Haring en Biertocht 7-6-2025 / 16 km

Deze wandeltocht is in 2010 in het leven geroepen door een aantal vrienden in Vlaardingen met als startplek café D’oude stoep. Kleinschalig van opzet met maar heel weinig deelnemers. Het jaar daarna, in 2011, liep ik deze tocht voor het eerst met Silvia. Sindsdien is deze tocht uitgegroeid tot een waar evenement en professioneel opgezet. Er is zelfs een limiet aan het aantal deelnemers die dit jaar al snel bereikt is! Het exacte aantal weet ik niet, maar het zijn er veel! Je kan 15 of 25 km lopen, uitgedrukt in visjes, wij kiezen voor 15 km. Na afloop krijg je een haring, daar is de tocht naar genoemd. Vlaardingen is ook van oudsher een typische haring stad en de route is gepijld met visjes op de grond gestempeld.

Het is de 14e editie en voor mij 8e keer want ik heb een aantal jaar overgeslagen. Hans liep in 2022 voor het eerst mee en wel 25 km! Sinds 2023 lopen we 15 km en dat is lang zat!

Wij gaan met de fiets naar Vlaardingen omdat parkeren daar een drama is. Voor ons een goede drie kwartier fietsen. We hebben met Fred afgesproken die gezellig met ons de 15 km meestapt, hij komt met de metro. Om 9.00 uur zijn we ter plekke en Fred ziet ons ook en dan is het een kwestie van aanmelden met de QR-code en wachten tot de stadsomroeper klokslag 9.30 uur zijn welkoms praatje houdt en wij een start stempel kunnen halen.

Het weerbericht is slecht, er worden flinke buien verwacht. Maar wij zijn niet van suiker en er bestaat geen slecht weer behalve slechte kleding. En we zijn nog geen 10 minuten op pad of het begint te druppelen en komt even later met bakken uit de hemel. De sfeer blijft vrolijk en gemoedelijk, ondanks het slechte weer. De route is ook fantastisch mooi en afwisselend. Al na een half uur krijgen we de eerste stempelpost maar dat zal een formaliteit blijken omdat de boekjes bij iedereen doorweekt raakt! Ook het polsbandje dat we bij de start om kregen, is na verloop van tijd helemaal verpulvert. De zin van dit bandje is mij helemaal ontgaan, je kan het in de grond stoppen en dan schijnen er bloemetjes uit te komen. Ik denk dat heel Vlaardingen nu bezaaid ligt met halve polsbandjes en dus ook bloemzaadjes!

Op ongeveer 6 km zit een koffiepost. Gelukkig met een overdekt stukje waar we even droog een koffietje kunnen drinken. En een Vlaardings ijzerkoekje die ik voor het goede doel aanschaf. Het regent nu wel erg hard en blijven zitten tot het wat minder wordt. Maar het blijft druppelen dus gaan we maar op pad want de finish komt niet vanzelf dichterbij!

Maar we vermaken ons wel met gezellige prietpraat en af een toe een mop. Bij de grote rust met live muziek en broodjes te koop is het zowaar droog! We gaan een plekje zoeken en ondertussen zie ik Paul waar ik even een praatje mee maak. Als Hans aankomt met de broodjes peuzelen we die lekker op, er is nog plek genoeg om te zitten.

We zijn weer helemaal fris en fruitig als we verder gaan, richting het centrum van Vlaardingen via de wijk Holy. Ondertussen krijgen we van de organisatie een eierkoek van Jumbo, een van de sponsoren van de tocht. Ook valt een appel ons ten deel die ik onderweg oppeuzel. Op de Watersportweg is het druk met auto’s wat niet iedere bestuurder kan waarderen door asociaal rijgedrag te vertonen, gelukkig gaat het allemaal goed maar wel jammer dat het zo moet. Soms is verdraagzaamheid ver te zoeken bij de mens!!

Ook wij raken van het padje na de pauze, we missen een pijl en zien de linten van RWV aan voor de route aanduiding maar nee, we lopen fout. Gelukkig lopen er locals voor ons die de weg wel weten. We hebben niet zo heel veel fout gelopen gelukkig, in de verte zien we het wandel legioen door de bossen schemeren.

Dan steken we de A20 onderdoor en denken bijna bij de finish te zijn maar de organisatie heeft een verrassing in petto door twee lusjes te bedenken in het industrie gebied. We twijfelen even om dat niet te doen maar bij de eerste lus wacht ons een verrassing bij het Strandcafe. Een dansende groep acteurs die hun musical promoten, het ziet er gelikt uit. En het zangkoor Met volle borsten is er ook. Meestal zijn zij te vinden in het centrum maar daar komen we nu niet meer. Fred zet ze op de foto en we drinken er een pilsje op. Deze rust tussendoor komt als geroepen want het einde van de tocht nadert en zijn we er een beetje klaar mee, ik heb trek in mijn haring!

De tweede lus slaan we over, wij denken ook dat dit geen meerwaarde geeft aan de wandeling. Vlakbij de finish worden we nog om de kerk heen geleid en krijgen we in de laatste straat een gladiool en een schelvispekel (sterk Vlaardings drankje): we zijn er!!

De nachtburgemeester heet ons welkom en Fred zet ons op de foto. Later gaat Fred terug om zelf ook op de foto gezet te worden met hem. Het is een markant figuur, die burgemeester. Later op de dag wordt hij in het zonnetje gezet door de “echte” burgemeester omdat het zijn tiende keer is dat hij het sluitstuk is van de wandeltocht.

We melden ons af, krijgen een pin met “14” erop, en nemen de haring in ontvangst. Die peuzelen we op het terras op, er is zowaar nog een plekje! Met een biertje om het weg te spoelen genieten we van het publiek, de muziek en het zonnetje! Jawel, die is toch nog tevoorschijn gekomen vandaag.

We nemen afscheid van Fred, en gaan weer naar onze fiets om terug te rijden naar Spijkenisse. Ik wil de organisatie bedanken voor deze wederom prachtige wandeling! Heel erg afwisselend en goed gepijld. En wat een enthousiast team rondom deze tocht, heerlijk om te zien. Kortom: ik heb genoten van deze dag! Fred ook bedankt voor de gezelligheid!

Meer foto’s hier klikken

Spieren voor spieren wandeltocht 1-7-2025 /17,5 km

In 2016 liep ik André’s tochtje van 40 km, voor het eerst gestart vanuit zijn werkplek in Scherpenzeel. Er liepen toen 13 “man” mee. Nu is zijn tocht uitgegroeid tot een jaarlijks evenement met een goed doel eraan gekoppeld. De opbrengst gaat namelijk naar Spieren voor Spieren. De 8e editie start vanaf hotel Schimmel in Woudenberg.

Wij vertrekken vanaf de start om 10.05 uur want we lopen 15 km. Er zijn meerdere afstanden en de langste afstand, 40 km, start al heel vroeg. Aanmelden gaat vlot, nadat ik eerst André gedag heb gezegd, en krijg een verrassing mee van de vrijwilliger aan tafel: twee hartjes (handverwarmers) en een muntje voor mijn pin die ik na afloop krijg.

De tocht begint al goed, we mogen een Klompenpad op. Altijd mooi, dat landelijke karakter, ik hou er van. De paden zijn afwisselend hard en onverhard en de omgeving is schitterend groen ondanks dat het de afgelopen tijd erg droog was. Lopend langs uitgestrekte akkervelden  en mooie boerderijtjes vervelen we ons geen moment! De zon doet haar werk, maar nog niet zo dat we beginnen te smelten. De jas kan al snel in de rugzak bij Hans.

We gaan het fietspad op en worden ingehaald door ouderen op e-bikes die “goedemorgen” roepen met net iets teveel vrolijkheid. En wielrenners die ons al mopperend passeren “omdat we niet allemaal aan dezelfde kant lopen”. Dit zal vandaag vaker gebeuren, het is tenslotte een geweldig mooie dag om te fietsen maar hé….ze zijn niet de enigen op de wereld ook al gedragen ze zich zo wel.

In Scherpenzeel stuiten we op een café genaamd Prinsheerlijk. Leuke naam want je kan prinsheerlijk plaats nemen op het terras! Dat doen we dan ook, we hebben er al 5 km op zitten en trakteren onszelf op een heerlijk warm appelgebakje en een cappuccino.

We mogen door het landgoed van Huis Scherpenzeel lopen. Het iconische huis zien we al door de bomen schitteren. Statig, wit als een overenthousiaste bruidstaart en omringd door een slotgracht waar je elk moment een prachtige zwaan verwacht. Hans maakt even tijd voor een foto.

Woudenberg doemt op als een fata morgana. We zien een kerktoren of misschien gewoon een vlaggenmast met ambitie. De wandelkilometers gaan langs het Valleikanaal, we lopen met meerdere wandelaars op meerdere afstanden langs dit water. Maar niemand heeft nog oog voor de prachtige natuur, we ruiken terras. Zodra de vlaggenmast van Mon Chouette in beeld is, versnelt de groep als een peloton richting eindsprint: recht op het terras af!

Gelukkig is het niet heel druk en kunnen we in de schaduw aan een tafeltje plaats nemen. Hier wordt de inwendige mens verwend: Hans neemt een broodje bal, ik laat het bij een frisje want ik zit nog vol van de appeltaart van vanmorgen!

Op dit rustpunt hebben we 12,5 km afgelegd maar we mogen nog een stukje. Niet over de Grebbelinie maar er parallel langs. Ook weer over een Klompenpad. Langs het Sterling monument tot aan de bebouwde kom van Woudenberg. Vorig jaar liepen we nog langs de huizen, nu mogen we over een speciaal wandelpad, dat ons kaarsrecht voert naar de finish! De laatste meters zijn altijd het zwaarst, hoe lang of kort de route ook is. Deze meters dus ook, niet in de laatste plaats omdat dit echt  “meters maken” is om van A naar B te komen en niet al te inspirerend. We komen achter het hotel uit, en kunnen ons afmelden. Tot mijn verbazing zie ik Sjaak, Rinus en Christine die een andere afstand liepen. Jacqueline is er ook en komt even gedag zeggen.

Moe maar voldaan en trots op onze prestatie praten we nog even na met een frisje en een biertje! Ik krijg nog een pin, een alternatief voor mijn stempel en een stickertje en proosten op de goede afloop. We hebben vandaag bijna 18 km gewandeld!

Vandaag hebben 818 wandelaars de weg gevonden naar Woudenberg om te wandelen, een mooie opkomst! Na veel files komen we eindelijk thuis, je moet er wat voor over hebben om een mooie wandeltocht te lopen. André, bedankt voor de prachtige wandeltocht en de perfecte bepijling! Tot volgend jaar!

Trainingstochtje Spijkenisse- Rotterdam /24-4-2025/28,5 km

Het is tijd om eens wat meer kilometers te gaan maken, de Vierdaagse begint al over 3 maanden! Ik loop wel regelmatig maar niet meer dan 21 km samen met Hans.

Vandaag besluit ik op mijn vrije dag de route naar het Erasmus te gaan lopen. Dat is precies 30 km.

Op donderdagochtend trek ik dus mijn wandelschoenen weer aan en ga op pad. Het is 7.55 uur als ik de deur achter mij dicht trek. Ondanks dat het al eind april is, is het nog best fris in de ochtend en wat later zal het een beetje gaan regenen maar zover is het nog lang niet! Ik loop via het centrum langs het fietsenmakers pad achter de Eikenlaan naar de Schenkel. Daar krijg ik een appje van Annika dat zij weer thuis is zodat ik haar kan bellen. Wij hebben een bel afspraak voor vandaag. Dus al kletsend loop ik door de wijk richting de Oude Maas. En ik bereik de Spijkenisserbrug. Maar voordat ik er overheen ga lopen check ik mijn voet die pijn doet. Gelukkig heb ik wat wandel wol bij me en ik kan weer verder. Het Ruigeplaatbos in. Heerlijk genietend met mijn muziekje op word ik geroepen……huh? Het zijn vier hardlopers die ik nog ken van mijn tijd bij de Brugrunners waaronder Ivonne en Els. Wat leuk! Zij snellen voorbij met een handdruk en een hartelijke groet van Ivonne: ”Ik heb je gemist bij de marathon!” “Ik ook!” Roep ik want ik heb haar inderdaad niet gezien toen ik daar aan het werk was.

Op 9 km kom ik aan bij de Mac voor mijn eerste koffie stop. Heerlijk!! Na een goed kwartier stap ik weer op om de route te vervolgen. In het Oudelandse park waar ook veel Schotse Hooglanders lopen is het rustig en stil. Ik maak foto’s van het gele koolzaad dat langs de paden groeit en loop te genieten, de kilometers gaan als vanzelf onder de voeten door. Voordat ik mijn tweede rust bereik ga ik nog heel eventjes zitten op een bankje langs een mooi knooppunten pad. Ook hier is het rustig en eet mijn appeltje op. En weer door naar het tuincentrum Intratuin. Daar loop ik voorbij, mij verbazend over het aantal geparkeerde auto’s daar! Een doordeweekse dag! 

Bij Rhoon is mijn tweede grote stop, ook een Mac dus een lekkere bak koffie om mij op te laden voor de rest van de route. Ik heb er nu ruim 18 km op zitten. Hier eet ik mijn broodje ook op.

Na de rust steek ik de Groene Kruisweg weer over om dan naar Rotterdam Zuid te gaan. De Schulpweg over, de Kromme Zandweg langs de Olifant en de Dorpsweg oversteken. Daarna loop ik het Zuiderpark door, een oase van rust. Het park is best uitgestrekt en vlakbij de Ahoy en Zuidplein ga ik nog heel eventjes op een bankje zitten. Onderweg heb ik water gedronken uit een water fonteintje, heerlijk fris! Weer wat opgeknapt ga ik verder richting de Dordtsestraatweg. Die is laaaaaang! Er komt geen einde aan. Bij de Maashaven is het druk met fietsers, auto’s en winkelende mensen en ik ga nog heel eventjes voor de laatste keer zitten. Mijn voeten gaan nu echt protesteren maar ik moet nog een paar kilometers! 

Dan volgt de Rijnhaven en de Erasmusbrug die nu wel erg steil lijkt! En het gaat ook nog eens flink miezeren en waaien, het is afzien! Na de brug loop ik richting de Parklaan en dan ben ik bijna bij het ziekenhuis. In de hal zie ik Hans die mij op staat te wachten en ik drink weer een beker koffie van de AH to go. Ik ben er!! Mijn horloge geeft 28,5 km aan terwijl ik dezelfde route liep als vorig jaar! Nou ja, het is een goede training geweest. Ik zal nog wel een paar keer een paar langere tochten moeten maken!

Met de metro rij ik terug naar huis, het is 16.30 uur als ik mijn huis weer binnen stap!

Zeemansloop 19-4-2025 / 20 km

Zaterdag 19 april rijden Hans en ik naar Scheveningen waar de start is van de 22e editie van de Zeemansloop. Ik ga voor de 13e keer en voor Hans wordt het de 4e keer. Ook Fred loopt weer gezellig mee, hij denkt dat hij voor de 15e keer meedoet. 

Wij hebben ons via internet aangemeld dus bij het startbureau zijn we zo klaar. Even scannen en het boekje met de route mee en gaan. Fred zit al te wachten en Bertus spreek ik ook nog eventjes alvorens wij vertrekken voor een wandelingetje van 20 km.

Het is prachtig wandelweer, niet al te koud met een zonnetje en een beetje wind.

Vanuit het startbureau gaan we linksaf en na vijf minuten zegt Fred: ”gaan we goed?” En dat herhaald hij zo’n 25 keer vandaag 🤣

De route is goed gepijld en de beschrijving erbij is eigenlijk niet nodig. Maar we lopen vaak zo te kletsen dat we zo een aanwijzing voorbij lopen! We komen langs de R.K begraafplaats St.Petrus Banden. Op het plein ervoor staat het beeld Fenix en wij poseren ervoor. Fred maakt er een foto van en van het mooie koepel gebouw. Daarna lopen we richting Madurodam en steken over naar het voormalige KLM gebouw. Het is nu omgetoverd tot een appartementencomplex annex hotel. Er zit ook een restaurantje in maar het is te vroeg voor koffie. Het koffie momentje bewaren we voor de twee jochies die voor de wandelaars een standje hebben opgericht voor hun huis. Heerlijk hoor, een verse bak koffie met opschuim melk. ☕️We komen aan met nog drie andere wandelaars dus het is eventjes aanpoten voor ze maar uiteindelijk lukt het om iedereen van koffie te voorzien, met of zonder melk. We nemen nog iets te snoepen mee voor onderweg en vervolgen na deze welkome pauze onze weg richting de duinen van Meijendel. Deze route kennen we heel goed. In het duinen gebied is niet gepijld door de organisatie maar we kunnen gewoon de pijlen volgen van de knooppunten route. Heerlijk struinen over duinpaadjes met een heuvelachtig karakter. Dat maakt het best pittig en ik ben blij dat Fred die een stukje voor ons loopt aangeeft: we zijn er hoor! En daarmee bedoelt hij de tuin van boerderij Meyendel. We moeten wel zelf onze consumpties halen en ook zelf een stempeltje zetten maar dat is niet erg. 

Het is genieten in de zonnige tuin maar we moeten weer verder ook al zouden we wel de hele middag willen blijven!🍺

Vanaf de boerderij lopen we naar de watertoren maar we lopen niet het ommetje door de duinen, dat scheelt ons ruim een kilometer. Het is een vrij lang en saai pad maar wij hebben genoeg te kletsen dus we zien al snel de watertoren opdoemen in de verte. Als we daar aankomen zit het terras al best vol maar nog genoeg plek voor ons drieën. De zon gaat nu wel schuil achter een paar wolken, dat maakt het wat frisser. Ik bestel een pannenkoek met spek en Hans neemt een broodje kroket. Dit geeft weer energie voor de rest van de tocht die we inmiddels kunnen dromen. 

Vanaf de watertoren is het nog vijf kilometer tot de finish, en die lopen we via de lange boulevard met zijn Pier en de vele strandtenten. Er zijn verschillende zandsculpturen te zien her en der en die zetten we op de foto. Het is ook nog eens mei vakantie en dus druk met vooral Duitse toeristen. Aan het eind van de pier gaan Fred en ik op de foto met het Vissersvrouwtje, een beeld ter nagedachtenis van omgekomen vissers. Er liggen bloemen vanwege de herdenking eens per jaar.

Daarna lopen we via de tweede haven naar de finish. Mijn voeten doen best zeer en ben blij als we eindelijk de finish bereiken. We melden ons af, kiezen een bootje (dit is de beloning na het volbrengen van de tocht) en nemen we afscheid van Fred. Hij gaat nog eventjes nabieren maar wij lopen linea recta naar de auto. 🚗 

Wij hebben weer genoten van deze gezellige wandeling!

Foto’s hier

Westerborkpad etappes 20, 21 en 22. Zwolle - Meppel/ 29-29-30 maart 2025 / 37 km

Het is vrijdag 28 maart als Hans en ik naar Zwolle rijden. Dit weekend willen we drie etappes lopen van het Westerborkpad, Zwolle-Lichtmis, Lichtmis-Staphorst en Staphorst-Meppel. Maar deze planning gaat niet helemaal zoals bedoeld, lees maar door om daar achter te komen.

De eerste etappe dit weekend verloopt al niet volgens plan. Het is een etappe van 19 km maar omdat wij er vrij laat aan beginnen vanwege de heenreis naar een hotel in Zwolle, lopen we tot een bushalte die dicht bij de route is en die ons terug kan brengen naar het hotel.

Zo gezegd zo gedaan, via allerlei apps uitgezocht welke bushalte we moeten bereiken en welke bus daar komt gaan we op pad. 

Het eerste stuk door Zwolle is wel mooi en interessant, maar het lijkt alsof we wat pijlen missen. Of we kijken niet goed want de Komoot app moet vaak geraadpleegd worden wat voor oponthoud zorgt. Eenmaal buiten Zwolle is het helemaal spoor zoekertje spelen want de route is gewijzigd. En ook nog eens vier kilometer langer. We denken wel dat dit een verbetering is ten opzichte van de vorige route want we lopen nu niet door het industrie terrein maar er omheen. Hoewel dat ook vrij saai is hoor, veel recht-toe-recht-aan. Langs een molen gelopen, een sluis en over stille fietspaden met af en toe wat wandelaars of fietsers in de verte. Het is wel mooi weer met af en toe een zonnetje. En één keer een pauze op een bankje.

Uiteindelijk komen we bij de beoogde bushalte op de route en we zien de bus al aankomen. Helaas zijn we net te laat. Maar de volgende bus komt al na 10 minuten. Fijn! Daarna lekker bijkomen in het van der Valk hotel, energie opdoen voor de volgende wandel dag.

Zaterdag 30 maart vertrekken we met de auto naar Staphorst. Het eindpunt van vandaag. Hoewel we gisteren niet helemaal tot aan Lichtmis konden komen slaan we deze kilometers over want dat zou teveel worden voor vandaag. Het zijn ook nog eens  kilometers door de weilanden, niet ons favoriet! Daarom starten we in Lichtmis, wat we met de bus bereiken vanuit Staphorst.

Bij de bushalte in Lichtmis stuiten we op veel bomen met vogelnesten vol met raven! Een hels kabaal….en door dan maar, wederom de weilanden in! Vandaag is het iets frisser en de zon laat zich maar af en toe zien. En ook vandaag is het soms zoeken naar de pijlen die af en toe de verkeerde kant op wijzen. De gps geef niet altijd uitsluitsel omdat dit niet de meest recente download is. De volgende keer toch maar de meest recente pakken, dat scheelt veel ergernis.

We willen na 5 km bikkelen wel eindelijk eens zitten maar helaas, de bankjes zijn ook dun bezaaid. Ik heb een “bankjes app” die aangeeft dat er binnenkort bankjes te vinden zijn op de route, dat geeft moed. En ja hoor, op 7 km eindelijk even de benen van de vloer! En wat eten en drinken wat we in Staphorst in een supermarkt gekocht hebben.

De wind is wat harder gaan waaien, het voelt nog frisser aan dus doorstappen maar.

We komen langs het werkkamp Wiede gat. Het voormalig werkvoorzienings kamp gaf op 10 juli 1942 plaats aan 96 Joodse dwangarbeiders die werden ingezet op ontginning van het heide gebied in de omgeving. Ook hebben ze gewerkt aan het Staatsbos. Net als andere Joodse werkkampen werd ‘t Wiede gat op 2 oktober 1942 ontruimd. De mannen werden overgebracht naar doorgangskamp Westerbork. Vrouwen en kinderen werden in het kader van “gezinshereniging” ook overgebracht. Het merendeel van hen werd na een kort verblijf gedeporteerd naar Auswitz.

Het voormalig kamp wordt in beeld gebracht door middel van gekleurde paaltjes en draden om aan te geven hoe een en ander gesitueerd is en om een beeld te vormen van de omvang van het kamp. Ik ben diep onder de indruk, maak een foto van het monument en lopen door. Een heel lang stuk langs het spoor, de rode draad van dit pad en door weilanden om uiteindelijk weer in Staphorst aan te komen. Sommige automobilisten rijden zo snel, dit loopt niet zo fijn! Ik denk dat we een pijl gemist hebben naar een veiligere route. We nemen hier even een pauze in het gras met de benen naar beneden. Vijf minuten om weer op te laden voor het laatste stukje. In Staphorst maakt Hans een foto van mij en het plaatsnaambord.

Na 15 km te hebben afgelegd en trakteren onszelf op een cappuccino bij een koffie speciaalzaak. Helaas…..het meisje achter de counter weet niet hoe je een goede cappuccino maakt, het lijkt koffie met melk maar het smaakt na de flinke wandeling best goed. Daarna rijden we weer naar het hotel, morgen weer een dag!

Op zondag 30 maart rijden er geen bussen van en naar Staphorst! Daar hadden we geen rekening mee gehouden. In Meppel aangekomen bestellen we een taxi via de app. Het duurt een uur voordat de taxi voorrijdt maar dat is niet zo erg want we zitten lekker warm in een zogenaamde stations huiskamer. De dame achter de balie komt nog met telefoon nummers voor een taxi maar we hebben al geboekt en betaald dus we moeten wel wachten nu.

De route is maar 6,7 km maar het waait ontzettend hard en het is fris!

De taxichauffeur zet ons af op het plein voor het gemeentehuis in Staphorst voor een oorlogsmonument, ik maak er een foto van en we lopen weer verder Staphorst in. En zo weer uit want het dorp is niet groot. We hebben de wind tegen, het is bikkelen. Soms wordt de wind tegengehouden door bebouwing maar dat duurt niet lang. Het is ook een lange, saaie weg langs de rijksweg en het spoor. Een zwerver probeert op zijn fietsje vooruit te komen maar het lukt niet goed door de harde wind.

In Meppel stuiten we op wegwerkzaamheden op onze route op de Slingenberg. Hans probeert als eerste een doorgang te vinden en komt mij halen om samen dit stukje te overbruggen. Zonder kleerscheuren kunnen we verder richting het treinstation.

We vermaken oms verder door foto’s te maken van het plaatsnaambord en een brugmomentje in de harde wind. Omdat het maar een korte etappe is zijn we om 13.00 uur in Meppel. We nemen weer een bakkie in de huiskamer en stappen daarna in de auto, op naar huis! We zien de zwerver zitten en hij bedelt om een paar euro voor koffie. Vooruit dan maar…..hij heeft zo lopen ploeteren!

We hebben nu 232 km erop zitten van de in totaal 303 km. In augustus gaan we weer verder met dit pad want dan logeren we weer in de buurt van de route. Ik vond deze etappes de meest zware tot nu toe: weinig te zien en de routes langdradig en saai. Je moet hier ook niet in de winter lopen want dan is het echt afzien. Maar dit is natuurlijk niet in verhouding tot dat wat de Joodse bevolking heeft mee moeten maken in de oorlogsjaren….het geeft stof tot nadenken dat wij dit in vrede en vrijwillig mee kunnen maken! De monumenten zijn dan de plekken waar je hier even stil blijft staan. Daar is deze LAW ook voor bedoeld!

Klikker de klik meer foto’s hier

RS80 Gouda 16-3-2025 / 15 km

 Omdat wij niet bij de jubileum tocht van de 45-jarige RS80 kunnen zijn gaan we de dag erna, op zondag lopen. Het beloofd mooi weer te worden en zondagochtend vertrekken we met de auto naar Gouda. De route heb ik zoals gewoonlijk op de telefoon gezet en de route uitgeprint op zak en dan is het een kwestie van een parkeerplekje zoeken vlakbij de route. 

Dat is handig tegenwoordig met internet, inzoomen op de plek waar je staat en de route erbij pakken. Maar we staan even te twijfelen of we wel de goede richting op moeten, de pijlen zeggen iets anders. Ik vermoed dat dit de pijlen vanaf het bus station is naar de start…..

Uiteindelijk kunnen we dan toch op pad richting de Reeuwijks plassen. Dat zijn dertien plassen tussen Bodegraven en Gouda, ten oosten van het dorp Reeuwijk. Ze zijn van elkaar gescheiden door smalle weggetjes. De plassen hebben allemaal een rechthoekige vorm, waarin de vroegere verkaveling van de veengronden uit de tijd van de ‘Grote Ontginning’ nog valt te herkennen. 

De route is in een vorm van een “acht”, we lopen twee keer over een grote brug. En over een smal pad langs het water en door de bebouwde kom van Gouda naar de eerste rust. We hebben er vijf kilometer op zitten en zijn wel toe aan een koffie met appeltaart. Bij Restaurant “Het Vaantje” kunnen we lekker even bijkomen.

Ik herken dit etablissement van vorige wandeltochten in deze buurt.

We maken hierna een een ommetje langs een van de plassen en komen dan weer terug bij de brug nadat we even op een bankje hebben gezeten voor een krentenbol of in mijn geval een Breaker (lekkere yoghurt in een knijpzakje). Daarna lopen we het dorp Reeuwijk in en lopen we langs de stadswallen lijkt het wel. Een bosrijke omheining van het dorp, wij lopen bovenlangs waardoor je de rijksweg erg goed hoort. Ergens bovenop zien we een bankje om nog even op te laden voor de laatste etappe. 

Dan zien we op de route dat we bijna bij de finish zijn, het sportpark waar de eigenlijke start was van deze tocht. We lopen er langs en dan nog een klein stukje naar de auto.

Moe maar voldaan rijden we terug naar huis, waar we lekker kunnen bijkomen van deze wonderschone wandeling. We hebben ervan genoten! Heel afwisselend en veel natuur en natuurlijk mooi weer, dat helpt wel! Er zit ook een stadswandeling bij deze jubileum editie, die gaan we  binnenkort eens een keer doen! Bedankt RS80 voor deze 450e wandeltocht, we kunnen weer 15 mooie wandel kilometers bijschrijven.

RS80 Leiden 9-3-2025 - 13,5 km

Ook deze wandeldag begint met een ritje metro-trein. Vanaf de Akkers naar Schiedam, waar we helaas de aansluiting missen (was ook erg krap één minuut overstap tijd) en vanaf daar met de trein naar Leiden. De route hebben we online besteld, via de GPX op de telefoon staan en de routebeschrijving uitgeprint en we zien dat de route vlak langs het station loopt. Dat komt mooi uit!

Het is heerlijk lente-achtig weer, het zonnetje schijnt maar in de ochtend is het nog best fris. We lopen richting Oegstgeest, langs voetbalvelden en door parkjes en langs slootjes in het Leidse Hout, er is genoeg te zien onderweg. Bij het kasteel Oud Poelgeest, gesitueerd midden in een parkje, lopen we er omheen. Natuurlijk maken we tijd voor een brugmomentje, met het kasteel op de achtergrond. De sneeuwklokjes bloeien uitbundig en de rhododendrons staan ook al in bloei!

Ook leuk, we mogen een stukje lopen tussen de tuintjes van een moestuinen complex. Grappig om te zien hoe verschillend men denkt over het “onderhouden” van zo’n uniek stukje grond! Als we de tuin uitlopen zien we een verdwaalde pijl van RS80 hangen, die nemen we uiteraard mee.

Dan lopen we langs de Haarlemmervaart en over de brug langs een jacht haventje. De bootjes liggen nog niet in het water maar staan op de kade opgesteld.

We zijn nu ruim een uur onderweg en hebben zin in een bankjesrust. Lopend langs het spoor door een parkje zien we er eentje en nemen plaats. Behalve wat honden uit laters zien we hier niemand, eventjes bijkomen hier.

Aan de kaart op de gpx te zien zijn we bijna in het centrum aangekomen, maar we moeten eerst nog een lang stuk langs de Slaaghsloot lopen en komen vervolgens aan in de Tuin van Noord. Hier staat een schattig theehuis, met een bord: geopend vanaf 1 maart. We krijgen spontaan zin in een bakkie! Het terrasje nodigt uit om er te gaan zitten in het zonnetje, heerlijk zeg! Met een koffie en een tosti voor mij en een broodje bal voor Hans zijn we diep tevreden…..

Na deze aangename verpozing lopen we langs de moskee het centrum in. Straatjes in en uit, bruggetjes op en af, kortom er is van alles te zien hier in die drukte. Vanwege het mooie weer is er veel volk op de been! Fietsers, wandelaars en toeristen die op zoek zijn naar een terrasje of gewoon aan het winkelen zijn. We komen langs de beroemde Burcht maar laten die voor wat het is, ik ben er al een paar keer geweest.

Als we de molen De Valk weer zien, weten we dat dit het einde van de route betekent. Het station is vlakbij en hopen de trein te halen van 15.30 uur maar omdat de QR code van Hans blokkeert halen we deze niet maar de volgende, uiteindelijk lukt het wel om door het poortje te gaan. De reis verloopt verder voorspoedig en kunnen we nagenieten van deze wandeling. Erg mooi en afwisselend, een aanrader! Joop bedankt voor het bedenken van deze route! 

RWV Winterserie 6 de stadstocht 2-3-2025 / 15 km

Vandaag rijden Hans en ik met de metro naar Coolhaven om de route te lopen die de RWV heeft bedacht. Wij kiezen voor de 15 km route. Het is mooi, fris weer en stappen lekker door. Vanaf de metro is het maar een klein stukje tot aan de route die langs de Westzeedijk komt. We zien grote groepen hardlopers die met een marathon training bezig zijn, deze is in april en start vanaf de Erasmusbrug.

We lopen door Het Park naar de Veerhaven en de Parkade, zo naar de Erasmusbrug. Het is mooi weer voor een boottochtje, de Spido is afgeladen met toeristen en er staat een flinke rij voor de kaartverkoop maar wij lopen lekker verder richting het Maritiem museum. Altijd leuk die bootjes in de haven. Door naar de Wijnhaven waar we de pijlen wat vreemd vinden staan, niet langs het water wat leuker lopen is en we kunnen zo ook nog over een zebrapad oversteken naar het Witte Huis. 

Voorbij de Oude Haven gaat de route verder, de terrasjes zitten nu vol vanwege het mooi weer! Langs de Maasboulevard staan de drie beelden van leeuwen, ik poseer voor een ervan. We maken weinig foto’s, dat laten we aan anderen over! We komen José tegen die wandelaars op de route op de foto zet, zij loopt hem tegen gesteld. Later als wij alweer bijna gefinisht zijn komen we haar weer tegen en zet ze ons ook op de foto.

 Maar eerst gaan we, na ongeveer 6 km gelopen te hebben, een soepje eten in de kantine van PAC waar het een drukke bedoening is vanwege al die hardlopers! Maar zij staan grotendeels buiten dus geen last van gehad.

Na de pauze komen we Richard tegen die de hele serie gelopen heeft. Hij is met drie andere dames op pad. Zij zijn alweer klaar met de tocht, wij moeten nog een stukje.

Door het drukste gedeelte van de stad, het lijkt wel een doordeweekse dag, zo druk! We komen langs de bekende bakkerij Van Beek& Specker die heerlijke appel kanjers verkoopt, wij nemen er een paar mee voor thuis als beloning.

Na het Jacobpark komen we weer bij het Hofplein en besluiten de metro bij station Stadhuis terug te nemen. We hebben er al 14 km op zitten, de extra kilometers meegerekend die we vanaf de metro moesten lopen. Van huis naar de metro is ook bijna 1 km en dat twee keer! We vinden het mooi geweest zo!

Het was een prachtige wandeldag en hebben er erg van genoten. Bedankt RWV voor deze mooie route. Nu nagenieten met een koffietje en een appelkanjer! Jummmm….

RS80 Lisse 2-2-2025 / 10 km

Vandaag een klein rondje rondom Lisse gelopen, de RS80 route van vorige week. Omdat ik slecht tegen vroeg opstaan kan, zijn we laat vertrokken en om 11.00 uur konden we gaan lopen. De bedoeling was 15 km route te lopen maar dat liep anders. 

Het is koud maar zonnig weer, dus heerlijk wandelweer! Overal zit rijp…mooi om te zien. Ik maak een foto van de rhododendron die al vol in de knop zit.

Het Keukenhof bos is mooi en leuk om te lopen en met al die kunstwerken is er veel te zien. Ook doen we snel een bakkie met iets lekkers bij de Hofboerderij, die smaakte heerlijk! 

Maar dan loop je het landgoed af en moet je ruim twee km langs een gevaarlijke weg rijden waar de auto’s je vouwen uit de broek rijden….🤨

Daarna kom je door Lisse en uiteindelijk weer in het Keukenhofbos. Maar omdat mijn linkerbeen protesteert en pijnlijk aanvoelt is de verleiding om weer in de auto te stappen groot. We komen namelijk weer langs het sportcomplex waar onze auto staat! Dus na bijna 10 km in een stralend zonnetje gewandeld te hebben, weer terug naar huis…….de erwtensoep wacht!

Klikker de klik

Egmondse Tweedaagse 25-26 januari 2025 / 43 km

Ons jaarlijks uitje naar Egmond aan Zee zit er weer op! Dit keer een zware editie en daar is hiervan het verslag.

Onze B&B is een BZB geworden, door omstandigheden logeren we hier zonder ontbijt. En dat is helemaal niet erg want er is een klein keukentje dus dat kunnen we zelf goed regelen. Hans haalt een broodje bij een ontbijt-lunch tentje op de hoek en dat is prima!

Op vrijdagmiddag rijden we naar Egmond zonder files of ander leed, en worden weer hartelijk welkom geheten door Cindy. Het is als thuiskomen, en dat voelt heel vertrouwd. Het is namelijk al de 11e keer dat we hier wandelen! Zelfs in corona tijd kwamen we hier wandelen! Vanavond eten we bij restaurant van Speijk. Ik neem een geitenkaas salade en Hans de spareribs en het is weer super lekker!

Dag 1 - 20 km Castricum 

Op zaterdagochtend gaan we op pad richting de route. Niet naar de sporthal want dat is een stuk terug en dan weer hetzelfde stuk naar de route dus nee. We houden van wandelen maar niet van te veel lopen 🤣

Daar gaan we, richting Castricum. Het weer is fris en bewolkt 🌥️ met af en toe een miezerig buitje en er staat een fris windje. Het is een km of 8 lopen langs de branding, en het is ploeteren door het zand. Met tussendoor een koffie stop op 4 km maar daar gaan we niet zitten. Eindelijk zien we strandtent de Deining maar we lopen er aan voorbij omdat we het niet herkennen. Er is een stuk bijgebouwd lijkt het wel. Binnen is er plaats genoeg en het haardvuur brandt. De appeltaart smaakt goed maar de slagroom voegt niets toe en het is al met al erg duur! 20,- euro voor twee taart en twee cappuccino…….ach ja, geld moet rollen nietwaar?

Daarna gaan we de duinen in, terug naar Egmond. De heuvels voelen hier alsof ze met opzet strategisch zijn geplaatst om je moraal te breken. Je denkt: nog eentje, maar nee…achter elke heuvel ligt nog een heuvel. En meer zand. We lopen ook over veel verharde paden omdat de vele regen zijn sporen heeft achtergelaten. De paden zijn modderpoelen geworden! Wel knap van de organisatie dat dit vermeden kan worden!

Bij camping Bakkum is een derde rust en stempelpost en we lopen dit keer via De Pan, een andere weg. Hier is een krentenbol te scoren, lekker hoor. Al knagend lopen we verder, de camping af en op naar de volgende rust. De route ernaartoe is niet zo inspirerend, maar wel heuvelachtig! Vlak voor deze rust nemen we plaats op een bankje want we weten uit ervaring dat er bij de volgende rust geen zitplaatsen genoeg zij. En dat klopt ook! Dus wij lopen na de stempel en een komkommer of wortel (die wij niet nemen) door naar de finish. We worden nog even op de foto gezet door de altijd aanwezige fotograaf en lopen linea recta naar ons onderkomen. Door de gezellige hoofdstraat slenteren we langs mooie etalages wetende dat we snel onze schoenen uit kunnen doen, lekker kunnen relaxen en vanavond heerlijk kunnen eten in de Parel van Egmond!

Ik neem een mixed grill en Hans de varkenshaas. In het restaurant spreken we Connie ook even die met haar vrienden hier komt eten. We sluiten deze dag af met goed gevoel, op naar de volgende!

Dag 2 - 23 km Bergen aan zee

Zondagochtend worden we na een goede nachtrust wakker en na op het gemak te hebben gegeten, Hans neemt weer een broodje mee uit de ontbijt winkel en ik mijn meegenomen yoghurt, lopen we naar de route die dit keer naar het noorden gaat, naar Bergen aan zee. Het beloofd een zonnige dag te worden, eindelijk! Maar de zon is niet fel genoeg om op te warmen want er staat een gemene koude wind.🌬️ 

Op 4 km nemen we even de tijd voor een gratis bakkie koffie maar gaan niet zitten, dan kom ik niet meer overeind! Dus na de koffie snel weer door met de wind in de rug naar De Kerf bij Schoorl. Na de tweede stempel omhoog de duinen in maar we lopen verrassend genoeg niet door naar het uitkijkpunt. En dus ook niet over die enge, steile trap naar beneden, dat is een mazzeltje. We gaan de bossen in en over beton paden. We worden gewaarschuwd voor MTB-ers maar zij worden niet gewaarschuwd voor wandelaars op hun pad wat vaak voor schrikreacties zorgt en felle bewoordingen door wandelaars en fietsers. Jammer dat het zo moet gaan, pas je een beetje aan denk ik dan……van beide kanten.

Het pad is heuvelachtig en vaak ook zanderig, ik raak hoe langer hoe meer vermoeid. Ik ben het ook een beetje zat en ben blij als we in Bergen aan zee aankomen. Eerst proberen we in het Zeehuis een rust te zoeken maar daar is het gierend druk dus we gaan weer verder. In Bergen is de Zilte Zoen dicht, maar het ernaast gelegen Duinerij is wel open. Daar vinden we op goed geluk een plekje want ook hier is het razend druk! De erwtensoep smaakt heerlijk, hier zijn we wel aan toe! Opgefrist vervolgen we de route.

Ook dit keer een verrassing want we gaan meteen naar links in plaats van naar rechts, de duinen in. Alsmaar over vele zandpaden en heuvels, op het laatst kan ik geen zand meer zien! Bij iedere heuvel denk ik: dit is de laatste maar nee, daar komt de volgend alweer en over mul zand lopen niet fijn……ben er een beetje klaar mee! Dan horen we in de verte muziek, dus de laatste rust is vlakbij….of toch niet? We worden er een beetje omheen geleid en dan eindelijk zien we het fietspad dat leidt naar de rust. Daar speelt een hoempapa orkest….en ook hier een stempel en komkommer of worteltje, niet aan ons besteed.

We maken ons op voor de laatste 5 km en wat zijn die zwaar! De zandduinen lijken oneindig, de heuvels voelen als bergen en je voelt elke stap in je kuiten. Maar het uitzicht, het geluid van de zee en de frisse lucht maken alles goed. 

Eindelijk bereiken we na de laatste heuvel beklommen te hebben met zand in onze oren en sokken de finish. Trots, uitgeput maar vooral heel blij dat we niet meer door het zand hoeven te ploegen.

We nemen de medaille in ontvangst en gaan meteen weer via de sporthal waar het druk is met wandelaars naar ons huisje. Douchen en weer naar huis terug rijden! Volgend jaar weer? Daar moeten we nog eens goed over nadenken! Misschien een kortere afstand.

Klik hier voor meer foto’s

RS80 Scheveningen 19-1-2025 / 13,5 km

Zondagochend rijden wij naar Scheveningen want we gaan een wandeling van RS80 nalopen. Het is koud maar windstil dus lekker wandelweer.

Scheveningen is een populaire badplaats aan de Nederlandse kust en biedt een uitstekende bestemming voor wandelingen. Het gebied combineert natuur, cultuur en een prachtige kustlijn. Helemaal zin in!

Omdat ik een “slow starter” ben en dus alles lekker op het gemakje doe, kunnen we om 10.15 uur starten met de wandeling. De route staat op mijn telefoon en voor de zekerheid ook uitgeprint dus dat moet lukken.

Vanaf de parkeerplaats op de Laan van Poot lopen wij richting de Scheveningse bosjes. Ik ga op de foto met een grappig beeld en lopen we langs de ingang van het Catshuis. 

Ook Madurodam komt in de route voor, we lopen er dit keer omheen. 

Er zijn veel herkenningspunten omdat ik in dit gebied al vaker een tochtje gelopen heb maar dat is helemaal niet erg, ik wandel hier graag.

Bijna zijn we bij de kust als we een klein ommetje door de duinen mogen maken. Bij de boulevard aangekomen kijken we uit naar een rust mogelijkheid, de keuze is reuze want er zijn veel gelegenheden open. We hebben trek in erwtensoep! Even lekker bijkomen en opwarmen, het is best koud vandaag.

De boulevard is een levendige promenade en biedt uitzicht op de Noordzee, tenminste als het niet zo mistig is als vandaag want nu zie je bijna niets van de zee. De promenade wordt omringd door restaurants, cafés en winkels. De Pier, met zijn iconische reuzenrad vormt een centraal punt en geeft een unieke sfeer aan het gebied. De promenade wordt op het moment aangepast/verbouwt, het gaat nog mooier worden!

Na de rust lopen we tot de beeldjes en daarna parallel aan de boulevard. Door grappige, smalle straatjes en sommige huisjes zijn nog in kerstsferen. Er staat ook een levensgrote arrenslee en ik maak tijd voor een foto momentje. Daarna lopen we naar de vuurtoren en vanaf daar langs de haven terug naar de auto.

Ik heb een heerlijke dag gehad, de route was leuk en afwisselend. En ook mijn nieuwe schoenen lopen heerlijk.