73e Amersfoortse Tweedaagse 2024 / 2x 30 km /21 en 22 juni

Dag 1

De Tweedaagse van Amersfoort zit elk jaar in het wandel programma omdat het een fijne training is voor de vierdaagse! En ook altijd gezellig en goed georganiseerd.

Deze editie, de 73e, loop ik voor de 13e keer. Samen met Henriëtte en Sjaak ga ik de uitdaging aan. Want een uitdaging wordt het, ik heb nauwelijks langere afstanden gelopen. 

Hans zet mij ‘s morgens vroeg af bij de ingang van het sportpark waar al jaren het startbureau is. Ik ben veel te vroeg en zie een ellenlange rij. Dit keer zijn de 30-km lopers bij elkaar gevoegd wat niet echt efficiënt werkt blijkbaar. Er staan ook maar twee dames te helpen. Veel mensen hebben geen startbewijs bij zich, dat helpt ook niet.

Sjaak en Henriëtte komen even later aan en als zij ook hun startkaart hebben kunnen we weg. Het is inmiddels 8.15 uur. We lopen richting de spoorlijn en de rotonde om via de bekende straten in Amersfoort het bos in te lopen. Daar komen we niet meer uit tot de rust bij de stoeterij. Er komen net wat stoelen vrij als we aankomen, wat een geluk want meestal is het erg druk! Bij de koffie staat geen lange rij meer en hij smaakt verrukkelijk. Ik haal nog een broodje want ik heb niet genoeg eten bij me en die was super lekker! 😋 

Als we richting het militaire terrein willen lopen worden we tegengehouden, het hek is dicht! Omdat het terrein voor 12 uur vrij moet zijn van burgers vanwege oefeningen kunnen we daar helaas niet over en moeten we langs de weg gaan lopen richting Soesterberg. Jammer maar ja. 

De volgende rust is bij sportpark Vliegdorp. Via het voormalig vliegveld Soesterberg lopen we erop af en ik heb zin in een broodje kroket. Mijn wandelmaatjes nemen een soepje, ook lekker. Het is hier gezellig druk. Heerlijk hoor, effe de beentjes van de vloer! Maar…..we mogen nog een stukje wandelen en weer doorrrrr……naar kamp Amersfoort. Dat is bekend, Hans en ik zijn hier pas nog geweest met lopen van het Westerborkpad. 

De volgende rust is bij Bergzicht. Ik word op het verkeerde been gezet als we na een ellenlange, heuvelachtige weg aan het eind ervan Bergzicht zien, meestal komen we vanaf de andere kant. We gaan dus niet naar de pyramide vandaag. Op dit stuk komen we veel wielrenners (of wat daar voor door moet gaan 🤭) tegen wat soms gevaarlijke situaties oplevert!

Héhé 😜 eindelijk zitten! Gelukkig kunnen we dit jaar wél van het terras gebruik maken en zitten we te genieten van een heerlijke cappuccino. Maar zodra wij weer op staan om verder te lopen, begint het te druppelen! En ja hoor, de regenkleding kan uit de tas. Henriétte en Sjaak hebben een paraplu, ik trek mijn regen jasje aan. En weer doooorrrr…..het blijft een uur regenen. Laverend tussen de modderpoelen en plassen is het zwaar lopen. Ik heb er al snel geen zin meer in maar mijn gezelschap houdt mij op de been. Het tempo is ook iets sneller dan wat ik gewend ben en ik loop een beetje achter qua training op de langere afstanden. Misschien is dat de reden waarom ik er vandaag moeite mee heb.

In ieder geval is de natuur prachtig groen door al het regenwater wat is gevallen in de afgelopen tijd…..wanneer komt nou die zomer???

Het laatste stukje naar de finish is hetzelfde als het begin stukje, de fietsbrug over de rijksweg en door de straten van Amersfoort, langs de rotonde. Ik ben blij dat het erop zit, de afstand is ook met elastiek gemeten en dus langer dan de 30 km die het zou moeten zijn. Maar ja, dát zijn we inmiddels wel gewend! Ik neem afscheid van mijn wandelmaatjes en besluit nog een biertje te nemen en wacht ik op mijn taxi, Hans komt mij ophalen. Dan zie ik ineens Douwine en André en we kletsen nog gezellig wat.

Een leuke afsluiting van een gezellig maar zware wandel dag! Ik ga in het hotel lekker badderen om bij te komen, morgen wéér een dag.

Dag 2

Deze dag start zonnig. Ik besluit om zonder jas weg te gaan omdat er geen regen is voorspeld. Maar mijn regenjas houd ik wel bij me, je weet tenslotte maar nooit.

Op het sportpark is het stil, en mijn wandelmaatjes zijn er ook al en kunnen we meteen vertrekken. Dit keer lopen we door het parkje richting de Dodeweg, een bekend stukje tot de voetgangersbrug waar we dit keer niet over lopen maar we gaan wel hier het bos weer in tot aan Bergzicht. Helaas is dit hetzelfde parcours als gisteren maar dan andersom……waarschijnlijk vanwege de vele regen die gevallen is en de paden heeft veranderd in modderpoelen en kleine meertjes! Het is niet anders maar wij vermaken ons wel.

Bij Bergzicht gekomen besluiten we door te lopen naar de Pyramide van Austerlitz waar genoeg stoelen zijn. Ik krijg een appje van Syl: “hoe gaat het?” Ik zeg goed, we zitten bij de pyramide. “Ik ook!” appt ze terug en inderdaad ik zie haar in mijn ooghoek zitten. Maar zij stappen alweer op als wij er net zijn, ik spreek ze later wel.

En door naar Woudenberg. Onderweg heb ik het zwaar 😫 maar de gedachte aan een heerlijke rust bij Eldorado houdt mij op de been en grappen en grollen met mijn wandelmaatjes. Onderweg zien we een man lopen met achterop zijn rugtas een bloem, het giftige vingerhoedskruid. Het lijkt op een gladiool. Als we de mijnheer passeren vraagt Sjaak aan hem: “weet u dat die plant giftig is?” Hij wist het niet. Later zie we hem weer, zonder plant!

Als ik op mijn horloge kijk, denk ik dat we er bijna zijn maar ik word weer op het verkeerde been gezet, de rust is pas bij 19 km! We moeten er nog twee!! Twee lange, lange kilometers. Gelukkig is het lekker weer en de natuur prachtig maar toch ben ik het goed zat! 

De eigenlijke rust is bij het voetbalveld van Woudenberg, maar wij lopen een stukje van de route af want daar zit de theetuin Eldorado, een heerlijke oase van rust. Maar het is erg druk en de medewerkers kunnen de drukte niet aan want het gaat voortdurend fout. Wij krijgen al snel onze soep maar die blijkt later van onze buren te zijn: twee tomatensoep en één mosterd soep. Terwijl wij twee mosterd soep en één tomatensoep hadden besteld. De dame naast ons moest lang op haar cola wachten, en Ingeborg die later aanschoof moest lang op haar thee wachten. Bij vertrek zien we een bord dat ze gesloten zijn! Wij hebben mazzel gehad dus! 

De laatste rust is bij YMCA, door bossen en over ondergelopen paden is het meer dan zwaar 😣 en de afstand er naartoe is verkeerd aangegeven. Niet op 25 km maar op 27 km zit deze rust! Hoe kunnen ze na 73 jaar de afstand nog steeds niet goed weergeven? Met al die techniek van tegenwoordig moet dat toch beter kunnen??? Maar goed, uiteindelijk is de rust daar….hèhè! 🤪

Vanaf hier is het nog maar een half uurtje, weer dezelfde route als gisteren. Het bospad is veranderd in een meertje, we moeten er omheen. Weer extra meters! 😬

Als we bijna bij de finish zijn zie ik Hans op een stoepje zitten bij de rotonde en samen lopen we de laatste meters. Ik krijg mijn 13e beloning en een sticker en neem afscheid na een finish foto van mijn wandelmaatjes. Ik heb ondanks het zware parcours genoten van deze dagen en ik ben klaar voor de Vierdaagse in Nijmegen (dat hoop ik).

Ik heb niet veel foto’s genomen, de meesten zijn van Sjaak en een paar van Richard van Daalen, hij liep de 50 km!

Meer foto’s klik hier

André’s tochtje Spieren voor spieren 9-6-2024 / 21 km

 

Het is zaterdag 9 juni en tijd voor een tochtje in Woudenberg en wel de Spieren voor Spierentocht van André van de Hoef. Dit is de 7e editie en ik heb de geboorte van deze tocht mee mogen maken, in 2016 was de eerste. We startten de 40 km route toen vanuit zijn kantoor in Scherpenzeel en er deden 13 personen mee! Wat een verschil met vandaag, want hoewel wij 20 km willen lopen zijn er meerdere afstanden om uit te kiezen. Het is uitgegroeid tot een populair evenement en terecht, want het is een mooie omgeving en de route uitstekend gepijld inclusief een uitgebreide routebeschrijving zowel op papier als digitaal. Wij hebben ons samen met Sjaak ingeschreven via internet en het aanmelden verloopt soepel. 

Sjaak zit al te wachten als wij aankomen, we vertrekken om 9.15 uur. En we hebben mazzel met het weer! Het beloofd een droge en zonnige dag te worden dus we kunnen lekker in de korte box!

We gaan al meteen vanuit het hotel de Grebbelinie op, en lopen over smalle graspaden langs het Valleikanaal. 

De Grebbelinie is een militaire verdedigingslinie die stamt uit de tweede helft van de 18e eeuw. Het was een waterlinie, die voor een groot deel gecombineerd werd met een liniedijk waarin het leger zich kon verschansen in loopgraven, kazematten en bunkers om de vijand met kogels en granaten te bestoken. De Grebbelinie die een streep trekt van Rhenen naar Spakenburg loopt ook over Leusdens grondgebied. Daarom heeft deze militaire linie veel invloed gehad op de oorlogshistorie van deze gemeente, de Tweede Wereldoorlog in het bijzonder.

Een paar schaapjes bekijken ons als we voorbijlopen en moeten we laveren tussen de uitwerpselen van verschillende dieren. Het gras staat hier al behoorlijk hoog. Dat is niet zo gek omdat het al maanden achter elkaar regenachtig weer is, dan wil het wel groeien!

Als we in Scherpenzeel aankomen is het tijd voor een paar brugmomentjes samen met Sjaak en lopen we langs Huize Scherpenzeel. Sjaak maakt een statieportret van ons voor het huis…lachen!

Op het plein voor de kerk is een koffietentje open, Prins Heerlijk heet het. We gaan lekker in de zon op het terras zitten en genieten van een heerlijke cappuccino, daar zijn we wel aan toe! We hebben er nu 5,4 km op zitten.

Dan volgen er allerlei zandpaadjes en weilanden die we doorkruisen tot aan het Valleikanaal waar we op het fietspad langs lopen. Dit loopt niet echt comfortabel omdat het een zonnige dag is en er daarom ook veel fietsers en wielrenners langs zoeven en moeten we vaak in ganzenpas lopen. Onderweg kom ik bekenden tegen, Gery en Ben en Sunny en Wilma en we kletsen gezellig tot we bij de tweede rust zijn, Mon-Chouette. 

Zij lopen de 10 km route en ik neem afscheid van ze, wij gaan lekker weer op het terras zitten en genieten van een gebakje, de bekende monchou rabarbertaart. Nu snappen we waarom André hier vaak komt, het is zó lekker!!!

Na de rust gaan we weer op pad en ontdekken we een wijziging, we gaan weer verder over hetzelfde fietspad tot aan de museum bunker. We nemen een kijkje binnen in de bunker, ik was er nog nooit geweest. Een voorstelling van hoe het geweest is tijdens de Tweede Wereldoorlog maakt indruk. 

Hiervandaan lopen we tussen de weilanden richting het Stirling monument. We herkennen dit stukje als een Klompenpad wat we in de coronatijd hebben gelopen.

Het monument bestaat uit een metalen boog met daarin metalen lijnen die een neerstortend vliegtuig en weilanden verbeelden. Boven op de boog zijn acht kristallen aangebracht. De metalen boog is bevestigd in een blok natuursteen. Voor de boog is op het natuursteen liggend een plaquette van zwarte natuursteen aangebracht. 

De acht kristallen op de metalen boog staan symbool voor de acht slachtoffers van de crash. 

Het monument is opgericht ter nagedachtenis aan de crash van de StirlingR9197 op 3 februari 1943. Op die datum vond boven de weilanden tussen Achterveld en Hamersveld een luchtgevecht plaats tussen een Engelse Stirling bommenwerper op weg naar Hamburg en een Duitse Messerschmitt nachtjager. De bommenwerper stortte met acht bemanningsleden neer aan de rand van Landgoed Den Boom, dicht bij de spoorbrug over de Luntersebeek. Acht jonge mannen, vijf Canadezen en drie Britten, kwamen bij deze crash om het leven. Zij zijn begraven op het Gemenebest Ereveld op de begraafplaats Rusthof. Het monument is op 3 februari 2018 opgericht.

Tot zover de informatie over het monument.

Vanaf het monument is het nog maar een klein stukje naar de nieuwbouw van Woudenberg, om zo de weg op te draaien naar het hotel. Het terras van het hotel zit vol en wij melden ons af, het is 14.50 uur. Ik bedank André voor de geweldige tocht en ik haal mijn Spieren voor Spieren pin die ik besteld heb op. We krijgen nog een goodie bag mee en een flesje water of banaan. We nemen afscheid van Sjaak, die moest nog naar een verjaardag in Rotterdam en hij ging daarom meteen terug naar de camping waar hij vandaan kwam op het fietsje! Sjaak nog bedankt voor het lachen en de dopjes!

Wat hebben we weer genoten vandaag! Een mooie tocht voor het goede doel in een mooie omgeving. Daar hebben we wel een uur rijden voor over!

Meer foto’s hier

Haring en Biertocht 1-6-2024 / 15 km

Het jaarlijkse Haring en Bierfestijn is vandaag, zaterdag 1 juni. We gaan er weer met de fiets naartoe maar man man wat is het koud!!! Het is voor het eerst dat ik met lange broek, sweater met lange mouwen en twee (!) jassen naar Vlaardingen rij.  Eigenlijk drie jassen want er zit ook nog een regen jasje in de tas, voor onderweg. Die blijk ik later ook nog eens nodig te hebben…

De tocht is de 13e editie van een wandeltocht dat ooit begonnen is als een geintje van een paar vrienden. Ze noemden zich “Het Blauwe vaasje” en de start was toen vanuit café D’oude Stoep. Er deden toen lang niet zoveel wandelaars mee als nu, het is uitgegroeid tot een groots evenement. Een leuke wandeling met allerlei verrassingen onderweg en na afloop haring en bier, waar de tocht naar genoemd is.

De start van de 15 km tocht is om 9.30 uur en we worden aangemoedigd door de stadsomroeper met een toespraakje. Na een stempel op ons stempelboekje mogen we weg, de stad in. Het is weer even wennen om in de drukte te lopen, omdat wij nu vaker alleen gaan stappen, maar het is best leuk. Vooral kijken naar mensen is mijn favoriet, je ziet van alles lopen. Van kleine kindjes met hun ouders tot hippe tienermeisjes met de gekste outfits. Of dames die denken nog in hun tienerjaren te zijn en zich ook zo kleden! Hilarisch 🤭🤣

Er lopen ook jongens rond met een beatbox achterop, dat vind ik wat minder want ik denk dan: zet effe een koptelefoon op, ik wil jouw muziek niet horen! Maar ach, effe een “veter momentje” en ze zijn weer weg….

Onderweg wacht ons een aantal lekkernijen waaronder een zogenaamd “ijzer koekje”. Dé lekkernij van Vlaardingen! Knapperig van buiten, heerlijk smeuïg van binnen en een kaneelachtige smaak. Dit ambachtelijke koekje is lang houdbaar en werd vroeger door Vlaardingse vissers meegenomen op zee.

De koekjes danken hun naam aan de gietijzeren bakplaat waarop ze traditioneel worden gebakken. Ze worden kort en heet gebakken, hierdoor zijn ze knapperig van buiten en van binnen nog net niet helemaal gaar. Dat maakt ze juist zo lekker!

Ineens is er een opstopping: waarom? De route kan het aantal wandelaars niet aan want we moeten van vier op een rij naar een, in ganzenpas een trappetje op naar de brug over de A20!

We lopen naar de eerste rustplaats, hockey vereniging Pollux.

Er is een koffie standje maar er staat zo’n lange rij dat we maar doorlopen! Er komt vast nog wel een andere mogelijkheid voor koffie.

De route is dit keer erg mooi, we lopen door veel groen wat nu in volle bloei staat. Ik denk door al het hemelvocht dat de bloemen en planten er zo goed bij staan 🫣 het weer is vandaag ook niet zomers te noemen…..mijn regenjas gaat ook al snel aan. Het regent niet hard gelukkig en na verloop van tijd kan hij weer uit.

Naar de tweede rust bij de scouting.

Bij de scouting kunnen we eten, er is een kraam met heerlijke broodjes. Ik heb hier een schrik momentje want ik denk dat ik mijn telefoon kwijt ben maar nee, hij zit in de rug tas van Hans! Pfieuw!! Als we op onze beurt staan te wachten hoor in ineens mijn naam roepen, dat is Fred die hier de 25 km loopt. Hij heeft er 15 km op zitten, wij ongeveer 7 km. Samen eten we onze broodjes op. Ik een heerlijk broodje tonijn, Hans een broodje gezond.

Na de lunch gaan we nog even toiletteren en Fred besluit om door te lopen, hij wil ook zijn broer Ton en zijn vrouw nog zien. Zij lopen hier samen.

We lopen nu richting De Wokkel, een aparte brug. Hans maakt een foto van mij op deze brug. Waarna we een heel lang stuk langs De Vliet mogen lopen, een smal paadje dus het wordt in ganzenpas lopen! Dan komen we in de bebouwde kom van de wijk Vlaardingen Holy en wacht een volgende verrassing: een eierkoek of een appel. De keuze is reuze en ik neem een eierkoek. Voor de broodnodige energie….

Ze staan op een grasveldje en er zijn geen bankjes maar die worden gebracht als wij het veldje weer verlaten, we zijn net te vroeg weg gegaan. 

Op het winkelcentrum De Loper is een pleintje met een koffietentje. We gaan hier heerlijk zitten, we zijn écht toe aan een bakje! De cappuccino smaakt heerlijk hoor maar helaas moeten we weer doorrrrr…..nog 3 km te gaan. Ik krijg een appje van Fred dat ie op de 21 km zit dus die zullen we straks wel zien bij de finish.

Bij de molen steken we over en zien we een bordje met de tekst: nog 800 meter vanaf hier naar de finish. We zijn er bijna. Maar niet voordat we op de Kortedijk getrakteerd worden op een lekker kruiden drankje, schelvispekel! En veel gezelligheid in de straat zoals een dameskoortje in aparte kledij, genaamd Met volle borsten 😂 

We krijgen een gladiool en de felicitaties en dan is het nog maar een paar meter naar de Korte Hoogstraat en de finish op de Westhavenplaats. We krijgen een speldje met nummer 13 en een schaaltje waarop we een haring kunnen krijgen. Helaas zijn er geen of weinig bankjes, we lopen door en zien twee stoelen staan. Daar eet ik de haring op en stuur Fred een app dat we gefinisht zijn. Hij is er nog niet maar Hans krijgt het koud dus we stappen weer op de fiets, naar huis! Het is gelukkig nog droog maar fris, ik ben blij met mijn tweede jas!

Dit was een leuke 13e editie van deze tocht, we hebben weer genoten van een mooie dag buiten spelen ondanks dat het wat minder goed weer was als andere jaren. Het gezegde: “er is geen slecht weer, alleen slechte kleding” geldt vandaag dus ook!!!

Klik hier voor de foto’s