Maassluis 21-3-2020 / 17 km

Het had vandaag een feestelijke dag moeten zijn, de 400ste wandeling van RS80! Maar helaas gooide het Coronavirus roet in het (wandel)eten en moesten we de tocht uitstellen. Diverse verenigingen volgden en kan er dus niet georganiseerd gewandeld worden.

We kiezen vandaag op deze mooie lente dag ervoor om niet de drukte op te zoeken maar we gaan wel een rondje lopen. Ik heb jaren terug een aantal wandelingen uit het AD verzameld en daar zit een wandeling vanuit Maassluis bij. Start is bij het metrostation Maassluis Centrum. De parkeerplaats is bijna leeg en we gaan beginnen. De route is duidelijk omschreven en we volgen de aanwijzingen op. Eerst een stuk door de bebouwde kom.

“De waterrijke wandeling staat in het teken van een zeewering langs de Maas. Toen deze zeewering in de 15e eeuw klaar was, werden er dertien sluizen aangelegd, waarvan drie in het huidige Maassluis. Een sluis was destijds niet meer dan een schuif in de dijk. Bij hoog water werd er geloosd op de rivier. Rondom de drie sluizen ontstond de visserij- en later sleepvaartstad Maassluis. De sporen uit beide perioden liggen voor het oprapen: u komt langs de Wateringse Sluis, de haven en het Sleepvaart museum. Buiten de stad wacht een weids polderland en het mooie dorp Maasland. Anno 2007 houden grote stormvloedkeringen het daar droog”
Aldus de beschrijving van de route.

Al snel lopen we een stukje langs de Nieuwe Waterweg en met de straffe wind in onze rug merken we gelukkig niet dat het nog best fris is ondanks de zon!
We passeren de halte van de pont tussen Rozenburg en Maassluis waar ik vroeger heel wat keertjes gebruik van heb gemaakt. Mijn tante woonde aan de overkant, zij was kapster. Als we een bankje in de zon zien gaan we heel eventjes zitten om een boterham te eten, het is inmiddels 12.00 uur geweest. En wie komen daar aangelopen? Mieke en Ineke uit De Lier! We maken even een praatje, altijd gezellig.....maar wel op afstand want dat moet volgens de regels van het RIVM.
Na de break lopen we richting centrum over de Koepaardbrug en is het tijd voor een brugmomentje. Een rondje om de kerk volgt langs de Groote Kerk. Een mooie gietijzeren brug, de Schansbrug, roept ook om een brugmomentje. En dan raken we eventjes het spoor bijster, we lezen de beschrijving niet goed. Hans gaat het even goed bekijken als ik een winkel ontdek die “koffie-to-go” verkoopt, ik heb nu wel trek in een bakkie! In de winkel hangt een aanwijzing hoe te betalen en er mogen niet meer dan 3 personen binnen zijn, en de koffie wordt met handschoentjes gemaakt en aangereikt, ik betaal met de pinpas om zoveel mogelijk contact te vermijden. We drinken de koffie op het pleintje op en gaan weer terug naar waar het fout ging. We mogen een trappetje af en langs het water in de haven lopen. Het water ligt bezaaid met dode vissen, een bewoner roept: de vissen hebben ook Corona! Het is een naar gezicht al die dode vissen.....

Na het centrum lopen we langs de Vliet, de Wipperskade en langs de Wippersmolen. En dan gaan we via de Trekkade en de Kluiskade richting Maasland. Daar hebben we weer even een stuurloos momentje en we moeten allebei erg plassen maar ja, wat doe je als er geen horeca meer open is??? Een bosje opzoeken! Makkelijker gezegd dan gedaan. Daarna eten we weer een boterham op een bankje.
We vervolgen de route en lopen langs een heel klein kerkhofje met een apart hek, zie foto. Wat hierna volgt is een lange weg richting het veerpontje, de wind waait stevig maar gelukkig van opzij dus we hebben nauwelijks last ervan. Wel moeten we vaak de berm in want het is een smal pad en er rijden ook vrachtauto’s. Eindelijk zien we het eind van dit pad opdoemen en nemen weer even een pauze voor de laatste boterhammen. De beschrijving zegt dat we een smal grindpad op moeten maar er gaat ook een asfalt pad die richting op. Eventjes dan maar een stukje dijk maar als er een trapje komt naar beneden grijp ik die kans aan om wat comfortabeler te lopen. Met de wind nu in de rug dus dat gaat soepel! Aan het eind van dit pad is een pannenkoekhuis, maar ja......nu niet open helaas. Dan maar door richting centrum Maassluis ik vind het nu wel weer genoeg. Mijn arm is nog steeds niet helemaal hersteld, ik krijg er weer last van. Gelukkig is de parkeerplaats niet ver meer en stappen we na ruim 16 km weer in de auto op weg naar huis.
We besluiten na deze wandeling om eens een keer terug te komen naar Maassluis maar dan met de fiets in de zomer als de crisis voorbij is. Leuk stadje, Maassluis!
klikkerdeklik

Het Loo Apeldoorn 13-3-2020 / 13 km

Dit weekend staat in het teken van het Corona virus. Niet dat we ziek zijn, gelukkig niet, maar omdat vanaf 12 maart strenge regels gelden om het virus terug te dringen. Zoals georganiseerd wandelen, dat is er de komende 2 weken niet bij. We hebben een weekend Apeldoorn geboekt, bij van de Valk, en hier gelden ook wat regels zoals niet te dicht bij elkaar zitten tijdens het ontbijt en tijdens het avond eten. En er hangt een desinfectie zeep automaat bij de ingang.
Wij gaan zaterdag met de auto naar een parkeerplaats vlakbij landgoed het Loo om daar een wandelingetje te maken. Dat wordt de 13 km route die daar is uitgezet d.m.v. witte paaltjes. Op het parkeer terrein is het druk maar daar merken we tijdens het lopen niets van.
Met mijn arm is het minder goed gesteld en 13 km is net genoeg om geen last te krijgen. Het is heerlijk wandelweer en we genieten volop van de parkachtige natuur. Verder op de route gaat het pad over echte bospaadjes en heuvels en dalen dus we moeten wel goed opletten. Maar desalniettemin is het genieten van de vennetjes en mooie bomen. We zien zelfs een begraafplaats voor dieren van het koninklijk huis die daar begraven liggen, van paarden tot poezen en honden. Nooit geweten dat dit bestond....
En we komen na ongeveer 10 km een grappig bouwwerk tegen dat tot niets dient, zien we later op Google. Het ziet er wel grappig uit en maken er een fotomomentje van.
Veel hardlopers maken hier hun rondje en af en toe komen we wandelaars tegen maar niet veel.
Na precies 13 km komen we weer bij de parkeerplaats aan en moe maar voldaan rijden we terug naar het hotel. Het eten daar is super lekker, en hopelijk komen we in de zomer hier weer terug, maar dan voor vijf dagen voor de Apeldoornse 4daagse! Een heerlijk vooruitzicht......als alles door gaat.....

klik hier voor meer

RWV Winterserie 6 / 1-3-2020 / 15 km

Vandaag hebben Hans en ik eindelijk weer de wandelschoenen aangetrokken voor een wandeltochtje bij RWV. Storm en slecht weer weerhield ons de afgelopen weken van wandelen of andere buiten activiteit dus rijden wij deze zondagmorgen naar het Kralingse bos. Daar start vanuit de kantine van PAC de laatste uit de serie winterwandel tochten. De startkaart wordt door Annie uit de bak gevist, ik haal vast een stempel en een plaatje, maak een praatje met Julia en ik ga naar buiten waar Hans op mij staat te wachten, hij heeft de auto geparkeerd.

De route gaat eerst door het bos zoals gebruikelijk en dan via het oversteken van de Kralingse weg naar de “bewoonde” wereld. We lopen naar Prinsenland, de 15-km route, en het “vierkante eiland”, een bekend stukje want ja, we lopen wel vaker de Winterserie. Onderweg kom ik Carla tegen van de Dordtse Bende, Hans was mij al voorbij gesneld, hij zag mij niet helaas..... Al kletsend lopen we richting de rust bij korfbalvereniging De Trekvogels waar een welkomsbord staat van Sportbedrijf Rotterdam, mijn huidige werkgever. Ik ga natuurlijk met het bord op de foto! Een brugmomentje ontbreekt vandaag ook niet.


Na de welkome koffie rust gaan we weer op pad, het zonnetje schijnt en het is lekker wandelweer. Teruggekomen in het Kralingse bos zien we op het ooievaarsnest een ooievaarspaartje....die gaan op de foto!
En dan heb ik weer eens een hernieuwde kennismaking met de aarde, ik struikel over een oneffenheid op het pad omdat ik niet oplet, ik word afgeleid door een paar wandelaars die een paddestoel fotograferen......niet doen dus, je moet op de weg letten, niet op wat anderen doen blijkt maar weer! Ik ben duizelig, mijn arm doet flink pijn want ik ben kennelijk op de zijkant gevallen. Gelukkig geen kleerscheuren en na een kwartiertje zitten op de bank kan ik de laatste kilometers afmaken zij het in een minder snel tempo!
Ik haal de doppen op die Frannie voor mij verzameld heeft en meld mij af. Op naar huis en bijkomen van dit heftige avontuur!

UPDATE 3-3: arm in het gips! Elleboog is flink aangedaan. Deed ook behoorlijk pijn........
NIEUWE UPDATE 10-3: na een week gips weer herstellen door oefeningen te doen. Valt allemaal weer mee gelukkig!

Egmonds wandelmarathon 25-26 januari 2020/42 km

Dit weekend lopen Hans en ik de Egmondse wandelmarathon, zaterdag en zondag 21,1 km. Ik loop hem voor de zesde keer en Hans voor de vijfde keer. Via internet ruim vantevoren ingeschreven en de B&B vorig jaar meteen geboekt voor dit jaar, altijd bij Cindy en Arjan in de Duinstraat!
Op vrijdagmiddag komen wij aan en na een praatje met Cindy installeren wij ons in het gezellige onderkomen. Daarna lekker relaxen en uit eten in het dorp bij Van Speijk.
De nacht verloopt voor mij niet zo goed, ik kan niet in slaap komen en hoor de kerkklok alle slagen slaan tot de wekker gaat....als dat maar goed gaat!
Het ontbijt is heerlijk en uitgebreid en met een volle buik lopen we naar de sporthal waar de start is. De tocht wordt al jaren georganiseerd door Le Champion, in de sporthal is het druk en kunnen we, na een verplicht rondje, de startstempel ophalen.
Ik zie nog een aantal bekenden en na wat knuffels en foto’s gaan wij door, we lopen liever met z'n tweetjes.
Vandaag lopen wij de noordroute, richting Bergen aan zee. Zoals altijd het eerste stuk over het strand met een tussenstop op 3,5 km met een koffiestand en hier krijgen we een lekker bitterkoekje en een stempel. We gaan niet zitten, veels te koud en we zijn net een beetje warmgelopen. Het strand is lekker vlak en hard dus het loopt lekker. En zo komen we aan bij de strandopgang van Schoorl waar we ook weer een stempel krijgen en een hartige stengel.
We krijgen nu een prachtig stuk route door de duinen maar we moeten wel vaak klimmen en door mul zand lopen wat het erg zwaar maakt. Maar we zijn inmiddels goed getraind en het gaat ons goed af.
In Bergen aan zee plannen we een koffie stop, en ook daar is weer een stempelpost. Recht tegenover de post zit Zilte Zoen waar we vorig jaar lekkere koffie hebben gedronken, maar het is nu wel heel erg druk en moeten lang wachten op bediening. Daarom besluiten wij naar een ander restaurant te gaan. Het ernaast gelegen restaurant is ook druk, maar daar is het beter georganiseerd en worden we snel geholpen. De taart is echt wel heeeel erg lekker....jammie!
We hebben er inmiddels 13 km op zitten en moeten er nog 8. Na de koffie lopen we de duinen van Bergen in. En weer zijn het heuvels en soms ook trappen die we op en af lopen. Prachtig hoor en we genieten volop. Ik weet dat er in het laatste stuk een venijnig klimmetje zit, en ja hoor, dat is dit keer ook weer zo. Maar als we die beklommen hebben kunnen we afdalen naar de finish. Daar komen we rond 14.00 uur aan en bij het afmelden krijgen we de stempel kaart voor zondag, de zuidroute.
We verlaten snel de sporthal, jeetje wat een herrie, en lopen nog een kleine kilometer naar ons huisje om daar te relaxen tot het avond eten en ik haal het slaaptekort in door een dutje te doen. We gaan eten bij de Parel van Egmond, maar deze keer vonden we het niet zo lekker helaas. Maar ja, je kan het niet altijd treffen...... Wij duiken vroeg onder de wol om uitgerust aan de start te verschijnen morgen.

Zondagochtend gaan we na een goede nachtrust (gelukkig) naar de sporthal voor een stempeltje op de startkaart. We lopen een stukje dezelfde route weer terug naar het dorp en dan het strand weer op. De temperatuur is iets omhoog gegaan en er staat nauwelijks wind maar het is net als gisteren enorm grauw. Maar het is wel droog!!
En weer een stukje van 4 km tot de eerste koffiepost en stempelpost waar we weer een bitterkoekje krijgen maar gaan ook hier niet zitten en weer doorrrrrr......
Onderweg komen we Hetty tegen, altijd leuk. Haar tempo is iets hoger en ze loopt weer door. In de zee zien we kleine vogeltjes struinen en via Google lens zoeken we op wat voor diertjes dat toch zijn. Het zijn drieteenstrandlopers! Weten we ook weer, wat fijn die techniek van tegenwoordig!
Bij 8 km lopen we richting strandtent de Deining waar we een koffiepost gepland hebben. Karin en Gaby zitten er al met het hondje Luuk. We gaan gezellig bij hen zitten en nemen een heerlijk taartje erbij, de calorieën lopen we er wel weer af!
We mogen nog 13 km wandelen dus we gaan de duinen in richting camping Bakkum. Maar eerst een stempel halen en een mandarijn en ook nog even naar het toilet voor we verder gaan. En weer zijn het heuvels en dalen door de duinen. Maar het is toch een ander soort duinen dan op de noordroute. Het is wat uitgestrekter en we zien meer vennetjes en meertjes. Op een heuvel die we normaal gesproken voorbij lopen komen we Carla tegen. Zij is geblesseerd maar is toch op de fiets naar het gebied gekomen om haar vrienden aan te moedigen. Wij genieten hier nog even van het uitzicht en lopen weer verder naar beneden. Op de camping is een stempelpost en hier krijgen we een krentenbol. Ik neem er een maar hij is veels te droog, ik krijg hem niet weg.....en weer doorrrr!
Vanaf hier tot de laatste stempelpost is het nog ruim vijf kilometer en die zijn best zwaar. Daarom zijn we blij als we eindelijk de post zien verschijnen nadat we de zoveelste heuvel zijn afgelopen. Daar zitten Karin en Gaby weer, die hun zitplekje voor ons afstaan want zij gaan weer verder. Hier genieten we nog even van de rust en nemen wat te eten. Opladen voor de laatste km’s! Het zijn er niet veel meer, nog 3 naar Egmond, daar duiken we een restaurant in voor een lekker broodje kroket, daar heb ik zo’n zin in!! Na de kroket lopen we de hoofdstaat uit richting finish.
We maken een finish selfie en melden ons af. De medaille is elk jaar anders en heel mooi, ik hang hem tevreden om mijn nek. Ik heb genoten! Ik bedank de vrijwiligers voor de organisatie van wederom een perfecte wandeldag.
We mogen van Cindy nog even komen douchen alvorens we naar huis toe rijden. Heerlijk opgefrist stuurt Hans de auto naar Spijkenisse waar we moe maar voldaan over de drempel stappen. Deze tocht blijft mijn favoriet en ik heb voor volgend jaar weer de B&B gereserveerd!
klik hier voor meer foto’s

RS80 Scheveningen- 396 / 11-1-2020 / 27 km

Na mijn werkzaamheden aan het startbureau gaan Ruud, Bas en ik op pad om de pijlen op te halen. Er is droog weer voorspeld dus er zullen niet zoveel pijlen hangen, tenminste daar gaan we van uit. Na een kilometer of drie heb ik hoge nood en ben ik genoodzaakt de bosjes op te zoeken. De mannen blijven geduldig op mij wachten.....
Na de Bosjes van Poot en het Westduinpark lopen we richting Kijkduin. Daar is veel bedrijvigheid in de vorm van huizenbouw, er staan twee gigantische flatgebouwen in de steigers, wat een verandering. De boulevard is niet te bereiken helaas en lopen we achterlangs richting de rust bij de voetbalkantine van Die Haege. Omdat we hier twee keer komen is het nog druk met wandelaars van de verschillende afstanden.
Na de rust een heen-en-weertje richting Loosduinen en het Hyacintenbos waar we drie keer (!) een stuurloos momentje hebben! Kennelijk zijn er kwajongens geweest die de pijlen hebben omgedraaid want we raken steeds de weg kwijt. Gelukkig kunnen we met behulp van de app afstandmeten weer terug komen op de route. Een wandelaar die daar bekend is neemt ons verder mee naar de Haagweg waar we de route weer kunnen vervolgen. Het heeft ons veel tijd gekost waardoor we niet meer op tijd terug kunnen zijn, maar ach.....het is lekker loopweer dus wat geeft het??
Dan lopen we een lang stuk langs de weg richting Monster om daar of het strand op te gaan of door de duinen. Ruud en ik gaan door de duinen en Bas kiest voor het strand. Na ongeveer 2 km komen we Bas weer tegen bij de strandopgang en dan is het nog 2 km naar Kijkduin en de tweede keer rust bij de voetbalvereniging. Helaas is de soep op en alle wandelaars zijn inmiddels gefinisht. Wij mogen nog een stukje van 8 km door de straten van Den Haag. Uiteindelijk komen we aan bij de finish. De voetbalkantine is druk bevolkt met supporters van het eerste elftal die vandaag een wedstrijd speelde en wij drinken nog wat en kletsen wat na voordat iedereen weer op huis aan gaat.
Ik stuur Hans een app dat ik ga rijden en moe maar voldaan start ik de auto richting Spijkenisse. Uiteindelijk hebben we 27 km gelopen.

RWV Winterserie 4 / 5-1-2020 / 10,5 km

De vierde wandeling van de RWV Winterserie is altijd een soort van nieuwjaarsreceptie. Ook vandaag, de eerste zondag van 2020, is het best druk in de kantine van PAC waar het startbureau is. Hoewel wij aan de late kant zijn kan ik toch nog een aantal bekenden een gelukkig nieuwjaar wensen. Waaronder ook de vrijwilligers van RWV die achter de inschrijftafel zitten: Sandra, Astrid, Annie, Sabine, Danyell en Julia. Ik maak even een praatje, laat alvast mijn boekje stempelen en dan naar buiten. Maar ik vergeet de routebeschrijving en ga weer terug. Niet dat we die nodig hebben maar toch....
De route is bekend, door het Kralingse bos. Met een rustmogelijkheid bij De Big maar wij lopen 10 km dus een rust hebben we niet nodig en moeten we bovendien op tijd weer terug zijn omdat wij vanmiddag een nieuwjaars receptie hebben van de familie aan moeders kant.
Het is heerlijk weer, wel een beetje somber want het is zwaar bewolkt maar het is windstil. Genietend van de slingerende bospaadjes zijn we na precies 2 uur wandelen weer terug en laten wij ons de erwtensoep goed smaken. Nadat ik de doppen heb opgehaald bij Julia (ik spaar plastic doppen voor de KNFG geleidehonden) gaan we weer op huis aan en kunnen we 10,5 km bijschrijven.

Rotterdam Night walk 27-12-2019 / 12 km

Derde kerstdag keren wij terug vanuit Duitsland voor een druk middagprogramma. Het avondeten schiet erbij in want we willen om 18.00 uur in Rotterdam zijn, daar start de eerste editie van de Rotterdam night walk en onze laatste wandeling van 2019. We gaan natuurlijk met de metro, de startlocatie is in het Maritiem museum aan de Blaak. Daar moeten we in de rij staan maar tien minuten later hebben we de startkaart gekregen met een keycord. Dan nog even mijn Sofia speldje halen als beloning voor mijn donatie voor het kinderziekenhuis.

Op de sfeervolle startplaats worden we uitgelaten door een enthousiaste speaker, een dame die er wel zin in heeft. We gaan richting de Oude Haven en de Willemsbrug die mooi belicht wordt om de rode kleur te accentueren. Natuurlijk lopen we door de kubuswoningen buurt, woningen gebouwd als kubus, heel apart maar voor ons niet want ja, wij komen hier wel vaker.

In de Markthal is een stempelpost en het is er gezellig druk. Daar halen we even een patatje van Bram om de ergste honger te stillen. Bij de stempelpost krijgen we een blikje drinken en een zout koekje... daar zie ik Sandra en Astrid. Zij wachten op hun maatjes, kletsen wat en gaan weer verder richting de Laurenskerk en door voor ons onbekende straatjes. Zo kom je nog eens ergens! De stadstuin van het stadhuis mogen we ook bezoeken maar we staan in eerste instantie bij een trap om omhoog te gaan. Ik dacht nog: wat raar, de ingang is toch niet via een trap? Maar we liepen als makke schapen achter elkaar de verkeerde kant op! Een dame van de gemeente wijst ons daarop en wij weer terug, de goede richting op.
Hier maken de fototoestellen overuren, het is er prachtig met mooi verlichte beelden en een fontein. Via de tuin komen we weer op de Coolsingel waar de mooie grote verlichte kerstboom staat te stralen voor het stadhuis. Tijd voor een fotomomentje.

Via de koopgoot waar we helaas niet doorheen mogen gaan we via de Korte Hoogstraat naar de Blaak, onder het metrostation Beurs door om aan de andere kant van de Coolsingel uit te komen. Via het Lijnbaanplein met al zijn winkels en winkelend publiek lopen we naar de Oude Binnenweg. Straatjes en hofjes leiden ons naar het Schouwburgplein waar we even een stuurloos momentje hebben, de pijlen zijn kwijt. Maar we blijken weer als makke lammetjes de verkeerde kant op gelopen te zijn, we moeten het Schouwburgplein oversteken maar in plaats daarvan gaan we naar de Mauritsstraat. Over de drukke Kruiskade door een leuk parkje met vrolijke housemuziek. Uiteindelijk komt het wel goed en lopen we naar de volgende verzorgingspost bij de Waalkerk. Even denken we die op de Nieuwe Binnenweg te zien maar dat is een andere kerk. Die is vlakbij de Witte de Withstraat, een gezellige straat vol barretjes zoals De Witte Aap. Vlak voor de Waalkerk is een post waar je chocolademelk kan halen. De rij is lang maar uiteindelijk kunnen we de warme drank op een bankje opdrinken. In de Waalkerk is de stempelpost en moeten we weer in de rij maar die gaat langzaam door de kerk. Wel een originele stempelpost waar enthousiaste dames onze kaarten van een stempel voorzien. De pastoor ziet erop toe dat de bekertjes chocomel leeg zijn, die mag je niet mee naar binnen nemen wat ook logisch is.
Als we de kerk uitlopen herken ik de buurt waar we zijn, vlakbij het Oogziekenhuis. We lopen richting de Westzeedijk om daar een heen-en-weertje te lopen. Maar eerst nog een rondje om de Kunsthal heen. Via de ander kant van de Westzeedijk lopen we naar de Parkkade en zien de Euromast in de verte. Een tweetal muziekanten spelen een deuntje op de trompet om de sfeer te verhogen. In de haven van de Veerkade zijn de bootjes die daar aangemeerd liggen mooi versierd.
Weer terug bij de Erasmus brug zijn we bijna aan het einde van de tocht gekomen. Voor het restaurant Prachtig langs onder de brug door naar de finish dat nog zo’n 800 meter verder is. We worden verwelkomd door zelfde dames speaker en krijgen een speldje in onze handen gedrukt na de laatste stempel.
Na een toiletbezoek gaan we direct door naar de metro want Hans heeft het erg koud gekregen. In de metro op weg naar huis genieten we na van de leuke wandeling. Weliswaar bekend terrein voor ons maar we hebben toch nog verrassende plekjes gezien. Zo hebben we weer 12 km bijgeschreven! De volgende wandeling zal zijn op 5 januari bij RWV.

klik hier voor meer foto’s

RS80 Pijnacker-395 / 21-12-2019 / 26 km

Het was weer gezellig, aan het startbureau in Pijnacker. Allemaal in de kerst sfeer!

Na mijn werk aan het startbureau ga ik met Ruud en Bas de pijlen ophalen. Het is lekker fris wandelweer met af en toe een paar spettertjes. We hebben diverse landschappen mogen aanschouwen, van bossen tot parken en weilanden. De eerste rust na 10 km in Zoetermeer-Oost bij zwembad De Veur. Dan het Balijbos en het Wandelbos (ja echt, zo heet dat) pauze bij de Dobbeplas in Nootdorp. Daar een heerlijke tomatensoep gegeten. Daarna nog ruim 8 km tot de finish. Op de kortste dag van het jaar wordt het al snel donkerder maar wij bereiken om half 5 de finish en is het nog licht. Daar zit de rest van de crew met smart op ons te wachten voor de afsluiting met een lekkere 0,0 Radler, de kerstman heeft nog een lekkere banket staaf voor ons in petto en Jan trakteert ons op een bloemetje, erg lief!

SOP Putten 4-12-2019 / 25 km

Op een mooie woensdag rij ik mee met Ineke, naamgenootje van RS80, naar Putten. Daar start een wandeltocht georganiseerd door Ine de Vroom en Aalt Koopman van SOP (Samen Op Pad).
Ik rij gedeeltelijk mee omdat ik zelf eerst naar Gouda reis zodat we vanaf daar gezamenlijk naar Putten rijden. Zo gezegd zo gedaan, daar aangekomen melden we ons aan en dan is het wachten met een bakkie koffie (ik niet want dan moet ik weer te snel plassen) tot we gezamenlijk kunnen starten om 10 uur. Het is een groepswandeling dus alle deelnemers starten tegelijk, het zijn er vandaag 113! Best veel.....

Het is heerlijk helder weer maar wel erg fris, ik ben blij met mijn sjaal maar mijn muts blijft in mijn rugzak zitten die heb ik niet nodig vandaag. Wat ik wel mis is mijn pet want de zon staat erg laag en schijnt voortdurend in mijn ogen.
We lopen lekker over diverse klompenpaden, parken en heidevelden, bruggetjes en smalle graspaadjes tot we bij de eerste wagenrust zijn. Ina heeft goed haar best gedaan, want we worden getrakteerd op een “boterham”. Niet de echte maar een (dikke) plak cake met daarop boter crème en een plakje marsepein wat op worst lijkt. Erg lekker maar zeer machtig en een berg calorieën maar die loop ik er wel weer af. Er is ook voor ieder die wil een pakje drinken te krijgen. De rust is bij een monument voor WOII, een gedenkplaat voor 650 personen die meegevoerd zijn naar verschillende kampen nu 75 jaar geleden.
Na de rust lopen we wederom over klompenpaden, graspaden en door bosjes. Kortom, heel gevarieerd. En ik loop dan weer met de een en dan weer met de ander te kletsen. Het is fijn om gezamenlijk te wandelen omdat je nu niet op de pijlen hoeft te letten, dat doet de voorste wandelaar, meestal is dit de bedenker van de tocht.
We komen in de parktuin Oldenaller met daarin het mooie kasteel waar we omheen kunnen lopen. De fototoestellen maken overuren, het is een mooi rijksmonument. Sinds 1972 is het gekocht door Natuurmonumenten en in 1975 van binnen gerestaureerd.

Bij de binnen rust, “In de zoete inval”, kunnen we lekker even bijkomen met een soepje in mijn geval en Ineke neemt een broodje kroket. Er kan zelfs buiten gezeten worden, het zonnetje schijnt lekker maar wij kiezen ervoor binnen te zitten.
Als het einde van de rusttijd aanbreekt klinkt er een fluitje: nog vijf minuten! wordt er geroepen. De rusten zijn altijd precies uitgekiend, we moeten rond vier uur binnen zijn.

Als iedereen weer buiten staat kunnen we met z'n allen vertrekken om de volgende kilometers te maken. Door mooi natuurgebied en op ongeveer 20 km komen we aan in Putten waar nog een tweede wagenrust is met een bakje pepernoten en een frisje, wat lekker! Het laatste stukje van de route gaat door het plaatsje Putten om vervolgens weer aan te komen bij de start locatie De Deel.
Het is precies 16.00 uur en ik krijg van Ben nog een uitleg over de Health app van Samsung, leuk!
Ik hoef mij niet af te melden want een stempel en plaatje heb ik al. We drinken nog een bakkie en rijden daarna naar huis. Ik rij mee tot Pijnacker en vanaf het metro station aldaar naar huis. Na ruim 12 uur onderweg te zijn geweest stap ik over de drempel, moe maar voldaan. Het was een leuke en gezellige wandeldag! Bedankt Ine en Aalt voor de verzorging ervan!
Ik heb weinig foto’s gemaakt maar hier is de link van Ineke, zij heeft veel foto’s gemaakt.
klik hier

RWV Winterserie deel 3 / 1-12-2019 / 10 km

Op de dag waarop de meteorologische winter begint gaan Hans en ik naar Kralingen om daar de derde editie van de Winterserie te lopen die de RWV in het Kralingse bos heeft uitgezet. Het is heerlijk buiten, wel ijzig koud maar omdat het bijna windstil is goed te doen. Het is soms oppassen met lopen omdat het op sommige plaatsen best glad is. Omdat wij vandaag nog meer plannen hebben gaan we een kort rondje. De route gaat zoals gebruikelijk door het Kralingse bos en komen we deze keer langs de kinderboerderij en het hertenkamp. Als we daar aankomen worden net de hertjes gevoerd en ik ga even kijken. De verzorger vraagt of ik soms een handje voer wil uitdelen, nou dat wil ik wel. Erg leuk, een kleine ree komt naar mij toe en hapt gretig het voer van mijn hand.
Op de terugweg lopen we langs de Kralingse plas waar een zeilwedstrijd aan de gang is, het is bezaaid met witte zeilen. Aan het eind van de route gaat Hans vast de auto halen, die staat erg ver weg geparkeerd. Het zal wel erg druk zijn geweest met wandelaars, het is dan ook erg mooi “buitenspeel weer”. Ik meld ons af en omdat de Sint is langs geweest krijg ik twee speculaaspoppen cadeau. Het was weer een lekkere wandeling vandaag! En vandaag kom ik ook nog eens over de 15.000 km grens! Gemeten vanaf 2006, het begin van mijn wandel carrière.....

Bernisse 29-11-2019 / 17 km

Klik hier voor een fotoverslag van mijn wandeling met Annika naar Heenvliet

NS Wandeltocht Rhenen-Veenendaal 24-11-2019 / 17,5 km

Vandaag besluiten we toch te gaan wandelen, de weersberichten zijn zeer gunstig. Ik heb een route gevonden via de NS, wandelen vanuit Rhenen naar Veenendaal de zogenaamde Elsterbergroute. Dus wij naar Veenendaal-West met de auto, daar de koets geparkeerd vlakbij het trein station en dan naar Rhenen tuffen met de Sprinter.
In Rhenen pakken we de routebeschrijving erbij, die is zeer uitgebreid. Ook met een kaart via de afstandmeten app zodat we goed kunnen zien of we op de route zitten.

We lopen naar het dorpje en zien de prachtige kerk al in de verte. We lopen er langs en nog een klein stukje bebouwde kom met kleine, smalle straatjes die ook nog eens de hoogte in gaan!! Puf puf, mijn benen krijgen het zwaar te verduren. Daarna wordt het alleen maar mooier want we gaan de bossen in.
Door dit uitgestrekte bosgebied kom je bij de Elsterberg. De noordzijde hiervan biedt uitzicht richting Gelderse Vallei. De herfst heeft de bladeren die nog aan de bomen zitten een sprookjesachtige kleur gegeven, het is genieten. We lopen over paadjes die bezaaid zijn met afgevallen bladeren, het knispert onder onze voeten.
We zien ineens een specht vlakbij voorbij komen en proberen hem op de foto te zetten maar helaas lukt dat niet.
Na ruim een uur lopen krijgen we trek, het is inmiddels lunchtijd geworden en als we een bankje zien nemen we het er even van. We bekijken de paarden die voorbij wandelen met hun bijrijders........wat stinken ze zeg, die paarden!
We genieten van de stijgende en dalende bospaden en moeten oppassen waar je je voet neerzet, voor je het weet lig je op de grond! Best inspannend allemaal en na de zoveelste heuvel zien we weer een bankje midden in de zon! Ik kan mijzelf niet bedwingen en ga lekker genieten, even de benen van de vloer, heerlijk!
We lopen over een groot begrazingsgebied en er zijn veel bomen gekapt. Het doet een beetje armoedig aan maar het zal wel een functie gehad hebben....
Na 10 km komen we aan bij een weg waar je op de bus kan stappen als je genoeg km’s hebt gelopen maar wij doen de laatste 7,5 km ook nog. Alleen lopen we nu verkeerd, want de beschrijving klopt niet meer met het kaartje. Gelukkig kunnen we de route weer snel terug vinden en is het verkeerd lopen beperkt gebleven tot ongeveer 500 meter.
We kruisen veel mountainbike paden maar hebben geen last van de vele fietsers, je hoort ze bijtijds aankomen en dan kan je makkelijk opzij stappen.
We hebben nog wat proviand over, komen bovenaan de Amerongse berg aan en genieten van het uitzicht. Dat zegt ook een plaatje op een van de twee bankjes die er staan: “geniet van het uitzicht” en dat doen we dan ook!
Nog een paar kilometer tot station Veenendaal-West maar dat zijn nog best pittige! Zelfs een zandbank wordt niet gemeden. Het laatste stukje door de bebouwde kom valt nog best tegen en we zijn echt toe aan de finish! Eindelijk, na ruim 4,5 uur wandelen komen we bij de auto aan. We snakken naar een kopje cappuccino want horeca kom je op deze route niet tegen.
Ik heb echt genoten van deze mooie wandeldag, het lopen van een NS-route is mij niet tegengevallen. De routebeschrijving is zeer gedetailleerd en het kaartje op de telefoon duidelijk. Ook de wit-rode en geel-rode markering is goed aangebracht. Kortom, dit smaakt naar meer!

klik hier

Winterserie Hart van Brabant 9-11-2019 / 25 km

De Winterserie van Hart van Brabant begint altijd in november, vandaag deel 1. Nadat de auto ontdaan is van de vorst, het is koud......rijden we naar Tilburg want de start is zoals gewoonlijk bij Boerke Mutsaers. Bij het treinstation Tilburg Universiteit is er nog genoeg plek en het is dan nog een klein stukje naar de start. De ingang is aan de andere kant want er is vandaag ook een feestje gepland van een carnavals vereniging.
Inschrijven is zo gepiept en om 9.15 uur gaan we op pad.
Over het universiteits terrein richting de bossen. Het is een koude herfstige start, we hebben allebei een muts op en handschoenen aan. Maar na een goed uur lopen krijg ik het alweer warm en gaat mijn muts af, handschoenen uit en mijn petje op. De route is bekend, vorig jaar liepen we ook deze kant op maar vandaag gaan we 25 km lopen i.p.v. 13, de zon breekt door en het is heerlijk wandelweer!
Bij de eerste rust, de McDonalds op een industrie terrein, is het reuze druk maar toch nog plek genoeg. Met een klein beetje geduld zitten we uiteindelijk aan een grote beker cappuccino alleen de bestelde appeltaart is op helaas.......ze hebben niet gerekend op zoveel mensen wat veel gemopper oplevert bij sommige wandelaars. Maar waarom?? Dan moet je een paar minuten langer wachten, nou en??
In plaats van appeltaart eet ik een kaneelbroodje en Hans neemt een stukje cheesecake, ook lekker!
Vanaf de McDonalds gaan we nog een klein stukje door het industrie terrein maar dan is er een splitsing en mogen we over een prachtig natuurgebied lopen, de Regte Heide. Het is er stil.......je hoort werkelijk niets, wat is dat genieten. De heide is uitgebloeid maar de diverse paddestoelen steken hun kop op, het is niet voor niets herfst. Sommige bomen hebben ook mooie herfstkleuren.
Tot de volgende rust bij een manege lopen we alleen door natuurgebieden, nu nog 10 km te gaan. Bij de manege drinken we een kopje thee en cola en na een sanitair bezoek vertrekken we weer.
Verrassend genoeg blijven we in de natuur lopen, alleen het laatste stukje is bebouwde kom. Nog 3 km te gaan maar Hans heeft zin in een bankjes rust. Als we net een paar minuten zitten hoor ik ineens: Heeeee! En vliegt Marco mij om de hals. Hij loopt 35 en heeft een flink tempo en gaat snel weer door, hij was een stukje verkeerd gelopen. Marco logeerde in Nijmegen bij hetzelfde gezin als ik.
Na dit leuke intermezzo lopen we weer door naar de finish, het is niet ver meer. En er is ook niet veel meer te zien. Ja, een mooi beschilderd tunneltje onder een viaduct. Ik maak een foto ervan. Als we het station in de verte denken te zien is het een woonwagen kamp. Maar even verder zie ik het viaduct waar we onder door moeten om het station te bereiken. Voor we het weten is het einde van de tocht daar.
Ik meld ons af en loop door een wolk van sigaretten rook naar buiten, het carnavals feestje is in volle gang!
Nog nagenietend van de tocht rijden we naar Jan en Carla, we hebben daar afgesproken voor een gezellig nazit.

nog een paar foto’s

RWV winterserie deel 1 / 3-11-2019 / 11,5 km

Vandaag is het weer tijd voor de Winterserie van RWV. Ik ga met Hans richting Kralingen waar we zoals gebruikelijk vanuit de kantine van PAC aan het Langepad kunnen starten. In het startbureau is het redelijk rustig want de start is al geweest, om 9.45 uur kan je al op pad maar wij doen het rustig aan. Sjaak, Margareth en Mar zitten er ook nog lekker een bakkie te drinken.
Het is vandaag de “Leonidas route”. Bij die naam denk ik aan chocolade maar nee, het is de route richting de Esch met een rust bij de sportvelden van Leonidas. Maar eerst nog een stukje door het Kralingse bos waar het druk is met recreanten en allerlei sporters van klein tot groot. Een groepje moslima’s in sportkleding en een groepje boksers, veel joggers en gewone wandelaars. Het is dan ook heerlijk weer om buiten te zijn. Maar op buienradar zien we dat het ‘s middags gaat regen dus het is zaak om op tijd binnen te komen. Dat lukt wel, 10 km is niet ver.
We lopen de rust voorbij want kantine koffie is niet lekker. De route brengt ons langs het Excelsior stadion en watertoren De Esch. En een stukje oud Kralingen waar de voormalige burgemeester van Rotterdam woont, dhr Opstelten. Het zijn statige huizen, de een nog mooier dan de andere. Via het park Rozenburg, waar ik even op een bankje ga zitten vanwege een pijnlijke voet, lopen we weer richting de Kralingse weg om even later aan te komen bij de kantine van PAC. Ik meld ons af, koop nog een RWV badge bij Julia en bestel twee kommen met erwtensoep, dat hebben we wel verdiend! We hebben genoten en met ons nog 269 wandelaars. RWV bedankt voor deze mooie ochtend.

RS80 Rhoon - 393 / 2-11-2019 / 25 km

De derde tocht van RS80 nummer 393 start vandaag, 2 november vanuit de sporthal te Rhoon. Maar omdat ze aan het verbouwen zijn moeten we aanvankelijk een beetje improviseren om een goede plek te vinden om het startbureau op te bouwen. Na wat heen en weer gesleep van spullen is dat gelukt, we mogen in de hal zitten.
De wandelaars weten ons te vinden en het is druk bij het startbureau. Als iedereen zo’n beetje vertrokken is, gaan de pijlophalers op pad, ik ga ook mee als mijn werk aan het startbureau er op zit en zijn we gezellig met z'n vieren: Michiel, Bas, Ruud en ik.
Helaas regent het als we vertrekken maar met mijn poncho blijf ik aardig droog en na een half uur stopt het met regenen.......en het blijft de hele dag droog.
De route is door Arie Jacob uitgezet en leidt ons door het Valkckesteinse bos, maar dit keer gaat de helft over graspaden die inmiddels door de regen en de vele wandelaars veranderd zijn in modderpaden!! Op het laatste, moeilijkste pad komen we twee mannen tegen die voetje voor voetje de modder trotseren, helaas valt de andere man als hij er bijna is. We proberen hem zo goed als mogelijk op te kalefateren met doekjes en water, gelukkig mankeert hij verder niets.
Als we het bos verlaten lopen we richting Poortugaal waar de eerste rust is bij v.v. PSV. Daar nemen we het er even van en kijken meteen of er nog 25-km lopers zitten maar die zitten inmiddels allemaal op de route.
Na de rust lopen we richting Hoogvliet door de weilanden van Poortugaal en over de Welhoeksedijk vlakbij mijn broertje. Lopend langs de Duifhuisweg bedenk ik dat ik hier best vaak geweest ben maar nog nooit met de benenwagen!
We passeren metrostation Hoogvliet en Michiel besluit terug te gaan met de metro, het is voor hem een beetje te zwaar aan het worden en wil geen blessures oplopen. Verstandig! Met z'n drieën lopen we verder naar de volgende rust bij de korfbal kantine van ETC. Daar wachten ze met smart op ons want we mogen de snert pan leegmaken, wij zijn de laatste wandelaars en dan kunnen zij ook naar huis. De uitbater zegt dat het aantal wandelaars hem overtroffen heeft, “het was een gekkenhuis”. Nou mooi toch voor de omzet?
De route gaat verder richting de Oude Maas, het pad waar ik niet zo’n fan van ben omdat ik dat saai lopen vind, maar Ruud en Bas vinden het er wel mooi. Na een paar leuke graspaden komen we bij het haventje van Rhoon en lopen langs de nieuwe fundatie van restaurant Abel dat kortgeleden in vlammen is opgegaan. Gelukkig komt er weer een nieuw restaurant.
En dan het sluitstuk van de wandeling, een stukje door de Rhoonse Grienden, een mooi natuurgebied met heel erg veel knotwilgen.
Na dit rondje Grienden lopen we door het dorpje Rhoon heen naar de finish.
Daar aangekomen nemen we er nog een drankje op en kijken terug op een leuke wandeltocht. Vandaag mochten we 420 wandelaars een mooie dag bezorgen, een mooi resultaat!

Najaarstocht Brielle 26-10-2019 / 17 km

Zaterdag 26 oktober rijden Hans en ik naar Brielle voor de Najaarstocht van de Jonge Tippelaers. Deze tocht liep ik 9 jaar geleden voor het laatst met Lisette en het was toen slecht weer, vandaag is ons een zonnetje beloofd maar wel veel veel wind. Ik waarschuw Hans dat ik de tocht toen niet veel aan vond vanwege de lange, lange wegen maar ach, we zien het wel. We kunnen kiezen uit verschillende afstanden, er is zelfs een 40 km afstand maar wij kiezen voor de 15 km vandaag.
Het startbureau is in de Dukdalf, het zwembad van Brielle. Het is er stil want wij houden ervan niet te vroeg te moeten vertrekken, lekker rustig. Ik ontvang een summiere route beschrijving na het betalen van enkele eurootjes en vertrekken richting Oostvoorne want daar is de eerste rust op 5,6 km. In café Centraal waar we wel eens vaker wat gegeten hebben. En ja hoor, nadat we de bebouwde kom van Brielle verlaten hebben, lopen we de uitgestrekte velden in, de Konneweg op. En die is lang, heeeeeel lang! Maar ach, we vermaken ons wel en het is heerlijk wandelweer. Links en rechts van ons veel boerenbedrijven en veel kassen met af een toe een tractor die ons passeert.
In Oostvoorne aangekomen lopen we vanaf de Ruy achterlangs een mooi flatgebouw het zogenaamde dorpspark in. Nou, van een park kan je niet spreken, de bomen en struiken moeten nog groeien maar het is een leuk alternatief voor het fietspad langs de weg. In het centrum aangekomen gaan we bij café Centraal zitten in de serre, het is er druk met andere wandelaars waarvan ik sommige herken van gezicht.
De koffie smaakt heerlijk, en na deze fijne onderbreking lopen we Oostvoorne weer uit via het dorpsplein en de kerk aldaar. Veel leuke winkeltjes en cafétjes heeft dit kleine dorp.
In het park zien we de restanten van een achtkantige vuurtoren, gebouwd in 1455. We maken een foto en lezen de beschrijving. Daarin staat dat de Steenen Baak de vervanging is van deze vuurtoren, daar lopen we straks ook langs.

Vanaf de boulevard, zo heet deze weg, lopen we naar het Kruiniger Gors. In dit gebied is een grote camping gesitueerd van Molecaten. Een groot terrein met veel vakantiehuisjes, de één nog mooier dan de andere. Ook veel bouwvallen en open stukken waar nog niets staat. Je kunt er ook met je tour caravan staan op een naastgelegen grasveld.
Het duurt vrij lang voor we dit terrein verlaten en lopen dan richting het Brielse Meer. Veel zie je daar niet van door de begroeiing. En wederom een lang, lang fietspad dat ons naar het centrum van Brielle leidt. De Steenen Baak gaat op de foto met de vier kanonnen die nog overgebleven zijn.

Eindelijk zien we in de verte de karakteristieke toren van de kerk in Brielle en weten dat het eind van de tocht in zicht is. In Brielle is het tijd voor een brugmomentje en houden we even pauze op het terras van De Hoofdwacht. Nog een paar kilometer naar de finish en dan kunnen we weer 17 km bijschrijven in het boekje. Na een stempel en een plaatje gekregen te hebben gaan we weer naar huis, we hebben ondanks de saaie route wel genoten, en 215 wandelaars met ons.
nog een paar foto’s hier te zien

RET Metrotocht 19-10-2019 / 16 km

Het weerbericht voor vandaag is niet erg gunstig te noemen maar toch besluiten wij betrekkelijk vroeg op te staan om in Hoogvliet een rondje te lopen. Daar heeft de wandelvereniging van de RET een Metrotocht uitgezet.
In de kantine van de RET onder het metrostation Hoogvliet melden wij ons aan en na het betalen van een paar eurootjes en een stempeltje voor het boekje gaan we op pad. Het is inmiddels droog maar wel bewolkt.
Via de oversteekplaats bij de groene kruisweg lopen we naar Hoogvliet-Noord, en via een leuke bomenlaan aan een singel lopen we naar station Tussenwater, ook een metrostation. Het is tenslotte een metrotocht.
In Poortugaal aangekomen, passeren we net niet het metrostation maar lopen er met een mooie bocht omheen, het Valckesteynse bos in.
In het Valckesteynse bos, met veel populieren, heb je het idee dat je in een oud bos rondwandelt. Dat is niet zo, want het werd pas vanaf de jaren ‘70 aangeplant. Maar het heeft wel een zeer oude geschiedenis: het dankt zijn naam aan het vroegere Slot Valckesteyn. Dat werd in 1310 gebouwd en bij gebrek aan een koper in 1826 weer gesloopt. Delen van de slotgracht en de oprijlaan zijn nog steeds zichtbaar, terwijl onder de grond de fundamenten bewaard zijn gebleven van de eens zo fiere muren en torens.

Dit natuurgebied even ten noorden van Poortugaal is met een oppervlakte van zo’n 160 hectare lekker groot, en een goed bereikbare oase ten zuiden van het drukke Rotterdamse havengebied. Het bos wordt afgewisseld door brede watergangen en kleine meertjes, weilanden en boomgaarden.

Bos Valckesteyn is verrassend rijk aan bijzondere planten en dieren. Buizerds, bosuilen en grote bonte spechten hebben er hun thuis gemaakt, er flaneren reeën door de bossen en de ijsvogel scheert er over het water. In 2017 werd voor het eerst een grote zilverreiger gespot.

De meeste paden die door het Valckesteynse Bos lopen zijn geasfalteerd en vrij breed, wat ze heel geschikt maakt voor rolstoelgebruikers en scootmobiels. Het is ook een heerlijk gebied om er op uit te gaan met de hond – een groot deel van het bos is een losloopgebied. Een dame die haar hond aan het uitlaten is vraagt nog aan ons, of er soms een wandeltocht aan de gang is. En wij beamen dat.

We verlaten het bos en lopen langs de dijk richting Rhoon. Het Kasteel van Rhoon straalt nu in het zonnetje! Die gaat natuurlijk ook op de foto.

Als we de kerk voorbij lopen hebben we even een stuurloos momentje, de enige deze tocht, maar we zijn niet om de kerk heen gelopen, en dat moet wel volgens de beschrijving. Vlakbij de Rhoonse sporthal, die op dit moment in de steigers staat, is er een wagenrust van de RET. Ik zie hetzelfde aankondigingsbord als tijdens de vierdaagse, want dan verzorgen zij ook drie rusten per dag op de 40 km. Maar omdat we nog niet toe zijn aan een rust en ook omdat we weten dat er na 11 km een rust is bij PSV lopen we door. We vervolgen de route richting Rhoon en het metrostation aldaar lopen we voorbij. Het viaduct over de Groene Kruisweg leidt ons naar het dorp. Daar zien we een gelegenheid om te rusten maar die is helaas dicht. Ik zeg dat we ook langs De Adelaar komen maar voordat het zover is zien we ineens een leuk tentje op de hoek, dat tevens een kaaswinkeltje is. We drinken daar een lekkere (dure!!) cappuccino.

Na deze rust gaan we richting de Albrandwaardse dijk. Wel jammer zo langs een autoweg lopen heeft wat minder charme. Dan maar huizen kijken, er staan hier joekels van huizen! Deze weg brengt ons naar de geplande rust bij PSV en ik moet nog haast maken vanwege een sanitair probleempje. Hans wacht eventjes buiten op een bankje op mij en dan gaan we weer verder.

Vanaf hier is het immer Grade aus, lopen we langs de Oude Maas waar schepen af en aan varen maar meestal zijn die aan het zicht onttrokken vanwege de bosjes. Maar we hebben gespreksstof genoeg en voor we het weten komen we alweer aan in Hoogvliet. Na nog een paar dijkjes langs huizen waaronder het huis van mijn broertje komen we weer aan bij het metrostation Hoogvliet. We melden ons af en merken op dat we niet de pijlen met de “R” moesten volgen (stond boven de routebeschrijving) maar de pijlen met de “M”. Afgezien van dit kleine foutje was de route perfect gepijld.

Met 16 km weer in de benen keren we huiswaarts, een kleine 15 minuten rijden. Heerlijk zo’n tochtje in je achtertuin!!!

RS80 serie 40 (392) Leiden 12-10-2019 / 26 km

De tweede wandeling van RS80 is gepland vanuit de sportkantine van VV Lugdunum in Leiden. Zoals gebruikelijk help ik op het startbureau mee met de inschrijvingen en ga ik daarna mee met de pijlophalers Ruud en Bas van de 25-km route. Het weer is wederom niet denderend en het is zwaar bewolkt. De regen komt en gaat maar met zeer kleine druppeltjes. Een regenponcho vind ik niet echt nodig.
Allereerst gaat de route richting Oegstgeest door een heel mooi parkje, leuk aangelegd met kronkelende paadjes. En dan raken we na 5 km wandelen de weg kwijt, we missen een pijl die niet helemaal correct geplaatst is. Lopend aan de rechterkant langs de Haarlemmer trekvaart moeten we naar links maar wij lopen met een ander groepje wandelaars door. En dan merk ik dat er geen pijlen meer zijn en we raadplegen de routebeschrijving. Daar komen we niet helemaal uit, Google maps wordt erbij gepakt en uiteindelijk moeten we toch een stukje teruglopen wat ons drie kwartier kost van de uiteindelijke looptijd. Hier komen we Auke tegen die de rest van de tocht met ons oploopt.
Als we weer op de goede weg zijn komen we na 11 km aan bij de eerste rust, een voetbalkantine. Eventjes de benen van de grond is wel lekker en een boterham gaat er ook wel in!
Dan lopen we de rest van de route probleemloos verder en gaat grotendeels door de binnenstad van Leiden. We lopen langs de vele grachten die Leiden rijk is. Het is niet erg druk waarschijnlijk vanwege het slechte weer hoewel het niet koud is komt er voortdurend vochtigheid uit de lucht wat ons toch wel enigszins nat maakt. Desondanks genieten we van wat we tegenkomen, Leiden is een mooie stad. Op 21 km is er nog een rust bij De Vriend, een lieflijk restaurantje op de hoek van de straat. Daar ploffen we weer even neer voor een lekker warm drankje. De tas met pijlen is al aardig vol en wordt afwisselend door een ander gedragen.
Auke heeft de route gepijld en weet ze precies te hangen dus we missen er niet eentje!
Nog vier km naar de finish lopen en dit verveelt helemaal niet, we lopen langs de Hortus botanicus, door het Rembrandtpark, het geboortehuis van Rembrandt staat in Leiden, daar lopen we langs evenals een leuk beeld van Rembrandt, door de mooie Morspoort van Leiden. Het leukste stukje zit aan het eind als we een hangbruggetje over mogen. Dat is wel even lastig voor de pijldragers, maar met vereende krachten lukt dit wel.
Aangekomen bij Lugdunum zit de rest van de crew al op ons te wachten. We nemen een finish biertje, alcoholvrij natuurlijk want ik moet nog rijden, en dan keren we met zijn allen weer huiswaarts. Dit was een geslaagde wandeling, heel erg afwisselend en veel mooie dingen gezien. Jammer van het weer maar dat heb je helaas niet in de hand. We mochten 352 wandelaars een leuke dag bezorgen en daar zijn wij natuurlijk hartstikke blij mee!!

Wandelaars zijn de weg kwijt?

De Zijlpoort in 1669 gebouwd, ernaast een begraafplaats met dezelfde naam

Bas poseert bij een van de vele poortjes

Barcelona IML 5-6 oktober 2019 / 2 x 20 km

Het is vrijdag 4 oktober, wij staan heel vroeg op om naar Schiphol gebracht te worden. We gaan de Caminada International Barcelona lopen! Samen met Sylvia en Hans, die gaan dit jaar ook weer mee. Het vliegtuig vertrekt om 10.35 uur maar omdat je er altijd zo vroeg aanwezig moet zijn worden Hans en ik door onze zoon naar het vliegveld gereden. Het inchecken verloopt vlot, we vliegen met Vueling, een Spaanse vliegmaatschappij. En ook bij de security check gaat het goed zodat we ontspannen aan het wachten kunnen beginnen. Eerst een bakkie!
Helaas heeft het vliegtuig vertraging en moeten we ineens van gate 84 naar gate 71 lopen. Maar eindelijk kunnen we daarna dan toch vertrekken. We zitten rij 25D en 25C helaas niet naast elkaar en kan ik niet naar buiten kijken maar ik zit naast twee gezellige heren die een vrienden weekendje ervan maken. Ze kletsen de oren van mijn hoofd maar dat vind ik helemaal niet erg, zo verloopt de reis vlotjes en snel. Wie weet, zitten ze op de terugreis ook naast ons??

Aangekomen op het Barcelona vliegveld moeten we lang lopen eer we bij de Aerobus halte zijn die ons naar het hotel moet brengen. En het is even zoeken waar de haltes zijn, het is zo veranderd allemaal. Er is flink verbouwd de afgelopen twee jaar, want twee jaar geleden waren we ook hier. En dan toch eindelijk vinden we de bus. Maar die rijdt net weg. Ze rijden gelukkig af en aan en de volgende bus komt er al aan. Alleen Hans zijn kaartjes kunnen niet gescand worden, dat geeft wat oponthoud, want dit lukt wel in de bus.......gelukkig!!

Het hotel is vlakbij Place de Catalunya en snel gevonden, inchecken en pfffff......eventjes niks! We relaxen wat en ‘s avonds spreken we af met Syl en Hans om bij de fonteinen wat te gaan eten. Er is altijd op vrijdag, zaterdag en zondag een lichtjes show bij de fonteinen, die willen we bekijken. Zo gezegd zo gedaan, na een hapje bij een pizzeria in de Arena, waar je een mooi uitzicht hebt op de stad, bekijken we deze show. Het is heel erg druk!!! We blijven niet tot het einde en gaan dan weer ieder naar ons hotel. Om fris en fruitig aan de start van de Caminada te kunnen beginnen.

Zaterdag 5 oktober
De start van deze tweedaagse is in een hal van een school, vlakbij halte de Sants. Vanaf ons hotel een paar haltes met de metro en het aanmelden gaat snel omdat we dat al via internet gedaan hebben ligt alles al klaar. Het is eventjes voor 8 uur en we wachten op Syl en Hans. Als de tijd begint te dringen krijg ik een app: we komen eraan maar we waren de tijd vergeten....??? Eeeuh.....oké. Precies 1 minuut voor de vertrektijd komen ze eraan en kunnen we weg. Het weerbericht is niet best: bewolkt en er kunnen buien vallen. Maar het is niet koud!
Deze dag noem ik de “trappendag” omdat we zoveel trappen moeten lopen vandaag.
Door de straten die nu nog rustig zijn, de meeste mensen liggen op een oor lopen we naar Plaça España, naar de fonteinen die nu niet aan staan.
Het is een lieflijk plein net buiten het centrum van de stad, waar veel hoofdwegen van Barcelona, zoals Gran Via en Paral.lel elkaar kruisen. Het huisvest ook de oude arena van het stierenvechten van Barcelona wat nu niets meer is dan een schil, maar wel een best mooie.
En naar de trappen omhoog, richting Palau Nacional. Gelukkig zijn dit roltrappen maar veel trappen zullen we toch echt moeten beklimmen! De heuvels van Montjuïc lopen we op en komen bussen vol Japanners tegen die uitgelaten naar het pleintje lopen waar je een mooi uitzicht hebt over de haven. Wij gaan daar net een pauze houden met een bakkie cappuccino. Hier hebben ze de gewoonte om er cacao op te doen, dat vind ik niet lekker. Syl zegt, dat je dan beter een café con leche kan nemen. De volgende keer doe ik dat wel. Een café con leche is net zoals een cappuccino hier.
Na de pauze lopen we om de ruïne van het Castell de Montjuïc heen. Hier een stukje geschiedenis van het fort:

De eerste fortificaties op de plaats van het huidige kasteel zijn gebouwd aan het einde van de jaren 40 van de 17e eeuw, tijdens de Catalaanse opstand. Dat was een boerenopstand tegen de aanwezigheid van Castiliaanse troepen in Catalonië gedurende de Dertigjarige oorlog (1618-1648) tussen Frankrijk en Spanje. Door een uitbreiding in 1694 verandert het bouwwerk in een fort, dat in 1697 een beleg van de Fransen moet weerstaan, in 1704 en 1705 aanvallen van de Engelsen en tijdens de Spaanse successieoorlog (1702 - 1714) de aanvallen van de troepen van het Huis van Bourbon.

In 1746 wordt de Markies van La Mina, Jaime de Guzmán y Spinola, benoemd tot Kapitein Generaal van Catalonië. Hij besluit dat het fort toe is aan modernisering, en geeft hiertoe opdracht aan de ingenieur Juan Martin Cermeño. Die presenteert zijn ontwerp op 12 januari 1751. De bouwwerkzaamheden beginnen in 1753 en duren tot 1799. Sindsdien heeft het fort zijn huidige vorm.

Tijdens de Spaanse Onafhankelijkheidsoorlog (1808-1814) nemen de Fransen op 12 maart 1808 het fort in en zullen het als gevangenis gebruiken tot de Spanjaarden het heroveren op 27 mei 1814. Hiermee wordt het fort voor het eerst gebruikt als gevangenis, wat zo zal blijven tot het einde van het regime van Franco in 1975.

De 19e eeuw is een roerige eeuw in Spanje en in Catalonië. Barcelona kent diverse volksopstanden die met harde hand neer worden geslagen. De stad wordt meerdere keren gebombardeerd vanuit het fort: in december 1842, van september tot november 1843 en in juli 1856. In april 1894 vindt er het proces van Montjuïc plaats, waarin zes anarchisten worden veroordeeld. Ten slotte wordt een groot aantal gangmakers van de Tragische week in 1909 er opgesloten, en Francesc Ferrer i Guàrdia, die wordt gezien als hun ideologisch leider, wordt er gefusilleerd.

Tijdens de Spaanse Burgeroorlog (1936-1939) wordt het fort door de Republikeinen gebruikt om Nationalisten op te sluiten en te fusilleren. Als deze laatsten eind januari 1939 Barcelona innemen, draaien de rollen om en gebruiken zij het fort voor dezelfde doeleinden. Op 15 oktober 1940 fusilleren zij er Lluís Companys, president van de Generalitat van Catalonië. Ter nagedachtenis hieraan is er op de plek waar hij geëxecuteerd is een monument opgericht.

Onder het regime van Franco blijft het fort in gebruik als gevangenis, en dan met name voor Catalaanse dissidenten. Er vinden regelmatig executies plaats tegen de buitenmuren.

Na de ontmanteling als gevangenis in 1978, na de val van het Francoregime, wordt het fort in 2008 overgedragen aan de gemeente Barcelona. Die heeft de intentie het voor civiele doeleinden te gaan gebruiken: als expositieruimte, met een vaste expositie over de band tussen het fort en de stad Barcelona, als internationaal centrum voor de vrede, maar ook voor culturele manifestaties, en andere activiteiten.

Na de heuvels van Montjuïc dalen we naar beneden en dat is een aanslag op de bovenbenen en knieën! Straks lopen we weer heuvelop maar dat gaat grotendeels via roltrappen. Sommige roltrappen doen het niet en moeten we alsnog de benen gebruiken!
We lopen richting park Guell. Helaas niet door het park zelf want daar moet je voor betalen tegenwoordig. Negen jaar geleden, toen ik met mijn zus hier was, konden we gewoon gratis het park in.....

De organisatie van de tocht heeft twee eigen rusten waar je wat lekkers krijgt, de ene keer een muesli reepje plus chocolade en de andere keer een cakeje met een zakje nootjes. Er is ook water die je via een kruikje tot je kan nemen, maar er staan ook gewoon flessen waarmee je je eigen fles kan bijvullen. Hier krijg je ook een controle knipje. En hier staan volgens Syl ook “kliko’s”.........eeuuh dixies.

We gaan uiteraard ook nog even een broodje halen bij een plaatselijk bakkertje. Toevallig zien we er eentje die ons bekend voorkomt: vier jaar geleden waren we hier ook! Heerlijk even bijkomen met iets lekkers.

Hierna volgen we de route, die goed staat aangegeven met pijlen (blauw voor 20 km) en plastic banieren om lantarenpalen en bomen, richting de stad. Wij vergapen ons aan de mooie architectuur en de verschillende torentjes. Het grote treinstation van Barcelona, Sants lopen we voorbij en hier zie je veel zwervers liggen. Dat zie je trouwens veel in de stad, zwervers en bedelaars. Je wordt ook gewaarschuwd voor zakkenrollers en je moet geen waardevolle spullen meenemen.

En dan door het park Espanya Industrial dat begint bij het plein Plaça dels Països Catalans, vooraan het treinstation. Dit stadspark is het werk van de Baskische architect Luis Peña Ganchegui en werd aangelegd in 1985. Hier lag vroeger een grote textielfabriek genaamd La España Industrial, Sociedad Anónima Fabril y Mercantil. Opgericht door de familie Muntadas in 1847 werd deze fabriek de eerste katoenmaatschappij van Spanje. In de volksmond stond de fabriek bekend als Vapor Nou (nieuw stoom), in tegenstelling tot de andere grote fabriek van de wijk, Vapor Vell (oud stoom). La España Industrial (of Vapor Nou) stond altijd voorop als één van de modernste textielfabrieken, gewijd aan het spinnen, weven en bedrukken van katoen. In 1969 ging de fabriek dicht en werd het land verkocht.
Het eerste wat je ziet bij het naderen van het park is de grote stalen draak van de Basque kunstenaar Andrés Nagel, genaamd Drac de ferro. Dit kunstwerk symboliseert de draak van Sint Joris, een bekende legende voor de Catalanen over zijn patroonheilige. De 32 meter breed en 12 meter hoog stalen sculptuur doet ook dienst als glijbaan voor de pret van kinderen en skaters.
Het is jammer dat we niet door het park zelf lopen maar ernaast. We hebben zicht op het meer waarin een beeld staat van Neptunis de God van de zee van Manuel Fluxà. Ook Venus is van de partij. De Venus Moderna van José Pérez Pérez ligt zittend op het veld op het meertje kijkend.
Vanaf hier is het nog een klein stukje naar de finish (het is trouwens geen 20 km maar 22 km!) waar we om 15.00 uur aankomen en waar we Marieke tegenkomen, een bekende wandelaar van het forum W4W. Zij liep de 30 km route. Hier puffen we even uit, krijgen wat te eten maar ik heb geen trek in een onrijpe peer of een salade en gaan met de metro weer naar het hotel. Maar ik wil nog even een patatje eten bij Burger King dat bij ons hotel op de hoek van de straat zit. Daarna relaxen we in het hotel tot we weer trek krijgen. Het restaurant in het hotel gaat echter pas om 20.00 uur open dus zijn we genoodzaakt een restaurantje op te zoeken. Dat is niet erg, met de metro gaan we naar de haven waar we snel een leuk tentje zien. We hebben daar heerlijk gegeten!

Zondag 6 oktober
Vandaag voelen we dat we gisteren de spieren flink aan het werk hebben gezet, het gaat wat moeizamer allemaal. Na een heerlijk ontbijt in het hotel vertrekken we met de metro naar de start, Syl en Hans zien we precies op tijd aankomen. Om 8.00 uur is het nog steeds stil op straat, de weersvoorspelling is zoals gisteren. Maar toen hebben we een paar spatjes regen gehad dus hopen we dat het vandaag ook bij een paar spatjes blijft.
Na een paar minuten lopen hebben Syl en Hans trek in een ontbijtje en wij in koffie en zien een tentje met heel veel keus aan etenswaar.
Hierna lopen we de stad in via vele stoplichten en stoepjes op en af en komen we aan bij het Parc del Castell de l’Oreneta. Het park is 17 hectare groot en ligt op de grens van Barcelona en de berg Collserola. Hier bevinden zich de overblijfselen van een kasteel uit 1910 dat voor een groot deel verwoest werd tijdens de Spaanse burgeroorlog (1936-1939). De naam van het kasteel, Castell de l’Oreneta, wordt gebruikt als benaming voor het huidige park.
Het terrein was gedurende vele jaren eigendom van het Rode Kruis, dat er een ziekenhuis wou bouwen. Deze plannen werden echter nooit uitgevoerd. In de jaren 70 werd het terrein gekocht door het stadsbestuur van Barcelona en in 1978 werd het als park in gebruik genomen.
Het park is als het ware een stadsbos waar wandelwegen, rustplekken en speelzones voor kinderen zijn aangelegd. Bijzonder zijn de picknickzones op het hoogstgelegen deel van het park, waar de tafels staan onder een reusachtige johannesbroodboom en van waaruit je een bevoorrecht panoramisch zicht hebt over de stad. Hier staat ook een eet- en drinkgelegenheid waar je ondermeer kip aan het spit kunt verkrijgen.
Eén van de voornaamste attracties van het Parc del Castell de l’Oreneta is de miniatuurtrein. Deze werd in gebruik genomen in 1981 en rijdt langs een traject van 636 meter door tunnels en over bruggen. Elke zondag tussen 11 en 14 uur kunnen de bezoekers van het park hierop plaatsnemen. Daarnaast zijn er ook pony’s waar de allerkleinsten een tochtje mee kunnen maken. We horen inderdaad af en toe de stoomfluit van de trein en kunnen een glimp opvangen van de “spoorwegovergang”.

Serra de Collserola (Spaans: Sierra de Collserola) is onderdeel van de Catalaansebergketen Cordillera Litoral. Het is de scheiding tussen de stad Barcelona en de vallei Vallès Occidental. Het hoogste punt is de 512 meter hoge heuvel Tibidabo. Helaas komen we daar niet in de buurt en zien we de kathedraal in de verte opdoemen tijdens de wandeling naar boven.
Om de natuur van de Serra de Collserola te behouden werd het in 1987 een officieel park - Parc de Collserola geheten - van meer dan 8.000 hectare. Het park wordt onderhouden door de gemeente van Barcelona en de omliggende voorsteden van die stad, Cerdanyola del Vallès, Esplugues de Llobregat, Sant Cugat del Vallès en Sant Feliu de Llobregat.

Op de heuvel Vilana, 445 meter hoog, staat de Torre de Collserola, een telecommunicatiemast van 268 meter die werd gebouwd ter ere van de Olympische Zomerspelen 1992 in Barcelona en die werd ontworpen door de Britse architect Norman Foster. Deze mast zien we al heel snel in de verte om langzaam dichterbij te komen. Het is ons ijkpunt tijdens de wandeling naar boven!

Het is nu klimmen geblazen en ik heb er veel moeite mee! Ik kan merken dat mijn conditie achteruit is gegaan, mijn spieren willen wel maar de rest....pfff. Ik ben blij als ik uiteindelijk de top bereik! Het zweet gutst alle kanten uit en ik ben blij dat de temperatuur behaaglijk is. Het is ook druk met recreanten, fietsers op mountainbikes trotseren de smalle paden, waar wij af en toe in de berm moeten springen om ze voorbij te laten gaan! Ook joggers maken er gebruik van. Stoer hoor!! Het is een sportief volk die Catalanen, je ziet weinig dikke mensen.

In het park vind je niet alleen dennebomen, eiken, bezemstruiken, hulst en aardbeibomen, maar ook kruiden zoals laurier, lavendel en tijm. Daarnaast staan er vele sinaasappelbomen, mispels, amandel- en olijfbomen. De laatste jaren zijn er voornamelijk eucalyptussen, cipressen, ceders en netelbomen aangeplant.

Op de route komen we een grote villa tegen, Vila Paula. Momenteel te koop voor 6,6 miljoen (!) euro. We horen de aggregaat voor de airco loeien! Veel is niet te zien van het huis.
Aan het eind van de weg naar beneden zien we eindelijk restaurant Mireia opdoemen. Syl en Hans zitten er al maar dat weten wij niet en gaan daarom buiten op een bankje zitten. Hans heeft geen zin om in de rij te gaan staan voor een stoeltje buiten en terecht. Daarom bel ik Syl en zij zegt dat je niet hoeft te wachten als je binnen wilt zitten. Binnen is het koel en we bestellen een hapje en een drankje, patatas bravas gaat er altijd in, dit keer met een heerlijke pittige paprikasaus. Eventjes bijkomen!!!

De weg naar de finish gaat vanaf hier bergafwaarts. Dat kost ook wel moeite maar minder als de weg omhoog. Uiteindelijk komen we weer in de bebouwde kom en langs het stadion van FC Barcelona, Camp Nou, dat vanavond een thuiswedstrijd speelt. Vlakbij het stadion nemen we nog even een finish drankje want we zijn er bijna.
Op weg naar de finish komt Syl erachter dat ze haar telefoon vergeten is en loopt samen met Hans terug, wij wachten even op hen op een bankje langs de weg, is ook geen straf......ik heb het idee dat deze route meer dan 20 km is gezien de tijd die we er over doen.
Uiteindelijk melden wij ons af, krijgen een medaille en ik koop een IML paspoort. Mijn eerste stempel is een feit hoewel ik hem al 3x gelopen heb. En de Vierdaagse van Nijmegen is ook een IML, voortaan twee boekjes meenemen naar Nijmegen! En wie weet, lopen we meer IML’s.
‘s Avonds eten we een hapje in de naastgelegen pizzeria bij Gino’s. Heerlijk gegeten!
Op maandag vliegen we pas laat in de middag terug en doen nog een dagje Barcelona met de bus touristic, een dubbeldekker die drie routes door de stad rijdt. We doen ze alle drie met twee tussen stops, eentje op een leuk pleintje ten noorden van de stad, en eentje vlakbij het strand. En het is ook nog eens heerlijk zonnig weer! Nog even nagenieten........
Om 18.35 vertrekt ons vliegtuig naar Amsterdam. Ik koop nog een leuke portemonnee en een petje van FC Barcelona voor Hans en dan is het wachten op vertrek. Ik zie de twee mannen die op de heenweg naast mij zaten in de hal zitten, ook toevallig! Bovendien zitten ze nu ook weer naast ons maar dan op rij 26!
Na een probleemloze vlucht komen we aan in Amsterdam en kunnen we terug rijden met Rob die op ons staat te wachten.
Ik heb genoten van dit heerlijke wandel weekend, al viel het mij dit keer wel zwaar! Leuke routes die toch wel net even anders dan anders waren, goede verzorging onderweg, goed gepijld en leuk gezelschap wat wil je nog meer!

foto’s dag 1

foto’s dag 2

foto’s day after