Vandaag staat de Zeemansloop op het programma, de 20e editie alweer. Al een aantal jaar vanuit de kantine van de Squash Houtrust, voorheen vanuit de vis afslag in de Scheveningse haven. Maar 20 jaar geleden was de start in de Mercuur, een schip. Volgens Fred 80 jaar geleden want zolang doet hij al mee….hij loopt vandaag ook weer gezellig met ons de 20 km die wij van plan zijn te lopen.
Mijn eerste editie was in 2008 en ik liep toen samen met Lisette de 30 km. Zij wandelt helaas niet meer. Wel heel bizar, ik kwam een foto tegen in mijn wandel archief van een Zeemansloop editie met zes personen, waarvan er vijf niet meer wandelen!!!
Onze wandeling start met een starters bakkie in de kantine en een praatje met Bertus, vrijwilliger bij de WSV Zeemansloop die de tocht organiseert. Later komt Fred aangelopen, hij gaat gezellig met ons mee hoewel hij twijfelt aan de afstand, 15 km of 20 km, dat ligt aan het weer. Er is regen voorspelt maar alleen in de middag en dan verwachten wij gefinisht te zijn. Bij de start willen we een startfoto onder de vlag, een medewandelaar is bereid om een paar foto’s te maken. Later blijkt dat hij op de “burst” knop heeft gedrukt, we hebben 100 versies van de foto! En hij is ook niet erg scherp want we moesten hem bijsnijden, er staan vuilnisbakken op….
De route start dit keer anders dan anders, linksaf richting de straten van Den Haag. Onderweg zit een jonge ondernemer met zijn moeder koek en limonade te verkopen maar wij lopen door. Ik hoop dat hij veel klandizie krijgt vandaag.
Gelukkig is het niet allemaal bebouwde kom, en mogen we een route volgen door de Scheveningse Bosjes tot we bij Madurodam aankomen. Daar maken we een paar foto’s en dan weer verder langs het voormalige KLM gebouw dat nu leeg lijkt te zijn. Albert Plesman was directeur van de KLM en er is van hem een standbeeld gemaakt dat aan het einde van de straat staat.
We lopen over de Waalsdorpervlakte richting de eerste rust. Het markante gebouw dat we passeren is het Internationaal Strafhof en steken de weg over richting het Rugby veld waar de rust zit, HRC. Boven gekomen kunnen we “genieten” van een bakkie koffie, die werkelijk waar niet te drinken is! Nog nooit zulke vieze koffie gehad en het was nog een “Haags bakkie” bovendien! In mijn vorige verslag van 2022 stond dat de koffie hier heerlijk was…..zeker een verkeerde afstelling geweest van het koffie apparaat?? Geen idee maar ik heb de helft laten staan. Nadat we aanstalten aan het maken zijn om verder te gaan komen we hier een collega tegen van Hans, John en zijn vrouw. Wat toevallig. Ik zie meer bekenden uit het wandel wereldje. Zoals Carlo en Nellie, en Peter de Graaf.
En dan, als we verder lopen naar de Waalsdorpervlakte is er alom verwarring gaande! De routebeschrijving is niet erg duidelijk en de bepijling ontbreekt. De één zegt we moeten deze paaltjes volgen, de ander zegt weer wat anders en trekt zijn eigen plan.
Dan ineens hoor ik mijn naam en iemand komt op mij af. Is het mijn marathon maatje, mijn naamgenoot. Wij helpen altijd samen in Rotterdam bij de marathon start nummers. Wat leuk zeg! Zij aan het hardlopen, ik aan het wandelen. We knuffelen wat, wisselen een paar woorden en weer door!
De onduidelijkheid maakt dat we niet lekker lopen hier maar ja, het is even niet anders. Uiteindelijk lopen we toch volgens het boekje en horen we stemmen in de verte en ik ruik gebakken spek: Boerderij Meijendel! Daar is onze tweede rust en we nemen het hier lekker van. Het zonnetje schijnt (nog wel) en het is heerlijk toeven in de achtertuin van deze rust. Ik maak hier kennis met een Texels Schuumkopke, wat een lekker bier zeg! Het is pas 11 uur maar oké! We hebben het verdiend.
Na de rust is er een leuk foto momentje bij de houten aap en een route aanduiding, die we vanaf hier weer kunnen volgen. Maar dan toch in de verwarring raken dat we verkeerd lopen! Na wat heen en weertjes besluiten we gewoon door te lopen, we komen er vanzelf wel. En ja hoor, Fred herkent de verharde weg die we uiteindelijk opgaan, op naar de Watertoren! Weer een rust? Jawel hoor, we trainen op rusten vandaag! Een heerlijke banaan-aardbeien shake gaat er wel in!
Vanuit onze plek zien we de lucht donkerder worden en de eerste druppeltjes beginnen al te vallen. En ook hier weer onduidelijkheid maar Fred weet het zeker, dáár moeten we naartoe want daar is de boulevard. Oké oké, we gaan al.
Dit stukje zit er “al 80 jaar in” volgens Fred, en inderdaad, het komt me ook erg bekend voor. Uiteindelijk komen we aan op de boulevard waar het gezellig druk is. Fred haalt een portie kibbeling, ik zit nog vol van de shake van net dus ik sla over. Hans houdt niet van vis. We moeten de boulevard volgen tot aan de rotonde op het eind maar die laat nog even op zich wachten. Hier maken we nog een paar foto’s, van de kunstwerken en van het vissers vrouwtje, een gedenkbeeld voor de gevallen vissers op zee. Het ligt er vol met bloemen en ik probeer mij staande te houden voor een leuk fotootje. Het begint ook harder te regen en doe toch maar een soort van regen jasje aan. Maar het blijft bij spetteren, echt regen kan ik het niet noemen.
Uiteindelijk komen we dan bij de rotonde en daar naar links, lopen langs de havens.
En dan is het ook niet ver meer naar de finish. We hebben er precies 21,3 km op zitten als we daar aankomen, zoals de beschrijving ook aangeeft. De kantine is gezellig druk met zingende wandelaars en een shanti koor maar wij gaan op huis aan, nog eventjes langs mijn moeder en zusje, gezellig! Fred blijft nog even hangen daar en we nemen afscheid van elkaar.
Ik kijk terug op een leuke en gezellige wandeling, ondanks de onduidelijkheden toch genoten. Het was mijn 11e editie en ben weer een bootje rijker!
4 opmerkingen:
Het was inderdaad na enkele jaren een gezellige 'terugkeer' voor mij op de Zeemansloop. Mazzel dat het OV mij opmerkelijk snel en vroeg tot aan het voor mij 'onbekende' startbureau bracht. Tof dat ik Hans en Ineke daar nog zo vroeg aantrof en dus met hun mee kon lopen. Er is inderdaad veel verandert door de organisatie zoals niet meer starten en finishen in de naar vis ruikende kantine aan de haven. Ook de routes zijn hierdoor aangepast maar de route bewijzering laat het behoorlijk op sommige plaatsen afweten. Maar gezellig kletsend lost dat zich gelukkig telkens weer op. Cappuccino bij de Rugby club HRC : wat Ineke er over vermeld welnu daar is geen woord van gelogen. En na al die jaren toch weer een 'bekende' rust Meyendel met ook nu nog steeds net als vroeger de waardeloze service. Zelf je consumpties halen dus in de rij voor je 'natje'. Door de duinen terug richting Scheveningen. Bij de 'bekende' watertoren zit tegenwoordig ook een kleine horecagelegenheid dus ook hier maar ff rusten. Vervolgens allemaal linksom en rechtsom kerende medewandelaars .... weer problemen met de routemarkeringen ! Gelukkig als je zoals ik al vele malen eerder aan de tocht heb deelgenomen weet je de weg richting boulevard wel te vinden. Over de boulevard, waar 'het Duits' de voertaal blijkt te zijn, terug richting de visserijhavens. Met een grote boog over de kade richting Loosduinen. Tijdens die passage denk ik met een beetje weemoed terug aan de 'oude Mercuur', het Marineschip waar de Zeemansloop ooit op is begonnen, dit schip ligt inmiddels alweer enkele jaren in Vlissingen, maar dat terzijde. Net na 14.00 uur weer terug en toch wel een gezellige wandeltocht met ons drieën volbracht. 20 mei zien wij elkaar weer, althans dat is de planning, tijdens de monumententocht in Rotterdam ! Kijk er alweer naar uit..
Een reactie posten