Deze wandeltocht is in 2010 in het leven geroepen door een aantal vrienden in Vlaardingen met als startplek café D’oude stoep. Kleinschalig van opzet met maar heel weinig deelnemers. Het jaar daarna, in 2011, liep ik deze tocht voor het eerst met Silvia. Sindsdien is deze tocht uitgegroeid tot een waar evenement en professioneel opgezet. Er is zelfs een limiet aan het aantal deelnemers die dit jaar al snel bereikt is! Het exacte aantal weet ik niet, maar het zijn er veel! Je kan 15 of 25 km lopen, uitgedrukt in visjes, wij kiezen voor 15 km. Na afloop krijg je een haring, daar is de tocht naar genoemd. Vlaardingen is ook van oudsher een typische haring stad en de route is gepijld met visjes op de grond gestempeld.
Het is de 14e editie en voor mij 8e keer want ik heb een aantal jaar overgeslagen. Hans liep in 2022 voor het eerst mee en wel 25 km! Sinds 2023 lopen we 15 km en dat is lang zat!
Wij gaan met de fiets naar Vlaardingen omdat parkeren daar een drama is. Voor ons een goede drie kwartier fietsen. We hebben met Fred afgesproken die gezellig met ons de 15 km meestapt, hij komt met de metro. Om 9.00 uur zijn we ter plekke en Fred ziet ons ook en dan is het een kwestie van aanmelden met de QR-code en wachten tot de stadsomroeper klokslag 9.30 uur zijn welkoms praatje houdt en wij een start stempel kunnen halen.
Het weerbericht is slecht, er worden flinke buien verwacht. Maar wij zijn niet van suiker en er bestaat geen slecht weer behalve slechte kleding. En we zijn nog geen 10 minuten op pad of het begint te druppelen en komt even later met bakken uit de hemel. De sfeer blijft vrolijk en gemoedelijk, ondanks het slechte weer. De route is ook fantastisch mooi en afwisselend. Al na een half uur krijgen we de eerste stempelpost maar dat zal een formaliteit blijken omdat de boekjes bij iedereen doorweekt raakt! Ook het polsbandje dat we bij de start om kregen, is na verloop van tijd helemaal verpulvert. De zin van dit bandje is mij helemaal ontgaan, je kan het in de grond stoppen en dan schijnen er bloemetjes uit te komen. Ik denk dat heel Vlaardingen nu bezaaid ligt met halve polsbandjes en dus ook bloemzaadjes!
Op ongeveer 6 km zit een koffiepost. Gelukkig met een overdekt stukje waar we even droog een koffietje kunnen drinken. En een Vlaardings ijzerkoekje die ik voor het goede doel aanschaf. Het regent nu wel erg hard en blijven zitten tot het wat minder wordt. Maar het blijft druppelen dus gaan we maar op pad want de finish komt niet vanzelf dichterbij!
Maar we vermaken ons wel met gezellige prietpraat en af een toe een mop. Bij de grote rust met live muziek en broodjes te koop is het zowaar droog! We gaan een plekje zoeken en ondertussen zie ik Paul waar ik even een praatje mee maak. Als Hans aankomt met de broodjes peuzelen we die lekker op, er is nog plek genoeg om te zitten.
We zijn weer helemaal fris en fruitig als we verder gaan, richting het centrum van Vlaardingen via de wijk Holy. Ondertussen krijgen we van de organisatie een eierkoek van Jumbo, een van de sponsoren van de tocht. Ook valt een appel ons ten deel die ik onderweg oppeuzel. Op de Watersportweg is het druk met auto’s wat niet iedere bestuurder kan waarderen door asociaal rijgedrag te vertonen, gelukkig gaat het allemaal goed maar wel jammer dat het zo moet. Soms is verdraagzaamheid ver te zoeken bij de mens!!
Ook wij raken van het padje na de pauze, we missen een pijl en zien de linten van RWV aan voor de route aanduiding maar nee, we lopen fout. Gelukkig lopen er locals voor ons die de weg wel weten. We hebben niet zo heel veel fout gelopen gelukkig, in de verte zien we het wandel legioen door de bossen schemeren.
Dan steken we de A20 onderdoor en denken bijna bij de finish te zijn maar de organisatie heeft een verrassing in petto door twee lusjes te bedenken in het industrie gebied. We twijfelen even om dat niet te doen maar bij de eerste lus wacht ons een verrassing bij het Strandcafe. Een dansende groep acteurs die hun musical promoten, het ziet er gelikt uit. En het zangkoor Met volle borsten is er ook. Meestal zijn zij te vinden in het centrum maar daar komen we nu niet meer. Fred zet ze op de foto en we drinken er een pilsje op. Deze rust tussendoor komt als geroepen want het einde van de tocht nadert en zijn we er een beetje klaar mee, ik heb trek in mijn haring!
De tweede lus slaan we over, wij denken ook dat dit geen meerwaarde geeft aan de wandeling. Vlakbij de finish worden we nog om de kerk heen geleid en krijgen we in de laatste straat een gladiool en een schelvispekel (sterk Vlaardings drankje): we zijn er!!
De nachtburgemeester heet ons welkom en Fred zet ons op de foto. Later gaat Fred terug om zelf ook op de foto gezet te worden met hem. Het is een markant figuur, die burgemeester. Later op de dag wordt hij in het zonnetje gezet door de “echte” burgemeester omdat het zijn tiende keer is dat hij het sluitstuk is van de wandeltocht.
We melden ons af, krijgen een pin met “14” erop, en nemen de haring in ontvangst. Die peuzelen we op het terras op, er is zowaar nog een plekje! Met een biertje om het weg te spoelen genieten we van het publiek, de muziek en het zonnetje! Jawel, die is toch nog tevoorschijn gekomen vandaag.
We nemen afscheid van Fred, en gaan weer naar onze fiets om terug te rijden naar Spijkenisse. Ik wil de organisatie bedanken voor deze wederom prachtige wandeling! Heel erg afwisselend en goed gepijld. En wat een enthousiast team rondom deze tocht, heerlijk om te zien. Kortom: ik heb genoten van deze dag! Fred ook bedankt voor de gezelligheid!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten