Tweedaagse van Ede 24-25 augustus / 2x 20 km

Dag 1

Donderdag avond rijden Hans en ik naar Ede toe om daar de tweedaagse te gaan lopen. Vorig jaar was het nog een vierdaagse en nu helaas maar twee dagen wandelen in de bossen in en rondom Ede! Wij logeren altijd bij Jan en Alice in hun heerlijke B&B de Boskamp en ook dit keer worden we hartelijk welkom geheten als we daar aankomen.

Na het installeren gaan we vroeg onder de wol, morgen willen we op tijd vertrekken. Dit keer is de startlocatie bij De Fietser in Ede, een stukje verder dan de Schuilplaats van vorig jaar. Nu moeten we een kleine 10 minuten in de auto zitten maar dat is niet erg.
We worden door een vrijwilliger op een plek gewezen en dat is ook wel prettig.

Omdat wij ons vooraf hebben ingeschreven, zijn we snel klaar. Na een praatje met Inez en Annika die net aan komt lopen met haar dochter, gaan wij vast op pad, de bossen in.

Al snel herken ik plekjes van andere jaren, een stukje langs de spoorlijn lopend zien we het oude ENKA terrein. De weersvoorspelling zorgde ervoor dat ik in een lange broek en jasje loop maar achteraf is een jasje niet nodig, het is heerlijk wandelweer. Na een tijdje door de bossen lopen, zien we in de verte een wagenrust maar omdat wij nog niet aan rust toe zijn gaan we er aan voorbij, na 9,5 km is de rust bij Juffrouw Tok, ons ook bekend van andere jaren.

Ik zie Ellie en Fred weglopen bij de rust en ik klets gezellig met Ellie een paar kilometer lang. Altijd leuk om bekenden tegen te komen, al kletsend leg je vele kilometers af!

Omdat het startpunt van de route van vandaag anders is, is ook de route anders en we komen nu vanaf de Ginkelse heide en de schaapskooi naar de rust. Maar een pijl staat niet de goede kant op en even zijn we in verwarring: links of rechts? Lopers voor ons zien de goede richting en daarom lopen wij er maar achteraan. Verkeersregelaars helpen ons de drukke weg oversteken, dat is wel fijn!

Op het terras nemen we een bakkie met taartje voor Hans, en even later zien we Liana ook aankomen, zij komt gezellig bij ons zitten. En nog een paar minuten later zien we Annika en Monika oversteken, en zij komen ook bij ons zitten. Wij zitten al een poosje en daarom gaan we in de startblokken voor de rest van de route, Liana loopt een stukje met ons mee, straks keren we hier weer terug.........tenminste dat is de bedoeling!! Maar daarover straks meer.....

We verlaten het parkeerterrein van het restaurant, vragen aan de verkeersregelaar: is dit de 20-km route en hij zegt ja, dus steken we over en gaan de hei weer op. Al lopen verbaasd Hans zich over de route beschrijving, die lijkt niet te kloppen, en daar hadden bij ons al alarmbelletjes moeten gaan rinkelen maar nee hoor, we lopen door.

Na zo’n 2,5 km zien we pijlen met alle drie de afstanden erop staan, we zien ook mensen terug lopen maar nog steeds geen alarmbellen. Totdat Hans de routebeschrijving er weer bij pakt, en zegt dat we klaphekjes door moeten maar die hebben we niet gezien! En ineens gaat het dagen: we zijn op de terugweg!!! Liana besluit terug te lopen maar wij gaan door, dan maar een korte(re) afstand vandaag, morgen kunnen we in de herkansing.

Aan twee dames die aan komen lopen vragen we of zij één of twee keer bij Juffrouw Tok zijn geweest, en zij zeggen een keer en dat ze twijfelden of ze wel goed liepen, nee dus! Na een tijdje heen en weer kletsen gaan wij weer verder. Dus dat betekent dat we er al bijna zijn. Wel jammer want het is heerlijk weer om te lopen.

Na het afmelden vraag ik aan Inez of het gerucht klopt dat dit de laatste keer is dat zij dit organiseren en dat klopt helaas! Wel jammer hoor, het is echt een uitje voor ons elk jaar en een prachtige omgeving om te lopen. We nemen afscheid en ik wens haar sterkte, ze zit er een beetje doorheen door alle gebeurtenissen waar wij geen weet van hebben, de dag is afgezien van een misser van ons, goed verlopen.

We rijden terug naar het centrum en besluiten een bakkie te gaan drinken op een terrasje. Na een boodschap bij de buurtsuper keren we terug naar ons tijdelijk onderkomen en genieten daar nog even na van het wandelen want we hebben heerlijk gelopen! De beloofde regen is niet gevallen gelukkig.


Dag 2

Het is deze zaterdagmorgen wat frisser dan gisteren, we hebben de lange broek aangetrokken en een wat dikkere jas. Er is zelfs regen voorspeld! We gaan het zien....
Bij het startbureau komen we Sjaak tegen die eerst nog een bakkie koffie neemt, wij vertrekken vast en we komen hem wellicht nog wel weer tegen.
De route start net zoals gisteren eerst via het terrein van de ENKA fabriek en het spoor over maar nu gaan we naar links het bos in en naderhand de heide op.

Het is heerlijk lopen door de bossen en ik krijg een appje van Annika dat zij met dochterlief bij de eerste pauze zit, wij lopen er dan net vijf minuten vandaan. Maar wij hebben nog geen behoefte aan een rust en we hebben ook nog geen trek dus we groeten hen en gaan er weer vandoor, misschien zien we elkaar onderweg nog wel even.....
Op de heide, die enigszins verbrand is door de afgelopen hete dagen maar toch wel adembenemend mooi is, maak ik een “onsie”, een foto met de zelfontspanner.

We steken de rotonde over nadat Hans mij op de foto heeft gezet bij de Cougar tank. En weer het bos in waar we bijna verkeerd lopen. Maar het paarse lint dat we zien in de verte, is voor de terug gaande weg, we komen hier straks weer.

Het lopen over de hei gaat niet over betonplaten maar zandpaden en dat is best inspannend! Als ik een slokje water uit de fles drink, zie ik Sjaak aankomen lopen en wij wachten daarom eventjes, dan kunnen we gezamenlijk verder lopen dat is wel zo gezellig! Al kletsend gaan de kilometers ongemerkt onder de voeten door en zo komen we bij de rust. Dit keer weer bij Juffrouw Tok maar nu gaan we maar binnen zitten, het is best fris nu! Annika en Monika zitten er al, zij hebben “creatief gewandeld” omdat Monika last heeft van haar benen en daarom voor een kortere route hebben gekozen.

Met een bakkie koffie en iets lekkers erbij, komen we een beetje bij van de 12 kilometers die achter ons liggen. Gezellig babbelend met elkaar is de rust ook zo weer voorbij en maken wij ons op voor de rest van de tocht.

En nu proberen we goed op de pijlen te letten om niet weer fout te lopen. Dat lukt aardig. De route is mij wel bekend van andere Edese tochten en we lopen nu weer een heel lang stuk over de hei. Als we een heuveltje op moeten zien we in de verte een bankje en Hans heeft wel zin om nog even een pauze in te lassen en dat doen we dan ook, er is plek genoeg. In de verte zien we het erg donker worden, het zal toch niet.....?

Na de korte pauze duiken we weer het bos in en dat is maar goed ook, want door de bomen is de regen die inmiddels toch naar beneden valt niet zo heel erg heftig. Wel heftig genoeg om de regenjassen aan te trekken! Het is nog maar een klein stukje naar de finish en als we die bijna bereikt hebben, houdt het op met regenen.

Ik behoed nog iemand voor een stuurloos moment, hij gaat de verkeerde kant op en ik roep hem terug. En samen lopen we verder en heb ik niet in de gaten dat mijn tempo ineens omhoog vliegt en ik neem afscheid van de man en voeg mij weer bij mijn wandelmaatjes. Met z'n vijven komen we aan bij de finish en ik meld mij af. Een sticker en een stempel is mijn deel. Helaas is dit de eerste en tevens de laatste editie van deze tweedaagse en dat vinden wij erg jammer! Bij de uitgang staat een bord met deze mededeling te lezen.

We nemen afscheid van onze wandelmaatjes en rijden moe maar voldaan terug naar onze B&B.
Ik kijk terug op een geweldig leuk wandel weekend hier in Ede!


nog meer foto's hier

SOP Tocht Tiengemeten 15-8 / 20 km

Omdat ik op deze woensdag geen verplichtingen heb besluit ik om naar Zuid-Beijerland te rijden want daar start vandaag een tocht van Samen Op Pad. Ik heb wel vaker een groepswandeling meegemaakt van de SOP en vind dat heel leuk, misschien kom ik nog een paar bekenden tegen. De tocht gaat naar het eiland Tiengemeten, ik ben daar nog nooit geweest dus ook een reden om te gaan.

Aangekomen bij partycentrum de Eendrachtshoeve in Zuid-Beijerland is het al behoorlijk druk. Diny begroet mij enthousiast en ik kom tot de ontdekking dat ik geen water bij mij heb, en loop nog even terug naar de auto die niet ver van het pand geparkeerd staat. Gelukkig ligt er nog een flesje in de auto en ik vul hem met vers water alvorens mij aan te melden. Ik moet nog een briefje invullen....oké, was ik even vergeten. De kosten van de pont komen er nog bij en ik tik negen euro af.
Het eiland Tiengemeten ligt in het Haringvliet en is via de pont in Nieuwendijk te bereiken.

Om 10 uur stipt is het vertrek en omdat we de pont van 11 uur moeten halen, zit er na een langzame start de pas er na een tijdje goed in, iedereen moet weer een beetje op gang komen na de vakantie! Het weerbericht was positief maar de zon laat zich niet zien, wel veel wolkenvelden al is het niet koud, lopen in een T-shirt en korte broek is echt geen straf.

Bij de pont aangekomen staat er een tafel met lekkere koeken en flesjes vocht te wachten, de pont ligt er al en we kunnen meteen mee, het is 11 uur.
Na 10 minuten komen we aan bij het bezoekers centrum waar we aan land kunnen. Ik moet erg nodig naar het toilet maar ik sta een beetje te twijfelen want stel dat ze vertrekken zonder mij? Ik zeg het tegen degene die achteraan de groep loopt dat ik naar het toilet moet en hij zegt: ik wacht wel effe hoor......gelukkig maar.

Na een paar grasdijkjes houdt de groep halt om van het uitzicht te genieten en we lopen hetzelfde stukje weer terug maar dan naast de grasdijk. Even verderop is er weer een bezienswaardigheid, een aardappel ruïne waar een uitkijkpost is maar die beklim ik niet, ik hou niet van trappetjes!

Er moeten ook veel dieren leven in dit gebied maar ik zie ze niet behalve een paar schaapjes op de dijk, en veel ontlasting die we moeten ontwijken. Gelukkig loopt er een fotograaf mee, die zal ze wel op de kiek zetten! En weer een stukje verder is een uitkijkpost op een helling die makkelijk te lopen is dus ik ga er eventjes kijken. Je kan er ook even zitten maar niet voor lang, de groep gaat verder. Ik pak iets te eten uit mijn tasje want de energie moet aangevuld worden!

Het eiland is een mooi natuurgebied maar eigenlijk krijg ik er niet veel van mee want we lopen over grasdijken wat mij veel concentratie kost. Ook omdat deze wandeling de eerste is na de vierdaagse maar ook omdat mijn voet behoorlijk pijn doet....jammer hoor. Maar onderweg klets ik met een paar wandelaars waardoor de kilometers makkelijker achter mij komen te liggen en ongemerkt komen we aan bij de rust in de herberg. Daar is het druk omdat het lunchtijd is. We wachten in een rij op een bonnetje voor de koffie (of thee of fris, eerst betalen) en dan in de rij voor de koffie, uit een koffieapparaat die niet erg snel is......en na ruim 15 km wil ik nu wel effe zitten!!! Gelukkig heb ik Jaqueline gevraagd om een stoel vrij te houden.

Voor mijn gevoel is de rust te snel voorbij en gaan we weer in de benen voor het laatste stukje over het eiland. En weer over een grasdijk!! Gelukkig hoor ik achter mij dat er ook een mogelijkheid is om parallel op een fietspad te lopen, die kans grijp ik natuurlijk aan! Samen met een andere wandelaar lopen we gemoedelijk te kletsen en dan is de haven van de veerpont weer snel zichtbaar! Eindelijk, geen gras meer! De afvaart is om 15.10 uur en we hebben nog lekker de tijd om bij te komen op een bankje, althans dat doe ik. Er zijn er ook velen die gewoon staan te wachten of naar het bezoekers centrum gaan.

De veerpont is op tijd aangemeerd en wij kunnen erop maar het is druk! Er moet ook een tractor mee en die neemt de plaats in van wandelaars die achter moeten blijven......de boot is vol!

Aangekomen in Nieuwendijk staat ook daar een wagenrust met lekkers en ik ga in de rij staan. Ik sta een beetje te dromen en net als ik een reepje pak, verlies ik mijn evenwicht en val over een paaltje met ketting die in mijn buurt staat! Ik word meteen geholpen door mensen die pleisters e.d. bij zich hebben, en een beetje dizzy ga ik in een stoel zitten en ik mag meerijden met de dames van de wagenrust. Dat doe ik dan maar, ik ben nu niet meer in staat de laatste 5km te lopen. En omdat de tractor niet van de pont af kan rijden ivm pech, moeten we wat langer wachten op de achterblijvers, maar die komen uiteindelijk ook weer aan. Truus en Els help ik nog even in te laden alvorens we gedrieën naar het partycentrum rijden en al toeterend rijden we langs de twee groepen wandelaars die we onderweg tegenkomen.

Jammer van dit pijnlijke einde van de wandel tocht, desondanks heb ik, en 97 wandelaars met mij, genoten van het groepswandelen! Dit was mijn vierde SOP-tocht, mijn stempelkaart is aangevuld met een nieuwe stempel.

Hier meer foto's

Vierdaagse Nijmegen 2018 / 17-7 t/m 20-7 / 160 km

Anders dan andere jaren gaan we al op zaterdag naar Nijmegen. Want André van de Hoef komt op zaterdagmiddag in Nijmegen aan na een wandeltocht van 34 dagen(!) van Oostenrijk naar Nijmegen. Hij heeft dan 1000 km gelopen om aandacht te vragen voor Spieren voor Spieren, een organisatie die zich inzet voor mensen met spierziekten en kunnen het sponsorgeld goed gebruiken voor onderzoek. Hij heeft daarmee zijn doel, 10.000 euro ophalen, ruimschoots gehaald! Het uiteindelijke bedrag is 13.181 euro! Wij gaan hem op zaterdagmiddag 14 juli inhalen.

Zaterdagochtend kunnen we in B&B Turn Inn in Nijmegen inchecken om twee daagjes te overnachten alvorens we naar mijn vierdaagse-gastgezin kunnen gaan. Zaterdagmiddag wachten wij André op aan het begin van de Klokkenbergweg, en samen met nog een paar vrienden die de laatste etappe vanaf Afferden met hem meegelopen zijn, loop ik mee naar de Wedren. Ik heb een spandoek laten maken. Na ongeveer vier kilometer komen we op de Wedren en daar zien we Sjaak, die een filmpje maakt van de aankomst! En we kletsen nog een beetje na met elkaar totdat we weer afscheid nemen. Daarna rijden wij terug naar de B&B.

Op zondag hou ik een rustdag om mij goed voor te kunnen bereiden op de komende Vierdaagse. De afgelopen drie weken ervoor was ik ziek geworden en ik ben nog steeds niet helemaal hersteld. Ik ga nog even langs het hotel waar Martje logeert, zij kan mijn hiel preventief tapen. Dat is zo gepiept en de rest van de dag gaan we relaxen in Wijchen.

Maandagochtend moeten we vroeg vertrekken uit de B&B want ze verwachten lopers, dus we gaan na het ontbijt naar mijn gastgezin, naar Petra en Annemiek. We worden weer hartelijk ontvangen met een bakkie koffie om daarna de stad in te gaan om mij aan te melden bij 40-gladiool, waar ik geringd word voor vier dagen.....
Maandagmiddag neem ik afscheid van Hans, ik zie hem weer op woensdag op de route bij Wijchen, waar hij mij aan komt moedigen en ik duik na het avondeten meteen in bed, ik ben versleten en dan moet de vierdaagse nog beginnen!!!

Dag 1

Dinsdagochtend, heel vroeg. Wie heeft dit verzonnen, is dit leuk??? Na een gebroken nacht, het is heet, opstaan aankleden en ontbijten. De ochtend is zwoel, het belooft een warme dag te worden. In de verte hoor ik al geroezemoes en lawaai van de studenten die aan staan te moedigen bij de start. Die zijn nog steeds wakker na al dat gefeest in de stad, als wij gaan lopen gaan zij naar bed!

Samen met wandelvrienden wacht ik op de startscan, het is een drukte van jewelste. Al slaapwandelend lopen we richting Waalbrug. In de cadans van de voetstappen van mijn medelopers vervolg ik mijn weg, het gaat vanzelf. Ik geniet van de aanblik van de mooie zonsopkomst en het is al lekker warm! Gelukkig hebben we geen jas nodig, lekker in de korte box en shirtje de hele dag! Er wordt geen regen verwacht vandaag.....de rest van de week ziet er ook goed uit!

Dit jaar loopt de route net als vorig jaar weer andersom, dus we gaan eerst over de dijk naar Oosterhout. De dijk is gelopen voor ik er erg in heb, in Oosterhout is het publiek ook net wakker. Kinderen langs de kant, met hier en daar snoep en koek. Het standaard spul: komkommers, tomaten, kaakjes en worst. En ook tuinslangen die ons van water kunnen voorzien want het is al erg warm aan het worden!

Ik besluit even uit te rusten bij iemand die voor zijn tuin zit, er is een stoeltje vrij en een bekende wandelaar zit er ook even uit te puffen. Ze beloven koffie te halen maar die komt maar niet dus weer doorrrrr.......tot aan Valburg. Daar worden we op de foto gezet door foto Modern. Al kletsend met die of geen kom ik aan in Elst, de dag is genoemd naar deze doorkomst plaats. Hier staat een bruisende menigte en ook hier veel kindjes met allerlei lekkers in de bakjes. Dropjes, spekjes, nootjes, zoutjes, pepsels en popcorn, je hoeft niets zelf mee te nemen! Ik mis wel een beetje het fruit zoals een stukje sinaasappel of meloen.

De Rijkerswoerdse plassen is een natuurgebied waar we langslopen en waar ik eventjes tijd neem voor een pauze in de schaduw, over de helft ben ik nu. En het is warm.....niet normaal. Maar het valt me tot nu toe niet tegen, ik geniet nog steeds. Ik doe even een plas in de bosjes (mag wel niet maar er is geen dixie in de buurt) en dit is tevens de enige deze dag, ik zweet kennelijk alles uit.....

Op het lange, rechte stuk naar Bemmel eet ik een broodje bal bij WIOS. Het is zoeken naar een stoeltje maar dat lukt wel als je geduld hebt! De pittige hap doet me goed, het zout is weer aangevuld!

Ineens vliegt Marco mij om de hals, wat leuk dat ik hem een keer tegenkomt. Marco is de neef van Yolande en haar zus Marja. Hij komt woensdag een hapje mee eten met ons, gezellig! Yolande slaapt bij mij op de zolderkamer, Marja is helaas geblesseerd en loopt dit jaar niet mee. Daniëlle, de dochter van Yolande, loopt samen met haar man Jan de 50, zij logeren ook bij A en P.

In Bemmel kom ik Karin tegen en samen lopen wij al kletsend naar de volgende doorkomst plaats, Lent. Daar zitten Jan en Carla op het terras bij van de Valk, lekker genieten van de lopers die daar langs gaan. Ik kijk of ik hen zie en ja hoor, ik zwaai maar ja, dat kunnen ze vanaf daar niet zien. Ik loop er naartoe om ze te begroeten. En nog zien ze me niet!!! Pas wanneer ik vlak voor hun neus sta! Ze zijn zeer verrast mij te zien, wel leuk om hen dit keer te kunnen begroeten! Maar ik moet weer verder en neem afscheid en ik voeg mij weer in de stroom wandelaars.

Ik loop te geinen met iemand die een shirtje aan heeft van de dag van Cuijk, ik zeg dat hij het verkeerde shirt aan heeft, dat is vrijdag pas! Hij blijkt uit Cuijk te komen en zo loop ik ongemerkt de Waalbrug over. En raak ik aan de praat met een vrouw die met haar telefoon in de weer is, ik zeg: je armen zijn te kort want ze houdt hem recht voor zich uit. Ze lacht erom en we raken aan de praat, zo gaat dat soms, de leukste gesprekken ontstaan daardoor. Voor ik er erg in heb komen we aan in de stad, het is enorm druk en raken in een opstopping maar dat is niet erg want we doden de tijd met het kletsen. Ik vraag haar naam, Mieke heet ze. Ik beloof haar te roepen als ik haar de volgende dagen tegenkom. We nemen afscheid bij de afmeldhokjes, zij heeft wandelschoen en ik gladiool en ik ga lekker een biertje halen op de wedren om bij te komen. Met mijn medewandelaars kijk ik terug op deze warme, zonnige en gezellige dag! Ik voel mijn voeten wel, maar dat is ook niet gek na 40 km!

Dag 2

Dit is niet gezond, waar ben ik aan begonnen? Voor mijn gevoel heb ik amper geslapen van de warmte maar de wekker is onverbiddelijk wil ik op tijd op de wedren zijn! Wassen, aankleden, mijn hiel intapen (helaas heeft de tape van Martje losgelaten) en ontbijten en op de fiets door de zwoele straten van Nijmegen. Ik kom veel fietsers tegen, studenten die mij succes wensen en wandelaars die mij goedemorgen wensen.

Hetzelfde ritueel als gisteren: startkaart laten scannen en weer doorrrrr......dit keer richting Wijchen. Na een kilometer of 7 neem ik een pauze in het gras bij de gehandicapten die gratis koffie of thee aanbieden net voor de brug over de A73. Eventjes bijkomen....het is weer warm en ook dit keer in shirtje en korte box! Vandaag is roze de kleur die de boventoon voert want het is “Roze Woensdag”. Veel wandelaars besteden er echt aandacht aan door zich in allerlei outfits uit te dossen, ik hou het bij een roze shirtje en een roze bolletjes-diadeem op mijn witte petje. Die kom ik trouwens heel vaak tegen, de Action is bekend bij veel mensen!

In Alverna is een RET-rust, daar staat Jolanda altijd met haar team de wandelaars te verzorgen. Ik krijg daar elk jaar een koffie “met een glimlach”.......heel lekker! Opgekikkerd ga ik weer verder, bedankt Jolanda!

En weer door naar Wijchen, na 16 km staat Hans langs de route om mij aan te moedigen. Heerlijk eventjes de voeten van de grond en zitten op een tuinstoel die Hans meegenomen heeft en genieten van een bakje met kwark en besjes......jammie!!
Dan komt Annika voorbij gelopen in haar prachtige roze outfit. Ze heeft er veel werk van gemaakt. Samen lopen we verder, Wijchen weer uit. Maar dat duurt niet lang want we komen aan in het centrum van Wijchen waar deze dag naar genoemd is. Daar is het enorm druk en Hans staat daar met een lekkere ijskoffie! Daarna ga ik de drukte in en raak in een opstopping op het plein waar de 30-km lopers erbij komen. Schuifelend lopen we het centrum weer uit, op naar de volgende rust. Deze is gepland bij Eric en Carla, de liefste verzorging die je maar kunt wensen! Zij zijn van ons forum, Walkers4walkers, en iedereen wordt in de watten gelegd. Ik krijg een lekkere spek pannenkoek met een colaatje.......genieten!!

De laatste km’s loop ik met mijn wandelvrienden richting Beuningen en Weurt. Daar zie ik Hans nog één keer, heel eventjes maar want ik kan niet meer gaan zitten. Ik krijg een lekkere smoothie van hem en loop door. Ik raak Annika en Andries weer kwijt en dan wandel ik verder met een blik op mijn telefoon omdat ik een muziekje op wil zoeken. Een mijnheer op leeftijd (hij blijkt al 82 jaar te zijn!) maakt daar een opmerking over en we raken aan de praat, het is heel gezellig om al kletsend de kilometers te maken dus ik berg mijn telefoon en oordopjes op. Vlakbij Nijmegen staat Astrid van mijn wandelcluppie RWV en in de verte zie ik de vlag. Ik neem afscheid van de man en dan mag ik bij Astrid een snoepje pakken. Sabine is er dit jaar niet bij, zij rolt dit jaar zelf de vierdaagse mee!! Het wordt haar derde vierdaagse. Na vijf minuutjes zie ik ineens Fred voorbij lopen en ik roep, hij is zeer verbaasd mij te zien want hij loopt zelf de 30 km. Samen lopen we naar de finish. Vanwege Roze Woensdag staan er dragqueens een show op te voeren maar de weg is geblokkeerd door het publiek die de hekken opzij geschoven hebben......pfff.....dat is wel jammer hoor. Schuifelend lopen we naar de finish. Later hoor ik dat de afmeldtijd van vijf uur een kwartier is uitgesteld vanwege deze drukte, en dat mag ook wel.

Ik meld mij af en wil een biertje gaan halen op het Julianaplein. Dat is eventjes zoeken, want ik moet tussen de hekken door glippen maar het plein is snel gevonden en het is erg gezellig met mijn wandelmaten!

Dag 3

Donderdag vind ik altijd een moeilijke dag. Dit jaar is het de tiende vierdaagse die ik zonder Marina loop, want in 2009 is zij overleden. Wij liepen onze eerste vierdaagse in 2008. De vierdaagse van 2018 draag ik aan haar op en vandaag ga ik ook weer een kaarsje branden in een kerk die ik op de route tegenkom. Morgen draag ik een shirtje met haar foto en de tekst: voor Marina.
Het zal vandaag een dag worden met veel tranen en pijn, maar dat geeft niet, ik krijg genoeg steun en aandacht van mijn wandelvrienden. Pijn is een emotie en emoties kan je uitschakelen, een veel gehoorde kreet tijdens de Nijmeegse....

De ochtend verloopt zoals de twee voorgaande, zonder al te veel nachtrust opstaan, wassen, aankleden en ontbijten en op het fietsje naar de wedren. Wachten op de startscan en gaan met die banaan. De studenten staan er ook weer. De eerste 5 km zijn drie dagen hetzelfde, dat is dan wel weer jammer maar ik vermaak mij wel door om mijn heen te kijken en te genieten van alles wat ik zie. Bij de dixie-batterij (een term voor een hèleboel dixies bij elkaar) gaan we richting Malden. Daar staat Han met zijn Eneco team om de wandelaars van Eneco te verzorgen maar ik mag ook altijd daar een bakkie drinken en dat doe ik dan ook. Vijf minuutjes en weer doorrrr......

In Mook, het volgende doorkomst plaatsje, ga ik in de kerk een kaarsje branden. Daarna loop ik de kerk weer uit aan de andere kant en ik merk dat ik nu het plein mis waar het altijd heel druk is.
De volgende rustplek is bij Gerard, de man van Marja. Hij staat sinds jaren met zijn camper langs de route om wandelaars in de watten te leggen! De plek is onder een boom, vlakbij Middelaar. Heerlijk bijkomen hier met een broodje knak! En bij het afscheid krijg ik een leuk aandenken, een hangertje voor aan de tas. Ik doe een bijdrage in de pot voor de Pameijer stichting en ga weer doorrrrr......naar de heuvels!

Die beginnen bij Millingen maar als je die over bent, heb je het “ergste” gehad. Er komen nog een paar heuveltjes aan vanaf de 7-heuvelenweg maar eerst nog naar Groesbeek, de doorkomst plaats waar deze dag naar genoemd is. Het is enorm zwaar door de hitte en ik krijg mijn waterfles heel vaak gevuld. Gelukkig zijn de toeschouwers zo lief hun tuinslang buiten te leggen! En het is echt heel zwaar.... ik raak geëmotioneerd door de herinneringen en door het slaapgebrek ben ik versleten maar ik ga doorrrrr......snap niet dat mijn voeten doorgaan terwijl ik niet meer wil!

In Groesbeek ga ik bij bakker Bart eventjes een broodje halen en bijkomen van alle emoties. Ik laat de wandelaars aan me voorbijgaan, ik trek het niet meer! En ik weet wat er nog aankomt, het “nadeel” van de 11e keer deze route lopen.....

Na de pauze krijg ik “een schop onder de kont” van Marina vanaf haar wolkje in de hemel en ik begeef mij weer tussen de wandelaars om samen door te lopen naar de Zevenheuvelenweg. Daar in de buurt is weer een rust van Eric en Carla dus ik heb weer iets om naar uit te kijken.
Ineens zie ik de vlag van deze rust aan de rechterkant. Dat is een kilometer eerder dan andere jaren, vlakbij de militaire begraafplaats. Ik blijf daar niet lang, en ga ook even naar een dixie aan de overkant van de weg om daarna de laatste kilometers te lopen en nog een paar heuveltjes te nemen. Vanaf Berg en Dal is het één lange weg naar de finish die ik zonder te stoppen neem. Dan door de “witte” straat en de “rode” straat die ik door een waas van tranen in loop. Ik ben echt kapot! Waar is de finish, ik wil niet meer.
Eindelijk kan ik mij afmelden en ga ik op het Julianaplein uitpuffen met een paar biertjes bij Fred en zijn maten.......het werd nog laat ook. Helemaal geen erg in de tijd gehad, rij ik naar het gastgezin die al uitgegeten zijn. Gelukkig is er nog een bordje over voor mij.
Na het eten duik ik meteen onder de douche en plof op mijn bed.......om de volgende morgen weer fris en fruitig te beginnen aan de laatste dag!!!

Dag 4

De laatste dag is aangebroken, de fiets brengt mij na het ontbijt naar de wedren. Om 5.25 uur kunnen we starten en lopen in de schemering door de Nijmeegse straten. Ik kan niet in mijn ritme komen.....mijn voeten doen zeer, en mijn knie want ik ben weer eens gestruikeld en gevallen op de wedren....pfff....nou ja. Met een pleister van een medewandelaarster kan ik weer doorrrr......

Ik zing mee met een paar liedjes op mijn foon en de zin begint weer te komen.....op naar de Via Gladiola! Maar zover is het nog lang niet, we moeten nog door Cuijk, de doorkomstplaats waar deze dag naar genoemd is. Na vier kilometer moet ik een sanitaire stop maken en sluit tegen mijn gewoonte in bij de dixies in de rij aan. De rij is gelukkig niet lang.....

We krijgen hetzelfde stukje door Nijmegen en de wijk Hatert en de Hatertse brug als dag twee en dan door naar St.Walrick waar de traditionele vlaai wacht! Wonder boven wonder vind ik een plaatsje onder de parasol, genieten!! Ik kan er weer tegenaan.

Dan door naar Overasselt, de gezelligheid weer in. Het lopen gaat mij nu beter af dan gisteren, ik heb er weer zin in! De dijk op naar Linden, benieuwd wat het thema dit jaar is....Op de dijk kom ik Henk tegen. We praten even over zijn wonderbaarlijk snelle herstel, hij is in juni nog geopereerd en nu loopt hij weer als een kievit! Hij is dankbaar voor wat er gedaan is voor hem in het ziekenhuis en dat hij nu in Nijmegen kan zijn!

In Linden is het thema Beach Party oftewel strand. Ik geniet er met volle teugen van en maak volop foto’s. Ik heb deze week weinig foto’s gemaakt maar hier in Linden maakt het toestel overuren! Omdat ik op tijd in Cuijk wil zijn, ga ik dit keer niet langs Gerard en zijn camper maar eet wel even een soepje in Linden en weer doorrrrr.......naar Beers.

Dan kom ik Annika weer tegen en gezellig kletsend lopen we het bruisende dorp in, op zoek naar Adrie die uitgevallen is en langs de route zal staan met zijn moeder. Helaas, we zien hem niet. Later gelukkig weer wel, vlakbij Cuijk.
In Beers stop ik even voor een colaatje, eventjes maar want de tijd dringt, ik wil om 13.00 uur over de ponton brug lopen. Na Beers komt Cuijk en de befaamde pontonbrug. In Cuijk staat Maarten, die zelf niet meeloopt en we blijven even staan kletsen, maar niet lang want de tijd dringt! Wat ook dringen is, het wandel legioen kan niet doorlopen door de drukte, het is weer voetje-voor-voetje. De pontonbrug ligt al te dobberen maar het lijkt of hij nu op een andere plek ligt omdat aan de overkant veel betonplaten liggen en de tent van de militairen ergens anders staat. De route naar die tent is anders. Nog even vijf minuten pauze op het gras, de militaire groepen bekijken die gecontroleerd worden bij vertrek. Leuk om te zien.

Vanaf Cuijk door naar Mook waar de Via Gladiola al begint maar dan moeten we nog ruim 10 kilometer! De weg lijkt eindeloos.....maar door de gezelligheid van het publiek word je gedragen naar de finish. Het lijkt of mijn laatste rust, bij Carla en Eric, al heel snel verschijnt, ik zie de vlag al in de verte. Na de rust met een biertje en een paar balletjes gehakt (jammieee....) nog even naar het toilet bij de KWBN post en weer doorrr.......
Ineens hoor ik Pascal roepen! Wat leuk dat ik hem hier tegenkom! Gezellig kletsend lopen we langs het publiek. Ik zoek nog naar het huis van een vriend van Fred maar er zit niemand die ik ken dus loop ik maar weer door. Bij het Radbout staat Hans op mij te wachten, ik krijg een knuffel en een zoen en ik loop verder......nog een klein stukje......bier.......bier.....ijskoud bier! Ik krijg van het publiek een biertje of drie terwijl ik zelf onderweg het nodige gekocht heb bij een kraampje. Ik voel niets meer behalve vreugde en verdriet, de tranen lopen over mijn wangen maar ik heb een zonnebril op, de mensen zien het niet. Ik krijg leuke reacties op mijn shirt en al high-fivend loop ik naar de finish. Wat een hoop emoties gaan er door mij heen! Ik heb gewoon weer 160 km gelopen!! De elfde keer! Samen met Marina vanaf haar wolkje in de hemel meld ik mij af......ik ontvang een medaille met een kroontje. En dan zoek ik Hans op, die ik niet kan bereiken door de drukte. Waar moet ik naartoe??? Ik word opgevangen door Marco, die stelt mij gerust en loopt mee tot de loopbrug die mij naar het Julianaplein brengt. Daar zie ik Hans die bij mijn fiets staat maar ik wil nog een finishfoto maken.......ik loop terug......ik zie René die een foto wil maken, en ik maak er een van hem en samen lopen we naar de plek waar Fred en zijn makkers zitten. Hè hè........bier!!! We kletsen nog wat en proosten op de goede afloop. Helaas heb ik Mieke, van dag 1 niet meer gezien en Jan is helaas na één dag lopen vanwege knie klachten gestopt.

Wat een heerlijke week was het weer!! Volop zon, de warmte van het publiek, de wandelaars en wandelvrienden om mij heen die mij weer gesteund hebben onderweg, het heerlijke logeeradres, de leuke gesprekken onderweg. Een genot om mee te maken en niet uit te leggen aan mensen die het nooit hebben meegemaakt. Volgend jaar weer??? Tuurlijk wel! Bedankt allemaal....en tot volgend jaar.

Klik voor het foto album

De laatste training

Ik heb de afgelopen week vanaf vorige week maandag steeds een stuk langer gelopen met een max van 10 km. Gisteren en eergisteren niet kunnen lopen vanwege werk maar vandaag de op een na laatste keer! In verband met het ziek zijn heb ik toch wat conditie in moeten leveren, maar het gaat nu gelukkig de goede kant op dus er is hoop!! Hier een collage van de gelopen routes, de eerste met mijn TomTom horloge de rest met runkeeper

Aftellen

Op Facebook tel ik een aantal jaren af naar de vierdaagse. Ik heb een mooie collage gemaakt van 10 jaar vierdaagse en die wil ik de trouwe lezers van mijn blog niet onthouden.
Ik heb er heel veel zin in hoewel ik mij wel wat onzeker voel. De afgelopen twee weken flink ziek geweest en de Amersfoortse tweedaagse niet kunnen lopen, en een plek op de hiel die niet over gaat.....
Sinds maandag loop ik elke dag een uur tot twee uur om de conditie op peil te houden, ik hoop maar dat het voldoende is! De weersverwachting is ook geweldig.....kortom, we gaan er weer een feestje van maken!!!!

Amersfoortse 2 daagse 22-6-2018 /30 km

De titel van dit verhaal doet anders vermoeden..........en dat klopt ook.
Zoals ieder jaar ben ik van plan de Amersfoortse te lopen. Daarvoor hebben Hans en ik een kamer geboekt in Hotel van de Valk Leusden, lekker dichtbij de start en Hans kan ongestoord zijn werk doen op de laptop en mij ondersteunen tijdens de wandeltocht. Maar helaas, het loopt allemaal anders!
In de aanloop naar dit weekend voel ik me al niet zo lekker, ik heb mij ziek gemeld van werk en mijn keel gaat steeds meer zeer doen! Ook mijn rug speelt op maar dat wijt ik aan het werk. Ik word steeds zieker...........tot aan de ochtend van de start van de tocht en besluit ik toch, tegen beter weten in, te starten.

Daarvoor rijden Hans en ik om 6.30 uur naar het startbureau aan de Gasthuislaan, het is maar 10 minuten rijden! Als ik uitstap zie ik meteen Ron aankomen en samen melden we ons aan. Ook Michel is er inmiddels en meerdere bekende wandelaars zie ik rondom mij. En ook Karin is present, ze zit/staat al aan de koffie, samen kletsen we de tijd vol tot we van start gaan. Na 10 meter merk ik dat mijn veters los zitten, dus even vast sjorren en we kunnen van start, maar het begint al moeizaam, ik kan niet op gang komen! De route is zoals al jaren bekend en tot de rust op 9 km bij de Stoeterij blijf ik optimistisch en wil doorgaan tot de volgende rust, op 19 km bij sportpark 't Vliegdorp in Soesterberg.

Het militair terrein De Vlasakkers gaan we over maar de heuvels daar vallen mij zwaar, het lijkt of ik stroop in mijn benen heb ipv bloed! Hoewel het tempo niet enorm laag is. Karin en ik vermaken ons met andere wandelaars om ons heen en maken af en toe een foto. Het begint zelfs weer te regenen, ik heb een dejavu want het regent altijd hier in Amersfoort! Dit zou mijn elfde editie worden, en ik heb tot nu toe 10x in de regen gelopen hier!! Bij de bekende houten brug gaan we samen op de foto, een wandelaar is ons terwille om als fotograaf te fungeren. Ik heb zelfs energie voor een traditionele paaldansfoto bij Soesterberg. Onderweg komen we de man weer tegen en kletst gezellig tegen ons aan (dezelfde die de "brug-foto" van ons gemaakt heeft) en is weer bereid een foto van ons tweeën te maken, een duo-paaldansmoment!

Bij de rust zou ik Hans ontmoeten maar we zijn voor mijn doen erg vroeg: 10.35 uur stappen we binnen, hij is er nog niet. Karin gaat soep halen en ik bezoek het toilet even. Bovengekomen ben ik Karin kwijt, tot ik een appje krijg: ik zit hier! Waar zouden we zijn zonder telefoon?? We eten de (zoute!) soep op en Rick komt er ook gezellig bij zitten. Ik app Hans dat ik er al ben en wacht eventjes op hem tot hij er is, dan gaan we weer verder hoewel ik me nog steeds niet beter voel maar ik zet door........

Ik weet dat we nu naar het voormalig vliegveld Soesterberg gaan en langs het militair museum moeten. Daar maken we wat foto's en maken ons op voor het lange end naar de volgende rust.

Maar nu krijg ik het toch wel moeilijk, ik kan niet meer het tempo bijhouden en ik zit er hard aan te denken om Hans te bellen, zodat hij mij bij de volgende rust op kan halen. Karin vindt het een goed idee want zij merkt ook dat het niet lekker met mij gaat. Tot overmaat van "ramp" is de routebeschrijving niet geheel naar waarheid omdat er staat dat de volgende rust op 27 km zit maar mijn TomTom horloge geeft de 27 km al aan als we er nog lang niet zijn! Ik begin te schelden en een stel wandelaars hoort mij aan, zij lopen een stukje met ons mee om mij op te beuren want "het is heus niet ver meer, die rust". Tot ik de weg herken die naar het sportpark Pijnenburg leidt, en ik opgelucht kan ademhalen dat het er, voor mij althans, op zit! Ik zie Hans in de verte en samen lopen we naar een bankje waar ik tot rust kan komen. De oude blaar van twee weken geleden speelt ook op..........het zit ook niet mee vandaag!

Teleurgesteld neem ik na een drankje gedronken te hebben afscheid van Karin en ik stap bij Hans in de auto, terug naar het hotel! Daar neem ik een lekker bad en ga naar bed om bij te slapen en bij te komen, het was me een dagje wel! Gelukkig heb ik daarna nog puf genoeg om van een heerlijke avondmaaltijd te genieten in het restaurant van het hotel nadat we nog even bij Karin en Chris zijn gaan kijken, en het hondje Luuk die mee is!

De volgende dag, als mijn wandelmaatjes zich opmaken voor dag 2, gaan wij weer naar huis, na een heerlijk ontbijt in het hotel! Ik ben mijn stem nu helemaal kwijt...... Jammer maar helaas, deze editie van de Amersfoortse zal ik volgend jaar opnieuw moeten doen om mijn "11-je" te halen!!

hier nog een paar foto's

1ste Kikkerloop 16-6-2018 / 20 km

Vorig jaar ontmoette ik Carla in Amsterdam tijdens de Dam tot Dam wandeltocht. Ze was er samen met Jan en Margit en liepen de 25km route. Tijdens het wandelen vertelde ze van Ton, haar man die in juni van dat jaar was overleden aan ALS. Tijdens een ander tochtje waar ik haar zag, vertelde ze mij dat ze een herinneringstocht aan hem wilde organiseren, in de omgeving van Haarlem. Via Facebook volgde ik haar verrichtingen om de tocht, omgedoopt tot "Kikkerloop" te realiseren en er kwam een mooie website om lopers te werven. De opbrengst van de tocht ging naar ALS voor onderzoek naar genezing van deze vreselijke ziekte. De loop heet zo omdat Ton van Kermit hield, ik heb ook maar meteen een leuk t-shirt bij hen gekocht, met Kermit erop! Ik schrijf mij samen met Hans in voor een mooie afstand, 20 km (je kon ook voor 10 km kiezen maar het is nogal een eind rijden naar Haarlem) en vandaag, 16 juni was het zover. Wij vertrokken om 9.00 uur naar Haarlem, het startpunt van de tocht is vanuit Hotel De Zoete inval. Een mooie tijd om een wandeling te lopen, om 10.00 uur schreven wij ons in nadat ik de dames begroet had. We kregen een routebeschrijving mee, een tubetje cooling gel van de sponsor, een pakje sultana’s en een briefje met de mededeling dat er een omleiding was vanwege de vele brandnetels langs het pad en de bereklauw.

Het eerste gedeelte van de route liep grotendeels langs water, ik herkende ook stukken van de Kennedymars van Vijfhuizen. Het omleidings gedeelte zat al op ongeveer 4 km. Het waren best lange rechte stukken. Tot aan de rust bij restaurant Molenplas was het ook vrij bewolkt maar toch niet echt koud, ik kon in mijn hemdje lopen. Tijdens de rust spraken we twee wandelaars die mij mijn voeten zagen behandelen. Ik had nog last van een blaar die ik vorige week had opgelopen tijdens de 40 km in Loenen aan de Vecht. Ze wensten mij sterkte. Maar het ging best redelijk doordat ik de plekken had afgetaped. Na de heerlijke koffie gingen we weer op pad richting Haarlem centrum. En weer herkende ik stukjes van de Kennedymars. Het lopen langs een jaagpad vond ik erg leuk want dat zorgde voor de nodige afwisseling. Je zag leuke woonbootjes en wat de mensen ervan gemaakt hadden. Een mooie kat poseerde statig voor me, een meerkoeten paartje was in de weer met hun nest vol eitjes en we zagen schitterende huizen langs het water. We vermaakten ons ook met het kijken naar leuke bootjes die langs voeren. Het stel dat we zagen bij de rust zaten op een bankje en we maken even een praatje. Later zagen we hen weer terug als wij op een bankje zitten, Hans wilde even wat tijd voor een boterhammetje. We zaten op een bankje dat uitzicht bood op een voormalig ziekenhuis terrein waar nu mooie (?) flats staan en het voormalige zusterhuis waar nu appartementen in zitten. We zaten al te speculeren wat voor een mooi gebouw dat was waar we tegenover zaten en toen gaven zij het antwoord.

Na deze extra ingeplande rust was het niet zo ver meer naar het centrum van Haarlem. Daar aangekomen vergapen wij ons aan de mooie architectuur daar en de vele bruggetjes. Tijd voor een brugmomentje! Op het marktplein was het druk, het was marktdag! Ik zag twee klompen staan......tijd om toeristje in eigen land te spelen: foto!!
Voor ons was het echt tijd voor de lunch en we zochten een plekje op een van de vele terrasjes hier. Tegenover de Grote Kerk was een plekje bij restaurant het Carillon. Jammer dat de wind best koud was, het ging zelfs eventjes druppelen. Maar tien spetters gelukkig. Na de lunch gingen we weer op pad. Kriskras door de stad komen we een buiten bibliotheekje tegen, en een bekende straatnaam: de Bep van Klaverenstraat, een Rotterdamse bokser! En lopend over het voormalige Droste terrein horen we keiharde muziek. In een oude fabriekshal was een feest gaande en we zagen kleurrijke figuren lopen die allemaal naar dat feest gingen.

Het stukje door een industrieterrein kon ons niet zo bekoren, maar ja dat was nu eenmaal zo. Tot het einde van de straat bij de KPN toren gingen we weer een natuurgebiedje in, de Veerplas. We hoorden spelende kinderen die aan het spelen waren in de aangrenzende speeltuin, en een lang fietspad leidde ons naar het eindpunt want ineens zag ik het logo van het hotel verschijnen in de verte. De spoorweg overgang die we over moesten steken ging rinkelen, we waren net op tijd over. En om 16.10 uur konden wij ons afmelden bij Carla die toch wel nieuwsgierig was of wij nog "on route" waren, we waren -natuurlijk- de laatsten van de 82 wandelaars vandaag.... Ik complimenteerde haar met de tocht, we hadden genoten, en door de perfecte routebeschrijving en de pijlen zijn we niet een keer fout gelopen! Na een stempeltje (een mooie tekst van de band Crowded House: Everywhere I go, I always take the weather with me") en een plaatje voor in mijn wandelboekje gingen we weer op huis aan.

Ik heb echt genoten van deze dag. De route was heel afwisselend, van verre uitzichten tot leuke stadsgezichten, mooie huizen, bootjes, dieren, bruggetjes, molens en veel water! Wat een mooie omgeving om door te wandelen.

klik hier voor meer fotos

Loenen aan de Vecht 9-6-2018 / 40 km

Zaterdagochtend sta ik heel vroeg op, omdat ik samen met Syl, Karin en Rick 40 km in Loenen aan de Vecht ga lopen. Ik kan met Karin meerijden, zij woont ook in Spijkenisse dus dat is wel zo gezellig! Ik fiets in de vroege ochtend naar haar huis en zet mijn fiets bij haar in de voortuin. Ik vergeet mijn accusleutel eruit te halen maar daar kom ik later pas achter als Chris, de man van Karin appt dat de sleutel er inmiddels uit is.....

Na een uurtje rijden komen we aan bij de startlocatie van de vereniging De Verbinding, die deze tocht organiseert. De vrijwilligers zitten buiten en er is enige verwarring over de inschrijfmethode, de inschrijfbriefjes liggen binnen. Maar uiteindelijk komt het goed en kunnen we op pad. Syl en Rick hebben zich al ingeschreven en gevieren vertrekken we richting Breukelen.

Op de routebeschrijving staan de horeca rusten vermeld, het zijn er negen(!) maar die doen we niet allemaal aan, dat is zelfs voor mij teveel van het goede! De beschrijving vind ik ietwat summier, er staan geen afstanden op en mijn stappenteller doet het niet helaas. We lopen langs de Vecht en vergapen ons aan de mooie huizen hier langs het water, en ik hoor dat Andre van Duin hier ook woont. In het centrum van Breukelen zien we leuke winkeltjes en terrassen. We willen nu wel even pauzeren, hoewel we er “pas” 7 km op hebben zitten, lijkt het veel langer. En het is al behoorlijk warm, dus dorstig weer. Een ondernemer van een leuk uitziend terras is niet blij met onze komst, hij is nog niet open, 12.00 uur pas. Ik zeg dat het een gemiste kans is voor hem maar hij bromt: heb jij tot 5.00 uur gewerkt? Pfff...oké oké we gaan wel naar de buren, die zijn wel open!

De koffie smaakt heerlijk en na een sanitaire stop gaan we weer verder richting Maarssen en Westbroek. De volgende rust is gepland bij Pannenkoekbakker aan de Maarseveense plassen, maar we moeten nog 10 km lopen voor we die bereiken. Wij vermaken elkaar met allerlei verhalen en maken foto’s van paaldansmomentjes en brugmomentjes. De route is niet bijster interessant, lange en rechte wegen. Onderweg zien we wel eenden met jonge aanwas, een kikker (of was het een pad?) op de weg, een ooievaar met jong op een nest en een haas. Tot we eindelijk bij de rust zijn bij de Pannekoekbakker en kunnen we ons weer opladen voor de rest van de route. Ik begin een blaar te ontwikkelen op mijn hiel......alweer! Balen maar het is niet anders. Na de rust besluiten we om door te lopen tot 22 km naar de volgende rust, café Coen in Westbroek. We lopen om de Maarseveense plassen heen, het is er niet zo erg druk de parkeerplaats bij sauna Spasereen bijna leeg!

Het is heerlijk weer, ook om te fietsen en we komen regelmatig groepjes fietsers tegen die ons begroeten, wij groeten natuurlijk terug. Rick vertelt dat hij soms een geintje uithaalde door heel hard te roepen en doet dat voor maar heeft niet in de gaten dat er nog een dametje aankomt op de fiets. Die schrikt zich een hoedje en wij hebben de grootste lol daarom omdat we vlak langs een watertje lopen. Wij hebben visioenen van een plons in het water van de schrik....maar gelukkig gebeurt dit niet! En zo hebben we al lachend een aantal km gelopen, ik heb pijn in mijn buik en kaken van het lachen.....

Bij het café aangekomen gaan we in de koele ruimte zitten omdat ik mijn hiel wil behandelen, daar zit inmiddels een blaar op. En met een fris watertje kunnen we even later weer op pad. Er komt een groepje mini-motortjes aan, de berijders zijn niet mini en ik vind het een gek gezicht. Karin zet de groep, zonder de berijders, op de foto. Ik heb niks met motoren.
Nu gaan we naar Molenpolder alwaar ik weer een paaldansmomentje vast laat leggen. En weer lange rechte wegen, ik probeer soms te joggen wat een andere beweging is en fijner loopt. We gaan zelfs een stuk door grasland, ik probeer mijn pijn te verbijten. Het graspad was een keuze, maar dat zag ik later pas op de routebeschrijving! Als ik de keuze had...ben er nu een beetje klaar mee! Waar is de volgende rust? We komen in de buurt waar Adri zijn bootje heeft liggen. Eindelijk, daar is de volgende en laatste rust, café de Aanleg. We hebben er nu 33 km op zitten! Mijn gezicht is rood van de zon, de inspanning en de warmte en ik smeer mijn armen en hals in tegen de zonnebrand en kom een beetje bij. Karin en Rick genieten van een ijsje en Rick beloofd een Magnum voor bij de finish!

Syl en Rick gaan nog even naar het haventje waar de boot van Adri ligt, maar Karin en ik lopen door, ze halen ons wel in. Het Zandpad, wat geen echt zandpad is gelukkig, voert ons langs de Vecht waar het een drukte van belang is met allerlei vaartuigen. Het is er prachtig weer voor! Ik kan alleen maar naar de finish verlangen en Karin probeert mij op te vrolijken. We zingen liedjes en geinen met elkaar om voor afleiding te zorgen. Zelfs de Fabeltjeskrant komt voorbij! Syl en Rick hebben zich inmiddels bij ons aangesloten. Rick slaat nog even af naar een Jumbo voor ijsjes. Jummm.....die peuzelen we op als we de laatste meters maken naar de finish. We zijn binnen, precies op tijd want het is over vijven! Het startbureau is gelukkig nog open, we melden ons af en krijgen een stempeltje en plaatje voor het wandelboekje. We praten nog heel eventjes na alvorens afscheid van elkaar te nemen. Het was een geweldige dag, mede door de gezelligheid van mijn maatjes. De route was afwisselend maar ook wel pittig en zeer goed gepijld, we zijn niet één keer fout gelopen!

klik voor meer foto’s

Halve van Hoogvliet 27-5-2018 / 5 km rennen

De weersverwachting van vandaag, zondag 27 mei: bewolkt met af en toe zon en benauwd met temperaturen tussen de 23 en 28 graden! Net als vorig jaar toen de weersomstandigheden bijna hetzelfde waren tijdens de Halve van Hoogvliet, het loopje waar ik vandaag aan mee ga doen....5000 meter rennen in mijn geboorteplaats.

Maanden geleden ingeschreven en afgelopen donderdag kon ik mijn startnummer ophalen bij Sport2000 in Hoogvliet aan de Binnenban. Na het werk fiets ik effe langs, samen met Hans. Gezellig.

Dus met startnummer, telefoon, oordopjes en handflesje gaan Hans en ik op de fiets naar de Binnenban in Hoogvliet voor de start van deze loop. We zien nog net de start van de 10 km lopers die om 11.30 uur weggeschoten worden, ik mag een kwartier later starten. Maar er is een ambulance onderweg waardoor de start een paar minuten uitgesteld wordt en dan kunnen wij ook weg. De zon laat zich niet zien en er staat een lekker windje, de temperatuur valt alleszins mee....bij de rotonde op de Aveling zie ik dat ik als laatste van de kleine groep 5km lopers ben. Geeft niks, ik zit al lekker in mijn ritme. Na 1 km loop ik in op een dame die aan het wandelen is en ik probeer haar mee te krijgen maar ze zegt dat ze geblesseerd is en niet harder kan.....oké. Ik loop haar voorbij en op 2,5 km loop ik een andere dame voorbij maar zij spreekt mij aan en al lopend begint ze hele verhalen tegen me te kletsen en ik dacht: ach, laat ik er maar bij blijven, wel zo gezellig!
Op het 3km punt is een waterpost maar ik heb zelf water bij me. Toch wel een goede service, vorig jaar stond er geen water en toen was het veel warmer! Ook staat Hans hier op dit punt mij aan te moedigen, hij zegt dat ik goed op schema ben en maakt een actiefoto, jammer dat ik er niet alleen op sta maar vooruit.....
Het heuveltje bij de Dorpsdijk loop ik op, mijn maatje van vandaag zegt dat ze hem wandelend neemt. Maar als ik bovenkom ga ik verkeerd, ik moet naar rechts maar ga naar links en ik kom daardoor uit mijn ritme en ga wandelen. Mijn maatje is intussen ook bovenaan de dijk aangekomen en samen lopen we richting finish waarbij we ingehaald worden door de 10-km lopers die ons ook aanmoedigen. Opmerkingen als: je bent er bijna, nog een klein stukje! Er staat ook publiek hier en daar die voor ons applaudisseren, erg leuk!

En dan komt de finish in zicht maar ik weet al dat het geen wereld tijd gaat worden en dat geeft niks want ik heb heerlijk gelopen! Als ik over de finish stap krijg ik meteen de felicitaties, een medaille en een banaan uitgereikt. Ik blijf even hangen op het hek alvorens mijn telefoon (Runkeeper) uit te zetten. Het verschil met vorig jaar is dat ik de route helemaal gerend heb, op het stukje dijk na en dat de zon minder fel was.
Weer een medaille rijker! Een leuke dagbesteding geweest vandaag!
meer foto’s klik hier

Spieren voor spieren tocht 20-5-2018 / 30 km

Het begon vorig jaar al met de vraag van André: zou je het leuk vinden om met mij de tocht voor te lopen die ik in gedachten heb om te organiseren voor het goede doel Spieren voor Spieren? En dat vond ik een leuk idee! André had een route uitgezet rondom Maarsbergen en Doorn met als startlocatie La Place. Tijdens het lopen ervan werden we allebei heel enthousiast en de start van de voorbereiding voor de tocht van vandaag was hiermee begonnen. André en zijn gezin hebben er veel energie in gestoken om het tot een succes te brengen waarvan hier het verslag.

Omdat André het plan heeft 1000 km te gaan lopen voor het goede doel Spieren voor Spieren heeft hij zoveel mogelijk wandelaars opgeroepen om vandaag te komen en dat is goed gelukt. Als Hans en ik aankomen bij La Place is de parkeerplaats zo goed als vol en het is een grote! Hans loopt vandaag een stukje mee want er kan ook 20 km gelopen worden, ik loop 30 km. André en zijn vrouw zitten al klaar voor de inschrijvingen en ik betaal iets extra omdat Hans op de 20 km rust mee terug gaat naar de finish. Van die service maken meer mensen gebruik want Roderick heeft zes keer heen en weer gereden! Met een overlevingspakket van de Jumbo en een duidelijke routebeschrijving gaan we samen met Sjaak en consorten op pad, het is inmiddels 8.15 uur.

Net na de oversteek van de weg komt er een auto tot stilstand en twee vrouwen vragen aan ons of er soms een wandeltocht in de buurt is?? Wij sturen ze direct na La Place, weer een paar extra deelnemers!
En al kletsend met elkaar zit het tempo er goed in, worden we ingehaald door vier jeugdige lopers die ons met een nog sneller tempo passeren. Later zullen we hen nog een paar keer tegenkomen......

De eerste 5 km gaan voorspoedig, Cobie heeft zichzelf ook gezellig toegevoegd aan het groepje maar dan komen we op een pad waar heel veel wandelaars staan te dralen......waar moeten we naartoe? Er blijkt een pijl te zijn verdwenen en na veel heen en weer gepraat en overleg op de app besluiten we terug te lopen naar waar de pijl zou moeten staan want we mogen nog een leuk lusje lopen door het Doornse gat. We zullen weer terugkeren naar dit stukje van het pad en dan zien we inderdaad weer de goede pijlen hangen. Iemand vond het kennelijk nodig de pijlen weg te halen om ons in verwarring te brengen!! André en zijn maatje Michel hebben de route de avond te voren uitgezet met duidelijke, rode pijlen met nummer die correspondeert met de nummers op de routebeschrijving dus het kan niet verkeerd gaan!
De geplande roze dixie staat er niet maar gelukkig hoef ik niet zo nodig en over 3 km is er een pauze gepland. De uitzichttoren De Kaap laten we links liggen, hoewel Rinus en Sjaak er wel op afgaan, die hebben nog energie genoeg om die vele trappen te beklimmen. Ik heb het ook gedaan toen ik samen met Andre de route voorliep dus ik weet wat het is en ik vervolg de route. Het uitzicht zal ongetwijfeld heel mooi zijn want het is helder weer en warm!

Tussen 7 en 10 km ontbreken er nog een aantal pijlen maar omdat ik de route op mijn telefoon heb staan en Cobie ook een goede gps op zijn telefoon heeft gaan we goed tot we aangekomen zijn bij de eerste rust, Chalet St. Helenaheuvel. Hier trek ik mijn korte broek aan en strijk neer voor een heerlijke cappuccino. Even later komen Andre, Michel en Patricia er ook aan.

De km’s tot de tweede rust Eetcafé “Onder de pannen” verlopen voorspoedig en gaan door de mooie natuur van de omgeving van Doorn. We doen het plaatsje Doorn aan en we vergapen ons aan de vele grote huizen hier, wat woon je hier mooi!

Bij de rust aangekomen, die eerder verschijnt dan ik in eerste instantie in gedachten had, zien we Roderick de chauffeur zitten en ik geef aan dat Hans zo terug wil rijden met hem. Maar eerst nemen we de tijd voor een lekker soepje, er is een speciaal “spieren voor spieren menu”. Een deel van het bedrag gaat naar het goede doel.
De soep en een broodje worden snel gebracht en is zalig! Maar tijd om even na te genieten is er niet, mijn gezelschap wil alweer opstappen en ik wil niet alleen lopen dus snel weer in de benen. Daardoor vergeet ik mijn zonnebrilkoker maar gelukkig komt het nog goed later (ik had hem niet eens gemist haha).

De laatste 10 km zijn best zwaar mede doordat er veel lange rechte stukken in zitten. De zandafgraving is mooi en leuk om weer terug te zien, en daarna het Henschotermeer wat ik al vaker gezien heb. Nu lopen we “andersom”, daarmee bedoel ik dat ik hier met de Amersfoortse Tweedaagse anders loop. Om het pad rond het meer te bereiken lopen we eerst over een fietspad met gravel, en een bospad bezaaid met dennenappels wat niet lekker loopt. Inmiddels ben ik het een beetje zat aan het worden, het is warm en verlang naar de finish. Ook mijn watervoorraad slinkt met de minuut en ik ben bang om zonder te komen maar gelukkig kan ik bij een toiletgebouw water bijtanken. Het is enorm druk met badgasten vanwege de warmte. Een heel andere kijk op dit recreatie gebied en ik vermaak me wel met wat er om mij heen gebeurd.

Na het Henschotermeer maken we de route af middels het lopen langs de golfbaan en over een stukje priveterrein richting de finish. Het is inmiddels 15.00 uur, een mooie tijd voor 30 km inclusief rust. In La Place zit Andre klaar om mij een leuke medaille te overhandigen en ik complimenteer hem met deze dag. Het is een groot succes gebleken, er hebben zich 80 deelnemers gemeld! Plus de nodige donaties dus dan komt hij op een mooi sponsor bedrag! We kletsen nog even na en ik ga nog eventjes buiten bij Hans en de anderen zitten, nagenieten van deze dag.

Daarna nemen we afscheid van Andre en ik wens hem veel succes met de 1000 km tocht, hij vertrekt 7 juni naar Oostenrijk, 11 juni start de tocht en hij is te volgen op spierenaandewandel

Moe maar voldaan stappen we in de auto op weg naar Voorthuizen, waar we bij Hans zijn ouders gaan eten. Een perfecte afsluiting van een perfecte dag!
In het fotoalbum meer foto’s, ook van Sjaak en Rinus
klik

Verkerkloop Zwijndrecht 5 km rennen

Na vandaag, zaterdag 19 mei te hebben geholpen bij het wandelweekend van RWV heb ik even tijd gemaakt voor een verslag van mijn hardlooprondje afgelopen woensdag.

Woensdagavond 16 mei ga ik met Hans naar Zwijndrecht om daar een rondje van 5 km te rennen, de Verkerkloop. Gelukkig was ik vrij die dag en kan ik ontspannen aan de run beginnen.

Het is de tweede keer, vorig jaar samen met Linda en haar vriendin gelopen, nu loop ik “alleen”. Het is druk op de startlocatie als ik mijn startnummer ga ophalen. Die heb ik snel in mijn bezit en dan nog eventjes het toilet opzoeken alvorens ik in het startvak ga staan. Het is lekker weer, droog en fris.

Hans is inmiddels ook terug, hij heeft de auto een plekje gegeven. Ik kijk in het rond en zie geen bekenden, wel veel mensen.......ruim 3000 hardloop liefhebbers zijn erop afgekomen, het is dan ook een leuke loop! Overal staat publiek langs de route en iedereen moedigt je aan. Er is ook een 10 km loop die tegelijkertijd met de 5 km loop start. Dus je komt ook niet alleen over de finish, een leuke bijkomstigheid.

En dan is het 20.15 uur.......ik hoor geen startschot maar de mensenmenigte begint in beweging te komen. Ik heb mijn telefoon stand-by staan met runkeeper en de muziek staat al aan. Nog even mijn horloge aanzwengelen en gaan. Maar mijn telefoon moet nog in zijn hoesje en ik klungel er een beetje mee voordat ik eindelijk over de mat stap.....het loopje is begonnen.

Ik word aan alle kanten ingehaald, links en rechts schieten de jongere lopertjes mij voorbij, een luid gehijg klinkt achter mij en ik kijk, word ik ingehaald door een zwaarlijvige dame.....goed van haar maar ik doe er toch even een stapje bovenop! Ik heb haar daarna niet meer gezien, ik hoop dat ze het gered heeft!

Als ik de dame van Runkeeper in mijn oor hoor dat ik op de helft ben verbaas ik mij over al dat publiek.....zo leuk! De meters gaan eigenlijk vanzelf onder mijn voeten door en ik herken de bocht die ik straks moet nemen om bij de finish aan te komen. Een rare bocht vind ik, een meter of 150 heen en weer. Ik hou niet van heen-en- weertjes, ook niet van korte!

Ongeveer 500 meter voordat ik de finish ruik word ik weer ingehaald door een dame van gewicht en ja......dan voel ik me genoodzaakt er weer een stapje op te doen hahaha! Uiteindelijk kom ik na 40.44 min lopen aan bij de finish en ik krijg een medaille omgehangen. Weer een loopje gelopen, ik heb genoten! Nog even een finishfoto plus medaille en dan op naar de douche in Spijkenisse!

Riddertocht 12-5-2018 / 25 km

Vandaag maar eens een keer naar Ridderkerk gereden, het is elf jaar geleden, dat ik daar een tochtje liep, de Riddertocht, georganiseerd door WSV Ridderkerk. Ik heb er niet zulke leuke herinneringen aan maar ach, iedereen verdiend een tweede kans! Hans brengt mij zaterdagochtend naar de startlocatie in De Fakkel, het zwembad in Ridderkerk en dat is maar een half uurtje rijden. Ik kom daar vroeg aan en men is nog niet klaar met de voorbereidingen voor het inschrijven, beetje jammer wel want als je 40 km wilt lopen moet je toch wel op tijd kunnen starten???

Mijn plan was inderdaad de 40 km route maar ik twijfel nog een beetje, mede ook door de opstart en de herinneringen aan de route van de laatste keer, want die was vrij saai.
Vandaag wandel ik alleen en na het inschrijven kan ik toch nog om 7.55 uur van start, ik loop een paar dames achterop maar die hebben er goed de sokken in, ik kan hen niet bijhouden. Dan maar met muziek op lopen, ook leuk. Maar wat ik al vreesde, de route gaat door woonwijken en industriegebied......saai dus. Het weer is overwegend bewolkt maar niet koud, mijn jasje kan al snel uit. De "pijlen" zijn ook lastig te volgen. Zij hanteren vierkante (?) bordjes die de looprichting aangeven. Paars voor rechts, groen voor links en oranje voor rechtdoor. Voor de kleurenblinden onder ons, is die looprichting ook nog aangegeven met een letter, L of R. Op zich geen verkeerde manier van pijlen maar het is constant zoeken naar een aanwijzing en dat vind ik niet ontspannen lopen. Het is soms zelfs zo, dat er een pijl ontbreekt op cruciale punten, moet je nu rechts of links? Het is dat ik vaak achterop wandelaars loop die ik dan kan volgen, anders was ik echt aan het dwalen geslagen.

Op de routebeschrijving, die gelukkig wel goed klopt, zie ik dat we twee aanwijzingen hebben tot we bij de eerste rust komen, maar als ik op mijn horloge kijk, moeten we nog ruim twee kilometer lopen! En ja hoor, de Pruimendijk en de Tarwedijk! Die zijn lang.............................
Uiteindelijk kom ik na ruim 10 km aan bij de Korenbloem, lekker eventjes de benen van de vloer met een bakkie koffie voor een schappelijk prijsje. Als ik weg wil lopen na de pauze zie ik John S. en zijn vrouw, een collega van Hans en pijler bij de RWV. Later kom ik hen weer een keer tegen maar nu zwaai ik ze gedag als ik de tocht wil vervolgen.
Weer een aantal dijken, lange rechte dijken. Niet echt mijn favoriet maar ja......ik zie ook het bekende kantoor in de vorm van een schip, dat vind ik wel mooi en zet het op de foto. De zon is inmiddels gaan schijnen en het wordt warmer en warmer en het fluitekruid tiert hier welig.

En dan is er weer een twijfelmomentje, moeten we nu het weiland in, er staat geen pijl maar volgens de beschrijving moeten we het voetpad in naar de Donckse velden. Ik kan dit met alle wil van de wereld geen voetpad noemen, het is een grasweggetje dat ons leidt naar een groot grasveld. In de verte zien we een wandelaar lopen, John en zijn vrouw zijn mij inmiddels achterop gelopen en gezamenlijk lopen we gezellig het stukje naar de tweede rust bij Wijkcentrum Bolnes. Daar kunnen we in de zon zitten om te genieten van een consumptie, koffie natuurlijk! Na de rust vul ik mijn waterflesje bij en gaan we weer verder. Ik neem afscheid van mijn gezelschap en ga alleen weer verder voor de rest van de route. Die gaat door een woonwijk en parkje tot de Rotterdamse weg waar we oversteken. Ik loop in een groepje uit Zoetermeer maar zij zijn sneller met oversteken bij de stoplichten, helaas moet ik ze laten gaan. En weer is er een twijfelmomentje bij de manege, er staat weer geen pijl maar gelukkig zie ik het groepje uit Zoetermeer die kant op gaan dus ga ik er snel achteraan. Via een woonwijk komen we weer snel bij het startbureau aan de Sportlaan. Daar meld ik mij om 13.10 uur af, heb dus redelijk snel gelopen voor mijn doen, geen trainen op rustend-dagje vandaag! Ik lever mijn inschrijfbonnetje in en krijg een stempeltje plus plakplaatje voor mijn boekje, weer 24,5 km bijgeschreven.

In de kantine van het zwembad kom ik een beetje bij van de warmte met een colaatje en wacht op Hans die mij zo op komt halen. Al met al heb ik best lekker gelopen maar de route vond ik niet bijzonder! Bij het verlaten van de Fakkel vraag ik nog hoeveel lopers zich vandaag gemeld hebben, het zijn er rond de 140. En het is de 30e Riddertocht geweest.

klikkerdeklik voor meer foto's

Bevrijdingstocht Dordrecht 5-5-2018 / 25 km

Het is zaterdag 5 mei, en vandaag gaat de vlag uit omdat we vieren dat we bevrijd zijn van de Duitse bezetters in 1945. Vandaag gaan we een rondje Dordrecht lopen, de Bevrijdingsmars, hoe toepasselijk! De tocht wordt georganiseerd door Stichting Wandelsport Dordrecht en Omstreken, kortweg SWD. De laatste keer dat ik deze tocht gelopen heb is in 2012, toen samen met Leo en Larissa.

Hans en ik rijden die ochtend naar het startbureau, in een sportkantine van voetbalvereniging GSC in Dordrecht. Daar is het al razend druk maar toch gaat het inschrijven snel en ik ga naar buiten om te wachten tot de routebeschrijving wordt uitgedeeld, de starttijd is 8.30 uur precies.....en al wachtend kletsen we wat met bekende wandelaars zoals Rinus, Rolf en Ron.

Als wij ook een routebeschrijving in handen hebben kunnen we erop uit, Ron loopt gezellig met ons mee. Sabine is met haar rolstoel aanwezig en wij kijken vol bewondering hoe zij de eerste hellingen neemt naar de dijk. Die dijk voert ons naar het gezellige stadje Dordrecht, de eerste kilometers gaan langs mooie bezienswaardigheden en watertjes met mooie boten. Veel tijd dus voor brugmomentjes! En het smalste straatje van Dordrecht ontbreekt ook niet op de route, het is wel in ganzenpas lopen, maar oh zo leuk! Het is het zogenaamde “zakkendragerstraatje”. We komen ook nog langs het Augustijenenkamp waarachter een kloostertuin schuil gaat. De ingang ervan zet Hans op de foto. We lopen langs de hertenweide, de hertjes zitten allemaal in de schaduw, en komen aan bij het bevrijdingsmonument dat nu vol met boeketten ligt. Ik zet het op de foto, ook even een momentje om bij stil te staan......ze zijn hier flink aan de weg bezig en we moeten lang wachten op het stoplicht, een “verplichte” rust dus....

We lezen op de routebeschrijving dat we kunnen rusten op een plein in de binnenstad, en als we een paar gezellige terrasjes zien, gaan wij erop af. Even de benen strekken en een lekkere cappuccino nuttigen, daar heb ik nu wel zin in! We hebben er bijna 9 km op zitten, het is intussen ook lekker warm geworden, de (dunne) jassen kunnen uit!

Na de koffie zijn we weer fris en fruitig genoeg om de route te vervolgen. We zien nog een paar bekende wandelaars die op een ander plein zitten en we zwaaien naar hen.
Dan is er even een vertwijfeling: lopen we wel goed? Gezamenlijk komen we eruit, we moeten NIET de brug over maar erlangs! Deze tocht wordt er niet fout gelopen, er is overigens uitstekend gepijld! En ook de routebeschrijving ziet er goed uit, heel erg uitgebreid en daar hou ik van.

De vele haventjes die Dordrecht rijk is worden aangedaan, dat levert weer veel brugmomentjes op. Als we de lange ijzeren brug over moeten, roept Ron dat Hans er ook een keertje op moet dus bij deze. Het zijn leuke bruggetjes die uitzicht bieden over het water waar vele plezierbootjes aangemeerd liggen.

Als we er bijna 15 km op hebben zitten, heeft Hans behoefte aan een tussenstop op een bankje. We zien er twee bij een vijvertje staan en hier nemen we eventjes een boterham en wat te drinken om ons op te laden voor het laatste stukje. We blijven hier niet al te lang zitten maar lang genoeg om opgefrist weer verder te kunnen en bovendien kunnen we naar de volgende rust uitkijken die op 20 km zit. En die verschijnt alweer redelijk snel. Daar zien we Ron weer terug en nog een paar bekende wandelaars. We nemen de tijd voor een bakkie bij Anita en Frans, kletsen gezellig met die of geen en na een sanitair bezoekje gaan we weer op pad voor het slotstuk van de dag.

Daar kan ik kort over zijn, we lopen over de Koeiendijk, Vissersdijk en Noordendijk dus we mogen toch nog van een paar dijkjes genieten! Rond half drie komen we weer aan bij de kantine en ik meld ons af nadat ik de dames aan de tafel complimenteer over de geboden wandeling, we hebben genoten! Na een stempeltje en een plaatje nemen we afscheid en moe maar voldaan rijden we weer samen naar huis.







meer foto’s

Zeemansloop 21-4-2018 / 40 km

Zaterdag 21 april belooft een mooie, zonnige dag te worden. Een mooie dag voor 40 km lopen want er moet ook nog getraind worden voor de vierdaagse! Met Annika spreek ik af om de Zeemansloop te gaan doen, het is haar eerste 40 km na de vierdaagse vorig jaar.
De weg ernaartoe is mij grotendeels bekend hoewel de startlocatie dit keer ergens anders is, niet meer op de visafslag maar in de Houtrust, een squash sporthalkantine. Mijn TomTom stuurt mij heel vreemd via Rijswijk maar uiteindelijk kom ik op het goede adres aan en ik zie Henk ook al binnen zitten, we maken even een praatje. De vrijwilligers zijn nog bezig met een briefing, dus even geduld dan maar.
Bij de inschrijving krijg ik een flink boekwerk! Gemaakt door de welbekende drukkerij Riezenbos uit De Lier! Het is de beschrijving van alle afstanden, wel zo handig in verband met de papierverspilling....
Als Annika ook is gearriveerd kunnen we van start, het is nog best wel fris want het is pas 7.15 uur als we naar buiten gaan. Ik twijfel nog of mijn korte broek en topje niet te koud is vandaag maar later op de dag heb ik er geen spijt van!
Het eerste stuk van de route gaat zeer voorspoedig, er is perfect gepijld met houten bordjes en de beschrijving is in orde. We komen langs bekende plekjes, ik heb de route vaker gelopen en komen ook weer langs Madurodam waar we tijd maken voor een fotomomentje. Dan lopen we verder tot de eerste rust op camping Duinhorst en halen herinneringen op aan de vorige keer dat we hier waren. De camping staat nu vol met caravans, natuurlijk vanwege het prachtige weer.
We strijken neer op het terras met een bakkie slootwater.......eeeeh koffie. De cafeïne doet me goed maar de smaak.....?? Nou ja je kunt niet alles hebben voor een eurootje!

Nu komt het gedeelte van de route waar we ons kunnen vergapen aan de prachtige huizen die hier staan! Soms zijn het net kasteeltjes zo groot en wij fantaseren er lustig op los over wat voor werk deze mensen doen om zo’n huis te kunnen betalen. We maken natuurlijk ook weer tijd voor een paaldansfoto van het bord in Wassenaar. Al doende komen we aan bij de tweede rustmogelijkheid bij paviljoen de Klipper. Daar strijken we neer op het zonnige terras....en we willen eigenlijk niet meer verder, zo lekker is het!

Maar ja, we hebben nog aardig wat kilometers te gaan dus we stappen weer op, richting Katwijk. Een heeeeeeeeel lang recht stuk langs de autoweg, tsjonge wat saai, maar we hebben genoeg te kletsen dus die meters gaan eigenlijk ongemerkt onder de voeten door. Bij de ingang van het Pan van Persijn halen we herinneringen op aan de Kippenloop want hier krijgen we altijd een kippenpootje bij de rust.
Al kletsend lopen we de duinen in, het is hier prachtig en ook heel rustig, we komen zelfs geen wandelaars tegen zouden wij de enigen zijn die de 40 km route lopen?

En zo kan het gebeuren dat we een pijl missen want ik zie ineens het paviljoen in Katwijk, waar wij tijdens de kippenloop het strand op gaan! Hè, dat kan toch niet? Ik kijk op mijn TomTom en zie dat we al op 20 km zitten......wat nu?? We raadplegen de GPS van Annika, vragen aan een voorbijganger waar we zitten en besluiten om dan maar het strand op te lopen en terug te gaan naar Scheveningen om daar de route weer op te pakken. En dat is geen straf want het is zomers warm. Met de zon in het gezicht en de wind in de rug lopen we het rustige strand op met heel in de verte de Pier van Scheveningen. Die komt heel langzaam dichterbij maar voor het zover is nemen we even pauze in een strandtent aan de Wassenaarse slag. En dat is echt genieten, het is een relaxed plekje met leuke 90-jaren muziek op de achtergond. We nemen het hier even van en komen hier bij met een broodje kroket......hmmmm!!!
Het is ook leuk om mensen te kijken en ik maak een opmerking hierover waar Annika vreselijk om moet lachen, ze had die uitdrukking nog nooit gehoord. Die uitdrukking zal ik hier niet vertellen, dat vertel ik wel als ik je tegenkom tijdens een tochtje.

We zitten bijna op de helft tot aan Scheveningen, de Pier komt alsmaar dichterbij en het wordt hier ook drukker op het strand. We zien allerlei publiek rondlopen en verbazen ons over de vele naaktlopers hier!
Eindelijk, de betonplaten die ons naar de boulevard leiden zijn een weldaad voor onze voeten, en we kunnen ons tussen de vele dagjesmensen voegen. Man, wat is het hier druk!!! Bij de viszaak van Simones nemen we de tijd voor een visje want dat hoort bij deze tocht, een visje eten. Dit keer niet bij de visafslag maar aan de boulevard.

Dan besluiten we om via de gps van Annika naar de finish te lopen want we zitten krap in de tijd, het is al laat. Dus de boulevard aflopen en via de straatjes van Scheveningen naar de finish! Dat blijkt nog een heel eind te zijn, ik ben het een beetje zat want er zit een blaar op mijn hiel. Eindelijk......na een laatste stuk van de echte route te volgen, we mogen nog even een paar heuveltjes op als toetje, komen we aan bij de Houtrust waar de terrasbezoekers voor ons klappen, we zijn de laatsten! En ze hebben op ons gewacht want we kunnen nog gewoon onze boekjes laten stempelen en een bootje in ontvangst nemen. We complimenteren de vrijwiligers over de mooie route die we helaas maar voor de helft hebben kunnen volgen. Aan de bar komen we even bij met een gratis drankje van de organisatie.......wat lief!!

Ik heb genoten van deze wandeldag, een mooie route in een mooie omgeving en leuk gezelschap! Volgend jaar kom ik zeker terug voor mijn negende Zeemansloop! En dan doe ik mijn best om goed op de pijlen te letten!!!



klikkerdeklik voor meer foto’s

Beeldentocht Rotterdam 14-4-2018 / 17 km

Vandaag gaan Hans en ik met de metro naar Rotterdam want daar start een Beeldentocht, georganiseerd door BoTu oftewel wandelsportvereniging Bospolder Tussendijke maar dat is zo'n mond vol!
Het startbureau is een paar honder meter verwijderd van het metrostation Marconiplein, de eerste meters lekker inlopen. Het beloofd een mooie, ietwat bewolkte dag te worden met af en toe een zonnetje dus prima wandelweer!

We krijgen een uitgebreide routebeschrijving mee en een boekje met foto's van de beelden die we onderweg tegen zullen komen en dat zijn er best een heleboel!! Ik ga ze dan ook niet hier allemaal beschrijven en benoemen, in het fotoalbum heb ik wel zoveel mogelijk een toelichting geschreven, ik heb heel veel foto's gemaakt vandaag! Er was dan ook veel te zien!

Na drie kwartier lopen gaan we een bakkie cappuccino drinken bij Heilige boontjes, even bijkomen op een bankje! Via de Westersingel komen we bij het plein voor het nieuwe centraal station, we zien het voor het eerst sinds de verbouwing! Het is erg mooi geworden, door een vrijwilliger worden we op de juiste weg gewezen omdat daar geen pijlen gezet mogen worden, heel attent!
We zijn vrij laat van start gegaan vanmorgen en na de koffie en nog een groot deel van de route krijgen we zin in een lekkere lunch. Omdat we vlakbij de markt zijn is het lekker druk en gaan tegenover de markt op een terrasje buiten zitten en genieten van een heerlijke gehaktbal voor mij en van kroketten voor Hans. Hier zitten we best wel een tijdje en als we verder willen moeten we eventjes goed opletten want we zijn iets te ver doorgelopen daarom hebben we er een paar extra meters aan toegevoegd. We maken foto's van de beelden en foto's van mij met beeld, gewoon voor de lol.
Vlakbij de Parkkade krijg ik last van mijn linkervoet, het blijkt dat ik de veters te strak heb zitten. Het zijn ook nieuwe schoenen die ik vandaag aan het inlopen ben. Ze lopen verder erg lekker.....in het grasveldje voor ons staat een speelgoed konijntje.

Op weg naar de Veerhaven, en lopend langs de Nieuwe Maas geniet ik van het uitzicht op de Erasmubrug en de skyline. Als we over de Westzeedijk lopen richting het Loydkwartier komen we een collega van Hans tegen op de fiets, John en zijn vrouw. Zij zijn al klaar en fietsen naar huis. Dat is ook toevallig want bij de vorige wandeltocht kwamen we hen ook tegen!

De route naar de finish is voor een groot deel bekend omdat wij ook de Wereldhavendagen hier een tochtje lopen. Dus via Delfshaven en het Dakpark die we dit keer onderlangs lopen, naar de finish bij clubhuis "De Bolder" op de Zeilmakerstraat. Ik meld mij af en maak even een praatje met de vrijwilligers, krijg een plaatje en stempel voor mijn boekje en buiten op een bankje puffen we even uit alvorens weer naar het metrostation te lopen voor de thuisreis. Ik heb genoten van deze tocht in mijn achtertuin!



hier heel veel foto's