Ondanks de slechte voorbereiding ga ik mij maandagochtend aanmelden in Nijmegen voor mijn 16e editie. Om 10.30 uur meld ik mij bij Merit en Aad waar ik deze week mag logeren. Het is een paar straten verwijderd van de Wedren dus ideaal. Met mijn nieuwe vouwfiets heen en weer rijden, kan niet beter! Na het heerlijke taartje ga ik samen met Hans naar de Wedren waar het gelukkig niet druk is, ik ben zo klaar.
Nog effe door de stad banjeren, niet te lang want ik moet nog steeds mijn rust nemen. We lunchen bij Wink aan de Waalkade. Helaas vinden we het eten allebei niet zo heel erg lekker….
Na de lunch neem ik afscheid van Hans want ik heb nog een afspraak in de stad met de “Shape” ladies, een groepje dames die ik leerde kennen via een Facebook groep van Shirley Verduin. Zij hebben het plan opgevat om ons te supporteren en staan morgen langs de route! Erg leuk. Ik krijg een roze SHAPE shirtje en de zogenaamde Fit Piggy, een lekkere eiwit reep ook gesponsord, wat ik erg waardeer. Het is gezellig en leuk om kennis met hun te maken! Daarna loop ik naar de barometer voor een foto en heb ik ondertussen al 10.000 stappen gemaakt!
Na het heerlijke avondeten bij Aad en Merit duik ik vroeg mijn mandje in voor de start van morgen, de dag van Elst.
Dag 1 Veel rusten
Na een onrustige nacht sta ik om 5.00 uur al op. Dan kan ik op mijn gemak ontbijten en naar de start fietsen. Ramon is al weg, hij loopt 40 en mag vanaf 5.00 uur starten. Ik loop 30 en mijn starttijd ligt tussen 7.00 uur en 8.00 uur.
Als ik bij de Wedren kom schrik ik mij een hoedje! Wat is het al druk!!! Dit keer zijn er maar twee start poorten, een grote en een kleine. Bij de grote was het nóg drukker dus ik dacht laat maar. Ik heb tot 7.10 uur in de rij gestaan en kon toen aan de wandel.
Deze dag lopen we richting de Waalbrug naar Oosterhout, Valburg, Elst, Bemmel en Lent. Dat zijn de doorkomst plaatsen. Op de dijk richting Oosterhout krijg ik het al moeilijk, ik wil zitten maar waar?? Pas in Oosterhout op 7 km ga ik bij de kerk op een bankje zitten om bij te komen. Het wordt een hele dag “puzzelen” met mijn tijd, want ik wil niet al te lang zitten maar heb wel mijn rust nodig om de dag te volbrengen.
Als ik richting Valburg loop, kom ik René tegen en we lopen gezellig kletsend naar Het Wapen van Valburg waar we allebei willen rusten. Heerlijk, even in de schaduw met een soepje! Dat doet mij goed. René gaat alleen verder, want hij moet zijn maten inhalen en hij loopt sneller dan ik dus ga ik ook alleen verder, richting Elst.
Daar zie ik Sjaan langs de route zitten, een vriendin van mijn zus. Haar broer woont in Elst en ik mag even bij haar op een stoeltje zitten, zo fijn! Maar ook weer niet te lang want de tijd loopt wel door en ik wil optijd finishen.
En dan gaat het ineens regenen! Ik loop net te kletsen met een aardige oud-politieman als we onder een party tent duiken om de bui af te wachten. Gezellig kletsend wachten we tot het droog is en gaan we verder. Mijn plan om even bij AH naar binnen te gaan valt in het water, letterlijk. Ik loop wel door. En dan zie ik tot mijn verbazing de meiden van de SHAPE groep! Wat leuk, en ik ben blij met de aanmoediging en maken wat foto’s van elkaar. Ik word zelfs op de film gezet terwijl ik wegloop.
Het volgende stuk van de route vind ik verschrikkelijk saai want we gaan door een industrie terrein waar nauwelijks publiek is. En ik heb het best moeilijk, mijn hartslag is veel te hoog en moet vaak even zitten waar het kan. En het is ook nog eens heel benauwd door de regenval die verdampt in de zon. Ik pak een appel mee en peuzel die al lopend op, lekker fris. Eindelijk komen we in Bemmel aan waar het wel feestelijk is. Na een rotonde komen we in een fuik terecht waardoor het stagneert! Nee hè? Begint die ellende nu al? Bij Lent aangekomen hetzelfde liedje, weer een opstopping bij het viaduct voor het Van der Valk hotel. Hiervandaan is het nog 3,5 km naar de stad waar de finish is. Daar kom ik helemaal kapot aan om 16.32 uur. Ik heb geen zin om in de drukte uit te rusten en ga gelijk naar mijn logeer adres. Daar schrikken ze van mijn uiterlijk, blijkbaar zie ik er nog slechter uit dan dat ik me voel maar na een heerlijke douche en uitgerust te zijn gaat het weer stukken beter en besluit ik om morgen weer te starten.
Dag 2 Regen, regen, regen!
Als ik wakker word schrik ik: het regent pijpenstelen!! Ik heb gelukkig een goede nachtrust gehad en fris en fruitig ga ik mijn ontbijtje eten, wachtend tot het wat droger wordt. Maar dat wordt het niet, en ik ga toch maar fietsen, met poncho al aan! Bij de start is het nóg drukker dan gisteren! En ik probeer bij de grotere poort te starten maar daar sta ik nóg langer te wachten want om 07.38 uur kan ik pas weg. De regen is gelukkig opgehouden en we lopen deze keer richting het Radboudziekenhuis. Daar staan meiden te swingen op een podium, zo leuk om te zien. Ik neem mij voor om elk uur even te zitten. In de straat van de “Vierdaagse tuin” (iemand die haar tuin helemaal versiert heeft in Vierdaagse stijl) is een koffie standje van drie kinderen voor hun huis die een zakcentje willen verdienen. Zij hebben een opvallend bordje met: koffie en T. Koffie voor 2 euro met cake. Smaakt heerlijk! Helaas hebben ze te weinig stoeltjes maar leunen tegen een hekje gaat ook goed. Na de Hatertse brug ga ik ook eventjes zitten bij mijn favoriete koffie stand maar de appelflappen zijn helaas op. Dan maar een puddingbroodje….ook lekker!
Na de brug lopen we richting Alverna. Hier is het zand geen stuifzand meer door de regen, dat loopt best fijn. Ik loop in mijn hoofd te rekenen hoe vaak en hoe lang ik kan zitten zonder in problemen te raken en maak daardoor niet veel mee van de route. Het regent bij tijd en wijle maar niet hard, het is steeds poncho uit en poncho aan. Op 15 km, bij de sporthal waar Hans altijd zit (maar dit jaar niet) gaat het ineens gieten! Ik spring onder een party tent in de buurt en wacht de bui af. Dat duurt best lang…..ik wil naar de rustplek bij vriendinnen van de Marathon die voor mij speciaal naar Nijmegen komen! Dat is pas bij Beuningen, aan de rand van Wijchen. Voor ik daar ben kom ik Syl nog tegen en maken een selfie. Zij loopt weer door want ze kan niet in mijn tempo mee lopen, ik ga te langzaam. Ik kan ook niet sneller helaas en ik zal blij zijn als ik deze dag volbreng!
Eindelijk zie ik Iris en Ineke staan, ik zie hen eerder dan dat zij mij zien. Zo leuk en lief! Ik word op een stoeltje gezet en kan eventjes bijkomen met een zakje zoute beertjes. Heerlijk! Ik krijg nog een zakje drop mee en kan daarna weer verder.
Beuningen en Weurt, ik weet het allemaal wel. Ik ken iedere hoek en straat uit mijn hoofd en is geen verrassing meer. Ik verbaas mij over de drukte ondanks het weer! In het Waterkwartier is het ook al zo’n feest en bij de Waalkade staan nog steeds zoveel eet karretjes! Dan de Voerweg omhoog, ik ben niet vooruit te branden maar ik kan niet zitten want de tijd dringt! En dan…..richting de Hertogstraat waar ik altijd erg van kan genieten (maar nu niet) is het mega, mega druk! En ik denk alleen maar aan de tijd die ik niet meer heb. Het is schuifelen tot aan de Oranjesingel en kan net op tijd uit klokken, het is 16.56 uur! Ik krijg ook al appjes van mensen die bang zijn dat ik niet meer op tijd ben want zij volgen mij via de app. Maar ik ben op tijd, moet je alleen niet vragen hoe!!
En weer ga ik linea recta naar mijn logeer huis. Uitrusten en opladen voor dag 3!
Dag 3 Twee lieverds
Er wordt geen regen verwacht vandaag dus de poncho’s kunnen thuis blijven. En ook vandaag mega druk bij de start en word ik zowat platgedrukt tijdens het wachten, grrrrr! Ik word om 7.16 uur weg gescand en ik neem mij weer voor elk uur te rusten. Maar na een half uur zie ik al iemand met koffie (gratis) en ik ga het bij het tankstation opdrinken. Na weer een half uur ben ik bij de koffie en T stand, en deze keer zijn er genoeg stoelen dus weer eventjes zitten. In Malden ga ik bij lieve mensen aan de route zitten, ook niet heel erg lang maar toch. In de kerk in Mook brand ik een kaarsje voor Marina en alle andere geliefden die ons ontvallen zijn en door naar Groesbeek. Deze weg er naartoe is recht, licht stijgend want het is een “heuvel” en zwaar maar met muziek op best te doen en ik loop een lekker tempo - voor mijn doen! Eindelijk, er lijkt geen eind aan te komen, zijn we in Groesbeek. Daar heb ik een rust bij Els, die vrijwilliger is bij Marijke, een wandelvereniging. Ik mag daar gebruik van maken en dat waardeer ik zeer!
Het is een rumoerige route richting de 7 heuvelenweg met al zijn campers langs de route. Ik ga er achterlangs lopen want ik word van de weg gedrukt door een politie peloton! Waarom???? Dan zie ik het hectometer paaltje dat Anneke stuurde van de plek waar zij staat, even opletten. En ja hoor, ik zie haar. Syl en Aike zijn er ook. Gezellig eventjes zitten, heerlijk. Ik word verwend met een pakje drinken en een zakje zoute chips! Daar kom ik een beetje van bij….maar niet genoeg want als ik weer op pad ga moet ik telkens even halt houden, ik kom niet vooruit!! En dan, uit het niets, duiken twee dames op die aan mij vragen: gaat het? Mijn ontkennende antwoord gaf hen een reden mij bij de arm te nemen!! Zó lief dat ik ervan moet huilen en dat stopt niet meer. Maar na een tijdje aan hun arm gaat het ineens en wonderbaarlijk véél beter. Ik voel geen pijn en onrust meer, het is gezellig met hun. Ze zijn moeder Annemarie (60) en dochter Roos (24) en lopen voor het eerst de Vierdaagse! Vooral Roos is erg bezorgd om mij en vraagt voortdurend of het gaat en biedt mij af en toe een doekje aan voor het zweet. Ze willen mij op deze manier naar de finish brengen! En zo geschiedde! Helaas kunnen we de laatste kilometers weer schuifelen vanwege een demonstratie van een actiegroep waardoor de route een tijdje stil is gelegd en waardoor wij nu in de file terecht komen. Helaas…..bij de finish nemen we afscheid want zij moeten naar de 40-km hokjes. Roos en Annemarie super bedankt!! Zonder hen had ik het niet gered! Ik check uit om 16.21 uur. Nog eventjes naar de IML stand bij Harriet en Dick uitrusten.
In de tuin bij het logeer adres lekker gegeten en vroeg naar bed.
Dag 4 een blaar
Bij de start raak ik aan de praat met een echtpaar, of eigenlijk alleen met de man want de vrouw zei niets hahaha. Zo gaat de tijd wat sneller en ik kan om 7.21 uur weg. Slaapwandelend door de straten van Nijmegen, koffie met cake bij Koffie en T, tot aan Hatert waar ik weer eventjes ga zitten. Dan zie ik Syl voorbij kuieren maar zij roept: ik moet naar de wc! Later zie ik haar op de Hatertse brug voorbij stieren! Ik heb haar niet meer gezien de rest van de dag.
Bij de eierboerderij ga ik op een stapel pallets zitten dat als bankje fungeert, daarna loop ik door tot St.Walrick. Ik voel ineens een blaar onder mijn linker voet! Bij het koffie tentje in St.Walrick koop ik een taartje (uiteraard!) met koffie en inspecteer mijn voet. En inderdaad, een blaar die al leeg is maar best pijn doet. Ik smeer er Hirschtalgcrème op en slik een paar pilletjes tegen de pijn en dooooooor!
Ik zit nu echt in de achterhoede en het is heerlijk rustig op de route. Met muziek op de oren gaat het lekker op mijn manier. Onderweg krijg ik een bak kwark met appel aangeboden maar die gaat bij de eerste de beste prullenbak erin. Wát zuur zeg! Jammer….
In Overasselt is het een feestje en in de kerk aldaar ga ik eventjes de drukte uit en steek een kaarsje op. Daarna de dijk op naar Heumen….man man wat is die lang en saai! Gelukkig zijn mijn oortjes opgeladen en met muziek is het dragelijk. In Heumen ga ik onder de brug zitten in de schaduw bij SDS. Opladen voor het laatste stukje tot Malden waar ik een rust heb bij RWV. Die zitten aan het begin van de Via Gladiola, daarna ga ik weer verder naar een rust bij Renè aan de Rijksweg waar ook Fred op mij zit te wachten.
Het is de op één na laatste rust tot aan de finish maar ik kan niet genieten van de feestelijkheden langs de route, ik wil alleen maar finishen. Ik zie ineens Larissa en Mar langs de route. Even stilstaan voor een babbeltje en een foto, zo leuk ze te zien!!
Ik ga nog één keer zitten langs de route want Hans staat er ook om mij aan te moedigen en op de afgesproken plek zie ik hem staan. Een knuffel en weer dooooor!
Wat is het drúk!!!! Het irriteert mij dat de wandelaars geen ruimte krijgen, publiek staat op de weg te feesten en ik vind de muziek te luid! Ik word nog van de weg geveegd, letterlijk, door een verkeersregelaar die het hek ineens gaat sluiten voor fietsers en auto’s die erdoor moeten!! Ik heb gewoon een blauwe plek eraan overgehouden, de sukkel!!
De St.Annastraat is een kokende massa mensen en een kakofonie van geluid, ik kan het niet echt waarderen nu, wil alleen maar naar de finish. Ik heb ook geen finish foto laten maken, wel jammer maar ja. Ik klokte om 17.10 uur uit, best “vroeg” voor mijn doen en in mijn huidige conditie een record tijd!
Al met al de zwaarste editie ooit! En de drukste want er zijn dit jaar heel weinig uitvallers en 42.777 mensen gefinisht.
Ik ga even bij de IML stand zitten, ik mag van Harriet daar eventjes bijkomen. Wat ik heel erg waardeer! Ik krijg wat water en een zakje chips en barst in tranen uit……
Mijn fiets staat aan de andere kant en moet omlopen om daar te geraken. Uiteindelijk kom ik bij mijn logeer adres aan, praat eventjes na in de tuin en ga dan mijn spullen pakken om afscheid te nemen. Dan rijden Hans en ik op ons gemak naar Spijkenisse waar ik om 21.00 uur aankom. Ik ga douchen en gelijk mijn bed in……..zo ontzettend moe ben ik. Nummer 16 in the pocket maar of nummer 17 er ooit komt??
Ik heb niet zoveel foto’s gemaakt en heb er een paar geleend van o.a. Sylvia Flink en twee foto’s van Picturebird, van een fotograaf die langs de route staat.
