een dame aan bij ons groepje en ik herken haar als iemand van een facebook groep en zij zegt ook lachend ik dacht je al te herkennen maar wist het niet zeker. Na de rust loop ik een klein stukje met haar mee maar kan niet goed op gang komen, en zij gaat haar eigen tempo weer lopen. Het duurt best lang voor ik mijn eigen tempo weer heb! Ik zoek ook nog even de bosjes op.
Na zes km bos ben ik er een beetje klaar mee en besluit om niet te gaan rusten bij YMCA waar de laatste rust is gepland maar als ik daar aan kom, zie ik mijn wandelmaatjes zitten en ga er toch nog eventje bij zitten maar nu niet meer zo lang want het is al vijf uur! Om zes uur is het sluitingstijd! Als ik ongeveer drie kilometer verwijder ben van de finish kom ik twee mannen tegen die vragen wat voor muziek ik op heb en geven een reactie op mijn tshirt waar mijn naam op staat. Al kletsend kom ik bij de finish aan en ik meld mij af. Ik maak nog even een praatje met de vrijwilliger die me mijn cijfertje overhandigd (ik vraag om een 8 maar heb naar later blijkt toch een 7 nodig) en complimenteer hem met deze goed georganiseerde tweedaagse.
Ik wil niet meteen vertrekken en ga nog even nagenieten van de sfeer en we kletsen nog wat na met een drankje, de DJ draait leuke jaren 80 muziek en er zijn een aantal mensen aan het dansen, waar ik nu even niet aan moet denken!!!
Als het tijd is om te vertrekken naar huis neem ik afscheid van mijn maatjes maar niet voor lang, over twee weken lopen we samen de KM van Someren!
Ik heb genoten van deze twee zware wandeldagen maar het was me meer dan waard! Prachtige routes, net weer even anders dan vorig jaar, mooi weer en leuke wandelmaatjes! Volgend jaar weer?? Jazeker!!
De Amersfoortse Tweedaagse is mijn favoriete wandelweekend en tevens een goede training voor de Vierdaagse. Ik heb me al lang van te voren ingeschreven via internet en mijn startkaart toegestuurd gekregen. Als ik bepakt en gezakt in de auto zit, vraagt Hans: "heb je ook je startkaart meegenomen?" moet ik dat ontkennen want......inderdaad: vergeten! Nou ja, leve de smartphone en internet, vraag ik mijn dochter een foto te maken van mijn startkaart die ik even later toegestuurd krijg. Ik stuur ook nog een mailtje naar de organisatie die het nummer voor mij kan opzoeken en krijg prompt daar ook een reactie van!!
Ik logeer altijd bij mijn schoonouders in het chalet in Voorthuizen, dat is maar 15 minuten van de startlocatie vandaan dus ideaal!
's Morgens gaat de wekker lekker vroeg, vijf uur..........en kan ik me op gemak voorbereiden voor een lange wandeldag. Ik wil vroeg aanwezig zijn vanwege het parkeren daar, de plek bij de ijsclub is komen te vervallen dus het zal wel druk zijn!
Maar helaas, ik rij de afslag voorbij en weet niet meer terug te keren naar de goede afslag! Ik raak verdwaald. Wederom is internet mijn redding, want ik zoek het adres eventjes op als ik een stille plek zie waar ik mijn auto stil kan zetten. En via Google maps kom ik weer op het goede pad! Bij het sportpark aangekomen meld ik mij aan en zoek mijn wandelmaatjes maar er is nog niemand! Ben ik later maar zij zijn nog later! Als ik net voor starttijd een paar bekenden zie besluit ik ook eventjes te wachten tot iedereen er is en dan mogen we rond 7.15 uur op pad voor dag 1.
Al pratend koopt Anoeska ook nog een paar veters van Syl, ik heb ook veters bij me maar geen Vierdaagse kleuren. Ik heb er inmiddels ook weer twee verkocht onderweg.
Het militaire terrein waar we over mogen lopen keert elk jaar terug in de route en het is hier best fijn lopen, ook al moeten we soms flink stijgen en dalen! Je mag hier ook alleen lopen als je een startkaart hebt voor de Tweedaagse en hier wordt streng op gecontroleerd.
Het parcours over dit terrein is 7 km lang en we mogen tot de volgende rust daarna nog 7 km door bos en hei tot de volgende rust, 't Vliegdorp, een voetbalvereniging.
Al wandelend komen we drie mannen tegen die vragen wat voor dingen ik aan mijn tas heb hangen en ik vertel hun over de actie van KWF. Een van hen heeft een tasje op zijn rug met "Kanjer" en als hij verder loopt roep ik dat naar hem, en zeg dat hij ook knappe kuiten heeft! Hij moet daar wel om lachen en besluit een sleutelhanger van mij te kopen maar hij heeft alleen maar een 50 euro briefje en belooft bij de rust te wisselen zodat hij er toch eentje kan kopen. En dat doet hij nog ook!
We moeten bij de rust wel een steile trap op, maar dat hebben we het er wel voor over! Hier zit ook een groepje bekende wandelaars en wij gaan er eventjes bij zitten, wel zo gezellig! We nemen het er hier even van en ik zie broodjes kroket voorbij komen, daar heb ik eigenlijk ook wel zin in, ik heb niet zoveel eten meegenomen. En het smaakte me heerlijk maar ja, we moeten nog een stukje wandelen vandaag en we gaan na een toiletbezoek weer samen op pad.
Inmiddels gaat het niet zo lekker met mijn wandelmaatje en ik probeer haar er een beetje doorheen te sleuren. Dat lukt niet zo goed, en ik stel voor onze muziek op te zetten, misschien dat het dan beter zal gaan. En dat lukt volgens mij aardig, we swingen ieder met onze eigen favoriete muziek op de oren, het gaat lekker. Ik loop iets sneller en kom iemand tegen waar ik mee klets tot de volgende rust die inmiddels, na alweer 7 km te hebben gelopen, verschenen is. Het is het sportpark Peijnenburg. Ook hier kan ik voor het eerst buiten zitten zonder paraplu of regenjas!
Bij de Kabouterhut, waar traditioneel onze "poffertjesrust" is. Het is inmiddels wat betrokken, de zon schijnt niet meer en het wordt alsmaar donkerder. Niet veel later gaat het ook regenen en moeten we ons verplaatsen naar binnen. Ik heb poffertjes besteld en ik eet ze, weliswaar koud, binnen op. Noot voor volgend jaar: geen poffertjes meer! Schandalig duur en niet eens vers en warm! Als we weer willen vertrekken ziet Syl een voorleesboek liggen en kan het niet laten om ons nog eventjes een verhaaltje voor te schotelen!
Vanaf hier is het nog 9 km naar de finish en ondanks dat ik lekker gelopen heb tot nu toe, verlang ik ook wel naar het einde! Het is ook al best laat geworden, we hebben goed getraind op rusten! De laatste paar km's gaan door de bossen van Amersfoort, de weg over en via de woonwijk naar het sportcomplex waar ik me net voor sluitingstijd afmeld. Ik ga ook maar meteen naar huis, er wordt op me gewacht met eten.
Helaas is er een kleine opstopping op de rijksweg, maar dan kan ik eindelijk aanschuiven bij mijn schoonouders en na het eten, douchen en het vertroetelen van mijn voetjes ga ik vroeg onder de wol...............ik ben MOE!!
21 juni dag 2
Ik heb nu beter geslapen dan gisternacht en sta vol goede moed op om me klaar te maken voor dag 2. Ik heb geen voetproblemen o.i.d. maar ik tape ze wel in voor de zekerheid, en ik heb sinds kort de Eezefitsokjes ontdekt, een uitvinding tegen blaren! Hierdoor heb ik blaarloos dag 1 gelopen ondanks het zware parcours. Ik ga nu iets later weg maar kan nog steeds de auto kwijt dichtbij de startlokatie en als ik me weer aanmeld ben ik toch weer een van de eerste! Dan maar even een bakkie koffie en een broodje kopen en mijn telefoon checken op berichtjes. En ondertussen ook nog een paar veters verkopen aan andere wachtende wandelaars. Als mijn wandelmaatjes inmiddels gearriveerd zijn kunnen we vertrekken, niet nadat ik eerst nog een paar veters verkoop aan een dame die mij gisteren al beloofd had ze te kopen. Heel toevallig komen we haar tegen bij de aanmeldkraam.
Wat nu volgt is 10 km bos en hei, de route andersom dan gebruikelijk is de andere jaren. Het is een zwaar parcours, onverhard en veel zand maar we slaan ons er wel doorheen door met elkaar te dollen en wat te kletsen met die of geen. Het zonnetje is inmiddels goed gaan schijnen, het is warm. Gisteren is de zomer officieel begonnen, nou dat is te merken!
Aangekomen bij de eerste rust, Bergzicht, zoeken we een plekje op het terras en gelukkig is het mogelijk om even in het zonnetje uit te puffen. Ik zie allerlei lekkers voorbij komen, en ik besluit toch ook nog een lekker stukje appeltaart MET te nemen, dat hoort er nou eenmaal een beetje bij! En hij smaakt voortreffelijk, duidelijk geen diepvriesgeval!
Hierna vervolgen we onze weg de berg op, richting Austerlitz. Het pad is vals, dat wil zeggen dat hij langzaam maar zeker steigend is en dat is te merken, het lopen kost enige moeite! We lopen om de pyramide van Austerlitz heen, om dan weer de berg af te dalen. Dit is fijner lopen dan dat je deze berg op moet met al die losliggende steentjes. Het is wel opletten geblazen!
Ik kom de "kanjer" weer tegen, hij vraagt waar ik mijn wandelmaatje gelaten heb en loopt weer verder, zijn tempo ligt wat hoger dan de mijne.
Nu raak ik wat achter op mijn wandelmaatjes en ik kom een dame tegen die ook alleen loopt en we kletsen wat. Ze komt uit Limburg en dat is goed te horen aan haar accent. Al pratend komen we aan bij de tweede rust, het Henschotermeer. Vlak voordat we daar aankomen verkoop ik nog een paar veters, en dan hoor ik: ben jij Ineke?? Is het iemand van het Vierdaagse forum en het Walkers4walkers forum, Curmie/Gum! Dat is toch wel leuk iemand die je "kent" via een forum die IRL (In Real Life) te ontmoeten!
Het is heerlijk weer om in de zon te rusten, we kunnen zowaar wat stoeltjes bemachtigen en het is weer genieten! Ook hier even wat eten, een soepje gaat er wel in! Ik kijk mijn voet even na, ik vermoed het begin van een blaar op de bal van mijn voet, waar dus geen sokje over zit, maar er is niets te zien. Toch wil ik hem even afplakken en ik krijg een paar stukjes tape van mijn wandelmaatje. Dat voelt toch wel lekker aan als ik na de pauze weer verder loop.
Als we de brug over het kanaal oversteken zie ik een bankje en ga er twee tellen op zitten, ik ben er een beetje klaar mee maar mijn maatjes zeggen dat aan het eind van de weg de rust is dus we gaan door. Maar deze weg is wel vier km lang! Dan maar mijn muziek op met hoog volume en denken aan leuke dingen! En dan komen we eindelijk aan bij Mon-Chouette, een theehuis waar nog volop plek is op het terras en ik ga dankbaar in een stoel zitten waar ik ook mijn voeten even op een stoel leg. Heerlijk bijkomen! Er is iemand zo lief om een bestelling op te gaan halen ik heb wel trek in een broodje kroket! Zout eten zal me goed doen denk ik! Op het terras schuift een dame aan bij ons groepje en ik herken haar als iemand van een facebook groep en zij zegt ook lachend ik dacht je al te herkennen maar wist het niet zeker. Na de rust loop ik een klein stukje met haar mee maar kan niet goed op gang komen, en zij gaat haar eigen tempo weer lopen. Het duurt best lang voor ik mijn eigen tempo weer heb! Ik zoek ook nog even de bosjes op.
Na zes km bos ben ik er een beetje klaar mee en besluit om niet te gaan rusten bij YMCA waar de laatste rust is gepland maar als ik daar aan kom, zie ik mijn wandelmaatjes zitten en ga er toch nog eventje bij zitten maar nu niet meer zo lang want het is al vijf uur! Om zes uur is het sluitingstijd! Als ik ongeveer drie kilometer verwijder ben van de finish kom ik twee mannen tegen die vragen wat voor muziek ik op heb en geven een reactie op mijn tshirt waar mijn naam op staat. Al kletsend kom ik bij de finish aan en ik meld mij af. Ik maak nog even een praatje met de vrijwilliger die me mijn cijfertje overhandigd (ik vraag om een 8 maar heb naar later blijkt toch een 7 nodig) en complimenteer hem met deze goed georganiseerde tweedaagse.
Ik wil niet meteen vertrekken en ga nog even nagenieten van de sfeer en we kletsen nog wat na met een drankje, de DJ draait leuke jaren 80 muziek en er zijn een aantal mensen aan het dansen, waar ik nu even niet aan moet denken!!!
Als het tijd is om te vertrekken naar huis neem ik afscheid van mijn maatjes maar niet voor lang, over twee weken lopen we samen de KM van Someren!
Ik heb genoten van deze twee zware wandeldagen maar het was me meer dan waard! Prachtige routes, net weer even anders dan vorig jaar, mooi weer en leuke wandelmaatjes! Volgend jaar weer?? Jazeker!!
zondag, juni 15, 2014
Betuwse nachttocht Prinses Marijke Geldermalsen 13-14-6 / 50 km
Deze tocht staat voor het eerst op mijn wandelprogramma, 50 km lopen in de Betuwe met als starttijd 22.00 uur. De tocht wordt elke twee jaar georganiseerd door de wandelvereniging Prinses Marijke. Ik zou een aantal bekenden daar tegenkomen want alleen lopen vind ik maar saai!
Na een uurtje rijden kom ik bij het startbureau aan waar ik door een vriendelijke vrijwilliger gewezen word op een perfecte plek, lekker dichtbij het startbureau!
Daar aangekomen zie ik meteen een aantal bekenden zitten waaronder ook Carolien met wie ik deze tocht zou gaan lopen. Ik meld me aan en ga bij hen aan tafel zitten, we hebben nog wel eventjes de tijd. Vandaag wordt de eerste wedstrijd van het Nederlands elftal gespeeld voor het wereldkampioenschap en dat is te zien op een groot scherm. Dat boeit me niet dus ik ga er met mijn rug ernaartoe zitten.
Vanaf deze rust moeten we ruim tien km afleggen en de routebeschrijving is kort. Dat wil dus zeggen dat er veel lange wegen in zitten. We lopen onder andere langs de A2 en zien de lichtjes van de brug naar Zaltbommel. Die lichtjes zullen we nog vaak zien vannacht, vanaf allerlei gezichtshoeken! Het is een zwoele nacht, en de maan schijnt helder op ons neer, het is volle maan. Daardoor is de nacht niet superdonker, wij lopen te genieten, ik moet zelfs mijn jasje uittrekken, het is warm!
Ergens in de verte horen we veel gejuich, een paar keer achter elkaar. Het Nederlands elftal doet het goed, ze winnen met 5-1 van Spanje. Onderweg komen we nog feestvierders in oranje tenue tegen, die hebben lekker gefeest op de overwinning!
Bij de tweede rust op 17,1 km kunnen we een soepje eten en van het toilet gebruik maken, ik doe beide. Het is er gezellig druk en ik geniet van de tomatensoep en voel me nog steeds goed. Vanaf hier gaan we lopen naar Waardenburg en komen dan weer uit in Neerijnen voor een wagenrust op 22,9 km in de kasteeltuin. Ook daar is een toilet, een schattig hokje in een schuur. Hier zitten we op een lekker bankje, Carolien heeft het even moeilijk en komt eventjes bij. Hier horen we twee meisjes zeggen dat ze ermee stoppen, ze worden opgehaald door de organisatie. Altijd jammer zoiets maar ja, als je lichaam zegt stop ermee dan moet je luisteren. Wij gaan opgefrist weer verder de nacht in.
We zien het langzaam licht worden, hoewel veel bewolking de zon bedekt. Het is ook ineens een stuk kouder geworden, en ben ik blij dat ik mijn jasje aan kan doen. We horen veel kikkers kwaken in deze vroege ochtend als we over een lange dijk lopen.
Na ongeveel 7 km komen we aan bij een binnenrust in het Dorpshuis van Est, en Carolien is daar zeer blij mee. We verwachten hier een gehaktbal te krijgen maar dat is pas bij een volgende rust. Hier doen we lekker de schoenen even uit en nemen de tijd om te ontspannen. Ik maak een praatje met de barjongen en bestel wat te drinken voor ons. Hier zijn we samen met de achterhoedelopers van de 80 km.
Inmiddels is het echt licht geworden en we lopen de ochtend tegemoet. We doen ieder wat muziek in de oren want dat kunnen we wel even gebruiken en de kilometers vliegen onder de voeten vandaan. Het is best saai lopen zo, over de straat lopen met links en rechts alleen maar huisjes, dus het is huisjeskijken op dit moment. Ik zie prachtige tuinen met veel rozen en bloeiende hortensia's. En heel veel fruitbomen, we zijn tenslotte in de Betuwe nu.
Op het 36 km punt bij eetcafe de Tol wacht ons een "verrassing", ze staan op het punt te sluiten! Carolien kan nog net gebruik maken van het toilet en vrijwilligers van de vereniging staan voor ons klaar voor een hapje en een drankje. Wij horen bij de laatste vier, er lopen nog twee wandelaars achter ons. We kletsen wat met de jongens en genieten van het sapje dat we mogen drinken en ook nog een krentenbol gaat er goed in. Het is weer tijd geworden voor de laatste 14 km en we gaan op pad. Carolien zit er even doorheen maar een muziekje op de oren wil haar de nodige energie geven om door te gaan.
De volgende vijf km gaan over dijken en lange straten en ook een verrassend stukje onverhard. Het is goed te doen, dit pad maar van mij had het niet gehoeven hahaha!!
Wel jammer dat de tocht op deze manier moest eindigen maar desondanks hebben we er wel van genoten! We halen onze oorkonde op, de medaille wordt nagestuurd. Als we nog even blijven zitten krijgen we van de organisatie een gratis consumptie vanwege de afloop van deze tocht. Toch wel lief van ze! We maken nog een selfie van onze oorkonde en ik neem afscheid van Carolien nadat ik mijn gratis appeltje opgepeuzeld heb. Ik sein het thuisfront in dat ik er aan kom en stap moe maar toch wel voldaan in de auto. Ik heb totaal geen last van deze nachtelijke km's en ben daar reuze blij om! Rond een uur of 11 stap ik thuis over de drempel. Na een douche en een bammetje ga ik een dutje doen, en deze tocht nog eens door mijn gedachten laten gaan. Ik wil de organisatie bedanken voor de goede zorgen, het was echt top!
Abonneren op:
Posts (Atom)