Vierdaagse Nijmegen 2018 / 17-7 t/m 20-7 / 160 km

Anders dan andere jaren gaan we al op zaterdag naar Nijmegen. Want André van de Hoef komt op zaterdagmiddag in Nijmegen aan na een wandeltocht van 34 dagen(!) van Oostenrijk naar Nijmegen. Hij heeft dan 1000 km gelopen om aandacht te vragen voor Spieren voor Spieren, een organisatie die zich inzet voor mensen met spierziekten en kunnen het sponsorgeld goed gebruiken voor onderzoek. Hij heeft daarmee zijn doel, 10.000 euro ophalen, ruimschoots gehaald! Het uiteindelijke bedrag is 13.181 euro! Wij gaan hem op zaterdagmiddag 14 juli inhalen.

Zaterdagochtend kunnen we in B&B Turn Inn in Nijmegen inchecken om twee daagjes te overnachten alvorens we naar mijn vierdaagse-gastgezin kunnen gaan. Zaterdagmiddag wachten wij André op aan het begin van de Klokkenbergweg, en samen met nog een paar vrienden die de laatste etappe vanaf Afferden met hem meegelopen zijn, loop ik mee naar de Wedren. Ik heb een spandoek laten maken. Na ongeveer vier kilometer komen we op de Wedren en daar zien we Sjaak, die een filmpje maakt van de aankomst! En we kletsen nog een beetje na met elkaar totdat we weer afscheid nemen. Daarna rijden wij terug naar de B&B.

Op zondag hou ik een rustdag om mij goed voor te kunnen bereiden op de komende Vierdaagse. De afgelopen drie weken ervoor was ik ziek geworden en ik ben nog steeds niet helemaal hersteld. Ik ga nog even langs het hotel waar Martje logeert, zij kan mijn hiel preventief tapen. Dat is zo gepiept en de rest van de dag gaan we relaxen in Wijchen.

Maandagochtend moeten we vroeg vertrekken uit de B&B want ze verwachten lopers, dus we gaan na het ontbijt naar mijn gastgezin, naar Petra en Annemiek. We worden weer hartelijk ontvangen met een bakkie koffie om daarna de stad in te gaan om mij aan te melden bij 40-gladiool, waar ik geringd word voor vier dagen.....
Maandagmiddag neem ik afscheid van Hans, ik zie hem weer op woensdag op de route bij Wijchen, waar hij mij aan komt moedigen en ik duik na het avondeten meteen in bed, ik ben versleten en dan moet de vierdaagse nog beginnen!!!

Dag 1

Dinsdagochtend, heel vroeg. Wie heeft dit verzonnen, is dit leuk??? Na een gebroken nacht, het is heet, opstaan aankleden en ontbijten. De ochtend is zwoel, het belooft een warme dag te worden. In de verte hoor ik al geroezemoes en lawaai van de studenten die aan staan te moedigen bij de start. Die zijn nog steeds wakker na al dat gefeest in de stad, als wij gaan lopen gaan zij naar bed!

Samen met wandelvrienden wacht ik op de startscan, het is een drukte van jewelste. Al slaapwandelend lopen we richting Waalbrug. In de cadans van de voetstappen van mijn medelopers vervolg ik mijn weg, het gaat vanzelf. Ik geniet van de aanblik van de mooie zonsopkomst en het is al lekker warm! Gelukkig hebben we geen jas nodig, lekker in de korte box en shirtje de hele dag! Er wordt geen regen verwacht vandaag.....de rest van de week ziet er ook goed uit!

Dit jaar loopt de route net als vorig jaar weer andersom, dus we gaan eerst over de dijk naar Oosterhout. De dijk is gelopen voor ik er erg in heb, in Oosterhout is het publiek ook net wakker. Kinderen langs de kant, met hier en daar snoep en koek. Het standaard spul: komkommers, tomaten, kaakjes en worst. En ook tuinslangen die ons van water kunnen voorzien want het is al erg warm aan het worden!

Ik besluit even uit te rusten bij iemand die voor zijn tuin zit, er is een stoeltje vrij en een bekende wandelaar zit er ook even uit te puffen. Ze beloven koffie te halen maar die komt maar niet dus weer doorrrrr.......tot aan Valburg. Daar worden we op de foto gezet door foto Modern. Al kletsend met die of geen kom ik aan in Elst, de dag is genoemd naar deze doorkomst plaats. Hier staat een bruisende menigte en ook hier veel kindjes met allerlei lekkers in de bakjes. Dropjes, spekjes, nootjes, zoutjes, pepsels en popcorn, je hoeft niets zelf mee te nemen! Ik mis wel een beetje het fruit zoals een stukje sinaasappel of meloen.

De Rijkerswoerdse plassen is een natuurgebied waar we langslopen en waar ik eventjes tijd neem voor een pauze in de schaduw, over de helft ben ik nu. En het is warm.....niet normaal. Maar het valt me tot nu toe niet tegen, ik geniet nog steeds. Ik doe even een plas in de bosjes (mag wel niet maar er is geen dixie in de buurt) en dit is tevens de enige deze dag, ik zweet kennelijk alles uit.....

Op het lange, rechte stuk naar Bemmel eet ik een broodje bal bij WIOS. Het is zoeken naar een stoeltje maar dat lukt wel als je geduld hebt! De pittige hap doet me goed, het zout is weer aangevuld!

Ineens vliegt Marco mij om de hals, wat leuk dat ik hem een keer tegenkomt. Marco is de neef van Yolande en haar zus Marja. Hij komt woensdag een hapje mee eten met ons, gezellig! Yolande slaapt bij mij op de zolderkamer, Marja is helaas geblesseerd en loopt dit jaar niet mee. Daniëlle, de dochter van Yolande, loopt samen met haar man Jan de 50, zij logeren ook bij A en P.

In Bemmel kom ik Karin tegen en samen lopen wij al kletsend naar de volgende doorkomst plaats, Lent. Daar zitten Jan en Carla op het terras bij van de Valk, lekker genieten van de lopers die daar langs gaan. Ik kijk of ik hen zie en ja hoor, ik zwaai maar ja, dat kunnen ze vanaf daar niet zien. Ik loop er naartoe om ze te begroeten. En nog zien ze me niet!!! Pas wanneer ik vlak voor hun neus sta! Ze zijn zeer verrast mij te zien, wel leuk om hen dit keer te kunnen begroeten! Maar ik moet weer verder en neem afscheid en ik voeg mij weer in de stroom wandelaars.

Ik loop te geinen met iemand die een shirtje aan heeft van de dag van Cuijk, ik zeg dat hij het verkeerde shirt aan heeft, dat is vrijdag pas! Hij blijkt uit Cuijk te komen en zo loop ik ongemerkt de Waalbrug over. En raak ik aan de praat met een vrouw die met haar telefoon in de weer is, ik zeg: je armen zijn te kort want ze houdt hem recht voor zich uit. Ze lacht erom en we raken aan de praat, zo gaat dat soms, de leukste gesprekken ontstaan daardoor. Voor ik er erg in heb komen we aan in de stad, het is enorm druk en raken in een opstopping maar dat is niet erg want we doden de tijd met het kletsen. Ik vraag haar naam, Mieke heet ze. Ik beloof haar te roepen als ik haar de volgende dagen tegenkom. We nemen afscheid bij de afmeldhokjes, zij heeft wandelschoen en ik gladiool en ik ga lekker een biertje halen op de wedren om bij te komen. Met mijn medewandelaars kijk ik terug op deze warme, zonnige en gezellige dag! Ik voel mijn voeten wel, maar dat is ook niet gek na 40 km!

Dag 2

Dit is niet gezond, waar ben ik aan begonnen? Voor mijn gevoel heb ik amper geslapen van de warmte maar de wekker is onverbiddelijk wil ik op tijd op de wedren zijn! Wassen, aankleden, mijn hiel intapen (helaas heeft de tape van Martje losgelaten) en ontbijten en op de fiets door de zwoele straten van Nijmegen. Ik kom veel fietsers tegen, studenten die mij succes wensen en wandelaars die mij goedemorgen wensen.

Hetzelfde ritueel als gisteren: startkaart laten scannen en weer doorrrrr......dit keer richting Wijchen. Na een kilometer of 7 neem ik een pauze in het gras bij de gehandicapten die gratis koffie of thee aanbieden net voor de brug over de A73. Eventjes bijkomen....het is weer warm en ook dit keer in shirtje en korte box! Vandaag is roze de kleur die de boventoon voert want het is “Roze Woensdag”. Veel wandelaars besteden er echt aandacht aan door zich in allerlei outfits uit te dossen, ik hou het bij een roze shirtje en een roze bolletjes-diadeem op mijn witte petje. Die kom ik trouwens heel vaak tegen, de Action is bekend bij veel mensen!

In Alverna is een RET-rust, daar staat Jolanda altijd met haar team de wandelaars te verzorgen. Ik krijg daar elk jaar een koffie “met een glimlach”.......heel lekker! Opgekikkerd ga ik weer verder, bedankt Jolanda!

En weer door naar Wijchen, na 16 km staat Hans langs de route om mij aan te moedigen. Heerlijk eventjes de voeten van de grond en zitten op een tuinstoel die Hans meegenomen heeft en genieten van een bakje met kwark en besjes......jammie!!
Dan komt Annika voorbij gelopen in haar prachtige roze outfit. Ze heeft er veel werk van gemaakt. Samen lopen we verder, Wijchen weer uit. Maar dat duurt niet lang want we komen aan in het centrum van Wijchen waar deze dag naar genoemd is. Daar is het enorm druk en Hans staat daar met een lekkere ijskoffie! Daarna ga ik de drukte in en raak in een opstopping op het plein waar de 30-km lopers erbij komen. Schuifelend lopen we het centrum weer uit, op naar de volgende rust. Deze is gepland bij Eric en Carla, de liefste verzorging die je maar kunt wensen! Zij zijn van ons forum, Walkers4walkers, en iedereen wordt in de watten gelegd. Ik krijg een lekkere spek pannenkoek met een colaatje.......genieten!!

De laatste km’s loop ik met mijn wandelvrienden richting Beuningen en Weurt. Daar zie ik Hans nog één keer, heel eventjes maar want ik kan niet meer gaan zitten. Ik krijg een lekkere smoothie van hem en loop door. Ik raak Annika en Andries weer kwijt en dan wandel ik verder met een blik op mijn telefoon omdat ik een muziekje op wil zoeken. Een mijnheer op leeftijd (hij blijkt al 82 jaar te zijn!) maakt daar een opmerking over en we raken aan de praat, het is heel gezellig om al kletsend de kilometers te maken dus ik berg mijn telefoon en oordopjes op. Vlakbij Nijmegen staat Astrid van mijn wandelcluppie RWV en in de verte zie ik de vlag. Ik neem afscheid van de man en dan mag ik bij Astrid een snoepje pakken. Sabine is er dit jaar niet bij, zij rolt dit jaar zelf de vierdaagse mee!! Het wordt haar derde vierdaagse. Na vijf minuutjes zie ik ineens Fred voorbij lopen en ik roep, hij is zeer verbaasd mij te zien want hij loopt zelf de 30 km. Samen lopen we naar de finish. Vanwege Roze Woensdag staan er dragqueens een show op te voeren maar de weg is geblokkeerd door het publiek die de hekken opzij geschoven hebben......pfff.....dat is wel jammer hoor. Schuifelend lopen we naar de finish. Later hoor ik dat de afmeldtijd van vijf uur een kwartier is uitgesteld vanwege deze drukte, en dat mag ook wel.

Ik meld mij af en wil een biertje gaan halen op het Julianaplein. Dat is eventjes zoeken, want ik moet tussen de hekken door glippen maar het plein is snel gevonden en het is erg gezellig met mijn wandelmaten!

Dag 3

Donderdag vind ik altijd een moeilijke dag. Dit jaar is het de tiende vierdaagse die ik zonder Marina loop, want in 2009 is zij overleden. Wij liepen onze eerste vierdaagse in 2008. De vierdaagse van 2018 draag ik aan haar op en vandaag ga ik ook weer een kaarsje branden in een kerk die ik op de route tegenkom. Morgen draag ik een shirtje met haar foto en de tekst: voor Marina.
Het zal vandaag een dag worden met veel tranen en pijn, maar dat geeft niet, ik krijg genoeg steun en aandacht van mijn wandelvrienden. Pijn is een emotie en emoties kan je uitschakelen, een veel gehoorde kreet tijdens de Nijmeegse....

De ochtend verloopt zoals de twee voorgaande, zonder al te veel nachtrust opstaan, wassen, aankleden en ontbijten en op het fietsje naar de wedren. Wachten op de startscan en gaan met die banaan. De studenten staan er ook weer. De eerste 5 km zijn drie dagen hetzelfde, dat is dan wel weer jammer maar ik vermaak mij wel door om mijn heen te kijken en te genieten van alles wat ik zie. Bij de dixie-batterij (een term voor een hèleboel dixies bij elkaar) gaan we richting Malden. Daar staat Han met zijn Eneco team om de wandelaars van Eneco te verzorgen maar ik mag ook altijd daar een bakkie drinken en dat doe ik dan ook. Vijf minuutjes en weer doorrrr......

In Mook, het volgende doorkomst plaatsje, ga ik in de kerk een kaarsje branden. Daarna loop ik de kerk weer uit aan de andere kant en ik merk dat ik nu het plein mis waar het altijd heel druk is.
De volgende rustplek is bij Gerard, de man van Marja. Hij staat sinds jaren met zijn camper langs de route om wandelaars in de watten te leggen! De plek is onder een boom, vlakbij Middelaar. Heerlijk bijkomen hier met een broodje knak! En bij het afscheid krijg ik een leuk aandenken, een hangertje voor aan de tas. Ik doe een bijdrage in de pot voor de Pameijer stichting en ga weer doorrrrr......naar de heuvels!

Die beginnen bij Millingen maar als je die over bent, heb je het “ergste” gehad. Er komen nog een paar heuveltjes aan vanaf de 7-heuvelenweg maar eerst nog naar Groesbeek, de doorkomst plaats waar deze dag naar genoemd is. Het is enorm zwaar door de hitte en ik krijg mijn waterfles heel vaak gevuld. Gelukkig zijn de toeschouwers zo lief hun tuinslang buiten te leggen! En het is echt heel zwaar.... ik raak geëmotioneerd door de herinneringen en door het slaapgebrek ben ik versleten maar ik ga doorrrrr......snap niet dat mijn voeten doorgaan terwijl ik niet meer wil!

In Groesbeek ga ik bij bakker Bart eventjes een broodje halen en bijkomen van alle emoties. Ik laat de wandelaars aan me voorbijgaan, ik trek het niet meer! En ik weet wat er nog aankomt, het “nadeel” van de 11e keer deze route lopen.....

Na de pauze krijg ik “een schop onder de kont” van Marina vanaf haar wolkje in de hemel en ik begeef mij weer tussen de wandelaars om samen door te lopen naar de Zevenheuvelenweg. Daar in de buurt is weer een rust van Eric en Carla dus ik heb weer iets om naar uit te kijken.
Ineens zie ik de vlag van deze rust aan de rechterkant. Dat is een kilometer eerder dan andere jaren, vlakbij de militaire begraafplaats. Ik blijf daar niet lang, en ga ook even naar een dixie aan de overkant van de weg om daarna de laatste kilometers te lopen en nog een paar heuveltjes te nemen. Vanaf Berg en Dal is het één lange weg naar de finish die ik zonder te stoppen neem. Dan door de “witte” straat en de “rode” straat die ik door een waas van tranen in loop. Ik ben echt kapot! Waar is de finish, ik wil niet meer.
Eindelijk kan ik mij afmelden en ga ik op het Julianaplein uitpuffen met een paar biertjes bij Fred en zijn maten.......het werd nog laat ook. Helemaal geen erg in de tijd gehad, rij ik naar het gastgezin die al uitgegeten zijn. Gelukkig is er nog een bordje over voor mij.
Na het eten duik ik meteen onder de douche en plof op mijn bed.......om de volgende morgen weer fris en fruitig te beginnen aan de laatste dag!!!

Dag 4

De laatste dag is aangebroken, de fiets brengt mij na het ontbijt naar de wedren. Om 5.25 uur kunnen we starten en lopen in de schemering door de Nijmeegse straten. Ik kan niet in mijn ritme komen.....mijn voeten doen zeer, en mijn knie want ik ben weer eens gestruikeld en gevallen op de wedren....pfff....nou ja. Met een pleister van een medewandelaarster kan ik weer doorrrr......

Ik zing mee met een paar liedjes op mijn foon en de zin begint weer te komen.....op naar de Via Gladiola! Maar zover is het nog lang niet, we moeten nog door Cuijk, de doorkomstplaats waar deze dag naar genoemd is. Na vier kilometer moet ik een sanitaire stop maken en sluit tegen mijn gewoonte in bij de dixies in de rij aan. De rij is gelukkig niet lang.....

We krijgen hetzelfde stukje door Nijmegen en de wijk Hatert en de Hatertse brug als dag twee en dan door naar St.Walrick waar de traditionele vlaai wacht! Wonder boven wonder vind ik een plaatsje onder de parasol, genieten!! Ik kan er weer tegenaan.

Dan door naar Overasselt, de gezelligheid weer in. Het lopen gaat mij nu beter af dan gisteren, ik heb er weer zin in! De dijk op naar Linden, benieuwd wat het thema dit jaar is....Op de dijk kom ik Henk tegen. We praten even over zijn wonderbaarlijk snelle herstel, hij is in juni nog geopereerd en nu loopt hij weer als een kievit! Hij is dankbaar voor wat er gedaan is voor hem in het ziekenhuis en dat hij nu in Nijmegen kan zijn!

In Linden is het thema Beach Party oftewel strand. Ik geniet er met volle teugen van en maak volop foto’s. Ik heb deze week weinig foto’s gemaakt maar hier in Linden maakt het toestel overuren! Omdat ik op tijd in Cuijk wil zijn, ga ik dit keer niet langs Gerard en zijn camper maar eet wel even een soepje in Linden en weer doorrrrr.......naar Beers.

Dan kom ik Annika weer tegen en gezellig kletsend lopen we het bruisende dorp in, op zoek naar Adrie die uitgevallen is en langs de route zal staan met zijn moeder. Helaas, we zien hem niet. Later gelukkig weer wel, vlakbij Cuijk.
In Beers stop ik even voor een colaatje, eventjes maar want de tijd dringt, ik wil om 13.00 uur over de ponton brug lopen. Na Beers komt Cuijk en de befaamde pontonbrug. In Cuijk staat Maarten, die zelf niet meeloopt en we blijven even staan kletsen, maar niet lang want de tijd dringt! Wat ook dringen is, het wandel legioen kan niet doorlopen door de drukte, het is weer voetje-voor-voetje. De pontonbrug ligt al te dobberen maar het lijkt of hij nu op een andere plek ligt omdat aan de overkant veel betonplaten liggen en de tent van de militairen ergens anders staat. De route naar die tent is anders. Nog even vijf minuten pauze op het gras, de militaire groepen bekijken die gecontroleerd worden bij vertrek. Leuk om te zien.

Vanaf Cuijk door naar Mook waar de Via Gladiola al begint maar dan moeten we nog ruim 10 kilometer! De weg lijkt eindeloos.....maar door de gezelligheid van het publiek word je gedragen naar de finish. Het lijkt of mijn laatste rust, bij Carla en Eric, al heel snel verschijnt, ik zie de vlag al in de verte. Na de rust met een biertje en een paar balletjes gehakt (jammieee....) nog even naar het toilet bij de KWBN post en weer doorrr.......
Ineens hoor ik Pascal roepen! Wat leuk dat ik hem hier tegenkom! Gezellig kletsend lopen we langs het publiek. Ik zoek nog naar het huis van een vriend van Fred maar er zit niemand die ik ken dus loop ik maar weer door. Bij het Radbout staat Hans op mij te wachten, ik krijg een knuffel en een zoen en ik loop verder......nog een klein stukje......bier.......bier.....ijskoud bier! Ik krijg van het publiek een biertje of drie terwijl ik zelf onderweg het nodige gekocht heb bij een kraampje. Ik voel niets meer behalve vreugde en verdriet, de tranen lopen over mijn wangen maar ik heb een zonnebril op, de mensen zien het niet. Ik krijg leuke reacties op mijn shirt en al high-fivend loop ik naar de finish. Wat een hoop emoties gaan er door mij heen! Ik heb gewoon weer 160 km gelopen!! De elfde keer! Samen met Marina vanaf haar wolkje in de hemel meld ik mij af......ik ontvang een medaille met een kroontje. En dan zoek ik Hans op, die ik niet kan bereiken door de drukte. Waar moet ik naartoe??? Ik word opgevangen door Marco, die stelt mij gerust en loopt mee tot de loopbrug die mij naar het Julianaplein brengt. Daar zie ik Hans die bij mijn fiets staat maar ik wil nog een finishfoto maken.......ik loop terug......ik zie René die een foto wil maken, en ik maak er een van hem en samen lopen we naar de plek waar Fred en zijn makkers zitten. Hè hè........bier!!! We kletsen nog wat en proosten op de goede afloop. Helaas heb ik Mieke, van dag 1 niet meer gezien en Jan is helaas na één dag lopen vanwege knie klachten gestopt.

Wat een heerlijke week was het weer!! Volop zon, de warmte van het publiek, de wandelaars en wandelvrienden om mij heen die mij weer gesteund hebben onderweg, het heerlijke logeeradres, de leuke gesprekken onderweg. Een genot om mee te maken en niet uit te leggen aan mensen die het nooit hebben meegemaakt. Volgend jaar weer??? Tuurlijk wel! Bedankt allemaal....en tot volgend jaar.

Klik voor het foto album