Totaal aantal pageviews

zondag, november 19, 2017

Kennedymars OLAT 17-18 november 2017

Na 10 Kennedymarsen succesvol te hebben afgerond dacht ik nooit meer aan een Kennedymars te beginnen. Maar het liep toch anders.........

Tijdens een wandeltocht maak ik kennis met Jaqueline en zij vertelde mij heel enthousiast te zijn over haar eerste Kennedymars en het smaakte haar naar meer maar ze wou niet alleen gaan. Daarom heb ik me laten overhalen nog een keer te gaan! Ach.....het is toch wel kicken als je eenmaal over de finish komt na 80 km.....helemaal verrot maar toch blij. Want zo heb ik het wel weer ervaren, deze editie kreeg ik niet voor niets! Waarvan hier het verslag:
Ik heb ingeschreven voor de Kennedymars van OLAT (Ollandse Lange Afstand Tippelaars), er zijn ook andere tochten zelfs een 110 km tocht! Vanwege het 50 jarige jubileum van de vereniging zijn deze tochten vandaag gepland en overdag kan men kortere afstanden lopen voor slechts € 0,50!

Vrijdagavond 17 november pak ik mijn tas in en ga samen met Hans naar de startlocatie in St. Oederode, de Vresselse hut. Het is erg druk als ik om 22.30 uur de warme kantine binnen stap en ik ga mijn spullen halen: een routebeschrijving en kaartjes voor aan mijn tas, een consumptiebon en ik ga bij Jaqueline en Monique zitten die al binnen zitten. We krijgen ook een lichtgevend hesje als cadeautje. Ik maak kennis met een paar onbekende wandelaars waaronder Chris, Peter, Peter en Jack. De marsleiding houdt net een toespraak als wij binnenstappen, ik heb er niet veel van meegekregen......
Het is koud als het startsein om precies 23.00 uur klinkt en met een peloton wandelaars m/v gaan we op pad. Er hebben zich 204 mensen vooraf ingeschreven en ik weet niet hoeveel na-inschrijvingen er bijgekomen zijn maar de groep is erg groot.

We lopen de avond en de nacht in over voornamelijk lange en rechte wegen en het is aarde donker! Ik ben blij met mijn hoofdlampje en we lopen gezamenlijk in een groepje te grappen en te grollen zodat de km's snel onder de voeten verdwijnen, het gaat super! Tot we bij de eerste verzorgingspost komen, de boterhammetjes worden ter plekke gesmeerd.....wel jammer want het is berekoud en ik heb medelijden met de verzorgers die staan de hele tijd stil en zonder enige bescherming van een tentje ofzo!!
10 minuten wachten (staand) in de kou is niet echt bevordelijk voor je spieren!

Zo volgen er nog twee van zulk soort posten en bij de tweede post moet ik erg plassen maar er is weer geen dixie!! Wat nu??? Dan maar een plekje achter een auto zoeken, de rest van de groep staat in een rij te wachten op een bammetje. We bikkelen verder tot we bij de eerste binnenrust aankomen maar dan hebben we er al 29 km op zitten!! Dat vind ik ook rijkelijk laat maar ja....de verzorging is goed. We krijgen voor de consumptiebon een soepje, er zijn drie soorten! Helaas kan ik me niet meer herinneren waar ik de bon gestopt heb en ik kan zonder bon geen soep krijgen!! Maar daar ben ik het niet mee eens en laat dat blijken. Nou, vooruit dan maar wordt er gezegd. De soep smaakt heerlijk en ik word weer een beetje wakker. De rust is van korte duur want ik moet ook nog mijn broek verwisselen, die is vies geworden.

Maar we moeten weer verder en we verlaten het warme café. Ik lever mijn tas in en de vrijwiller vraagt: 80 of 110? En ik zeg nee, 271! Eeeuhh....dat is mijn nummer maar zij bedoelden welke route loop je hihihi! 80 km lopen doet wat met je hersenen!!
We lopen door het gehucht Olland. Ik grap nog dat dat Spaans is voor Holland, ik volg op dit moment Spaanse lessen vandaar...maar in het donker zien we niet zoveel. Het is namelijk ook nog nieuwe maan. Nieuwe maan is een van de schijngestalten van de maan. Als de maan ongeveer tussen de aarde en de zon staat, is alleen de schaduwkant van de maan waar te nemen. De maan is dan niet te zien. En dat is te merken want het is erg donker!!

Na zes kilometer lopen door de nacht zien we weer een verzorgingspost opdoemen maar wederom geen dixie!! Dat vind ik toch wel jammer hoor, en de verzorgers staan hier ook weer niet onder een tent! Ik neem alleen een kopje koffie en we gaan weer door, zitten doen we niet daar is het veels te koud voor. Over weer zes kilometer hebben we weer zo'n zelfde post met hetzelfde verhaal.
En dan zouden we na 8 kilometer de Vresselse hut weer bereiken om vanaf daar de lus van 30 kilometer te gaan lopen. Jaqueline zit er helemaal doorheen en samen slepen we elkaar er doorheen tot we de Vresselse weg eindelijk bereiken maar tjonge, wat duurt dat lang voor we eindelijk die hut kunnen zien! Binnen gekomen verwacht ik Hans te zien maar ik heb hem te laat verteld op hoeveel km ik zat dus hij is iets verlaat. We kunnen hier een macaroni schotel krijgen en Monique is zo lief deze voor mij te halen, ik ben toch wel erg moe nu. Jaqueline gaat proberen even een dutje te doen, ze voelt zich niet lekker. Ik hoop voor haar dat ze wat opknapt, ze ziet erg wit!
Gelukkig knapt ze wat op mede door het eten en Hans is ook gearriveerd, ik haal een kopje koffie voor Jaqueline en mij en ik kan even genieten van de rust, lekker bijkomen!

De laatste 30 km zijn wat mij betreft erg zwaar en dat is ook vermeld op de website, alleen maar over onverharde wegen en dat heb ik geweten! Het eerste stuk valt nog mee, we lopen over bospaadjes en op het 54,5 km punt is er weer een verzorgingspost met hè......verrassing: een dixie! Ik ben blij! Ik neem even een bakkie koffie en maak hier kennis met Arjan en Monique en maak een praatje. Maar ook hier gaan we niet zitten en daarom snel weer verder, de natuur in. Ik kan helaas het tempo van de groep niet bijhouden en doe mijn muziek op, lekker op eigen tempo en met mijn eigen gedachten doorbikkelen! Ik kom Richard "er is hoop" tegen en gezellig kletsend lopen we de A50 over en ik zie een plaatsnaambord maar ik heb geen fut meer voor een foto, Richard maakt er wel één voor zijn verzameling. Doordat we aan het babbelen zijn heb ik er geen erg in dat we alweer bij de volgende rust aangekomen zijn, een café waar ik de groep weer tegenkom. De bediening is er niet op berekend dat er zoveel wandelaars komen dus het is lang wachten op een consumptie. Hans is hier ook weer en het is eventjes bijkomen hoewel ik er behoorlijk doorheen zit, het welbekende 60-km dipje........
Voor mijn gevoel gaan we te snel weer op pad, maar ja....20 km doorbikkelen voordat we bij de finish zijn dus gaan met die banaan! Ik hoor dat we straks weer bij deze tent een volgende rust hebben. De groep besluit die niet te nemen maar ik denk daar anders over. Ik loop het grootste gedeelte alleen met mijn muziek op en dat bevalt me best. Ik ben zooooo klaar met dat geploeter over modder-, gras- en zandpaadjes! Jaqueline en Peter wachten af en toe op me maar ik zeg dat ik dat niet nodig vind, wel lief maar ik red me wel en zij gaan weer verder in hun eigen tempo. Ik duik nog even in de struiken voor een sanitaire stop, daar heb ik geen tijd voor gehad bij de rust, er stond ook een lange rij zei Jaqueline.

Ineens zie ik een extra rustpost opdoemen, hier is lekkere vla te krijgen, de groep zit hier ook en ik kom eventjes bij, de vla doet me goed! Maar we zitten hier niet te lang, de groep vertrekt en ik, ik hobbel er achteraan maar wederom kan ik het tempo niet meer bijhouden. Ik kom nu bijna bij de café rust aan en ik zie de groep aankomen, zij hebben inderdaad daar niet gerust. Nog 12 km....pfff ik bikkel weer verder. Het begint een beetje te regenen maar niet zo erg. Toch doe ik een poncho aan want het beschermt ook goed tegen de kou, er staat een gemeen windje!
Als ik over een lang modderpad loop voel ik een enorme pijn onder mijn linkervoet, als ik een bankje zie ga ik meteen zitten om de voet te inspecteren. En ja hoor, een flinke blaar. Een paar medewandelaars bieden hulp, waaronder Eduard en Ruud. Met behulp van een lancetje maak ik de blaar open en Eduard helpt me met de sok aandoen. Gelukkig gaat het nu een stuk beter en samen lopen we gezellig babbelend naar de volgende rust. Ik ben blij met zijn gezelschap want eigenlijk zie ik het niet meer zitten, ik ben zooo moe en heb veel pijn in mijn voeten!! Maar hij weerhoudt mij ervan te stoppen. Ik zeg hem dat ik het niet haal om op tijd binnen te zijn om 17.00 uur maar hij zegt joh, je hebt tot 19.00 uur de tijd, dat red je echt wel! Ik helemaal blij want ik had steeds het idee ik moet om vijf uur binnen zijn!! Dit geeft me weer goede moed om door te gaan!!!

Bij de volgende rust, we moeten nog maar 5 kilometer, zie ik Hans weer en ik krijg mijn lekkere speciaal gemaakte smoothie met avocado en kokosmelk, heerlijk bijkomen! Bernard en Richard zijn hier ook aangekomen en zij slepen mij verder naar de finish want ik neem afscheid van Eduard, hij gaat weer verder met zijn maatjes.

Ineens zie ik het straatnaambordje Vresselseweg, dus dan zijn we er toch bijna!? Maar nee, we mogen nog een lusje door de bossen, cadeautje van OLAT!!.......Tijdens het lopen kom ik een groepje Vijfhuizers tegen waaronder Rombout en Cor en voordat ik er erg in heb zie ik de Vresselse hut verschijnen! Ik heb het gered en dat in precies 18.00 uur! Nou ja, 16.57 uur kom ik binnen.
Jaqueline en de groep zijn een half uur eerder gefinished en ik ga mij afmelden. Ik krijg een diploma en mijn stempeltjes en ga er even bij zitten om te genieten van de overwinning.....ik heb het weer gedaan! Ik vond dit een hele zware Kennedymars mede door het laatste gedeelte. Wel mooi hoor maar doordat ik het zo moeilijk had onderweg heb ik niet veel meegekregen van de omgeving. Gelukkig zijn er andere bekende wandelaars die foto's gemaakt hebben en we hebben facebook waar alles op staat! Zondag lekker uitrusten en nagenieten. Verder wil ik de organisatie bedanken en vooral de vrijwilligers die voor ons in de kou stonden! Wel jammer van de slechte sanitaire voorzieningen in de nachtlus maar de rest was top!!




Klik hier voor meer foto's

1 opmerking:

Heopa zei

Dag Ineke, ten eerste van harte gefeliciteerd ! met het uitlopen van deze Kennedymars. En wat heb je een mooi/goed verslag geschreven. Ik heb het met aandacht gelezen. Hoop dat je weer gauw weer je goed voelt, en weer op krachten komt. Het was een zeer goed verzorgde wandeltocht, met een lange nacht, het voordeel was Delange wegen en paden zo dat,we flink door konden lopen hoewel ik me niet wou laten kennen. Maar de dag wandeling was ook zwaar en inderdaad dat laatste lusje vooral.
Gr. Henk
Ik heb nu eindelijk je log gevonden , en zal zeker vaker kijken.