Dam tot Damwandeltocht 21-9-2013 / 26 km

De Dam tot Damwandeltocht staat al 8 jaar vastgebeiteld in mijn wandelagenda, dat is zo'n leuke tocht om te lopen! Ik heb een paar weken geleden al mijn treinkaartje gekocht, voor een prikkie bij de Blokker! En samen met Carolien ga ik vandaag de straten van Amsterdam onveilig maken!
Om 7.00 uur vertrek ik uit Spijkenisse maar ik heb geen rekening gehouden met de afsluiting van de Hartelbrug dus ik moet omrijden door Hoogvliet! Dat wordt een race tegen de klok want de trein vertrekt om 7.34 uur. Ik ga natuurlijk niet echt racen, blijf me netjes aan de snelheid houden maar het rijdt toch niet prettig! Als ik aankom op Rotterdam Alexander, is de trein te laat gelukkig! Een paar minuten later zit ik comfortabel in de trein en doe mijn oordopjes in met een lekker muziekje. De trein is een Sprinter, maar ik vind het meer een stoptrein, hij stopt bijna overal! Om 8.45 uur kom ik aan op station Amsterdam waar het al ontzettend druk is, er komen veel mensen op af!
Er hebben zich 16.219 mensen ingeschreven voor deze tocht!

We gaan eerst eens even een bakkie doen in het "restaurant op de hoek", maar ook wil ik graag nog even naar het toilet, in de Sprinters zitten geen toiletten dat is wel jammer. Na de koffie/thee gaan we op zoek naar de start, en die is niet ver want hij is op de Dam voor het Koninklijk Paleis, een groot plein waar ze de indeling iets gewijzigd hebben. Veel efficiënter! Meerdere starthokjes voor 26-42 km en de 18 km. Er is ook een 9 km route maar die start in Zaandam en eindigt op de Burcht waar wij ook straks finishen. Maar eerst moeten wij nog 26 km kuieren!

De route gaat eerst door de straatjes en langs de grachten van Amsterdam. Carolien en ik hebben zoveel te kletsen dat we er eigenlijk geen oog voor hebben en de eerste rust verschijnt ook al heel snel! Dit keer is de rust niet bij de Schellingwoudse brug maar bij de Amsterdamse brug, ze zijn er aan het werk nu. Dus een kleine wijziging met andere jaren, dat is ook wel weer eens leuk! De trommelende dames zijn ook weer van de partij maar op de een of andere manier klinkt het toch anders! Hier krijgen we een appeltje en een flesje drinken van de organisatie. Wij gaan hem even rustig opeten op een bankje, er staan er genoeg.

Hierna gaan we twee bruggen over, om naar Schellingwoude te gaan. Hier is onze eigen "appeltaartrust" gevestigd. Dat is sinds een paar jaar traditie geworden, even een appeltaartje met slagroom eten. Deze rust zit op 10 km, de officiële op 13 en dat vinden wij een prima verdeling! Carolien gaat in de rij staan en ik kies een plekje uit, er komen net twee stoeltjes vrij, wat een mazzel. Later blijkt het achterterras gehuurd te zijn voor een bruiloft, de wandelaars die daar zitten moeten een ander plekje gaan zoeken. Beetje jammer..........

Door de straatjes van Amsterdam-Noord en een parkje waar ik even een boom opzoek gaan we naar de volgende rust. Ondertussen zijn we ook door een fotograaf op de foto gezet en zijn de 18 km lopers erbij gekomen. Op de stempelpost het Barkpad is het best nog wel druk en er speelt een bandje, dus het is weer erg gezellig daar. En ook hier krijgen we een pakje koek en een flesje, goed verzorgd allemaal! Ook zijn er veel Dixies en er is EHBO aanwezig. Hier gaan we natuurlijk ook even zitten en laten een berichtje achter voor het thuisfront, we hebben er nu 13,5 km op zitten!

Hierna komt het leukste stukje van de route, de wijk Kadoelen. Hier is het altijd heel gezellig en de tuintjes zijn mooi versierd. Het is een rustgevend wijkje om door te lopen! Ik zie er een boot staan, gemaakt van autobumpers! En een klein jochie op een step met een giga zwarte pruik en een kerstmanpakje. Schattig! Als we richting het Molenwijkpark lopen worden we d.m.v. een spandoek aangemoedigd om "door te zetten naar de dam". En dat doen we dan ook. Ik zwaai naar een man die daar elk jaar zit met zijn geluidsinstallatie. Vorig jaar speelde hij nog zelf, nu staat er muziek op.

In Molenwijkpark krijgen we een mandarijn of appel maar geen van beiden hebben daar trek in. We gaan weer heel eventjes zitten en maken daar gebruik van de Dixies. Gelukkig heeft Carolien een desinfectie bij zich, wat vies is dat zeg!
Hier staat een zanger zijn beste repertoire weg te geven, het klinkt best goed.
We maken een foto van het bordje "nog 9 km tot de finish" en gaan weer verder.

Wat nu volgt is het meest saaie gedeelte van de route, we lopen een stuk langs de rijksweg. Maar omdat we zoveel te kletsen hebben gaat het best snel. We hebben niet eens onze muziek nodig gehad! Hier zit ik meestal even in een dip maar daar heb ik geen last van gehad vandaag! Best wel uniek, zeker gezien het feit dat ik vorige week nog 80 km gelopen heb!
We lopen via "het pad der spreuken" van Pink Ribbon naar de volgende en laatste rust. Dit is ook nieuw ten opzichte van vorig jaar en best indrukwekkend. Sommige spreuken geven me kippenvel!

De laatste rust is in Zaandam en daar krijgen we een lekker krentenstolletje en koffie. Daar ben ik nu wel even aan toe en Carolien heeft ook wel zin om hier te zitten. We zoeken een bankje op en zien daar de Smurfjes zitten! Twee dames zijn verkleed als Smurfin en het ziet er schattig uit. Ik vraag of ik een foto mag nemen en dat mag. We hebben bordjes onderweg gezien: nog 5 km, en nog een met nog 5 km, toen nog 4 km en vlakbij de rust nog 3 km. Maar ik weet uit ervaring dat het nog zeker 5 km is tot de finish.
Als we de brug overgestoken zijn mogen we niet van het trapje gebruik maken maar moeten langs het fietspad naar beneden, dat verschilt ook met andere jaren! Ik zet een schuur op de foto waar een leuke tekst op staat:"Er stond een boom in Zweden, vol takken en vol vuur. Het is al lang geleden, nu is die boom mijn schuur". Nog een stukje langs de haven van Zaandam en langs het Smartlappenkoor. We mogen niet het trapje op voor het flatgebouw langs maar er omheen! Ook weer iets anders! En dan nog een bordje: "nog 1 kilometer tot de finish! Dus nog een klein stukje door het gezellig drukke centrum en dan staan we bij de Burcht, waar de finish is. Fotomomentje! We krijgen een mooie medaille en een stempel in ons boekje. Moe maar voldaan zoeken we een zitplaatsje op en zien een tribune waar nog plek is. Daar genieten we even van de drukte op het plein en van de voldoening dat we het weer gehaald hebben zonder noemenswaardige problemen!

Het station is 1,5 km van de finish dus we gaan weer in de benen. Het is heel druk in het centrum en de bouwput is weg. Dat loopt wat prettiger en het ziet er prachtig uit! Carolien besluit hier een keer terug te komen maar dan om te winkelen!
De trein komt weer ietsje later, maar we hoeven niet lang te wachten en ik kan waarempel nog zitten ook! Ik ga naast twee dames zitten die zo te zien ook gelopen hebben en een leuk gesprek volgt tot zij moeten uitstappen in Gouda.

Om half 7 stap ik thuis over de drempel met een heel voldaan gevoel. Het was weer een leuke wandeldag! Volgend jaar weer!
Meer foto's aan de rechterkant onder kopje FOTO'S

80 van de Langstraat 14-15 september

En dan is het zover: ik ga weer eens een Kennedymars lopen, dwz 80 km binnen 20 uur, eens kijken of het weer gaat lukken!
Ik weet dat er veel wandelvrienden bij zullen zijn dus ik heb er wel zin!
Voordat ik van start ga, rij ik samen met H naar Dordrecht, om Larissa op te halen zodat we samen onze startnummers kunnen ophalen. In Waalwijk aangekomen worden we vlakbij de start afgezet en gaan we op weg naar het startterrein waar het enorm druk is. Geen wonder, er doen hier meer dan 2500 mensen aan mee! Best een druk bezochte KM!
Het ophalen van onze startnummers gaat wat rommelig, het is niet bepaald logisch ingedeeld. Je kon voor-inschrijven en er was nog een mogelijkheid tot na-inschrijven, wij staan dus in deze rij. Als ze dat nu goed zichtbaar hadden gesplitst! Ze moeten maar eens in de leer gaan bij de organisatie van de Marathon van Rotterdam, daar doen 20.000 mensen aan mee!!

Maar nadat wij onze spullen, een chip voor de tijdscan en een startnummer, in ontvangst genomen hebben zien we ineens ook Carla, Arjan en Martijn die ook aan deze KM mee gaan doen. Martijn is de zoon van Carla en Arjan. Carla gaat nog even speldjes voor ons scoren want die zitten er niet bij! We gaan er gezellig eentje op drinken op een terrasje vlakbij de start. Daar zijn ook Peter, Kenneth, Bernard, Carola en Marc. Met sommige van hen zullen we straks ook een stukje oplopen.

Als de tijd daar is, we kunnen om 20.00 uur al van start gaan, gaan we op zoek naar de startlocatie. We staan zoals gewoonlijk helemaal achteraan maar zullen dat niet blijven wat voor mij ook een heel aparte ervaring zal blijken!
De stoet zet zich in beweging na het startsein en na ongeveer een minuut of 10 schuifelen door de straatjes van Waalwijk kunnen we echt gaan wandelen, de avond en nacht in. Ik hoor van Larissa, die deze KM al een keer gelopen heeft, dat het eerste stukje van 15 km rondom en door Waalwijk is, en dat we een rondje gaan lopen. Ik zie het allemaal wel, en het valt mij op dat er enorm veel publiek langs de kant staat wat de sfeer enorm verhoogd. Ook zie ik veel jonge(re) mensen, minder ervaren wandelaars want de schoenen die zij aan hebben zijn niet bepaald geschikt voor zoveel km's achter elkaar lopen!! Maar ja, dat zullen ze straks zelf wel ervaren, er zullen wel een flink aantal mensen uitvallen vermoed ik!

Het eerste gedeelte gaat door de woonwijken van Waalwijk, het is dan nog steeds een beetje licht maar dat zal snel veranderen. Het weerbericht is gunstig: geen regen van betekenis, weinig wind maar wel koud in de nacht (9 graden). Al lopend en kletsend verbaas ik me over het publiek langs de route, er zijn veel mensen op de been en alles is versierd en er klinkt overal muziek. De mensen hebben duidelijk zin in een feestje! We zien zelfs straten die verlicht zijn met waxinelichtjes in jampotjes en het zijn er VEEL! Wat een werk om dat allemaal te verzamelen en aan te steken.
De vuurkorven waren zeker in de aanbieding want het zijn er zoveel die we onderweg zien branden! Complete houtkachels worden van brandend hout voorzien! Tijdens het wandelen zie ik ineens een groot bord met WC en zie een dixie waar net iemand in gaat. Ik besluit toch even te wachten en sein mijn maatjes dat ze verder kunnen maar Arjan blijft op mij wachten. Later blijkt dat Larissa en Carla niet gemerkt hebben dat ik hoge nood had, en dachten die zien we straks wel weer.
We komen aan bij de eerste rustpost, Sporthal Die Heygrave waar we ook over de scanmat lopen en we klokken 23.50 uur! Wat een toptijd zeg, 3,5 uur over ruim 20 km terwijl de eerste meters schuifelen was! Larissa en Carla zijn er ook al en ik ga bij hen zitten. En daar kom ik ook Rob, Erik en Angelique tegen en dat is ook verrassend. Ik verwacht iets te eten te krijgen maar dat valt vies tegen zeg: een dun bouillonnetje is ons deel! En het smaakt nergens naar en is lauw maar ach, het is zout en dat hebben we nodig. Ik begin het ook koud te krijgen en ben blij dat ik mijn jasje weer aan mag trekken!

Tijdens de volgende 14 km worden we nog diverse keren voorzien van "verzorging" en ik heb spijt dat ik te weinig eten bij me heb. Gelukkig heeft Larissa nog een Kitkat in haar tas, dat geeft ook energie maar ondertussen begint mijn buik te protesteren tegen te weinig voedzaam eten! Ik heb des te meer gedronken en ben blij met zoveel toiletvoorzieningen onderweg want dat is perfect geregeld!
Onderweg komen we een paar meisjes tegen die een poncho aantrekken want er komen een paar druppels uit de lucht vallen wat ik niet onder de noemer "regen" wil scharen. We raken met hen in gesprek en het blijkt dat de dames nog geen 20 km achter elkaar getraind hebben, wel diverse korte tochtjes. Toch knap dat ze nu al het dubbele gelopen hebben dan dat ze gewend zijn en ik ben ook benieuwd of ze het gehaald hebben.

In het plaatsje Haarsteeg hebben ze erg hun best gedaan de lopers te vermaken gedurende de nacht. Veel tuintjes zijn versierd met allerlei grappige voorstellingen met als thema "spookslot". Erg vermakelijk! Jammer dat ik er geen foto's van kan maken met mijn toestel, die is niet geschikt voor de nacht. Later horen we dat Haarsteeg vaak een prijs wint voor de beste versiering tijdens "de 80".
Vanaf Haarsteeg naar Elshout is het saai, er is geen publiek meer en het is erg donker. Gelukkig heb ik een klein lampje bij me, maar echt nodig is het niet omdat de weg heel vlak is.

Vlak voordat we de tweede hoofdpost bereiken komen we Bernard, Dirk en Eelco tegen, Arjan en Carla zijn achterop geraakt. Met Bernard zingen we luidkeels het liedje "You never walk alone" mee, die hij af laat spelen op een luidspeaker. Hij heeft zelfs de tekst uitgeprint! En al zingend komen we aan bij scholengemeenschap Overlaat om 2.59 uur, waar ik heel snel een WC op moet zoeken en ik daardoor niet weet waar mijn maatjes gaan zitten. Na enig gezoek en gebel zie ik ze eindelijk zitten, op het podium! Ik heb al een broodje en thee gehaald, Larissa heeft voor mij twee broodjes die ik in mijn tas stop voor later. Een eindje verder zien we nog een aantal Walkers zitten, later komt Carola even bij ons zitten om gezellig even bij te kletsen. Na enige aandrang van Larissa stappen we weer op, zij vindt het weer lang genoeg duren maar in mijn hart ben ik nog lang niet uitgerust. Maar ach, we moeten nog een aantal km's overbruggen tot de finish dus vooruit dan maar!

Vanaf hier tot aan de volgende hoofdpost is het nog steeds donker, maar als we daar aankomen voor onze derde scan om 6.18 uur bij de sporthal in Waspik en we daar weer weggaan is het inmiddels licht geworden. Deze rustpost zit op 48,2 km en we horen telefonisch van Arjan dat Carla is uitgestapt vanwege knieklachten. Erg jammer, nu loopt Arjan alleen. Later komen we hem weer tegen. Hier eet ik de rest van mijn brood op met een kopje koffie en ik zie daar twee dames zitten die ook in het logeerhuis in Nijmegen verbleven maar ik laat hen met rust, eentje zit te dutten.

Vanaf hier tot aan de volgende rust worden we weer voorzien van Appelsientje, ontbijtkoek, Optimel, mueslirepen en koek en de route is vrij saai te noemen, recht-toe recht-aan. Maar ach, dat is niet erg want dan kan ik af en toe op mijn telefoon kijken of er nog berichtjes zijn en eventueel antwoorden want ik hoef niet te kijken waar ik loop, alles is vlak!

Als we op ongeveer 50 km zitten komen we Kenneth en Peter tegen. Ik maak kennis met Kenneth en we raken in een geanimeerd gesprek. Via lange, rechte wegen en een paar straatjes door Dongen komen we aan bij een extra ingelaste rust bij tennispark Verboven maar waar we wel gescand worden op 9.15 uur. We zitten er allemaal een beetje doorheen en we besluiten gezamenlijk te lopen maar ieder met zijn eigen muziekjes op. Hier komen we ook Arjan weer tegen dus gevijven (is dat een woord?) gaan we verder. Hier krijgen we ook de tassen niet maar dat is niet erg, deze extra rust is meer dan welkom. We zitten hier op 62,5 km en het dipgehalte is hoog!
De weg naar Loon op Zand is wel bosrijk maar gaat over het fietspad. We worden vaak gepasseerd door wielrenners. Ik loop eigenlijk best lekker met mijn muziek op, het tempo gaat zowaar omhoog en ik passeer diverse wandelaars. Dat is ook wel eens anders en het geeft best wel een kick!!! Muziek geeft me vleugels en in dit geval is het letterlijk, ik vlieg over het asfalt. Ondanks de pijn in mijn buik die wel steeds erger wordt!

Eindelijk komen we aan om 11.15 uur in de sporthal de Wetering in Loon op Zand. Daar zitten Kenneth en Peter al, zij waren iets voor ons uitgelopen mede doordat ieder zijn eigen tocht aan het lopen was. Peter heeft een EHBO tafel opgezocht, hij heeft toch wel veel last van zijn teentje waar een bloedblaar op blijkt te zitten. Van Kenneth krijg ik een paar pilletjes voor mijn buik. Een lange rust volgt en dat vind ik wel fijn! Hier is ook "soep" te krijgen, en een krentensnee maar ik bedank, ik kan niets meer eten! Deze post zit op 66,6 km en we denken dat we binnen de 18 uur kunnen blijven als we doorlopen. Maar dat zit er niet in, blijkt later! Maar daar over meer.............

Er komen vanaf hier nog drie "verzorgingsposten" en bij twee ervan staan bankjes en ik MOET daar even op zitten, de laatste km's vallen me erg zwaar ondanks de muziek op mijn oren.
Eindelijk komen we Waalwijk weer binnen en er worden foto's gemaakt van het plaatsnaambordje. Ze zijn wel erg leuk geworden! We besluiten om als groepje bij elkaar te blijven zodat we gezamenlijk over de finish kunnen. Nog een paar km, het lijkt de Via Gladiola wel! Veel publiek langs de kant die ons allemaal aanmoedigen en veel muziek. Dat maakt het wat draaglijker. Als ik bijna bij de finish ben zie ik Hans staan, hij maakt een foto, een zoen en ik ga weer verder. De laatste meters zijn helemaal geweldig: je gaat over een rode loper naar de finish! De loper is verhoogd dus je loopt boven het publiek uit. Iedereen is een held en wordt gefeliciteerd. Wat een sfeer, wat een feest om zo ingehaald te worden. Wij worden om 14.32 uur uitgeklokt en krijgen daarna meteen een oorkonde plus medaille uitgereikt. De chip moet verwijderd worden en dat wordt door een vrijwilliger gedaan, hij gaat op zijn knieën voor me! Na een finishfoto, een stempel in mijn boekje en op mijn blauwe KM-kaart en een drankje gaan Larissa en ik op zoek naar onze tas. Als we die hebben is het wachten op de lift naar huis maar dat heeft wat voeten in aarde. Ik raak een beetje over mijn toeren, kan niet veel meer hebben door de vermoeidheid en pijn. Maar uiteindelijk is het toch nog goed gekomen, de lift komt eraan en we rijden naar Dordrecht om Larissa af te zetten en dan door naar Spijkenisse waar ik bij aankomst meteen mijn bed in duik. Ik heb niet eens fut voor een douche! En eten al helemaal niet. Maar na een uurtje word ik toch wakker en ga ik douchen en eten, ben een beetje bijgekomen. Nagenietend van alle reacties op social media breng ik de avond door waarna ik rond een uur of 23.00 uur voor mijn welverdiende nachtrust mijn bed induik. De andere ochtend word ik om 10.30 uur wakker, voldaan en trots dat ik deze monstertocht overleefd heb! Maar een volgende "Waalwijk"? Daar moet ik nog heel hard over nadenken!!
De cijfers: 2700 inschrijvingen, 2559 gestart en 2238 gefinisht.

Nog meer foto's rechts onder het kopje FOTO'S

Ede Tweedaagse 30 en 31 augustus 2013

Ik mag van mijn wandelvriendin Larissa bij haar logeren in de vouwwagen om deel te kunnen nemen aan deze Vierdaagse waarvan ik twee dagen ga lopen. Vier gaat niet lukken omdat ik niet genoeg vrije dagen tot mijn beschikking heb.
Op donderdagavond reis ik af naar Ede, na een lange en drukke werkdag. Bij het wegrijden bedenk ik dat ik mijn zonnebril op moet zetten en die zit in de achterbak, dacht ik, dus zet de koets even aan de kant. Maar dan kom ik tot de ontdekking dat mijn boodschappentas er niet in zit en daar zitten ook mijn wandelspullen in! Dus meteen rechtsomkeert naar huis terug. Na deze onderbreking op naar Ede. Het is niet erg druk op de weg en kom daar rond negen uur aan. Mijn bedje is bijna gespreid, hij moet alleen nog opgeblazen worden! En daar kom ik tot de ontdekking dat ik mijn slaapzak vergeten ben! Gelukkig heeft Larissa een extra slaapzak bij zich en de buurtjes van Laris hebben ook nog een paar extra fleecedekjes voor ons. Bij de buurtjes worden we hartelijk ontvangen met een bakkie koffie en we kletsen daar wat over de vierdaagse van Ede. Zij doen daar ook aan mee maar ieder hun eigen afstand. Want dat is wel fijn van deze vierdaagse, je kan zelf kiezen wat je wilt lopen en hoeveel.

De nacht was erg koud dus ik heb niet echt goed geslapen. Moest er ook vaak uit om te plassen en ja, een wc is niet bij de hand in een vouwwagen, je moet er een stukje voor lopen. En het gras was ook ijskoud (knapperig zoals de buurvrouw het noemt) en dat bevorderd ook het slapen niet. Uiteindelijk heb ik misschien twee uurtjes geslapen! Het opstarten 's morgens verloopt erg traag en we gaan dus ook laat weg! Maar niet getreurd, in de auto van Laris op weg naar de startlocatie Hotel de Bosrand kan ik wakker worden!

Ik meld mij aan voor twee dagen wandelen en verbaas me over de prijs, die vind ik erg hoog! Dat zal zijn reden wel hebben denk ik dan maar, het is geen beletsel voor mij om niet te starten. Ik krijg een routebeschrijving en een knipje in mijn startkaart. Bij de start zien we Jannie die ons uit komt zwaaien, zij start later op de 20 km route met Sammie. We worden natuurlijk ook weer op de foto gezet!

De routebeschrijving is erg gedetailleerd, maar hebben we niet echt nodig. Wel jammer dat er geen afstanden bij de te volgen route staan, maar er staan wel afstanden bij de rustpunten. En er hangen duidelijke pijlen, voor ons groen en af en toe zie je paarse dan wel groene linten hangen ter herkenning dat we goed lopen. Dit vind ik erg relaxed lopen en hebben dan ook veel tijd om te kletsen met elkaar. Ons wandelvriendinnetje Gon is er ook bij dus we hebben genoeg stof tot kletsen! Na 7,6 km komen we aan bij de eerste rust en is het tijd voor een bakkie koffie. Een hele grote beker koffie want ik kan het niet op. Hier komen we ook weer een aantal wandelvrienden tegen zoals Suze, die hier vandaag een dagje meeloopt.

En dan is het weer tijd om verder te gaan, het bos in. Het is weer erg gezellig en lachen wat af, hebben eigenlijk geen oog voor de omgeving. Dat is opzich ook wel een nadeel, want we missen de splitsing van de 20-30 km! Nadat ik een steentje uit mijn schoen verwijderd heb, gaan we ongemerkt de verkeerde kant op. Larissa roept nog dat we verkeerd zitten, maar een man voor ons zegt dat we toch goed gaan. Hadden we nou maar niet geluisterd, want het was dus niet goed! Bij de rust aangekomen zie ik Diny de zus van Bertus staan, zij is vandaag een van de vrijwilligers. Van haar krijg ik een knuffel en een knipje in mijn startkaart. Larissa loopt nog te sputteren dat we zo stom waren om verkeerd te lopen en zij wil straks nog een rondje van 10 km gaan lopen, maar daar heb ik niet zo'n zin in en ik hoop dat het ook niet kan omdat de pijlen misschien al weg zijn! Want na een drukke werkdag en niet geslapen te hebben ben ik toch wel erg moe nu!

Dus dit wordt een "kort" (22 km en nog wat) wandeldagje vandaag! En inderdaad, we kunnen niet eens een extra rondje maken, de pijlen zijn weg! Maar niet getreurd (zeker niet door mij) het zonnetje schijnt en kunnen we lekker op het terras een drankje doen. Jannie en Rob zijn intussen ook gearriveerd en het wordt nog een gezellige middag. Na afscheid van Trudy, Jannie en Rob gaan Laris en ik nog even na het douchen naar Ede voor een paar boodschapjes. Ik heb oordopjes nodig en nog wat haarspullen en een wegwerpponcho. We gaan nog even in Ede om een hapje te eten met zijn viertjes. Jannie halen we op bij het hotel en Gon pikken we op in de stad. Een erg gezellige en lekkere afsluiting van de dag! Bij Pizzeria Villa Brutus hebben we erg lekker gegeten. Het was nog lang onrustig op de camping!


Dag 2
Deze keer word ik uitgerust wakker, ik heb wonderwel goed geslapen mede dankzij de oordopjes en een goed opgeblazen luchtbed en het was ook een stuk minder koud dan afgelopen nacht! Bij de start locatie zien we Rob, Jannie en Bosso (Jos) en we wachten tot we een knipje in onze startkaart kunnen krijgen om te vertrekken. Rob gaat op zijn eigen tempo lopen en hij is alweer vertrokken, Gon is er helaas niet bij vandaag dus Laris en ik vertrekken saampjes het bos in. Ik loop te genieten van al het moois waar we doorheen lopen. Onderweg komen we fotograferende wandelaars tegen die veel dingen tot in detail vastleggen. In de verte zien we "reuzezetpillen" liggen, grote grijze ovalen stenen. Dat blijkt kunst te zijn horen we later. Wij komen een fotograferende man tegen en Larissa vraagt of hij soms Jaap Haalboom is, maar dat is niet zo, hij kent hem wel en we kletsen verder over van alles en nog wat. Hij duidt ons ook op een TIP de Kreelse Plas. Je kan daar rondom heen lopen, een erg mooi stukje natuur. Via een trapje is het te bereiken dus tijd voor een brugmomentje! Maar wij lopen er niet omheen hoor, het is een soort vlonderbruggetje zoals wij die kennen van de Rhoonse Grienden. Het is hier prachtig en bedanken de man voor deze tip. Deze TIP staat ook vermeld op de routebeschrijving maar zoals gezegd, die gebruiken we niet. Er staan wel meer TIPS op, maar dat zie ik pas als ik mijn verslag ga schrijven!

Bij de eerste rust aangekomen nemen we afscheid van de man, we zijn aangekomen bij de theetuin de Mossel. Daar komen we Wil tegen en we gaan gezellig met z'n drieën verder. Wil zegt een stukje met ons op te willen lopen maar dan misschien verder gaat in zijn eigen tempo, maar hij vindt het blijkbaar toch gezellig en blijft de rest van de dag bij ons.
De lucht begint erg donker te worden, er zijn ook een paar buitjes voorspeld, maar wij lopen dan net als het begint te regenen over een mooie en lange laan onder de bomen door waardoor wij niet echt nat worden van de regen terwijl het toch behoorlijk regent! Wat een mazzel dat we net hier lopen.
Na een mooi stukje door het natuurgebied de Planken Wambuis, en ik langs de route een paar lekkere bramen geplukt heb, komen we aan bij de tweede rust, Effe catering. Een eigen rust van de organisatie. Daar zien we Bosso en hij zet ons natuurlijk op de foto. Hij is ook vrijwilliger bij deze vierdaagse en turft het aantal mensen die deze rust aandoen. Gisteren hebben we hem helaas moeten missen omdat we verkeerd liepen!

Ik zet mijn muziek op want ik kan de ondersteuning daarvan wel gebruiken, ik zit er een beetje doorheen. De route gaat veel over onverharde paden. Larissa en Wil lopen samen te kwebbelen en ik loop in mijn eigen wereld. Mijn voet doet zeer door een oude blaar die steeds terugkomt, dat loopt niet lekker helaas. En misschien ook door het slaaptekort.
Er volgt een mooi heuvelachtig stuk, en het dalende gedeelte is behoorlijk zanderig. Dan komt er een ellenlang ruiterpad, dus ook: zand!! Ik krijg er sterretjes van, want het is ook nog eens erg warm geworden! Ik moet even op een boomstronk gaan zitten om bij de komen en gelukkig duurt het niet lang meer voor we bij de derde rust aankomen.
Vlak na de samenkomst van alle routes, er is ook een 10 km route en een 20 km route, komen we aan bij de derde en laatste rust. Hier eet ik even een bakje koolhydraten die ik van huis heb meegenomen en na een blikje cola knap ik weer aardig op. Van Larissa krijg ik een leuke sleutelhanger met een paar schaapjes erop (Dordtenaren worden ook wel Schapekoppen genoemd en Larissa komt uit Dordrecht) en dat vind ik erg lief van haar, hij gaat meteen aan mijn wandeltas.

Nu is het nog maar een paar km naar de finish. Onderweg kom ik weer een paar bramenstruiken tegen en ik pluk er een paar. Daardoor raak ik achterop Larissa en Wil maar een man spreekt mij aan op mijn tshirt, ik heb een marathon tshirt aan (ik loop geen marathons maar ben daar vrijwilliger) en we kletsen wat over de marathon die hij in 2007 heeft gelopen. Daardoor kom ik eigenlijk ongemerkt aan bij de finish. Larissa en Wil wachten nog even op mij, een paar honderd meter voor de finish om gezamenlijk daar aan te komen. Wij melden ons af en genieten nog even van het zonnetje die nu behoorlijk fel aan het schijnen is. Jannie en Sammie zitten er al, zij hebben de 20 km route gelopen. Helaas is Rob dan net vertrokken. Ik maak kennis met Sammie en we drinken er nog wat op.

Maar dan is het tijd om afscheid te nemen van iedereen en vertrekken Laris en ik naar de camping voor een douche en het opruimen van de vouwwagen. Dat neemt aardig wat tijd in beslag en is ook een kunst apart. Maar dan is alles ingepakt en opgeruimd en kunnen we op huis aan.
De buurtjes komen nog even kijken hoe het ermee staat en wij bedanken hun voor het uitlenen van de fleecedekentjes. We gaan nog even voor een bakkie koffie bij hun caravan zitten en kletsen nog wat na over de afgelopen dagen.

Na het afscheid gaan Larissa en ik ieder onze eigen weg richting huis. Onderweg maak ik nog even een tussenstop om mijn zonnebril te pakken en het thuisfront te bellen dat ik er aan kom. Ik heb ook nog niet gegeten en heb wel trek in iets hartigs en onderweg bij een tankstation koop ik een paar sandwiches die ik in de auto opeet. Ik moet ook nog plassen dus het wordt toch nog laat als ik thuis arriveer.
Heel erg moe maar voldaan ga ik naar mijn mandje. Ik heb genoten van deze twee enerverende dagen!!!
Nog meer foto's staan onder het kopje FOTO'S aan de rechterkant van mijn blog.

Nijmeegse Vierdaagse 2013 / 16-7 t/m 19-7

Maandag

Op maandag ga ik het polsbandje ophalen en genieten van de sfeer in Nijmegen samen met een paar vrienden. Lekker de stad in en uit eten bij de Griek in Nijmegen. Het is heel erg zonnig en warm en iedereen is in een opperbeste stemming! Het aanmelden gaat ook weer soepel, geen wachtrijen en dat is ook wel lekker. Wat ik wel raar vind is dat er geen bankjes staan op het terrein, iedereen zit op de grond! Het is maar goed dat het droog is! Bij het gastgezin van deze week de spullen neergezet, ik mag weer op de zolderkamer slapen, even een kopje koffie doen en weer weg omdat ik niet bij hen eet 's avonds maar in de stad. Onderweg nog een paar keer aangesproken door mensen die mijn veters willen kopen, de verkoop gaat weer als een speer. Ik eet nog even een broodje samen met Hans die mij gebracht heeft, hij rijdt later weer terug naar huis. Het is een gezellige avond en ik vertrek vrij laat naar mijn bedje en de wekker staat op 05.00 uur afgesteld. Oei.....wat vroeg! Maar ik heb er wel weer zin in!

De dag van Elst - dinsdag

Mijn wandelmaatje Leo en ik spreken af om te starten rond 6 uur, we hebben de eerste dag vroege start. Maar omdat de bussen niet goed rijden, komt Leo te laat aan en kunnen dus niet meer vroeg starten. Dan maar in de rij gaan staan voor de late start, 6.38 uur worden we gescand dus het valt uiteindelijk wel mee, het wachten! In de wachtrij kletsen we wat met Jeltsje en anderen, ook gezellig!
Dit wordt de dag van Elst, dat wil zeggen dat we door het plaatsje Elst komen, aan de andere kant van het water. 's Morgens gaan we eerst een stukje stad door en dan de Waalbrug over waar de studenten ons aanmoedigen, zij gaan daarna slapen, wij wandelen!
Er is warm weer voorspeld, dus de korte broek gaat aan en ik heb me goed ingesmeerd met factor 50, de zonnebril en pet gaan ook mee!
Dit jaar is een stukje van de route gewijzigd omdat er in Nijmegen vlakbij de brug flink gebouwd wordt. De huizen in de straat waar we normaal door lopen zijn stuk voor stuk gesloopt! Dus nu gaan we na de brug, direkt de brug onderdoor en komen dan via een nieuw fietspad aan in Lent en via Lent door naar Bemmel. De Via Begonia staat er weer mooi bij en de bewoners heten ons hier weer welkom.
Na een kilometer of 10 komen we aan bij de rust van RET en daar zijn genoeg stoeltjes vrij om even pauze te houden, een kopje koffie met een krentenbol gaat er wel in. Hier komen we Mar en Carla ook tegen en we babbelen wat.

Vanaf Bemmel is de route niet erg inspirerend, we moeten namelijk een groot deel door de polder en langs de rijksweg. Maar daarna komen we in een prachtig natuurgebied, de Rijkerswoerdse plassen, en hier gaan we ook eventjes pauzeren in de schaduw. Het is best wel warm nu!
Verkwikt van deze pauze lopen we de controle van de Vierdaagse tegemoet en we krijgen een knipje in de controlekaart.
Voordat het stadje Elst wordt aangedaan, moeten we door een nieuwbouwwijk lopen, en hier is het ook altijd heel gezellig. De mensen langs de kant moedigen ons aan en we krijgen van alles aangeboden. Dit keer ook ijsjes en dat is lekkah!! En heel veel water omdat het dorstig weer is en het vocht bij diverse lopers aangevuld moet worden, ook bij mij want mijn bidon is alweer leeg.

Omdat wij in de achterhoede lopen, is het gelukkig geen filelopen in Elst waar het wederom heel erg gezellig is. De mensen zitten rijen dik langs de kant om ons aan te moedigen!

In Elst zit ook de Enige Echte Auto Gaat Sneller Rustpost, de post van het Walkers4walkers forum. Eric, Carla en Jos heten ons hier weer welkom in de blauwe oase. Ze hebben twee nieuwe tenten neergezet waar het heerlijk toeven is. We worden hier enorm in de watten gelegd en krijgen een bakje kippensoep en iets te drinken of snoepen, wat je wilt. Dat wordt natuurlijk door iedereen enorm gewaardeerd!

Maar na deze rust mogen we weer verder, de wandeldag is bijna ten einde! Het laatste stukje gaat door Valburg, waar wij horen dat een wandelmaat van ons gestopt is. Helaas voor hem, maar wel een wijs besluit gezien zijn gezondheid!
Langs de route zie je vaak mensen staan met een bordje: "free hugs", meestal vrouwen en meisjes. Leo haalt een geintje uit, en pakt het bord van het meisje af, die verbouwereerd erbij staat te kijken, en ik geef hem een free hug.

In de bocht naar het plaatsje Slijk-Ewijk, staat Trudy, een lid van het 4daagseforum, om de wandelaars aan te moedigen. Dit keer loop ik haar niet mis en geef haar een knuffel. Tijdens dit "oponthoud" slaag ik er nog in drie sleutelhangers te verkopen! In Oosterhout gaan we nog even in een boomgaard zitten, maar helaas zijn het kersenbomen en onze kleding zit onder de kersenvlekken! Dat gaat er wel uit, met een vlekkenschaartje zegt Leo! Gelukkig heb ik geen witte broek aan maar een rode!

Je ziet ook veel mensen die een bijzondere versiering met zich meedragen. Van complete verkleedpartijen tot versierde schoenen en rugzakken. De dame met de bloemenschoenen en dito rugzak zien we heel vaak, en ook dit keer is ze gespot! Ze is vergezeld door een man met een kaart op zijn rug: "ik ben toch niet gek"!
De dijk is het laatste stukje van de route naar Lent. Maar deze keer is hij voor mijn gevoel snel bedwongen, echt geen last van de warmte gehad! Als de dijk bedwongen is, gaan we de Waalbrug weer over om in de stad aan te komen. Het is nu wel heel erg warm want er staat geen zuchtje wind! Wij gaan nog even, voordat we de stad in lopen, langs de kant op het gras zitten want we hebben nog tijd genoeg. We hebben tenslotte tot vijf uur betaald! We zien nog een paar bekenden voorbij schuiven, zoals Mirjam (Marianneke van het forum) en Bertus die natuurlijk een foto van ons maakt!

Wij komen op tijd aan bij ons finish-hokje 40F en melden ons af. Daar zien we Bill, die verstandig genoeg is geweest om te stoppen, met een heerlijk borreltje......jammie! Dat gaat er wel in!

Nadat ik afscheid heb genomen ga ik terug naar het logeerhuis waar mijn huisgenoten al lang en breed gedouched en opgeknapt zijn. De gastvrouw is ook al druk met het eten bezig. Ik heb nog een half uurtje! Dan maar snel naar boven, douchen en het relaxen komt straks wel. Het eten is zoals gewoonlijk weer heel erg lekker: pasta met twee verschillende sauzen. Na het eten nog naar TV Gelderland kijken en dan snel naar bed. Ik ben versleten!

De dag van Wijchen - woensdag

Ik heb afgelopen nacht heerlijk geslapen al is het wel kort. De wekker staat op vijf uur maar ik ben ruim voor die tijd al wakker. Dus lekker op het gemakje alles voorbereiden voor dag 2. Ik ben niet zo stijf als andere jaren, en de voeten doen het ook nog goed. Het wordt wederom een warme dag, en het is Roze Woensdag, dus ik trek een roze t-shirt aan plus een hoedje met roze veters versierd. Ik hoop dat ik er geen last van ga krijgen maar dat zien we dan wel weer!
Na het ontbijt ga ik naar de start na een telefoontje van Leo dat hij er aankomt. De rij is niet lang en we kunnen al snel van start gaan. Dit keer richting Nijmegen en het Radboudziekenhuis waar we deze week drie keer langs komen. Meestal is dit stuk enorm saai en lang maar ik heb er dit keer geen erg in en al kletsend met diverse wandelaars komen we aan bij onze eerste koffie/appelflap rust, bij Tamara. Zij prijst haar waar luid en duidelijk aan, ze heeft een hele harde stem. Ik maak even een foto van haar en vertel dat ik altijd al een paar jaar bij haar koffie kom drinken. Dit keer heeft ze ook appelflappen in de aanbieding!

Vandaag gaan we richting de Hatertse brug, via de straatjes van Hatert. De vrouw van het gastgezin van Leo heeft daar een cafe en warempel, ze staat ook de wandelaars aan te moedigen. We zwaaien even naar haar, ze heet Tilly. Als we richting de eierboerderij lopen, komen we een begeleider tegen van een grote groep visueel gehandicapten. Hij kan heel goed moppen vertellen en dat kan Leo ook heel goed dus de ene na de andere mop rolt over de straat. Ik ook bijna, van het lachen!!! Met pijn in mijn buik nemen we afscheid van hem, want hij gaat bij de eierboerderij rusten. Wel fijn......dan kan ik even bijkomen!
Door de bossen richting Alverna komen we Jannie tegen en Jeltsje en Fien zitten er ook pauze te houden. We worden natuurlijk op de foto gezet door Jannie en ik zet Jannie op de foto.

Wij gaan hier ook eventjes pauzeren, nadat we eerst onze flesjes gevuld hebben want wat is het warm! Er staan gelukkig diverse water tappunten langs de route maar de toeschouwers helpen daar ook een handje mee.
Deze dag is genoemd naar Wijchen, en dit plaatsje lopen we steeds in en uit! De dorpskern is altijd heel gezellig, en omdat we wederom weer in de achterhoede lopen, is er dit keer weer geen file! Ik moet er niet aan denken om met dit weer voetje aan voetje hier te schuifelen! De burgemeester staat de lopers aan te moedigen en er wordt een interview gehouden door een TV zender, welke weet ik niet maar ik maak er een foto van. De dame in kwestie is verkleed, misschien vragen ze haar naar het waarom??
En in Wijchen is onze AGS rustpost, daar gaan we natuurlijk ook eventjes zitten. Daar krijgen we een pannenkoek met spek voorgeschoteld, errug lekker!!! Die wordt met smaak opgegeten maar we kunnen er niet al te lang blijven, we mogen nog 15 kilometer kuieren!

De rest van de tocht gaat door Beuningen en Weurt, maar hier gebeurd nooit zoveel. Ja, de Kanaalstraat in het Waterkwartier is altijd erg gezellig. Er wordt veel (en hard!) muziek gedraaid en het publiek is uitzinnig en moedigd de laatste lopers nog even enthousiast aan.
Hier staat ook een post van RWV voor de laatste aanmelders, wij dus. We zijn niet op maandag langs geweest, dus doen we dat nu even en kletsen wat met Astrid en Gijs voor zover het mogelijk is vanwege de harde muziek! En op die swingende beat vervolgen wij onze weg voor het laatste stukje.
Omdat het Roze Woensdag is, is het centrum van de stad bevolkt met "roze mensen". Iedereen heeft wel iets van roze aan of op. Het is erg gezellig!! En dan komt het laatste stukje omhoog naar de finish, de Voerweg en daar heeft Leo altijd een hekel aan omdat dit iets omhoog gaat en over kasseien, wat niet zo lekker loopt. We hebben nog een paar minuten om ons af te melden.
Na het scannen nemen we er nog een biertje op om nog even na te genieten van deze dag. In het logeerhuis zijn de dames weer volop aan het koken als ik aankom en na het opfrissen eten we een lekker stukje hartige taart, een met spinazie en een met broccoli.....het is erg lekker!! Na het TV kijken en de koffie vertrek ik weer richting slaapkamer om me klaar te maken voor de komende nacht, morgen vroeg op!! Ik heb vandaag ondanks de warmte heerlijk gelopen!

De dag van Groesbeek - donderdag

We hebben weer vroege start vandaag. Ik ben heel erg vroeg wakker, nog eerder dan ik de wekker gezet heb, en ik kan op mijn gemak alles voorbereiden. Ik moet nog het een en ander aan mijn voeten doen want die begin ik nu toch wel te voelen. Een oude blaar die steeds terugkomt probeer ik af te plakken. Na het ontbijt ga ik vast naar buiten, het is lekker weer en bij de bankjes zitten Maud en Adri ook al. Ik ga even bij hen zitten wachten tot Leo ook op de Wedren verschijnt. Om 6.01 worden we gescand en kunnen we aan de wandeldag beginnen. Het is mooi weer en ik heb mijn Walkers4Walkersshirtje aangetrokken. Dat levert soms wel leuk commentaar op, ik word door wildvreemden begroet. Ik ben nog niet helemaal wakker en vraag aan de dame die mij roept: "wie ben jij dan?" hahaha!

Het eerste gedeelte gaat weer een stuk door Nijmegen heen en na ongeveer 5 km gaan we zitten bij Tamara voor de koffie en een flap! Het is nu niet meer zo druk want we lopen in de achterhoede. Deze dag is genoemd naar Groesbeek, maar eerst komen de plaatsjes Malden, Mook en Plasmolen aan de beurt. In Malden staat een Eneco tent en ik zie Han staan dus daar gaan we even een bakkie koffie halen. Gezellig!
Na de koffie even plassen, dat is ook standaard hier in Malden. In het bejaardenhuis aldaar is men druk bezig geweest met allerlei crea dingen, zo ook die leuke groen/oranje sokjes die ik al zo lang wil hebben maar steeds uitverkocht waren. Nu niet! Ik ben er erg blij mee! En de dame die ze gemaakt heeft ook natuurlijk.

In Mook gaan we even langs de waterkant zitten uitpuffen. Hier is het best mooi ook al heb je er weinig oog voor tijdens zo'n monstertocht. Hier is een militaire rustplaats gevestigd. Deze rustplaats is op een ander punt dan gebruikelijk vanwege de bezuinigingen van het leger, het is allemaal een stuk minder geworden.
Het is tijd voor soep als we in Plasmolen aankomen. We gaan er even van genieten in de schaduw van de sporthal en kunnen onze benen op een verhoging plaatsen. Mmmmm.....dat is even genieten met een grote G!

We hebben er al een stijle heuvel op zitten, de rest volgt later! In een van de straatjes van Plasmolen komen we een man tegen die eerst een opmerking maakt over mijn shirt, maar ook tegen de toeschouwers veel zegt en dat komt heel humoristisch over. We blijven een tijdje bij hem lopen want het is wel hilarisch wat ie allemaal uitkraamt. Nou is Leo ook niet op zijn mondje gevallen dus die twee waren wel aan elkaar gewaagd. Ik loop te genieten want ongemerkt maak je toch weer al grappend en grollend een paar kilometer. Ik kom soms niet meer bij van het lachen, wat een humor heeft die man! Helaas verliezen we hem weer uit het ook, hij gaat een tikkeltje harder dan wij.
En we moeten nog een paar heuveltjes tot Breedeweg. Maar daar zit de tent van Eneco, en kunnen we ons weer neerzetten bij Han die al aan het opruimen is maar voor ons toch nog een colaatje heeft.

En in Groesbeek is het nog steeds een feest! Tot de laatste lopers voorbij zijn blijft het publiek enthousiast. We worden voorzien van water en snoepjes en koek en Leo heeft er wel lol in om af en toe natgespoten te worden. En dat doen ze graag! Het is erg warm maar ik heb er totaal geen last van! Bij de stand van Via Vierdaagse worden we getrakteerd op een lekker bakkie yoghurt en dat gaat er ook wel in. We gaan er wel eventjes bij zitten, ook al hebben we net bij Han gezeten, lopend opeten gaat moeilijk!

Bij de rustpost van AGS aangekomen hebben we de Zevenheuvelenweg al gehad. Daar worden we weer met open armen ontvangen en krijgen een hotdog aangereikt van Erik. Wat worden we weer verwend!
Vanaf hier is het nog zo'n 8 km en deze weg gaat min of meer bergafwaarts richting Nijmegen. Een jongen vraagt me vertwijfelt: "Is Nijmegen nog ver??". Het is zijn eerste keer! En als ik een strompelend meisje passeer vraag ik haar hoe het gaat. Ze zegt: "slecht" en Leo biedt meteen zijn arm aan en ik mijn hand zodat we gedrieeen verder lopen. Maar dat hou ik niet lang vol en ik ga alleen verder. Vooral de laatste drie kilometer vind ik geweldig met al die feestende mensen! Er wordt gezongen en gedanst en ik dans met ze mee! Ik word zelfs door een leuke jongen gezoend na een dansje gedanst te hebben met hem! Je krijgt drankjes aangeboden en nog veel meer en al swingend bereik ik bijna de finish. Opeens word ik door iemand aan de arm genomen en al grappend en grollend lopen we gezamenlijk naar de finish. Wat heerlijk om deze dag eens NIET in de regen te lopen!
Na een biertje en nog even nakletsen gaan we weer naar het huis waar weer zoals gebruikelijk volop gekookt wordt! Op het menu staat iets Argentijns, het is erg lekker!!
Als ik weer naar boven ga om te ontspannen, maak ik een foto van mezelf dat dag 3 toppie was (duim omhoog)! Morgen weer vroeg op voor de laatste dag alweer!

De dag van Cuijk - vrijdag

En dan is de laatste dag alweer aangebroken. Ik word weer wakker voordat te wekker gaat, de gebruikelijke ochtendrituelen werk ik op mijn gemak af en dan is het tijd om naar de Wedren te gaan. We hebben weer late start dus dat wordt wachten in de rij. We gaan er maar vast in staan. Met medewandelaars kletsend gaat de tijd ook wel snel om. Ik krijg nog een complimentje van een wandelaar, ik word er verlegen van maar is natuurlijk wel leuk! Helaas staan we in een rij met een langzame scanner dus kunnen we pas om 6.38 uur starten.

Na vijf kilometer houden we even pauze bij Tamara met......jawel, een appelflap! Ik ga ze nog missen komende dagen! We gaan richting de Weezenhof, waar alle straten een nummer hebben want ze heten allemaal Weezenhof!
Door de bossen richting StWalrick zet ik een muziekje op om mijzelf te motiveren door te gaan, zelfs mijn wandelmaatje kan me niet oppeppen. Maar dan zie ik de lekkere kersenkoeken en appeltaartjes met slagroom waar ik elk jaar aan voorbij loop, maar nu niet. Ik wil NU zitten en genieten van dit lekkers. Leo neemt een soepje en we gaan heel eventjes op de stoeltjes zitten die erbij staan.
De volgende plaats waar we langs komen is Overasselt en daar is ook weer een grote menigte op de been. Erg gezellig! Vanuit Overasselt moeten we een dijk op richting Linden. Na een roze snoepje gaat het weer als de brandweer en de dijk is snel verleden tijd. Dat komt ook omdat we een tijdje met Hans, de postbode (hij loopt zijn 35e!) en zijn vriendin (zij de eerste), oplopen en al kletsend gaan de meters ook snel onder de voeten door. Ik verheug me op een puddingbroodje aan het eind van de dijk, maar helaas, de puddingbroodjesman is er niet! Er is helemaal geen verkoop van wat dan ook, er staan alleen een rijtje Dixies!
De brug over de Maas is lang, heel lang. Ik ben er nu een heel erg klein beetje klaar mee, ik wil naar de finish! Maar dat duurt nog wel even. In Linden gaan we even een soepje eten bij de plaatselijke kroeg en zien dat het thema dit jaar het Koningshuis is! Ik zoek een plekje in de schaduw, want wat is het weer warm vandaag!

Na de soep, goulash en smaakte heerlijk, gaan we door Linden richting Beers. Ik maak foto's van bijna alle voorstellingen die de bewoners voor de wandelaars gemaakt hebben. Het ziet er fantastisch uit!

Aan het eind van de straat is een koninklijke loge en Leo gaat er een buiging voor maken, hilariteit alom!

Vlak voordat we Beers inlopen krijg ik een enorme dip, en toevallig lopen Syl en Bianca langs. Syl ziet dat ik het even moeilijk heb, en ze probeert me op te peppen. Dat kan ik alleen maar waarderen, het scheelt een stukje. Maar als we Beers inlopen nemen we afscheid en ik heb even een paar armen nodig. Donderdag is traditioneel een jankdag, die heb ik nu verschoven naar vandaag! Ach ja, het schijnt erbij te horen......
Na deze onderbreking gaan we op pad, we moeten toch een keer de finish bereiken. De straatjes naar Cuijk duren best lang en ik ga ook nog even bij een particulier naar het toilet. Deze mensen wonen er al sinds 1995 en zijn elk jaar heel gastvrij en dit is ook voor mij het derde jaar dat ik bij hen naar het toilet ga.
In Cuijk is het een groot feest en de pontonbrug ligt er nog, om drie uur wordt deze verwijderd! De brug wordt ieder jaar aangelegd door het leger. Na deze brug nemen we eventjes een pauze, nog 13 km naar de finish!
De weg naar de finish begint in Mook, dan Molenhoek en de Via Gladiola begint in Malden, ook wel de Via Maldiola genoemd en is 10 kilometer lang! We krijgen onderweg steeds een gladiool aangereikt, het begint al een aardig bosje te worden!

Onze AGS rust zit in Malden, helaas zijn de versnaperingen op. We gaan er nog wel eventjes zitten om moed te verzamelen voor de laatste etappe. Die loop ik in een roes, ik voel totaal mijn voeten niet meer en ik ben ook niet meer moe! Wat een feest is het en wat een enthousiast publiek! Het is lachen, gieren en brullend naar de finish!

Na wat heen en weer ge-sms van het thuisfront is er enige verwarring want het is me niet helemaal duidelijk waar Hans gaat staan en helaas lopen we elkaar weer mis. Na de finish maakt Leo een foto van mij en we lopen langzaam naar het afmeldhokje al slalommend over de voeten en benen van lopers en niet-lopers die op de grond zitten. Wie het verzonnen heeft geen bankjes neer te zetten op het aan- en afmeldterrein heeft een kronkel in zijn kop gehad!! Het is bijna onbegaanbaar! Maar uiteindelijk kan ik me afmelden, 17.45 uur finishtijd. Mijn zesde vierdaagse is een feit! Ik ben zooooooo blij dat het weer gelukt is.

We gaan nog heel eventjes nakletsen en genieten van onze victorie met Liesie, haar mams, dochter en zoon. Later komen ook Carla, Eric en Bertus erbij. Nog 1 biertje en dan ga ik naar het hok voor een stempeltje, dat is ook voor het eerst sinds zes jaar dat ik dat doe. Als ik daarmee klaar ben, zie ik Hans ineens verschijnen. Ik neem afscheid van Leo en samen met Hans ga ik naar het logeerhuis. Daar word ik opgewacht door de gastvrouwen, maar Yolande, Marja en Danielle zijn dan net vijf minuten geleden vertrokken!
We gaan nog heel eventjes wat drinken en dan ga ik mijn koffer inpakken, douchen en mij klaarmaken voor vertrek. Met een grote bos gladiolen en mijn medaille opgespeld, neemt Hans nog een foto. Daaaaaaaaaaaag Nijmegen, tot volgend jaar! Een heel klein beetje spierpijn en een kleine blaar rijker vertrekken we naar Spijkenisse. Ik heb genoten!

VIA GLADIOLA

IK LUST ZE RAUW DIE KILOMETERS

VIA GLADIOLA

ROZE WOENSDAG OP DE VOERWEG

De voorbereidingen Vierdaagse 2013

Dit is het laatste weekend voor de Vierdaagse 2013! De laatste boodschappen zijn gedaan, de koffer is bijna helemaal ingepakt en de km's zitten in de benen want ik heb genoeg trainingen gedaan naar mijn idee! De conditie is ook goed, dit jaar heb ik voor het eerst de wandelingen gecombineerd met hardlooptrainingen! Ik kan nu 5 km aan een stuk hardlopen! Zonder moeite, dankzij Evy.....een Ipod training van een Belgische dame die steeds tegen me zei dat "ze fier om me is"!

Maandagochtend vertrek ik met de auto samen met Hans naar mijn logeeradres in Nijmegen, dezelfde als afgelopen drie jaar! Heerlijk om naar een vertrouwd adres te mogen vertrekken, ik weet zeker dat de verzorging hier TOP is!!
En de weersverwachting is heel erg goed, ik hoef geen regenkleding mee te nemen! Yeah! Wel voldoende zonnebrand en een coolhanddoek die ik net gekocht heb bij Xenos na een tip van iemand op het forum van de 4daagse. En natuurlijk mijn petje en zonnebril niet te vergeten!
Ik heb er enorm veel zin in dit jaar!

Pijnacker 28-6

Deze tocht heb ik al vaker gelopen, en was in mijn herinnering een mooie tocht met veel parken en natuurschoon. Zaterdagochtend vertrekken Leo en ik naar Pijnacker alwaar we ons inschrijven. Het is buiten een beetje somber, het inschrijfbureau erg donker en rustig. De inschrijving is snel voor elkaar. Op buienrader worden er 's morgens buien verwacht dus de regenkleding en paraplu gaan mee maar is achteraf niet nodig geweest gelukkig.

We gaan in Pijnacker/Delft/Nootdorp door vele parkjes en natuurschoon, bij de eerste rust is het heel druk! De bestelling geplaatst maar het wachten daarop duurt wel erg lang. Dat vinden we zonde van de tijd, daarom maar zonder koffie verder lopen.
We genieten van de omgeving maar af en toe is het een speurtocht omdat de pijlen zijn weggespoeld. Dat krijg je met krijtpijlen en het heeft de nacht hiervoor erg hard en veel geregend! De routebeschrijving is gelukkig wel accuraat, hoewel zonder km-vermelding, maar zonder dat zouden we zijn verdwaald!

En gelukkig gaat het zonnetje schijnen in de loop van de dag, de jassen kunnen nu uit! We zien diverse keren het gebouw van IKEA vanuit verschillende hoeken, een herkenbaar punt. Ook zien we de kerktoren van Pijnacker vanuit verschillende hoeken, we lijken er rondjes omheen te lopen!

Er is een tweede rust, bij brasserie de Brede Hoek in Nootdorp. Daar kunnen we lekker buiten zitten op het terras! Genieten van de koffie en de appeltaart dus. Maar er moeten nog wat km's gemaakt worden dus dat doen we dan maar. Na de finish melden we ons af, ik laat mijn boekje stempelen en we drinken nog wat, het is dorstig weer!

Het zijn de laatste km's voor de Nijmeegse Vierdaagse die over twee weken begint. Ik ben er klaar voor!

Amersfoortse Tweedaagse 2013 / 21 en 22 juni / 40 en 30 km

Dag 1
Dit jaar ga ik weer de Amersfoortse Tweedaagse lopen, na vorig jaar niet geweest te zijn heb ik daar wel weer zin in! Vorig jaar is het niet goed bevallen om niet te gaan, toen heb ik twee dagen in twee verschillende plaatsen de 40 km gelopen.....
En ik mag weer bij mijn lieve schoonouders slapen dus dat is ook goed geregeld! Mijn dinnetje Silvia mag ook daar slapen, gezellig!
Op donderdag avond rij ik naar Voorthuizen, want daar is het chalet van mijn schoonouders. Nog wat kletsen met mijn schoonouders en dan naar bed, maar ik kan de slaap niet vatten! Helaas is de wekker onverbiddelijk en gaat om 05.00 uur! In Amersfoort is het bekende parkeerplekje nog vrij en meteen krijg een een watsappje van Sil, "ik ben er". En even later zie ik haar ook lopen aan de overkant, ze staat dus vlak bij mij op de parkeerplaats ernaast.
Ik ga nog even een ander dinnetje aanmelden, Larissa komt een dagje meelopen. Dat is ook heel gezellig. In de kantine van het sportpark kan ik haar aanmelden en niet veel later verschijnt ze ten tonele. Dan is het ook nog gezellig om eventjes een bakkie te doen met mede Walkers, die traditiegetrouw hier met grote aantallen aanwezig zijn, dan wel de hele tweedaagse, dan wel een enkele dag.

Mijn starnummer is 4045 maar bij de tafel waar je de startkaartjes kan halen, kan je nummers vanaf 5000 ophalen.....beetje raar! Als ik dat navraag moet ik bij de organisator Wytse zijn, die ter plekke een kaartje voor me maakt, en het voor morgen gaat regelen. Sil moet nog even wachten met ophalen, ze zijn nog niet klaar. En dan begint het weer te regenen.......nee he? Dus dat wordt schuilen onder de tenten. Gelukkig is er nog wel plek voor ons.......
Sunny komt er ook aan met een groot aantal veters voor de verkoop voor KWF, ik heb me aangemeld als hulpverkoper.

En om 7 uur gaat het startsein, ik ben volgeladen met geknupte veters en veters om mijn nek! We volgen de bekende pijlen want een routebeschrijving heb je hier niet echt nodig. En ik kom ook weer een bekende tegen, Magda, die ik al vaker bij een wandeltocht tegen gekomen ben. We kletsen wat, maar ze heeft de vaart erin die ik niet bij kan houden! Silvia, Gon, Larissa en ik lopen als groepje verder.
Aangezien de route dit keer heel anders is, sta ik af en toe ook voor verrassingen! Dat vind ik wel leuk omdat ik deze Tweedaagse voor de zesde keer loop.
De eerste rust zit op ongeveer 8 km en dat is de bekende Stoeterij. Meestal lopen we hier door maar dit keer gaan we er toch even bij zitten met een stukje appeltaart en thee. Meteen word ik "aangevallen" door horden liefhebbers van veters, ik krijg de kans niet om te gaan zitten hahaha! Als de rust is weergekeerd, kan ik eindelijk mijn thee die koud geworden is opdrinken. Wil van het forum komt er ook nog even bij zitten......

Vanaf hier is het ruim 11 km naar de volgende post, dat is best ver! We mogen zoals gebruikelijk over het militaire terrein lopen maar dit keer is het een kort stukje, na een uur mogen we het terrein verlaten en betreden we een heel ander stuk van de route dan ik gewend ben! Het is een hele mooie route, over stukken heide en zandduinen maar wel goed te belopen over betonnen paadjes! Na enige tijd wil Larissa even gebruik maken van een bankje, ze heeft het een beetje moeilijk vanwege een blessure die in een revalidatiestatus is. Ze wil niet te hard van stapel lopen. Maar omdat het nog steeds miezert is het niet echt comfortabel dus gaan we snel weer verder....
Ook het voormalige vliegveld Soesterberg wordt aangedaan, het is een open vlakte en door de harde wind die waait niet echt aangenaam.
Al lopend verkoop ik diverse keren een paar veters, ik word er ook vaak op aangesproken. Veel mensen zijn nog niet op de hoogte van de aktie van Sunny en ik vertel er graag over. Die roze slierten om mijn nek zijn een bezienswaardigheid, het ziet er wel vrolijk uit!

Na ruim 11 km komen we bij een rust aan die niet bekend is voor mij, en ik weet de naam niet meer omdat ik de routebeschrijving niet heb. Het is in ieder geval een sportlocatie. De trappen van de kantine is druk met mensen maar wij gaan, nadat we een versnapering gehaald hebben, in de kleedkamers zitten, droog en warm. Hier knappen we wat van op, het is wel weer nat allemaal!

Door de bossen van Soesterberg gaan we verder. Ik maak een sanitaire stop in het bos en Larissa fungeert even als kapstok, al die veters kan ik hierbij even niet gebruiken. Ik maak er een fotootje van.

De volgende rust is al na een km of 5 bij het sportpark Peijnenburg, dat is wel een bekende rust voor mij. En als we daar aankomen regent het weer pijpenstelen, zoals gebruikelijk! Daar zien we Gon en Sil, die op ons voor liggen vanwege het tempo, gelukkig kunnen we op hun plekje zitten, de kantine zit erg vol! Ik haal een soepje en wat te drinken en nemen het er even van. We raken in gesprek met een (mooie) dame en heer, en het gaat ook over de veters die op tafel liggen. De heer koopt een paar losse en de dame geeft ook geld, maar wil geen veters omdat ze de kleur afschuwelijk vind. Toch aardig!
We laten onze wandelvrienden weten dat de volgende rust toch echt in de Kabouterhut is en niet in de Vlasakkers, en gaan weer op pad.
De km's gaan langzaam maar zeker onder onze voeten door, en nadat ik een "veterverkoopdate" gemaakt heb met een wandelaar (hij wil ze bij de finish kopen)komen we aan bij deze rust, die net na de diergaarde zit en die we tussen de bossen door kunnen zien. Gelukkig is het hek open anders hadden we om moeten lopen! Een echte wandelaar loopt niet te veel........
Daar komen we onze maatjes weer tegen, maar zij staan op het punt om weer te vertrekken. Syl en Rina zijn hier ook en we komen Jan en Andries hier ook tegen, die aan het trainen zijn op rusten vandaag.
Ik bestel eerst alleen wat te drinken want ik heb niet echt honger (verre van dat!) maar even later ga ik ze toch bestellen, want hier heb ik al dagen naar uitgekeken: poffertjes bij de Kabouterhut!!!

Vanaf hier is het nog een kippe-eindje naar de finish. Daar komen we vrij laat aan, de nazit is al begonnen! De bitterballen liggen al klaar om genuttigd te worden en ze vliegen dan ook van de schaal. Het is weer gezellig maar ja, je koelt wel snel af. Silvia rijdt eerst Amersfoort uit, ik rij achter haar aan omdat ze morgen na afloop meteen naar huis gaat. Op de rijksweg aangekomen rijden we naar Voorthuizen, en ik rij weer voor Sil om haar de weg te wijzen....
Daar aangekomen staat het eten al klaar en kunnen we aanvallen! Heerlijk om zo in de watten gelegd te worden! Na het eten douchen en bijkomen. We gaan snel naar bed, morgen is het weer vroeg dag voor deel twee van de Tweedaagse!
P.S.: de wandeldate is niet op komen dagen!!

Dag 2
Sil en ik staan vroeg op (5 uur!) en maken ons op gemak klaar voor dag 2. Op het sportpark aangekomen ligt mijn startkaart niet klaar, Wytse heeft zich niet aan zijn woord gehouden! Ter plekke wordt dat snel geregeld, hij maakt weer een nieuwe voor me. Ik ben blijkbaar de enige die een startnummer heeft dat begint met een 4.
Gon is ook gearriveerd en we gaan lekker knus onder de tent wachten op het startsein van 7 uur. De rest van de Walkers druppelen langzaam binnen, ook degene die een halve tweedaagse lopen! Larissa is er niet bij, ze moet vandaag werken.
Als ik de routebeschrijving lees, zie ik dat de route precies andersom gaat, dus dat is ook verrassend! De eerste rust is dus in Bergzicht wat normaal de laatste rust is. Nu moeten we het gedeelte lopen wat wij als watjes overslaan, het is een pittig stukje met veel zand en meer ellende! Pfff.......dat valt enorm tegen zeg! Net nadat ik de pijp aan Maarten wil geven komen we aan bij Bergzicht. Het is lekker zonnig dit keer en we kunnen warempel een plekje op het terras bemachtigen! Heerlijk, we genieten ervan! We blijven dan ook lang hangen hier, maar dat is niet de bedoeling dus gaan we weer verder.
Vanaf hier is het vals plat lopen naar de berg van Austerlitz. Weer eens wat anders! Bij Austerlitz kom ik Brechje tegen met gezelschap. Wat leuk dat ik ze weer even kan spreken. Even maar, want haar gezelschap gaat veel sneller dan wij.
De weg naar het Henschotermeer is dit keer bergafwaarts, wat veel comfortabeler loopt hoewel het oppassen is waar je je voet neer moet zetten, er liggen veel losse stenen.
Omdat we via buienrader te weten zijn gekomen dat de regen om 12.15 gaat beginnen, hopen we snel bij het Henschotermeer aan te komen. En ja hoor, het is net 12.15 of het begint een klein beetje te regenen! Bij het Henschotermeer kunnen we even een soepje nuttigen, onder de dreigende bewolking want het belooft weer een natte middag te worden!
Jan en Andries lopen iets op ons voor en we vragen aan hen of ze een stoeltje voor ons willen regelen. Fijn he, zulke galante wandelvrienden!

Ook hier is het weer gezellig maar ja, er moeten toch een aantal km's volgemaakt worden dus.....
Na het Henschotermeer van alle kanten bekeken te hebben, besluiten we democratisch de route in te korten, ik zit er ook een beetje doorheen. Ik denk dat het te maken heeft met de afgelopen nachten waarin ik nauwelijks geslapen heb, en ik voel weer blaartjes opkomen! Het gaat gewoon niet lekker.
Bij de Valleiruiters is weer een rust, we kunnen nog steeds buiten zitten. Jan en Andries zitten er al en hebben voor ons weer wat zitplaatsen geregeld. En Teus en Maarten zitten er ook nog steeds. Hier bespreken we onze tactiek om vanaf nu de 30 km route te gaan volgen. Het begint ook weer te miezeren en we koelen af, dus gaan we weer verder. Maar oh, wat kost dat veel moeite! Ik ben er echt helemaal klaar mee! Tot overmaat van ramp is het geen fijne route, over veel graspaden langs een mooi watertje. Dat mooie zie ik nauwelijks meer, ik kan alleen maar aan mijn pijnlijke voeten denken.
Gelukkig heb ik mijn wandelmaatjes bij me, die me door een leuk liedje te leren afleiden van het geheel. Ik ga zonder op de pijn te letten makkelijker over de paden gelukkig.

De volgende rust is nu bij de YMCA, ook een onbekende locatie voor mij. Sil en Gon gaan naar het toilet, ik hou een plekje bezet voor hen maar het is een nat plekje omdat het toch begint te plenzen!! Gelukkig kunnen ze binnen schuilen, en later kunnen we met z'n allen aan een tafeltje zitten, Jan en Andries zitten hier al. Even later komt Wil er ook aan, hij heeft net in die hoosbui moeten lopen!
Vanaf hier is het nog maar drie kwartier naar de finish. Op weg daarnaartoe komen we een groepje mannen tegen die me aanspreken op mijn veters. Een van hen besluit een paar voor zijn dochter te kopen. En al pratend komen we aan bij de finish maar het miezert weer! We nemen onze medaille (voor Sil) en ik mijn zesje in ontvangst en na het stempelen van de boekjes besluiten we om meteen maar naar huis te gaan, het is zo nat en gevaar op afkoeling is groot. Ik koop nog een paar broodjes haring, mijn schoonouders zijn er niet dus ik moet zelf voor mijn kostje zorgen! We nemen afscheid van elkaar en om 5 uur kom ik bij het chalet aan.
Ik eet mijn broodjes, neem een douche en rij weer naar huis, naar Spijkenisse! Ik ben ontzettend moe, maar heb toch van dit weekend genoten. Vooral van mijn wandelmaatjes en het plezier wat we onderweg gehad hebben.....bedankt voor het lachen allemaal!!!! Volgend jaar weer? Zeker weten!!! Deze tweedaagse staat vast op mijn wandelplanning!